Publiczne zasoby informacyjne w mediach społecznościowych

Krystyna Polańska

Publiczne zasoby informacyjne w

mediach społecznościowych

Ekonomiczne Problemy Usług nr 122, 93-102

E k o n o m ic z n e P ro b le m y U s łu g nr 1 2 2 IS S N : 1 8 9 6 -3 8 2 X | w w w .w n u s .e d u .p l/p l/e d u /

DOI: 10.18276/epu.2016.122-08 | strony: 95-104

JOANNA PAPIŃSKA-KACPEREK

Uniwersytet Ł ódzki1

KRYSTYNA POLAŃSKA

Szkoła Główna Handlowa w W arszawie2

PUBLICZNE ZASOBY INFORMACYJNE W MEDIACH SPOŁECZNOSCIOWYCH

Streszczenie

Celem artykułu jest podjęcie dyskusji na temat zasadności i zakresu lokowania publicznych zasobów informacyjnych w mediach społecznościowych (MS). Artykuł zawiera także analizę wykorzystania MS przez instytucje publiczne. Zwrócono w nim uwagę na problemy związane z archiwizacją zasobów informacyjnych na profilach w MS. Przedstawiono też zagrożenia wynikające z wykorzystania MS, a także wyniki badań świadomości studentów SGH i UŁ na temat istnienia administracji państwowej w przestrzeni społecznościowej.

Słowa kluczowe: media społecznościowe, e-administracja, archiwa cyfrowe.

Wprowadzenie

Istnienie profili instytucji publicznych w mediach społecznościowych (MS) stało się faktem. Dla jednych to nieodzowny element polityki informacyjnej, dla drugich wręcz zbyteczne przedsięwzięcie. Zgodnie z artykułem 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej „Każda informacja o sprawach publicznych stanowi in­ formację publiczną (...) i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie” . Zatem wszelkie treści umieszczane w Internecie, w tym także na profilach instytucji publicznych w MS,

1 K a te d ra In fo rm aty k i, W y d zia ł Z arząd zan ia.

powinny podlegać takim samym procedurom, co treści ich stron internetowych. Rodzi się zatem pytanie o bezpieczeństwo publicznych zasobów informacyjnych umieszczanych i przechowywanych w serwisach spolecznościowych, które e x d e fi- n itio n e m ają charakter komercyjny.

Obawy dotyczą zjednej strony świadomości samych instytucji na tem at istnie­ jących zagrożeń, a z drugiej strony wątpliwości - czy podmioty komercyjne fak­ tycznie udostępniają bezpieczną przestrzeń, w której podmioty publiczne mogą realizować swoje zadania związane z publikowaniem informacji publicznej.

Celem artykułujest podjęcie dyskusji na tem at zasadności i zakresu lokowania publicznych zasobów informacyjnych w MS. Istotne z tej perspektywy wydały się powszechne sądy co do zasadności lokowania publicznych zasobów informacyj­ nych w takich obszarach Internetu, które nie są kontrolowane przez instytucje za nie odpowiedzialne, jak i obserwacje poczynione na stronach archiwów państwowych wybranych państw. Pomocą w tym przedsięwzięciu było również badanie sonda­ żowe przeprowadzone wśród studentów dwóch uczelni (SGH i UŁ) w styczniu 2016 r. W artykule szczególny nacisk położono na analizę metod archiwizacji zaso­ bów informacyjnych instytucji publicznych znajdujących się w MS.

1. Wykorzystanie mediów spolecznościowych przez administrację publiczną Administracja publiczna zaczęła wykorzystywać Internet w latach 90. XX wieku. Tworzono wówczas strategie budowania elektronicznej administracji, czyli wyposażonej w narzędzia do elektronicznego świadczenia usług publicznych oraz elektronicznej komunikacji z obywatelami, a także pomiędzy swymi jednostkam i organizacyjnymi. Według raportu UE w 2006 roku, kiedy około 75% usług urzę­ dowych było dostępnych w Internecie, tylko 11% badanych pobierało e-formularze i zaledwie połowa je wysyłała (KE 2006). Małe wykorzystanie e-usług administra­ cji publicznej, których wdrożenie pochłaniało duże nakłady finansowe, a bez m a­ sowego użycia nie przynosiło oczekiwanych oszczędności, spowodowało potrzebę szukania narzędzi ściślejszej interakcji z potencjalnymi klientami e-administracji. Zaczęto zauważać, że witryna internetowa ju ż nie jest wystarczająco nowoczesnym narzędziem komunikacji. Obserwowano wtedy duże zainteresowanie społeczne aplikacjami W eb 2.0, takimi jak portale społecznościowe czy aplikacje współpracy grupowej wiki. Dostrzeżono, że portale społecznościowe mogą być bardzo pom oc­ ne w sytuacjach ekstremalnych, takich jak np. opanowanie chaosu wywołanego klęską żywiołową. Po trzęsieniu ziemi na Haiti w 2010 roku poszkodowani publi­ kowali informacje i zdjęcia dewastacji - w efekcie czego w zaledwie 48 godzin Czerwony Krzyż otrzymał 8 m ln USD darowizn. W 2011 roku w Japonii po tsuna­ mi ludzie używali MS do komunikowania się (Gao i in. 2011). Również wskutek takich doświadczeń powstały koncepcje traktowania portali spolecznościowych

Joanna Papińska-Kacperek, Krystyna Polańska 95

jako narzędzi komunikacji z obywatelami i konsultacji społecznych. W tym obsza­ rze wykorzystywano doświadczenia i sprawdzone wzorce grom adzenia i angażo­ wania społeczności wokół marki lub produktu/usługi stosowane w sferze bizneso­ wej. Tutaj najwcześniej dostrzeżono potencjał medialny serwisów społecznościo- wych. Zaczęto zwracać uwagę na użyteczność MS w zwiększaniu transparentności działań firmy i możliwości dwustronnego kom unikowania się z firmą poprzez jej profil w serwisie społecznościowym (Postman 2009, s. 11). Zwłaszcza sektor finan­ sowy bardzo szybko docenił szczególne możliwości tkwiące w logice komunikacji sieciowej przydatne do budowania dobrych relacji z klientami (Polańska 2013, s. 33). Administracja publiczna podążała ścieżkami podobnymi do biznesowych, wykorzystując MS do komunikowania się z obywatelami. Użycie Twittera w 2011 roku przez władze lokalne do operacji przywracania porządku na ulicach podczas zamieszek w Londynie jest tego przykładem. Twitter pom ógł też w dementowaniu plotek i identyfikowaniu podejrzanych. Ale były to bardziej działania spontaniczne niż zaplanowane (Panagiotopoulos i in. 2014). Pokazało to potrzebę tworzenia stra­ tegii istnienia podmiotów publicznych w MS. Według raportu OECD pierwsze brały to pod uwagę administracje skarbowe: choć z 26 badanych tylko 6 posiadało strategię działania w MS, a 3 nad taką dopiero pracowały (OECD 2011), to w wielu krajach używano narzędzi społecznościowych głównie do komunikacji z podatni­ kami: najczęściej na portalach YouTube i Twitter (po 13 państw) oraz Facebook (6), a najrzadziej - aplikacji współpracy (w Australii, Kanadzie i Japonii).

W ielu polityków, w tym szefów rządów, szybko przystosowało się do prze­ mian. Zauważono np., że ponad 10% populacji USA i Ekwadoru odwiedzało profile przywódców tych krajów na Twitterze (Mickoleit 2014). Instytucje rządowe znacz­ nie wolniej stają się równie czynne w MS. Cele używania nowych środków przeka­ zu przez instytucje nie są tak oczywiste jak dla politycznych osobowości. W 26 krajach z 34 badanych ważne instytucje (ministerstwa, agencje rządowe, urzędy lo­ kalne) posługują się Twitterem, a 21 - Facebookiem (Mickoleit 2014, s. 14).

2. Wady i zalety wykorzystania mediów społecznościowych

Sposoby wykorzystywania tradycyjnych mediów elektronicznych w działal­ ności administracji publicznej (takich jak np. informacyjna strona internetowa, platform a transakcyjna urzędu) różnią się od sposobów wykorzystania mediów społecznościowych. W łaścicielem i operatorem tych drugich jest zawsze podmiot prywatny, dlatego publikowane na nich zasoby informacyjne nie zawsze będą m o­ gły być w ykorzystyw anejak każdy zasób publiczny.

Obsługa MS wydawać się może relatywnie tania. Według raportu OECD na temat strategii działania administracji skarbowej w MS (OECD 2011) utrzymanie konta nie pochłania dużych zasobów osobowych, co też kraje, które wówczas już

istniały w MS, wskazywały jako zaletę. Nie wymagało to bowiem zatrudniania dużej liczby nowych pracowników, a bardzo często wystarczające okazało się odde­ legowanie do tych zadań k ilk u ju ż zatrudnionych urzędników. W Danii wystarczało tylko 1/io etatu, a najwięcej - bo 5 etatów w okresach szczególnego nasilenia ruchu na profilach - było potrzebnych w Estonii. Dotyczy to jed n ak konkretnego segmen­ tu administracji, w przypadku którego zwielokrotnienie zainteresowania użytkow­ ników tą formą komunikowania się z urzędem jest sezonowe i przypada zwykle w okresie składania rocznych zeznań podatkowych. W przypadku innych instytucji państwowych, których intensywność działań jest wyrównana przez cały rok, bieżą­ ce utrzymanie kont w MS oznacza zatrudnienie ju ż nie tylko ludzi zajmujących się przygotowaniem i udostępnianiem treści, ale także na bieżąco reagujących na za­ chowania ze strony społeczności oraz monitorujących przestrzeń wokół danego profilu. Zbagatelizowanie problemu lub nieprzem yślana reakcja może wywołać niezamierzony skutek i straty w sferze wizerunkowej instytucji. W tym kontekście może dziwić, że dla norweskiej administracji skarbowej wymóg ciągłego wsparcia i m onitorowania uznano za jeden z istotnych problemów. Dziś wiadomo, że posiada­ nie konta w popularnych MS przynosi korzyści, ale potrzeba utrzym ania profilu w niesłabnącej atrakcyjności wym aga stale nowych, kreatywnych pomysłów, co w ią­ że się z zatrudnianiem coraz lepiej wyspecjalizowanych pracowników.

Zdaniem administracji skarbowej najważniejszymi zaletami korzystania z MS są możliwości uzyskiwania szybkiej informacji zwrotnej na temat publikowanych treści oraz to, że internauci stają się równoległym kanałem komunikacji. Doświad­ czenia kolejnych lat pokazują, że jest to kanał nie wymagający dodatkowych kosz­ tów, pod warunkiem, że użyje się go w przemyślany sposób, np. poprzez kampanie adresowane do wybranych grup użytkowników. W Australii zauważono, że obser­ wowanie dyskusji społeczności zgrupowanej wokół profilu w MS pozwala działać aktywnie w rozwiązywaniu problemów, zanim pojawią się w większej skali.

Dostrzegano także mankamenty profili w serwisach spolecznościowych. Jed­ nym z nich były częste zmiany dokonywane w ramach doskonalenia serwisów, do których należało się szybko dostosować. Problem ten wynika z tego, że właścicie­ lem platform takich jak Facebook czy Twitter są podmioty prywatne i instytucje publiczne nie są tu w żaden sposób uprzywilejowane.

Kolejnym problemem były przejawy złych emocji: np. w Meksyku (OECD 2011) zauważono, że niektóre osoby tworzyły konta na Twitterze jedynie z myślą o przekazywaniu negatywnych opinii. Próbowano zrównoważyć to przez um iesz­ czenie pozytywnych wiadomości i odnośników do danych o codziennej działalności administracji. Negatywne wpisy były też problemem w USA, ale tu część wynikała z żalu, że administracja nie w pełni angażuje się w pielęgnowanie kont, nie w szę­ dzie umożliwia wpisywanie komentarzy lub opieszale, względnie wcale na nie nie

Joanna Papińska-Kacperek, Krystyna Polańska 97

odpowiada. Rzeczywiście np. na profilu IR S3 na YouTube nie było wtedy m ożli­ wości komentowania, a niektóre statystyki były wyłączone (Papińska-Kacperek 2013). Zgłaszano także problem poufności: klienci zadający szczegółowe pytania mogą na ich podstawie być rozpoznawalni, zatem ogólnodostępne narzędzia nie zawsze stanowią dobre rozwiązanie.

Kolejną trudnością dla administracji skarbowej okazał się brak możliwości zastrzegania odpowiednich nazw kont w MS. Duże zagrożenie dla bezpieczeństwa kom unikowania się z użytkownikami serwisów społecznościowych stanowią profile zakładane przez krytyków działania administracji publicznej lub zakładane dla żartu - czyli fałszywe profile instytucji publicznych. W 2009 roku na portalu Facebook odnaleziono aż 6 fałszywych profili A TO 4 (Alam i in. 2011). Fałszywe profile po­ siadało też polskie Ministerstwo Finansów (Papińska-Kacperek 2013). To groźne dla wizerunku instytucji, ponieważ następuje utrata kontroli nad publikowanymi w nich treściami (trudnojest kontrolować ich istnienie, a brakuje narzędzi do automa­ tycznego odnajdywania takich kont). A zatem do skutecznego i przemyślanego wykorzystania potencjału MS potrzebne jest nie tylko systematyczne uatrakcyjnia­ nie treści i szybkie reagowanie na potencjalne zagrożenia, ale także regularne m oni­ torowanie całej przestrzeni społecznościowej.

Jak wspomniano, istotnym mankamentem były koszty pielęgnowania konta w MS. Otwartą kwestią pozostaje ustalenie optymalnej czasochłonności m onitoro­ wania i prowadzenia interakcji online. W opinii australijskiej administracji skarbo­ wej (OECD 2011) Twitter wymaga najmniej pracochłonnych działań.

3. Archiwizacja profili instytucji publicznych w MS

Elementem polityki bezpieczeństwa teleinformatycznego jest archiwizacja, czyli w przypadku stron internetowych - kopiowanie całej zawartości serwisu. Celem archiw izacjijest m ożliw ośćjej szybkiego przywrócenia w przypadku awarii, włamania czy zawirusowania. Dla administracji publicznej konieczność archiwizo­ wania wynika też z obowiązku przechowywania treści publikowanych przez insty­ tucję publiczną np. w celu zabezpieczenia informacji o znaczeniu historycznym dla państwa. W przypadku treści odpowiedzi na zapytania zadawane nie tylko na porta­ lach społecznościowych archiwizacja może być także formą udokumentowania realizacji polityki informacyjnej oraz szybkości reakcji na zgłaszane kłopoty klien­ tów administracji publicznej. Strony internetowe i profile w MS są zwykle archiwi­ zowane przez właścicieli serwerów www oraz portali społecznościowych, ale tylko w celu odtworzenia oferowanych usług, a nie przechowywania pełnej historii zmian

3 IR S - In tern al R ev en u e Service. 4 A T O - A u s t r a li a n T ax atio n O ffice.

w długim okresie. Oznacza to, że podmioty publiczne powinny tworzyć rejestry zmian w ramach własnych systemów informatycznych.

Zmienność i ulotność zasobów Internetu powoduje konieczność systematycz­ nej archiwizacji. Pytanie: jak często powinny być archiwizowane profile na porta­ lach spolecznościowych. Kolejne zagadnienie to format zapisywania zawartości kont. Większość portali spolecznościowych oferuje możliwość stworzenia archi­ wum konta, które m ożna na życzenie wygenerować i pobrać. Ale nie od razu ta funkcja była dostępna: Twitter stworzył ją dopiero w 2012 roku. N a początku czę­ sto zdarzało się stosowanie formatów „natywnych”, np. zapisywanie w plikach tekstowych skopiowanych fragmentów tekstu, a nawet screenshotów (NARA 2013, s. 21). Najczęściej archiwum konta to skompresowany folder .zip zawierający w przypadku Facebooka pliki html, a w przypadku Twittera - plik html, txt oraz csv. W obu pliki zawierają wszystkie wpisy lub inne elementy ułożone chronologicznie oraz foldery ze zdjęciami i filmami. Plik „index” umożliwia przegląd zarchiwizo­ wanych elementów. W archiwum Twittera dostępna jest też funkcja wyszukiwania. Taka forma nie zawsze odpowiada wymaganiom instytucji publicznych. W spółcze­ śnie administracja publiczna tworzy ju ż strategie nie tylko istnienia w MS, ale też archiwizacji zamieszczanych tam treści. W opracowaniu Amerykańskiego A rchi­ wum (NARA 2013) jest zestawionych ponad 50 rozwiązań dostawców usług ko­ mercyjnych, które m ogą pomóc w archiwizacji kont organizacji rządowych w MS. Bardzo często ich kreatorami są start-upy. Jeden z nich, ArchiveSocial, od 2015 roku wspiera działania NARA (National Archives and Records Association) w tym obszarze (Jayakumar 2015).

Problem archiwizacji cyfrowych zasobów publicznych, w tym zasobów w MS, powinien znajdować się w obszarze działalności archiwów państwowych. Przegląd kilkunastu stron internetowych archiwów państwowych pokazuje, że nie zawsze są na nich zasoby cyfrowe, a czasem tylko skierowanie do innego serwisu im poświęconego (np. w Polsce5). W publicznych archiwach cyfrowych są dostępne przede wszystkim akta, czyli skany dokumentów, bazy danych oraz fotografie i filmy. Bardzo rzadko archiwa te zawierają treści z portali spolecznościowych. W przeprowadzonym przez autorki badaniu porównawczym tylko na stronie brytyj­ skiego archiwum znajdują się zasoby 50 kont Twittera, zwykle z kilku okresów, w sumie ponad 65 tys. tweetów. Do każdej kolekcji przygotowano pliki JSON i XML do wygodniejszego przeglądania i analizowania informacji. N a stronie bry­ tyjskiego archiwum jest także kolekcja filmów publikowanych na portalu YouTube - tu jest możliwy ich podgląd oraz pobranie (niedozwolone na YouTube). W W iel­ kiej Brytanii problem archiwizacji MS rozważano bardzo wcześnie, a od 2014 roku

5 W 2 0 0 9 r. pow ołano do ży cia N aro d o w e A rch iw u m C yfrow e (N A C ), którego je d n y m z zad ań było archiw izow anie stron internetow ych n ajw ażniejszych u rzęd ó w p aństw ow ych. C zynio­ no to w latach 2 0 0 9 -2 0 1 1 : zapisyw ano ko p ie stron 4 6 instytucji, o d k ilk u do kilkunastu razy (N ow i­ n a-K onopka 2014). O becnie N A C udostęp n ia tylko archiw alne fotografie, nagran ia i filmy.

Joanna Papińska-Kacperek, Krystyna Polańska 99

działa ju ż testowa wersja archiwum Twittera (Espley i in. 2014). W śród pozosta­ łych archiwów państwowych w niektórych krajach, np. w USA i Szwecji, odnaleźć m ożna linki do profili wielu urzędów na różnych portalach społecznościowych. Jednak mimo braku archiwizacji kont w MS same instytucje odpowiedzialne za archiwizację posiadają tam swoje konta i nie jest rzadkością, że na własnych stro­ nach internetowych posiadają linki do profili w MS (tabela 1).

T a b e la 1

P a ń s tw o w e a rc h iw a w M S i z a s o b y c y fro w e p a ń s tw a n a ic h s tro n a c h in te rn e to w y c h

Kraj Fb YT Tw Fr G+ Zasoby cyfrowe

F in la n d ia X X X X

-H iszp an ia X X X lin k i do z b io ró w d an y ch

N o w a Z elan d ia X X X X X X

P o ls k a X X X X lin k do strony N A C

S zw ecja X X X X X w ty m lin k i do k o n t w M S in sty tu cji publ.

U S A X X X X X X w ty m lin k i do M S in sty tu cji publ.

W lk. B ry tan ia X X X X X X w ty m a rch iw a T w i Y T F b - F a c e b o o k , Y T - Y o u T u b e , T w - T w itte r, F r - F lic k r, G + - G o o g le +.

Ź ró d ło : o p ra c o w a n ie w ła s n e n a p o d s ta w ie : w w w .a r k is to .f i;p a r e s .m c u .e s /; a rc h iv e s .g o v t.n z ; w w w .a r c h iw a .g o v .p l; r i k s a r k i v e t.s e ; w w w .a rc h iv e s .g o v ; w w w .n a tio n a la rc h iv e s . g o v .u k .

4. Zaufanie do profili administracji publicznej w MS

Przeprowadzone w pierwszej dekadzie stycznia 2016 roku badanie ankietowe wśród studentów dwóch uczelni (Szkoły Głównej Handlowej w W arszawie i W y­ działu Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego) rzuca pewne światło na zaufanie ak­ tywnych użytkowników Internetu do sposobów informowania i kom unikowania się z obywatelami przez instytucje publiczne w MS. W badaniu uzyskano 143 kom ­ pletne odpowiedzi.

Badani w zdecydowanej większości posiadali konto na przynajmniej jednym ze znanych portali społecznościowych (najczęściej deklarowano posiadanie 2-5 profili). Tylko co piąty badany nie wiedział o istnieniu kont instytucji publicznych w MS. Pytani o portal, na którym znajdują się takie profile, badani najczęściej wskazywali Facebook, o połowę rzadziej Twitter i YouTube; w kilkunastu przy­ padkach wskazano także na Google Plus. Swoją wiedzę o istnieniu takich profili respondenci czerpali z odwiedzanych stron internetowych instytucji publicznych (68% - podlinkowane ikony tych popularnych portali), a także od innych

użytków-ników (36%) oraz z folderów reklamowych (26%) lub audycji radiowo- telewizyjnych (24%). W iększość uczestników badania (84%) odwiedzała taki pro­ fil. Celem tych wizyt było w głównej mierze poszukiwanie informacji (teleadreso- wych instytucji, godzin urzędowania, związanych z działalnością instytucji), ale też ciekawość, w ja k i sposób funkcjonują takie profile, co zawierają, w czym m ogą być pomocne. Spośród badanych tylko co szesnastemu odwiedzającemu konto instytucji publicznej w MS nie udało się osiągnąć wskazanego celu. Choć trzy czwarte re ­ spondentów uważa, że umieszczanie zasobów publicznych w MS jest słuszne, to jednocześnie czterech na pięciu badanych uważa, że strona internetowa instytucji budzi większe zaufanie niż profil w MS, a co siódmy że nie m a pomiędzy nimi różnic pod względem wiarygodności. Nawet osoby nie mające obiekcji wobec za­ kładania kont w MS uważają, że bardziej wiarygodna jest strona internetowa insty­ tucji publicznej n iżjej profil naportalu społecznościowym.

Nie odkryto zasadniczych różnic między poglądami studentów obu badanych uczelni, ani też mogących wynikać z płci. Ponad 95% respondentów nie przekro­ czyło 26. roku życia, a zatem należy do pokolenia cyfrowego, dla którego dostęp do zasobów w Internecie, świadomość zagrożeń w cyberprzestrzeni, korzystanie z MS są zjawiskami naturalnymi.

Podsumowanie

Bezpośredni kontakt z użytkownikiem i filozofia kom unikowania sieciowego stanowią sedno nowego podejścia do obywatela - klienta instytucji publicznej. Kolejnym elementem współczesnej strategii administracji publicznej jest nie tylko istnienie w MS, ale także archiwizacja zawartości ich kont.

Racjonalnym, ale też potwierdzonym empirycznie podejściem do zagadnienia bezpieczeństwa zasobów informacyjnych instytucji państwowych w Internecie jest wykorzystanie portali spolecznościowych raczej jako narzędzia reklamy, edukacji i kontaktu z obywatelami. Sfera transakcyjna powinna jednak być ulokowana na bezpiecznych serwerach publicznych, na których archiwizacja zasobów inform a­ cyjnych jest procesem naturalnym. Nie bez znaczenia są rodzaje formatów archiwi­ zowanych plików. Im bardziej będą pozwalały na dalsze wykorzystanie zgrom a­ dzonych danych, a jednocześnie im mniej będą obciążające obszary pamięci do ich przechowywania, tym bardziej będą przydatne dla użytkowników.

Joanna Papińska-Kacperek, Krystyna Polańska 101

Literatura

1. A la m S .L ., C a m p b e l l J ., L u c a s R . ( 2 0 1 1 ) , U sing S o cia l M e d ia in governm ent: the A u stra lia n taxation office e-ta x F a c e b o o k p a g e , w : D ependable, A u to n o m ic a n d Secure C om puting (D ASC), 2 0 1 1 I E E E N i n t h I n t e r n a t io n a l C o n f e r e n c e .

2. E s p le y S ., C a r p e n ti e r F ., P o p R ., M e d j k o u n e L . ( 2 0 1 4 ) , Collect, Preserve, A ccess: A p p ly in g the G overning P rinciples o f the N a tio n a l A rc h iv e s U K G o vern m en t Web A rc h iv e to S o cia l M e d ia C ontent,„ A le x a n d r i a ” , N o . 2 5 ( 1 - 2 ) .

3. G a o H ., B a r b i e r G ., G o o ls b y R . ( 2 0 1 1 ) , H arn essin g the C row dsourcing P o w e r o f S o cia l M e d ia f o r D isa ster R elief,„ I E E E I n t e ll ig e n t S y s te m s ” 2 6 (3 ).

4 . J a y a k u m a r A . ( 2 0 1 5 ) , This start-up is help in g the g o v e rn m e n t keep tra ck o f social m edia, „ W a s h i n g to n P o s t” , M a y 2 4 .

5. K E ( 2 0 0 6 ) , O nline A v a ila b ility o f P u b lic Services,R e p o r t o f t h e 6 th M e a s u r e m e n t , C a p g e m in i.

6 . M i c k o le i t A . ( 2 0 1 4 ) , S o cia l M e d ia Use b y G overnm ents: A P o lic y P rim er to D is­ cuss Trends, Id e n tify P o lic y O pportunities a n d G uide D ecision M akers, O E C D W o r k i n g P a p e r s o n P u b li c G o v e r n a n c e , N o . 2 6 , O E C D P u b lis h in g .

7 . N A R A ( 2 0 1 3 ) , White P a p e r on b est p ra c tic e s f o r the capture o f so cia l m edia re ­ c o rds, N a tio n a l A r c h iv e s a n d R e c o r d s A s s o c ia tio n .

8. N o w i n a - K o n o p k a M . ( 2 0 1 4 ) , P roblem atyka za rządzania inform acją w p ro c e sie archiw izacji zasobów Internetu, „ M e d i a - K u l t u r a - K o m u n ik a c j a S p o łe c z n a ” 1 0 /1 .

9. O E C D ( 2 0 1 1 ) , S o cia l M e d ia T echnologies a n d Tax A d m in istra tio n , O E C D . 10. P a n a g io t o p o u lo s P ., B ig d e l i A .Z ., S a m s S. ( 2 0 1 4 ) , Citizen - g o v e rn m e n t collabora­

tion on so cia l m edia: The case o f T w itter in the 2011 rio ts in E ngland, „ G o v e r n ­ m e n t I n f o r m a t io n Q u a r te r ly ” , V o l. 3 1 , I s s u e 3.

11. P a p iń s k a - K a c p e r e k J. ( 2 0 1 3 ) , Usługi cyfrowe. P e rsp ektyw y w drożenia i akceptacji cyfrow ych usług adm inistracji p u b lic zn e j w P olsce,Ł ó d ź : W y d a w n ic t w o U Ł . 12. P o l a ń s k a K . ( 2 0 1 3 ) , Sieci spolecznościow e. W ybrane zag a d n ien ia ekonom iczno-

s p o łe c z n e , O f ic y n a W y d a w n ic z a , W a r s z a w a : S G H .

13. P o s t m a n J. ( 2 0 0 9 ) , SocialC orp: so cia l m edia g o e s corporate, B e r k e le y : N e w R i ­ d e rs .

14. U s ta w a o d o s tę p ie d o in f o r m a c ji p u b lic z n e j z d n ia 6 w r z e ś n i a 2 0 0 1 r. ( D z U n r 1 1 2 , p o z . 1 1 9 8 ).

PUBLIC INFORMATION RESOURCES IN SOCIAL MEDIA

Summary

This article aims at initiating a discussion on the reasons and extend to which public information resources should be available in social media (SM). The article also provides an analysis of the use of SM by public institutions. It highlights the problems associated with archiving information resources on the profiles in SM. Moreover, it presents the dangers ensuing from the use of SM and results of a survey conducted among Warsaw School of Economics and the University of Lodz students on the exis­ tence of state administration in SM.

Keywords: social media, e-government, digital archives.