od rana... Zaraz, zaraz... A jak si tutaj dostae, kolego? - ysy niedowierzajco zerkn na odznak Maxa. Max popatrzy na may rewolwer pod pach

- Jechaem trzy dni i trzy noce,

eby

to

zobaczy. Jestemgodny,chcemi sipi,ana doniach

mam

odciskiod krcenia kierownic.

- Nudzisz, synu... - dwumetrowechopi- sko, z

ys gow

ⁱ

rkami

drwala,

stano

obok kontuaru.

Max

westchn:

-

Syszaem

to dzisiaj

w

piciu hotelach.

- Moment, panie obcy... - dwumetrowy

umiechn

si. - Prosz nas zrozumie.

W

^{tym miasteczku od tygodnia}

kady

dom,

szopa, gara czy nawet psia buda jest zajta przez ludzi zzewntrz.

Dopieroteraz

Max

zwróci

uwag

na odzna-

k

^policyjn,

wpit w

kieszekoszuliwielko- luda.

- Bronimy siprzedtymnajazdem.

To by

niezy interes do wczoraj. Ale dzisiaj rano mielimy

duo

kopotów z pielgrzymk ja-

kich fanatyków. Drogi

s

zamknite szlaba-

nami od rana... Zaraz, zaraz...

A

jaksitutaj

dostae, kolego? -

ysy

niedowierzajco ze-

rkn

na

odznak

Maxa.

Max

popatrzyna

may

rewolwerpod

pach

policjanta. Rewolwernie

by

taki

may,

czter- dziestka pitka, ale

gin

cakowicie

w

cieniu

potnych mini.

- Przezkopalni wiru. Stara droga,stary most.

-

Tam

do licha, zapomniaemtozabloko-

wa

-

jkn

dwumetrowiec.

- Bezstrachu,ledwieprzejechaem,amost

run.

-

To

dobrze. Pacicie, kolego, dwiecieza uszkodzenie mienia publicznego.

-

Dam

sto.

Wypad

tylko jeden legar. -

Max wycign piset

i

pooy

na kontuarze.

- Zaatwione - policjant schowa banknot

i

skin

na szpakowatego mulata liczcego

kieliszki. t

- Alfredzie, ten tajniak musi

co zje, wypi

iprzespa si

w

uczciwym

óku.

- Fasolka zpuszki, suchary, kawabezcu- kru.

Razem

pidziesit plusdziesi procent za

obsug.

- Mulat

pooy

^na talerzujeden sucharpamitajcyczasyKolumba,

ma,

za-

rdzewia puszk

ze zdart etykiet oraz ku- bek,

w

którym

brzowa

wodaimitowaa

kaw.

- Czy

mona

prosi o otwieracz? - spyta Max,

kadc

oboktalerzajednegodolara.

Mulat popatrzy

n

^dolara, popatrzy na wielkoluda i

splun w

stron uchylonych drzwi. Policjantzrobikrok doprzodu.

- Nie lubimytutajszpiclizestolicy.

Max mia dosy

tejkomedii.Zrobi

te

krok do przodu i

waln

na odlew wielkoluda

w

ucho.Policjant

osun

siza bufet.

- Prosiem o otwieracz- grzeczniepowtó- rzyMax.

Mulattrzscymi si

rkoma zapa

za pusz-

k

^isuchar.- Nie

dam

,nie

dam

^...- powtarza

irakiemcofasi

w

stron drzwi.

- Dlaczego? - spyta Max.

Jedyn

odpo- wiedzi

byy

cichncekrokiuciekajcego czo- wieka.

-

Kupa

wariatów!-gos

nalea

dochude- go typa

w

szortach ⁱ hawajskiej koszulce, ukrytegodotej poryzadoniczpalm.

Max

nie sucha.

Odebra

od zemdlonego

swoj pisetk,

zabra

te

jednegodolaraoraz otwieraczwiszcy na

gwodziu

obokreklamy

,,Panama-Owoce-Eksport”

.

-

Mog

panu ofiarowa nieze spanie - chudzielec znaczco

pstrykn

palcami - za jednedwadziecia. Albo nawetzadziesitk -

doda

szybkowidzc,

e

przyntanie

wzia.

- Powanie, potrzebuj

óka,

kpieli

iuczciwejkolacji.-

Max

uderzy

rk w

stolik.

Metalowy blat

w

zetkniciuzprotez szczk-

n

^gronie.

-

Ma

pan toza darmo, jeli przyniesie mi pan z

domu

butelk bananówki i kurczaka zlodówki.

- Dlaczego akurat

mam

to zrobi? I o co chodzi?

-

Umowa.

Podpisaem

umow, e

niewej-

d

doswojego

domu

dojutrawieczorem.

on

i dzieciaki

wysaem ju

wczeniej doteciów za miasto. Kto

móg

jednakwiedzie,

e

przez

trzy dni

w

tym zwariowanymgrajdole jedyn jadaln rzecz

bd

^szczury,psyikoty,ito

te

nie jest takie pewne, czy bdzie na co zapo-

lowa

^.

- Skoro waciciel

ma

trudnoci, tocodo- piero intruz... -

Max

wzruszy ramionami

iskierowasidodrzwi.

- Nie,

wanie

pan

moe.

Oni chtnie po-

zwol

tam mieszka,^tylee...

-

e

co?-

Max

popatrzypodejrzliwie.

- Ach, drobiazg. - Chudzielec

wycign

zkieszeni klucz.-

miao moe

pan korzysta zlodówki.

Te ótki maj

wasnezapasy.

Max

bez

sowa przyj

klucz.

,,Moe

to oni?”-

pomyla.

- Gdzie? -spyta.

- Pierwszy

dom

za rogiem. - Chudzielec

poda mu

prawojazdy.-

To s

mojedokumen-

ty.

To

jest mój adres. Ja nie

kami.

Podpisa-

em umow.

- Zobacz,cosida zrobi. -

Max

podrzu- cidogóry kluczi

zapa

go

lew rk.

Dom

chudzielca

by

cakiem przyzwoit

budowl w

stylu kolonialnym.

Na

rozlegym trawniku staydwa leaki i stolik. Porzucona pika i zakurzona lalka wiadczyy,

e w

tym

domu

nie tak dawno

byy

dzieci.

Max min

rozleg

werand

ⁱ od frontu dosta si do domu.

Wewntrz byo

sennie,cichoipachnia-

o

naftalin.

Na

schodach staczowiek.Lekko skoneoczyi

óta

ceranadaway

mu

osobliwy wygld. „Niezy kamufla” -

pomyla

Max.

„jelito oni, totrafiem

w

dziesitk”.

-

Dzie

dobry - powiedzia

gono.

^-

Wa-

ciciel prosi o kurczakaibutelkwódki.

óty skin

potakujco

gow

ⁱwskazana kuchennedrzwi.

-

Mam te

tutaj nocowa!-

doda

Max.

-

Cay

parter jest do pana dyspozycji - powiedzia tamten i

umiechn

si, lekko byskajcczystymizbami.

„Plastykowe. Sztucznejak reszta”.

Maxte

si

umiechn.

Potem poszed do kuchni.

Wzi

^to,co

mia

zabra,ⁱwróci dohotelu.

- Prosz-

poda paczk

chudzielcowi.

- Widziapantych

ótych?

- spytaniefor^

tunny wacicieldomu.

- Nie,jeszcze nie. Ale

dzikuj

zapomoc.

Odwdzicz

si.

51

z samochodu _{walizk, aparat} fotograficzny

i tak obadowany wszed do domu. Tensam, chyba ten sam skonooki

ótek warowa

na schodach.

Max

milczc ruszy do saloniku

ikiedy

zamkn

za

sob

drzwi,

parskn

mie- chem. „Skonookieszpiclezplastyku”—_sze-

pn

przekrcajc klucz

w

zamku.

Nastpn

godzin

spdzi w

wannie i przy kuchennym

stole. Lodówka chudzielca byaistotniepena

jedzenia, a jego barek

te

niewieci pustk.

Nareszciewymoczony,

odprony

isyty

móg

i

spa. Odwija

wanie

rógpleduistarasi

zbada mikko

materaca, kiedy drzwi od

sypialniz

gonym

hukiemotwarysiiznajo-

my

policjant z

pukawk w

rce

wszed

do rodka.

- Tylkobeznumerów...-zacz.

-

O

co chodzi? - Za plecami policjanta pojawiosi

óte

indywiduum.

- Przymknij si!...-

ysy

nie

mia szcz-

cia tego wieczoru. Tylko tyle

zdy

powie- dzie,nimelazny prt,którynie

by

elazny, odebra

mu

dar

mowy

i

pami.

- Przepraszamzakopoty. -Skonookibez wyranego wysiku

dwign

jedn

rk

dwu- metrowcai cicho

zamkn

drzwisypialni.

- Nie

ma

zaco.-

Max pooy

sii

zamkn

oczy. „Zwariowany wiat -

szepn

-tojest

zwariowany wiat. Nie

do, e

przylecieli

gocie z nieba, _to jeszcze nie

mog

^sobie

pospa!

Co

toza kraj,gdzie byle glina

wyma-

chuje rewolweremibez nakazu aduje sido

domu?”

nio mu

si,

e

otwiera

du, ót

puszk,

z której wyskakuj zielone

aby

ubrane

w hemy.

Nastpnegodnia, przebrany

w

lekkie,pó- cienne ubranie i kapelusz zesomki, z apara- tem na ramieniu, wyszed na miasto. Nie musia pyta, gdzie jest pojazd kosmitów, albowiem zwarty

tum

otaczajcy _centralny placstanowi drogowskaztrudnydopomini-

cia. Nieprawdopodobny_zgiekihaas miesza sizpodnieconymi wrzaskami_{ludzi z}telewizji

i filmu okupujcymi jedn ze stron placu.

Zwarte szeregi wojskowych pojazdów odgra- dzay wielkim

koem

krystalicznywieloktny

bariery strzeonej przez uzbrojonych

o-

nierzy.

- _Niewolno...- stereotypowo

zacz

oficer

dyurny.

Max

pokaza

mu

legitymacj.

-

Przepuci

- powiedziaoficeri niedbale

dotkn doni hemu.

Pozabariernie

byo

nic,tylkodrgajca od

upau

pustka i ten tajemniczy, krysztaowy pojazd.

Max

szed

wzdu

bariery,

a

dotar do stanowisktelewizjiifilmu.Tutajzatrzymasi przy niewielkimcytrynowymmikrobusie_{z ka-}

mer

filmowna dachu. Tablicarejestracyjna

wskazywaa,

e

byli tocudzoziemcy.

- Japonia? - spyta skonookiego opera- tora.

- _Malezja-padakrótkaodpowied.

- wietnie pan

mówi w

naszym jzyku ^- kontynuowa

Max rozmow

zapalajc papie- rosa.

- Po ojcu

mam

zdolnoci do jzyków, a

e

moja matka urodzia si tutaj,

wic

sam pan rozumie... -

ótek bysn

plastykowymi _pe- rekami uzbienia, nie przestajc manipulo-

wa

przy kamerze.

-

Co

panotymsdzi? - spyta

Max

ⁱ

skin

rk w

stronkrystalicznej bryy.

- Nieporozumienie... -

zacz

kamerzysta, aleszybko zmienitemat.

- _Oczywicie,naukowcy

bd

^mieli

uywa-

nie.Niepokojcejesttylkotoopónienieekipy

ONZ.

- Biurokracja-

westchn

Max.

- _Paskudna biurokracja - powiedzia ka- merzysta.

Max wyj

swójaparat izrobikilka

zdj.

— Paskudny

upa

— powiedzia chowajc

aparat. —

Wracam

do

domu

ibiorprysznic.

- Najwysza pora

odpocz.

-

ótek ju

zoy

swojenarzdziapracyiterazzachcaj- cowskazana siedzenieobokkierowcy.

-

Podwioz

_{pana - powiedzia. -}

Bd

^co

bd

jestemy ssiadami

w

jednymdomu.

- Itobardzo bliskimi-

doda

Max,

mylc:

„i diabli

wiedz

jak dugo, a raczej od jak

dawna”.

Przed

domem

chudzielea czeka na niego znany

mu

dobrzepolicjant z

ys gow

ukryt pod

hemem.

- Telegram - powiedzia salutujc regula- minowo.

Max

rozerwakoperti przeczytatekst.

- Dorczcietodowódcyochronyobiektu.-

Odda

telegram policjantowi. - Potem tutaj wrócicie.

-

Co

sistao?- spytakamerzysta, kiedy wchodzilidodomu.

Max

zobaczydrugiego

ótka

ciglewaruj- cego na schodach.

- Owszem.

Ten

pojazd kosmitówtotylko

kawaek

z wyposaenia europejskiej rakiety,

która tydzietemuwyniosanaorbitnowego

satelitkomunikacyjnego.

Kamerzysta nie

wyglda

na zaskoczonego.

Zreszt

Max

tego nieoczekiwa

w

tej chwili.

-

Myl, e

moecie

ju wraca

dosiebie- powiedziaizrobikrok

w

stron schodów.

-

Dokd?

- spyta

ótek

stojcy na

pópi-

trze.

-

Do

siebie - powtórzy

Max

ⁱ

wycign

zkieszeniotwieraczdo butelek.

- Nicnierozumiem.^..-

zacz

kamerzysta, ale zrozumia, kiedy

Max

jednym

pynnym

ruchem

wcisn mu

otwieraczdooczodou

.

- Nietrzeba- powiedziadrugi

ótek

wy- cigajc z kieszeni metalowy prt, który nie

by prtem

zmetalu.

53

- Bezamnezji,bogootworz- powiedzia Max.

Niby - elazny prt

znikn

tam,

skd

wyszed.

-

O

cochodzi?- spytakamerzysta.

-

O

przekonanie. -

Max

ostronie

zdj

otwieraczz imitacji gakiocznej.

- Macie wspaniaykontrwywiad. -

ótek

ze schodów

umiechn

si. - Pewnie nie chcecienas zna...

- Nie, nie o to

nam

^{chodzi. -}

Max

zgasi papierosa.

-

Wic?

^-kamerzystatymrazem

by

zasko- czony.

-

Mogaby

zaistnietaka sytuacja,

e

^istot-

nie

zdoayby wyldowa

^{tutaj istoty} z innej galaktyki. Wrogie

nam

istoty.

Maa

szansa, no,ale... powiedzmy.

- Brawo!

Co nam

^tutajniegrao od poczt- ku.

Tym

razem

udao

si

wam, mówic

wa- szymslangiem, „zrobinas

w

konia”.

- Raczej nabra na

wiadomo

oprzylocie istotzkosmosu.

- Cel?! - tym razem pytanie zada trzeci

ótek,którybezszelestniepojawisinascho- dach.

-

Chcemy

wiedzie, czy

mona

na was liczy.

Max

odwrócisiiwszeddoswojegopoko-

ju. „Powszystkim -

myla.

- Terazichruch.

Czas

wraca

do domu”. Kiedy

ju

spakowa walizk,

kto

zapuka do drzwi.

By

^{to poli-}

cjant.

Tym

razem bez

hemu,

ale ze sporym plastremnaskroni.

-

Melduj

si...

-

Moecie

nie

koczy

- powiedziaMax.^-

Wecie

toi to-wskaza

mu

^{aparatiwalizk.}

Na

podwórku, przy samochodzie, stao trzech

ótych

ⁱ skonookich.

- egnaj! -powiedzielikaniajc silekko.

- Polecamysina

przyszo.

- Bay,bay!-

Max

zapalisilniki

skin

na policjanta,wskazujc

mu

miejsceoboksiebie.

Na

trzecim kilometrze za miastem

Max

zjecha na

boczn drog prowadzc

do starej

izapomnianej zagrodydlaowiec.Tutaj

w

^jed-

nej z osobno stojcych owczarniukry samo- chód. Siedzieli

w

milczeniu.

Max

palipapie- rosa, a policjantmilczaⁱpocisi.Pogodzinie

od strony drogi nadjecha cytrynowy mikro- bus.

Zakrci koo

zagrodyi

mia

chybazamiar zjecha

w dó w

stron urwiska, ale nagle zatrzyma si, a jego pasaerowie wysiedli

i pospiesznie zaczli

krzta

siprzy jednym z

kó

pojazdu.

-

Znów

te azjatyckie

ótki

- powiedzia

policjanti

sign

doklamki.

- Siedzie! -

Max opuci szyb

ⁱ teraz mogli

usysze

odlegy⁷_,alezbliajcysiszyb- ko warkotsilników

duego migowca.

- Zabierzcie tensamochód domiastaiod- dajcie go

nowemu

wacicielowi - powiedzia Max. -Jestem

mu

towinien.

-

To

znaczy

komu?

- spytapolicjant.

- Taki chudzielec. Mieszkaem jedn- noc

w

jegodomu.

-

Tak

jest. - Policjant odruchowo próbo-

wa

zasalutowa ⁱ

mao

nie

zama

rkio niski dach. „Smutne nawykizwojska” -

pomyla Max

wysiadajc.

- Panie inspektorze! - _Policjant

przekn gono

lin.-

Ta

sprawawtedy

w

barze...

- Nie

byo

adnej sprawy.

Musieliterazkrzycze, bo

migowiec

ldo-

wa

obokszopy.

- Tak jak z tymi

gomi

z kosmosu? - spytapolicjant.

- Nie! -

Max umiechn

^{si. -}

Mamy ju pewno, e

^{oni istniej i na} pewno

nam pomog.

- Nicnierozumiem...

- Zrozumiecie!

Max

skulonywybiegzszopyiwskoczydo kabinywojskowego

migowca,

który natych- miastpoderwa siⁱruszynapoudnie.Kiedy ucich jego

potny

warkot, pasaerowie mi- krobusu rozejrzelisipookolicyi,uspokojeni cisz,wsiedlido swego cytrynowegopojazdu, któryszybkoruszy

w

stronurwiska.

„Przecie tam nie

ma

drogi, zabij si” ^-

pomyla

policjantigorczkowo wycofaswój samochód zszopy. Zrobitojednakzapóno.

Cytrynowy mikrobuszewzrastajc

prdko- ci omin

barier, zawis przez

moment

nad przepaci, po czym z

bezgonym

rozby- skiemzamienisi

w óty

dysk, któryodrazu ruszy pionowo

w

gór.

55