KRONIKA Konferencje prasowe ministra środowiska

nione o aktualn¹ wersjê bibliografii Neotektonika Polski, autorstwa W. Zuchiewicza, wydano tak¿e na CD (patrz strona www.uj.edupl/ing/neotectonics/index.html).

Dotychczas Komisja Neotektoniki Komitetu Badañ Czwartorzêdu PAN zorganizowa³a konferencje poœwiêcone nastêpuj¹cym problemom:

‘Wybrane zagadnienia neotektoniki Polski (Kraków, 26–27.03.1992);

‘Neotektoniczne aspekty rozwoju geomorfologiczne-go dolin rzecznych i sto¿ków aluwialnych w strefie sudec-kiego uskoku brze¿nego (konferencja terenowa Wroc³aw — Sudety, 15–17.10.1992);

‘Neotektonika Polski: metodyka, datowania, przyk³ady regionalne (Kraków, 25–27.10.1993);

‘M³oda tektonika w kszta³towaniu rzeŸby i osadów Kotliny Orawskiej (konferencja terenowa Zakopane-Kiry, 14–16.05.1997);

‘Neotektonika Polski: teraŸniejszoœæ i przysz³oœæ (Kraków, 23–24.10.1998);

‘Neotektonika, morfotektonika, sejsmotektonika — stan badañ i perspektywy rozwoju (Kraków, 3–4.09.2001);

‘Neotektonika a morfotektonika: metody badañ (Kra-ków, 26–27.09.2003).

Kolejne, siódme spotkanie Komisji Neotektoniki Komi-tetu Badañ Czwartorzêdu PAN planujemy zorganizowaæ w Szczecinie w 2007 r., przy wsparciu Oddzia³u Pomorskie-go PañstwowePomorskie-go Instytutu GeologicznePomorskie-go.

Witold Zuchiewicz, Janusz Badura & Bogus³aw Przybylski

Konferencje prasowe ministra œrodowiska

ju¿ dwukrotnie zaprosi³ do swojej siedziby dziennikarzy. Celem pierwszego spotkania by³o przedstawienie prioryte-tów dzia³alnoœci Ministerstwa Œrodowiska w najbli¿szych latach — drugiego zaœ zapoznanie z wynikami posiedzenia Rady Unii Europejskiej oraz z uzgodnieniami konferencji klimatycznej w Montrealu.

Rozpoczynaj¹c pierwsz¹ konferencjê w dniu 23.11.2005 r. minister przedstawi³ zgromadzonym sekretarza stanu MŒ, prof. Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu Andrze-ja Mizgajskiego i nowego podsekretarza stanu — pani¹ Agnieszkê Bolestê, absolwentkê Wydzia³u In¿ynierii Che-micznej i Procesowej Politechniki Warszawskiej.

Przechodz¹c do meritum spotkania prof. Jan Szyszko scharakteryzowa³ obszar dzia³añ Ministerstwa Œrodowi-ska. Podkreœli³ wielkie znaczenie bogactwa przyrodnicze-go naszeprzyrodnicze-go kraju i wyró¿niaj¹cej przyrodnicze-go na tle Europy ogromnej bioró¿norodnoœci gatunkowej. Przyzna³, ¿e bogactwo to po czêœci jest efektem zacofania gospodarczego, ekstensyw-nego rolnictwa i braku infrastruktury, ale te¿ wynikiem zachowania du¿ych obszarów lasów pañstwowych i wpro-wadzania ju¿ w czasach historycznych okresów ochron-nych dla zwierz¹t.

Przedstawione podczas konferencji za³o¿enia progra-mu rz¹du w dziedzinie ochrony œrodowiska s¹ oparte na koncepcji zrównowa¿onego rozwoju, zak³adaj¹cej wzrost gospodarczy z poszanowaniem praw rz¹dz¹cych przyrod¹. Priorytetowym zadaniem tego programu bêdzie wspieranie rolnictwa ekologicznego, gdy¿ dziêki wyj¹tkowym uwa-runkowaniom przyrodniczym Polska jest idealnym miej-scem do jego rozkwitu, a moda na produkty ekologiczne mo¿e przyczyniæ siê do rozwoju przemys³u spo¿ywczego i stworzyæ znakomite realia dla m³odych, dobrze wykszta³-conych rolników. Minister uwa¿a, ¿e Polska wieœ mo¿e w tej dziedzinie pokonaæ swoich europejskich konkurentów, gdy¿ ma wielki potencja³ — m³odsze ni¿ na Zachodzie i coraz lepiej wyedukowane spo³eczeñstwo oraz dobry stan gleb, z których mo¿na zebraæ nieska¿one i niezmodyfiko-wane plony. Ministerstwo Œrodowiska bêdzie wspieraæ najciekawsze inicjatywy ludzi m³odych, którzy zwi¹¿¹

swoj¹ przysz³oœæ z ekologicznym rolnictwem i leœnictwem — przez dotacje, u³atwienia formalne i pomoc w pozyska-niu po¿yczek o niskim oprocentowapozyska-niu.

Minister zaznaczy³, ¿e przystêpuj¹c do realizacji poli-tyki zrównowa¿onego rozwoju trzeba uporz¹dkowaæ podzia³ obowi¹zków i kompetencji pañstwa i samorz¹dów terytorialnych. Do podstawowych obowi¹zków pañstwa minister zaliczy³ zapewnienie bezpieczeñstwa ekologicz-nego kraju, czyli dba³oœæ o czyste powietrze, wodê oraz tereny chronione i rekreacyjne. W tym celu nale¿y zacho-waæ w gestii Ministerstwa Œrodowiska lasy pañstwowe i d¹¿yæ do zalesienia 30% powierzchni naszego kraju. Nato-miast gospodarka wodna powinna byæ prowadzona w uk³adzie zlewniowym, w integracji z gospodark¹ leœn¹ i planowaniem przestrzennym. Do obowi¹zków pañstwa nale¿y te¿ tworzenie przejrzystego prawa dla samorz¹dów i prowadzenie sta³ego monitoringu stanu œrodowiska przy-rodniczego.

Jako kolejne, wa¿ne cele i zadania programowe resortu prof. Jan Szyszko wymieni³ wspieranie rozwoju turystyki, promocjê polskiej ¿ywnoœci za granic¹, przeprowadzenie reformy finansowania ochrony œrodowiska poprzez ewolu-cyjne zastêpowanie funduszy ekologicznych systemem 14

Przegl¹d Geologiczny, vol. 54, nr 1, 2006

bankowym, znowelizowanie ustawy o lasach pañstwo-wych, uporz¹dkowanie prawa ochrony œrodowiska oraz zmniejszenie kosztów administracji publicznej.

Druga konferencja prasowa odby³a siê 12.12.2005 r. Minister zda³ relacjê z obrad Rady Unii Europejskiej w Brukseli, w których uczestniczy³, jako przewodnicz¹cy polskiej delegacji, w dniu 02.12.2005 r. Poinformowa³, ¿e zosta³o przyjête porozumienie w sprawie funduszu LIFE+, dziêki czemu Polska ma szansê uzyskaæ du¿e fundusze (ok. 110 mln euro), m.in. na dzia³ania w ramach programu NATURA 2000. Natomiast w g³osowaniu nad projektem wprowadzenia do obrotu produktu z genetycznie modyfi-kowanej kukurydzy nie osi¹gniêto wiêkszoœci g³osów wymaganych do przyjêcia lub odrzucenia decyzji. Strona polska g³osowa³a za odrzuceniem decyzji, chc¹c by Polska by³a wolna od genetycznie modyfikowanych organizmów. Zgodnie z procedur¹, sprawê przyjêcia projektu bêdzie teraz rozstrzygaæ Komisja Europejska.

Nastêpnie prof. J. Szyszko omówi³ XI Konferencjê Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu oraz I Spotkanie Stron Protoko³u z Kioto

do Konwencji Klimatycznej, w których uczestniczy³ w dniach 07–09.12.2005 r. w Montrealu. G³ównym tematem tych spotkañ by³o ustalenie wspólnych dzia³añ zmierzaj¹cych do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych po roku 2012, czyli po zakoñczeniu funkcjonowania Protoko³u z Kioto. Wiêkszoœæ pañstw zadeklarowa³a kontynuacjê dzia³añ. Jednak na obci¹¿enia wynikaj¹ce z ograniczeñ emisji nadal nie chc¹ siê zgodziæ Stany Zjednoczone, Chiny i kraje gru-py G77 (jest to grupa 77 najbiedniejszych krajów œwiata). W trakcie konferencji minister przedstawi³ te¿ swoich nowych wspó³pracowników: Teresê Warcha³owsk¹ — pod-sekretarz stanu w Ministerstwie Œrodowiska, Mariusza-Orio-na Jêdryska — podsekretarza stanu w MŒ, g³ównego geologa kraju oraz Andrzeja Matysiaka — dyrektora gene-ralnego Lasów Pañstwowych. W spotkaniu uczestniczy³ równie¿ Janusz Dawidziuk — dotychczasowy dyrektor generalny Lasów Pañstwowych. Optymizmem napawa fakt, ¿e w krótkich wyst¹pieniach obaj dyrektorzy wyrazili wolê wspó³pracy dla dobra lasów i gospodarki leœnej.

Magdalena Mizerska

Warsztaty Szlakami precyzji: Datowanie minera³ów akcesorycznych

przy u¿yciu mikrosondy elektronowej

w Townsville, w Australii, odby³y siê warsztaty Pathways to Precision: Dating and imaging accessory minerals by electron microprobe, dotycz¹ce datowania chemicznego monacytów [(Ce, La, Th) PO4]. Pomys³odawcami i

organi-zatorami warsztatów byli Paul Evins oraz Joe Pyle. W spot-kaniu wziê³o udzia³ 20 osób z 7 pañstw, g³ównie Australii i Stanów Zjednoczonych. Obecny by³ zarówno autor metody — Kazuhiro Suzuki z uniwersytetu w Nagoya w Japonii — jak i ci, którzy przyczynili siê do jej rozwoju i modyfikacji, m.in. Jean M. Montel, Alain Cocherie i Mike L. Williams.

Datowanie chemiczne, stosowane od kilkunastu lat, nie jest ani proste, ani tanie. Metoda ta oparta jest na za³o¿eniu, ¿e ca³kowita zawartoœæ Pb w ziarnie monacytu reprezentu-je iloœæ izotopów tego pierwiastka bêd¹cych produktem przemian j¹drowych U i Th. Jednak¿e ka¿de z laboratoriów stosuje inne warunki analizy i u¿ywa innych wzorców, co powoduje, ¿e nie wszystkie publikowane wyniki s¹ porów-nywalne.

Podczas warsztatów w Townsville stosuj¹cy tê metodê wymienili siê doœwiadczeniami. Rozmawiali te¿ o proble-mach zwi¹zanych z analiz¹, jak na przyk³ad o zastosowa-niu korekcji, gdy piki nak³adaj¹ siê na siebie, wyborze t³a, czy wyborze pierwiastków do analizy ziarna monacytu.

Rozpoczynaj¹c warsztaty J. Pyle postawi³ pytanie o to, co tak na prawdê datujemy i czym siê ró¿ni data od wieku oraz jakie znaczenie ma uzyskana przez nas data. Du¿o uwagi poœwiêci³ datowaniu monacytów metamorficznych. Z kolei P. Evins prezentowa³ programy komputerowe, któ-rych u¿ywa do przeliczania i prezentacji wyników. Oprowa-dza³ równie¿ uczestników spotkania po laboratorium analizy w James Cook University, wyposa¿onym w mikro-sondê rentgenowsk¹ typu superprobe JEOL JXA-8200. Przy tej okazji uczestnicy mogli siê przekonaæ, ¿e wbrew wczeœniej publikowanym danym, monacyty wykazuj¹

katodoluminescencjê. M.L. Williams mówi³ o kryteriach stosowanych przy pobieraniu próbek do datowania. Usi³owa³ te¿ przekonaæ do wykonywania analizy wieku du¿ej po-wierzchni ziarna, twierdz¹c, ¿e jedynie uœrednienie punk-towych analiz da prawdopodobny wynik. J.M. Montel pre-zentowa³ najnowszy, stosowany przez siebie, wzorzec — syntetyczny monacyt. Przy tej okazji uczestnicy warszta-tów przekazali sobie nawzajem standardy u¿ywane przez poszczególne laboratoria. Podjêto decyzjê o ujednoliceniu standardu. Dyskutowano nad zaletami i wadami wzorców naturalnych i syntetycznych. Rozgorza³a równie¿ dyskusja miêdzy u¿ytkownikami mikrosondy JEOL oraz CAMECA. M. Kusiak wyg³osi³a referat dotycz¹cy datowania detry-tycznych monacytów z Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowe-go. D. Dunkley porówna³ wyniki datowania chemicznego z wynikami datowania izotopowego. Z kolei autor metody, K. Suzuki, przedstawi³ najnowszy protokó³ CHIME (Chemical Th-U-Total Pb Isochron Method), stosowany w Nagoya. Wszyscy uczestnicy spotkania zgodzili siê, ¿e bez wzglêdu na modyfikacje metody, klasyczna ju¿ „izochrona Suzu-kiego”, przedstawiaj¹ca wykres zawartoœci PbO w stosun-ku do ThO2*, najpe³niej obrazuje otrzymane wyniki.

Nieformalny charakter spotkania sprzyja³ dyskusjom i wymianie doœwiadczeñ. Referaty by³y wielokrotnie prze-rywane pytaniami, a dyskusje trwa³y o wiele d³u¿ej, ni¿ zak³adali organizatorzy. Dlatego spotkania koñczy³y siê póŸniej, ni¿ przewidywano w harmonogramie.

Zarówno wyg³oszone referaty, jak i programy kompu-terowe stosowane przez ró¿ne laboratoria bêd¹ wkrótce dostêpne w Internecie.

Autorka sk³ada podziêkowania Japan Society for the

Promo-tion of Science (JSPS) za sfinansowanie z grantu JSPS nr

67005729 wyjazdu i pobytu na warsztatach.

Monika A. Kusiak

15