Konsekracja zakonna : sens i wartość

Kazimierz Szafraniec

Konsekracja zakonna : sens i wartość

Collectanea Theologica 54/1, 37-44

C o lle c ta n e a T h e o lo g ic a 54 (1984) fa s c . I

o. K A Z IM IE R Z S Z A F R A N IE C O S P E (f)

KONSEKRACJA ZAKONNA: SENS I WARTOŚĆ

Konsekracja zakonna integruje życie wspólnot zakonnych, usta­ wia je bardzo wyraziście w wym iarze wertykalnym i jednoczy w budowaniu Kościoła: otwiera serca osób konsekrowanych na Mi­ łość Nieskończoną.

Przym ierze miłości

Bóg powołuje człowieka do wspólnoty życia, której zasadą i mo­ cą jest miłość. Ze strony Boga uwidocznia ją wezwanie, a ze strony człowieka ujawnia ją odpowiedź, wyrażająca się w wierze. W Bi­ blii tę rzeczywistość zbawczą oznacza metafora przymierza, jak również metafora dziedzictwa. „Bóg powołuje człowieka — stw ier­ dza sobór ·—■ aby przylgnął do Niego całą sw ą naturą w wiecznym uczestnictw ie nieskazitelnego życia Bożego” (KDK 18, 2).

Przymierze zawarte na Synaju jasno ukazało bardzo istotny aspekt planu zbawienia, a m ianowicie że Bóg chce z sobą związać ludzi czyniąc z nich społeczność religijną, oddaną do Jego dyspozy­ cji, rządzoną Prawem i będącą przedmiotem obietnic Bożych. W pełni realizuje te plany Boże Nowe Przymierze, które Jezus zawarł w e Krwi swojej: lepsze, wieczne. Oznaką tego przymierza jest dar Ducha Św iętego (Ez 36, 27; 2 Kor 3, 6; Ef 1, 13; 2, 18; 1 Tes 4, 8).

W Biblii odpowiednikami i transpozycjami przymierza są: o- bietnice, pojednanie ludu z jego Bogiem, zamieszkanie Boga wśród ludzi, wspólnota z Ojcem i Królestwo Boże. Wszystko to pozostaje w ścisłym związku z tradycyjną formułą: „Wy będziecie moim lu­ dem, a Ja będę waszym Bogiem ” (Wj 29, 45; Kpł 26, 11; Ez'37, 27; 2 Kor 6, 16; Ap 21, 3).

Celem tak Starego, jak i Nowego Przymierza jest zjednoczenie ludzi z Bogiem. Zjednoczenie to z natury rzeczy zakłada zbawie­ nie. tj. uw olnienie od grzechu i napełnienie życiem Bożym. Zwłasz­ cza to ostatnie: napełnienie życiem Bożym leży u kresu wszystkich przymierzy, a w szczególny sposób opromienia Nowe i Wieczne Przymierze zawarte w e Krwi Jezusa Chrystusa. Tym, którzy w N ie­ go wierzą, daje On moc, żeby się stali dziećmi Boga, żeby m ieli życie wieczne (J 3, 15).

38 O. KAZIM IERZ SZAFRANIEC OSPE

Now e P rzy m ierze biorące początek z P asch y Jezusa, p rzy ­ pieczętow ane Jego K rw ią, nie działa autom atycznie, ale w ym aga każdorazow ej aplikacji, k tó ra się dokonuje poprzez przyjęcie chrztu, b ierzm ow ania i E ucharystii. Dzięki tem u chrześcijan in u m ie ra dla grzechu, a żyje dla Boga i zostaje upodobniony do C hrystusa. „W szyscy w ie rn i — głosi sobór — jako członki żywego C hry stu sa są w cieleni i upodobnieni do Niego przez chrzest, bierzm ow anie i E u c h a ry stię ” (DM 36, 1). Ż arliw a miłość, k tó ra p rzen ik a a u te n ­ tycznie p rze ż y w a n ą k o n sek rację zakonną, um acnia to w cielenie i p o tęg u je zupełne upodobnienie.

P rzy jęcie c h rz tu je st m om entem zaw arcia p rzym ierza m iędzy Bogiem i chrześcijaninem . K o n sek racja zakonna odnaw ia to p rz y ­ m ierze.

„O dnow ienie przy m ierza Boga z ludźm i w E u ch ary stii — głosi sobór —■ pociąga i zapala w ie rn y c h do ty m gorętszej m iłości C hry s­ tu sa ” (KL 10, 2). M iłość pow oduje upodobnienie.

. K o n sek racja zakonna je st odnow ieniem i pogłębieniem p rz y ­ m ierza chrzcielnego w w y m iarze łaski chrztu, w w ym iarze jej owo­ cow ania; zaw iera zobow iązania, k tó re p rzy jm u je pro f es poprzez zło­ żenie ślubów : czystości, u b ó stw a i posłuszeństw a, ja k rów nież obiet­ nice Jezusa, Jedynego P o śred n ik a Nowego P rzy m ierza dane tym , k tó rzy za N im podążają.

K o n sek rü je Bóg O jciec przez C h ry stu sa m ocą D ucha Św iętego za pośred nictw em Kościoła. „Członkow ie in sty tu tó w — stw ierdza

D e k re t o p rzysto so w a n ej odnow ie życia zakonnego 5, 1 — całe sw o­

je życie oddali n a służbę Boga, co stanow i jak ąś szczególną konse­ k rację, k tó ra korzeniam i sięga głęboko w k on sek rację ch rztu i peł­ niej ją w y ra ż a ” . J e s t to k o n sek racja ró żn a od chrzcielnej, szczególna, z a k o n n a 1.

C hrześcijanin zostaje konsek ro w an y w p ro fesji rad ew angelicz­ nych: czystości, u b ó stw a i posłuszeństw a, tzn. nade w szystko um i­ łow any Bóg bierze go w całkow ite i w yłączne p o s ia d a n ie 2 oraz rów nocześnie daje go n a w łasność Kościołowi. N astępstw em tego je s t ze stro n y zakonnika pośw ięcenie się służbie Boga i Jego czci z nowego i szczególnego ty tu łu , ja k -również oddanie się całkow ite K ościołow i z tego sam ego ty tu łu . P ro fe sja ra d ew angelicznych um o­ żliw ia konsekrację, poniew aż u w a ln ia od przeszkód, k tó re m ogą od­ w ieść ch rześcijan in a od żarliw ej m iłości i od doskonałości k u ltu Bo­ żego 3.

1 C o n se c ra tio relig io sa . P a w e ł V I, A d h o r ta tio a p o sto lic a „ E va n g elii

n u n ti a n d i” A A S 6 8 (1976) 59. E. G a m b a r i, T h e g lo b a l m y s te r y o f r e li­

g io u s life , B o sto n , M a., t. I, 1973, 125— 132.

s D eo s u m m e d ile c to to ta lite r m a n c ip a tu r (K K 44, 1).

3 K. S z a f r a n i e c, T e o lo g ia ż y c ia z a k o n n e g o . P ró b a z e s ta w ie n ia z a ­

KONSEKRA CJA ZAKONNA ₃₉

Posoborow y m szał rzy m sk i i posoborow y p o n ty fik a ł rzym ski term in u „ k o n sek ra c ja ” 4 u ż y w a ją w yłącznie w sto su n k u do o s ó b 5.

Kościół u sta la i określa pojęcie k on sek racji zakonnej i czynniki, k tó re ją in te g ru ją . W n im się ona dokonuje, za jego pośrednictw em i dla jego pożytku. W zw iązku z ty m X. Ochoa określa k o nsek rację zakonną jako „ in sty tu c jo n a ln ą ”, k tó ra 1. k orzeniam i tk w i w konse­ k rac ji chrzcielnej i zaw iera się w niej ja k w zarod k u oraz polega n a jak b y pełniejszej i m odalnej ew olucji sam ej kon sek racji chrzciel­

n e j; 2. zasadza się n a w y raźn iejszy m i głębszym podążan iu za ca­ łym C hry stu sem : podążanie to m a być z nowego i rad y k aln eg o ty ­ tu łu realizow ane i w y ra ż an e poprzez publiczną, społeczną i eklezjal­ n ą p ra k ty k ę ra d ew angelicznych 6.

K iedy J a n P aw eł II przem aw iał do zakonnic z eb ran y ch w n a ro ­ dow ym s a n k tu a riu m N iepokalanego Poczęcia w W aszyngtonie dnia 7 październ ik a 1979 r., podkreślił na w stępie zasadniczą dla ich ży­ cia chrześcijańskiego w artość chrztu, w k tó ry m zostały w ybrane, żeby poprzez m iłość żyć w obecności C h ry stu sa (Ef 1, 4). N astępnie zaznaczył, że ich k o n sek racja zakonna w y ra sta z tego fu n d am e n tu w spólnego dla w szystkich chrześcijan, a jej isto ta — to ślubow ać w Kościele i dla jego po ży tku : ubóstw o, czystość i posłuszeństw o w odpow iedzi n a s p e c ja ln e 7 w ezw anie Boże, ażeby w ielbić Boga i Je m u służyć w w iększej wolności serca (1 K or 7, 34—35) oraz swo­ je życie ściślej upodobnić do C h ry stu sa w form ie życia obranej przez Niego i Jego N ajśw iętszą M atkę (DZ 1; K K 4 6 )8.

4 M issa le R o m a n u m . E d itio ty p ic a a lt e r a . T y p is P o ly g lo ttis V a tic a n is

1975; C. K r a k o w i a k , D e d y k a c ja o łta r z a w e d łu g p o n t y f i k a t u r z y m s k ie g o z 1977 r., „ R u c h B ib lijn y i L itu r g ic z n y ” 34 (1981) 361—372.

5 X . O c h o a , E x c u r s u s h is to r ic o -d o c tr in a lis circa s e n s u m in s titu tio -

n a le m c o n s e c r a tio n is re lig io sa e , C o m m e n ta r iu m p ro R e lig io sis e t M is s io n a riis 50 (1974) fa sc . III, 193-221; fa s c . IV , 289-312.

6 „ C o n s e c ra tio in s ti tu t io n a lis , p r o u t a b E c c le s ia I n s tit u ti s p r o p o n i tu r :

a) r a d i c a t u r in c o n se c ra tio n e / b a p tis m a tis , in e a d e m c o n ti n e tu r ta n q u a m in g e rm in e , e t c o n s is tit in q u a d a m p le n io r i e t m o d a li e v o lu tio n e ip s iu s c o n ­ s e c r a tio n is b a p tis m a lis ; b) c o n s is tit in s e q u e la to tiu s C h ris ti, p re s s iu s , i n ­ tim iu s , n o v o e t r a d i c a li titu lo p ro s e q u e n d a e t e x p r im e n d a p e r p u b lic a m , s o c ia le m e t e c c le s ia le m p r a x i m c o n s ilio ru m e v a n g e lic o r u m ” . X . O c h o a , P ro fe s sio , c o n se c r a tio e t v o ta re lig io sa a n te e t p o s t C o n c iliu m - V a tic a n u m S e c u n d u m , „ C o m m e n ta r iu m p ro R e lig io sis e t M is s io n a riis 70(1976) fa sc . III, 207.

T P o w o ła n ie do ż y c ia z a k o n n e g o n a z y w a „ s p e c ja ln y m ” K o n g r e g a c ja Z a ­ k o n n ik ó w w in s t r u k c j i z a s trz e ż o n e j d la p rz e ło ż o n y c h w y ż sz y c h R e lig io s o ­ r u m i n s ti tu t io z d n ia 2 lu te g o 1961 r . I n s tr u c t io d e c a n d id a tis ad s t a tu m p e r fe c tio n is e t a d sa cro s o r d in e s s e d u lo d e lig e n d is e t in s titu e n d is . P u b lik o ­ w a n a : C o m m e n ta r iu m p ro R e lig io sis e t M is s io n a riis 50(1969) fa sc . I - I I , 296-319.

8 „ T h is is th e e s s e n c e of re lig io u s c o n s e c ra tio n ;, to p ro f e s s w ith i n a n d

fo r th e· b e n e f it o f t h e C h u rc h , p o v e rty , c h a s tity a n d o b e d ie n c e , i n re s p o n s e to G o d ’s s p e c ia l in v ita tio n , in o r d e r to p r a is e a n d s e r v e G o d in g r e a t e r fr e e d o m o t h e a r t (cf. 1 C or. 7: 34—35) a n d to h a v e o n e ’s life m o re c lo s e ly c o n fo r m e d to C h r is t in th e m a n n e r o f life c h o s e n b y H im a n d H is B le

s-40 o. KAZIM IERZ SZAFRANIEC OSPE

W K ościele współczesnym członkowie jakiegokolwiek typu ins­ tytutu zakonnego zostają konsekrowani poprzez profesję rad ewan­ gelicznych, żeby jaw nie głosić w Kościele-Sakramencie, że św iat się nie m oże przemienić i ofiarować Bogu bez ducha ewangelicznych błogosławieństw (KK 31, 2) 9.

Tajemnica zaślubin

Stopień wartości konsekracji zakonnej m ierzy się obiektyw nie w oparciu o zasadę wewnętrzną, na mocy której ta konsekracja uo­ becnia i przypomina wiernym zaślubiny Chrystusa z Kościołem. Pośw ięcenie się, które w ynika z konsekracji zakonnej, „tym będzie doskonalsze — stwierdza sobór — im silniejsze i trwalsze będą w ię­ zy, na obraz Chrystusa związanego nierozerwalnym węzłem z Koś­ ciołem, swoją oblubienicą” (KK 44, 1 ) 10. D e k re t o p rzysto so w a n ej

odnow ie życia zakonnego wprost w iąże szczególną wartość konse­

kracji zakonnej z czystością podjętą dla Królestwa niebieskiego za­ znaczając, że w szczególny sposób daje ona wolność sercu ludzkie­ mu, by bardziej rozgorzało m iłością do Boga i do wszystkich ludzi i ułatw ia osobom zakonnym chętne poświęcenie się służbie Bożej i dziełom apostolstwa. W następstw ie tego osoby te przypominają w szystkim wyznawcom Chrystusa te przedziwne zaślubiny, które Bóg ustanowił, a które się w pełni ujawnią w przyszłym świecie: przez nie Kościół ma Chrystusa za jedynego oblubieńca (DZ 12, 1 ) lł. Tajemnica zaślubin w sposób bardzo obrazowy uw ypukla w łaś­ ciw y sens konsekracji zakonnej, który stanowi doskonałość miłości Boga i bliźniego oraz stały wzrost tej miłości, jej żar. Z racji ze­ spolenia z tajemnicą Kościoła rzeczywistość ta staje się znakiem i wyrazem oblubieńczej miłości Kościoła i Chrystusa.

Przyczyny wzorcze i celow e konsekracji zakonnej odnajdujemy w kręgu tajem nicy W cielenia. I tak m ówim y o konsekracji Chrys­ tusa, Słow a Wcielonego. Poprzez osobowe zjednoczenie z Bóstwem

se d M o th e r (cf. P e r je c ta e C a r ita tis , no. 1; L u m e n G e n tiu m , no. 46)” , C o n ­ s e c r a te d L ife 5(1982) n r 2, 163. 9 „ R e lig io si e o r u m q u e c o m m u n ita te s v o c a n tu r , u t in E c c le s ia m a n if e s ­ t u m te s ti m o n i u m p r a e b e a n t p le n a e d e d itio n is D eo, u tp o te q u a s it f u n d a ­ m e n ta li s o p tio C h r is ti a n a e e o r u m e x is te n t ia e a tq u e p r i m a r i u s la b o r im ­ p e n d e n d u s in p r o p r ia e o r u m v iv e n d i fo r m a . Ip s i v e ro , q u a e c u m q u e e s t p r o ­ p r i a s u i I n s t i t u t i in d o le s , c o n s e c r a n tu r , u t p a la m p r o f i t e a n t u r i n E c c le s ia - S a c r a m e n to m u n d u m t r a n s f i g u r a r i D e o q u e o f f e r r i n o n p o ss e s in e s p i r i t u b e a ti tu d i n u m (LG , 31)” — S. C o n g re g a tio p r o R e lig io sis e t I n s ti t u t i s S a e ­ c u la r ib u s , S. C o n g re g a tio p r o E p isco p is, N o ta e d ir e c tiv a e p r o m u tu is r e la tio n i­ b u s in t e r e p is c o p o s e t r e lig io so s i n E cclesia , 14 m a ii 1978, A A S 70(1978)482.

19 „ T a n to a u te m p e r f e c ti o r e r i t c o n s e c ra tio , q u o p e r f i r m i o r a e t s t a ­

b ilio r a v in c u la m a g is r e p r a e s e n t a t u r C h r is tu s c u m s p o n s a E c c le s ia in d is s o ­ lu b ili v in c u lo c o n iu n c tu s ” (K K 44, 1).

11 „S ic ip s i c o ra m o m n ib u s C h r is tif id e lib u s m ir a b ile illu d e v o c a n t c o n n u -

b iu m a D eo c o n d itu m e t i n f u t u r o s a e c u lo p le n e m a n i f e s t a n d u m q u o E c ­ c le s ia u n ic u m s p o n s u m C h r is tu m h a b e t” (DZ 12, 1).

Jego natura ludzka została w yjęta i odłączona od świata grzechu, a podniesiona w sferę Bożą i przeznaczona do najwyższego, najdo­ skonalszego kultu Ojca. W cielenie stanowi konsekrację ontyczną (bytową), obiektywną. Jej następstw em jest konsekracja subiek­ tywna, czyli świadome, dobrowolne i całkowite poddanie się woli Ojca aż do ofiary w męce i śmierci, która przyniosła Zmartwych­ wstanie.

Najśw. Maryja Panna została konsekrowana poprzez tajemnicę M acierzyństwa Bożego; św. Józef został konsekrowany poprzez ta­ jem nicę legalnego ojcostwa względem Jezusa Chrystusa. 12

W kręgu tajem nicy porządku łaski wyróżniam y przede w szyst­ kim konsekrację chrzcielną/konsekrację bierzmowania, konsekra­ cję kapłańską, biskupią, królewską i w końcu konsekrację zakonną, która nosi cechy konsekracji prorockiej.

Wspólnota życia z Bogiem, która się dokonuje przez łaskę uświęcającą i miłość, byw a wyrażana w Piśm ie św iętym za pomocą symbolu miłości oblubieńczej. Odniesienie to w ystępuje na różnych płaszczyznach znaczeniowych: w relacji Bóg— Izrael albo Mesjasz — Izrael; w sensie pełniejszym : Chrystus — Kościół Nowego Testa­

mentu; w sensie najogólniejszym : Bóg (Chrystus) — ludzkość od­ kupiona i powołana do zjednoczenia z Nim w miłości. Ta sama oblu­ bieńcza miłość ma się także realizować w relacji: Chrystus — czło­ w iek indywidualny, bo w każdym członku Kościoła ma się przeja­ wiać w pew ien sposób całe m isterium zaślubin Chrystusa z Koś­ ciołem.

W Piśm ie Św iętym Nowego Testamentu Kościół jest przedsta­ w iany jako nieskalana oblubienica niepokalanego Baranka (Ap 19, 17; 21, 2 i 9; 22, 17), którą Chrystus „umiłował i wydał) siebie sa­ mego za nią, aby ją uśw ięcić” (Ef 5, 26), którą złączył ze sobą w ęz­ łem nierozerwalnym i nieustannie ją „żyw i i pielęgnuje” (Ef 5, 29) i którą oczyściwszy zechciał mieć złączoną ze sobą oraz poddaną w miłości i wierności; którą wreszcie hojnie obdarzył na w ieki do­ brami niebiańskimi, abyśm y m ogli pojąć Bożą i Chrystusową do nas miłość, przewyższającą wszelką wiedzę. Póki Kościół przebywa tu na ziem i na tułaczce daleko od Pana, ma się za wygnańca szukając tego i to miłując, co jest w górze, gdzie przebywa Chrystus na pra­ w icy Bożej, gdzie życie Kościoła zostało ukryte z Chrystusem w Bo­ gu aż do chwili, gdy ze swoim Oblubieńcem ukaże się w chwale” (KK 6, 5).

Duch Św ięty mocą Ewangelii utrzym uje Kościół w ciągłej m ło­ dości, ustawicznie go odnawia i prowadzi do doskonałego zjedno­ czenia z Oblubieńcem (KK 4, 1): czyni go godną jego oblubienicą

(KK 9 ,3).

KONSEKRA CJA ZAKONNA 4 4

12 Z ob. F . S z r e d e r , Ś w i ę t y J ó z e f a z je d n o c z e n ie h ip o s ta ty c z n e , R u c h

Wyraz i znak miłości

K o nsekracja zakonna stano w i w y ra z i znak oblubieńczej m iłoś­ ci Kościoła i C hry stu sa: dokonuje się w Kościele i dla Kościołar Po­ w ołanie zakonne — to d a r P ana, k tó ry Kościół o trzy m u je i nad nim czuwa. Osoby konsek row an e są z nowego i szczególnego ty tu łu przy jm o w an e w tajem n icę Kościoła, przez co s ta ją się w yrazem i znakiem jego św iętości i ty m sam ym W yrazem i znakiem jego oblubieńczej miłości.

M om entem zaślubin je s t zaw arcie p rzy m ierza m iłości we chrzcie. Pogłębia je i u m acn ia sa k ra m en t bierzm ow ania. O dnow ie­ niem i pogłębieniem p rzy m ierza m iłości je s t każde uczestnictw o w E uch arystii. O dnow iony obrzęd p ro fesji zakonnej — idąc po m y­ śli soboru KL 80 — w iąże jej składanie ze Mszą św. P rzy jęcie Ko­ m un ii św. także pod p ostacią w in a oznacza i sp raw ia zjednoczenie z C hrystusem , k tó ry się sk ład a O jcu w ofierze. S tą d p ły nie gotowość naśladow an ia C h ry stu sa w Jego postaw ie „ k u O jcu”, k u w y p e łn ia ­ n iu woli Ojca w każdej sy tu a c ji życiow ej. Z aakcentow anie udziału w ofierze C h ry stu sa w chw ili in au g u ra cji now ej form y życia w K oś­ ciele posiada bardzo głęboką w ym ow ę.

O dnow iony obrzęd p ro fesji zakonnej 13 posiada szczególną do­ niosłość w om aw ianiu teologicznego, liturgicznego i pastoralnego asp ek tu k o nsekracji zakonnej.

S kładanie p ro fesji w ieczystej odbyw a się uroczyście w czasie M szy św. F o rm u łę p ro fesji now icjusze w y p o w iad ają przed swoim przełożonym w prezb iteriu m . Sam obrzęd o b ejm u je siedem części: 1. w ezw anie k a n d y d ató w lu b złożenie przez nich prośb y; 2. hom ilia albo przem ów ienie na te m a t w arto ści życia zakonnego; 3. pytania, które celebran s lub przełożony zadaje k an d y d ato m w celu stw ie r­ dzenia, czy są gotow i pośw ięcić się Bogu i dążyć do doskonałej m i­ łości zgodnie z reg u łą sw ojej rod zin y zakonnej; 4. litan ia błagalna, w k tó rej się zanosi m odlitw y do Boga Ojca i prosi się o w sta w ien ­ nictw o N ajśw . M ary ję P a n n ę i w szystkich św ięty ch; 5. złożenie ślu­ bów, k tó re się odbyw a wobec Kościoła, praw nego przełożonego in­ sty tu tu , św iadków oraz w iern y ch ; 6. uroczyste błogosław ieństw o, czyli k o n sek racja profesów , przez k tó re M atka-K ościół potw ierd za ślub y zakonne litu rg iczn y m pośw ięceniem i prosi Ojca N iebieskiego o obfite w y lan ie darów D ucha Św iętego n a profesów ; 7. p rzekazanie

4 2 °· KAZIM IERZ SZAFRANIEC OSPE

13 J. R. B a r , P r a w o z a k o n n e po S o b o r z e W a t y k a ń s k i m II, W yd. III,

W a rs z a w a 1977, 203. K o n g r e g a c ja do S p r a w K u ltu B ożego o g ło s iła w d n iu 2 lu te g o 1970 r. n o w y o b rz ę d p r o f e s ji z a k o n n e j, A A S 62(1970)553. T a ż k o n ­ g r e g a c ja o g ło s iła : D e c la ra tio circa o r d in e m p r o fe s s io n is r e lig io sa e , C o m m e n ­ t a r i u m p ro R e lig io sis e t M is s io n a riis 70(1976) fa sc . I, 89-91. — N o w y o b ­ rz ę d k o n s e k r a c ji d z ie w ic o g ło s iła K o n g r e g a c ja do S p r a w K u l t u B ożego 31 m a ja 1970 r. Z ob. A. B o n i , C o n sa c ra z io n e d e lle v e r g in i, w : D izio n a rio d e g li is titu U d i p a r fe z io n e , T . 2, R o m a 1975, k o l, 1613— 1621.

KO NSEKRACJA ZAKONNA ₄₃

oznak profesji, jeżeli to leży w tra d y c ja c h rodziny zakonnej, któ re to oznaki są zew n ętrzny m w y razem w ieczystego oddania się Bogu.

P rzek azan ie h a b itu jako zn aku k o n sek racji zakonnej przew i­ duje odnow iony obrzęd przy pierw szej profesji, co je s t po m yśli

D e k re tu o p rzysto so w a n ej odnow ie życia zakonnego (17).

U w y d atn ien ie sensu i w artości k o n sek racji zakonnej zaw ierają tek sty liturg iczn e odnow ionego obrzędu, a zw łaszcza fo rm u ły u ro ­ czystego błogosław ieństw a, czyli k on sek racji profesów w zględnie p ro fe s e k u . A k c e n tu ją one zasadę i m oc k o nsekracji zakonnej, tj. m iłość doskonałą: w iern ą, całkow itą i w yłączną; n a w iązu ją m niej lub więcej w y raźn ie do p rzy m ierza miłości, ja k rów nież do ta je m ­ nicy zaślubin. K ażde u roczyste błogosław ieństw o zaw iera w ezw a­ nie D ucha Św iętego n a profesów w zględnie profeski. Tym sam ym Kościół udziela im d a ru i m ocy D ucha Św iętego. J e s t to zakonne nam aszczenie prorockie: udział w nam aszczeniu prorockim C h ry s­ tusa, k tó ry w d n iu swego ch rztu w Jo rd a n ie został nam aszczony przez Boga D uchem Ś w iętym i m ocą (Dz ДО, 38). Stosując do siebie słowa. Izajasza (61, 1) n a początku publicznej działalności (Łk 4, 18— 21) Jezus sam uw aża to nam aszczenie za prorockie. C hrześcijanin o trz y m u je duchow e nam aszczenie przez w iarę. J e s t ono udziałem w nam aszczeniu p rorockim Jezu sa (2 K or 1, 21 ; 1 J 2, 20. 27). K on­ sek racja zakonna w przeżyciu ślubującego stanow i w y b itn y ak t w ia ry żyw ej, k tó ra w zbudza n ad zieję i działa przez miłość, i inicju je

sta n życia konsekrow anego.

R eflek sja końcow a

K ażda osoba k o n sek ro w an a pow inna być św iadom a swego m iejsca, tj. fu n k cji (posługi) w s tru k tu rz e charyzm aty cznej K oś­ cioła. M usi ona rozum ieć, że bez re sz ty pośw ięciła sw ą ludzką osobę w duch u oblubieńczej m iło ś c i15 dla C hry stu sa, a w raz z C h ry stu ­ sem dla w szystkich, do k tó ry c h On sk ierow u je zakonników i zakon­ nice; że jej pierw szym , p odstaw ow ym i sw oistym w y razem w k ła­ du 16 w ap o sto lat je s t k o nsek racja Bogu; że jej sta łą i najp iln iejszą tro sk ą m a być ub ieg anie się o ch a ry z m a t nad ch ary zm atam i: o m i­ łość doskonałą. R E L IG IO U S C O N SEC RA TIO N . IT S SE N SE A N D V A L U E T h e p ro f e s s io n of th e e v a n g e lic a l c o u n s e ls .c o n fe rs a c o n s e c r a tio n (PC 11). R e lig io u s c o n s e c r a tio n r e p r e s e n ts c o v e n a n t lo v e: it is a p e r m a n e n t a n d c le a r c e le b r a tio n o f th e P a s c h a l M y s te ry . C o v e n a n t is th e b o n d o f u n it y w h ic h G od h o ld s a u t to m a n . I t is life 14 O rd o p r o fe s s io n is fr a t r u m d is c a lc e a to r u m o r d in is B. M a ria e V . de M o n te C a rm e lo , R o m a 1976, p a ss im . 15 J a n P a w e ł II, E n c y k lik a R e d e m p to r h o m in is , n r 21. 16 T e n ż e , A d h o r ta c ja F a m ilia r is c o n so r tio , n r 74.·

44 O. KAZIM IERZ SZAFRANIEC OSPE w ith h im , n e v e r a g a in to b e a lo n e o r in is o la tio n . T h e c o n s ta n t r e f r a i n t h r o ­ u g h th e O ld T e s ta m e n t is th e s t a te m e n t a n d a f f ir m a ti o n o f c o v e n a n t. „ I w ill b e y o u r G od, y o u w ill be m y p e o p le ” . C o n s e c r a tio n e x p r e s s e s th e d y n a m ic a n d re lig io u s a s p e c t o f b e lo n g in g e n ti r e l y to G od. I n e v e r y C h r is ti a n c o n s e c r a tio n , s u c h a s th e b a p tis m a l, „ C h r is t is r e p r e ­ s e n te d in d is s o lu b ly u n ite d w ith th e C h u rc h , H is S p o u s e ” (L G 44). B u t in r e ­ lig io u s c o n s e c r a tio n , w h ic h e n ta ils m o r e p e r f e c t b o n d s, th is „ r e p r e s e n ta t io n ” of C h r is t u n ite d to H is S p o u s e is c le a r e r , m o re o n to lo g ic a l a n d m o r e e x is ­ te n tia l. „ U n ite d ” m e a n s t o t a ll y g iv e n i n lo v e to th e C h u rc h .