ZACHOWANIE SIĘ SWOISTYCH PRZECIWCIAŁ, U KOBIET LECZONYCH Z POWODU RZĘSISTKOWICY

(1)

W[ADOMOSCI PARAZYTOLOGICZNE T. XXXI, Nr 2: 1985

ZACHOWANIE

SIĘ

SWOISTYCH

PRZECIWCIAŁ,

U KOBIET LECZONYCH Z POWODU

RZĘSISTKOWICY KRYSTYNA ZEMBUROWA, MIECZYSŁAW DYMON I JAN KUCZEK

Zakład Parazytologii Instytutu Mikrobiologii AM, Kraków ZPS Poradnia Cytologiczna przy Szpitalu Miejskim, Leżajsk

Rzęsistkowica

u kobiet

występuje naczęściej

w trzech postaciach kli- nicznych: bezobjawowej, subklinicznej i ostrego stanu zapalnego pochwy.

O

przebiegu inwazji w znacznym stopniu

decydują:

stan biocenotyczny pochwy oraz

odporność

gospodarza.

W przypadku trichomonadozy aisymptomatycznej subiektywne dozna-

nia mogą być

nieuchwytne, a brak oparcia w objawach klinicznych do- datkowo utrudnia postawienie

właściwej

diagnozy. Takie bowiem obja- wy, jak

upławy

i

odpowiedź

zapalna nie zawsze

towarzyszą zarażeniu rzęsistkiem,

a ponadto

również mogą być

za nie odpowiedzialne inne drob- noustroje.

Ocena trichomonadozy, szczególnie postaci chronicznej, w

dużym

stop- niu

zależy

od zastosowanych technik laboratoryjnych. Kliniczne badania parazytologiczne

(bezpośredni

preparat wilgotny wymazu z pochwy, szyj-

ki i cewki, preparat utrwalony, barwiony, a także

hodowla

pasożyta

na odpowiednich

podłożach) były

przedmiotem wielu

dociekań

i analiz [2, 4, 7, 9). Poza owymi metodami próbowano - na

mniejszą skalę

- opie-

rać diagnozę

tej inwazji na metodach serologicznych,

odzwierciedlają

cych stan odpowiedzi humoralnej w wyniku

zarażenia rzęsistkiem.

Nato- miast techniki serologiczne

częściej były narzędziem

w dociekaniach epi- demiologicznych.

W

niniejszej pracy próbowano

prześledzić

zachowanie

się

miana swoi- stych

przeciwciał

u kobiet w przebiegu

rzęsistkowicy

przy jednoczesnym

uwzględnieniu

oceny klinicznej oraz efektów terapeutycznych. Przedy- skutowano

także

niektóre przyczyny

niepowodzeń

diagnostycznych.

Materiał i metody

Badania serologiczne

obejmowały

56 kobiet w wieku 20 - 47 lat z tri-

chomonadozą rozpoznaną

klinicznie oraz metodami parazytologicznymi.

Grupa kontrolna

składała się

z 41 pacjentek (19 - 35 lat), u których wy- kluczono

zarażenie

badaniami klinicznymi i laboratoryjnymi oraz z sze-

ściorga

dzieci (10 - 12 lat).

(2)

126

K. ZEMBUROWA I WSP.

Miana

przeciwciał przeciwrzęs~stkowych

w surowicach

określono

od- czynem immunofluorescencji

pośredniej

(OIF)

. Szczegółowe

dane doty-

czące

przygotowania antygenu

rzęsistkowego

oraz

technikę

wykonania testu przedstawiono we

wcześniejszych

publikacjach [14, 15]. We wszy- stkich przypadkach wykonano odczyn serologiczny dwukrotnie: przed le- czeniem i w

różnym

czasie po

zakończeniu

kuracji, dla ustalenia ewolu- cji miana

przeciwciał.

Wyniki badań

Szqegółowe

wyniki przedstawiono w tabelach 1 - 7.

W badaniach

wstępnych

wykonanych przed leczeniem miana przeciw-

ciał

u kobiet

zarażonych wahały się

w granicach 1 : 1280 - 1 : 160.

Wyż

sze (1 : 5180, 1 : 2560)

występowały

sporadycznie.

W grupie kontrolnej dodatnie wyniki uzyskano u 6 na 47 badanych z tym,

że wahały się

w granicach: 1 : 80 - 1 : 20 (tab. 1).

TABELA 1

Porównawcze badania serologiczne u kobiet zarażonych T. vagina/is z grupą kontrolną osób nie

zarażonych TABLE 1

Comparative serological examinations in T. vagina/is infected women and control noninfected group

Odwrotność miana przeciwciał I Ogólna

Wynik Reciprocal of antibody titer liczba

ujemny badanych

Negative General

results 5120 2560 1280 640 320 160 80 40 20 ^{number of} examined

persons

Przypadki obja-_wowej_rzęsi-

I

stkowicy po- twierdzone badaniem para-

zytologicznym

o

1 1 14 18 16 6

o o o

56

Cases of syrop- tomatic tricho- rnoniasis con- firmed by pa- rasitological

I I

I

examinations

I _I

^I

Grupa kontrolna

I

osób zdrowych

Control group 41

o o o o o o

1 3 2 47

of hcalthy persons

(3)

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 17

TABELA 2 Wyniki odczytu fluorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 2 tygodnie po leczeniu TABLE 2 The results of indirect immunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 2 weeks after treatment Przed leczeniem -Before treatment 5120

o

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 17

5120

o

Odwrotność mian Reciprocal of titer 2560 I 1280 640

o

I 3 6

32 160 5 3

Objawy* kliniczne Clinical symptoms 17 Po leczeniu -After tr~ atment Odwrotnośc mian Reciprocal of titer I I

Spadek miana Limit I -co najmniej o 4 rozc. 2560

swoist. Wyniki 1280 640 320 1:80-ujemne surowicy 160 -1:20 Negative Decrease of titer at least 4 Spec. results limit serum dilution I

o

3 4 5 5

o

Badanie parazytologiczne dodatnie Positive parasitolo- gical examination 17

I

Miano Wzrost utrzymu-Objawy* miana jące się kliniczne Increase Main-Clinical of titer tained syrop- titer toros

o o

11 • Upławy, stan zapalny -Vagina! discharge, inflamatory response.

Badanie parazytologiczne ujemne Negative parasitolo- gical examination 17

't1 ;o N l"l (') ~ (')

~

> ~ ;o N .t,J rJl ril 1-l ~ o ~

n

Kl

...

~ ,-;i

(4)

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 11 'rA:SELA 3 Wyniki odczynu immunoftuorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 3 tygodnie po leczeniu TABLE 3 The results of indirect immunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 3 weeks after treatment Przed leczeniem -Before treatment Liczba badanych Odwrotność mian Objawy* Badanie parazytolo- pacjentów Reciprocal of titer klii;iiczne giczne dodatnie Number of examined

I

1280

I

640

I

Clinical Positive parasitolo- patients 5120 2560 320 160 symptoms gical examination 17

I o I o

3

I

6

I

5 3

I

17

I

17 Po leczeniu -After treatment Odwrotność mian Reciprocal of titer Spadek miana Miano

!

Limit co najmniej Wzrost utrzymu-Objawy* o 4 rozc. miana jące się kliniczne I swoist. Wyniki Clinical 1 :80-ujemne surowicy Increase Main- 5120 2560 1280 640 320 160 Decrease of of titer tained symp- 1 :20 Negative titer at least 4 toms

I

Spec. results titer serum dilution limit

o o

3 2 3 3

o o o o

4 4 • Upławy, stan zapalny -Vagina! discharge, inflamatory response.

1-1 t.:> a:> p;

s li;

o ~

> ...

~ fil

:u

(5)

...

I ~ ;;; ?- 'd

.,

..,

.,

N ~ ?, !! m "' Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 8 'l'ABELA.4 Wyniki odczynu irnmunofluorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 4 tygodnie po leczeniu TABLE 4 The results of indirect irnmunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 4 weeks after treatment Przed leczeniem -Before treatment Liczba badanych Odwrotność mian Objawy• Badanie parazytolo- pacjentów Reciprocal of titer kliniczne giczne dodatnie Number of examined 2560 11280

I .

640

I

320

I

Clinical Positive parasitolo- patients 5120 160 symptoms gical examination 8

I o

1

I

2

I

2

I

2

I

1

I

8

I

8 Po leczeniu -After treatment Odwrotność mian Spadek miana Miano Objawy* Reciprocal ot: titer co najmniej Wzrost utrzymu- kliniczne Limit o 4 rozc. miana jące się Clinical swoist. Wyniki surowicy Increase Main 1:80-ujemne Decrease of tained symp- of titer toms 5120 2560 1280 640 320 160 1 :20 Negative titer at least 4 titer Spec. results serum dilution limit

o o o

2 2 1 3

o

4

o

1 • Upławy, stan zapalny -,vagina! discharge, inflamatory response.

;g

N l".I (') ~ (')

~

> ~ :Il ^N

i:l

~ .i :i:: o ~

...

(') ~ f--l ~ ~

(6)

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 6 TABELA 5 Wyniki odczynu immunofluorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 6 tygodni po leczeniu TABLE 5 The results of indirect immunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 6 weeks after treatment Przed leczeniem -Before treatment Liczba badanych Odwrotność mian Objawy* Badanie parazytolo- pacjentów Reciprocal of titer kliniczne giczne dodatnie Number of examined 5120

I

2560

I

1280

I I

I Clinical Positive parasitolo- patients 640 320 1 160 symptoms gical examination 6

o o

3 2

o

6 6 Po leczeniu -After treatment Odwrotność mian Spadek miana Miano Objawy* Reciprocal of titer co najmniej Wzrost utrzymu- kliniczne I l I Limit o 4 rozc. miana jące się Clinical

I i swoist. Wyniki surowicy Main-Increase 1:80-ujemne Decrease of tained symp- of titer toms 5120 2560 1280 640 320 160 1 :20 Negative titer at least 4 titer Spec. results serum dilution limit o

o o o

2 3

o

6

o o o

• Upławy, stan zapalny -Vaginal discharge, inflamatory response.

Badanie parazytologiczne ujemne Negative parasitolo- gical examinatio.n 6

I-' c,; o 0 N

~

o:l q :u o ~ :i,

...

~ Ul

:o

(7)

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients 6

TABELA 6 Wyniki odczynu immunofluorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 3-6 miesięcy po leczeniu TABLE 6 The results of indirect immunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 3-6 months after treatment Przed leczeniem -Before treatment 5120

o

Liczba badanych pacjentów Number of examined patients

I

6

I

⁵¹²⁰

2560

o o

Odwrotność mian Reciprocal of titer 1280 640

o o

320 160 4 2

Objawy* kliniczne Clinical symptoms 6 Po leczeniu -After treatment Odwrotność mian Spadek miana Reciprocal of, titer co najmniej Limit o 4 rozc.

I

swoist. Wyniki surowicy ' 1:80-ujemne Decrease of 2560 1280 640 320 160 1:20 Negative titer at least 4 Spec. results serum dilution limit

o o o

3 4 Badanie parazytologiczne dodatnie Positive parasitolo- gical examination 6

I

Miano Objawy* Wzrost utrzymu- kliniczne miana jące się Clinical Increase Main- symp- of titer tained toms titer 2 • Upławy, stan zapalny -Vagina! discharge, inflamatory response.

~ N t,j (') ~ (')

•

t" :i> ::;1 ~ N .l'1 r.n

...

r.n

..,

:;:; o ::;1

...

(') ,<

...

c.,,:, I--

(8)

TABELA 7 Wyniki odczynu immunofluorescencji pośredniej u kobiet zarażonych T. vagina/is przed i 12 miesięcy po leczeniu TABLE 7 The results of indirect immunofluorescence test in T. vagina/is infected women before and 12 months after treatment Przed leczeniem -Before treatment Liczba badanych Odwrotność mian Objawy* pacjentów Reciprocal of titer kliniczne Number of examined 2560 11280

I

320

I

Clin\cal patients 5120 640 160 symptoms 8

I

1

o I

2

I

5

o I o I

8 Po leczeniu -After treatment Odwrotność mian Liczba Reciprocal of titer Spadek miana badanych

I

Limit co najmniej o 4 rozc. pacjentów swoist. Wyniki surowicy Number of 1:80-ujemne Decrease of 5120 2560 1280 640 320 160 examined 1:20 Negative titer at least 4 patients Spec. results serum dilution limit 8

o

2

o

3

o

2 o 4 • Upławy, stan zapalny -Vagina! discharge, inflamatory response. a -Wysokie miano przeciwciał utrzymujące się -Mainta!ned hight antibody tltter. b -Wzrost miana przeciwciał -Increase of antibody titter.

Badanie parazytologiczne dodatnie Positive parasitolo- I gical examination

I

8 Miano Wzrost utrzymu-Objawy* kliniczne miana jące się Clinical Increase Main-syrop- of titer tained toros titer 2 2

I

2a,b

Badanie parazytologiczne ujemne Negative parasitolo- gical examination

o

I-' ~ ~ i'1 N

I

:.i

~ > ....

~ Ul ~

(9)

PRZECIWCIAŁA W RZĘSISTKOWICY

133 W badaniach kontrolnych wykonanych w 2 - 3 tygodnie po przepro- wadzonym leczeniu, miana

przeciwciał przeciwrzęsistkowych

praktycz- nie

utrzymywały się

na tym samym poziomie (spadek o 1 - 2

rozcień

czenia surowicy - r.s.). W tym

też

czasie,

mimo

nie stwierdzenia obec-

ności pasożyta

w wydzielinie pochwy, objawy kliniczne u

większości

ba- danych

były wciąż

dostrzegalne (tab.

2

i

3).

Sukcesywne cofanie

się

zmian klinicznych i tym samym wygasanie inwazji

T. vaginalis

u pacjentek -

postępowało

ze znamiennym spad- kiem poziomu

przeciwciał (powyżej 4

r.s.) od

4

tygodnia, a szczególnie

wyraźnie zaznaczyło się

po

6

tygodniach (por. tab.

4

i

5).

Nieco trudniejszymi do interpretacji serologicznej

okazały się

przy- padki, w których

przedział

czasowy

pomiędzy

badaniem

wstępnym

i kon- trolnym

(wykonanym po leczeniu) wynosił 3 - 6 miesięcy

oraz ponad rok.

U większości

pacjentek w tych dwu grupach wyniki kolejnego ba- dania parazytologicznego

były

ujemne; nie notowano

też

objawów

kli-

nicznych (ani podmiotowych, ani przedmiotowych). Znaczny spadek mia- na iswoistych

przeciwciał (powyżej 4

r

.s.) przemawiał

za dobrymi efekta-

mi terapeutycznymi, a tym samym za uznaniem pacjentek

za wyleczo- ne (tab. 6 i 7).

Niemniej przy negatywnych badaniach laboratoryjnych u czterech kobiet

występowały słabo wyrażone

objawy kliniczne

,

a poziom swoi- stych

przeciwciał

w surowicach

wykazywał tendencję zwyżkową

lub po-

zostawał

przy wysokich

wartościach

oznaczonych w badaniach

wstęp

nych.

Najwięcej

kontrowersji

budzą

dwa przypadki, w których ocena kli- niczna i parazytologiczna

wypadła

negatywnie, natomiast w testach kon- trolnych, w jednym z nich

wzrosła

a w drugim

utrzymywała się

na wyso- kim poziomie

zawartość przeciwciał przeciwrzęsi_stkowych

(tab.

6

i

7).

Omówienie wyników

Wcześniejszy materiał

dokumentacyjny, jak i dane przedstawione w obecnej pracy

sugerują dużą zgodność badań

serologicznych z rozpo- znaniem parazytologicznym [1, 3, 5, 6, 8, 10, 12). To,

że

do diagnózowa- nia trichomonadozy oraz oceny efektów terapeutycznych nie wykorzy- stano w

pełni

testów serologicznych

można wiązać

z

trudnościami

w in- terpretacji wyników tych

badań.

Czynnikiem

najczęściej komplikującym interpretację

swoistej reakcji serologicznej jest

obecność przeciwciał

naturalnych w badanych surowi- cach. W jakim okresie

życia pojawiają się

one u

człowieka dokładnie

nie wiadomo. Nie znane

są również

antygeny

stymulujące

ich wytwa-

rzanie; wiadomo tylko,

że mogą

one

reagować

z determinantami antyge-

nowymi

T. vaginalis.

(10)

134

K. ZEMBUROWA I WSP.

W przebiegu eksperymentalnej

rzęsistkowicy

w wyniku indukcji

Tri- chomonas foetus, stwierdzono że przeciwciała

naturalne nieobecne po urodzeniu

pojawiają się

w krótkim czasie, a ich poziom w surowicy

moż

na

wykazać

nawet w wieku

dojrzałym

[13]

.

Wyniki reakcji

krzyżowych

antygenów

pasożyta

z naturalnymi

przeciwciałami

obecnymi w surowi- cach ludzi

niezarażonych rzęsistkiem T. vaginalis - mogą być więc

przy-

czyną błędnej

interpretacji

badań

serologicznych.

Jednocześnie

trzeba

brać

pod

uwagę

fakt,

że

o reakcji antygen-prze-

ciwciało

decyduje

czułość

i

swoistość

zastosowanego testu serologiczne- go. Nawet bardzo

czułe

metody serologiczne obarcz. one

są dość dużym

limitem

swoistości.

Z tego

też

powodu w dodatnich wynikach tego typu

badań

- przy braku rygorystycznej oceny -

może się mieścić

pewien odsetek

fałszywie

dodatnich reakcji.

Istotne zatem znaczenie ma ustalenie zakresu

występowania

nieswoi- stych reakcji serologicznych w grupie kontrolnej, a

więc

u osób, u któ- rych wykluczono

zarażenie T. vaginalis. Najwyższe wartości

limitu swoi-

stości

uzyskano w

teście

OIF przy stosowaniu

rozcieńczeń

surowicy 1 : 80.

Kolejnym

stałym

przedmiotem dyskusji jest

wartość

diagnostyczna metod serologicznych stosowanych w

rzęsistkowicy.

W przedstawionej pracy trudno o

autorytatywną wypowiedź

w tej kwestii,

ponieważ ocenę

wyników przeprowadzono w oparciu o

materiał

wyselekcjonowany.

Założeniem

pracy

było

bowiem dokonanie analizy

badań

serologicznych nie tyle pod

kątem

diagnozy czy epidemiologii tej inwazji ile

efektywności

terapii.

Dane uzyskane przez innych autorów nie

są

na tyle miarodajne by testy serologiczne

można było uznać

za kryterium rozpoznawcze

rzęsi

stkowicy. Z posiadanych informacji wynika,

że

ewolucja miana swoi- stych

przeciwciał

tak znamienna dla oceny

aktywności

procesu chorobo- wego nie jest uchwytna i to zarówno w przypadkach

rzęsistkowicy

o chro- nicznym, jak i o ostrym przebiegu [8, 10, 12]. Tu

należy przypomnieć, że

za-

rażenie rzęsistkiem T. vaginalis zwłaszcza

w

początkowej

fazie inwazji w wielu przypadkach przebiega bezobjawowo, a konsultacja kliniczna i pobieranie

materiału

do

badań

odbywa

się najczęściej już

w czasie to-

czącego się

procesu chorobowego, czyli w okresie kiedy miano przeciw-

ciał osiąga

maksymalne

wartości

lub wykazuje

tendencję spadkową.

Fakt ten wydaje

się tłumaczyć

niepowodzenia w

śledzeniu

narastania pozio- mu

przeciwciał przeciw-rzęsistkowych

w surowicach pacjentów.

W

przeciwieństwie

do ludzi, na modelu

zwierzęcym

opisywany prze- bieg

zarażenia T. vaginalis krzywą

wzrostu

przeciwciał krążących można było określić

ab initio [13, 15].

Trudno jest jednak

oczekiwać

znamiennej fluktuacji w mianach w przypadkach

rzęsistkowicy

o

różnym

przebiegu klinicznym. Interakcja

gospodarz-pasożyt

jest bardziej skomplikowana i ma

najczęściej

przebieg

(11)

135 wielokierunkowy. W wyniku

zarażenia rzęsistkiem

w

narządzie

moczo-

wo-płciowym

rozwija

się

proces zapalny o charakterze lokalnym. Zosta-

ją

uruchomione miejscowe swoiste i nieswoiste mechanizmy obronne, które

odgrywają zasadniczą rolę

w eliminacji

pasożyta. Odpowiedź

im- munologiczna typu humoralnego natomiast ma w tej inwazji mniejsze znaczenie i ograniczony

udział

protekcyjny [1]. Wydaje

się

jednak,

że

te- sty serologiczne

mogą być

pomocne w interpretacji leczenia przypad- ków trichomonadozy niepotwierdzonej badaniami parazytologicznymi.

Obserwacja poziomu

przeciwciał przeciwrzęsistkowych

w trakcie pro- wadzonej terapii

może mieć również

znaczenie prognostyczne.

Kliniczna i parazytologiczna ocena

skuteczności

leku w prezentowa- nych badaniach

własnych ujawniła

cofanie

się

inwazji

rz.ęsistkowej

w

cią

gu 4 - 6 tyg. po leczeniu. Rezultaty tych

badań pozostają

w korelacji z danymi serologicznymi, bowiem w tym

też

okresie

występował

zna- mienny spadek poziomu swoistych

przeciwciał,

które w badaniach

wstęp

nych

osiągały

wysokie

wartości.

Wzrost miana lub utrzymanie

się

na wysokim tym samym poziomie pomimo swoistego leczenia - sugeruje niepowodzenie terapeutyczne,

bądź

nawrót inwazji.

Uzyskane wyniki

wymagają

potwierdzenia na

większym

materiale do-

świadczalnym,

aby odczyn immunofluorescencji

pośredniej można było uznać

za

metodę użyteczną

do diagnozowania

rzęsistkowicy.

Niemniej, na podstawie otrzymanych danych

można wnioskować

o

włączenie

do stosowanych aktualnie

badań

tego testu serologicznego, jako

umożliwia

jącego

lekarzowi

klinicyście ocenę postępowania

terapeutycznego

.

Otrzymano: 1 VIII 1984

Adres autora:

31-121 Kraków, Czysta 18

LITERATURA

1. Ac ker s, J. P.: The immunology of T. vaginatis infection. - Wiad. Parazy- toz., 29, 41 - 44, 1983.

2. A 1 der et e, J. F.: Antigen analysis of severa! pathogenic strains of Tricho- monas vaginalis. - Infec. Immun., 39, 1041- 1047, 1983.

3. Hoffman, B.: Ocena przydatności metody hemaglutynacji pośredniej w badaniach nad rzęsistkowicą. - Wiad. Parazytoz., 12, 392 - 397, 1966.

4. Ho n i g ber g, B. M.: Immunity i,n mamalian hosts - Trichomonads. In Immunity to parasitic animals., Jackson G. J., Herman, R., Singer, I. - New York, Appleton-Century-Crofts Meredith Corporation p. 473 - 510, 1970.

(12)

136

K. ZEMBUROWA I WSP.

5. Ja akme es, H., Ter as, J., Ro i g as, E., N i ges en, U., Tom p e 1, H.: Com- plement fixing antibodies in the blood sera of men infested with Trichomonas vaginalis. - Wiad. Parazytol., 12, 378 - 384, 1966.

6. Lukasik, M., Dynia, J., Kośmiderski, S.: Próba diagnozowania rzę

sistkowicy za pomocą węglowego odczynu aglutynacyjnego. - Wiad. Parazy- tol., 23, 589- 592, 1975.

7. Mac ie je wski, Z., Dz i ę cie 1 ski, H.: Metoda fluorescencji wtórnej w diag- nostyce rzęsistkowicy i kontroli skuteczności terapii przeciwrzęsistkowej. - Wiad. Parazytol., 23, 617 - 619, 1975.

8. Mat he ws, H. M., He a 1 y, G. R.: Evaluation of two serological tests for Tri- chomonas vaginalis infection. - J. Ciin. Microbiol., 17, 840 - 843, 1983.

9. Spence, M. R., Hollander, D. H., Smith, J., McCraig, L., Sewell, D., ·Br o ckm a n, M.: The clinical and laboratory diagnosis of Trichomonas vaginalis infection. - Sex. Trans. Dis., 7, 168 - 171, 1980.

10. Street, D. A., Ta y 1 or - Rob i n son, D., Ac ker s, J. P., Ha n n a, N. F.:

Evaluation of an enzyme-linked immunosorbent assay and vagina! secretions. - Br. J. Vener. Dis., 58, 330 - 333, 1982.

11. Street, D. A., Ta y 1 or - Rob i n son, D., Het her i n g t o n, C. M.: In- fection of female squirrel monkeys (Saimiri sciureus) with Trichomonas vagi- nalis as a model of trichomoniasis in women. - Br. J. Vener. Dis., 59, 249 - 254, 1983.

12. Ter as, J., N i ges en, U., Ja akme es, H., Ro i g as, E., Tom p e 1, H.: The agglutinogenic properties of Trichomonas vaginalis in human organism. - Wiad. Parazyta!., 12, 370 - 377, 1966.

13. Tr us se 11, R. E., M c N ut t, S. H.: Animal inoculations with pure cultures of Trichomonas vaginalis and Trichomonas foetus. - J. Infect. Dis., 69, 18 - 28, 1947.

14. Ze m bur o w a, K., Dym o n, M., B u 1 s ie w i cz, A.: Właściwości antygeno- we, immunogenne i chorobotwórcze szczepów T. vaginalis. - Wiad. Parazytol., 27, 352 - 360, 1981.

15. Ze m bur o w a, K., Dym o n, M., Roczniak, M.: Immunological response to T. vaginalis infection. - Wiad. Parazytol., 29, 46 - 52, 1983.

BEHAVIOUR OF SPECIFIC ANTIBODIES IN WOMEN TREATED BECAUSE OF TRICHOMONIASIS

by

K. ZEMBUROWA, M. DYMON and J. KUCZEK

Using indirect immunofluorescence test (FTA) has been attempted to observe the development of specific antibody titers in women infected with T. vaginalis, while taking into account clinical evaluation and therapeutic effects. Also same of the causes of diagnostic failures has been discussed. The serological examination included 56 women (age 20 - 47) with trichomoniasis clinically and parasito- logically diagnosed. Control group comprised 41 women patients (age 19 - 35), in

(13)

137

whom T. vaginalis infection was excluded. Moreover the control group included 6 children (age 10 - 12).

To detect evolution of antibody titer, FTA was performed twice before treatment and at different periods of time after completed treatment. In preliminary examination antibody titers ranged between 1 : 1280 to 1: 160. Highter antibody titers occurred sporadically. In majority of women patients the progress of the cure was accompanied by significant decrease in antibody titers. Increase of titer or high antibody titer which in spite of treatment remains on the same level suggest therapeutic failure or recurrence of infestation.