.598 Kronika
Z E B R A N I E Z E S P O Ł U H I S T O R I I N A U K L E l S N Y C H
W dniu 2 grudnia 1975 r. odbyło się zebranie pod przewodnictwem prof. Antoniego Żabko-Potopowicza, na którym mgr Wanda Osińska wygłosiła
refe-rat pt. Międzynarodowa współpraca historyków leśnictwa. Dyskusja skupiła się nad problemami dalszego rozwoju historii leśnictwa w Polsce, a szczególnie nad doborem i kształceniem kadr oraz nad formami udziału polskich historyków leśnictwa w międzynarodowej współpracy. Temat ten łączył się bezpośrednio z częścią organizacyjną zebrania, w której omówiono najważniejsze problemy badawcze, jakie należy podjąć w najbliższym pięcioleciu. Należy do nich przede wszystkim opracowanie monografii „Sylwana", najstarszego i zasłużonego cza-sopisma leśników polskich. Dyskutowano także nad problemem zorganizowania zespołu, który podjąłby się napisania pracy na temat: Las i leśnictwo w kul-turze polskiej.
Obie te inicjatywy rozważano m.in. w świetle przygotowań do obchodów 100-lecia Polskiego Towarzystwa Leśnego. Wzmiankowany jubileusz przypada na rok 1982, a więc zarówno Zespół Historii Nauk Leśnych ZHNOiT, jak i Ko-misja Historyczna PTL, muszą skoncentrować swoje wysiłki, ażeby planowane tematy mogły być zakończone we właściwym terminie.
Wanda Grębecka
Z E B R A N I E Z E S P O Ł U H I S T O R I I N A U K M E D Y C Z N Y C H
W dniu 27 lutego 1976 r. odbyło się pod przewodnictwem prof. Ksawerego Rowińskiego zebranie Zespołu Historii Nauk Medycznych. Porządek dzienny zebrania obejmował 3 referaty. W pierwszym z nich prof. Eufemiusz Herman przedstawił kierunki rozwoju współczesnej neurologii polskiej, opierając się w dużej mierze na pracach prowadzonych w Klinice Neurologicznej AM w Szcze-cinie. Referat miał na celu wykazanie łączności między przeszłością a
teraźniej-szością w medycynie.
Drugi referat, wygłoszony przez dra Zdzisława Gajdę, był w zasadzie sze-roko i interesująco omówionym konspektem pracy habilitacyjnej autora pt. Dzieje Wydziału Lekarskiego UJ w dobie Rzeczypospolitej Krakowskiej. Autor zilustrował poszczególne, już opracowane rozdziały tabelami i wykresami, obra-zującymi etapy rozwojowe Wydziału w tym okresie.
Ostatnią pozycją programu był referat dr Haliny Kowalenko pt. Zasady etyki lekarzy uzdrowiskowych u schyłku XIX wieku. Autorką przedstawiła sto-sunki, jakie panowały w środowisku lekarskim w uzdrowiskach tego okresu na podstawie materiałów dotyczących przede wszystkim Krynicy. Przytoczyła m.in. rodzaj kodeksu deontologicznego dla lekarzy tegoż uzdrowiska, który był — jak stwierdziła — raczej regulaminem ściśle normującym postępowanie.
'V
Zofia Podgórska-Klawe ft
X I X P O S I E D Z E N I E Z E S P O Ł U B A D A N N A U T O L O G i l C Z N Y C H
W dniu 24 marca 1976 г., w siedzibie Instytutu Morskiego (Złota Kamie-nica) w Gdańsku odbyło się posiedzenie, któremu przewodniczył prof. Bolesław
Kasprowicz. Referat pt. Współpraca naukowo-techniczna między Polską i Związ-kiem Radzieckim w naukowych dyscyplinach morskich w latach 1945—1975
wy-Kronika 599 głosił prof. Tadeusz Jednorał. Autor wskazał m.in. na znaczenie t e j współ-pracy dla przyszłości nauki i gospodarki morskiej w Polsce.
Komunikaty przedstawili: prof. M. Krzyżanowski, prof. W. Andruszkiewicz, doc. L. Mokrzecki, doc. S. Potocki, mgr M. Szulc.
W dyskusji uczestniczyli: prof. В. Kasprowicz, mgr J. Dutko, mgr B. T k a -czyk, dr W. Aleksandrowicz i mgr P. Krzyżanowski. J a k o ostatni zabrał głos konsul ZSRR — A n t a n a s Jurszenas, który podziękował za wkład środowiska n a u k i Wybrzeża w rozwój współpracy naukowo-technicznej między P R L i ZSRR.
W posiedzeniu wzięli m.in. udział przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Historycznego, przedstawiciele prasy oraz Wydziału Nauki, Wydziału Morskie-go i Wydziału Komunikacji KW PZPR.
W. A.
Z E B R A N I E P R A C O W N I H I S T O R I I O R G A N I Z A C J I N A U K I
Dnia 10 listopada 1975 r. odbyła się dyskusja nad przygotowanym do d r u k u trzecim tomem Historii nauki polskiej, który o b e j m u j e lata 1795—1862. Na ze-b r a n i e przyze-był redaktor naczelny tego wielotomowego wydawnictwa, prof. Bog-dan Suchodolski i redaktor tomu (a jednocześnie autor niemal całej części pierwszej) — prof. Jerzy Michalski oraz inni zaproszeni goście. Obradom prze-wodniczył kierownik Pracowni — dr Bohdan Jaczewski.
Na wstępie prof. J. Michalski poinformował o t o k u prac wydawniczych nad makietą III tomu, a bardziej szczegółowo omówił założenia pierwszej części omawianego tomu, dotyczącej w a r u n k ó w rozwoju n a u k i polskiej i j e j f o r m organizacyjnych; w szczególności wiele uwagi poświęcił trudnościom to-warzyszącym pisaniu t e j części syntezy oraz p r z y j ę t y m metodom badawczym. Historiografia dotycząca nauki polskiej pierwszej połowy X I X w. jest bardzo uboga, a nieliczne opracowania są mało krytyczne i często w y m a g a j ą rewizji. Stan ten musiał w pewnym stopniu rzutować na prezentowaną syntezę; tym tłumaczy się b r a k ujęć statystycznych w pracy oraz dysproporcje w omawianiu poszczególnych zagadnień. Następnie prof. Michalski podzielił się wątpliwościa-mi, jakie nasuwały mu się w toku przygotowywania pracy; dotyczyły one za-równo samej treści (faktografii), jak też k o n s t r u k c j i i f o r m y . Zamierzona pierwotnie konstrukcja problemowa okazała się w p r a k t y c e mało przejrzysta i b a r -dzo t r u d n a do konsekwentnego przeprowadzenia. W rezultacie ustąpiła ona miejsca podziałowi terytorialnemu (według granic zaborów), z dodatkowym wyodrębnieniem bardziej rozwiniętych ośrodków naukowych. Z podziału t e r y -torialnego można było natomiast zrezygnować w części drugiej tomu, poświę-conej naukom szczegółowym. J e d n a k większość autorów poszczególnych roz-działów i w tej części zastosowała podział terytorialny. Z powodu bardzo słabo rozwiniętych dotychczas prac nad powszechną historią nauki, świadomie zre-zygnowano z napisania rozdziałów porównawczych poświęconych w a r u n k o m i rozwojowi form organizacyjnych nauki polskiej w kontekście europejskim. Dyskusyjną stała się sprawa przypisów do pracy. Ostatecznie j e d n a k utrzy-m a n o systeutrzy-m zastosowany już do poprzednich okresów, tzn. zdecydowano zre-zygnować z przypisów i wydać w osobnym tomie materiały bio- i bibliograficz-ne, łącznie dla tomu III i IV.
Następnie dr Eugeniusz Tomaszewski przeprowadził wnikliwą analizę i oce-nę III tomu Historii nauki polskiej. Dotyczyła ona zarówno k o n s t r u k c j i pracy, cezury czasowej, j a k również zagadnień merytorycznych związanych z
