FORMY OPODATKOWANIA
O tytule prawa co do moŜliwości wyboru najkorzystniejszej formy opodatkowania, decyduje charakter działalności, jaką zamierza się prowadzić. Podatek dochodowy moŜna płacić w formie karty podatkowej, ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (w przypadku, kiedy obowiązujące przepisy uprawniają do skorzystania z tych form płacenia) lub na tzw. zasadach ogólnych. JeŜeli zakłada się, Ŝe warunkiem uzyskania przychodów ze swojej działalności, będą duŜe wydatki - wówczas korzystniejsze moŜe być płacenie podatku dochodowego według skali progresywnej. Od 2004 r. moŜna płacić 19%
podatek od dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej (o ile spełnia się pewne warunki).
Zasady ogólne
Warunki opodatkowania. Zasady ogólne są podstawową formą opodatkowania, brak jest zatem warunków ograniczających moŜliwość opodatkowania w tej formie. JeŜeli nie zadeklaruje się wyboru innej formy opodatkowania (tj. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo karty podatkowej lub według 19% stawki podatku), podatek dochodowy odprowadzany jest według skali progresywnej.
Podstawa opodatkowania: Wysokość podatku dochodowego płaconego wg skali progresywnej zaleŜy od faktycznie uzyskanych dochodów. Podstawę opodatkowania stanowi bowiem dochód, czyli nadwyŜka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustalenie podstawy opodatkowania (ustalenie dochodu) odbywa się na podstawie zapisów dokonywanych w prowadzonej przez właściciela firmy podatkowej księdze przychodów i rozchodów albo w księdze rachunkowej. Przed obliczeniem podatku dochód ten moŜna pomniejszyć o składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłacone bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe właściciela firmy oraz osób z nim współpracujących. JeŜeli koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów, róŜnica stanowić będzie stratę. Strata z działalności gospodarczej podlega odliczeniu od dochodu z tego samego źródła w latach następnych.
Obowiązki podatnika: Z tą formą opodatkowania wiąŜe się największa ilość obowiązków. Decydując się na zasady ogólne naleŜy bowiem pamiętać, Ŝe do właściciela firmy będzie naleŜało obliczanie wysokości comiesięcznych zaliczek na podatek i wpłacanie ich na rachunek urzędu skarbowego oraz wypełnianie comiesięcznych deklaracji PIT-5. Pierwszą zaliczkę płaci się za miesiąc, w którym dochód przekroczy kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku (w 2004 r. jest to kwota 2 790 zł).
Zaliczkę moŜna obniŜyć o zapłaconą w danym miesiącu składkę zdrowotną. Zaliczki miesięczne za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 kaŜdego miesiąca za miesiąc poprzedni (np. zaliczkę za miesiąc styczeń do 20 lutego, itd.). W tych terminach równieŜ składa się deklarację PIT-5.
Zaliczkę za grudzień w wysokości naleŜnej za listopad uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia. Za miesiąc grudzień nie składa się deklaracji PIT-5.
Po zakończeniu roku podatkowego - w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego jest obowiązek złoŜenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym (PIT-36) i wpłacenia róŜnicy pomiędzy podatkiem naleŜnym od dochodu wynikającego z zeznania a sumą naleŜnych za dany rok zaliczek. JeŜeli nie uzyska się dochodu, w zeznaniu PIT-36 wykazuje się wysokość poniesionej straty.
Zaliczka stała: MoŜna skorzystać z moŜliwości płacenia zaliczek w uproszczonej formie; - co miesiąc wpłaca się stałą kwotę zaliczki na podatek, bez względu na wysokość aktualnie osiąganego dochodu (kwota zaliczki jest obliczana na podstawie wysokości dochodu z działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu rocznym złoŜonym w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, jeŜeli w zeznaniu nie ma dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazano dochód w wysokości niepowodującej powstania obowiązku podatkowego). W tym przypadku nie ma obowiązku składania deklaracji PIT-5.
JeŜeli wybierze się tę formę wpłacania zaliczek, będzie moŜna z niej korzystać równieŜ w latach następnych (chyba, Ŝe zostanie złoŜone oświadczenie o rezygnacji z tego wyboru).
Księga przychodów i rozchodów: Najbardziej popularną i jednocześnie prostą formą ewidencji jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, którą zakłada się na dzień rozpoczęcia działalności.
Ponadto w terminie 20 dni od dnia załoŜenia księgi naleŜy pisemnie o tym zawiadomić urząd skarbowy. Kontynuujący działalność nie muszą składać ponownego zawiadomienia, chyba, Ŝe poprzednio rozliczali się ryczałtowo.
Księga powinna się znajdować na stałe w miejscu prowadzenia działalności. Jej prowadzenie moŜna zlecić lub prowadzić ją samemu (ręcznie lub komputerowo).
Księga rachunkowa: Jeśli prowadząc działalność osiąga się w roku podatkowym przychód z działalności przekraczający 800.000 EURO, to od następnego roku moŜna prowadzić księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą o rachunkowości.
Ustawa o rachunkowości nakłada na podmiot zobowiązany do prowadzenia księgowości według jej zasad wiele obowiązków i ograniczeń. Istnieje konieczność dokładnego ewidencjonowania wszystkich operacji gospodarczych, naleŜności i zobowiązań, prowadzenia szczegółowych ewidencji dotyczących poszczególnych obszarów działalności firmy.
Prowadzenie ksiąg handlowych nie jest zadaniem łatwym, dlatego wymaga zatrudnienia specjalisty lub zlecenia księgowości do uprawnionego biura rachunkowego.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
To dobry sposób dla osób rozpoczynających działalność, jeŜeli spodziewają się, Ŝe koszty działalności, które prawo pozwala odliczyć od podatku nie przekroczą 50% przychodu.
Warunki opodatkowania
Rozpoczynając działalność gospodarczą w 2004, moŜna płacić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych bez względu na wysokość osiągniętych przychodów. W tym przypadku naleŜy złoŜyć w formie pisemnej oświadczenie w terminie do dnia 20 stycznia.
JeŜeli działalność rozpoczyna się w trakcie roku, to do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niŜ w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie to będzie waŜne równieŜ w latach następnych, chyba Ŝe właściciel firmy postanowi zmienić formę opodatkowania i poinformuje o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. W następnym roku prowadzenia działalności moŜna korzystać z tej formy opodatkowania, ale tylko wówczas, gdy przychody za rok poprzedni nie przekroczą kwoty 250 000 euro.
Uwagi: niektóre rodzaje działalności gospodarczej wykluczają moŜliwość korzystania z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zalicza się do nich np. prowadzenie aptek, kantorów, lombardów, wykonywanie większości wolnych zawodów.
Podstawę opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stanowi przychód. Nie ma moŜliwości pomniejszania go o koszty uzyskania przychodów. JeŜeli korzysta się z opodatkowania w formie ryczałtu nie ustala się dochodu, jednak moŜna dokonywać odliczeń od przychodu, np. o zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynoszą:
20 % - od przychodów osiąganych w zakresie wolnych zawodów,
17 % - od przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne;
stawka ta obejmuje m.in. przychody ze świadczenia usług o charakterze niematerialnym,
8,5 % - od przychodów z większości rodzajów działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaŜy napojów o zawartości alkoholu powyŜej 1,5%, 5,5 % - od przychodów z działalności wytwórczej i budowlanej,
3,0 % - od przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu oraz z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaŜy napojów o zawartości alkoholu powyŜej 1,5
%.
Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podaje szczegółowe informacje dotyczące stosowania poszczególnych stawek ryczałtu w odniesieniu do konkretnych rodzajów przychodów. Obliczony ryczałt moŜna pomniejszać o przysługujące odliczenia, np. z tytułu zapłaconej składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (do wysokości 7,75% podstawy wymiaru składki).
Obowiązki podatnika: Korzystając z tej formy opodatkowania właściciel firmy jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów. Na jej podstawie co miesiąc ustala się kwotę podatku podlegającego wpłacie na rachunek urzędu skarbowego. Wpłat podatku dokonuje się w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień w terminie złoŜenia zeznania rocznego.
Zeznanie roczne o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i naleŜnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) naleŜy złoŜyć w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku.
Uwagi: decydując się na opodatkowanie w formie ryczałtu nie moŜna rozliczać się wspólnie z małŜonkiem, ani w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.
W kolejnych latach prowadzenia działalności moŜna zastanowić się nad skorzystaniem z moŜliwości opłacania ryczałtu co kwartał. Rozwiązanie to ma zastosowanie jedynie do podatników, których
otrzymane przychody w roku poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczą kwoty stanowiącej równowartość 25 000 euro.
Karta podatkowa
Karta to rozwiązanie dla tych, którzy działalność gospodarczą traktują jako uboczną, a ich dochody są niewielkie.
Warunki opodatkowania: Podobnie jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych równieŜ karta podatkowa jest alternatywną formą opodatkowania. Lista rodzajów działalności podlegających opodatkowaniu w formie karty podatkowej jest bardzo obszerna. Decydując się na tę formę opodatkowania naleŜy jeszcze przed rozpoczęciem działalności złoŜyć wniosek na formularzu PIT - 16 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, który po jego rozpatrzeniu wyda decyzję, w której ustali wysokość podatku dochodowego.
Wysokość podatku: Stawki karty podatkowej określone są kwotowo. Ich wysokość uzaleŜniona jest między innymi, od:
- rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, - liczby zatrudnionych pracowników,
- liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza.
Obowiązki podatnika: Rozliczanie na podstawie karty podatkowej jest najprostszą forma opodatkowania i zwalnia podatnika z obowiązków sprawozdawczych. Podatnik opodatkowany w tej formie nie prowadzi dla celów podatku dochodowego Ŝadnych ksiąg, nie składa zeznań podatkowych ani deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu.
NaleŜy jednak pamiętać o wpłacaniu co miesiąc na rachunek urzędu skarbowego - do dnia 7 kaŜdego miesiąca za miesiąc poprzedni (a za grudzień w terminie do dnia 28 grudnia), kwoty wymienionej w decyzji naczelnika urzędu skarbowego, pomniejszonej o zapłaconą składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (pomniejszenie nie moŜe przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru składki). Po zakończeniu roku kalendarzowego naleŜy złoŜyć deklarację w urzędzie skarbowym (w terminie do dnia 31 stycznia) o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej, w poszczególnych miesiącach.
Uwagi: Wybierając jako formę opodatkowania kartę podatkową nie moŜna skorzystać z róŜnego rodzaju ulg i odliczeń, nie moŜna takŜe rozliczyć się wspólnie z małŜonkiem, ani w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Rozliczający się na podstawie kary podatkowej od 1 stycznia 2002 r. przejęli obowiązki podatników podatku VAT, a takŜe obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy fiskalnej według ogólnych zasad.
19% podatek dochodowy
Od 2004 roku dochód uzyskany w 2004 r. z działalności gospodarczej, moŜe być opodatkowany według 19% stawki (bez względu na wysokość dochodu). O wyborze tego sposobu płacenia podatku naleŜy do dnia 20 stycznia powiadomić pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, natomiast w przypadku rozpoczęcia działalności w ciągu roku - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niŜ w dniu uzyskania pierwszego przychodu.
Uwagi: Ta forma płacenia podatku dotyczy wszystkich prowadzonych przez właściciela firmy rodzajów działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, np. zarówno do działalności prowadzonej samodzielnie jak i w spółce niemającej osobowości prawnej. Z tego sposobu płacenia podatku, podatnik nie moŜe skorzystać wówczas, gdy wykonuje usługi odpowiadające czynnościom wykonywanym w prowadzonej przez niego działalności na rzecz pracodawcy, u którego był zatrudniony w 2003 roku lub jest zatrudniony w 2004 roku.
Podstawą opodatkowania jest dochód czyli nadwyŜka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.
Ustalenia dochodu dokonuje się na podstawie zapisów w prowadzonej przez podatnika podatkowej księdze przychodów i rozchodów lub w księdze rachunkowej. Przed obliczeniem podatku dochód ten moŜna pomniejszyć o składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłacone bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących. Obliczony podatek od dochodu obniŜa się o kwotę zapłaconej składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (obniŜenie nie moŜe przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki).
Obowiązki podatnika: comiesięczna zaliczka na podatek i wypełnianie deklaracji PIT-5L, w terminie do dnia 20 kaŜdego miesiąca za miesiąc poprzedni. MoŜna skorzystać z moŜliwości płacenia zaliczek w uproszczonej formie na tych samych zasadach jak podatnik opłacający podatek dochodowy według skali progresywnej. Po zakończeniu roku naleŜy złoŜyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego.
Przy 19% podatku dochodowym, nie moŜna korzystać z prawa:
- do wspólnego opodatkowania z małŜonkiem,
- z preferencji przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci,
- z innych ulg i zwolnień, w tym równieŜ z prawa do kontynuacji odliczeń (prawa nabyte).
Podatek od towarów i usług (VAT)
Osoby rozpoczynające wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w ciągu roku podatkowego są zwolnione od tego podatku, jeŜeli przewidywana przez te osoby wartość sprzedaŜy towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaŜy, kwoty wyraŜonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10 000 euro (w 2004 r. kwota ta wynosi 45 700 zł), zaś w przypadku osób prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami powierniczymi, agentów, zleceniobiorców lub innych osób świadczących usługi o podobnym charakterze 30-krotność kwoty prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług nie przekroczy kwoty wyraŜonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10 000 euro.
Zwolnienie od podatku VAT moŜe okazać się korzystne w przypadku sprzedaŜy bezpośredniej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bądź innych podatników zwolnionych od tego podatku. Natomiast jeśli kontrahentami są w większości podatnicy rozliczający podatek od towarów i usług, wówczas naleŜy rozwaŜyć rezygnację ze zwolnienia.
Uwagi: ze zwolnienia tego nie mogą korzystać podatnicy sprzedający: wyroby z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, niektóre wyroby akcyzowe oraz świadczący usługi: prawnicze, w zakresie doradztwa i rzeczoznawstwa, jubilerskie. Zwolnienia nie stosuje się takŜe do importu towarów i usług.
Będąc podatnikiem zwolnionym od podatku od towarów i usług nie trzeba:
- dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w podatku VAT, - wystawiać faktur VAT (ale musisz wystawiać rachunki), - prowadzić ewidencji sprzedaŜy i zakupów,
- składać deklaracji podatkowych dla podatku VAT.
Podatnik zwolniony od podatku towarów i usług ma obowiązek prowadzenia dziennej ewidencji sprzedaŜy rejestrowanej za dany dzień, nie później jednak niŜ przed dokonaniem sprzedaŜy w dniu następnym.
Utrata z przysługującego zwolnienia od podatku VAT następuje w momencie, gdy faktyczna wartość sprzedaŜy towarów, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaŜy, przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę 10 000 euro. Wówczas naleŜy naliczyć podatek od wartości sprzedaŜy przekraczającej tę kwotę, aby móc korzystać z praw przysługujących podatnikom VAT. NaleŜy takŜe dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w tym podatku.
Ze zwolnienia od podatku VAT moŜna samemu zrezygnować, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Powrót moŜe nastąpić dopiero po upływie 3 lat od daty rezygnacji.
W przypadku, gdy którakolwiek z danych wskazanych w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegnie zmianie, obowiązkiem jest powiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o zaistniałej zmianie poprzez złoŜenie zgłoszenia aktualizacyjnego. Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego składają zgłoszenie aktualizacyjne w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana, dla pozostałych podatników termin ten wynosi 30 dni.
Rejestracja dla celów podatku VAT: zgłoszenie rejestracyjne na formularz VAT-R, opłata 152 zł.
Do głównych obowiązków podatników rozliczających podatek VAT na zasadach ogólnych naleŜy zaliczyć:
- dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R),
- prowadzenie ewidencji sprzedaŜy i zakupów, zawierającej wszystkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej,
- wystawianie faktur VAT,
- składanie deklaracji podatkowych dla podatku VAT, - terminowe wpłacanie podatku do urzędu skarbowego.
Deklaracje dla podatku od towarów i usług (formularze VAT-7) składa się we właściwym urzędzie skarbowym za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który składana jest deklaracja. W tym terminie naleŜy równieŜ dokonać wpłaty podatku na rachunek urzędu skarbowego. Ułatwienia w tym zakresie przewidziane są dla tzw. małych podatników - którzy mogą rozliczać się z podatku VAT za okresy kwartalne.
Mały podatnik - przewidywana wartość sprzedaŜy towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaŜy, kwoty wyraŜonej w złotych, odpowiadającej kwocie 800 000 euro (w 2004 r.
kwota ta wynosi 3 655 000 zł), w przypadku przedsiębiorstwa maklerskiego zarządzanie funduszami powierniczymi, bycie agentem, zleceniobiorcą lub świadczenie usług o podobnym charakterze, a kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi nie przekroczy wyraŜonej w złotych kwoty odpowiadającej 30 000 euro (w 2004 r. kwoty 137 000 zł).
O ile spełnia się wymogi przewidziane dla małego podatnika, istnieje moŜliwość wyboru następujących udogodnień:
- składania deklaracji podatkowych dla podatku VAT za okresy kwartalne i kwartalnego rozliczania tego podatku w miejsce miesięcznego (formularz VAT-7K) w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy. To prawo przysługuje zarówno małym podatnikom, którzy wybrali kasową metodę rozliczania podatku VAT, jak i małym podatnikom, którzy nie wybrali tej metody.
- rozliczania podatku VAT metodą kasową, tj. po uregulowaniu przez kontrahentów naleŜności z tytułu sprzedaŜy towarów i usług (wybór tej metody wiąŜe się z obowiązkiem rozliczeń kwartalnych).
Przy wyborze składania deklaracji za okresy kwartalne, naleŜy pisemnie powiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który po raz pierwszy będzie składana deklaracja kwartalna. Np. w momencie składania deklaracji kwartalnych, np. od kwietnia 2004 r. - informacja do urzędu skarbowego do 31 marca 2004 r.
Z kwartalnego rozliczania podatku VAT moŜna zrezygnować i powrócić do miesięcznego trybu składania deklaracji VAT, ale dopiero po upływie czterech kwartałów (12 miesięcy).
JeŜeli wartość sprzedaŜy towarów przekroczy u małego podatnika kwotę 800 000 euro (3 655 000 zł) lub odpowiednio kwotę 30 000 euro (137 000 zł) - automatycznie traci on prawo do składania kwartalnych deklaracji VAT, począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie ww. kwot, oraz w następnym roku kalendarzowym.
Tak więc, jeŜeli mały podatnik wykaŜe, Ŝe przewidywana przez niego wartość sprzedaŜy towarów przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaŜy, kwotę 3 655 000 zł i przekroczenie to nastąpiło, np. w sierpniu 2004, to miesiące lipiec, sierpień i wrzesień 2004 objęte będą jeszcze rozliczeniem kwartalnym, ale za październik 2004 składa juŜ deklarację miesięczną VAT-7.
Metoda kasowa
U małego podatnika decydującego się na przyjęcie metody kasowej, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie z dniem uregulowania przez kontrahenta całości lub części naleŜności, nie później jednak niŜ 90 dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Uregulowanie naleŜności w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej właśnie części.
Zadeklarowanie chęci rozliczania podatku VAT metodą kasową oznacza jednocześnie przyjęcie przez podatnika rozliczenia kasowego dla podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
Decydując się na metodę kasową rozliczania podatku VAT naleŜy pamiętać, Ŝe podatnik ma obowiązek:
- składania kwartalnych deklaracji VAT - składanie deklaracji miesięcznych nie jest dopuszczalne, - oznaczania wszystkich wystawianych przez siebie faktur - "VAT - MP"
Aby skorzystać z metody kasowej, o wyborze naleŜy pisemnie powiadomić naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który podatnik będzie stosował metodę kasową. Rezygnacja moŜe nastąpić najwcześniej po upływie 12 miesięcy stosowania metody kasowej, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego.
Prawo do rozliczania podatku metodą kasową traci się w momencie przekroczenia limitu wartości sprzedaŜy towarów uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika, tj. kwoty 800 000 euro lub 30 000 euro. Wówczas po kwartale, w którym została przekroczona wymieniona kwota, naleŜy rozpocząć rozliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych, tj. obliczać i wpłacać ten podatek za okresy miesięczne.
Kasy rejestrujące: Wszyscy podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą w 2004 obowiązani są do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i podatku przy uŜyciu kas rejestrujących, jeŜeli ich obrót w transakcjach z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i z rolnikami przekroczy kwotę 20 000 zł. Rozpoczynając ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku moŜna odliczyć od podatku naleŜnego kwotę wydatkowaną na zakup kaŜdej kasy rejestrującej w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i usług), nie więcej jednak niŜ 2 500 zł.
Wyjątek stanowią podatnicy rozpoczynający działalność w zakresie sprzedaŜy gazu płynnego, świadczenia usług przewozów pasaŜerskich w samochodowej komunikacji podmiejskiej i
międzymiastowej oraz usług przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagaŜowymi, w przypadku których istnieje obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku bez względu na wysokość osiąganych obrotów.
W związku z wejściem w Ŝycie z dniem 1 maja 2004 r. nowej ustawy o podatku od towarów i usług, zawierającej przepisy dostosowujące polskie prawodawstwo do prawa Unii Europejskiej, przedstawione wyŜej informacje zostaną uzupełnione o nowe regulacje i przepisy przejściowe, dotyczące prezentowanych kwestii.
