Monika Borys, Kopciuszek
A teraz słodki mój Maluszku, Będzie bajeczka o Kopciuszku, Macochę poznasz, jej córki złe Lecz wszystko dobrze, skończy się.
Trzydniowy bal z rozkazu Króla, wydano by dla Królewicza wyszukać Żonę najwspanialszą Z rozumu serca i oblicza.
Macocha córki swoje stroi, A pasierbicę gna do kuchni,
Niech Kopciuch zbiera soczewicę, rzuconą w popiół, który cuchnie.
Laj Na na Na laj ...
Białe gołębie, które chętnie
przylecą zawsze, gdy ktoś w biedzie pomogły w pracy Kopciuszkowi, Niech także na zabawę idzie.
Macocha wściekła po raz drugi, rzuciła w popiół soczewicę Jeżeli zdąży ją wyzbierać Będzie tańczyła z Królewiczem.
I znów gołębie przyleciały, Pomogły wybrać ziarna z brudu, I dziewczę w suknię przyodziały Lecz to nie koniec ptasich cudów.
Cóż to za Panna wkrąg szeptano W coraz to innej, pięknej sukni, która gdy kończy się zabawa, Ucieka, by się ukryć w kuchni.
Laj, Na Na na, laj, laj ...
Królewicz ją pokochał szczerze, I pojąć pragnął ją za żonę, Lecz mu umknęła, pogubiwszy Śliczne buciki, wyzłocone.
Zaraz nakazał Pannom mierzyć Te buty śliczne, szczerozłote I wszystkie chętnie to robiły Mając za Księcia wyjść ochotę.
Macocha córki swe zmuszała, by sobie stopy przycinały Lecz królewicza nie zmyliła
Bo sercem szukał stópek małych.
A któż to jest - zapytał wreszcie.
To brudne dziewczę przy kominie?
To Kopciuch - wrzeszczą siostry wściekłe.
Dziewucha, która z brudu słynie.
Chodź tu Dzieweczko - rzekł Królewicz.
I złoty but na nogę wkłada, Toś Ty jest moją tancereczką
Ty będziesz ze mną krajem władać.
Macocha włosy rwie z rozpaczy, Córeczki stopy bandażują.
A Ci co wierzą w sprawiedliwość, Pełni radości już świętują,
La la la ...
Prawda z pięknej tej bajeczki, w serduszku Twoim się rozgości. Sprawiedliwości, Miłości - będziemy bronić od podłości.
Monika Borys - Kopciuszek w Teksciory.pl
