Marek Gumkowski
"Ziemia Obiecana" Adama
Mickiewicza, Józef Duk, "Prace
Polonistyczne" S.XXX (1974) :
[recenzja]
Biuletyn Polonistyczny 17/53, 189
(II) DUK Józef: "Ziemia obiecana" Adama Mickiewicza. "Prace Polonistyczne" S. XXX:1974 s. 145-160«
Autor szkicu podejmuje analizę krótkiego, niedokończonego poematu Mickiewicza "Widzenie". Wiersz znany Jest z zapisu bru lionowego, a powstał w 1836 r. Omawiająo utwór jako próbę od tworzenia stanu mistyoznego, autor porównuje poszozególne jego fragmenty ze stadiami zaohwyoenia i euforii, jakie towarzyszą wizjom mistycznym. 0 wartościach artystyoanyoh poematu decyduje prosty, jasny język, w którym metafory sostały zastąpione przez rozwijający się szereg porównań oraz epitety.
BP/53/23 ' M.G*.
(II) DYBCIAK Krzysztof: Poezja mitu katastrofiosnego."Twór czość" 1974 nr 3 s. 76—88.
Przedmiotem analizy jest twórozość poetów wlleńakioh: Czes ława Miłosza, Aleksandra Bymkiewioza 1 Jerzego Zagórskiegctw la— taoh 1934-1939. Autor szkicu odtwarza strukturę czasu i prze
strzeni wpisaną w tę poezję. Centralną konstrukoją jest tu mit katastrofy kosmicznej, składający się z czterech faz: pełnia ~
regres — katastrofa — odzyskanie pełni. Omawiani poeoi formułu ją różne postawy antropologiczne: Miłosz — heroiozną; Rymkie wicz - refleksyjno-kontemplaoyjną; Zagórski - wizy jno-anarohis- tyozną. Wszyscy trzej poszerzają teraźniejszość, a najważniej szym czasem dla nioh jest ozas przyszły.
