RE\1239072PL.docx PE697.921v01-00
PL
Zjednoczona w różnorodnościPL
Parlament Europejski
2019-2024
Dokument z posiedzenia
B9-0466/2021 14.9.2021
PROJEKT REZOLUCJI
złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącego
Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu w sprawie sytuacji w Libanie
(2021/2878(RSP))
Thierry Mariani, Jérôme Rivière, Anna Bonfrisco, Susanna Ceccardi, Marco Campomenosi
w imieniu grupy ID
PE697.921v01-00 2/5 RE\1239072PL.docx
PL
B9-0466/2021
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Libanie (2021/2878(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Libanie i na Bliskim Wschodzie,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie partnerstwa euro- śródziemnomorskiego,
– uwzględniając Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony1,
– uwzględniając porozumienie z Kairu zawarte między Libanem a Organizacją Wyzwolenia Palestyny w 1969 r.,
– uwzględniając wystąpienie przewodniczącego Rady Europejskiej Charles’a Michela przedstawione 4 sierpnia 2021 r. podczas międzynarodowej konferencji w sprawie wsparcia dla ludności Libanu,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego
przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 14 września 2021 r. w sprawie sytuacji w Libanie,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że wybuch w porcie w Bejrucie, do którego doszło 4 sierpnia 2020 r., wpłynął bardzo negatywnie na morale mieszkańców tego kraju; mając na uwadze, że po wybuchu w porcie w Bejrucie kandydatom desygnowanym na stanowisko premiera, tj.
Mustafie Adibowi, Hassanowi Diabowi i Saadowi Hariri nigdy nie udało się utworzyć rządu; mając na uwadze, że kilka miesięcy później, 10 września 2021 r. desygnowany premier Najib Mikati ogłosił utworzenie nowego rządu;
B. mając na uwadze, że dewaluacja funta libańskiego doprowadziła do wyniszczającego kryzysu gospodarczego i walutowego, który z kolei poważnie wpłynął na warunki społeczne w Libanie;
C. mając na uwadze, że wojna w Syrii trwająca od blisko 10 lat spowodowała masową emigrację i sprawiła, że na terytorium Libanu, kraju liczącego mniej niż 7 mln mieszkańców, przebywa niemal 1,5 mln syryjskich uchodźców, z czego 879 000 jest zarejestrowanych w UNHCR – Biurze Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców;
D. mając na uwadze, że od 2011 r. sama Unia Europejska przekazała Libanowi ponad
1 Dz.U. L 143 z 30.5.2006, s. 2.
RE\1239072PL.docx 3/5 PE697.921v01-00
PL
2,3 mld EUR, w tym 722 mln EUR na pomoc humanitarną w odpowiedzi na pilne potrzeby, przy czym większość tej kwoty została przeznaczona na pomoc uchodźcom syryjskim w Libanie;
E. mając na uwadze, że w Libanie nadal przebywa ponad 170 000 uchodźców
palestyńskich, nie licząc tych, którzy niedawno przybyli z Syrii; mając na uwadze, że porozumienie z Kairu odegrało rolę w wybuchu libańskiej wojny domowej;
F. mając na uwadze, że poparta przez Ban Ki-moona w 2016 r. propozycja naturalizacji uchodźców, którzy nie mają szans na repatriację w krótkim terminie, jest bardzo niepokojąca;
G. mając na uwadze, że przeprowadzone w mieście Al–Ka 27 czerwca 2016 r. zamachy, w których czterech zamachowców samobójców zabiło pięć osób, mogły spowodować o wiele więcej ofiar, gdyby nie heroiczna postawa burmistrza miasta, który
unieszkodliwił najbardziej niebezpiecznego z zamachowców; mając na uwadze, że zamachy dokonane przez dwóch zamachowców samobójców w Bourj el-Barajneh, do których doszło 12 listopada 2015 r., spowodowały śmierć ponad 40 osób;
H. mając na uwadze, że powtarzająca się ingerencja zagraniczna licznych mocarstw regionalnych i międzynarodowych w Libanie podważa wszelkie próby osiągnięcia równowagi politycznej w tym państwie;
I. mając na uwadze, że 8 sierpnia 2020 r. turecki minister spraw zagranicznych zaoferował wielu obywatelom Libanu obywatelstwo tureckie;
J. mając na uwadze, że społeczność chrześcijańska w Libanie jest reprezentowana przez różne partie polityczne, zarówno krytyczne wobec rządu, jak i nim sprzymierzone;
mając na uwadze, że nie należy osłabiać praw politycznych wspólnoty chrześcijańskiej;
K. mając na uwadze, że pojawiły się doniesienia o planach przełożenia wyborów parlamentarnych i samorządowych w Libanie na późniejszy termin;
L. mając na uwadze, że Unia Europejska zapowiedziała, iż będzie dążyć do
przeprowadzenia inwestycji o wartości 1,5 mld EUR w Libanie w ciągu trzech lat począwszy od 6 kwietnia 2018 r.;
M. mając na uwadze, że przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel ogłosił system sankcji, który Unia Europejska zastosuje wobec Libanu; mając na uwadze, że sankcje nałożone ostatnio na państwa Bliskiego Wschodu często miały konsekwencje społeczne i humanitarne dla ludów zamieszkujących państwa, wobec których były skierowane, natomiast nie spowodowały żadnych zmian politycznych;
1. solidaryzuje się z Libańczykami, zwłaszcza z ofiarami wybuchu z 4 sierpnia 2020 r. i ofiarami licznych brutalnych zajść, do których doszło latem 2021 r. w związku z niedoborem paliwa;
2. podkreśla, że pomimo ogromnej odporności, jaką Liban nieustannie wykazywał podczas wojny domowej i po jej zakończeniu, odpływ ludności Libanu, a zwłaszcza jego klasy średniej, doprowadzi do drenażu mózgów i zagrozi przyszłości kraju;
PE697.921v01-00 4/5 RE\1239072PL.docx
PL
3. zwraca uwagę, że wojna w Syrii niesie destabilizujące skutki na całym Bliskim Wschodzie, w szczególności z powodu migracji Syryjczyków do krajów ościennych;
uważa zatem, że nałożony na Liban przez społeczność międzynarodową obowiązek udzielania w dalszym ciągu schronienia ponad milionowi syryjskich uchodźców na terytorium tego kraju przyspieszył kryzys gospodarczy, pogorszenie infrastruktury i napięcia demograficzne w tym kraju;
4. uważa, że należy ponownie ocenić pomoc międzynarodową udzielaną syryjskim uchodźcom w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej w Libanie i zubożenia libańskich rodzin; podkreśla, że pomoc ta jest przyznawana w dolarach, tymczasem wartość waluty libańskiej ciągle spada; zwraca uwagę, że ten stan rzeczy sprzyja inflacji i prowadzi do sytuacji, w której rodziny syryjskie otrzymują większe dotacje niż rodziny libańskie;
5. ubolewa, że po licznych błędach popełnionych przy przyjmowaniu uchodźców
palestyńskich w Libanie, zwłaszcza na mocy porozumienia z Kairu, oraz po utworzeniu tzw. stref eksterytorialnych w Libanie społeczność międzynarodowa dąży do naruszenia suwerenności libańskiej poprzez wywieranie na Liban presji, aby przyznał tym
uchodźcom obywatelstwo libańskie, lub poprzez zachęcanie do tworzenia nowych stref eksterytorialnych;
6. przypomina, że uchodźcy syryjscy dokonali już zamachów islamistycznych w Libanie, w tym w ramach ugrupowań powstałych w obozie dla uchodźców w mieście Arsal, które zamordowały kilka osób w chrześcijańskim mieście Al–Ka, czy innych ugrupowań, które zorganizowały brutalne zamachy w Burj El Barajneh;
7. wyraża zaniepokojenie, że pogarszająca się sytuacja gospodarcza i zamieszki
spowodowane obecnością dużej liczby syryjskich uchodźców to dwa czynniki tworzące warunki sprzyjające wszelkiego rodzaju ingerencjom międzynarodowym w Libanie;
zwraca szczególną uwagę na rosnące wpływy Turcji na północy kraju, co może mieć poważne konsekwencje dla wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, zwłaszcza Cypru;
8. uważa, że w tych warunkach ważne jest utworzenie nowego rządu, który służyłby Libańczykom i oferował społeczności międzynarodowej jasność co do przyszłości kraju; stwierdza, że ten nowy rząd powinien odzwierciedlać wolę Libańczyków i nie powinien powstać w wyniku ingerencji międzynarodowej, co automatycznie
podważyłoby jego wiarygodność; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie długo oczekiwanego rządu;
9. uważa, że w Libanie nie wolno zaprzepaścić utrzymania roli, reprezentacji i wpływu wspólnot chrześcijańskich, zwłaszcza w odniesieniu do stanowisk politycznych; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje istotną rolę, jaką odgrywa patriarcha maronicki w prowadzeniu demokratycznego dialogu w tym kraju;
10. obawia się, że jakiekolwiek opóźnienie wyborów samorządowych i parlamentarnych w Libanie podważyłoby międzynarodową wiarygodność tego kraju; podkreśla, że chociaż organizacja wyborów jest faktycznie suwerenną prerogatywą kraju, ich odroczenie miałoby katastroficzne skutki dla postrzegania Libanu;
RE\1239072PL.docx 5/5 PE697.921v01-00
PL
11. uważa, że obowiązkiem Komisji jest udzielanie przejrzystych odpowiedzi na temat podziału środków pochodzących od unijnych podatników i zarządzania tymi środkami, które zostały wypłacone Libanowi, i przypomina, że walka z korupcją w tym kraju jest głównym hasłem wielu demonstracji, które miały miejsce w Libanie od października 2019 r.;
12. przypomina, że w przeszłości Liban miał uprzywilejowane stosunki z państwami członkowskimi Unii Europejskiej; ostrzega, że destabilizacja tego kraju stanowi zagrożenie dla UE, zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa i migracji;
13. uważa, że każdy system sankcji wobec Libanu wymagałby jak największej ostrożności ze względu na gospodarcze, społeczne i polityczne konsekwencje, jakie sankcje mogą wywołać w tym kraju;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii ds.
zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz wybranemu rządowi Republiki Libańskiej.
