Joanna Wieczorek
Zespół -Szkolno Gimnazjalny im. M. Konopnickiej w Niechcicach
ul. Częstochowska 27 97-340 Rozprza
www.joannawieczorek.pl
Scenariusz zakończenia gimnazjum
„Zawsze trzeba wiedzieć, kiedy kończy się jakiś etap w życiu. Jeśli uparcie chcemy w nim trwać dłużej niż to konieczne, tracimy radość i sens tego, co przed nami"
[Paulo Coelho]
Narrator:
Powitanie
Utwór muzyczny: pt. ,,Wieża radości, wieża samotności" [Sztywny Pal Azji]
4:56'
Narrator:
Nie ma w historii polskiej muzyki wiele tak bardzo prawdziwych tekstów o istocie stawania się dorosłym. Apeluję do Was przed, którymi jest jeszcze całe życie: nie bądźcie jak bohater tej piosenki, udowodnijcie, że można inaczej...
Uczeń 1:
,,Dorastanie" [ Jacek Janczarski]
Jaki będzie po nas ślad, co zostanie, a co zginie tysiąc zalet milion wad, biały ekran w pustym kinie.
Beczką śmiechu jest ten świat,
szczypta życia pod chmurami, bilans zysków, bilans strat, a my ciągle dorastamy.
Trzeci dzwonek i kurtyna trzeba żyć, musisz żyć,
przedstawienie się zaczyna jesteś aktor jesteś widz, cyrk i teatr, brawa, finał, końca brak musisz żyć, znów komedia się zaczyna jesteś aktor jesteś widz.
Spektakl taki trwa i trwa, w dusznych salach i w ogrodzie, znów i znów kolejny akt, drą się dzieci wyje młodzież.
To na linie taniec jest, inna twarz te same rany, co rok prorok, więdnie bez, a my ciągle dorastamy.
Trzeci dzwonek i kurtyna trzeba żyć, musisz żyć,
przedstawienie się zaczyna jesteś aktor jesteś widz, cyrk i teatr, brawa (radio) finał, końca brak trzeba żyć,
znów komedia się zaczyna jesteś aktor jesteś widz.
Uczeń 2:
,,Ta nasza młodość" [Marek Grechuta]
Ta nasza młodość z kości i krwi Ta nasza młodość co z czasu kpi Co nie ustoi w miejscu zbyt długo Ona co pierwszą jest potem drugą Ta nasza młodość ten szczęsny czas Ta para skrzydeł zwiniętych w nas Ona jest wśród kamieni
Rwącym światłem strumyka Wiewiórkami po drzewach Po gałęziach pomyka Ona iskrą w kamieniu Ona mlekiem w orzeszku Ona świata ciekawa
Jak miedziany grosik w mieszku Ona kwiatem we włosach
Octem w jabłkach jest pierwszych gorzką pianą na piwie
W świata gwarnej oberży Buntem jest niespełnionym Co na serce umiera
Ona tylko to daje Co innemu zabiera
Utwór muzyczny: pt. ,, Forever Young" [Alphaville] 3:41'
Narrator:
Czym jest młodość, jak ją można przeżyć, aby jak najlepiej przygotować się do najważniejszego i najdłuższego okresu życia - do dorosłości. Młodość jest pięknym czasem, niewątpliwie też trudnym zadanie do wykonania.
Niemniej w życiu nie można być wiecznie młodym... Nasza podróż w murach tej szkoły dobiega końca... Odtąd będziemy podążać różnymi drogami, obierzemy rozmaite drogowskazy. Czasem będzie to podróż bez biletu lub tylko w jedną stronę...
Uczeń 3:
Tak, zgadzam się, życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem:
składającą się z wsiadania i wysiadania, naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami. Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby, z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży: naszych rodziców. Niestety, prawda jest inna. Oni wysiadają na jakiejś stacji pozbawiając nas swojej czułości, przyjaźni i niezastąpionego towarzystwa. Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne osoby, które staną się dla nas bardzo szczególne. Przybywają nasi bracia, przyjaciele, nauczyciele i cudowne miłości.
Wśród osób, które jadą tym pociągiem, będą takie, które robią sobie zwykłą przejażdżkę, takie, które wywołują w podróży tylko smutek...oraz takie, które krążąc po pociągu będą zawsze gotowe do pomocy potrzebującym. Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę... inni przejdą tak niezauważenie, że nie zdamy sobie sprawy, że zwolnili miejsce. Ciekawe jest, że niektórzy pasażerowie, którzy są przez nas najbardziej ukochani, zajmą miejsca w wagonach najbardziej oddalonych od naszego.
Uczeń: 4
Dlatego będziemy musieli przebyć drogę oddzielnie, bez nich. Oczywiście, nic nam nie przeszkadza, by w trakcie podróży porozglądać się - choć z trudnością - po naszym wagonie i dotrzeć do nich... Ale niestety, nie będziemy już mogli usiąść przy ich boku, ponieważ miejsce to będzie już zajęte przez inną osobę.
Nieważne; ta podróż właśnie tak wygląda: pełna wyzwań, marzeń, fantazji, oczekiwań i pożegnań... Ale nigdy powrotów.
Uczeń: 5
A zatem, odbądźmy naszą podróż w możliwie najlepszy sposób. Próbujmy zawierać znajomości z każdym pasażerem szukając w każdym z nich ich najlepszych cech. Pamiętajmy, że zawsze w jakiejś chwili w podróży oni mogą bełkotać i prawdopodobnie będziemy musieli ich zrozumieć... Ponieważ nam również wiele razy będzie plątać się język i będzie ktoś, kto nas zrozumie.
Wielka tajemnica na końcu polega na tym, że nigdy nie będziemy wiedzieć na jakiej stacji wysiadamy, ani gdzie wysiądą nasi towarzysze, ani nawet ten, który zajmuje miejsce przy naszym boku. Zastanawiam się, czy kiedy wysiądę z pociągu, poczuję nostalgię... Wierzę, że tak. Oddzielić się od niektórych przyjaciół, z którymi odbywałem podróż będzie bolesne. Pozwolić, by moje dzieci pozostały same, będzie bardzo smutne. Ale chwytam się nadziei, że kiedyś przybędę na stację główną i zobaczę jak przybywają z bagażem, którego nie posiadali przy wsiadaniu. Uszczęśliwi mnie myśl, że współpracowałem przy tym, by ich bagaż rósł i stawał się bardziej wartościowy. Mój przyjacielu, sprawmy, by nasz pobyt w tym pociągu był spokojny i wart starań. Róbmy tak, by gdy nadejdzie chwila wysiadania, na naszym pustym miejscu pozostała tęsknota i miłe wspomnienia dla tych, co kontynuują podróż. Tobie, gdyż jesteś częścią mojego pociągu, życzę. Wam wszystkim: Szczęśliwej podróży!
[Źródło: http://www.chwilkawytchnienia.com]
Utwór muzyczny: pt. ,,Voyage Voyage "[Desireless] 4:10'
Narrator:
Jesteśmy pielgrzymami...Nasze życie to – ciągła wędrówka, a do celu wiodą tak różne drogi. Czasem jest to twardy, ubity trakt, a innym razem wąska ścieżka, pełna kolein i wyboi. I jeszcze zakręty, i skrzyżowania, zmuszające do obrania właściwego kierunku.
Narrator (uczeń z klasy II gimnazjum):
Drodzy absolwenci. Wasza podróż wciąż trwa, właśnie dobiega kresu jej kolejny etap – nauka w gimnazjum. Początek nie był łatwy – nowe obowiązki i ten niepokój: Czy dam radę? Czy na pewno dotrzymam innym kroku? A jacy będą współtowarzysze szkolnej wędrówki?
Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc kolegi – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy.
Pamiętacie? Każde 45 minut lekcji zdawało się wiecznością, a 3 lata minęły jak jedna chwila.
Kończy się prosta drogą, którą wspólnie wędrowaliście, pokonując drobne przeszkody i życzliwie pomagając tym, którzy od czasu do czasu się potykali.
Wędrówka trwa nadal, ale już inaczej. Trzeba pożegnać przyjaciół, opuścić przetarty szlak i poszukać nowej drogi, a jest ich tak wiele. Kuszą wielkimi sukcesami, ale czasem prowadzą na manowce. Tak łatwo pobłądzić i stracić z oczu cel.
Drogie koleżanki, kochani koledzy. Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział ludziom młodym: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każdy, każda.” Pamiętajcie o tych słowach, wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości.
Od nas, młodszych koleżanek i kolegów, przyjmijcie najlepsze życzenia.
Życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły.
Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje. Życzymy jasnych dni i ładu w duszy, prostej ścieżki w gąszczu codzienności. Niech Wasze serca będą wolne od nienawiści, ręce pełne dobrych czynów, zrywanych jak kwiaty – w trudzie codzienności. I niech błękit rozpościera się nad Waszym wędrowaniem. [Żródło: Barbara Stefańska, frag. ,, Nasze życie – ciągła wędrówka"]
Utwór muzyczny: pt. ,, Wędrówką życie jest człowieka 3,59' lub ,,Imperatyw" [ Stare Dobre Małżeństwo] 3,12'
Uczeń: 5
,,Idź dalej" [Edward Stachura]
Czy wszystko już dla mnie stracone, skończone Wróżbiarzu, co czytasz z obłoków jak z ksiąg, Spójrz i przeczytaj, co pisze tam o mnie.
Weź przebij, weź odsłoń mi nieco ten gąszcz!
Prawdziwy to gąszcz, kłębi gęściej się wciąż, Niewiele tam widzi proroczy mój wzrok:
Krzyżują się drogi i gmatwa się czas, Co było i co jest, i co stanie się.
Prawdziwy to gąszcz, kłębi gęściej się wciąż Kurzawa szaleje, dzień zbłądził i noc.
Gdzieś gna tabun koni i pali się las, I dym się unosi, wciąż więcej go jest.
Nie widzę już nic, nic a nic, biało mi.
Idź dalej niezłomnie, a mnie zostaw sny.
Nic nie jest stracone, skończone też nie, Gdy droga przed tobą, a sam jesteś w tle Narrator:
Paulo Coelho powiedział: ,,Bóg wyznaczył na świecie dla każdego z nas szlak, którym musimy podążać. Wystarczy odczytać tylko co zapisał dla Ciebie" oraz, że „Zawsze trzeba wiedzieć, kiedy kończy się jakiś etap w życiu. Jeśli uparcie chcemy w nim trwać dłużej niż to konieczne, tracimy radość i sens tego, co przed nami".
Do poniższego fragmentu scenariusza proponuję wykorzystanie utworu muzycznego: pt. ,,Beautiful Piano Music " [Broken Wings 9'29]
Narrator:
A teraz czas na wyrażenie naszej wdzięczności naszym Nauczycielom:
Uczeń: 6
Kochani nauczyciele mówiliście, że:
„Młodość jest rzeźbiarką, co wykuwa żywot cały” i że: „Doświadczenie młodości jest cenniejsze niż srebro”. Doświadczenia wyniesione z tego Gimnazjum weźmiemy ze sobą w doroślejsze życie"
,,Świat należy do ludzi, którzy maja odwagę marzyć i ryzykować, aby spełnić swoje marzenia. I starają się robić to jak najlepiej"
,,Mamy prawo popełniać w życiu wiele błędów. Oprócz jednego: tego, który niszczy nas samych"
,,Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dobrze wyuczony, będzie jak jego nauczyciel"
,,Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono (...) czas burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów (...), czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju (...)". Fragm Ksiegi Koholeta
,,Czas przeszły teraźniejszy i przyszły, Czas dokonany i niedokonany.
Jest jeszcze czas spotkań, przemijania i pożegnań".
Uczeń: 7
Kochani nauczyciele będziemy pamiętać, że:
,,W życiu istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca"
,,Skoro nie można się cofnąć, trzeba znaleźć najlepszy sposób, by pójść naprzód"
,,Jeśli wierzysz w zwycięstwo, zwycięstwo uwierzy w ciebie"
,,Gdziekolwiek zapragniesz ujrzeć oblicze Boga, tam je zobaczysz"
,,Talent jest darem uniwersalnym, ale potrzeba wielkiej odwagi, żeby go wy- korzystać"
,,Emocje są jak dzikie konie"
,,Klęski się zdarzają. Nikt ich nie uniknie. Dlatego czasem lepiej przegrać bitwę o swoje marzenia niż zostać pokonanym, nie wiedząc, po co się walczyło"
,,Tradycja służy zachowaniu porządku świata. Jeśli ją złamiemy, świat się skończy"
,,Ciesz się każdą chwilą, abyś potem nigdy nie żałował, że utraciłeś młodość"
,,Są chwile, by działać i takie, kiedy należy pogodzić się z tym, co przynosi los"
[Źródło sentencji: Paulo Coelho]
Narrator:
Kochani nauczyciele dziękujemy Wam za: niegasnący zapał w przekazywaniu wiedzy, za cierpliwość, szacunek i bezinteresowność. Wszak żaden inny zawód tylko nauczyciel ma tę niepowtarzalną szansę na ukształtowanie młodego człowieka, wskazanie mu drogi ku przyszłości.
Utwór muzyczny: pt. ,,The Final Countdown " [Europe] 4,56'
