Index of /rozprawy2/11553

Wpływ węglanu litu na proces hydratacji cementu glinowego i właściwości

zapraw kompozytowych

Stosowanie cementu glinowego do produkcji zapraw budowlanych wynika przede wszystkim z dużej szybkości narastania wytrzymałości tego spoiwa. Szybki przyrost wytrzymałości wymagany jest na przykład w celu uzyskania dużej przyczepności tj. co najmniej 0,5 MPa po 6 h, w przypadku szybkowiążących zapraw klejowych do płytek. W praktyce jako spoiwo w takich zaprawach najczęściej stosuje się mieszaniny cementu glinowego z portlandzkim. Stosowanie mieszanin cementów umożliwia skrócenie czasu wiązania zapraw. Stosowanie do produkcji zapraw klejowych domieszek organicznych, takich jak: metyloceluloza czy proszki redyspergowalne powoduje jednakże znaczne wydłużenie czasu wiązania i spowolnienie przyrostu wytrzymałości. W celu uzyskania wymaganej przyczepności po krótkim czasie konieczne jest więc zastosowanie dodatkowo domieszek przyspieszających wiązanie spoiwa i przyrost wytrzymałości. Rozprawa dotyczy wpływu węglanu litu na proces hydratacji cementu glinowego, portlandzkiego i właściwości zapraw. Prowadzone w pracy badania miały na celu zbadanie mechanizmu działania węglanu litu w hydratyzujących zaprawach z mieszanin cementu glinowego i portlandzkiego modyfikowanych domieszkami chemicznymi. Pozyskane z tych badań informacje wykorzystano następnie do przygotowania i optymalizacji składu zaprawy klejowej spełniającej wymagania normowe, co do przyczepności po 6 godzinach. Wyniki uzyskane w pracy pozwoliły na przygotowanie gotowego produktu spełniającego wymagania normowe i rynkowe.

The use of calcium aluminate cement for the production of mortars results primarily from the high rate of increase of strength of this binder. A rapid increase of strength is required, for example, to achieve high adhesion, i.e. at least 0.5 MPa after 6 hours, in fast-setting adhesives for tiles. In practice, mixtures of calcium aluminate cement and Portland cement are most often used as a binder in such mortars. The use of cement mixtures allows shortening the mortar setting time. The use of organic admixtures for the production of adhesive mortars, such as: methylcellulose or redispersible powders, however, significantly increases the setting time and slows down the increase in strength. In order to achieve the required adhesion after a short time, it is therefore necessary to use additional admixtures accelerating the bonding and increase of strength. This dissertation concerns the effect of lithium carbonate on the hydration process of calcium aluminate cement, Portland cement and mortar properties. The research conducted in the work was aimed at investigating the mechanism of action of lithium carbonate in hydrating mortars made of calcium aluminate cement and Portland cement mixtures modified with chemical additives. The information obtained from these tests was then used to prepare and optimize the composition of the adhesives for tiles that meets the standard requirements for adhesion after 6 hours. The results obtained in the work allowed to prepare a ready product that meets the standard and market requirements.