Ignacy Dec
Na pożegnanie "Alma Mater"
Wrocławski Przegląd Teologiczny 5/2, 248-249
248
Z ŻYCIA FAKULTETUczyn ią się do praw dziw ej p o m y śln o ści p o jed y n czeg o c z ło w ie k a i narodów, g d zie cz ło w ie k je s t w ielk i w ie lk o śc ią B o g a . Z agrożenia dla prawdy, d la dobra, są duże. Szatan p rzy w d zie w a coraz to p ięk n iejsze, pikantniejsze, ale za w sze bardzo p ozorow an e szaty. Z w y cięstw o b ęd zie za w sze jed n a k że n a leżeć do tych, którzy b ezgranicznie w ier zą w T ego i Temu, który p ow ied ział: U fa jcie, ja m zw y c ię ż y ł św iat” ... Ja je ste m drogą, praw dą i ż y c ie m ( ) .
D octoran di clarissim i! w ręczając w a m dzisiaj dyplom y doktorskie, ży czy m y wam , ab y ście nie sp o cz ęli na laurach, ale a b yście n ieśli w y so k o sztandar teo lo g ii, a b yście o ch o cz o i w ytrw ale p ełn ili „p osłu gę m yślen ia”, a b yście służąc B o g u i cz ło w ie k o w i w praw dzie i m i ło śc i, zysk iw a li je d y n ą w sw y m rodzaju d u ch ow ą radość (gaudium veritatis), radość, która p łyn ie z k ontem placji praw dy i czy n ien ia dobra.
W k lim acie n aszy ch szczery ch gratulacji i p rzyjacielsk ich ży czeń , przyjm ijcie, u św ię con e tradycją akadem icką, sło w a prom ocji doktorskiej i z łó ż c ie ślu bow an ie na cza s w aszej doktorskiej służby dla K o ścio ła , d la te o lo g ii, dla kultury chrześcijańskiej.
Doctorandi clarissimi, venite ad lauream!, venite amici nostri ad lauream!
ks. Ignacy Dec
Na pożegnanie „Alma Mater”
(S ło w o rektorskie na drogę ży c ia - do a b solw en tów PFT w e W rocław iu - 14 X I 1997 r.) D rod zy m agistrzy i licencjaci! drodzy K sięża, szanow ne Panie, szanow ni Panow ie! Oj cie c św. Jan P aw eł II w cytow anym ju ż dzisiaj p rzem ów ieniu do przedstaw icieli świata nauki i kultury w K rakow ie o d w o ła ł się do h istorycznego ok reślen ia uniw ersytetu i każdej u czeln i w y ższej. O kreślenie to brzmi: „A lm a M ater” - m atka karm icielka. M atka to ktoś, kto rodzi i kto w ych ow u je, kształci. U c z e ln ia w y ż sz a n o si w sob ie p o d ob ień stw o do matki. P odob na j e s t do niej - ja k m ó w ił nam P ap ież - przez troskę m acierzyńską. Ta troska j e s t natury duchow ej. U cz eln ia od działu je na n a szego ducha. N a w zó r m atki karmi nas m le k iem m ądrości, kształtuje nasze u m ysły i serca, w zb u d za zam iłow an ie do prawdy, u czy j ą p oszu kiw ać, w skazuje drogi jej poszukiw ania.
D rod zy a b solw en ci, sz cz eg ó ln y tytuł do w spom nianej nazw y „A lm a M ater” p osiad a u czeln ia teo logiczn a. T eo lo g ia b o w ie m j e s t w ie d z ą sapiencjalną, m ądrościow ą. Jest m ą d rością w dużej m ierze przejętą z O bjaw ienia. Jest m ądrością, która u czy nas życia. U cz y nas nie tylko o B o g u , ale u czy m ów ić do B o g a , u czy słu żyć B o g u . U c z y nas nie tylko o człow iek u , ale w zy w a nas do służby c z ło w ie k o w i. M ądrość teo lo g iczn a odkryw a nam na sze pow ołan ie, odsłania sens życia, rysuje perspektyw ę pełn ego ży cia o so b o w e g o w e w sp ó l n o cie św ięty ch przed B o g ie m . Tak daleko potrafi nas zap row adzić tylko wiara. W iara n iesion a ła sk ą B o ż ą je s t p rzew od n iczk ą n aszego rozum u p o ścieżk a ch ży c ia w iec zn eg o . To je s t to d op ełn ien ie, które daje nauce i kulturze teologia.
D rod zy m agistrzy i licen cjaci! N a sz P apiesk i Fakultet T eo lo g iczn y w e W rocław iu, w a sza duchow a matka, w ręcza w am dzisiaj dyplom , o w o c w aszej pracy, m odlitw y, trudu, stresów egzam inacyjnych. Jest to w izy tó w k a w a szy c h studiów , w a sze g o k ształcenia i w y ch ow yw an ia się w m urachtej U czeln i. Z ab ierzcie z tych lat w a szy c h studiów najpiękniej
Z ŻYCIA FAKULTETU
249
sze w spom nienia. N o ś c ie j e g łęb o k o w sercu przez całe ży cie. B ą d źc ie św iadkam i prawdy i m ądrości, którą zabieracie z m urów tej u czeln i. N o śc ie w e w dzięczn ej p am ięci tę matkę, z którą zw ią z a liście ty leż lat, m iesięcy, dni i g o d zin w aszej m ło d o ści. N ie m ó w cie o niej źle, g d y ż m ów ien ie źle o m atce je s t w ielk im nietaktem . Ta m atka nie b y ła zam ożna, nie b y ła b ogata w m ien ie m aterialne. N ie daw ała w a m stypend iów i m aterialnych nagród. Sta rała się jed n a k w am dać to co m iała n a jlep szego, najszlach etn iejszego: karm iła w as praw dą i m ądrością, jakiej nie m ożn a zn aleźć w takim w ym iarze na in n ych uczelniach.
N a drogę w aszego ży cia z dyplom em magistra, licencjata teologii, przyjm ujcie od nas dzisiaj najlepsze podziękow ania i życzenia. Tym, którzy zam yk ająjuż sw oją edukację te o lo g iczn ą na naszej u czelni, dziękujem y za w szystko, dziękujemy, że b y liście z nami. D zięk u je my za w sp óln ie przeżyty czas, za czas w sp óln ych w ykładów , ćw iczeń , seminariów, także za czas n aszego w sp óln ego b y cia przed B o g ie m na m odlitw ie. C hcę w am d ziś na odchodne p ow ied zieć, że w iele się od w as nauczyliśm y, że b yło nam z w am i bardzo dobrze.
P rzyjm ijcie także n ajlepsze ż y c ze n ia na w a sze dojrzałe życie. S ą on e ju ż bardzo krót kie. N ie c h D obry B ó g prow adzi w as p rzez ży c ie drogam i praw dy i m iłości. S zcz ęść B o że!
