Ewa Danuta Białek
Szkoła emocji
CYKL
WYZWANIA EDUKACYJNE EDUKACJA DLA KAŻDEGO:
SZTUKA ŻYCIA W ŚWIECIE
Copyright by: Ewa Danuta Białek Warszawa, 2012
ISBN 978-83-63428-19-8
Pierwsze wydanie w wersji broszurowej, Warszawa, 2000
---
INSTYTUT PSYCHOSYNTEZY. Centrum Wspierania Zrównoważonego Rozwoju Człowieka www.psychosynteza.pl instytut@psychosynteza.pl
sklep internetowy http://zdrowiedlaciebie.abc24.eu
Co z tymi emocjami?
Temat uczuć i emocji jest bardzo trudny, ponieważ dotyczy bezpośrednio wewnętrznych przeżyć człowieka. Od pokoleń nigdy na niego nie zwracano uwagi w edukacji. Emocje traktowano jako coś wrodzonego, co istnieje, jest niezmienne, niewyuczalne i niekontrolowalne. Po prostu się dzieje.
Aż przyszła pora na edukację. W programach szkolnych pojawia się coraz częściej psychoedukacja, a w niej w szczególności - uczenie o emocjach. To bardzo skomplikowana „materia”, stanowiąca, być może „lek”
na to, co dzieje się wokół - agresję, przemoc, narkomanię, różnego typu uzależnienia, tragedie rodzinne.
To jednak bardzo zróżnicowany temat, którego zaledwie część stanowią emocje. To cała nowa edukacja - a właściwie psychoedukacja emocji, woli, wyobraźni i całej sfery kontaktów międzyludzkich, a przede wszystkim zdrowia, ale zaczynająca się OD SIEBIE - od pojedynczego człowieka i uczenia się na sobie.
W edukacji, tak jak w medycynie powinna obowiązywać zasada
„przede wszystkim nie szkodzić”. Dlatego jest to tak skomplikowane. Nie można poruszać jednego, bez „pociągnięcia za sznurki” czegoś innego.
Ponieważ jesteśmy całością - a nie częścią.
Z tego też powodu właściwe przygotowanie rodziców, a także nauczycieli do pracy z dziećmi w tej materii jest sprawą ogromnie ważną. A także zrozumienie „niewłaściwych fundamentów” i wadliwych wzorców.
W chwili obecnej coraz częściej w szkoleniu nauczycieli pojawiają się „warsztaty na temat emocji”. Warsztat jest specyficznym narzędziem pracy, gdzie „dotyka się zagadnienia”, nie analizując go dogłębnie. Do tego służy seminarium. To tak jak powiedzenie pacjentowi, żeby wziął lek na ból jakiegoś narządu, ale obejrzał go tylko i nie łykał.
Psychoedukacja jest nie tylko profilaktyką lecz przede wszystkim wspieraniem zdrowia i rozwoju. Jest spojrzeniem na siebie w kategoriach
„czy mnie jest ze sobą dobrze”, czy wyrobione nawyki, zachowania, poglądy mi służą, czy pozwalają mi także na właściwe kontakty z innymi ludźmi. Jeśli nie, to co mogę w tej sprawie zrobić, aby mnie i innym żyło się lepiej.
Często jest to także dochodzenie do problemów lub przypadkowe
„natrafienie” na nie w trakcie pracy ze sobą lub innymi i pomoc w ich rozwikłaniu.
Dlatego też nie można zakładać w pracy z człowiekiem - żywym, czującym, przeżywającym organizmem, że jest to „tylko warsztat” - więc nie rozwiązuję nikomu żadnych problemów.
A jeśli problem się pojawi, to co?
Zostawić dziecko z „otwartą raną”?
wykwalifikowanych trenerów. Nie można tego „puścić na żywioł” - przez nie przygotowanych ludzi w nowoczesnej psychologii - widzącej człowieka holistycznie, we wszystkich jego sferach i umiejących z nim pracować.
I tak jak w nowoczesnej - holistycznej medycynie - najważniejsze jest szukanie przyczyn i ich eliminacja - a nie leczenie skutków,
„przykładanie plastra na głęboką ranę” - tak też w edukacji - szukanie przyczyn jest sprawą podstawową. Aby najpierw wspierać rozwój, potem zapobiegać, a w końcu leczyć.
Promocja zdrowia i rozwoju najpierw. Potem profilaktyka - a na końcu - terapia.
W psychosyntezie - nowoczesnym kierunku w psychologii istnieje takie powiedzenie - „jeśli coś przychodzi na czas, jest to edukacja, jeśli za późno - jest to terapia”.
Najpierw więc analiza przyczyn, a potem synteza - pozbieranie wszystkiego razem i „ustawienie równowagi” wszystkiego w sobie.
