Wyznaczanie kształtu ścian bocznych wysadów solnych metodą tomografii sejsmicznej na przykładzie wysadu „Góra”

(1)

Wyznaczanie kszta³tu œcian bocznych wysadów solnych metod¹

tomografii sejsmicznej na przyk³adzie wysadu „Góra”

Tadeusz Krynicki, Rados³aw Mieszkowski, Adam Wojas**

Shape estimation of the salt domes’ side walls with seismic tomography— a salt dome “Góra” case study. Prz. Geol., 53: 695–698.

S u m m a r y. Salt Dome “Góra” was studied with seismic tomography method. Three profiles are described. The interpretation of wave pictures helped to locate the walls of the studied salt dome’s. The research confirmed the salt dome has good properties for storage of gas or toxic and radioactive wastes.

Key words: seismic tomography, salt dome, storage of gas, wave picture

Wysady solne od dawna s¹ przedmiotem badañ geofi-zycznych (Kasina, 2001a.; Bujakowski i in., 2003). Ju¿ w latach 20. ubieg³ego stulecia lokalizowano wysady na podstawie danych metody refrakcyjnej. Obecnie równie¿ wyniki geofizyczne s¹ cenn¹ informacj¹¹ o budowie tych form strukturalnych oraz ska³ ich otaczaj¹cych i wydatnie przyczyniaj¹ siê do odkrycia z³ó¿ ropy naftowej (Leggott i in., 2004; Mierszczij i in., 2002).

W zwi¹zku z tym, ze sole charakteryzuj¹ siê dobrymi w³aœciwoœciami uszczelniaj¹cymi, wysady solne mog¹ byæ wykorzystywane jako zbiorniki gazu ziemnego lub do bez-piecznego sk³adowania odpadów promieniotwórczych. Wolna przestrzeñ w wysadach solnych wi¹¿e siê z wyro-biskami górniczymi oraz komorami, powsta³ymi w wyni-ku ³ugowania soli gor¹c¹ wod¹ z wierceñ. Ocena przydat-noœci wysadu solnego do przechowywania odpadów radioaktywnych lub gazu ziemnego jest dokonywana na podstawie rozpoznania geometrii wysadu na g³êbokoœci

przewidywanego ulokowania odpadów szkodliwych.

Okreœlenie geometrii wysadu mo¿e byæ wystarczaj¹co dok³adne tylko wówczas, gdy znana jest lokalizacja jego œcian bocznych oraz ich ukszta³towanie. Wyznaczanie œcian bocznych wysadów solnych mo¿liwe jest na podsta-wie wyników uzyskanych metod¹ tomografii sejsmicznej. Zostanie to przedstawione na przyk³adzie wysadu „Góra”.

Metoda tomografii sejsmicznej (TS)

Metoda tomografii sejsmicznej jest stosowana na sze-rok¹ skalê w takich dzia³ach geologii, jak: geologia struk-turalna, in¿ynierska, kopalniana, a tak¿e w ochronie œrodowiska i in. Podstawowym celem badañ TS jest rozpo-znanie oœrodka geologicznego pod wzglêdem jego

jedno-rodnoœci (Dêbski, 2000; Kasina, 2001b). Stopieñ

jednorodnoœci masywu skalnego ocenia siê na podstawie prêdkoœci przebiegu fal sprê¿ystych zarówno pod³u¿nych, jak i poprzecznych. Do obliczania prêdkoœci niezbêdna jest znajomoœæ drogi i czasu przebiegu fali sprê¿ystej od punktu wzbudzenia do miejsca pomiaru. Czas przebiegu fali jest rejestrowany w aparaturze sejsmicznej. Natomiast ustale-nie d³ugoœci drogi przebiegu fali, a dla wygody obliczeñ przyjmuje siê d³ugoœæ drogi przebytej przez promieñ fali,

jest trudne i nie zawsze wystarczaj¹co dok³adne. Dotyczy to zw³aszcza badañ obiektów wystêpuj¹cych na g³êbokoœci stu i wiêcej metrów. Do takich obiektów zaliczyæ mo¿na wysad solny „Góra”. W celu zwiêkszenia dok³adnoœci obliczanych prêdkoœci przebiegu fal w masywie skalnym, sporz¹dza siê modele geologiczno-geofizyczne.

Opraco-wuje siê je na podstawie danych geologicznych oraz

rozk³adu wartoœci parametrów sprê¿ystych i gêstoœci ska³. W przypadkach, gdy wzbudzanie fal odbywa siê w otworze kolejno na kilku g³êbokoœciach, a ich rejestracja geofonami rozstawionymi na powierzchni, model mo¿e byæ uœciœlony na podstawie wstêpnych danych pomiarów tomograficz-nych. W celu sprawdzenia czy budowa geologiczna na odcinku przekroju przedstawionym na modelu jest bliska rzeczywistej, porównuje siê pomierzone wartoœci czasu przyjœcia fal do geofonów z wartoœciami obliczonymi na podstawie przyjêtego modelu. Gdy wartoœci te ró¿ni¹ siê, wykonuje siê korekty modelu, a¿ do uzyskania wystar-czaj¹cej zgodnoœci obliczonych i pomierzonych wartoœci czasu przebiegu fal. Zgodnoœæ wartoœci czasu pozwala s¹dziæ, ¿e obraz budowy geologicznej przedstawiony na modelu jest bliski rzeczywistemu.

Metodyka pomiarów tomograficznych

Badania terenowe na wysadzie „Góra” zosta³y wyko-nane przez pracowników przedsiêbiorstwa „Geofizyka Toruñ Sp. Z o. o.”

Fale wzbudzano w otworze ZG 11, a g³ównie w komo-rze poeksploatacyjnej w pkomo-rzedziale g³êbokoœci od 360 do 1160 m poni¿ej wylotu otworu, odpalaj¹c kolejno ³adunki materia³u wybuchowego rozmieszczone w odstêpach wynosz¹cych œrednio 50 m. £¹cznie odpalono 17 ³adun-ków.

Do rejestracji fal zastosowano wielokana³ow¹ aparatu-rê sejsmiczn¹. Pomiary fal prowadzono jednoczeœnie wzd³u¿ trzech linii T1, T2 i T3 o d³ugoœci 1800 m (ryc. 1).

Odleg³oœci miêdzy odbiornikami wynosi³y 25 m. Zastosowana metodyka pomiarów zapewni³a uzyskanie du¿ej liczby danych dotycz¹cych wartoœci czasu przebiegu promieni sejsmicznych w masywie skalnym. Przypomnij-my, ¿e dok³adnoœæ wyników badañ tomograficznych jest funkcj¹ liczby promieni wykorzystywanych w oblicze-niach prêdkoœci fal sejsmicznych. Wykonanie pomiarów na tak d³ugich liniach, u³atwia analizê obrazu falowego

odzwierciedlaj¹cego charakter rozk³adu parametrów

sprê¿ystych, równie¿ w pewnej odleg³oœci od wysadu, na co wskazuj¹ trajektorie promieni fal (ryc. 2).

695

Przegl¹d Geologiczny, vol. 53, nr 8, 2005

*Wydzia³ Geologii, Uniwersytet Warszawski, ul. ¯wirki i Wigury 93, 02-089 Warszawa; r.mieszkowski@uw.edu.pl

**Miner-PBG, Sp. Z o.o. ul. Jagielloñska 76, 03-301Warsza-wa; minerpbg@wp.pl

(2)

Uzyskany obraz falowy

Rejestrowany obraz falowy, stanowi¹cy podstawê

interpretacji geologicznej wyników ka¿dej metody

sejsmicznej, odzwierciedla istniej¹cy stan fizyczny

oœrodka, a zw³aszcza jego w³aœciwoœci sprê¿yste. Mo¿na uwa¿aæ, ¿e w rejonie badañ na obraz falowy wp³ywa budo-wa geologiczna (rozmieszczenie ska³ o ró¿nych parame-trach sprê¿ystych oraz gêstoœci). W s¹siedztwie wysadu „Góra” na powierzchni wystêpuj¹ w miarê jednorodne osa-dy, a teren jest p³aski. Pomimo to, wartoœci czasu rejestracji fal dodatkowo skorygowano poprzez wprowadzenie poprawek statycznych. Podczas badañ na wysadzie solnym „Góra” ³adunki materia³u wybuchowego detonowano na g³êbokoœci kilkuset metrów p.p.t. Otaczaj¹ca ³adunki solanka, sprzyja³a przekazaniu energii wybuchów do masywu skalnego i zapewnia³a zachowanie podobnych warunków wzbudzania fal na d³ugoœci ca³ego otworu wiertniczego. Fale najbardziej intensywne i wykazuj¹ce dobr¹ ci¹g³oœæ zarejestrowano na liniach T1 i T2 (ryc. 3, 4), chocia¿ i tu wyst¹pi³y trudnoœci przy wyznaczaniu fal na

niektórych sejsmogramach. Prawdopodobnie jest to spo-wodowane tym, ¿e trajektorie przebiegu fal zmieniaj¹ siê w zale¿noœci od g³êbokoœci punktu wzbudzania. Przyk³ad obrazu falowego uzyskanego na poszczególnych liniach T1, T2 i T3 przy zdetonowaniu ³adunku na g³êbokoœci 560 m — przedstawiaj¹ ryc. 3–5.

Zarejestrowane obrazy falowe (ryc. 3–5) wykazuj¹ pewne cechy zapisu wspólne, ale równie¿ odmienne. Na odcinkach wszystkich linii ograniczonych punktami 0–400 w przedziale czasu 180–300 ms zapis jest z³o¿ony.

Z³o¿onoœæ zapisu jest spowodowana interferencj¹ fal,

zanikiem lub pojawieniem siê faz fal, a tak¿e szybko zachodz¹c¹ zmian¹ wartoœci czasu rejestracji pierwszych wst¹pieñ fal. Pocz¹wszy od punktu 400 na liniach T1 i T2 nastêpuje uproszczenie obrazu falowego. Natomiast na linii T3, gdzie zastosowano inna formê prezentacji zapisu sejsmicznego, obserwuje siê wyraŸny spadek intensywnoœci fal od punktu 500, tak ¿e miêdzy punktami 1000–1500 energia zapisu fal praktycznie jest bliska zeru. Na sejsmo-gramach zarejestrowanych na ka¿dej linii obserwuje siê te¿ wyraŸne zmiany wartoœci czasu przyjœcia fali do odbiorni-ków. Wzrost czasu rejestracji wystêpuje miêdzy punktami 50–450 — linia T1, w s¹siedztwie punktu 1100 — linia T2, czy te¿ w rejonie punk-tu 400 — linia T3. Wystêpuj¹ równie¿ odcinki, na których wartoœci czasu rejestracji fal zmniej-szaj¹ siê. Przyczyny zmian czasu rejestracji fal s¹ zwi¹zane z wystêpowaniem odmiennych w³aœciwoœci sprê¿ystych w masywie skalnym, a tak¿e uskoków, z których jeden rozpoznany metod¹ refleksyjn¹ (ryc. 1) wp³yn¹³ na inten-sywnoœæ fal na linii T3.

Wyniki badañ TS

W metodzie TS podstawowym materia³em

wyjœciowym s³u¿¹cym do odwzorowania

kszta³tu œcian bocznych, a zatem i okreœlenia rozmiarów wysadu solnego s¹ mapy i przekroje rozk³adu prêdkoœci przebiegu fal sprê¿ystych. W przypadku badañ wysadów solnych, zadanie 696

H = 1060 H = 1000 H = 1086 T1 T2 T3 T1 linia pomiarów measurement line izobaty wysadu

isobath of salt dome

punkt wzbudzania drgañ

point of the shot

uskok

fault

otwory

well

izobaty wyznaczone na podstawie grawimetrii

isobath from gravimetriom ~-500 ~-500 ~-100 7-III-91 8-III-91 3-VI-76 4-VI-77 18-VI-76 4000 4000 -600 -500 -400 -300 -600 -550 -400 -300 -500 -200 -50 WARSZAWA 20° 50°

Ryc. 1. Lokalizacja pro -fili badawczych na tle struktury wysadu solne-go

Fig. 1. The location of

research profiles within the of salt dome

-0,20 0,0 -0,40 -0,60 -0,80 -1,00 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 -0,00 (km)

punkty wzbudzenia po korekcie

shot points after correction

(km)

Ryc. 2. Trajektorie promieni fal Fig. 2 The trajectory of wave radii

(3)

jest nieco u³atwione, gdy¿ prêdkoœæ przebiegu fal w soli, niezale¿nie od jednostki geologicznej i g³êbokoœci wystêpowania zmienia siê w

nie-wielkim stopniu i najczêœciej wynosi

4400–4800 m/s (Krynicki, 1980). Przy ocenie dok³adnoœci wyników badañ TS nale¿y braæ pod uwagê rozmieszczenie geofonów oraz punktów wzbudzania fal. Wyniki w górnych i dolnych partiach wysadu mog¹ byæ mniej dok³adne, poniewa¿ brak tu jest dostatecznej iloœci prze-ciêæ promieni fal, weryfikuj¹cych poprawnoœæ przyjêtych wartoœci prêdkoœci. W warunkach wysadu solnego „Góra”, jako najbardziej pewne nale¿y traktowaæ wyniki od g³êbokoœci 200 do 800 m.

Na podstawie przeprowadzonej analizy prêdkoœci, dok³adnoœci wyznaczania czasu reje-stracji fali, obliczono, ¿e b³¹d w okreœleniu po³o¿enia œciany wysadu w kierunku poziomym nie przekroczy 50 m (Wojas & Kokot, 2000). Dane pomiarów TS przetworzono przy u¿yciu programu opracowanego przez B. Kokota. Wyniki badañ uzyskane na liniach T1, T2 i T3 przedstawiono odpowiednio na ryc. 6–8.

Wyznaczone na poszczególnych liniach œciany boczne wysadu ró¿ni¹ siê kszta³tem. Naj-bardziej urozmaicona pod wzglêdem kszta³tu œciana wystêpuje w przedziale g³êbokoœci 400–700 m na linii T1 (ryc. 6). Powstanie takiej formy prawdopodobnie mo¿na wi¹zaæ z wyciœ-niêciem siê bardziej mobilnej soli w przyle-gaj¹ce do œciany wysadu warstwy. Œciana boczna wysadu na linii T2 (ryc. 7) jest dosyæ regularna z wyj¹tkiem odcinka ograniczonego g³êbokoœciami 600–850 m. Kierunek wciskania siê soli jest nieco inny ni¿ na linii T1. Ponadto

œciana wysadu w przedziale g³êbokoœci

300–600 m i 850–1000 m przebiega prawie pio-nowo (ryc. 7). Charakterystyczne jest poszerze-nie wysadu z 250 do ok. 400 m w interwale g³êbokoœci 600–850 m. Sól przybiera tutaj kszta³t siod³a. WyraŸna zmiana szerokoœci wysadu wystêpuje tak¿e na profilu T3, ale na

697

800 250 500 750 1000 1250 1500 1750 667 677 687 697 707 717 727 odleg³oœæ x (m) distance x (m) czas (ms) time (ms) 600 400 200 sekcja czasowa T3 PS - H=560 m seismical section 0

Ryc. 5. Obraz falowy na profilu T3 Fig. 5. The wave picture for profile T3

800 250 500 750 1000 1250 1500 1750 667 677 687 697 707 717 727 odleg³oœæ x (m) distance x (m) czas (ms) time (ms) 600 400 200 sekcja czasowa T1 PS - H=560 m seismical section 0

¬

Ryc. 3. Obraz falowy na profilu T1 Fig. 3. The wave picture for profile 12

800 350 600 850 1100 1350 1600 667 677 687 697 707 717 727 odleg³oœæ x (m) distance x (m) czas (ms) time (ms) 600 400 200 sekcja czasowa T2 PS - H=560 m seismical section 100 0

Ryc. 4. Obraz falowy na profilu T2 Fig. 4. The wave picture for profile T2

(4)

g³êbokoœci ok. 800 m (ryc. 8). Ze wzglêdu na inny kszta³t, trudno jest stwierdziæ, czy obydwie formy utworzone przez sól na liniach T2 i T3 mog¹ byæ ³¹czone. Natomiast pewnym jest, ¿e na wszystkich liniach pomiarów TS, wysad zwiêksza powierzchniê poprzeczn¹ wraz z g³êbokoœci¹. Ponadto w przedziale przebada-nych tomografi¹ sejsmiczn¹ g³êbokoœci brak jest takich zamian powierzchni œciany bocznej wysadu, które by w jakimkolwiek stopniu

wp³ywa³y ujemnie na przydatnoœæ pustek w

wysadzie do przechowywania gazu ziemnego. Pomimo, i¿ przedzia³ zmian prêdkoœci przebie-gu fal w wysadzie jest niewielki, to jednak nale¿y braæ pod uwagê mo¿liwoœæ wyst¹pienia zró¿nico-wania w³aœciwoœci uszczelniaj¹cych soli.

Wnioski

Uzyskane wyniki potwierdzaj¹ przydatnoœæ metody tomografii sejsmicznej w badaniach kszta³tu œcian bocznych wysadów solnych. Dok³adnoœæ okreœlenia po³o¿enia œcian bocz-nych wysadów jest wystarczaj¹ca do

podejmo-wania decyzji co do przydatnoœci

wykorzystania wysadów jako zbiorników na gaz a nawet na odpady (promieniotwórcze lub toksyczne). Metoda TS mo¿e znaleŸæ równie¿ zastosowanie, chocia¿ w zmienionym wariancie metodycznym, przy rozpoznawaniu innych ni¿ wysady solne obiektów niejednorodnych oraz stref o innych parametrach fizycznych ni¿ ska³y otaczaj¹ce.

Literatura

BUJAKOWSKI W., CZERWIÑSKI T., GARLICKI A., JARZYNA J., MULARZ S. & TARKOWSKI R. 2003 — Termiczna charakterystyka górotworu w rejonie wysadów

solnych.Wyd. IGSMiE PAN Kraków.

DÊBSKI W. 2000 — Tomografia sejsmiczna i jej nowe aspekty [W:] Dzia³alnoœæ naukowa PAN — Wybrane zagadnienia, 10: 147–149.

GOGONIENKOW G. N. 1987 — Izuczenie detalnogo stro-jenia osadocznych to³szcz sejsmorazwiedkoj. Wyd. Niedra. KASINA Z. 2001a — Przeœwietlenia sejsmiczne wysa-dów solnych dla celów projektowania magazynów pod-ziemnych. [W:] Geofizyka w in¿ynierii i ochronie œrodowiska (dla potrzeb samorz¹dnoœci lokalnej): Dêbe, marzec 200: streszczenia referató: 23–24.

KASINA Z. 2001b — Podstawy teoretyczne tomografii sejsmicznej i mo¿liwoœci jej wykorzystania w problema-tyce górniczej [W:] Badania geofizyczne w kopalniach: praca zbiorowa pod red. Józefa Dubiñskiego, Zenona Pileckiego i Wac³awa M. Zuberka. — Kraków. Wyd. IGSMiE PAN, 2001: 317–327.

KRYNICKI T. 1980 — W³aœciwoœci sprê¿yste utworów cechsztyñskich. Kwart. Geol., 24: 593–610.

LEGGOTT R., COWLEY J. & GARETH W. R. 2004 —The case for applying wave equation depth migration in the north Sea. First Break, August, 22: 75–80.

MIERSZCZIJ W.W., KOSTJUKIEWICZ A.S & LESNOJ G. D. 2002 — Primienie po³nowo³nowogo sejsmiczesko-go, wyzwannych bokowymi czastjami solanogo diapira. Geof. ¯urnal, 24: 56–61. Wyd. „Esse”. Kijew.

WOJAS A. & KOKOT B. 2000 — Dokumentacja konco-wa wyników przeœwietlania w otworze ZG–11. Wysad „Góra”: maszynopis–Archiwum Miner-PBG Sp. z o. o.

698

-0,20 0,0 -0,40 -0,60 -0,80 -1,00 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 -0,00 (km)

shot points after correction 3,5 3,6 3,3 3,2 3,1 3,0 2,9 2,8 3,4 2,7 2,6 2,3 2,5 2,4 2,2 2,1 2,0 1,91,8 1,7 4,4 4,2 4,3 4,5 4,0 3,8 3,7 3,9 œciana wysadu

the wall of the salt dome

(km) 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 3,0 3,5_3,6 3,3 3,2 3,1 3,4 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 3,0 3,6 2,9 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,0 2,8 3,5 2,1_2,2 2,4 2,5 2,6 2,7 2,3 2,0 2,8 2,1 2,2 2,4 2,5 2,6 2,7 2,3 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,6 3,0 2,9 3,5 3,1 3,2 3,4 3,3 2,9 3,0 3,1 3,2 3,4 3,3 3,5 3,7 3,6 3,2 2,9 2,83,1 3,3 3,4_3,5 2,5 2,3 3,2 2,4 3,1_3,43,5 2,5 2,2 2,8 3,5 3,6 3,5 3,5 3,5 3,5 3,6 3,6 3,5 3,6 3,6 3,7_3,8 3,9 4,0 4,0 3,9 3,9 4,3 4,3 4,4 3,7 3,9 3,9 3,9 3,6 4,0 4,0 4,0 3,8 3,8 3,8 3,9 3,8 3,9 3,8 3,7 3,3 4,3 4,3 4,3 4,4 4,6 4,4 4,4 4,2 4,4 4,3 4,4 4,2 4,2 4,4 4,4 4,3 4,2 4,34,3 4,4 4,3 4,2

Ryc. 7. Interpretacja wyników badañ tomografii sejsmicznej (linia T2) Fig. 7. The interpretation of research of seismic tomography results (line T2)

-0,20 0,0 -0,40 -0,60 -0,80 -1,00 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 -0,00 (km)

2,3 2,3 2,2 2,4 2,5 2,6 2,5 2,7 2,8 2,9 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4_3,5 3,0 3,1 2,9 3,6 3,2 3,7 2,8 2,7 2,6 2,4 2,22,1 2,5 2,3 2,4 2,9 3,2 3,1 3,0 2,8 2,72,6 2,2 2,5 3,3 3,4 3,5 3,6 3,5 3,5 3,6 3,7 3,5 3,6 3,6 3,5 3,6 3,3 3,4 3,3 3,2 3,1 3,0 2,92,8 3,3 3,4 3,6 3,5 2,7 2,8 2,9 3,0 3,1_3,2 3,2 2,3 2,4 2,6 2,5 2,7 2,8 2,6 2,5 2,4 2,7 2,6 2,3 2,52,4 2,9 3,0 3,1 3,2 3,4 2,3 2,7 2,8 3,3 3,3 3,5 3,6 3,5 3,4 2,22,12,0 1,9 1,81,7 3,7 3,8 3,9 4,0 3,6 3,83,9 4,4 4,3 4,5 4,2 4,2 3,9 4,3 4,3 4,3 4,0 3,8 4,04,1 4,2 4,5 4,4 4,4 4,4 4,4 4,2 4,3 4,1 4,5 4,4 4,3 4,5 4,5 4,6 4,5 4,6 4,2 4,5 4,5 4,4 4,4 4,3 4,2 4,1 4,1 4,3 4,2 3,8 3,7 4,0 4,64,5 4,6 4,0 4,1 4,0 3,5 3,9 3,6 3,7 3,8 3,9 3,6 3,7 3,7 3,8 3,6 3,9 4,0 3,6 3,9 3,8 3,7 3,6 3,6 3,6 3,6 3,6 3,6 œciana wysadu

(km)

-0,20 0,0 -0,40 -0,60 -0,80 -1,00 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,8 -0,00 (km)

3,5 3,6 3,3 3,2 3,1 3,0 2,9 2,8 3,4 2,7 2,6 2,3 2,5 2,4 2,2 2,1 4,4 4,2 4,3 4,3 4,0 3,8 3,7 3,9 œciana wysadu

(km) 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7_2,8 2,9 3,0 3,5 3,3 3,2 3,1 3,4 2,1 2,2 2,3 2,7 2,8 3,0 2,9 3,1 3,2_3,3 3,4 3,5 3,0 3,5 2,1 2,2 2,4 2,5 2,6 2,3 2,0 2,8 2,1 2,2 2,4 2,5 2,7 2,3 2,1 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,6 3,0 2,9 3,5 3,1 3,2 3,4 3,3 2,9 3,0 3,1 3,2 3,4 3,3 2,9 3,3 3,4 3, 5 2,3 3,2 2,4 3,1 3,4 3,5 2,5 2,8 3,5 3,6 3,5 3,5 3,5 3,7 3,8 3,9 4,0 4,₀ 3,9 4,3 4,₃ 3, 7 3,9 3,4 3, 6 4,0 3, 8 3,8 3,9 3,8 3,9 3,8 3,7 3, 3 4,3 4,1 4,4 4,4 4,2 4,₄ 4,₂ 4,4 4,2 4, 1 4,3 4, 1 2,4 3,5 3,5 3,4 3,5 3,5 4,2 4,2 4,3 4,2 4,₂ 4, 2 4,2 4,0 3,5 3,5 4,3 3,5 3,6 3, 7 3,4 3,4 3,4 3,6 4,0 3,7 2,8 2,72,6 2,2 4,₀ jura Jurassic holocen + plejstocen Holocene + Pleistocene wapieñ limestone cechsztyn Zechstein sól salt 40 m

Wyznaczanie kształtu ścian bocznych wysadów solnych metodą tomografii sejsmicznej na przykładzie wysadu „Góra”

Wyznaczanie kszta³tu œcian bocznych wysadów solnych metod¹

tomografii sejsmicznej na przyk³adzie wysadu „Góra”

Tadeusz Krynicki*, Rados³aw Mieszkowski*, Adam Wojas**

¬

Tadeusz Krynicki, Rados³aw Mieszkowski, Adam Wojas**