Kierunki zmian Wspólnej Polityki Rolnej.

Ziemniak Polski 2009 nr 2

KIERUNKI

KIERUNKI ZMIAN

WSPÓLNEJ POL

WSPÓLNEJ POLITYKI ROLNEJ

TYKI ROLNEJ

dr inż. Marek Sawicki – minister rolnictwa i rozwoju wsi ul. Wspólna 30, 00-930 Warszawa

od koniec minionego roku zakończył się przegląd Wspólnej Polityki Rolnej. To jedna z podstawowych polityk Unii Europejskiej, gdyż dotyczy zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego ponad pół miliarda jej mieszkańców. Polska, jako śred-niej wielkości kraj Wspólnoty o znacznym potencjale rolnym, aktywnie i z uwagą uczestniczy w realizowaniu Wspólnej Polityki Rolnej. Będąc sam rolnikiem, a obecnie od-powiadając za tę dziedzinę gospodarki, od samego początku urzędowania przyjąłem za zasadę jak najczęstsze uczestnictwo w po-siedzeniach unijnych ministrów rolnictwa.

P

Musimy pamiętać, że kształt Wspólnej Polityki Rolnej został określony do 2013 roku w wyniku rozstrzygnięć, jakie zapadły w 2003 roku, a zatem jeszcze przed naszym przystąpieniem do Wspólnoty, w Luksembur-gu. Od tamtego czasu mieliśmy do czynienia z kilkoma drobniejszymi zmianami, które do-tyczyły poszczególnych rynków rolnych – cu-kru w 2006 roku, owoców i warzyw w 2007 i w tym samym roku także wina. Niemniej jed-nak zbliżamy się do momentu, w którym bę-dziemy musieli przyjąć bardziej zdecydowa-ne rozwiązania. Moja ponad roczna obec-ność na różnego rodzaju unijnych forach, i to w bardzo dynamicznie zmieniającej się sytu-acji na świecie, upoważnia mnie do stwier-dzenia, że konieczne są zmiany w podejmo-waniu decyzji. Obserwując dynamikę zmian na poszczególnych rynkach, polska delega-cja zgłaszała różne postulaty, jednak tempo podejmowania decyzji jest zbyt wolne. W dzisiejszym świecie, pełnym błyskawicznego przepływu informacji, niezbędne jest równie szybkie podejmowanie decyzji.

Musimy także wypracować rozwiązania dotyczące funkcjonowania Wspólnej Polityki Rolnej po roku 2013. 20 listopada 2008 roku

w Brukseli zakończyliśmy dyskusję dotyczą-cą przeglądu tej polityki. Osiągnęliśmy kom-promis, który – jak każdy kompromis – nie zadowala żadnej ze stron, ale ten wypraco-wany przez nas jest zgodny ze wspólnoto-wym i solidarnościowspólnoto-wym charakterem Unii Europejskiej. Za najważniejsze dla naszego kraju osiągnięcie uważam wpisanie do kon-kluzji Przeglądu WPR zobowiązania Komisji Europejskiej do przygotowania, w najbliż-szym czasie, planu wyrównywania płatności bezpośrednich po 2013 roku. Na tym posie-dzeniu po raz pierwszy tylko nowe państwa UE uzyskały dodatkowe środki. Polska otrzy-ma do wykorzystania w latach 2010-2012 dodatkowo ponad 30 mln euro rocznie. Nie są to środki nas satysfakcjonujące, ponieważ dla wyrównania szans, w zakresie nowych wyzwań, powinny one wynosić około 760 mln euro, ale wiem, że jest to krok w dobrym kierunku i spodziewam się szybkiego zwięk-szenia tej kwoty.

Ważne dla naszego kraju jest nie tylko uzyskanie przez Polskę dodatkowych 90 mln euro na płatności bezpośrednie do 2012 roku, ale także nadanie trwałego charakteru płatnościom do owoców miękkich, wydłuże-nie możliwości stosowania w Polsce uprosz-czonego systemu płatności bezpośrednich do 2013 roku oraz wydłużenie, w stosunku do pierwotnej propozycji KE, okresu stoso-wania wsparcia powiązanego z produkcją dla lnu i konopi na włókno, skrobi ziemnia-czanej czy suszu paszowego.

Podczas obrad zapadły ostateczne, ko-rzystne dla Polski decyzje dotyczące opóź-nienia terminu wdrażania Pakietu C w ra-mach systemu wzajemnej zgodności (cross- -compliance). Kontrole i sankcje z zakresu dobrostanu zwierząt będą u nas stosowane dopiero od 2013 roku. Dzięki temu rolnicy 1

Ziemniak Polski 2009 nr 2 otrzymają dodatkowy rok na pełne

dostoso-wanie do wymogów prawa UE.

W Polsce do 2012 roku nie nastąpi reduk-cja płatności dla gospodarstw, ponieważ podjęto decyzje o zmniejszeniu stawek obo-wiązkowej oraz progresywnej modulacji. W naszym kraju gospodarstw otrzymujących powyżej 300 tys. euro rocznie jest niewiele.

Polska uzyskała też nowe możliwości roz-woju sektora mleczarskiego poprzez decyzję dotyczącą dodatkowego stopniowego zwięk-szania kwot mlecznych corocznie do 2013 roku łącznie o ok. 5,5%. Stawia to przed na-szym sektorem mleczarskim nowe wyzwa-nia. Uważam, że potrzebna jest konsolidacja i organizacja całej branży, aby przygotować się do ewentualnego uwolnienia kwot mlecz-nych po 2013 roku i sprostania konkurencji na rynkach. Po 2013 roku Wspólna Polityka Rolna musi być kontynuowana i finansowana na podobnym poziomie jak obecnie, ale musi

mieć nieco inny charakter. Powinna być na-stawiona na pełnienie przez rolnictwo słu-żebnej roli wobec środowiska i wspieranie wytwarzania zdrowej żywności. Obciążeń z tego tytułu nie mogą ponosić jedynie rolnicy, musi to być przedmiotem troski wszystkich. Całe społeczeństwo musi więc ponosić kosz-ty takich działań.

Z przedstawionych powyżej powodów opowiadamy się za tym, by reforma Wspól-nej Polityki RolWspól-nej szła w kierunku jej maksy-malnego uproszczenia i stabilizacji rozwią-zań. By w jak najkrótszym czasie stała się rzeczywiście jednolitą dla wszystkich polity-ką, która będzie sprzyjać w ten sposób kon-kurencyjności europejskiego rolnictwa. Musi-my też zadbać o to, aby stosując coraz wyż-sze wymagania wobec unijnych producen-tów, stosować te same kryteria wobec pro-duktów żywnościowych sprowadzanych z krajów trzecich.

I Kongres Nauk Rolniczych "Nauka – Praktyce"

pod hasłem

"Przyszłość sektora rolno-spożywczego i obszarów wiejskich" Puławy, 14-15 maja 2009 r.

Kongres będzie poświęcony integracji polityki naukowej i naukowo-technicznej z polityką rolną, przy-szłości i nowoczesnym rozwiązaniom innowacyjnym w organizacji, technologii i technice na rzecz pro-dukcji rolniczej, przetwórstwa rolno-spożywczego oraz rozwoju obszarów wiejskich.

Celem Kongresu jest:

●

z polityką rolną,

● integracja środowiska naukowego wokół priorytetów polityki rolnej, ● promocja nauk rolniczych.

Główne tematy sesji plenarnych:

1. Kierunki rozwoju nauk rolniczych i ich wpływ na kształt polityki rolnej w Polsce w okresie średnio- i długoterminowym

2. Nauka na rzecz sektora rolno-spożywczego – bezpieczeństwo żywności, standardy jakościowe, wdrażanie innowacji

Sesje panelowe – dyskusja nad kluczowymi dla nauk rolniczych zagadnieniami:

1. Kierunki rozwoju rolnictwa w Polsce na tle Wspólnej Polityki Rolnej 2. Zmiany klimatyczne i ich wpływ na kierunki badań i rolnictwo 3. Rola nauki w realizacji bezpieczeństwa żywnościowego kraju

4. Rozwój technologii rolno-spożywczej i biotechnologii oraz ochrona bioróżnorodności 5. Rola nauk rolniczych w budowie innowacyjnego sektora rolno-spożywczego

Warunki uczestnictwa i karta zgłoszeniowa – na stronie www.iung.pl