Zakres materiału przedmiotu

Zakres materiału przedmiotu Historia informatyki – część czwarta

31. Języki programowania

32. Pierwsze komputery osobiste i Xerox Alto 33. Świat Unixa

34. Microsoft i Apple

35. DOS i kolejne wersje Windows 36. Wolne oprogramowanie i Linux 37. ARPANET i pierwsze protokoły 38. WWW, przeglądarki, wyszukiwarki 39. Pakiet programów biurowych 40. Najsłynniejsze wirusy

41. Jacek Karpiński

Ad 31. Za pierwszy algorytmiczny język programowania uznaje się Plankalkull wymyślony przez Konrada Zusego w 1946 roku. Język pozwalał na użycie tablic i rekordów oraz na przyporządkowanie zmiennym wartości podanego wyrażenia algorytmicznego.

Komputery pierwszej generacji programowane są w językach wewnętrznych, zawierających polecenia zapisywane w formie ciągów zer i jedynek, dostosowane do budowy konkretnej maszyny. Kolejnym krokiem było wprowadzenie we wczesnych latach pięćdziesiątych asemblerów, w których tak samo szczegółowe instrukcje były wyrażane przy pomocy ciągów liter.

W 1949 roku John Mauchly wymyśla (na potrzeby komputera UNIVAC) Short Order Code. Jest to pierwszy język programowania wysokiego poziomu, czyli zawierający bardziej ogólne polecenia, tłumaczone następnie na język wewnętrzny.

Pierwszy kompilator języka proceduralnego FORTRAN (Formula Translator) stworzył zespół Johna Backhusa, który w latach 1954-1957 pracował dla IBM. Został starannie zoptymalizowany, ponieważ autorzy obawiali się, że nikt nie będzie go używał, jeśli wydajność programów nie będzie porównywalna do programów napisanych w asemblerze. Język FORTRAN przerwał hermetyczność ośrodków obliczeniowych. Inżynierowie, ekonomiści, fizycy, chemicy itp. sami zaczęli układać programy i sami je uruchamiali.

FORTRAN posiadał proste typy danych i niewielki zestaw instrukcji. W języku tym można było używać tablic, istniało pojęcie podprogramu, nie był on jednak językiem strukturalnym – np. instrukcja warunkowa miała postać:

IF (warunek) GOTO etykieta

Już pod koniec lat pięćdziesiątych John McCarthy (MIT) zaczyna tworzyć LISP (List Processing) – język związany później z zagadnieniami sztucznej inteligencji. W maju 1960 roku opublikowany został raport Algola 60 (Algorythmic Language) –języka strukturalnego zaprojektowanego we współpracy międzynarodowej. Przez następnych 20 lat w Algolu opisywane będą algorytmy w publikacjach naukowych.

W połowie lat sześćdziesiątych powstaje BASIC (Beginers All-Purpose Symbolic Instruction Code) – standardowy język przyszłych PC.

W 1971 Niklaus Wirth opracowuje, pomyślany jako język do nauki programowania, Pascal. W 1972 Dennis Ritchie w Bell Laboratories prezentuje, pomyślany jako narzędzie ułatwiające projektowanie UNIX-a, język C.W 1980 roku powstaje, opracowany przez Jean Ichbiah z Cii Honeywell Bull, język Ada (nazwany tak na pamiątkę Ady de Lovelace).

Ad 32. Terminem „komputer osobisty" (Personal Computer) określa się dostępny cenowo, uniwersalny, oparty na mikroprocesorze komputer przeznaczony na rynek konsumenta. Komputer taki wyposażony być musi w klawiaturę, ekran, dyskową pamięć zewnętrzną i napędy pamięci wymienialnych oraz system operacyjny. Wymaga też specjalnego oprogramowania użytkowego.

W 1971 ukazuje się pierwszy dostępny komercyjnie mikroprocesor Intel 4004 (108 kHz, 200$). W następnym roku powstaje ośmiobitowy Intel 8008 (200 kHz), a w 1974 Intel 8080 (2MHz, 6 tys.

tranzystorów).

Pierwsze komputery osobiste. Od początku lat siedemdziesiątych na rynku pojawiały się niewielkie zestawy komputerowe, oparte ma nowo wprowadzanych do produkcji mikroprocesorach, przeznaczone do użytku domowego. W 1973 roku firma Scelbi Computer Consulting Company przedstawiła komputer oparty o układ 8008 o nazwie Scelbi-8H, który stał się pierwszym na rynku zestawem komputerowym do samodzielnego montażu zawierającym mikroprocesor).

W 1974 roku Ed Roberts rozpoczął projektowanie komputera zwanego Altair 8800. Roberts oparł swój system Altair 8800 na nowo wypuszczonym mikroprocesorze 8080, a wynikowy zestaw zrób-to-sam był reklamowany w piśmie Popular Electronics w styczniu 1975 roku po niesłychanie niskiej cenie wynoszącej 439$. Chociaż komputer zawierał 256 bajtów pamięci RAM i jedynym sposobem programowania było wprowadzanie poleceń z panelu przełączników, Altair 8800 odniósł sukces rynkowy.

W 1975 roku na rynku pojawił się też IBM 5100 – pierwszy komputer osobisty firmy IBM nie wzbudzając większego zainteresowania.

W 1973 roku, w laboratorium firmy Xerox powstała prototypowa maszyna Xerox Alto, zaprojektowana jako mały, biurowy komputer osobisty o dużej mocy obliczeniowej. Alto był przystosowany do współpracy z drukarkami laserowymi i pracy w sieci lokalnej. Mógł pracować jako pojedyncza maszyna albo stacja robocza. Komputer Xerox Alto zawierał: monochromatyczny wyświetlacz, trzyklawiszową mysz z opcjonalnym zestawem pięciu klawiszy sterujących, ośmiocalowe, wymienne dyski o pojemności 2,5 megabajta, szesnastobitowy procesor oraz przestrzeń adresową o rozmiarze 16K słów 16-bitowych.

System operacyjny Alto obsługiwał długie nazwy plików, zarządzał plikami poprzez program Neptun Directory Editor, wyposażony w przyciski graficzne oraz listy plików, potrafił też odtwarzać uszkodzone pliki

Komputer Xerox Alto nie był produkowany seryjnie. Kilkanaście egzemplarzy zostało przekazanych uniwersytetom. Na rynek, w roku 1981, trafił Alto Xerox Star 8010 (za 30 000 $). Rozwiązania Xeroxa i większość pracowników tworzących Alto przejął Steve Jobs, tworząc komputer Apple Lisa.

Na początku lat osiemdziesiątych w sprzedaży pojawia się IBM PC z szesnastobitowym procesorem 8088 Intela (4,7 MHz) obsługiwany przez MS DOS 1.0 (firmy Microsoft). IBM publikuje dokumentację PC, co w połączeniu z łatwością kopiowania DOS (mieścił się na jednej dyskietce), powoduje zalew rynku nielegalnymi kopiami komputerów IBM PC. Komputer osobisty firmy IBM staje się standardem.

Tanie mikrokomutery. Pod koniec stycznia 1980 r. Clive Sinclair zaprezentował ZX-80 – tani komputer osobisty z wbudowanym językiem Sinclair BASIC. Komputer miał procesor NEC 780-C (klon procesora Z80) z zegarem 3,25 MHz, 1KB pamięci RAM, rozszerzalnej zewnętrznie do 16 KB, oraz 4 KB pamięci ROM. Wyjście wideo RF do telewizora umożliwiało wyświetlanie 24 wierszy po 32 znaki monochromatycznego tekstu. Programy można było zapisywać na kasecie audio. Był on popularny wśród hobbistów komputerowych oraz jako narzędzie edukacyjne do nauki informatyki, odnosząc znaczny sukces rynkowy . Następcą ZX-80 był komputer ZX-81, a następnie kolejne modele ZX Spectrum. Na rynku dostępnych było dla niego kilkadziesiąt gier (pisanych bezpośrednio w kodzie maszynowym lub w Basicu) oraz kilkanaście programów edukacyjnych i "użytkowych".

W latach osiemdziesiątych na rynku tanich komputerów domowych popularne były także (używane przede wszystkim w celach rozrywkowych, komputery Commodore i Atari. Warto pamiętać, że z oboma tymi firmami związany był urodzony w Łodzi w 1928 roku Jack Tramiel (Icek Trzmiel).

Ad 33. W 1970 roku Dennis Ritchie i Kenneth Thomson z Bell Laboratories prezentują (wyrosły z CTSS i Multixa) system operacyjny UNIX (na potrzeby komputerów PDP7 i PDP9 firmy DEC). Po pierwszej wersji (pisanej w asemblerze) pojawiają się kolejne, pisane w specjalnie zaprojektowanym przez Richie’go i Thomsona języku C. Wersja Unix 6 Edition rozprowadzana nieodpłatnie w uczelniach dla zastosowań akademickich, daje początek rozszerzeniom BSD. W tym samym roku John Lions na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii pisze komentarz do kodu Unixa, tzw. Lions Book zawierający pełny kod wersji 6, umożliwiając powstawanie wielu tysięcy niezależnych, tworzonych w różnych

ośrodkach, nieodpłatnych wersji Unixa. W 1980 roku, na zamówienie firmy Microsoft powstaje Xenix, pierwszy Unix dla PC. W 1991, na bazie Unix, fiński programista, Linus Torvalds tworzy jądro nowego systemu operacyjnego przeznaczonego do pracy z procesorami rodziny 80386 firmy Intel – nazwanego wkrótce Linux. Unix i Linux używane są przez programistów związanych z projektem GNU – wolnego oprogramowania – zapoczątkowanego w latach osiemdziesiątych przez Richarda M. Stallmana.Ad 34.

W 1976 Steve Jobs i Steve Woźniak rejestrują firmę Apple Computer i przystępują do budowy Apple I.

Jego następca - Apple II uważany jest za pierwszy komputer osobisty będący zarówno dostępny cenowo jak i użyteczny. Apple II, który pojawił się na rynku w kwietniu 1977 roku w cenie 1300$, zawierał 16 KB pamięci ROM, 4 KB RAM, klawiaturę oraz kolorowy monitor.

W 1975 roku Bill Gates i Paul Allen przygotowali implementację języka BASIC na komputer Altair 8800 i utworzyli firmę Micro-soft. Do 1979 roku Microsoft dostarczał już interpreterów BASICa, FORTRANa i COBOLa dla praktycznie wszystkich nowych mikrokomputerów amerykańskich firm, takich jak: Apple, Commodore i Radio Shack oraz dla komputerów produkowanych w Japonii. W 1980 roku Microsoft stał się pierwszą firmą zewnętrzną, przygotowującą oprogramowanie na zlecenie IBM – prostego systemu operacyjnego na tani komputer PC oparty na procesorach Intela. 12.08.1981 roku Microsoft przedstawił komputer klasy PC, używający 16-bitowego systemu operacyjnego MS-DOS 1.0 plus Microsoft BASIC, COBOL i Pascal.. W niedługim czasie system ten stał się najpopularniejszym systemem operacyjnym komputerów klasy PC. W 1983 powstał pierwszy edytor tekstu - Microsoft Word for MS- DOS 1.00. W 1984 roku wprowadzona zostaje wersja MS Word dla platformy Macintosh.

Ad 35. W 1973 Gary Kildell z Intela pisze (w języku PL/M) prosty system operacyjny CP/M (Control Program/Monitor) dla komputerów z procesorami Intel 8080 i Zilog Z80. W marcu i kwietniu 1980 Tim Patterson , na bazie CP/M, tworzy - na zamówienie Seattle Computer Products - system operacyjny QDOS (Quik‘n’Dirty Operating System) zaprezentowany we wrześniu Microsoftowi. . Bill Gates i Paul Allen modyfikują go szybko i tworzą PC-DOS (Personal Computer Disk Operating System), który zostaje wybrany przez IBM jako system operacyjny stosowany w komputerach IBM PC. MS-DOS 1.0 zajmował 13 kB dysku i 8 kB pamięci operacyjnej. W marcu 1983 roku IBM wprowadził na rynek IBM PC-XT z nowym, wciąż jednozadaniowym, DOS 2.0 z hierarchiczną strukturą katalogów i możliwością instalowania sterowników do urządzeń. Kolejne wersje, coraz bardziej rozbudowane wersje MS-DOS stanowiły standardowy system operacyjny dla komputerów IBM PC.

W 1985 roku Microsoft zaprezentował graficzną nakładkę na DOS - Windows 1.0 dla IBM PC, czyli system okienkowy wzorowany na Apple, a pochodzący od Xeroxa. Kolejne, coraz lepiej działające wersje Windows (począwszy od pierwszego używalnego Windows 3.1, poprzez Windows NT, Windows 2000, Windows Milenium po Windows Vista) przejmują rolę standardowego systemu operacyjnego IBM PC.

Ad 36. Terminem free software (wolne oprogramowanie) określa się oprogramowanie, którego licencja daje użytkownikom następujące cztery prawa:

1. prawo do uruchamiania programu w dowolnym celu;

2. prawo do badania sposobu, w jaki działa program, oraz do adaptacji programu do własnych potrzeb.

Warunkiem zagwarantowania tego prawa jest dostęp do kodu źródłowego;

3. prawo do redystrybucji kopii programu;

4. prawo do poprawiania programu oraz udostępniania modyfikacji wszystkim zainteresowanym.

Warunkiem zagwarantowania tego prawa jest dostęp do kodu źródłowego.

Richard M. Stallman uważał, iż oprogramowanie powinno stanowić wspólne dobro. Zapoczątkował ruch na rzecz tworzenia wolnego oprogramowania. Założył projekt GNU (powszechna Licencja GNU – GNU General Public Licence) mający na celu powrót do swobodnego, akademickiego podejścia do tworzenia i posługiwania się oprogramowaniem. Stworzył też organizację Free Software Foundation (FSF) zajmującą się promocją wolnego oprogramowania oraz rozwijaniem projektu GNU. Programiści zaangażowani w projekt pracowali na maszynach wyposażonych w system Unix, zastępując kolejne jego elementy stworzonymi przez siebie odpowiednikami. Sam Richard Stallman stworzył między innymi edytor Emacs, kompilator GCC oraz debuger GDB. W roku 1990 dysponowano już niemal kompletnym systemem operacyjnym. Prace nad ostatnim elementem – jądrem o nazwie HURD przeciągały się w czasie.

W 1991 roku Linus Torvalds poinformował poprzez grupę dyskusyjną grono hobbystów-programistów o pomyśle utworzenia niedużego, wolnego systemu operacyjnego, przeznaczonego dla procesorów z rodzin i386 oraz i486. Powstałe jądro nowego systemu operacyjnego spotkało się z dużym zainteresowaniem i wkrótce przy rozwoju systemu pracowała duża grupa ludzi, co znacznie przyspieszyło jego rozwój. System

otrzymał nazwę "Linux". Im bardziej Linux stawał się popularny, tym więcej ludzi wspierało jego rozwój.

Ze względu na powstanie i rozwój dystrybucji o łatwej instalacji, graficznym wyglądzie i bogactwie wydajnego oprogramowania Linux znajduje szerokie zastosowanie na rynku biurowym i domowym.

W 1997 roku Eric Steven Raymond w porozumieniu z innymi osobami w miejsce terminu "free software"

zaproponowali termin open source (otwarte oprogramowanie) i założyli organizację zajmującą się promocją otwartego oprogramowania – Open Source Initiative (OSI).

Ad 37. W 1957 roku. Departament Obrony Stanów Zjednoczonych, w reakcji na wystrzelenie przez Związek Radziecki satelity „Sputnik”, utworzył organizację o nazwie ARPA (Advanced Research Projects Agency), Powstał projekt pod nazwą ARPANET - stworzenia wojskowej sieci badawczej, a właściwie pierwszej na świecie zdecentralizowanej sieci komputerowej.

W 1961 Leonard Kleinrock z MIT stworzył pierwszą teorię przełączania pakietów - "Information Flow in Large Communication Nets". Informacja dzielona jest na małe porcje, z których każda przesyłana jest niezależnie, a następnie składana w logiczną całość. Każdy z pakietów posiada informację sterującą i ma wbudowane mechanizmy potwierdzenia dotarcia do celu. W 1964 roku Paul Baran z RAND Corporation publikuje raport „On Distributed Communications Networks” z propozycją rozproszonej sieci komputerowej, która mogłaby działać nawet w przypadku awarii wielu węzłów.

W 1965 powstało pierwsze bezpośrednie połączenie (linią telefoniczną, 1200bps) pomiędzy komputerem TX-2 w Laboratorium Lincolna w MIT a System Development Corporation w Santa Monica, którego twórcami byli Larry Roberts i Thomas Marill. w 1969 roku powstaje ARPANET jako 4-węzłowa sieć połączona liniami telefonicznymi o przepustowości 50kbps.

• w 1970 uruchomiono pierwszą wersję File Transfer Protocol (FTP) do przesyłania w sieci plików;

• w 1972 stworzono program Telnet umożliwiający łączenie się z innymi komputerami sieci;

• w 1973 powstał protokół TCP (Transmission Control Protocol);

• powstały pierwsze grupy dyskusyjne (1976) i listy dyskusyjne (1977) oraz związane z nimi protokoły. Opracowano standard protokołu TCP/IP;

• pod koniec lat siedemdziesiątych studenci Tom Truscott, Jim Ellis i Steve Bellovin tworzą Usenet.

Ad 38.

W 1989 roku Tim Berners Lee z CERN (Conseil Europeen pour la Recherche Nucleaire - Europejskie Laboratorium Fizyki Cząstek Elementarnych) wpadł na pomysł, który stał się podstawą World Wide Web (WWW). Początkowo chciał stworzyć środek służący wymianie materiałów naukowych z dziedziny fizyki. Chciał aby informacje umieszczane były w sieci, z której z dowolnego źródła byłyby dostępne w prosty i logiczny sposób za pomocą jednego programu i dla każdego rodzaju komputera. Projekt World Wide Web powstaje na komputerze "NeXT". WWW umożliwia jednocześnie przeglądanie i edycję hipertekstowych dokumentów. W rok później zostaje zainstalowany na serwerach CERN, a z nich rozpowszechnia się na cały świat.

W 1990 uzgodniono protokół http. Powstają też pierwsze przeglądarki:

• 1993 – Mosaic - graficzna, początkowo niekomercyjna, przeglądarka dla X Window System dla środowisk uniksowych (Marc Andreessen i Eric Bina z NCSA). Mosaic interpretował grafikę, klipy wideo, formularze, zawierał zakładki i plik historii.

• 1994 – Opera – początkowo darmowa, przyjazna i wyjątkowo szybka przeglądarka norweska. W sprzedaży od 1996 roku.

• 1994 – Netscape Navigator – pierwsza komercyjna przeglądarka na rynku (Netscape Communication Corporation), początkowo oparta na kodzie źródłowym Mosaic. W 1998 kod Netscape został upubliczniony, co zapoczątkowało rozwój Mozilli Suite

• 1995 – Internet Explorer Microsoftu, udostępniona razem z Windows 95. Otwarty charakter programu pozwala innym firmom tworzenie wtyczek (plugin) rozszerzających funkcjonalność.

Najpopularniejsza na rynku, krytykowany za luki bezpieczeństwa.

Przeglądanie coraz rozleglejszych zasobów sieci umożliwiają wyszukiwarki:

• 1990 – Archie – mechanizm wyszukiwania dla plików FTP, stworzony przez studentów McGill University z Montrealu, Alana Emtage’a, Billa Heelana i Petera J. Deutscha.

• 1992 – WWW Wanderer – przeszukiwała strony WWW wykorzystując odnośniki hipertekstowe (Matthew Gray)

• 1995 – AltaVista – wyszukiwarka internetowa opracowana przez dział badawczy Digital Equipment Corporation, bazująca na serwerach Alpha tej firmy

• 1995 – Polski InfoSeek ICM – wyszukiwarka internetowa automatycznie indeksująca strony skracając czas dotarcia do poszukiwanej informacji

• 1996 – Google jako projekt uniwersytecki (od 1998 firma)

Ad 39. Prekursorem edytorów tekstu był automat organizacyjny - maszyna do pisania połączona z dziurkarką i czytnikiem taśmy dziurkowanej z prostym układem sterującym przeważnie w postaci biurka - używany do wprowadzania danych do komputera, korespondencji seryjnej, nanoszenia poprawek itp. Pierwsze edytory, to: ED - dyrektywa nierezydenta, w systemie CP/M, a także nazwa jednego z wierszowych edytorów systemu UNIX, napisanego w 1970 roku przez Kena Thompsona, Edlin – edytor plików tekstowych dla systemu MS-DOS oraz Notatnik - prosty edytor tekstu dołączany do systemu Microsoft Windows.

Zaawansowany edytor tekstowy umożliwiający oprócz edycji czystej zawartości tekstowej, także formatowanie tekstu, czyli nadanie mu odpowiedniej szaty typograficznej (np. stosowanie krojów pisma, ustalanie łamów itd.), stosowanie różnych kolorów, łączenie tekstu z grafiką, a jednocześnie określenie formatu papieru, na którym dany dokument ma być wydrukowany to procesor tekstu. Procesory tekstu posiadają moduły pomagające w poprawnym pisaniu, takie jak: sprawdzanie pisowni, gramatyki, stylu, proponowanie wyrazów bliskoznacznych itp. Bezpośrednio z procesorów tekstu można także wysyłać pocztę elektroniczną oraz przygotowywać dokumenty do publikowania w postaci stron www.

Pierwsze procesory tekstu to Bravo – napisany w 1973 roku na Xerox Alto oraz Easy Writer – pierwszy komercyjny procesor tekstu, napisany przez Johna Drapera na Apple II.

Arkusz kalkulacyjny to program komputerowy przedstawiający dane, głównie liczbowe, w postaci zestawu dużych tabel dwuwymiarowych, pozwalający na automatyczną obróbkę tych danych oraz na prezentację ich w różny sposób. Popularny program stosowany w księgowości oraz w biurze.

Najważniejszym narzędziem arkusza kalkulacyjnego są funkcje (matematyczne, statystyczne, daty i czasu, finansowe, bazodanowe, logiczne), za pomocą których wprowadzone do arkusza dane są automatycznie przetwarzane. Za pomocą arkusza kalkulacyjnego można także wizualizować dane, prezentując je w postaci wykresów. Pierwszym popularnym arkuszem był VisiCalc napisany w 1979 roku przez studentów Dana Birklina (Harvard) i Boba Frankstona (MIT) na komputer Apple II. Na IBM PC napisany został w 1983 roku Lotus 1-2-3, z pięcioma rodzajami wykresów, dostępem do baz danych i pierwszym w historii kontekstowym systemem pomocy.

Baza danych to zbiór danych zapisanych w ściśle określony sposób w strukturach odpowiadających założonemu modelowi danych. W potocznym ujęciu obejmuje dane oraz program wyspecjalizowany do gromadzenia i przetwarzania tych danych. W ścisłej nomenklaturze baza danych oznacza zbiór danych, który zarządzany jest przez system DBMS. Pierwszy system bazowy powstał na potrzeby programu Apollo na początku lat 60. XX w. (tzw. System Guam).

Najpopularniejsze systemy zarządzania bazami danych dla mikrokomputerów, to

dBASE — pierwszy powszechnie stosowany system baz danych dla mikrokomputerów, opracowany przez firmę Ashton-Tate dla systemu operacyjnego CP/M, a później dla maszyn Apple II, Apple Macintosh i IBM PC z DOS, gdzie stał się jednym z najlepiej sprzedających się przez lata narzędzi.

Macierzysty format pliku .dbf jest szeroko używany przez wiele aplikacji wymagających prostego formatu do gromadzenia ustrukturalizowanych danych.

Visual FoxPro (w skrócie VFP) — oparty na FoxPro system zarządzania bazą danych, obiektowy i proceduralny język baz danych oraz zintegrowane środowisko programowania z Microsoftu.

Microsoft Access — system obsługi relacyjnych baz danych wchodzący w skład pakietu biurowego Microsoft Office dla środowiska Windows.

Ad 40. Wirus komputerowy to najczęściej prosty program komputerowy, który w sposób celowy powiela się bez zgody użytkownika. Wirus komputerowy w przeciwieństwie do robaka komputerowego do swojej działalności wymaga nosiciela w postaci programu komputerowego, poczty elektronicznej itp.

Wirusy wykorzystują słabość zabezpieczeń systemów komputerowych lub właściwości systemów oraz niedoświadczenie i beztroskę użytkowników.

W 1971 w amerykańskiej wojskowej sieci komputerów ARPANET odkryty zostaje program Creeper.

Potrafi on nawiązać połączenie przez modem i skopiować się do zdalnego systemu. Zainfekowane systemy wyświetlały następującą wiadomość: „I'M THE CREEPER: CATCH ME IF YOU CAN". Wkrótce został stworzony anonimowy program Reaper, którego celem było niszczenie wirusa Creeper. Reaper był wirusem: rozprzestrzeniał się do sieciowych komputerów i jeśli zlokalizował wirusa Creeper, usuwał go.

Elk Cloner. Pierwszy samorozprzestrzeniający się program na komputery przenośne (dokładniej — Apple II) stworzył w 1982 roku piętnastoletni wówczas Rich Skrenta. Elk Cloner rozprzestrzeniał się za pośrednictwem dyskietek systemowych 5¼ cala. Kiedy komputer był uruchamiany z zainfekowanej dyskietki, kopia wirusa była automatycznie aktywowana. Wirus monitorował stację dyskietek. Po umieszczeniu w napędzie niezainfekowanej dyskietki wirus infekował ją, rozprzestrzeniając się w ten sposób z dyskietki na dyskietkę. Przy co pięćdziesiątym uruchomieniu wirusa komputer wyświetlał krótką rymowankę zaczynającą się od słów „Elk Cloner: The program with a personality”.

Inne bardzo znane wirusy to Brain (na IBM PC -1986, atakował boot sektor dyskietki), Jerusalem.

(1987, infekował uruchamiane pliki .com i .exe), AIDS (1989 - szyfrował wszystkie pliki na dysku, ustawiał atrybut zbiorów na ukryty, pozostawiał tylko plik z żądaniem wpłaty 189 dolarów na adres w Panamie) oraz Michelangelo (1991 - 6. marca, w dniu urodzin Michała Anioła, zapisuje pierwsze 256 sektorów nośnika pamięci).

Ad 41. Jacek Karpiński, urodzony w 1927 roku, był polskim inżynierem elektronikiem i informatykiem, żołnierzem Szarych Szeregów w Batalionie Zośka oraz uczestnikiem powstania warszawskiego, trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Brał udział w konstrukcji pierwszego w PRL systemu diagnostycznego USG. W r. 1957 skonstruował AAH - maszynę matematyczną do długoterminowych prognoz pogody a w r.

1959 AKAT-1 , pierwszą w Europie maszynę cyfrowo-analogową do rozwiązywania układów równań różniczkowych i do symulacji obiektów dynamicznych. W latach sześćdziesiątych skonstruował pierwszą w Europie maszynę samouczącą się i rozpoznającą kształty – PERCEPTRON (1964) oraz skaner do pomiarów torów cząstek elementarnych na kliszach z CERN. Najbardziej ceniony jest za, zaprojektowany w 1969 roku, uniwersalny, modularny 16-bitowy minikomputer K-202. Wiele z jego wynalazków i urządzeń (AKAT-1, Perceptron, KAR-65, K-202) znajduje się obecnie w Muzeum Techniki w Warszawie. Zmarł w 2010 roku we Wrocławiu.