SUMMARY
The authors briefly give several dates determining the dynamical development of sulphur problem in Poland, exemplified by the mine at Piaseczno. Thus, the geological situation of the deposit is characterized and illustrated by means of schematic cross sections (Figs l and 4).
As far as the studies on the genesis of the deposit and on the conditions preserving the native sulphur deposit are concerned, the character of the barren limestones at Wygnanów, which occur above the horizon of mineralized waters, and that of the lime·
-stones with sulphur at Piaseczno, which occur within the zone of the hydrogen sulphide waters - are very interesting there. The sulphur was removed where the karst phenomena were developed, and its dislocation took place where some movements were possible and exchange of waters may have taken place. The sulphur deposit at Piaseczno (Fig. 4) developed within the maximum, local and structural elevation. Over a vast area the deposit is of sheet-like character. Residual remnants of selenite, breccia and laminated gypsums, partly altered, belong to the scientific curiosities there. They reflect various stages of metasomatic processes which prove a thesis of epigenetical origin of the native sulphur at Piaseczno.
Cheroical composition of sulphur ore is given on Tab. I, minerał composition - on Tab. II. In this aspect, the sulphur ore from Piaseczno is similar to that from Rozdół, near Mikołajów, a fact proving the genetical relationship of both deposits occurring in the same province of the Miocene (Tortonian) deposits of native sulphur.
PE310ME
ABTOpbi KpaTKO xapaKTepl13YIOT pa3BJ1TI1e npo6Jie-MaTJ1KJ1 cepbi B fiOJibWe Ha npl1Mepe MeCTOpO:iK.~eHJ1H
B fiHCe'łHO. 0nJ1CbiBaeTCH reOJIOrJ1'łeCKOe CTpOeHJ1e MecTOPO:iKAeHJ1H, HJIJIIOCTpl1pOBaHHoe CXeMamąeCKHMH
pa3pe3aMJ1 (pl1c. l, 4).
,li;JIH H3yąeHJ1H npOHCXO:iKAeHJ1H MeCTOpo:lKAeHHH H YCJIOBHM coxpaHeHHH CaMOPOAHOM cepbi HHTepecHa
xapaKTepHCTHKa nyCTbiX H3BeCTHHKOB B MeCTHOCTI1 BbirHaHyB, KOTOpbie 3aJieraiOT BbiWe ropJ130HTa MIDłe paJI·H30BaHHbiX BOA, H H3BecTHHKOB C cepoM B llHCe'ł
HO, COXpa'HJ1BWJ1XCH B ropJ130HTe CepOBOAOpoAHblX BOA. C HBJieHJ1HMH YAaJieHHH cepbi CTaJIKHBaeMCH Ha yąacT
KaX pa3BJ1TOro KapcTa, ~JIOKaqJ1M, T.e. B Tex MecTax, rAe 6biJIJ1 6JiaronpJ1HTHbie YCJIOBJ1H AJIH MJ1rpaqWA BOA J1 BOA006MeHa. MecTopo:m:AeHJ1e cepbt B llHceąHo
(pJ1C. 4) o6pa30BaJIOCb B MeCTe MaKCJ1MaJibHOrO MeCT-HOrO CTPYKTypHoro TIOAHHTHfl. MeCTOpO:m:AeHJ1e 11MeeT
nJiaCTOBbiM xapaKTep Ha 6oJibWOM npocTpancTBe.
K reOJIOrJ1'łecKH HHTepecHbiM cP3IO'aM OTHOCHTCH
Ha-JIH'łHe OCTaHqeB 'łaCTH'łHO npeo6pa:m:eHHbiX CeJieHHTO-BbiX, 6peK'łHeBbiX J1 paCCJIOeHHbiX rHTICOB. B HHX MO:lKHO Ha6JIIOAaTb pa3JIJ1'łHbie CTaAHH
MeTaCOMa'I'H-'łeCKHX npoqeCCOB, TIOATBeP:lKAaiOl.J..lHX npeAnOJIO)KeHHe O 3TIJ1reHeTH'łeCKOM TipoHCXO:lKAeHHJ1 3aJie:lKeM CaMO-POAHOM cepbl B llHCe'łHO.
XHMH'łeCKHM COCTaB cepHOM PYAbi npliiBeAeH B Ta-6JIHqe I, MHHepaJibHblM COCTaB B Ta6JIJiiqe 11. PyAa B ll.RCe'łHO MaJIO OTJIH'łaeTC.R OT PYAbi B MeCTHOCTH P03AYJI, 'łTO rOBOPHT O reHeTH'łeCKOM CXOACTBe 3THX .ZIBYX MeCTOpO:lKAeHHtł, pacnOJIO:lKeHHbiX B O,ąHOV. npo-BHHqHH MHOqeHOBbiX (ropTOHCKHX) MeCTOpO;K;WHHtł
caMOPOAHOM oepbi.
STANISLAW DźWIGALA
ZLOZE SIARKI RODZIMEJ OKOUC TARNOBRZEGA NA TLE GEOLOGICZNYM
NAJBUZSZEJ OKOUCY
Celem niniejszego arty:kulu jest krótkie wprowa-dzenie w g~logię obszaru i złoża w ogólnych zary-sach. Niek·tóre problemy są tylko wspomniane, gdyż będą one szerzej omówione w osobnych referatach. Dotyczy to szczególnie opisu wYkształcenia serii zło żowej i chemicznej rejonu kotPailni "Piaseczno"; wa-runków hydrogeologicznych stosowanych metod od-wadniania złóż oraz warunków g.eologiczno-inżynier
skich nadkładu złoża.
MORFOLOGIA OBSZARU WYSTĘPOW ANIA ZŁOZA
Zachodnia część złoża leży w obszarze niskiego ta-rasu Wisły, który w tym rejonie osiąga szerokość od 5,5 do 6 km. Jest to plaski obszar o rzędnych 147-150 m n.pm, na którym wYStępują charakterystyczne formy depresyjne, będące pozostalością starego kory-ta. Od zachodu niski taras ogranicza Wyżyna Sando-mierska, której brzeg został zniszczony erozją Pra-wisly. W ska~ie tej w miejscowości Wygnanów. -:-żurawica odsla111iają się wapienie ratyńskie oraz iły krakowieckie.' Na ~boczach skarpy rn.OZna obserwować
charakterYs'tycżne formy osuwiskowe iłów
krakowiec-kich1. siczególnie na odcinku Machów - Nagnajów. Wysoczyzna Tarnobrzeska w morfologii terenu zaz-nii.cza się jako wydłużona forma łagodnych pagór-ków przeciętych, o rzędnych 170-180 m npm, ciąg
nąca się z S od mjejscoVI'OŚCi Skopanie w Iderunku N, zanikając w okoiicy Wie1owsi pod Sallldo.mierzem. Od E wysoczyzna lagodnie opada łącząc się z doliną
rzeki Mokrzyszówki.
UKD 553.661.1:551.4:551.732/.79 :553.061.6(438.35) GEOLOGIA OBSZARU WYSTĘPOWANIA ZŁOZA
Kambr.
Utwory kambryjskie stanowią podłoże, na które transgresywnie wkraczają osady miocenu. Kambr w obszarze złoża wykształcony jest jako iłowce, niekie-dy z wkładkami piaskowców lub kwarcytów.
Miocen
H e I w e
t.
Najstarszymi utworami miocenu są osa-dy helwetu, wYksrutalcone jako piaski kwarcowe, z cienkimi wkładkami węgla brunatnego oraz iły piasz-czyste, rzadziej iły. Utwory helwetu występują plata-mi na zerodowanej powierzchni kambryjskiej, stąd zmienność ich miąższości od zera do kHokunas·tume-trów. ·
T ort o n obejmuje piaski baranowskie, osady che-miC2llle oraz warstwY ~tenowe.
P i a s k i b a ran o w s k i e są to piaski kwarcowe drobnoziarniste (0,1 do 0,2 mm przy czym frakcja od 0,12 do 0,15 mm stanowi ok. 70%) barwy jasnoszarej,
pośród kltórych nieregu~arnie występują ławice pias-kowca o spoiwie wapiennym lub wapiermo- krzemia-nowym. W stropowej części lepiszcze piaslrowca
two-rzy siarka. Miąższość pakietu piasków baranow-skich wy;nooi od 25 do ok. 50 m, grubość lawie pias-kowca od decymetrOwYch do 3 m, rzadziej więcej.
O s a d y c h e m. i c z n e - rozminięte jako wapie-nie pogi(psowe z siarką tworzące warstwę złożową
-przechodzą pa kon,turach złoża w płonne wapienie pogia>sowe, a następnie w gipsy. Miąższość osadów chemicznych osiarkowanych W)'lnosi od paru do
kunastu metrów. Poza obszarem złoża osady chemicz-ne (gipsy) przekraczają niekiedy miąższość 40 m.
W a ·r s t w y p e k t e n o w e w spągowej części wyksztalcone są jako
ciemnoszare
zielone iły mar-glis·te, silnie zlustrowane z dużą flością detrytu fauny.Wyżej jako jasnoszarozielone iłowce z wkładkarni
margli. Miąższość warstwy pektenowej wynosi ok.
17
m.
Odsłonięcia warstwy pektenowej moŻIIlaob-serwować w kop.al.ni "Piaseczno".
Sarmat
Do utworów sarmatu ostatnio zallicwno iły kra-kowieckie, które dawniej włączono do tortonu, a je-dynie
za
utwory sarmatu uważano piaski wapniste zdużą iJ.ością detrytu fauny.
I ł Y kra k o w i e c k i e wykształcone od dołu
ja-ko iły łupkowe nieco margliste, przechodzące ku
gó-rze w mułowce znaC2lltie za<piaszczome. Górne partie
iłów krakowieckich są odsłonięte robotami
górniczy-mi kopalni "Machów" oraz w odkrywkach cegielni w Skopaniu i Chmielowie.
P i
a
s ki w a p n i s t e z dużą ilością detry.tu faunymożna obserwować na wysoczyźnie tarnobrzeskiej, a
s.zczegódnie dobrze w przekopie drogi do stacji kole-jowej w Sobowie.
Czwartorzęd
P lej s t o c e n na wysoczyŻII1ie tarnobrzeskiej
l"O'L-winięty jako osady polodowcowe: gliny zwałowe i
piaski z gł~i. Na niskim tarasie wyks~tałcony jest jako piaski i ż.wi.ry akumulacji rzecmej.
H o l o c e n na wysoczyźnie reprezentują piaski wydmowe. Na niskich tarasach W.isły osady holocenu
wykształcone są w postaci mad, niekiedy torfów, a
w połączonej doili.nie rzeki Mokrzyszówki i Trześ
niówki jako mady silinie za,piaszczone lub jako pias-ki n:ecme, niepias-kiedy także z cienkimi wkładkami torfu.
BUDOWA GEOLOGICZNA OBSZARU
Obszar
ten
g.eologicznie zwi~ny jest z za,padlis-kiem podkarpackim z jego północną strefą brzegową. Podloże mi<>CEllu stanowią utwory kambryjskie, bę dące przedłużeniem paleozoicznego masywu GórSwiętol«'zyskich. Kambr
w
rejonie zloża zapadala-godnie ku SE, a następnie na S od zloża UIPad po-wierzclmi kambryjskiej szybko wzrasta. W zagłębie niach zerodowanej powierzchni kambru występują płatami osady helwetu. Na tak wyróWIIlanym podło żu osadzały się piaski baranowskie, które zgodnie naśladują l.l(pady powierzchni kambryjskiej, przy
czym miąższość ich wzrasta od W ku E z dwudziestu
kilku do przeszło pięćdziesięciu metrów.
Piaski baranowskie można obserwować w odkrywce w Swiniarach Starych na SW od kopalni "Piaseczno", g&ie eksploatowano je dla celów szklarskich.
Osady chemiczne: gLpsy, wapienie pogipsowe z siarką leżą zgodlllie na pakiecie piasków baranowskich warstwą o :mniennej miąższości od paru do czterdzies-tu metrów. Wzrost miąższości osadów chemicznych obserwuje się wraz z głębokością zalegania ku E i SE.
Jedynie w zachodniej części obszaru złoża Piaseczno utwory chemiczne zostały zerodowane głębokim wcię ciem Prawisły, tak że bezi>ośrednio pod utworami czwartorzędu wy&tępują piJaski baranowski.e. Wychod-nie osadów chemicznych, tj. płonnych wapieni
pogi.p-sowych moŻIIla obserwować w skał1pie Wyżyny San-domierskiej we wsiach Zurawica - Jasienica oraz w st.rq>ie wspomnianej już ~rywki piasków baranaw-skich w Swiniarach Starych.
Warstwy pektenowe oraz iły krakowieckie wystę pujące w strQPie osadów chemicznych tworzą kom-pleks utworów ilas-tych o zmiennej miąższości. W ob-szarze iPQłożomym na W od Iropalni Piasec7ll1o i w za-chodnim skrawku złoża Piaseczno erozja Prawisły zniszczyła je zupełnie. Piaski baranowskie i seria
zło-258
żowa kontaktują tu z piaszczysto-żwkoWyrni
utwora-mi czwartorzędu, które są silnie zawodnione i
zasila-ją poziom piasków baranowskich i Wći!Pieni pogLpso-wych. Miąższość pakietu warstw pektenowych i iłów
krakowieckich wzrasta ku E i SE oraz z upadem, przy czym szybki wzrost miąższości obserwuje się na
wy-soczyźnie, gdzie górna ,partia iłów krakowieckich nie
została zerodowana .przez PrawWę. Miąższość
pakie-tu
ilastego w obszarze kqpalni "Piaseczno" wynosi odO do 30 m, osiągając na prawym brzegu Wisły w re-jonie niskiego tarasu 50 m, na wysoczyźnie od 70 do 100 i więcej metrów. W obszarre wysoczyzny płatami leżą piaski WćiiPiliste przynależne do sarmatu.
Niski taras Wisły wykształoony jest przewaźnie jako utwory piaszczysto-żwkowe, z występującą w górze pokrywą mad. Największe miąższości występują w za<;hodniej częśc~ złoża, gdzie rozmycie było naj-głębsze. W rejonie Machowa miąższość maleje.
Utwory piaszczysto-żwirowe niskiego tarasu sta-nowią pierwszy horyzont wodooośny, którego odwod-nienie dla celów budowy kopaO.ń ws·tało już opano-Wallle.
Bardziej uro~icone są utwory czwartorzędowe wysocz.yzny, ro7JWinięte jako głiny zwałowe oraz pias-ki z głazami akumulacji lodowcowej. Miąższość tych utworów wynosi od pa.ru do kilk.unastu metrów.
BUDOWA GEOLOGICZNA ZLOZA
Utarty dotychczas pogląd, który powstal w wyniku et;apowego odkrywania i dokwnentowania poszczegól-nych rejonów dzielił s~tucznie obszar złoża na złoże Piaseczno i złoże Machów, przy czym granicą po-działu była Wisła. Prowadzone przez KiZPS prace wiertnicze na obu brzegach Wisły i jeden otwór w sa-mym korycie potwierdziły ciągłość złoża. Obszar wy-stępowania złoża siarki, zaczynając od W ciągnie się ku E wydłużoną formą do miejscowości Machów na prawym brzegu Wisły, przy czym szerokość tego pasa jest zmienna. W obszarze Machowa następuje szybkie poszerzenie obejmując obszary wsi Machów, Kajmów, Miechocio z przedłużeniem jednoczesnym ku E. Dalej obszar ci'ągnie się w kierunku NE przez wieś Ocice, obejmując obszar wsi Mokrzyszów leżący między Tarnobrzegiem a wsią Stale.
W naturze granice złoża tworzą bardzo skOlll!Pliko-waną linię, co szczególnie mocno zaznacza się w za-chodniej jego partii, gdzie wierceniami wyrprzedzają cymi roboty górnicze wstały one dokładniej rozpoz-nane. SPąg złoża stanowi opisany poprz.ed.nio kom-pleks piasków baranowskich z ławicami piaskow-ców, przy czym stropowa część piasków posiada im-pregnację siarkową od kiJ.lru do kilkUlilastu procent siarki, tworząc :piaskowiec siarkonośny, kJtóry ze względu na dużą zmienność miąższości w obecnym stanie udokumentowania złoża zaliczany jest do zaso-bów pozabilansowych. Pokład wapieni osiarkowanych, związanych genetycznile z poziomem ewaporatów chemicznych, tj. gipsów, stanowi ciągły horyzont o znacznych miąższościach.
Fotwierdzeniem epigenetyCZillego powstania złoża siarki są tekstury skał siark0111ośnych, wiernie naśla
dujące pierwotne tekstury skał gi!Psowych, co można
obserwować na odsłonięciach w k.qpalni "Piaseczno".
Interesujące wnioski na temat genezy zloża na pod-stawie reliktu g~owego odsłoniętego robotami górni-czymi w kopalni "Piaseczlllo" oraz serii złożowej, wy-ciągnął R. Krajewski (1). Autor uważa za bezsporne :powstarue przeważającej części złoża wsk>wtek
roz-kładu siarczanu WCIIPilia na węglan wapnia i siarkę.
Przy metasomatozie gipsu musi nastątPić jego roz-tworz.anie i dostawa w~ z zewnątrz. Konieczna jest więc migracja wody i gazów. W stropowej części
po-·kladu odsłoniętego na kQP. "Piasecz:no" WYStępuje warstwa szarych uwarstwiOillych margli z kookrecja-mi siarki, które mogą być według Krajewskiego współczesne z sedymentacją serii gi!pSowej przy
udziale węglowodorów. Na pOlparcie metasomatorty należy dodać, że skały gipsowe odsłonięte robotami górniczymi na kqp. "P.iaseculo", w świeżym przeła mie mają wyraźny zapach bituminów.
Wykonana przez Laboratorium PP Poszukiwań Naf-towych w KTakowie analiza gazów wydostających się z wody złożowej wykazała m. in. zawartość meta-nu w ilości 0,000128% wagowo. W analiznwanych wo-dach stwierdzolno także amoniak, tworzący z bez-wodnikiem węglowym węglan amonowy, k.tóry na-stcamie z siarczanem w~ia daje ·węglan wapnia, strącający się z roztworu w postaci blaszkowatego aragonitu. Przeważająca część wapieni osiarkowa-nych w zachodniej części złoża oraz w strefach pery-ferycmych jest wykształcona jako wapienie typu ara-goni<towego. Jamiste wapienie ·płonne stref brzego-wych można uważać jako pseudomorf.oey po g~sie, z których sianka została wyługowana. W głębszych paritiach złoża wapienie z siar.ką są .7JWięzłe i dobrze przekrystalizowane. Płonne wapienie jamiste są jed-nak w głębszych partiach kruche, łatwo rozcierające się w palcach na blaszkowaty aragonit.
Faktem charakterystycznym jest, że w przypadku wy~ama gipsów pośród złoża lub na jego pe-ryferiach stwierdzić moima w różnym stotpniu za-awansowany proces metasomatozy ~ów, zaczynają cy się zawsze od spągu. Można zatem wysunąć wnio-sek, że wyst~ujące w spągu osadów chemicznych piaski baranowskie były kolelktorem, przez który zos-tał dQI>rowadwny węgiel w postaci lotnych bitumi-nów, być może
re
złóż gazowych rejonu Mielca. W procesie metasomatozy następowala cyrk'llllacja wo-dy, czego dowodem jest występowanie stref o różnej koncentracji siarki lub zupełne jej roztworzenie i od-prowadzenie. Zjawisko to szczególnie mocno wystę puje w strefach brzegowych złoża, gdzie zalegają w~niane jluż jamiste wapienie pogi.psowe bez siarki, a przemieszczona siarka tworzy spoiwo stro-powej części piasków baranowskich. Podobne zja-wisko stwierdzono także w dość odległych od złoża wierceniach.W głębszych partiach złoża obszaru Machowa na-trafiono w górnej części warstwy złożowej na
wy-stępowanie płonnych wapieni jamistych o miąższości
niekiedy do 3 m. Duża ich jamistość i tekstura brek-ejowa może świadczyć o roztworzeniu i odprowadze-niu z nich sial'ki. Na ścianach pustek powstałych po ocliProwadzonej siarce, pośród wapieni dobrze prze-krystaliwWanych występują szczotki bądź naskorupie-nia kalcy.tu.
LITOLOGIA SERII ZŁOŻOWEJ
W części tej poczyniono próbę odDałezlenia w głęb szych partiach złoża tekstur qpisanych przez R. Kra-jewsklego oraz W. Kaq:>turkiewicza i M. Planetę w odsłonięciach kqpalni "PiasecZillo". Należy zaznaczyć, że próbę niniejszą przą>rowadzono na rdzeniach uzys-kanych z nowszych wierceń wschodniej części złoża. Wiercenia wykonane w siatce 250 x 250 m zagęsz czały siatkę 500 x 500 m. Przy takim roz.stawie wier-ceń trudno mówić o szczegółowej korelacji. Obserwa-cje na kop. "PiasecZillo" wykazują SZY!bką zmienność wyks?Jtałcenia serii złożowej. Zjawisko to rozciąga się także na wschodnią (głębszą) partię złoża. Tekstu-ry brekcjowe są najczęściej spotykaną formą wy-ksz.tałcenia serii złożowej. Pczeważają one w górnych partiach pokładu. W nielcl;órych otworach seria zło żowa na całej swej miąższości ma wyraźny
charak-ter
brek.cjowy. Siaf!ka zbita tworzy spoiwo ostrokra-wędzistych okruchów wapienia sza.rego, dobrze prze-krystalizowanego, w szczelinach por występuje siar-ka grubokrystali'czna oraz naskorupienia siar-kalcytu.W
przeważającej części opisywanych otworówob-serwowano większą zmienność serii złożowej. Na Ue przeważających tekstur brekiCjOWYch często spotyka się ławice wapieni, niekiedy warstwowanych, pośród których rozproszona jest siarka drobnokrystaliczna. Większe skupiska siarki w omawdanych skUlpieniach występują na kontaktach lawie, gdzie siarka tworzy charakterystyczne warstewki grubości p~ centyme-trów. Pozycja wymienionych wapieni w profilu jest zmienna. Niekiedy warstwa ta leży berl.pośrednio w stropie złoża, przeważnie jednak poniżej lub pośród warsllwy o tekstunz.e brekcjowej. Tylko w jednym otworze (260) pod warstwą 1,5 m płonnych wapieni brekcjowych przewiercono na całej miąższości złoża wapienie osiarkowane o wyraźnej teksturze gipsów selenitowych, gdzie drobne okruchy wapienia po-gipsowego spojone siarką zbiltą układają się w cha-rakterystyczne formy popierzaste. W teksturach brek-cjQ'WYch, szczególnie w partiach ~ągowych, nawier-cono także cienkie ławice szarego wapienia lamino-wanego siarką w postaci drobnych kulistych kon-krecji bądź zrostów, k.tórych rozmiary od poniżej mi-limetra dochodzą do paru centymetrów. W masie opi-sanego W81Pienia tkwią także rozmieszczone bezlad-nie większe agregaty siarki zbitej, naQ.ając skale cha-rak-terystyczną teksturę migdałowcową.
Qpisane powyżej tekstury są analogiczne jak w od-słonięciach kqp. "Piasec7lDo", przy czym wapienie są haroziej przekrystadiwwane oraz obserwuje się pra-wie zu:pelny zaniik występowania siarki pyląstej na korzyść siarki zbitej i drobnokrystalicznej. Nie moż na w chwilli obecnej ostatecZillie sprecyzować następ stwa warstw poszczególnych typów tekstur. Wydaje się, że niepokój sedymentacyjny w czasie osadzania się gipsów obejmowal także głębsze partie złoża. Ze w®ędu na to, że przeważająca masa złoża w tym obszarze ma charakter brekcjowy m.oż.na by wysnuć
wniosek; iż gi(psy niszczone w płytszych partiach brzegowych zostały przetranspor-towane prądami wo-dy w partie głębsze.
LITERATURA
l. Kraj e w ski R. - O budowie i powstaniu zło ża siarki w Piasecmie. "Wszechświat", 1962, z. 4. 2. Paw l o w s k a K. - O gipsach, siarce rodzimej i pogilpsowych skałach świętokrzyskiego miocenu. Księga Pamiątkowa k.u czci prof. J. Samsooowicza. PAN, Warszawa 1962.
SUMMARY
The purpose of the article is to present in brief the geology of the area and of the deposit. Indlvidual problems are only mentioned and will be broadly discussed in speclal reports. This particularly concerns a description of the development of both deposit and cheroical series in the min
e
"Piaseczno", hydrogeolo-gical conditions, methods used in drainage of deposits, and geologic-engineering conditions of overburden.PE310ME
B CTaThe KpaTKO OnHChiBaeTC.Ił reoJIOrW·IecKOe CTpoe-HHe paAoHa MeCTOpOJK~eH·HH CaMopo~HOA cephl B Tap-HOOJKere. HeKOTOphre npo6JieMhi paccMaTpHBaJOTcH 3~ech
O'łeHh Iq>QTKO, TaK KaK OHH .lłBJl.lł!OTC.Ił npe~MeTUM ~py
rHX CTaTeA. :3TO KacaeTCH rJiaBHhiM o6pa30M xapaK-TepHCTHKH py~HOH CBHThl paAoHa KOIJH fiHCe'łHO,
rH~poreoJiorH'łecKHX ycJIOBHA, npHMeHHIO~Hxc.a
MeTO-~oB OTBO~a BO~ 1(13 MeCTOpOJK~eHHfl 1(1 lfHJKeHepHo--re_OJIOm'łeCKHX yCJIOBHfi BCKphiWH.
