">>Gerwazy groźny ręką, językiem Protazy<<. Wzorzec bohaterów-dioskurów w >>Panu Tadeuszu<< Adama Mickiewicza i we wcześniejszej tradycji", Jacek Banaszkiewicz, "Przegląd Humanistyczny" nr 4 (1987) : [recenzja]

Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak

">>Gerwazy groźny ręką, językiem

Protazy>Panu Tadeuszu

Biuletyn Polonistyczny 32/1 (112), 173

BALUCH Alicja: Dziecko i świat przedstawiony, czyli tajem­ nica dziecięcej lektury. Warezawa 1987, NK, se. 87,

ń

różnych zachowań dziecka wobec tekstu litsrackiego - prozy nar­ racyjnej i wierszy. Końcowa część książki przynosi analizę ty­ powych gatunków literatury dziecięcej* poezja dla dzieci K a Ił- łakowiczówny, powieść historyczna 1 przygodowa (na przykładzie powieści Marka Ttoaina), powieść obyczajowa ("Przylądek Dobrej Nadziei" Z. Nowakowskiego).

BP/112/7 A.B.

bAn a sZKIEWICZ Засек: "Gerwazy groźny rękę, językiem Prota­ zy”. Wzorzec bohaterów-dioskurów w "Panu Tadeuszu" Adama Mickiewicza i we wcześniejezej tradycji. "Przegląd Huma­ nistyczny" 1987 nr 4 8. 51-80.

Autor omawia dloskurycznę parę bohaterów Mickiewicza na szerokim tle porównawczym. Ztarraca szczególnę uwagę na wyróżniki motywu bohaterów-bliźniaków, zwłaszcza na cechy antagonlatycz- ne, których euma, dajęc obraz "całkowitego człowieka", odzwier­ ciedla złożoność jedności 1 jedność przeclwieńetw. Podobnie jak literaccy i mitologiczni poprzednicy Protazego i Gerwazego, wśród nich także ich słowiańscy protoplaści i imiennicy, boha­ terowie "Pana Tadeusza" - para nierozłączna i dopełniająca się - tworzą w efekcie jedną postać.