• Nie Znaleziono Wyników

38. Źródła światła. Prostoliniowe rozchodzenie sie światła. G

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "38. Źródła światła. Prostoliniowe rozchodzenie sie światła. G"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

[Wpisz tekst]

Typ szkoły: Gimnazjum Dział: Optyka

Temat: Źródła światła. Prostoliniowe rozchodzenie się światła.

Cel główny: uczeń demonstruje prostoliniowe rozchodzenie się światła za pomocą camera obscura. Cele szczegółowe: uczeń wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą

prostoliniowego rozchodzenia się światła.

Środki dydaktyczne: zgodnie z instrukcjami do doświadczeń. Metody i formy pracy: ćwiczenia laboratoryjne, pokaz, dyskusja, praca w grupach.

Etapy lekcji Czynności: nauczyciel (N), uczeń (U).

Wprowadzenie N: Przypomnienie najważniejszych pojęć i treści niezbędnych do zrozumienia omawianego tematu: cechy wspólne i różnice rozchodzenia się fal

mechanicznych i elektromagnetycznych. U: Odpowiadają na pytania, opisują zjawiska. Tok zasadniczy: 1-przedstawienie celu lekcji. 2-wprowadzenie nowych treści. 3-eksperyment 4-dyskusja wyników

N: Prezentacja przykładów ilustrujących temat główny lekcji: pokaz doświadczenia przedstawiającego powstawanie cienia i półcienia. U: Dyskutują na temat przykładów podanych przez nauczyciela.

N: Wprowadzenie nowych treści: światło jako fala elektromagnetyczna, prostoliniowe rozchodzenie się światła, powstawanie zaćmienia Słońca i Księżyca.

U: Notuje najważniejsze pojęcia.

N: Przygotowanie eksperymentu: opis materiałów i czynności niezbędnych do przeprowadzenia eksperymentu, podział na grupy.

U: W grupach przeprowadzają doświadczenia opisane w materiałach. Grupy: wykonują camerę obscura i obserwują powstałe obrazy. N: Nadzoruje przebieg eksperymentów, stymuluje aktywność uczniów. N: Proponuje formę dyskusji wyników eksperymentu, pomaga uczniom w formułowaniu wniosków.

U: Analizują wyniki eksperymentu w odniesieniu do poznanej teorii, wprowadzają uogólnienia.

U: Sporządzają notatki z eksperymentu, wypełniają kartę eksperymentu, piszą wnioski.

Zakończenie N: podsumowuje lekcję zadając pytania dotyczące prostoliniowego rozchodzenia się światła.

U: odpowiada na pytania wykorzystując wnioski z przeprowadzonych doświadczeń, omawia działanie camery obscura.

(2)

[Wpisz tekst] Karta eksperymentu Temat eksperymentu Camera obscura. Instrukcja wykonania

Sporządzić zestaw doświadczalny zgodnie z instrukcją (materiały str…). Postaraj się o konserwę po groszku, kukurydzy lub innych warzywach czy owocach. Na środku dna tej puszki wykonaj mały otworek. Możesz użyć do tego celu wiertła o bardzo małej średnicy, bądź możesz otworek wybić igłą lub cienkim gwoździem. Wnętrze konserwy pomaluj czarną farbą. Wytnij okrągłą tekturkę o średnicy odpowiadającej wewnętrznej średnicy konserwy i pomaluj ją również czarną farbą. Pomalowanie ścianek zapobiegnie odbiciu światła od wewnętrznych ścianek „kamery”. W tekturce, na jej środku, wytnij kwadratowy otwór o wymiarach 2,5 cm × 2,5 cm. Na otwór naklej kawałek kalki technicznej. Tekturkę włóż w miejsce, gdzie było wieko konserwy i wsuń ją na głębokość około 2–3 cm. Zbudowałeś prymitywny „aparat fotograficzny”. Zaobserwuj na kalce obrazy przedmiotów dobrze

oświetlonych i opisz je. Wyjaśnij dlaczego są odwrócone.

Obserwacje (opisujemy w punktach przebieg eksperymentu: przyczyna skutek) Wnioski (odniesienie do teorii)

Cytaty

Powiązane dokumenty

 Fizyka, 7.2: wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym;..  Informatyka, 6.1:

Nauczyciel przekazuje uczniom nową wiedzę na temat pojęcia załamania światła, promienia padającego i załamanego, kąta padania i kąta załamania,

Im źródło jest szersze widmowo (zawiera fale o długościach z szerszego zakresu widma) wówczas spójność czasowa jest gorsza... Droga i

Okazało się jednak, że natura światła (od tego momentu używamy tego terminu, tak jak rozumiany jest obecnie w fizyce, na określenie promieniowania elektromagnetycznego o dowol-

Ta część widma promieniowania elektromagne- tycznego, na którą czułe jest ludzkie oko, nosi nazwę zakresu widzialnego Na rysunku 34.1 niektóre zakresy widma fal

Na jednym ze zdjęć wykonanych przez Pierzchalskiego 20 czerwca 1922 r., w dniu wkroczenia do Katowic wojsk polskich pod dowództwem gen.. Stanisława Szeptyckiego, widzimy

(3.10) Im większa część widma zawiera się w przedziale promieniowania widzialnego, tym sprawność optyczna jest wyższa, a im bliżej długości fali równej

The analysis of the relationship of the city with the natural landscape is the basis for creating a project of illumination, therefore creation of the night space must be