Konferencja na temat parazytologii łowieckiej w Pradze (Czechosłowacja)

(1)

KONFERENCJA NA TEMAT PARAZYTOLOGII

ŁOWIECKIEJ

W PRADZE

(CZECHOSŁOWACJA) STEF AN TARCZYŃSKI

Czechosłowackie

Towarzystwo Parazytologiczne

zorganizowało

w Pra- dze w dniu 7 czerwca 1960 r.

konferencję międzyresortową

na temat parazytologii

łowieckiej. Głównym

celem omawianej konferencji

było

przedyskutowanie warunków koordynacji planów prac naukowych oraz

perspektyw dalszych

badań

i

możliwości

praktycznego wykorzystania

ich wyników.

(2)

KONFERENCJA W SPRAWIE PARAZYTOLOGII ŁOWIECKIEJ

553 W Konferencji

wzięli udział

prz€dstawiciele resortowych instytutów naukowych oraz placówek badawczych

podległych Czechosłowackiej

Aka- demii Nauk Rolniczych. Obecny

był również

przedstawiciel Ministerstwa Rolnictwa i

Leśnictwa

Republiki

Ozechosłowackiej.

W obradach uczest-

niczył także, bawiący

w tym czasie w Pradze, sekretarz

Zarządu Głów

nego Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego dr Stefan

Tarczyński.

Obrady

otworzył

akademik Otto Jirovec krótkim przemówieniem, w którym

podkreślił naukową

i

praktyczną wagę

problemów

stanowią

cych przedmiot zainteresowania parazytologów

łowieckich,

a

zwłaszcza ścisłe powiązanie

tej problematyki z

medycyną

i

weterynarią

w za- kresie inwazyjnych chorób

odzwierzęcych.

Z kolei

wygłoszone zostały

trzy referaty,

stanowiące podstawę póź

niejszej dyskusji, a mianowicie :

1 - inż.

A. Kotrly z Naukowego Insty- tutu Gospodarstwa

Leśnego

i

Łowiectwa Czechosłowackiej

Akademii Nauk Rolniczych w

Zbrasławiu

(VULHM CSAZV)

przedstawił

ogólnie problem parazytoz zwierzyny

łownej;

2 - dr B. Rysavy z

Oddziału

Parazytologii Instytutu Biologicznego

Czechosłowackiej

Akademii Nauk w Pradze (OPBU CSA V)

omówił

zagadnienie wspólnych dla zwierzyny

łownej

i

zwierząt

domowych inwazji

pasożytniczych;

3 - akademik O. Jirovec (CSAV)

przedstawił szczegółowo

problem antropozoonoz, których

źródłem

dla

człowieka są

lub

mogą być

chore

zwierzęta łowne.

Wymienione referaty

zawierały

wiele ciekawego dyskusyjnego ma-

teriału,

nic

więc

dziwnego,

że

po ich

wygłoszeniu rozwinęła się długo

trwała

i

żywa

dyskusja, w której zabierali

głos

niemal wszyscy uczest- nicy Konferencji. Wypowiedzi dyskutantów, oparte na wynikach pro- wadzonych przez nich

szczegółowych badań, rozwinęły i uzupełniły

tezy przedstawione przez referentów.

Z

zagadnień dotyczących

ogólnych problemów organizacji

badań,

za- równ o w r efe ratach, jak i w wypowiedziach dyskutantów, na plan pierw- szy

wysunęły się:

1 - sprawa

konieczności ścisłej współpracy

poszcze- gólnych

zakładów

naukowych, nie tylko w skali krajowej, ale i

między

narodowej, oraz

dokładniejszej

koordynacji tematyki bad awczej; 2 -

niezbędność

prowadzenia

badań mających

szerokie biologiczne znacze- nie, a nie ograniczanie ich tylko do tematyki praktycystycznej.

Spośród

licznych parazytoz,

b~dących

tematem

rozważań

Konfe- rencji, szczególnie wiele miejsca

poświęcono

niektórym protozoozom (toksoplazmoza, kokcydiozy), a

także

omawianym tu leptospirozom, hel- mintozom - takim jak nematodozy

płucne,

trematodozy i cestodozy

(zwłaszcza bąblowica).

Wiele

też

czasu

zajęła

dyskusja na temat zwal- czania ognisk niektórych chorób

przenośnych,

jak np. tularemii.

Przedstawione dane liczbowe,

dotyczące ekstensywności

inwazji nie- których

pasożytów wśród

zwierzyny

łownej, stanowiły

ciekawy

materiał

dyskusyjny . Tak

więc

np., jak

wynikało

z referatu akademika Jiroveca,

włośnie

wykrywa

się

w

Czechosłowacji

u

około

200/o lisów, a toksoplaz-

mozą dotknięty

jest tu znaoznie

większy

procent

pogłowia różnorakiej

zwierzyny

łownej. Zabierający głos

w dyskusji na ten ostatni temat dr O. Havlik

stwierdził

na podstawie

własnych

serologicznych

badań toksoplazmozę

u

około

300/o

zajęcy

i u

około

500/o sarn

(!).

Tak wysokie

wskaźniki ekstensywności

inwazji toksoplazmy

nasuwają uzasadnioną obawę, że

w tym przypadku nie

wystarczają

do rozpoznania same jedynie

(3)

Z ŻYCIA NAUKOWEGO - KRONIKA

- --- - ---· - --·-·-- - - --- -- - -

serologiczne metody diagnostyczne. Istnieje bowiem

duże

prawdopodo-

bieństwo

zawodnych wyników,

chociażby

z uwagi na

możliwość

niespecy-

ficzności

odczynów biologicznych.

W

związku

z referatami

inż.

A. Kotrlyego i dra B. Rysavego, pole-

mizując

z

poglądami

referentów na temat wspólnoty kokcydiofauny za-

jęcy

i królików, dr S .

Tarczyński przedstawił

wyniki polskich

badań

na ten temat (przeprowadzonych przez J. Pastuszko),

wskazujące

wy-

raźnie

na

odmienność gatunkową

Eimeria sp.

występujących

u wspom- nianych

żywicieli

w naturalnych warunkach

środowiskowych,

jedno-

cześnie popierając pogląd

Rysavego,

że

ekologiczne, a

zwłaszcza żywie

niowe czynniki (wspólny pokarm)

mogą mieć decydujące

znaczenie dla adaptacji

pasożytów

do niespecyficznych dla nich

żywicieli. Wydają się

za tym

przemawiać również

wyniki

badań dotyczących

helmintofauny

zwierząt

rezerwatowych

(żubr) i

zwierzyny

płowej

w Polsce (prace Jana

Dróżdża).

Zajmując

stanowisko wobec wypowiedzi przedstawiciela resortu rol- nictwa i

leśnictwa,· domagającego się

od zebranych wytyczenia konkret- nego planu walki

z

chorobami zwierzyny

łownej, mającymi

sanitarne i gospodarcze znaczenie, dyskutanci (Rosicky,

Tarczyński

i inni) wska- zali na

konieczność

prowadzenia nie tylko

badań

ograniczonych do prak- tycznej tematyki. Zwrócili oni

uwagę

na

istniejące

jeszcze

poważne

luki w dotychczasowej naszej

znajomości

fauny

pasożytów,

ich przeno- sicieli i

żywicieli.

Dr Rosicky

zwrócił

np.

między

innymi

uwagę

na brak

szczegółowych

danych

dotyczących

fauny stawonogów, a

zwłaszcza

owa- dów krwiopijnych (komary, meszki itp.), co jest powodem

poważnych

braków w rozeznaniu inwazjologicznym w , zakresie parazytologii

ło

wieckiej . Dlatego

też

jedynie zakrojone na

szeroką skalę

badania do-

tyczące

poszczególnych

najważniejszych

problemów, jak np. zwalcza- nia tularemii w jej naturalnych ogniskach (dr V. Zima i inni),

mogą doprowadzić

do praktycznych efektów tych prac.

Po

długiej,

bo kilka godzin

trwającej,

dyskusji zebrani postano- wili

powołać specjalną komisję, złożoną

z przedstawicieli

różnych

re- sortowych i akademickich instytucji naukowych, dla opracowania szcze-

gółowych

koordynacji planów naukowych na

przyszłość.

Kończąc pragnę podkr•eślić

niezwykle serd•eczne

przyjęcie

zgotowane autorowi tego sprawozdania przez parazytologów

czechosłowackich.

Wy- razem tej

serdeczności była gościnność,

1 z

jaką

przyjmowano mnie nie tylko podczas Konferencji, ale na

każdym

kroku,

wszędzie,

gdzie tylko

znalazłem się

w czasie mego

miesięcznego

pobytu w

Czechosłowacji.

Za to

miłe

i serdeczne

przyjęcie,

za okazanie mi tak wiele serca i przy-

jaźni pragnę

na tym miejscu jak najserdeczniej

podziękować

moim Czeskim i

Słowackim

Gospodarzom.

Z Katedry Parazytologii

i