• Nie Znaleziono Wyników

Cieplica solankowa w Aleksandrowie Kujawskim

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Cieplica solankowa w Aleksandrowie Kujawskim"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

· CYRYL KOLAGO

CIEPLICA

.

SOLANKOWA W ALEKSANDROWIE! KUJAWSKIM

POŁ02EN1E

Q.d dawna znane było wy~wanie natural-nych źródeł słonych na niskim tarasie Wisły w tak zwanej ·Kotlinie Ciechocińskiej, jak rówmeż na północny zachód od Kotliny - w Czerniewi-· cach. Wody ci.echocińskie wykorzystywane były już od XIII wieku do warzenia soli. W XIX w. rozpoczęto wiercenia, które dostarczyły większej .

ilości solanek dla lecznictwa i produkcji soli ku- . chennej. Wreszcie w r. 1932 uzyskano z głębo­

kiego wiercenia (1305 m) cieplicę solankową

o temperaturze około 35°C. Podobne wiercenie

. w 1952 r. (1378 m) pozwolił:o otrzymać solankę :o temperaturze 39°C.

Już przed wierceniami głębokimi w

Ciecho-'Cin:lru, bo w 1904 r. wykonano odwiert w Ale-ksandrowie Kujawskim, koło fo.lwa11ku Stawki (majątek Bonary'); 6 !km na za-chód od później­ ""'Zycii term (!'iechociilskich; wysokość nad ; pozio-mem morza 75 m. Powierzchnię stanowi tu plej-stoceński taras Wisły,. a pobliska krawędź

wy-soczyzny dyluwialnej morfologicznie słabO j,est. zaznaczona.

. Wiercenie w Aleksandrowie podjęto celem po-szukiwania :złoża soli lub przynajmniej· silnie

stężonej sol.Jan'ki, być może także i soli potaso-wej (9). Z inicjatywą wystąpił A. Rychłowski, iktóry również kierował pracami wiertniclymi. Miejsce wie1lCenia w}'lhrane było na linii hu>-wrocław - Cieohocinek, a więc łączącej

miej-. scowo~i. gdzie stwierdzono. słoża soli lub solan,..

· ki. Poza tym !Przy Jokad.izowan:iu odwieilllu wzię­

to IPqd uw.a;gę sąsiedztwo miasta oraz lim.ii

ko-lejowej (7). ·

O.wczesne dane geologiczne aparl.e m. in. na · pracach A. Mic.halsk.iego, nie przemawiały .z.<1

pozytywnym rwynikiem. Opinia Komitetu Geo-logicznego. zaw~yła ostatecznie na wstrzyma-· niu prac Wi.ertni•czyeh (1). ·

PROFIL GEOLOGICZNY

Opis tego otworu, doprowadzonego do głębo ...

kości 1169 m, podlał B .. Ryc:hlOIWSki w T. 1917 (7).

Dane stamtąd przytaczali późpiej bez zmian różni autorzy (m. in. Linstow, 3). Profil' geolo-gi'CZily podda..TJ.y został pewnej ~wirlji (2). .

W stratygraficznym podziale jury uzupełnień · dokolllaił W. Pożaryski d· w tej fonnie prof:il. znajduje się· w Archiwum Inst. Geol. . Ogólnie stratygrafia przedstawiać się miała następująco: 0-30 m (45 m n. p. m.)- czwartorzęd (piaski gliny), 30--46 m (29 m n. p. m.) - trzeciorzęd · -pliocen (piaski, iły), 46-66 m (9 m n. p. m.)·

· - trzeciorzęd - l!liocen (iły, piaski), 66-907 m (832 m poniżej p. m. - jura górna, środkowa ·i .. dolna (margle, wapienie, piaskowce, łupki),

110

907-11.69 m (1094 m poniżej p. m.} trias -kaj-per (głóvroie lupki i piaskowce).

.J·ak pokazały późniejsze badania na podsta-wie drugiego głębokiego otworu w Aleksandro-·wie (1952 r.), określenie otworów napotkanych

w spodzie jako kajprowych było błędne, gdyż należą orne jesZlC!le do dolnej . jury (info'I'Inacje

uzyskane od mgr. W. Karaszewskiego). Rów-nież stropowe utV."Ory mezozoiczne być może

są wieku dolno-kredowego (6).

·Otwór został zarurowany ko1uiillłlą 101,5 mm do głęboikości 1141-m, częściowo·IW'Y te były następnie wyciągnięte. Kolumny pozostałe,

m. in. 126,9 mm, sięgająa! 1001 m. pozostały prawdopodobnie w o.twome.

Po·mWillując 1profile Alaksarntdrowa i Ciecho-cinka (8), widzimy

w

pierwszym grubszą

wa:r-stwę trzeóom.ędu, niższe. występowanie stropu· jury, przy czym ogólna .rniątż5ZOIŚĆ tiucy jest

znacznie większa w A•laksarndrowie. Warstwy mezozoicm,e .tworzą w rejomie Ciechocinka ele-wację o charakterze tektoniemym (6, 8). Pomię-dzy otworami nr 14 i 16. w Ciechocinku stwier-dzO!tlo zapadanie wanstw mezozoicznych i ikaj:pru

w kierunku z:bli:żonym ,dQ NE; a więc prz.eciw-nym niż wynika .z :poróWitlania .profilów Arek-sandrów- Ciechocinek. Byłoby to zatem już -przecil\li·Jegłe zbocze wspomnianej eleW"acji (8}

CISNIENIE I WYDAJNOSC WODY

Podczas wiercenia oitworu z 1904 ·r.

ookooy-viano ob>erwacji mapotykanych wód (7). Na głę­

bokości 140 m rpajawiła się woda pod ciśnieniem . z poziomem piezometryczmym - 1,2 m. Nie

była ooa słona, choc !tl<liPOłyikano ją

w

górnej ju-.

·rze, gdzie w Cieohocinku wys·tępują jiuZ wody wyłącznie sło:ne. Tutaj-soJankę udało się sbwie·r..;

dzić (wiercenie !PI'OWadoono z płuczką) dopiero na .głęboko5ci 456 m i m~ała .ona stężenie

5%.

Poziom hydrostatyC'Zilly słonych wód

utrzymy-wał się poniżej powi·erzCihni ter:enu ·do głęboikoś· ci więrcenia 792 m 1(7l 7 m porrriżej poziomu mo~ rza). Malksymałna Oldłegłość zwiereia!dła wody

od :powierzchni wynosiła 16 m, ipl'Zy głębokości otworu 600 m·. Dalsze pogłębianie O·tworu spo-wodowało podwy7Jszeilie rpoziomu hydrostatycz.-nego ponad teren; asiągając przy 838 m

+

1,2

m. Poziom

ten

pozostal j~ bez zmiany do koń­ ca wiereenia., prowadzonego jeszcze. głębiej

po-nad 300m.

Zestawiając z Ciecllocłnkiem, zauważyć

m&-na !Pewną zgod:noo.ć poz[omów ·

piezomet;rycz-nych. W Alek:Gandrowie solanka osiągnęła wy-sokość 76 m n. p. m., w Ci.echocinlklu zaś okol() .70-75 m. Wskazywałoby to na ścisły związek

(2)

wo-dy ·o typie "artezyjskim",. szczelinowe, nie ·zaś "wyciskowe" (8).

Wydajność saroowypływu nie została

poda-na. Próbne pompowanie (7) dawać miało do

50 m3/god:z., jednak depresja n:e jest zrnlna.. ·

Poropowanie z głębokości 689,5 m dawało

30 ·m3/godz. przy depresji 18,9 m. Były to

wy-dajności. znaczne. · Przyjmując orientacyjnie

średni O;dpływ ze źródła· od chwili odwiercenia

· na 30 l/min, otrzymamy średni. odpływ

roczny

· równy blisko ~5 800 m3. Za okres 50 lat

dstnienia źródła . odpłynęłoby mtem prawie

800 000 m3• ·

Analogicznie więc do obliczeń dla otworu nr 14 w Ciechocinku {B) o:kreślić można iłość wy-nie6ionych na powierzcl:mię soli. Zakładają'C przeciętne stężenie 6,25% i ciężar właściwy so·

lanki 1,045, otrzymamy ponad 52 000 t. Jest to · ilość Z'!1acZiilie mniejsza· od krócej działającej,

lecz wydajniejszej termy nr 14 w Ciechodnku. W obecnych warunkach solanka aleksandrow-ska Wytn.ooi rocmie na powierZiclmię ibli.sko 400 ton soli.

STĘZENIE WODY, SKLAD CHEMICZNY

Pomimo wi~reenia-z płue7Jką usiłowano

doko-nywać orientatCyjnyteh analiz wody i mierzyć jej

stężenie (7). Wody płytsze wykazywały, jak

już wspomniano, niskie zawartości składników rOZlpuszcżonych. Zasolenie od około 5% na głę­ bokości 456-627 m spadać miało do 2,~% na

głębokoeci 758 m, żeby mowu wz..nieść się do

5% na 832m, a następnie jeszcze do 6.,5% na głę-­ bokości końcowej.

Podane wa·rtości s~a mają obarakter je· ·dynie orienta~yjny i raczej są ljJOmniejszone (7). ·

Wahania stężenia mogły wyrrrikać cz.ęściowo

z różnego .spOsobu pobierania !pl"óib, a także

nie-równomiernego mieszania się solimiki z płtuctką · (z wody słodkiej). W dużej mierze tym

wytłu-. ma.czyć oby mo,ż:na spadek zasolenia

na

gł~bokoś­

ci 650-850 m. P071a tym jednak istnieją ni~

wątpliiwie zmiany stężenia uwarunkowane Grrą­

żeniem wód słonych w różnych skameh. W Cie-chocinku na odipowiedniej głębokości stwier-dzono pewn,e zwolnienie tempa 'WZ1I'Ostu stęże­ nia, jed.naik w płytszych of:w'Orach dawniejszych 110'1owano fa'kty spadku . stężenia na peWIOytch

głębokościach (otwór nr l z 1846 r . ..__ L.

Zej-sz.rier: O formacji jura w Ciechocinku. Bibł.

Warsz. XXXII 1848, IV). Nie uzasadnione twier-dzenie o związku wód silniej stężonych wyłącz.

nie z górną jurą zadecydowało w ·r. 1905 o ne-gatywnej opinii Komitetu Geologicznego w spra·

wie dalszego prowadzenia prac wiertniczych. w Aleksandrowie (1).

Zasolenie termy nr 14 w Ciechocinku wynn·

siło maksymalnie 6,8% na głębClikości 1200 m, nr 16 zaś- 7,1% z 1300 m głębokości (8) .. Wejście

\\rięc w utwory triasowe w Ciechocinku nie spo·

wodowało znaczniejszego ~ stężenia.

Skład wody aleksandrawskiej nie o:d:biegał, ja'k

v.,Ynika z orientacyjnych analiz (7), od: :ciecho· ch1s.kich term.

W

przybliżeniu była bowiem podobna ilo·ść magnetu, ·nieco mniej -jonu siar·.

czanowego. Brak było · w:zmianek o siarkowodo:.. rze, występującym

w

dość znacznej ilośd w Cie-chocinku (oikoło 6 mg H:.S w litrze).

Bmk zasolenia

w

wodach readów czwaxto.rzę­

dowych, w odróżnJieniu od 'Ciechocińgkich, tłu­

maczyć :można by wyższym rpałożeniem

Alek-sandrowa. Jedna'k falk!t., że wody 'krążące w

gór-nej jurze okazały się w Aleksandrowie do

pew-nej głębokości i!lie słone, wskazywałby raczej na

istnienie w rejonie Ciechocin!ka silniejszych spękań niektórycll partii górnej jury. Być może

łączy mę to tutaj z :istnteruem lokalnych

dyzlo-ltacji związanych z mezozo:ilcznym wyn~esieniem

ciechocińskim. .

TEMPERATURA WODY

T~ern.tura .wody aleksanrl'ro'WSkiej przy

wyjpływ;ie wynosiła!lriedyś 28°C. Naileży

przewi-dytwać z:nacz:ne ochłodzenie podczas .przepływu

ku górze. J eldtnak obliczenie. tempera1Jury na dnie na 43°C (7) jest wygórowane: Otwór nr 16

· w Cłechocinku wykazał na głębokości 133 O m

39°C, .!Przy wypływie zaś (silnym) około 37,5°C (8). Należy sądzić, że temperatura wody na dnie

. otworu

w

Aleksandrowie wynosiła ~e więcej.

niż 35°C, a płyciej mieszały ·się być może wody

chłodniejsze.

Woda w ·Aleksandrowie była to cieplica pier-twSza w Polsce, odkryta w 1904 r. (7), nie licząc

wód Dolnego Sląs:ka i źródła w Ja:szczurówce

o -temperaturze przekmczają{!ej .zaledwie 20°C.

Była za· to zdecydowanie pierwszą ciepliicą

so-lankową.·

INNE MIEJSCA WYSTĘPOW ANIA SOLANEK CIEPLYCH NA KUJAWACH

W~any wyi·ej otwór badawczy

z

1952 r. . w Aleksandrowie, oddalony kilkaset metrów na

ENE od dawnego, prowadzony był do większej

głębokości i osiągnął kaj:per. Szczegółowych

ob-serwa-cji wody nie dokonywano, jednak

Sitwier-drono do,pływ ciepłej solanki pod ciśnien:iem.

Otwór został zlikwidowany. ·

O ortworach nr 14 i 16 w Ciecho·C'inku, dają­

cych cieplice solanko-we, była już iparokrotllrie

r.n~a. .

W r. 1910 n&.potkarno na ciepłą solan:kę ipod

ci-śnieniem w Janiszewie około 10 kr.n na SW

od Lubrańca. 'remperatura była wyższa n:iż

20°C (dokładnie nie Olkmślono). Wodę nawier-cono w gó.mej jurze, na głębokości305m (około 225 poniżej poziomu mm-za). Do. nieda"'Willa

u-trzymywał się 'Z otwoFU słaby wylpływ chłiJ'd!nej

·

salanki,

obecnie 1Jllpełnie ustał. · . Solankę cie;płą 'llZY'S:kano rówi111e.z podczas

iW:i:eroenia w 1930 T. 10 kin na NE od Janisz,ewa

: .w Rzadkiej Woli, między Brześciem Kujawskim

a Lubrań•cem, oikoło 35 kr.n na SES od

Aleksoo-... :drow.a, 101· m n. p. m. (4). Samowypływ słonej

wody zauważono na .głębokości 750 :m. {650 m

poni-żej poziomu ~rru>rza) w jmze Ś'roctkowej. Ma-ksymalnie wynosił on 30 ms/.god2 z głębokości

330 m,

z.

głębokości 979 m. wy!Pływało 20 m3/

/godz. Temperatura ·?t'ZY wypływie dosięgała

27°C. Otwór ~stał. złi-k\\l'i.dowany. .

l l l

!

. i i

(3)

Analogie termiCZIIle solanek kujarwsldch

(Cie-chocinek, Aleksandrów, Rzadka Wola)

M<>kazu-ją na W~·rupki· krążenia solanek w

teJ

części

północnego 21bocza antylklinorium kujawskiego.

o ciepłocie wód decyduje :przede wszystkim

sto-pień geotermiczny, nie zaś rozmieszczenie dyz-lokacji. Te ostaJtttde decymwałyby wprawdzie .

o sposobie .podpływania solanek iku gÓIIZe, j~ ·

nak drogi !krążenia wód są z pewnością"wszędzie

sto.Sltul.k:ow·o znacz.:n.e. Powierzchnie rugowania · cechsztyńskich złóż solonOOnych 1nidno. jesz·cze .

obecnie zlokalizowa~.

OBECNY STAN ZRODŁA W ALEKSANDROWIE

Wypływ . solankli. z o·tWooru

w

Alelmaindrowie

· utrzymuje się w dalszym ciągu. Wskutek

zawa-. lenia wylotu rury i zanieczyszczenia odpływ znacznie zmalał. Wadług tPOIDiaru dokonanego w dniu 21.7.1954

za

p-omocą zastawki. wyrniósł

on

około 11

l/min.,

00 daje blisko 16 m3 w ~iągu

dOby. Przed ctanieczy\SZczeniam: wydajność miała

być znacZlilie wyższa. Po ~pływie 50 lat

prze-widywać należy już 2n1pelne niemal

skorodo-wanie pozostawiO!nych w o-tworze rur i miesza-,

nie się wód głębszych z :płytkimi. Ciekawe jest

jednak, że itemperatura wody utrzymuje się w

dalszym ciągu powyżej 20°C, co każe źródło

za-Hcza.ć do oeieJpłycil. Wedllug pomiarów w dniach 21.7.54 (temperatura poWlietrza 21,5~C), 23.9.54

(temp. pow. 15;2°C) i 13.10.54 {temp. pow.

14,9°C) temperatura wody prz.y wypływie na

głębokości ok. 0,5 m pod porwierzichnią wody

w zagłębieniu - wynosiła ni€!lJiliennie 21,4°C.

Na peryferia:ch zagłębienia temperatura waha

si-ę macżnie wraz ze zmienną ciepłO'tą

po-wietrza*.

Ze źródła dość obńicie wydobywają się

banie-czki gazu. Gaz ten badany b~ w 1948 r. (5),

wykazują<: zawartnść głównie azotu i metalllu.

Podczas wie:r.cenia silne przejawy gazowe obs.E!r-wowano od głębokości 954 m. .

Wzdłuż odpływu widoczny jest obfity osad że­

lazisty (zawartość żelaza być inoże częściowo

po-chodtz:.i ze szczątków orurowanli.a). Odpływ

kie-ruje się do rowu pod nasypem kolejowym, ku SW, a następnie rowem na, NW do· stawu

-~linianki poza torem do Ciechocinka. W sąsie­

dztwie odpływu napo-tkać mama d·robne

rośli-• Woda wykazuje obecrue (ana!. r. G.) suchej pozostałości

52,4 g/l; zawartość Cl' wynosi 24,3 g 11. Podobne do cie~llcy.

14 w Ciechocinku są ilości CI:!"' - 1,4 oraz Mg·· - 0.4 g/].

ny słonolubne, jak łobodę oszczepowatą

(AtTi-plex hostatum) i muchotrzew solnikowy

(Sper-gularia salina).

Otoczenie źródła stanowi pastwisko, w

po-bliżu jest za.gajlllik sosnowy i park leśny. Ciepła solanka w Aleksandrowie Kujawskim

jest, poza Cieoehodnk.iem, jedyna w Polsce.

Tem-peratura jej mooe być podwyZs:zona o kilka stop-·

ni prz.ez prace renowacyjne w otworze

wiert-nlczym; wzrośnie wtedy .zOO:cznie i wydajność

samowypływu.

Wykorzystanie solanki aleksandro.wskiej w

Ciechocinku wobec znacznej wydajności tam-· tejszych term oooz 6 kilometrowej odległości nie ·

byłoby celowe, pom!mo dogodnej różnicy

pozio-. mów. Należałoby wobec tego rozważyć możność

stosowania wody w celach leczniczych - na

miejscu.

Pnemawiają za tym właśdwości samego źró­

dła, a więc: samowypływ, skład chemiczny, tem-peratura, jak również jego położenie, najbliższe

otoczenie, bl-iskość s:tacj1i kolejowej (1500 m)

i :miasta oraz dróg kołoWych, m. in. do

Ciecho-cinka (250 m). W Aleksandrowie zmijduje się

sa-natorium PKP, którego pacjenci jeżdżą na

za-biegi zdrojowe do Ciechocinka. · LITERATURA

l. [B o h d a n o w i c z K.] - (O otworze

wiertni-czym na Bonarach - w jęz. ros.) Protokóły lzw.

Gieołcigiczeskogo Komiteta XXIV, 1905, nr. 4.

2. L e wińsk i J. - S a m s o n o w i c z· J.

-Ukształtowanie _powierzchni, skład i struktura

pod-loża dyluwium wschodniej części Niżu Pólnoc

no-Europejskiego. Prace Tow. Nauk. Warsz. III Wydz. Nauk. Mat.-Przyr. nr 31. 1918.

3. L i n s t o w O . ....,. Die im Mitteldewon auftreten -den Mineralquellen am Westrand der Russi

sch-Galizischen Tafel. ·Arch. f. Lagerstiittenforschung,

H. 42, 1929. .

4. L u n i e w s k i A. - Cztery głębokie wiercenia na Kujawach. P. I. G. Biul. nr 38, 1947.

5. P o ż a r.y ski Wł. - Uwagi o gazie · ziemnym

z głębokiego wiercenia w Aleksandrowie.

Kujaw-skim. Przyczynki do geologii Polski za rok 1948,

P. I. G. Biul. nr 58. .

6. Pożaryski Wl. - Podłoże mezozoiczne Kujaw.

P. I. G. Biul. nr 55, 1952.

7. Rychło w ski B. - Materiały do hydrologii

Królestwa Folskiego i Ziem przyległych. Wyd. Tow.

·Nauk. Warsz. Wydz. III Nauk Mat.-Przyr. 1917. 8. S a m s o n o w i c z J. - Wyniki hydrogeologiczne

dwu głębokich wierceń w Ciechocinku. Inst. Geol.

Biul. nr. 91, 1954.

9. [W a r s z a w s k i ej] Sekcji Technicznej - posi

e-dzenie z dnia 3 i 10 lutego 1903. Przegląd Te<;hni

Cytaty

Powiązane dokumenty

W sprawie ustalanja warunkow posadawiania obiektow budowlanych, oraz norm: PN-EN 1997-1 :2008 Geotechnika /Doku1116ntacj_e geotechniczne Zasady ogolne/.. Celem wykonanych prac

401 § 4 Ksh akcjonariusz lub akcjonariusze Spółki reprezentujący co najmniej jedną dwudziestą kapitału zakładowego mogą przed terminem Walnego Zgromadzenia zgłaszać

e) za przygotowanie słowno-graficznej prezentacji multimedialnej na temat „Jak mądrze oszczędzać?”; prezentacja wykonana w dowolnym programie do tworzenia

4) zakres współpracy nauczycieli i specjalistów;.. Zespół opracowuje program po dokonaniu wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, uwzględniając diagnozę

Przy takim kęcie ugięcia stropu na szerokości 25 m wielkość obniżenia wynosi 2,1 m; jest ona więc nieco większa od przewidywanej ściśliwości podsadzki przy

4. 3 ostateczną decyzję w sprawie zmniejszenia wynagrodzenia zmiennego podejmuje Rada Nadzorcza w stosunku do członków Zarządu i Zarząd Banku do pozostałych

401 § 4 Ksh akcjonariusz lub akcjonariusze Spółki reprezentujący co najmniej jedną dwudziestą kapitału zakładowego mogą przed terminem Walnego Zgromadzenia

3) organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art.3 ust.3 ustawy, prowadzące na terenie powiatu działalność pożytku publicznego w zakresie odpowiadającym