Kazimierz Zawadzki
Wspomnienie pośmiertne :
Władysław Janusz Tomorowicz
Palestra 9/7-8(91-92), 106-107
W ładysław Janusz Tomorowicz
D n ia 1|6 czerw ca 1965 rok u zm arł a d w o k a t W ła d y sła w Jan u sz T o m o r o w i c Ł P rzez w ie le la t sp o ty k a łem go często n a p o sied zen ia ch S tałej K o m isji R a d y M in istr ó w do iSpraw W alki z A lk o h o lizm em , w której a d w o k a t T om orow icz b rał ż y w y u d zia ł ja k o S ek retarz G en era ln y Z arządu G łó w n eg o S p o łeczn eg o K o m itetu P r z e c iw a lk o h o lo w eg o .
W szyscy' m a m y jeszcze w oczach J eg o ż y w ą sy lw e tk ę , pogod n y u śm iech — z a w s z e p e łe n e n tu z ja z m u i od d an ia dla sp r a w y sp o łeczn ej, k tórej słu ży ł.
P rzez ca łe ż y c ie a d w ok ata T om orow icza, od w c z e sn e j m ło d o ści aż do o sta tn ich d n i, p r z e w ija s ię u m iło w a n ie p racy d la dobra c zło w ie k a i sp o łeczeń stw a .
B ęd ą c za a b so rb o w a n y pracą za w o d o w ą , p ełn ią c p o w a żn e i o d p o w ied zia ln e fu n k c j e p a ń stw o w e czy te ż d ziałając w sa m o rzą d zie ad w ok ack im , ad w o k a t T om orow icz
z a w sz e p o tr a fił łą c z y ć o b o w ią zk i d n ia c o d zien n eg o z dużym oso b isty m za a n g a żo w a n ie m sp o łeczn y m .
J u ż ja k o uczeń gim n azju m im . M. R eja w W arszaw ie b y ł czyn n y w p o stę p o w y c h o rg a n iza cja ch u czn io w sk ich , a stu d iu ją c n a W yd ziale P ra w a U n iw e r sy te tu J a g ie llo ń s k ie g o , d zia ła ł czy n n ie w o rgan izacjach P P S .
W okresie) m ię d z y w o je n n y m — jako ad w ok at — b y ł obrońcą w w ie lu p rocesach d zia ła czy p o stęp o w y ch .
U c z e stn ic z y ł w k a m p a n ii w r z e śn io w e j. P rzeb y w a ją c p o tem w o ficersk im obozie j e ń c ó w (redagow ał w ra z z M in istrem A d am em R a p a ck im ta jn ą g a zetę le w ic o w ą .
P o w y z w o le n iu w r ó c ił n a ty c h m ia st do K ra ju i o d d ał s w e ży cie i w ie d z ę o d b u d o w ie L u d o w ej O jczyzny.
Z aczyn a p racę jak o radca p raw n y, a n a stę p n ie jako n a czeln ik W yd ziału P r a w n e g o w M in iste r s tw ie P racy i O pieki S p o łeczn ej, po czym p rzechodzi n a s ta n o w i sk o d y r e k to r a B iu ra P ra w n eg o S ejm u U sta w o d a w czeg o , a n a stę p n ie z o sta je radcą P rezesa G łó w n e j K o m isji A rb itra żo w ej.
B y ł czło n k iem R ady N a czeln ej P P S , a po zjed n o czen iu stał, s ię czło n k iem P o l sk iej Z jed n oczon ej P a r tii R o b o tn iczej, w której p o w ierzo n o m u o d p o w ied zia ln e fu n k c je w C en tra ln ej K o m isji K on troli P a rty jn ej.
Od ro k u 1949 b y ł człon k iem P rezy d iu m Z arządu G łów n ego Z rzeszen ia P r a w n i k ó w P o lsk ich , a w rok u 1955 — W icep re zesem Zarządu G łów n ego. W 1951 r. z o s ta ł W icep re zesem Z arządu G łó w n eg o M ięd zy n a ro d o w eg o Z rzeszen ia P r a w n ik ó w D em o k ra tó w .
P rzez 38 la t b y ł a d w o k a tem , brał te ż cz y n n y u d z ia ł w p racach sam orządu a d w o k a c k ie g o ja k o d ziek an W arszaw sk iej R a d y A d w o k a ck iej w la ta ch 1946— 1955,
a od rok u 1951 ró w n ie ż jako czło n ek W yd ziału W yk on aw czego N a czeln ej R ady A d w o k a c k ie j. W la ta ch 1954— 1956 b y ł W icep rezesem N a czeln ej R ady A d w o k a c k ie j. D o o sta tn ie j c h w ili b y ł czy n n y m czło n k iem P o d sta w o w ej O rgan izacji P a r t y j n e j p rzy W a rsza w sk iej R ad zie A d w o k a ck iej.
N r 7-8 (91—92) Uchwały Prezydium, Nr a 107
A d w o k a t W ła d y sła w J a n u sz T o m orow icz za za słu g i w p racy za w o d o w ej i sp o łe c z n e j od zn aczon y b y ł K rzy żem O ficersk im O rderu O drodzenia P o lsk i. M edalem Z w y c ię stw a i W oln ości i in n y m i o d zn aczen iam i p a ń stw o w y m i.
B y ł św ie tn y m organizatorem , c zło w ie k iem w ie lk ie j w ie d z y i w y so k ie j k u ltu r j, a jed n o cześn ie sk ro m n y m i o fiarn ym d ziałaczem sp ołeczn ym . W sp ółp racow n icy m ó w ili o nim : dobry k ierow n ik .
C złow iek o ży w y m , czu łym n a k rzy w d ę lu d zk ą sercu , dobry kolega. M iał w ie le o so b iste g o uroku, k tórym z je d n y w a ł so b ie ludzi. W szyscy, k tórzy sp o ty k a li się z n im w pracy za w o d o w ej i sp o łeczn ej, darzyli go n ie ty lk o dużą sy m p a tią , ale i g łęb o k im sza cu n k iem za jeg o p raw ość charak teru , b ezk o m p ro m iso w o ść i odda n ie sp ra w ie, k tórej bez reszty słu ż y ł do o sta tn ich d n i s w e g o życia.
N ie ty lk o ad w ok atu ra p o lsk a , a le w s z y sc y p o stęp o w i p ra w n icy p o lscy przez śm ie r ć Jego p o n ie śli b o lesn ą stratę.
N ie m ogłem , n ie s te ty , u czestn iczy ć o so b iście w p ogrzeb ie ad w o k a ta T o m o ro w i- cza, k ied y żeg n a ł go p r z e d sta w ic ie l N a czeln ej R ady A d w o k a ck iej. W d zięczny je stem R ed a k cji „ P a lestry ”, że u m o ż liw iła m i ch o cia ż w te n sp osób oddać n a leżn ą cześć dobrem u P o la k o w i i w zo ro w em u a d w o k a to w i, jak im b y ł ad w ok at T om oro w icz.
K a z i m i e r z Z a w a d z k i
M A C Z E L I M A K A P A A D W O K A C K A
1.
U C H W A Ł A
NACZELNEJ RADY ADWOKACKIEJ
z dnia 26 czerw ca 1965 r.,
za tw ierd zon a d ecy zją M inistra S p ra w ied liw o ści z clnia 2.VII.1935 r.
Na zasadzie art. 55 ust. 1 p'kt 6 ustawy z dnia 19.XII.1963 r. o ustroju
adwokatury Naczelna Rada Adwokacka, rozpatrzywszy w dniu 26.VI.
1965 r. sprawę zmiany regulaminu Funduszu Samopomocy Koleżeń
skiej przy NRA, uchwalonego przez NRA w dniu 14.XI.1964 r. i za
twierdzonego decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia 2.XII.1964 r.*,
u c h w a l a , co następuje:
§ l.
