• Nie Znaleziono Wyników

[Wspomnienie] Maria Ewa Jabłońska-Deptuła

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "[Wspomnienie] Maria Ewa Jabłońska-Deptuła"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Wiadomości Ziemiańskie, nr 38, lato 2009 r.

Maria Ewa Jabłońska Deptu- ła (używała na ogół tylko drugiego imienia - Ewa), profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, działacz społeczny i kulturalny, urodziła się w Warszawie 3 lutego 1930. Wywo- dziła się z rodziny ziemiańskiej wro- słej również w inteligencję naukową i techniczną. Była córką Jerzego Ja- błońskiego i Marii z Łączkowskich.

Do wybuchu II Wojny Światowej prze- bywała w majątku rodzinnym Pniewo koło Łomży . Czas wojny i pierwsze lata po okupacji niemieckiej spędziła w różnych miejscach Polski, głów- nie w Warszawie, oraz w liceum SS Niepokalanek w Szymanowie, gdzie w r. 1948 uzyskała świadectwo doj- rzałości. Dzieciństwo w rodzinnym Pniewie i okres życia przed podję-

ciem studiów przedstawiła w zbiorze wspomnień - „Epilog Pniewa", wy- danym już po śmierci autorki.

Ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Za- trudniona od r. 1957 na Sekcji Hi- storii (później - Instytut Historii) Katolickiego Uniwersytetu Lubel- skiego, pracowała na tej uczelni do emerytury. W Lublinie wyszła w r. 1960 za mąż za kolegę z pracy Czesława Deptułę Owocem mał- żeństwa było troje dzieci: Tomasz, Wojciech (zmarł w wieku 10 lat) i Maria. Pracę doktorską obroniła w roku 1962 na Uniwersytecie Wroc- ławskim (humanistyce KUL-u od- mawiano wówczas prawa do na- dawania stopni naukowych), habi- litację zrobiła na KUL-u w r 1979.

Przez blisko 10 lat komunistyczne władze wstrzymywały jej nominację na docenta. Stanowisko profesora nadzwyczajnego objęła w roku 1991.

Niedługo po tym uzyskała tytuł na- ukowy profesora i stanowisko pro- fesora zwyczajnego Specjalizowała się w historii Kościoła polskiego pod zaborami, głównie w historii zakonów. Zajmowała się relacjami pomiędzy religijnością a patrioty- zmem w okresie niewoli narodowej.

Badała problematykę ówczesnych przemian roli kobiety w społeczeń- stwie oraz rozwój ówczesnego szkolnictwa żeńskiego, w szcze- gólności prowadzonego przez nowe zgromadzenia sióstr. W związku z wymienionymi dziedzinami ba- dań poruszała też sprawy formacji i aktywności kobiet z warstwy zie- miańskiej. Opublikowała kilka- naście książek i ponad dwieście artykułów. Wyjeżdżała wielokrotnie zagranicę na stypendia i imprezy naukowe, z czasem też w sprawach kościelnych i związkowych

Była współzałożycielkąNSZZ „Soli-

darność" na KUL. Od października

(2)

Wiadomości Ziemiańskie, nr 38, lato 2009 r.

1981 pełniła funkcje przewodniczą- cego Komisji Zakładowej na uczelni oraz członka MKZ Regionu Srod- kowo-Wschodniego „S". Repre- zentowała KUL w ogólnopolskim porozumieniu międzyuczelnia- nym. Po ogłoszeniu stanu wojen- nego uczestniczyła w strajku załogi Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie. W wyniku pacyfikacji zakładu przez wojsko zmuszona była jakiś czas się ukrywać. Nie- długo po wyjściu z ukrycia została aresztowana i internowana w obo- zie w Gołdapi.

Czesław Deptuła

- Strona 19 -

Cytaty

Powiązane dokumenty

The provision of Article 7 (5) PDA indicates that the authority responsible for determining a list of minimum anti-forgery safeguards required for individual groups of

"20 lat pracy publicznych bibliotek powszechnych województwa. olsztyńskiego 1946-1966", praca zbiorowa

cić Archeontowi za przewóz przez Styks. Trzeba raczej przyjąć, że zwyczaj ten był podyktowany troską o zbawienie zmarłego. Należy także zaznaczyć, że praktyka ta nigdy

Następnie podejmowane są zagadnienia szczegółowe: prawna ochrona środowiska przed uciążliwościami, przed promieniowaniem, konserwatorska ochrona przyrody, prawna ochrona

W obrębie kultury tabloidowej silnie eksploatowany jest mo- tyw „kariery” zdeprawowanych Aufseherinen w hitlerowskich obo- zach zagłady, na przykład przedwojennej księgowej

Zauważa bowiem, że liczba kolumn w macierzy wyrażającej argumentację z Myśli jest za mała, gdyż przewidziane przez francuskiego filozofa dwa prawdo- podobne stany rzeczy:

Ani rozwój badań naukowych nad epoką, ani też odrodzenie legendy napoleońskiej w literaturze i społeczeństwie polskim nie należy do przedmiotu moich rozważań,

Nie zaw sze jed n ak usiłow ania Jana odnosiły pom yślny sku­ tek. celem w ręczenia jej apelacji.. — Klemens VI pisze do cesarza w 1350 r.: „Cancellarius