M E C H A N I K A T E O R E T Y C Z N A I S T O S O W A N A 3, 14 (1970) L I S T D O R E D A K C J I * J Ó Z E F W R A N i к ( B I E L S K O B I A Ł A )
W zeszycie 2/1975 M E C H A N I K I T E O R E T Y C Z N E J I S T O S O W A N E J ukazała się publikacja Bogdana W O S I E W I C Z A [1], bę dą ca wypowiedzią na temat mojej pracy [2]. W wypowiedzi tej zamieszczono pewne sformułowania fałszywie naś wietlają ce treść mojej pracy [2]; proszę więc uprzejmie o zamieszczenie w Waszym wydawnictwie niniejszego listu.
1. Odpowiadając na p. 1 pracy [1], pozwolę sobie zauważ yć, że Z I E N K I E W I C Z [3], na s. 117, za pomocą minimalizacji całkowitej energii potencjalnej %e
elementu skoń czonego z dużą liczbą wę złów w y k a z u j e , że uzyskana macierz [k*]e
i wektor {F*}e
(według oznaczeń pracy [2] odpowiednio К i kp), w wyniku formalnych przekształceń matematycz
nych stanowią odpowiednio macierz sztywnoś ci i wektor obcią ż eń elementu po eliminacji jego wę złów wewnę trznych, czyli superelementu. Wynika to wprost z analogii dwu relacji
(722) i (718) pracy [3].
W pracy [2] natomiast wykazano to samo przez zastosowanie wprost metody prze mieszczeń.
2. Autor pracy [1] w p. 2 stwierdza, że okreś lenie macierzy sztywnoś ci К i wektora obcią ż eń kp superelementu jest niewystarczają ce, a stwierdzenie to opiera na fakcie, że brak w pracy [2] sformułowania pewnych podstaw metody przemieszczeń.
Uważ am, ż e:
a) zamieszczanie w artykułach naukowych podstaw metod od dawna znanych czytel nikom, zajmują cym się przedstawionymi zagadnieniami, jest niepotrzebne. N a przykład, Z I E N K I E W I C Z W pracy [3] ani razu nie wspomina o zamocowywaniu wę złów, mimo że «ksią
ż ka ta została napisana zarówno dla studentów, jak i dla praktykują cych inż ynierów» ([3],
s. 14);
b) metodę przemieszczeń moż na sformułować bez koniecznoś ci wprowadzania wię zów fikcyjnych w wę złach, wyobraż ając sobie, że kolejne przemieszczenia jednostkowe wy wołane są pewną okreś loną grupą sił działają cych, ogólnie rzecz biorą c, we wszystkich wę złach superelementu.
3) W p. 3 pracy [1] autor błę dnie interpretuje macierz Aaa i wektor ba. N a s. 403 pracy
[2] moż na znaleźć dokładne okreś lenia m.in. macierzy Aaa i wektora ba. Całe nastę pują ce po tym rozumowanie autora pracy [1] i zawarte tam jego wnioski oparte na wyż ej wymie nionej błę dnej interpretacji są zatem nieprawdziwe.
W trakcie analizowania treś ci pracy [1] nasunę ły się dwa pytania:
a) dlaczego autor pracy [1], jeż eli nie zrozumiał treś ci pracy [2], nie skontaktował się z jej autorem przed opublikowaniem swoich «wniosków»?
b) jak autor pracy [1] wyjaś nił sobie przyczynę uzyskania w pracy [2] wyników iden tycznych z wynikami w pracach [1] i [3]?
440 J . W R A N I K
Literatura cytowana w tekś cie
1. В . WOSIEWICZ, W sprawie macierzy sztywnoś ci i wektora obcią ż eń superelementu, Mech. Teor. i Stos. 2, 13 (1975) 283 286.
2. J . W R A N I K , Macierz sztywnoś ci i wektor obcią ż eń superelementu, Mech. Teor. i Stos. 3, 12 (1974) 401 4 0 2 .
3. О . C . ZIENKIEWICZ, Metoda elementów skoń czonych, Warszawa 1972.
P O L I T E C H N I K A Ł Ó D Z K A FILIA W BIELSKU BIAŁEJ
