Od słowa do książki
O ELEMENTARNEJ NAUCE CZYTANIA
malyska.edu.pl
Proces dydaktyczny= U + N + materiał nauczania
Uczeń
– główny podmiot procesu dydaktycznego
Najwyższe dobro i prawo dziecka, to
możliwość wszechstronnego rozwoju ucznia jako człowieka –
Warunkiem rozwoju ogólnego jest rozwój językowy dziecka
Stan wyjściowy dziecka zaczynającego naukę szkolną
•
Pierwsze 5 lat życia dziecka – najważniejszy okres dla rozwoju języka dziecka•
Fazy rozwoju języka i poznania dziecka:• do piątego roku życia – faza mowy sytuacyjnej
• do ok. 11-12 roku życia – faza mowy i myślenia konkretno – wyobrażeniowego
• od okresu dojrzewania – faza mowy abstrakcyjnej i myślenia abstrakcyjnego
•
Rozpoznanie zróżnicowania społecznego i kulturowego języka dzieckaSkutki braku zainteresowania
rozwojem dziecka Ubóstwo umysłowe dziecka
Podatność na uleganie wpływom otoczenia Duży opór przed nowym doświadczeniem Nieumiejętność twórczego działania
4 nie lubię, nie chcę, boję się tego, czego nie znam
Warunkiem powodzenia w nauce czytania i pisania jest przyswojenie przez dziecko
6. tysięcy wyrazów, ich brzmienia i znaczenia
Warunkiem dobrego zorganizowania nauki czytania i pisania jest
nauczycielska świadomość tego,
że całe ciało bierze aktywny udział w uczeniu się,
czytaniu oraz przetwarzaniu informacji
.Trzeba nieustannie pamiętać o tym, że ciało i mózg są nierozerwalnie połączone i jednakowo uczestniczą w procesach umysłowych.
Mózg bez narządów zmysłów jest ślepy, głuchy i nieczuły. Nic nie wie o rzeczywistości, interpretuje jedynie sygnały nerwowe, które otrzymuje od oczu, uszu, języka, nosa, skóry.
Tym elektrycznym sygnałom nadaje znaczenie i w ten sposób uzyskujemy obraz (mapę) otaczającej rzeczywistości.
Narządy zmysłów i ciało nie mogą istnieć bez mózgu, ani mózg nie może
istnieć bez ciała. Dlatego tak ważna jest rola ciała w procesie nauki.
Kora ruchowa
(motoryczna)
Kora czuciowa
(somatosensoryczna)
Czytasz oczami czy mózgiem?
Wielu ludzi jest przekonanych, że czytają „oczami”. Ale to w mózgu zachodzi proces nadawania znaczenia obrazowi widzianemu przez oczy.
Jak się to dzieje?
Światło padając na siatkówkę oka zamienia się w impuls elektryczny, który nerwem
wzrokowym wędruje do tylnych płatów mózgowych. Tam zachodzi analiza obrazu pod kątem koloru, formy, przestrzenności. Informacja pobudza obszary mózgu
odpowiedzialne za kojarzenie i zrozumienie, po czym aktywowany zostaje cały mózg w celu zapamiętania danej informacji.
Oczy są jedynie stacją przekaźnikową między otoczeniem a mózgiem.
Popatrz na zwierzęta, wiele z nich ma lepszy wzrok niż człowiek.
Weźmy na przykład orła, jednak choćby przez godzinę wpatrywał się w książkę, jego mózg nie zweryfikuje znaczeń słów tam zapisanych.
Po prostu czytamy mózgiem, nie oczami!
Zanim jednak informacja dotrze do mózgu, przechodzi przez oko. Co zatem dzieje się z okiem w momencie czytania?
Zaobserwuj kiedyś, co dzieje się z okiem osoby, która czyta. Zauważysz, że kilka razy na linijce oko zatrzymuje się na krótką chwilę. Takie zatrzymanie oka nazywa się
fiksacją.
Oko zatrzymuje się na tekście, gdyż aby mózg mógł zweryfikować znaczenie
zobaczonego wyrazu, informacja musi być wyraźna. Aby informacja była wyraźna, oko zatrzymuje się. Po krótkiej chwili przesuwa się w poszukiwaniu kolejnej porcji informacji. Oczywiście my nie odczuwamy tych przeskoków, ponieważ na siatkówce oka zachowujemy obraz z poprzedniej fiksacji (zatrzymanie się oka).
W naszym odczuciu oko płynnie porusza się po tekście, w rzeczywistości jednak porusza się skokowo.
