"Poezja mitu katastroficznego", Krzysztof Dybciak, "Twórczość" nr 3 (1974) : [recenzja]

(1)

Krzysztof Dybciak

"Poezja mitu katastroficznego",

Krzysztof Dybciak, "Twórczość" nr 3

(1974) : [recenzja]

Biuletyn Polonistyczny 17/53, 189

(2)

(II) DUK Józef: "Ziemia obiecana" Adama Mickiewicza. "Prace Polonistyczne" S. XXX:1974 s. 145-160«

Autor szkicu podejmuje analizę krótkiego, niedokończonego poematu Mickiewicza "Widzenie". Wiersz znany Jest z zapisu bru lionowego, a powstał w 1836 r. Omawiająo utwór jako próbę od tworzenia stanu mistyoznego, autor porównuje poszozególne jego fragmenty ze stadiami zaohwyoenia i euforii, jakie towarzyszą wizjom mistycznym. 0 wartościach artystyoanyoh poematu decyduje prosty, jasny język, w którym metafory sostały zastąpione przez rozwijający się szereg porównań oraz epitety.

BP/53/23 ' M.G*.

(II) DYBCIAK Krzysztof: Poezja mitu katastrofiosnego."Twór czość" 1974 nr 3 s. 76—88.

Przedmiotem analizy jest twórozość poetów wlleńakioh: Czes ława Miłosza, Aleksandra Bymkiewioza 1 Jerzego Zagórskiegctw la— taoh 1934-1939. Autor szkicu odtwarza strukturę czasu i prze

strzeni wpisaną w tę poezję. Centralną konstrukoją jest tu mit katastrofy kosmicznej, składający się z czterech faz: pełnia ~

regres — katastrofa — odzyskanie pełni. Omawiani poeoi formułu ją różne postawy antropologiczne: Miłosz — heroiozną; Rymkie wicz - refleksyjno-kontemplaoyjną; Zagórski - wizy jno-anarohis- tyozną. Wszyscy trzej poszerzają teraźniejszość, a najważniej szym czasem dla nioh jest ozas przyszły.