• Nie Znaleziono Wyników

Zagospodarowanie turystyczne Roztocza

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Zagospodarowanie turystyczne Roztocza"

Copied!
17
0
0

Pełen tekst

(1)

Małgorzata Garbula

Z A G O S P O D A R O W A N IE T U R Y S T Y C Z N E R O Z T O C Z A L ’A M É N A G E M E N T T O U R IS T IQ U E D E R O Z T O C Z E T H E T O U R IS T IN F R A S T R U C T U R E O F R O Z T O C Z E

Artukuł jest syntezą wyników badań nad zagospodarowaniem Roztocza do ce­ lów turystycznych. Autorka dokonuje przeglądu i charakterystyki głównie bazy noc­ legowej, pozostałe elementy zagospodarowania turystycznego omówione zostały mniej szczegółowo. Przeprowadzona analiza wykazała, że baza materialna turystyki na Roztoczu, pomimo wyraźnego jeszcze deficytu oraz dysproporcji w rozmieszcze­ niu, cechuje się dużą dynamiką rozw oju.1

I. W S T Ę P

O atrakcyjności turystycznej danego obszaru, oprócz w alorów środow iska przyrodniczego i antropogenicznego, decyduje wielkość i charakter jeg o infra­ struktury turystycznej. To w arunkuje rozwój i koncentrację ruchu turystycznego w tym regionie.

Celem pracy je st przedstaw ienie stanu, sposobu i stopnia zróżnicow ania zagospodarow ania turystycznego jednego z mniej znanych regionów Polski - Roztocza. Autorka próbuje również zaprezentować zmiany, jakie zaszły po trans­ form acjach ustrojow ych (na przełom ie lat osiem dziesiątych i dziew ięćdziesią­ tych) w bazie turystycznej Roztocza oraz określić główne tendencje rozw ojow e tego procesu.

Podm iotem pracy je s t obszar Roztocza polskiego, przedm iotem - je g o za­ gospodarow anie turystyczne.

1 Artykuł jest częścią rozprawy doktorskiej dotyczącej przestrzeni turystyczno-wypo­

czynkowej Roztocza. Praca ta powstaje w Katedrze Geografii Miast i Turyzmu UL, pod opieką dr hab. E. Dziegieć.

(2)

Zakres przestrzenny stanow i Roztocze jak o jed no stka fizycznogeograficzna (wg J. K ondrackiego). Zakres czasow y obejm uje lata: 1997-1998 i 1988-1989. Praca pow stała na podstaw ie wyników badań terenowych prowadzonych m eto­ dą w yw iadu kw estionariuszow ego i inwentaryzacji bazy turystycznej w latach

1997-1998.

Roztocze je s t wyżynnym pasm em wzgórz ciągnących się lukiem od okolic K raśnika na południow y wschód do Lwowa. Pod względem geologicznym , geo­ m orfologicznym , krajobrazow ym i społeczno-gospodarczym Roztocze dzieli się na trzy jednostki: Zachodnie, Środkowe i W schodnie ( P a w ł o w s k i 1997). R óżnicuje je rów nież atrakcyjność walorów turystycznych i stopień zainw esto­ w ania turystycznego.

Teren badań obejm uje tylko polską część Roztocza. Jest to obszar 19 gmin (16 w ojew ództw a zam ojskiego, dwie - przem yskiego i jed n a - tarnobrzeskie­ go2) o łącznej powierzchni 2454 km2 i liczbie ludności - 149 tys. W ystępują tu­ taj te elem enty środow iska geograficznego, które w g M . D r z e w i e c k i e g o (1992), um ożliw iają rozwój rekreacji na terenach wiejskich: duży zasób w alo­ rów turystycznych, harm onijny krajobraz, rolniczo-leśne użytkowanie, słabe za­ ludnienie (średnio 60 osób na 1 km2), niewielki stopień zurbanizow ania i uprze­ m ysłow ienia. Istotną determ inantą rozwoju turystyki je s t też w yposażenie Roz­ tocza w infrastrukturę turystyczną.

2. B A Z A N O C L E G O W A R O Z T O C Z A - W IE L K O Ś Ć I R O Z M IE S Z C Z E N IE

P odstaw ow ą fu nkcją bazy noclegow ej je st um ożliwienie turystom przeby­ w ania poza m iejscem stałego zam ieszkania dłużej niż jed en dzień. Jest to decy­ dujące ogniw o zagospodarow ania turystycznego.

W ielkość bazy noclegow ej uw ażana je s t pow szechnie za podstaw ow y m ier­ nik zagospodarow ania turystycznego i główny wskaźnik zdolności recepcyjnej regionu (R o g a I e w s k i 1977).

N a tle regionów turystycznych Polski, w 1997 r. Roztocze w yróżniało się słabym zagospodarow aniem turystycznym . Potw ierdza to wartość w skaźnika zagęszczenia m iejsc noclegow ych na 1 km2 powierzchni (Wzmn), która w 1997 r. dla Roztocza w ynosiła 2,5. Jest on kilkakrotnie niższy w porównaniu do regionu karpackiego (np. dla w ojew ództw a bielskiego Wzmn = 9,5, a dla nowosądeckiego Wzmn = 8,4), regionu nadm orskiego (np. Wzmn dla w ojew ództw a szczecińskiego wynosi 6,9, gdańskiego - 6,7, a dla koszalińskiego - 6,2) czy też m azurskiego,

2 W myśl nowej ustawy o podziale administracyjnym Polski, obowiązującej od I stycznia 1999 r., teren ten znajduje się w granicach dwóch województw: lubelskiego (17 gmin) i podkar­ packiego (dwie gminy).

(3)

gdzie w artość Wzmn dla w ojew ództw a suwalskiego wynosi 3,1 (L i j e w s k i, M i k u ł o w s k i , W y r z y k o w s k i 1998).

R oztocze dysponuje obecnie (1997 r.) ponad 6000 m iejsc noclegowych sku­ pionych w 175 obiektach (tab. I). Baza noclegow a zlokalizow ana je s t w 33 m iejscow ościach i cechuje się w yraźną sezonow ością (55,4% obiektów działa tylko w sezonie letnim).

T a b e l a I

W ielkość bazy noclegowej Roztocza w 1988 i 1997 r. La grandcur de la base de couchage h Roztocze en 1998 et 1997

Liczba Liczba Liczba

Rok miejscowości obiektów turystycznych miejsc noclegowych Wartość

turystycz­ nych ogółem sezo­ nowe cało­ roczne ogółem sezo­ nowe cało­ roczne W * " zmn 1988 16 86 61 25 3 951 2 832 1 119 1,6 1997 33 175 97 78 6 029 3 774 2 255 2,5

* Wskaźnik zagęszczenia miejsc noclegowych na I km2 powierzchni. Ź r ó d ł o : Opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań.

Przed przem ianami ustrojowym i (1988 r.), baza noclegow a Roztocza była dw ukrotnie słabiej rozw inięta niż dziś i cechow ała się w iększą sezonow ością (71% obiektów działało tylko latem). Do dyspozycji turystów było wówczas prawie 4000 m iejsc noclegow ych. Funkcjonow ało tylko 86 obiektów noclego­ wych skupionych w 16 m iejscow ościach.

Rozm ieszczenie bazy naclegowej na Roztoczu je st nierów nom ierne (rys. 1) - w 1997 r. z ponad 320 m iejscowości tylko 33 posiadały obiekty noclegowe. Przyczyny takiego stanu szukać należy w różnym charakterze środow iska natu­ ralnego i społeczno-gospodarczego trzech fragm entów obszaru.

N ajw iększą koncentrację obiektów noclegowych w ykazuje Roztocze Środ­ kowe (ponad 80% obiektów całego terenu). Jest to najatrakcyjniejsza turystycz­ nie część Roztocza, o najstarszych i najsilniej rozwiniętych tradycjach turys­ tycznych. Leżą tu główne ośrodki gospodarcze, adm inistracyjne i turystyczne regionu, w których początki funkcji turystycznych sięgają czasów sprzed II w oj­ ny św iatow ej, tj. K rasnobród, Zw ierzyniec, Susiec ( D z i e g i e ć 1990).

W 1997 r. K rasnobród posiadał aż 44 obiekty noclegow e, Susiec - 24, T o­ m aszów Lub. - 20, Zw ierzyniec - 18, a Józefów - pięć obiektów. C echą spe­ cyficzną bazy noclegow ej Roztocza Środkowego je s t ponadto: rów nom ierne rozm ieszczenie (na 10 gmin tylko w dwóch nie ma obiektów noclegowych: K ry­ nice i Tarnaw atka) oraz duży udział obiektów całorocznych: Tom aszów Lub.

(4)

-70% , K rasnobród - 55% i Zw ierzyniec - 50% (rys. 1). W pobliskich wsiach: Hucisku, W ólce H usińskiej, M ajdanie W ielkim i Dom inikanów ce powstały ca­ łoroczne kwatery agroturystyczne odciążające centra turystyczne z ruchu turys­ tycznego. Roztocze Zachodnie Turobin Chrzanóv Radecznici (J^ Szczebrzeszyn

^JogólCzy^ Roztocze Środkowe

• Frampol (c Adamów Krynice lulków Teresżnbl • >wka Tarnawatka Liczba obiektów noclegowych (A)

/ Górecko Stare Tomaszów Lub.

Kol. Łaizczów ka Jje z ie rrJa / Józefów ¡Susiec 30-50 Huta-ftóżaniecka • Lubycza Król. iRuda Różaniecka Udział obiektów (B): całorocznych (a) Granice: państwa (C) gmin (D) jednostek krajobrazowych R oztocza (E) Horyniec sezonowych (b)

Rys. 1. Rozmieszczenie bazy noclegowej na Roztoczu w 1997 r. (opracowanie własne na podstawie badań terenowych z 1997-1998 r.)

A - liczba obiektów noclegowych, B - udział obiektów (w procentach): a - całorocznych, b - se­ zonowych, C - granica państwa, D - granice gmin, E - granice jednostek krajobrazowych Roztocza

Dessin 1. La disposition de la base de couchage à Roztocze en 1997 (élaboration propre à la base des recherches de terrain dans les années 1997-1998) A - nombre des objets de couchage, B - participation des objets en %: a - de toute l'année, b - saisonniers, C - frontières de l’état, D - frontières des communes, E - frontières des unités de

chorographie de Roztocze

Typow o rolnicze, uboższe w waloiy i tradycje turystyczne Roztocze Zachod­ nie posiada silnie skoncentrow aną bazę noclegową. O biekty noclegow e

(5)

wystę-p u ją tylko w dwóch m iejscow ościach: Radecznicy i Fram wystę-polu (dwa obiekty). Pozostałe cztery gminy nie m ają żadnej bazy noclegow ej.

S ilną koncentracją i niew ielką liczbą obiektów noclegow ych cechuje się le­ siste, słabo zaludnione i źle skom unikow ane Roztocze Południow e. Baza nocle­ gowa w ystępuje tylko w Horyńcu (dziew ięć obiektów, z których 55% je s t cało­ rocznych), Narolu (trzy), Rudzie i Hucie Różanieckiej (po jednym obiekcie).

Przed przem ianam i ustrojowym i (w 1988 r.) baza noclegow a Roztocza była rozm ieszczona bardziej rów nom iernie, ale w idoczne były większe dysproporcje w je j wielkości. Powyżej 10 obiektów udzielających noclegi posiadały wówczas tylko dwa centra turystyczne: Krasnobród (30 obiektów noclegow ych) i Susiec (15). Pozostałe, słabo zainw estow ane turystycznie miejscowości dysponowały najczęściej 1-5 obiektam i (głów nie sezonowym i).

3. S T R U K T U R A B A Z Y N O C L E G O W E J R O Z T O C Z A

W zrost liczby i różnorodności form bazy noclegowej na Roztoczu m iał spe­ cyficzny dla strefy wyżynnej przebieg. Jako pierw sze powstały obiekty w ypo­ czynku zbiorow ego, które przyczyniły się do popularyzacji terenu. N astępnie pojaw iły się kw atery prywatne i pensjonaty ( D z i e g i e ć 1990). N a terenie badań dalszy rozwój bazy noclegowej (pom ijając obiekty o funkcji uzdrow isko­ w ej) polegał na:

a) nasycaniu m iejscow ości turystycznych istniejącym i ju ż formami obiek­ tów;

b) pojaw ieniu się w tych m iejscow ościach nowych form bazy noclegowej (taniej i ogólnodostępnej); na potrzeby masowego ruchu turystycznego powstały w ów czas schroniska m łodzieżow e, pola nam iotow e i biwakow e, kem pingi, sta­ nice wodne;

c) pow staw aniu (w ośrodkach o najsilniej rozwiniętych funkcjach turystycz­ nych) obiektów o najwyższym standardzie - hoteli i zajazdów.

K olejny etap strukturalnego i przestrzennego rozwoju bazy noclegow ej R oz­ tocza ma m iejsce po transform acjach ustrojowych (od 1990 r.). Polega on na pojaw ianiu się w dotąd nie zainw estowanej turystycznie przestrzeni wiejskiej gospodarstw agroturystycznych i kom pleksów działek letniskowych, a w zdłuż głów nych szlaków kom unikacyjnych - moteli.

W 1997 r. Roztocze charakteryzow ało się dużą różnorodnością form (11) bazy noclegow ej (tab. II). Ich rozm ieszczenie przedstaw ia rys. 2.

W krajach zachodnioeuropejskich procesy m asow ego zagospodarow yw ania terenów w iejskich pod wpływem ruchu turystycznego rozpoczęły się ju ż kilka­ dziesiąt lat tem u ( D z i e g i e ć 1995). W Karpatach w sie turystyczne

(6)

funkcjo-Struktura bazy noclegowej Roztocza w 1988 i 1997 r. La structure de la base de couchage a Roztocze en 1998 et 1997

Rodzaj obiektu noclegowego 1988 1997 liczba miejsco­ wości liczba obiektów noclegowych

miejsca noclegowe liczba

m iejsco­ wości liczba obiektów noclegowych m iejsca noclegowe liczba % liczba % Hotele, motele 4 4 287 7.3 8 9 403 6.7 Pensjonaty 2 9 375 9,5 3 11 354 5,9 Pokoje gościnne 5 18 315 8.0 4 38 405 6,7 Ośrodki wypoczynkowe 8 21 1 236 31,3 D 29 2 163 35,9 Kempingi 3 4 322 8,1 3 3 498 8,3 Schroniska 12 12 304 7,7 11 11 313 5,2

Pola namiotowe, biwakowe 4 5 600 15,2 5 6 700 11,6

Stanice wodne 2 2 136 3,4 2 3 346 5,7

Sanatoria 2 4 350 8.8 2 5 500 8.3

Drugie domy 3 7 26 0,7 4 16 0,9

G ospodarstwa agroturystyczne 0 0 0 0.0 19 42 292 4.8

Razem 16 86 3 951 100,0 33 175 6 029 100.0

(7)

now ały ju ż w okresie m iędzyw ojennym (K u r e k 1995), a we wsiach w ybrze­ ża i pojezierzy baza turystyczna rozw inęła się w latach sześćdziesiątych i sie­ dem dziesiątych ( D r z e w i e c k i 1995). Tradycje agroturystyki na Roztoczu, w porów naniu z innymi regionam i turystycznym i Polski, są bardzo krótkie - 4 -5 lat. Pomimo tego, roztoczańskie gospodarstwa agroturystyczne są obecnie naj­ szybciej rozw ijającą się i najliczniej reprezentow aną form ą bazy noclegowej.

Chrzanów Radecznica Frampol Kosotaudy Adamów Hutków Krynice isnobrój Tarnawatka likówka \ ¿ / s \ W 0 lk a H. 9 !®a V«®/. S Mai^ Górecko Stare V , y •Józefów\®áá.® \ __ (Á ) fJ íftÍM ^Majdan Sop. * © C ÍS u sie c '<^ ,Nowiny¿ífÉá® ® Rybnipri • Lubycza Król. y " Ruda Różaniecka Horyniec Roztocze Środkowe Tunjbin . / \ RnZtOCZe Zachodnie ____ f , Roztocze f t â c / ' (~J / p 0 ł ucin io We • l a Kol. Ł^szczówka

Rys. 2. Struktura bazy noclegowej Roztocza w 1997 r.

A - hotele, motele, B - pensjonaty, C - pokoje gościnne, D - kempingi, E - ośrodki wypoczyn­ kowe, F - schroniska PTSM, G - stanice wodne, harcerskie, H - pola namiotowe, biwakowe, 1 - gospodarstwa agroturystyczne, J - sanatoria, K - drugie domy (działki letniskowe), L - granica

państwa, Ł - granice gmin, M - granice jednostek krajobrazowych Roztocza Dessin 2. La structure de la base de couchage à Roztocze en 1997

A - hôtels, motels, B - pensionats, C - chambres d ’hôte, D - campings, E - centres de repos, F - abris pour la jeunesse, G - abris d ’éclaireurs au bord des eaux, H - champs de tentes at de bivouac, I - fermes agrotouristiques, J - sanatoriums, K - résidences secondaires, parcelles esti­ vales, L - frontières de l’état, L - frontières des communes, M - frontières des unités de

(8)

Aż w 19 wsiach roztoczańskich rolnicy udzielają noclegów w 42 gospodars­ twach (rys. 2). Lokalizacja tego rodzaju obiektów noclegow ych na Roztoczu ma dwojaki charakter i przyczynę:

1) w najbliższym sąsiedztw ie dużych ośrodków turystycznych (K rasno­ brodu, Suśca, Zw ierzyńca) - ze względu na koncentrujący się tam m asowy ruch turystyczny i całoroczny popyt na usługi turystyczne, a także - potrzebę odcią­ żenia tych m iejscow ości,

2) z dala od centrów turystycznych, na terenach o typowej funkcji rolniczej, pozbaw ionych trwałej bazy noclegow ej, ale posiadających duży zasób w alorów turystycznych, szlaki turystyczne - ze względu na sezonowy, krótkookresowy ruch turystyczny o małym natężeniu (głów nie indyw idualny) i popyt na tanią bazę noclegow ą o małej pojem ności (Adam ów, N arol, Bełżec).

O biekty o charakterze „przelotow ym ” - sezonowe schroniska m łodzieżow e -ro z m ie s z c z o n e s ą rów nom iernie na badanym terenie, przy szlakach turystycz­ nych. W ystępują one w 11 m iejscow ościach, najczęściej w w iejskich szkołach (11 obiektów ). Razem z kem pingam i, polami nam iotowym i i biwakowymi (łącz­ nie 11 obiektów ) stanow ią one letnią bazę noclegow ą o najniższym standardzie.

B aza noclegow a o najwyższym poziom ie usług: hotele, motele, zajazdy (ra­ zem dziew ięć obiektów) i pensjonaty (11 obiektów) cechuje się całorocznym fun­ kcjonow aniem i silną koncentracją w czterech największych m iejscowościach turystycznych: Krasnobrodzie, Suścu, Józefow ie i Zwierzyńcu. Podobna sytua­ cja m a m iejsce w przypadku ośrodków wypoczynkowych (38) i pokojów goś­ cinnych (29 obiektów ). S pecyficzną form ą całorocznej, środowiskowej bazy noclegow ej są sanatoria. N a Roztoczu funkcję uzdrow iskow ą pełni Horyniec (cztery obiekty sanatoryjne) i K rasnobród (jeden obiekt). Od około pięciu lat w zrasta na tym terenie popularność drugich domów. Pojaw iły się trzy kom ­ pleksy działek (w M ajdanie Sopockim , Nowinach i Suścu-R ebizantach), z któ­ rych część (16) je s t ju ż zagospodarow ana.

N ajw iększa różnorodność form bazy noclegowej cechuje najstarsze m iejsco­ wości turystyczne: Krasnobród - dziewięć form, Susiec - siedem, Zw ierzyniec - sześć, H oryniec i Józefów - pięć. Jednorodność bazy noclegowej (kw atera agro­ turystyczna lub schronisko szkolne) to cecha roztoczańskich wsi.

S trukturalny rozwój bazy noclegowej Roztocza po przem ianach ustrojowych polega więc na dwukrotnym wzroście liczby obiektów noclegowych (z 86 do 175) i różnorodności ich form (pow stają gospodarstw a agroturystyczne i m otele).

4. P O JE M N O Ś Ć B A Z Y N O C L E G O W E J N A R O Z T O C Z U

O szybkim rozwoju zagospodarowania turystycznego Roztocza świadczy fakt, że od roku 1988 pojem ność bazy noclegowej tego obszaru w zrosła o 52,6%

(9)

(z 3 9 5 1 do 6029 m iejsc noclegow ych w 1997 r.), a wartość Wzmn zw iększyła się praw ie o 1 (tab. 1).

Rys. 3. Pojemność bazy noclegowej Roztocza w 1997 r.

A - liczba miejsc noclegowych, B - udział miejsc noclegowych, a - całorocznych, b - sezono­ wych, C - granica państwa, D - granice gmin, E - granice jednostek krajobrazowych Roztocza

Dessin 3. Le volume de la base de couchage à Roztocze en 1997

A - nombre des objets de couchage, B - participation des lieux de couchage, a - de toute l’anné, b - saisonniers, C - frontière de l’état, D - frontière des communes, E - frontières des unités de

chorographie de Roztocze

We w cześniejszym okresie najw iększą liczbą m iejsc noclegowych dyspono­ w ało Roztocze Środkow e (86% pojem ności bazy całego terenu): Krasnobród (ponad 1400 m iejsc noclegow ych), Susiec (ponad 800), Tom aszów Lub., Z w ie­ rzyniec, M ajdan Sopocki i Józefów (do 300). Roztocze Zachodnie posiadało ośrodki m ałe - do 100 m iejsc noclegow ych, które łącznie stanow iły zaledw ie

(10)

4% pojem ności bazy całego badanego obszaru. Ośrodki leżące w południowej części terenu dysponow ały 385 m iejscam i, co stanow iło niespełna 10,0% po­ jem ności bazy noclegow ej Roztocza. Przy czym sam Horyniec skupiał aż 80,5%

m iejsc noclegow ych R oztocza Południowego.

Od 1988 do 1997 r. udział m iejsc całorocznych w bazie noclegowej Rozto­ cza w zrósł z 28 do 37% . W iąże się to z upadkiem zakładowych ośrodków wy­ poczynkowych, które miały charakter środowiskowy i funkcjonowały tylko w okresie w akacyjno-urlopow ym . Jednocześnie pow iększyła się liczba miejsc w obiektach ogólnodostępnych, działających także poza sezonem letnim (hote­ lach, m otelach, pensjonatach, kwaterach agroturystycznych).

N ajbardziej (o 55% ) wzrosła pojem ność turystyczna Krasnobrodu, który obecnie skupia 2249 m iejsc noclegow ych (rys. 3). Powyżej 1000 m iejsc nocle­ gowych posiada jeszcze tylko Susiec. N a skutek rozbudowy stanic harcerskich i pojaw ienia się działek letniskowych w M ajdanie Sopockim oraz kw ater pry­ watnych w Zw ierzyńcu, powiększyła się pojem ność tych m iejscowości do pra­ wie 500 m iejsc noclegow ych. W okół powyższych m iejscowości pojaw iła się ba­ za o małej pojem ności (do 20 miejsc).

Ze w szystkich rodzajów obiektów noclegowych najw iększą pojem ność po­ siadają ośrodki wypoczynkow e (praw ie 36% ogólnej pojem ności obiektów noc­ legowych Roztocza), które dysponują ponad 2100 miejscami noclegowymi (tab. II). Dużą liczbę miejsc skupiają pola namiotowe i biwakowe (700) - 11,6%, najm niej drugie domy - koncentrują tylko 0,9% wszystkich miejsc. Podobną po­ jem n o ścią cechow ały się te obiekty w roku 1988. Od tam tego czasu w ykorzysta­

nie bazy noclegow ej na Roztoczu wzrosło z 21 do 31%.

3. B A Z A G A S T R O N O M IC Z N A

O dpow iednia baza żyw ieniow a, obok noclegow ej, je s t niezbędnym w arun­ kiem rozw oju turystyki. Składają się na nią trzy rodzaje urządzeń: zakłady gas­ tronom iczne, sieć sklepów spożywczych i zaplecze produkcyjne, magazynowe i transportow e (R o g a I e w s k i 1977). Roztocze charakteryzuje się słabo roz­ w iniętą, nierów nom iernie rozm ieszczoną bazą gastronom iczną. O gólnodostępne

i całoroczne obiekty żyw ieniow e (restauracje i zajazdy) znajdują się tylko przy trasach kom unikacyjnych (w Bełżcu, Jezierni, Kol. Laszczówka, Fram polu) oraz w najw iększych m iejscow ościach: Tom aszow ie Lub., Zwierzyńcu, Horyńcu, N arolu, K rasnobrodzie. W m iejscow ościach, które przyciągają m asowy ruch tu­ rystyczny głów nie w okresie wakacyjno-urlopow ym (Susiec, Józefów , Szcze­ brzeszyn, M ajdan Sopocki) stalą bazę gastronom iczną uzupełniają sezonowe punkty małej gastronom ii. Łącznie na terenie badań w ystępuje 112 takich obiek­ tów, skoncentrow anych w 13 m iejscow ościach (tab. III).

(11)

T a b e l a III Baza żywieniowa Roztocza w 1997 r.

La base gastronomique à Roztocze en 1997

M iejscowość Liczba obiektów

Liczba miejsc konsumenckich

ogółem sezonowych ogółem sezonowych

Krasnobród 34 9 1 326 354 Tomaszów Lubelski 30 - 563 -Susiec 11 7 700 532 Zwierzyniec 8 1 240 20 Horyniec 8 - 450 -Szczebrzeszyn 6 1 160 20 Majdan Sopocki 5 5 335 335 Józefów 3 - 136 -Bełżec 2 - 210 -Narol 2 - 70 -Jeziernia 1 - 200 -Frampol 1 - 100 -Kolonia Laszczówka 1 - 26 -Razem 112 23 4 516 1 261

Ź r ó d ł o : Opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań.

N ajlepiej w yposażony w bazę gastronom iczną je s t Krasnobród (34 placówki żyw ieniow e), który dysponuje 1326 miejscami konsumenckimi, w 1/4 są to m iej­ sca sezonowe. Tom aszów Lub. (32 obiekty) skupia ponad 500 m iejsc (w szystkie są całoroczne), a Zw ierzyniec i Horyniec m ają po 8 placów ek żyw ieniow ych.

Dużą sezonow ością cechuje się baza gastronom iczna Suśca - z 700 m iejsc konsum enckich aż 75% funkcjonuje tylko latem, i M ajdanu Sopockiego - 335 m iejsc konsum enckich (w szystkie sezonowe).

Pozostałe m iejscow ości turystyczne cechuje niedorozwój bazy gastrono­ micznej (po 1-2 obiekty żyw ieniow e). Lepsza sytuacja ma m iejsce w przypadku sklepów spożywczych i zaplecza produkcyjnego. O becnie nawet niew ielkie w sie posiadają po 1-2 sklepy i niemal u każdego rolnika zaopatrzyć się można w produkty żyw nościowe.

6. B A Z A T O W A R Z Y S Z Ą C A I K O M U N IK A C Y JN A

Do obsługi ruchu turystycznego, a w szczególności niektórych jeg o form, niezbędne są urządzenia bazy towarzyszącej. Często um ożliw iają one korzys­ tanie z w alorów podstaw ow ych lub stw arzają dodatkowy w alor turystyczny ( L i j e w s k i , M i k u ł o w s k i , W y r z y k o w s k i 1998).

(12)

Do najw ażniejszych obiektów bazy towarzyszącej Roztocza należą kąpie­ liska, które są inicjatorem i generatorem większej części urlopowo-wakacyjnego i w eekendow ego ruchu turystycznego oraz wypoczynku ludności m iejscowej. Ze względu na deficyt wód powierzchniowych na Roztoczu, przy rów noczes­ nym, pow szechnie dużym zapotrzebow aniu na akw eny rekreacyjne, we w szyst­ kich w ażniejszych m iejscow ościach turystycznych wybudowano zalewy i urzą­ dzono kąpieliska (w M ajdanie Sop., Suścu, Zw ierzyńcu, Rudce, K rasnobrodzie, Fram polu, Józefow ie, Lubyczy Król., Horyńcu). W każdej z tych m iejscowości zn ajd ują się w ypożyczalnie sprzętu wodnego.

Urządzeniam i, które przyczyniły się do popularyzacji turystyki zimowej (a szczególnie narciarstw a zjazdow ego) na Roztoczu są orczykowe wyciągi nar­ ciarskie, działające w K rasnobrodzie i Tom aszow ie Lubelskim -Justynówce.

D obrze rozw inięta je st sieć handlowo-usługow a. W szystkie ośrodki gminne posiadają urządzenia pocztowo-telekomunikacyjne, punkty usług podstawowych, ochrony zdrowia, a także: banki, kina, biblioteki, obiekty sportowe i rozryw ko­ we. W ośrodkach rozrządowych ruchu turystycznego (Tom aszow ie Lub., Kras­ nobrodzie, Zw ierzyńcu i Suścu) uruchom iono punkty inform acji turystycznej.

Ze względu na kresow e położenie względem reszty kraju, istotne znaczenie dla intensyw ności i kierunków migracji turystycznych do i w ew nątrz obszaru Roztocza m a jeg o dostępność kom unikacyjna. Najdogodniej dojechać tu je s t ko­ leją. Przez środek obszaru biegnie linia z Zam ościa i N iska do Bełżca i Hreben- nego (dalej do Lwowa). Kolej kom unikuje ze sobą wszystkie najatrakcyjniejsze m iejscow ości turystyczne, które m ają po kilkanaście bezpośrednich połączeń na dobę, głów nie z W arszawą, Lublinem , Krakowem, Górnym i Dolnym Śląskiem, a naw et U krainą (przez przejście graniczne w Hrebennem ). Dojazd na Roztocze i poruszanie się w jeg o granicach um ożliw iają też publiczne środki transportu - PKS i firm a przew ozow a „A utonapraw a” . Jedynie na Roztoczu Południowym (poniżej N arola) kom unikacja autobusow a nie funkcjonuje.

W dobie burzliw ego rozwoju kom unikacji sam ochodow ej, duże znaczenie w turystyce ma sieć dróg o naw ierzchni twardej i zaplecze techniczne dla tego rodzaju transportu. Przez w schodnią część terenu przebiega m iędzynarodowa droga nr 17: G d ań sk -W arszaw a-L ublin-H rebenn e-L w ó w . Pozostałe m iejsco­ wości połączone są siedm iom a drogami wojew ódzkim i i szeregiem lokalnych o dobrej naw ierzchni i oznakowaniu. We wszystkich większych m iejscow oś­ ciach d ziałają stacje paliw i w arsztaty sam ochodow e. Bardzo słabą dostępność kom unikacyjną m ają jed y n ie obszary Puszczy Solskiej i Roztocze Południowe, gdzie rzadka sieć dróg o naw ierzchni twardej ogranicza dojazd sam ochodem osobow ym lub autokarem do wielu m iejscowości (W I a d 1998).

Penetrację w nętrza Roztocza, szczególnie jeg o najatrakcyjniejszych przy­ rodniczo fragm entów , um ożliwia sieć 17 znakowanych pieszych szlaków turys­ tycznych. M ają one łącznie długość 793,5 km (S ł o n i e w s k i 1998), a śred­ nie ich zagęszczenie wynosi 0,32 km/km2. Jest to wartość prawie trzykrotnie

(13)

wyższa od średniej krajowej (0,11 km /km 2) i św iadczy o bardzo dobrej dostęp­ ności w ew nętrznej badanego terenu.

N ajw iększe zagęszczenie szlaków w ystępuje w zdłuż Kotliny Sandom ier­ skiej, na Roztoczu Środkowym, w okolicach m iejscowości najatrakcyjniejszych turystycznie (Zw ierzyńca, Suśca, Józefow a i K rasnobrodu). Tu wyznaczono też kilkanaście tras spacerow ych, rowerowych i narciarskich. Zachodnia i południo­ wa część Roztocza posiada niew ystarczającą gęstość znakowanych tras pie­ szych.

7. P O D S U M O W A N IE

W ciągu ostatnich 10 lat sytuacja w zagospodarow aniu turystycznym Roz­ tocza w yraźnie się popraw iła. Dwukrotnie wzrosła liczba m iejscowości turys­ tycznych, podw oiła się liczba obiektów noclegowych, o ponad 50% zwiększyła się ich pojem ność. W skaźnik zagęszczenia m iejsc noclegow ych, który świadczy 0 poziom ie rozwoju zagospodarow ania turystycznego, na Roztoczu przekroczył średnią w artość krajow ą (Wzmn = 2,3). W iększa je s t liczba obiektów noclego­ wych ogólnodostępnych funkcjonujących przez cały rok.

Ilościowe, jakościow e i przestrzenne zróżnicow anie infrastruktury turystycz­ nej na Roztoczu je s t nadal wyraźne i predestynuje ten teren do rozwoju różnych form turystyki. Jak w ynika z przeprowadzonej analizy, najlepszym zainw esto­ waniem turystycznym cechuje się Roztocze Środkowe, gdzie skoncentrow ane są głów ne ośrodki turystyczne: K rasnobród, Susiec, Tom aszów Lub., Zw ierzyniec 1 Józefów . N ajw yższa atrakcyjność w alorów turystycznych, duża różnorodność rodzajów obiektów , całoroczne funkcjonow anie, ogólna dostępność i duża po­ jem ność bazy turystycznej (noclegow ej, gastronom icznej, tow arzyszącej), dobre

skom unikow anie i w yposażenie w szlaki turystyczne, ja k rów nież coraz lepsza prom ocja tego fragm entu Roztocza daje m ożliwość w szechstronnego w ykorzys­ tania w ystępujących na tym terenie w alorów turystycznych poprzez rozwój tu­ rystyki w ędrówkowej i pobytowej, w ypoczynkow ej, krajoznaw czej, specjalis­ tycznej i zdrowotnej oraz agroturystyki. Dynamika rozwoju procesów i zjaw isk turystycznych je s t tu największa.

N a Roztoczu Zachodnim zauw aża się brak rozw oju, a naw et ubytek bazy turystycznej (likwidacja obiektów turystycznych w Gródkach, Radecznicy, Fram ­ polu). Słabo rozw inięta, sezonow a baza noclegowa, niedorozw inięta baza gas­ tronom iczna, tow arzysząca i sieć szlaków turystycznych ograniczają m ożliwość rozwoju wielkości i form pobytowego ruchu turystycznego. Taki stan bazy pre­ destynuje teren do turystyki w ędrow nej, krajoznawczej.

Roztocze Południow e rów nież charakteryzuje się słabym rozwojem bazy tu­ rystycznej, koncentrującej się w Horyńcu i Narolu. Jednorodność i sezonow ość

(14)

obiektów noclegow ych um ożliw ia upraw ianie głów nie turystyki krajoznaw czej, wędrówkowej i zdrow otnej, a w m niejszym stopniu - wypoczynkowej.

Roztocze je s t przykładem regionu, który po przem ianach ustrojow ych, przy małych m ożliw ościach efektyw nego rozwoju rolnictw a, bardzo szybko w turys­ tyce znalazł szansę rozwoju gospodarczego.

PIŚMIENNICTWO

D r z e w i e c k i M„ 1995, Agroturystyka, łnst. Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz. D r z e w i e c k i M „ 1992, Wiejska przestrzeń rekreacyjna, Inst. Turystyki, Warszawa. D z i e g i e ć E., 1995, Urbanizacja turystyczna terenów wiejskich w Polsce, „Acta Universita-

tis Lodziensis”, Turyzm, t. 5, z. I .

D z i e g i e ć E., 1990, Wiejskie ośrodki turystyczne strefy wyżynnej, „Acta Universitatis Lo­ dziensis”, Turyzm I .

K u r e k W., 1995, Gospodarstwa agroturystyczne w Karpatach, „Acta Universitatis Lodzien­ sis”, Turyzm, t. 5, z. 2.

L i j c w s k i T„ M i k u ł o w s k i B„ W y r z y k o w s k i J„ 1998, Geografia turystyki

Polski, PWE, Warszawa.

Mapa topograficzno-turystyczna - Roztocze od Kraśnika do Lwowa, 1:200 000, 1996, WZK,

Warszawa.

P a w ł o w s k i A., 1997, Roztocze Polskie, Puszcza Solska i Lasy Janowskie, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, Warszawa.

R o g a l e w s k i O., 1977, Zagospodarowanie turystyczne, W SiP, Warszawa.

Serwis informacji użytkowej województwa zamojskiego, 1997, Zamojski Ośrodek Informacji Turys­

tycznej, Zamość.

S 1 o n i e w s k i E., 1998, Roztocze, Wyd. PTTK „Kraj”, Warszawa.

W 1 a d P., 1998, Polska część Roztocza Wschodniego ja k o pogranicze wielkich regionów geo­

graficznych, „Rocznik Przemyski”, Nauki przyrodnicze, t. 34, z. 2.

Mgr M ałgorzata Garbula Studium Doktoranckie Geografii Katedra Geografii Miast i Turyzmu Uniwersytet Łódzki

ul. Kopcińskiego 31 90-142 Łódź

RÉSUMÉ

Dans l’article, on a presenté l’état et différenciation de l’amenagement touristique de Roz­ tocze en 1997 et les changements qui s’y sont opérés comme résultat des transformations de régime après 1989. Le terrain des recherches comprend 14 communes de la partie polonaise de Roztocze dont la superficie totale compte 2500 km2 et 149 000 habitants. Le terrain se distingue par ses grandes valeurs touristiques, son caractère agricole et forestier; il est failblement industria­ lisé et urbanisé. Comparé avec d ’autres régions touristiques de la Pologne, Roztocze se révélé par l’investissement touristique faible et inégal, cependant les changements de régime vers la fin des années quatre-vingts ont intensifié son développement.

Wpłynęło: 12 stycznia 2000 r.

(15)

La hase de couchage du terrain présenté démontre une concentration spatiale très forte dans 33 localités (10% de toutes). 175 postes de couchage disposaient en 1997 de 6029 lits. Dans la plupart c'étaient des objets saisonniers et accessibles à tous. Cependant les plus fréquents sont les loge-ments mis h la portée des touristes dans les fermes agrotouristiques (42 dans 19 localités, les chambres d ’hôtel (38) et centres de repos (29). Avant 1989 la base de couchage était deux fois plus faible (86 objets seulement, avec 4000 lits, dans 16 localités). Son caractère était plus sai­ sonnier (71% ) el les touristes ne représentaient qu'un seul milieu social. Dés l’an 1990 la base agrotouristique et le réseau de résidences secondaires et de motels et leur exploitation ont aug­ menté de 10% (21-31% ).

112 postes gastronom iques disposant de 4500 places sont situés dans 13 localités. Ceux accessibles à tout le monde et ouverts pendant toute l’année se trouvent seulement dans les plus grands centres (Tomaszów Lubelski - 30 objets avec 1300 places, Krasnobród - 25, Zwierzyniec et Horyniec - 8) et prés de routes (Bełżec, Jeziernia, K olonia Laszczówka, Frampol). Pendant la saison touristique s ’ouvrent 23 points de petite gastronomie et les cantines (28% des places).

Les plus imposants objets de la base accompagnante à Roztocze, vu le manque des bassins naturels et de grandes rivières, sont les étangs et les anses, dans lesquels on peut prendre des bains (9 reservoirs au total crées dans tous les grands centres touristiques. Les téléski à Krasnobród et Tom aszów-Justynówka favorisent le développement du tourisme et des sports d ’hiver. A réseau commercial et des services primordiaux est très bien développé dans toutes les localités com­ munales.

Le terrain examiné est facilement accessible par le chemin de fer. La ligne ferroviaire Zamość -N isk o et celle Zam ość-H rebenne unissent les plus attrayants terrains et centres touristiques de Roztocze avec Lublin, W arszawa, Kraków, la Haute et Baisse Silesia et Lwów. Bien commodes sont les autres moyens de communicatin (p.ex., automobile), mais ce genre de comm unication ne fonctionne pas au sud de la région. La route nationale No 17 (W arszaw a-Lublin-H rebenne- -L w ów ) et le réseau de routes de voïvodies rendent possible l’accès et le déplacement commodes. Grâce aux 17 itinéraires touristiques piétons bien marqués, à la densité 0,32 km/km2 et longs de 793,5 km et aux parcours de promenade de ski et de bicyclette on peut pénétrer l’interieur de Roztocze (centrl avant tout).

La différentiation qualitative, quantitative et spatiale caractérise l’infrastructure touristique de Roztocze. Le meilleur investissement concerne Roztocze central, où sont groupés les princi­ paux centres touristiques: Krasnobród (44 objets de couchage avec 1400 lieux), Susiec (24 objets, 800 lits), Tom aszów Lubelski et Zwierzyniec (plus de 15 objets et 300 lieux).

La plus haute attraction des valeurs de celle partie de Roztocze, la variabilité et le volum e de la base touristique, la bonne communication et les itinéraires touristiques nombreux - tout cela favorise le développement du tourisme ambulant, de séjour, de repos, de chorografie, spécialisé et sanitaire, ainsi que l’agriculture. La dynamique du développement des processus et des phéno­ mènes touristiques y est la plus grande.

A Roztocze d ’Ouest la diminution de la base couchage a eu lieu. Cette base est faiblement développée (deux objets seulement disposant de 100 lits à Radecznica et Frampol) et saisonnière. La base gastronomique et le réseau d ’itinéraires touristiques mal développés freinent le développe­ ment du tourism e de séjour.

Roztocze de Sud aussi développe faiblement sa base touristique. Plus de 86% de toute la base de couchage et 100% de celle gastronomique se concentrent à Horyniec et Narol, et le réseau de chemin est plus faible que dans les autres parties de la région. Une telle infrastructure rend pos­ sible le tourism e chorographique, ambulant ou sanitaire, plus rarem ent le tourisme de repos.

Roztocze peut servir d ’axemple en tant que la région qui après le changement de régime, les possibilités du développement de l’agriculture étant très limitées, a trouvé dans le tourism e la chance de son développement.

(16)

SUMMARY

The article presents the condition and diversity o f the tourist infrastructure of Roztocze in 1997, and the changes which took place in it after the political transformations in Poland after 1989.

The research area covers 19 administrative districts o f the Polish part o f Roztocze, which is 2,5 thousand km2 with the population o f 149 thousand people. It is an area o f considerable tourist assets, fields and forests, weakly industrialized and urbanized. Against other tourist regions in Poland, Roztocze still shows poor and uneven tourist investment, although the political and economic transformations at the end of the 1980’s visibly intensified its development.

The tourist night accommodation places in the area under discussion show a strong spatial concentration in 33 towns and villages (10% o f the whole number). The overall number o f night accom modation buildings in 1997 was 175, offering places to 6029 people. Mostly (55%) they arc seasonal and commonly available. The most frequent form o f night accommodation places are agrotourist quarters (42 in 19 towns and villages), guest rooms (38) and holiday centres (29). Before 1989 the night accommodation infrastructure had been developed in 50% in comparison with today’s situation (only 86 buildings with 4000 night accommodation places in 16 towns and villages), more seasonal (71% ) and local. Since 1990 the agrotourist infrastructure, second houses and motels have been developing, and the use o f the whole infrastructure has risen from 21% to

31%.

The catering infrastructure consists in 112 establishments (4,5 thousand consumer places) in 13 towns and villages. The establishments commonly available throughout the year (80% o f the whole infrastructure) occur only in the largest centres (Tomaszów Lubelski - 30 establishments with 1,3 thousand consumer places, Krasnobród - 25, Zwierzyniec and Horyniec - 8), as well as near transport routes (Bełżec, Jeziernia, Kol. Laszczówka, Frampol). In the tourist season they are supplemented by 23 small restaurants and canteens (28% o f consum er places).

The most important objects o f the accompanying infrastructure in Roztocze, because o f the lack o f natural water reservoirs or big rivers, are ponds and recreational artificial reservoirs (altogether 9 reservoirs), created in all the important tourist centres. The development o f tourism and winter sports is aided by the skiing lifts (in Krasnobród and Tomaszów-Justynówka). The shopping and basic service networks are well developed everywhere in the district.

The area under study is easily accessible by rail. The routes Zam ość-N isko and Zam ość-H re- benne join the most attractive areas and tourist centres o f Roztocze with Lublin, Warsaw, Cracow, Upper and Lower Silezia and Lwów. Coach links are also convenient (only in The Southern Roz­ tocze there is no such service). The national road N o l7 (W arsaw -Lublin-H rebenne-Lw ów ), as well as the network o f cross voievodship roads enables one to travel freely all over the area. The penetration o f Roztocze (particularly Central Roztocze) is possible due to the network o f 17 marked tourist walking routes, 0,32 km/km2 in density and 793,5 km in length, as well as walking, skiing and cycling paths.

Roztocze is characterized by clear quantitative, qualitative and spatial diversity o f tourist infrastructure. The best tourist investment is visible in Central Roztocze, where the main tourist centres are concentrated: Krasnobród (44 night accommodation buildings with places for 1400 people), Susiec (24 buildings for 800 people), Tomaszów Lub. and Zwierzyniec (over buildings for 300 people). The highly attractive character of this part o f Roztocze, a wide diversity and volume o f the tourist infrastructure, good complexity and numerous tourist routes make for the developm ent o f the walking and stationary tourism in this area, as well as the recreational, educational, specialized, health-oriented tourism and agrotourism. The dynamics o f the tourist processes and phenomena here is the greatest.

In Western Roztocze there occurred a decrease in the night accommodation infrastructure. It is poorly developed (only 2 buildings offering places to up to 100 people: in Radecznica and Frampol) and seasonal, and the underdevelopment o f the catering and accompanying infra­

(17)

structure, as well as o f the network o f tourist routes, hampers the development of the stationary tourist traffic.

Southern Roztocze is also characterized by a poor development o f the tourist infrastructure. Over 86% o f the whole night accommodation and 100% o f the catering infrastructure is concentra­ ted in Horyniec and Narol, and the network o f roads and tourist routes is the worst in whole Roztocze. Such an infrastructure supports only the walking, educational and health-oriented tourism, not so much - the recreational one.

Roztocze is an example o f a region, which after political and economic transformations, hav­ ing very small possibilities to develop agriculture effectively, very soon found a chance to develop economically through tourism.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Omówione powyżej metody formułowania modelu materiałowego gruntów i skał oraz wyznaczania parametrów przyjętych praw materiałowych znajdują zastosowanie w

Stąd zrodził się pomysł, aby stworzyć takie zagospodarowanie geoturystyczne Doliny Pięciu Stawów Polskich, które nie szpeciłoby krajobrazu i które w przystępny

◮ w przypadku, w którym parametrem jest referencja do obiektu, możliwe jest realizowanie przez daną metodę operacji na wskazywanym obiekcie: do metody przekazywana jest

Włocławek, Zalew Zegrzyński, zbiornik Solina, Tatry, Pieniny, Gorce, Babia Góra (Beskid Wysoki), ujścia rzek: Nysy Łużyckiej do Odry, Sanu do Wisły, Narwi do Wisły, Noteci do

This type of violence constitutes a violation of human rights and includes physical, sexual, psychological, and emotional abuse; financial and material abuse; abandonment; neglect;

– Tożsamość obiektu, która odróżnia go od innych obiektów i jest niezależna od wartości jego atrybutów, od powiązań z innymi obiektami, od lokalizacji bytu w

Jeżeli zatrzymamy działanie systemu zobaczymy diagram obiektów, z których każdy jest w innym stanie i w pewnych szczególnych związkach z innymi obiektami...

W tej części książki czytel- nik może zapoznać się z wypowiedziami kapłanów i duszpasterzy związków niesakramentalnych, którzy tym razem zastanawiali się nad kwestią: