Nowe stanowisko fauny wczesnokarbońskiej w Sudetach-Jaczków (niecka śródsudecka)

tilted blocks. Basins were filled with pure pelagic sediments of starved type, but usually typical basinal deposits inter-fingered with allodapic limestones or carbonate debris flows, which derived from intrabasinal highs. Eustatically controlled events enable interregional correlation o f success-ions both on carbonate platforms and in basins. The rise of sea level caused anoxic events in basinal areas indicated by deposition of unbioturbated black shales and cherts with phosphatic nodules, without bentos. This phenomena are known from crenulata, anchoralis and U pper Visean time and connected with disappearance of allodaps and partial drowning of carbonate platform. The fall of sea--level caused deposition of lighter, bioturbated pelites and spreading of allodapic limestones. This was manifested on the platforms (Fig. 3) as episodes of emersions and evaporite deposition during Middle/Upper Tournaisian and Lower/Middle Visean

Trans/ated by the uutlwr PE31{)ME

6acce.:1H Ali!HaHTa o6pa30BancR Ha YaCTiil ApeBHe.:1 3nlit-KaneAOHCKo.:1 nnaTcpOpMbl, OH COCTaBnReT co6o.;1 BOCT04-Hbl.:1 wenbcp MopaBcKo-C~~tne3cKo.:1 reocliiHKJlli!Han~~t (Boc-T04Hbl.:1 3anop TepM~~tHanbH0.:1 YaCTiil PeHxep~1AHCKo.:1 30-Hbl). feoTeKTOHIAYeCKIAe paMKIA 6acce.:1Ha o6pa30BaJ11ACb B TeYeHIAIA ,D,IAHaHTa nyTeM nocneAOBaTenbHoro pacyne-HeHIAR 3TOrO - OTHOCIATeJlbHO YCT0.:141ABOrO - wenbcpa. B pe3ynbTaTe o6pa3oBanacb CIAHCeAIAMeHTa~IAOHHaR CIA-cTeMa aKTIABHbiX 6J10KOB. lllx B3aiAMHble nepeMeW,eHIAR o6ycnaBJ11ABaniA pa3Mew,eHIAe cpa~IAIA B 6acce.:1He.

3aKpb1-BaHIAe MopaBcKo-CIAne3cKoro 6acce.:1Ha TIAna nynn-anapT nyTeM rop1A30HTaJ1bHbiX ABIA>KeHIA.:1 6l10KOB JliATOCcpepbl BAOllb JliAHeaMeHTOB na6bl lA KpaKOBa- faM6ypra . cf>op-MIApOBano oporeH 111 CBR3aHHble c HIAM: 6acce.:1H

rpayBaK-KOBoro cpnlAWa lA npeArOpHyl-0 BnaAIAHy. M111rpa~1AR K BOC-TOKY OCIA cy6ciAAeHIA~IAIA 111 30Hbl ce,D,IAMeHTa~IAIA He3penoro CIAJ11AKJ13CTIA4eCKOrO MaTepiAaJla Bbi3Bana, B TeYeHIAIA AIA-HaHTa, TpaHcrpecclt1BHOe noKpbiTIAe cpa~111e.:1 KYllbMa Bcex ApyriAX TIAnOB OCaAKOB. nepeA cppOHTOM o6naCTIA Ce,D,IA

-MeHTa~IAIA KpynH03epH1ACTbiX CIAJliAKOKJlaCTIAKOB OTHOCIA-TeJlbHO 60J1bWIAe lA ycT0.:141ABble 6nOKIA OCHOBaHIAR IAJliA YaCTIA 6nOKOB 6bll11A 3aHRTbl IA3rOJ10,D,aBWIAMIACR 6acce.:1-HaMIA. OcHOBHaR 4aCTb wenbcpa RBJ1Rnac o6nacTbi-O "Mo-3a1AKIA xpe6TOB 111 6acce.:1HoB". HaxOAIAllCR TaM pRA Ma-llbiX, 3cpeMepHbiX Kap6oHaTHbiX nnaTcpOpM pa3,D,eJ1eHHbiX ceTbl-0 6acce.:1HOB. 6acce.:1Hbl 6bll11A 3anonHeHbl nenariA-YecKIAMIA OCaAKaMIA, KOTOpble nepecnaiABai-OTCR C aJlJlOAa-niAYeCKIAMIA IA3BeCTHRKaMIA IAlliA/111 Kap60HaTHbiMIA Ae6p1A-TaMIA npOIACXOARW,IAMIA 1113 BHyTp1A6acce.:1HOBbiX nOAHRTIA.:1. 3BCTaTIA4eCKIA KOHTpOI11ApOBaHHble C06biTIAR AeJlatoT B03-MO>KH0.:1 cBepxperiAOHanbHYI-0 KoppenR~IAI-0 KaK 6acce.:1-HOBbiX OCaAKOB, TaK lA Kap6oHaTHbiX nnaTcpOpM. noBbl-weHIAe ypOBHR MOpR Bbi3BaJ10 aHOKCIAYeCKIAe C06biTIAR B 6acce.:1HOBbiX o6naCTRX, a TaK>Ke IA34e3HOBeHIAe aJlJlOAa-niAYeCKIAX IA3BeCTHRKOB lA 3aTOnJ1eHIAe Kap6oHaTHbiX

nnaT-cpopM. noHIA>KeHIAe ypOBHR MOpR Bbi3BaJ10 B 6acce.:1HaX CeAIAMeHTa~IAI<) 6onee CBeTJlbiX, C61AOTyp61ApOBaHHbiX ne-JliATOB lA pacnpocTpaHeHIAe aJlllOAaniAYeCKIAX IA3BeCTHRKOB. Ha nnaTcpopMe HIA nepiAOAbl oTpa>t<aniAcb 3Mepc1ARMIA

IAjiAlliA CeAIAMeHTa~IAe.:1 3BanOp1ATOB B cpeAHeMjBepxHeM TypHe, a TaK>Ke HIA>KHeM lA cpeAHeM BIA3e.:1CKOM Rpyce.

KRZYSZTOF MASTALERZ Uniwersytet Wrocławski

NOWE STANOWISKO FAUNY

W SUDETACH - JACZKÓW (NIECKA

W trakcie prac kartograficznych wykonywanych na arkuszu Kamienna Góra (Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów w skali l: 25 000) w pobliżu wsi Jaczków (woj. wałbrzyskie) natrafiono na szczątki kopalnej fauny. Stano-wisko położone jest w obrębie północnego skrzydła niecki

śródsudeckiej, między opisanymi wcześniej przez H. Żako­ wą (6, 7) stanowiskami w Witkowie i Marciszowie (ryc. 1). Szczątki fauny występują wśród drobnoziarnistych osadów w środkowej części sekwencji uważanej za efekt wczesno-karbońskiej transgresji morskiej i określanej mianem "kul-mu młodszego" (3, 6, 7). Są one korelowane z osadami formacji ze Szczawna, występującymi na obszarze niecki wałbrzyskiej i datowanymi faunistycznie (goniatyty) na niższą część późnego wizenu (8 -11).

Sytuacja paleogeograficzno-facjalna. Późnawizeńska transgresja morska objęła swym zasięgiem prawie cały obszar dzisiejszej niecki śródsudeckiej (por. 12, 13). Za-znaczył się przy tym wyraźny podział basenu na część wschodnią (niecka wałbrzyska) - głębszą oraz zachod-nią - płytszą. Paleosystem depozycyjny niecki wałbrzys­ kiej składał się z dwu paleoasocjacji środowiskowych (l, 2). Pierwsza z nich to strefa skłonu i dna basenu oraz podwod-nych kanałów i stożków. Na drugą składały się natomiast strefy czoła delty (stożka-delty) i obszary prodeltowe. Paleosystem sedymentacyjny zachodniej części niecki

śród-UKD 56:551.735.1(234.57) sudeckieJ początkowo wyraźnie nawiązywał do wcześniej­ szej sytuacji paleogeografiezna-tektonicznej (por. 4). Wzdłuż aktywnych tektonicznie północnych i zachodnich ram basenu intensywnie nadbudowywane były stożki delty scho-dzące do płytkiej zatoki morskiej (2). Stopniowo jednak, w związku z uaktywnieniem południowo-zachodniego ob-ramowania basenu ku NE, zaczął się rozbudowywać roz-legły system aluwialno-deltowy progradujący na osady zatoki.

Zmienność środowiskowa w późnowizeńsklm basenie śródsudeckim znalazła wyraz także w zróżnicowaniu fauni-stycznym. W zachodniej części niecki fauna jest stosunkowo uboga, mało zróżnicowana i ma wyraźnie brakiczny

charak-ter (5-7). W opisanych do tej pory stanowiskach

prze-ważają ramienionogi, mniej liczne bywają małże i ślimaki, a podrzędnie występują mszywioły, liliowce, trylobity i sporadycznie łodzikowate. Nagromadzeniom fauny po-wszechnie towarzyszą stigmarie. W niecce wałbrzyskiej charakter fauny jest odmienny. Jest ona obfitsza i bardziej różnorodna. Pojawiają się, oprócz wymienionych poprzed-nio grup, goniatyty, które ku E stają się coraz liczniejsze. Brak śladów korzeni roślin.

Charakterystyka osadów. Złożona sekwencja osadów późnowizeńskich osiąga w rejonie Jaczkowa ok. 2300 m miąższości (ryc. 2). W jej obrębie wyróżnić można trzy

~1

B2

03

... 5

Ryc. la. Mapa geologiczna NW części niecki śródsudeckiej - skały metamorficzne, 2 osady "kulmu starszego", 3 -osady późnowizeńskie, 4 - osady górnokarbońskie, 5 - wulka-nity wśród osadów karbońskich, 6 - utwory młodsze, 7 -

stano-wiska fauny

Ryc. Ib. Szkic geologiczny okolic Jaczkowa

l - "kulm starszy", 2 - zlepieńce, szarogłazy i łupki górnego wizenu, 3 - utwory czwartorzędowe, 4 - drogi, 5 - linie

kolejo-we, 6 - stanowisko fauny

Ftg. Ja. Geolog t cal map oj the N W part oj t he lntrasudetic Trough, l - metamorphic rocks, 2- 4 - sedimentary rocks: 2 - "o l der Kulm" - Lower Carboniferous, 3 - Upper Visean, 4 - Upper Carboniferous; 5 - volcanic rocks, 6 - Perm o- Mesozoic rocks,

7 - fauna localities

F1g. Ib. Geological sketch-map of the Jaczków VIC!mty l - "older Kulm" deposits, 2 - conglomerates, graywackes, and shales of the Upper Visean, 3 - Quaternary cover, 4

-roads, 5 - railways, 6 - fauna locality

ogniwa odpowiadające trzem fazom sedymentacji. W dolnej części przeważają gruboklastyczne osady stożków-delt, za-zębiające się z cienkimi wkładkami drobnoziarnistych szarogłazów, łupków i mułowców. Dość powszechnie wy-stępują odciski łodyg i pni oraz ślady korzeni roślin

kar-bońskich. W środkowej części sekwencji dominują osady drobnodetrytyczne, a wkładki zlepieńców i gruboziarnis-tych szarogłazów pojawiają się stosunkowo rzadko, tworząc cienkie litosomy o niewielkiej rozciągłości. Powszechne są nagromadzenia drobnego detrytusu roślinnego, stigmarie i pojawia się brakiczna fauna płytkomorska. Ta część sekwencji powstała w okresie maksymalnego zasięgu trans-gresji i reprezentuje osady płytkiej strefy sublitoralnej.

delto-208 E o o L{)

r

rn2

W3

m4

W

E:h

Ryc. 2a. Profil litologiczny osadów późnowizeńskich w okolicach

Jaczkow~. Ryc. 2b. Profil stanawfska fauny w Ja;zkowie

l - fauna, 2 - flora, 3 - stigmarie, 4 - intensywne bioturbacje, 5 - pojedyncze, pionowe kanaliki bioturbacyjne, 6 - laminacja równoległa, 7 - laminacja przekątna, 8 - struktury erozyjne, M - mułowce, łupki, St - pyłowce, S - piaskowce (Sf - drob-noziarniste, Sm - średnioziarniste), C - zlepieńce, Fe -

kon-krecje limonitu

F1g. 2a. Generolized section oj the Upper Visean sequence near Jaczków. Fig. 2b. Section oj the Jaczków fauna /ocallty l - fauna remnants, 2 plant remnants, 3 stigmaria, 4 -intense bioturbation, 5 - isolated burrows, 6 - paraHel lamina-tion. 7 - ripple-cross lamination. R ·- erosive features. M -mudstone, shale, St - siltstone, S - sandstane (Sf - fine-grained, Sm - medium-grained), C - conglomerats, Fe - ferruginous

concentration

wych koryt rozprowadzających, zatok międzykorytowych oraz odsypów przyujściowych. W górnej części sekwencji zaznacza się wzrost grubości ziarna osadu, lecz zlepieńce należą do rzadkości. Osady charakteryzują się większą dojrzałością teksturatną i petrograficzną. Pojawiają się wkładki subszarogłazów arkozowych. Ta część sekwencji reprezentuje środowiska paraliczne i deltowe, i związana jest z progradacją młodszego systemu aluwialno-deltowego.

Osady zawierające faunę w pobliżu Jaczkowa należą do środkowej części sekwencji górnowizeńskiej (ryc. 2). Utwory te powstały w stosunkowo spokojnym środowisku płytkomorskim. Duża zawartość cząstek frakcji pyłowej i iłowej oraz charakter struktur sedymentacyjnych

(do-Ryc. 3. Fau,na stanowiska Jaczów

a- c - ramienionogi (uwagę zwracają dobrze zachowane ślady

kolców; x 2,4), d - fragment ośródki ślimaka ( x 4,4), e

-Bellerophon sp. ( x 3,2), f - ośródka małża ( x 4,4), g - Brachy-cycloceras sp. ( x 2,4)

minacja laminacji przekątnej i równoległej wśród osadów nie zbioturbowanych) dowodzą niskiej energii środowiska

i wskazują na miękki charakter dna. Niska dojrzałość

materiału oraz obfitość detrytusu roślinnego sugerują

bliskość fluwialnego (deltowego) źródła zasilania. Struktury sedymentacyjne wskazują na S- E kierunki transportu. Nie stwierdzono wyraźnych oznak przeróbki falowej i pły­

wów. Tempo sedymentacji było ogólnie niskie, lecz

przery-wały ją epizody intensywniejszej dostawy grubiejziarnistego

materiału. Osady stanowiska w Jaczkowie mogą

reprezen-tować środowisko płytkiej zatoki położonej z dala od koryt

rozprowadzających stożka-delty lub między stożkami-delta­

mi. Spokojna sedymentacja z zawiesiny przerywana była

okresowo przez znaczną dostawę materiału terygenicznego,

często obfitującego w szczątki roślinne. Większą rolę

mogła wówczas odgrywać sedymentacja ze słabych prądów

trakcyjnych. Pewne znaczenie mógł też mieć wzdłuż­

brzegowy transport drobnej zawiesiny. Silniejsze prądy

związane z większymi epizodami powodziowymi tylko

sporadycznie nawiedzały te obszary.

Fauna. Zlokalizowany na podstawie znalezisk w zwietrzelinie rów badawczy odsłonił dwa wyraźne horyzonty

obfitujące w faunę. Wstępne opróbowanie stanowiska

w Jaczkowie pozwala stwierdzić, że ze względu na charakter fauny nie odbiega ono od innych stanowisk opisanych z zachodniej części niecki śródsudeckiej (5-7). Najliczniej reprezentowane są ramienionogi, wśród których

prze-ważają produktidy. Stwierdzono także formy należące

do spiriferidów. Towarzyszą im zdecydowanie mniej liczne

małże oraz ślimaki. Sporadycznie stwierdzano człony łodyg

liliowców oraz odciski skorup łodzikowatych (ryc. 3).

Fig. 3. Fossil fauna of the Jaczków localtty

a- c - brachiopods (note the well preserved traces of spin es;

x 2,4). d - indet. gastropod, external mold ( x 4,4), e -

gastro-pod Bellerophon sp. ( x 3,2), f - indet. pelecypod, composite

mold ( x 4,4), g - cephalopod Brachycycloceras sp., external

mold ( x 2,4)

Szczątki fauny są silnie zlimonityzowane. Koncentrują się

one w najdrobniejszych osadach, tworząc dwie warstwy w dolnej części odsłoniętego wykopem profilu (ryc. 2). W osadach o podobnym charakterze występują także od-ciski delikatnych części roślin. Obfite nagromadzenia drob-nego detrytusu roślinnego towaszyrzą . zazwyczaj osadom grubiejziarnistym. Miejscami osady wykazują znaczny sto-pień bioturbacji, czego efektem· jest niekiedy całkowite zatarcie struktur sedymentacyjnych. Sporadycznie frag-menty skorup występują także wśród osadów grubiej-ziarnistych.

W stanowisku laczków można wyróżnić dwa typy

zespołów kopalnej fauny. Pierwszy z nich reprezentuje

skamieniałości występujące w dwóch warstwach w dolnej

części profilu (ryc. 2). Zespół ten charakteryzują następują­

ce cechy:

- obfite nagromadzenia szczątków,

- dobry stan zachowania (kompletne odciski, dobrze zachowane ornamenty oraz delikatne części szkieletowe -ryc. 3),

- dość jednolity ekologicznie zespół organizmów

re-prezentujących bentoniczne filtratory i sedymentojady,

- szerokie spektrum wielkości okazów tego samego gatunku,

- przewaga form cienkoskorupowy~h oraz skorup płaskich o wysokim stosunku powierzchni do objętości,

a także obecność kolców u ramienionogów,

- brak preferencji w orientacji muszli,

- występowanie w obrębie osadów bardzo

drobno-ziarnistych,

- silne bioturbacje osadów współwystępujących.

Cechy te wskazują, że jest to zespół organizmów za-siedlających miękkie, muliste dno i jest to przypuszczalnie biocenoza kopalna lub tanatocenoza miejscowa. Energia

środowiska była niewielka, lecz dostawa pokarmu w

postaci drobnej zawiesiny musiała być dostatecznie wy-soka. Duże ilości pokarmu osiadały na dnie, co umożliwiało

zasiedlenie dna przez sedymentojady, dając w rezultacie intensywne bioturbacje świeżego osadu. Transport

po-śmiertny nie mógł odegrać istotnej roli w koncentracji

szczątków.

Drugi zespół kopalny występuje wśród osadów środ­ kowej części profilu wkopu (ryc. 2). Poniższe cechy wyraź­

nie różnią go od poprzedniego :

- mała liczebność okazów,

- zły stan zachowania (jedynie fragmenty elementów szkieletowych, zatarte ornamenty muszli),

- skamieniałości występują wśród słabo

wysortowa-nych, średnio- a nawet gruboziarnistych szarogłazów, co pozostaje w sprzeczności z wymaganiami środowiskowymi organizmów (liliowce, ramienionogi, ślimaki),

- bioturbacje mają względnie często formę pionowych kanalików (ucieczkowych ?).

Cechy te wskazują, że zespół ten jest tanatocenozą

przetransportowaną. Transport był przypuszczalnie dość

gwałtowny, lecz niezbyt daleki.

Wstępne rozpoznanie stanowiska w kontekście ogólnej

sytuacji paleogeograficznej pozwala na sformułowanie za-ledwie kilku ogólniejszych sugestii przedstawionych

po-wyżej. Systematycznie zebrany materiał faunistyczny będzie

dokładnie opracowany (M. Krobicki - AGH Kraków,

S. Czarniecki - PAN Kraków). Opracowanie to powinno

uwzględnić zarówno zagadnienia taksonomiczne i bio

-stratygraficzne, jak też paleoekologiczne. Pozwoli to na

dokładniejszą korelację osadów najwyższej częśći dolnego

karbonu niecki śródsudeckiej, jak też przyczyni się do

uzupełnienia i zaktualizowania wniosków dotyczących

paleoekologii, a wynikających z dotychczasowych

opraco-wań innych stanowisk. Wyniki mogą być także pomocne

w odtworzeniu środowiska sedymentacji i rekonstrukcji

późnowizeńskiego basenu sedymentacyjnego w Sudetach.

LITERATURA

l. M a s t a l e r z K. - Sedymentacja w basenie śród­ sudeckim na przełomie dolnego i górnego karbonu.

Przewodnik 58 Zjazdu PTG, Wałbrzych 1987 Zakł. Graf. AGH 1987.

2. M a s t a l er z K., Porę b ski S.J. - Fan-delta complexes in a Visean low-energy marine embayment, Intrasudetic Basin (SW Poland). International Syro-posiurn Fan Deltas Sedimentology & Tectonic Sett-ings - Abstracts. Bergen 1987.

3. Rad w a ń ski S. - Budowa geologiczna obszaru kulmowego między Marciszowem, Sadami Górnymi a Witkowem (Dolny Śląsk). Biul. Inst. Geol. 1954 nr 90.

4. T e i s s e y r e A.K. - Sedymentacja i paleogeografia kulmu starszego w zachodniej części niecki śródsudec­ kiej. Geol. Sudetica 1975, nr 2.

5. Żak o w a H. - Fauna kulmowa z Jabłowa na Dolnym Śląsku. Biul. Inst. Geol. 1953, nr 72. 6. Ż a kowa H. - Fauna kulmowa z Witkowa na

Dolnym Śląsku. Ibidem 1956 nr 98.

7. Żak o w a H. - Fauna kulmowa z Marciszowa na Dolnym Śląsku. Ibidem.

210

8. Ż a k o w a H. - Biostratygrafia utworów morskich dolnego karbonu z obszaru Wałbrzycha Miasta na Dolnym Śląsku. Pr. Inst. Geol. 1958, t. 19.

9. Żak o w a H. - Górny wizen dolnokarbońskiej niec-ki śródsudeckiej. Kwart. Geol. 1958 nr 3.

10. Żak o w a H. - Górny wizen z Konradowa koło

Wałbrzycha. Ibidem 1960 nr 2.

11. Żak o w a H. - Nowe stanowisko fauny

górno-wizeńskiej z Wałbrzycha Miasta. Ibidem.

12. Żak o w a H. - Stratygrafia i zasięgi facjalne karbo-nu dolnego w Sudetach. Kwart. Geol. 1963 nr l. 13. Żak o w a H. - Zagadnienia

stratygraficzno-facjal-ne dolstratygraficzno-facjal-nego karbonu na tle aktualstratygraficzno-facjal-nego rozpoznania tego oddziału w Polsce. Z Geologii Ziem Zachodnich

Wrocław 1966 t. 2.

SUMMARY

A new locality of fossil fauna has been found in the Early Carboniferous sediments of the north-west part of the lntrasudetic Trough. The faunal remnants occur in the fine-grained sediments of the Late Visean succession in the vicinity of Jaczków (Fig. l, 2). Sedimentation in a low-energy, shallow marine embayment was sometimes influenced by an active fan-delta front in this area. A soft muddy bottom was densely inhabited by brackish water suspension and deposit feeders. At locality studied the fossilsof brachiopods predominate, pelecypods and gastro-pods occur less frequently, while crinoids and cephalogastro-pods are found only sporadically (Fig. 3). Two distinct fossil assemblages can be easily distinguished at this locality. One group represents in situ accumulations of shells in muddy and often bioturbated sediments. The fossils are a bundant and well prP.served. The second group is accompa-nied with relatively coarse-grained sediments. In result of postdeath transport it is characterized by not abundant and poorly preserved faunal remnants. Further, more detail studies of the fossils will help in paleoecological and paleogeographic reconstruction of the Late Visean sedimentary basin of the Intrasudetic Trough.

Translated by the author

PE31-0ME

B6m131-1 MecTHOCTI-1 .RYKYB B Me>KcyAeTcKo~ MynbAe

6blnO OTKpbiTO HOBOe MeCTOHaXO>KAeHltle paHHeKap6oH

-CKO~ cpayHbl. OKaMeHenocTI-1 HaXOA.RTC.R B Hltl>KHe~ YaCTI-1 CeKBeH~l-11-1 np1-1Ylt1Cn.ReMO~ K BepxHeMy Blt13e~CKOMY .Rpycy. 0Ha COCTOltlT 1-13 MenK03epH1-1CTbiX OCaAKOB Herny6oKOrO,

cnoKO~Horo MopcKoro 3an1-1Ba nepecnoeHHbiX

KOHrnoMe-paToBo-necYaHltlCTbiMI-1 naKeTaMI-1 oca>KeHHbiMI-1 B 30He

aK-TltlBHbiX KOHycoB-AenbT. CpeAI-1 oKaMeHenocTe~

AOMltlHI-1-PYIOT nneYeHorltle, MeHee MHOrOYltlcneHHble

ABYXCTBOp-YaTble MonniOCKI-1 1-1 racTponOAbl, cnopaAltlYeCKI-1 HayTltlny

-Cbl, a TaK>Ke cpparMeHTbl cTe6ne~ Kplt1HOI-1AOB. B :noM

MeCTOHaXO>KAeHI-11-1 MO>KHO Bb1Aenl-1Tb ABci Tltlna

ltlCKOnae-MbiX KOMnneKcoB cpayHbl. B rnlt1Hlt1CTbiX cnaH~ax

Haxo-A.RTC.R 6onbwlt1e HaKonneHltl.R xopowo coxpaHeHHbiX

npeA-cTaBltlTene~ cpayHbl, He BbiKa3biBaiOW,lt1X np1-13HaKOB

TpaH-CnOpTa. CpeAI-1 cpeAHe3epH1-1CTbiX rpayBaKK BqpeYaiOTC.R

MeHee MHOrOYltlcneHHble, o6biYHO noKpoweHHble,