Jądro komórkowe
Jądro komórkowe
zawiera główny zasób informacji genetycznejzawiera główny zasób informacji genetycznej
oddzielone od protoplazmy otoczką jądrową oddzielone od protoplazmy otoczką jądrową złożoną z dwóch błon
złożoną z dwóch błon
w jego skład wchodzą:w jego skład wchodzą:
chromatyna jądrowachromatyna jądrowa
macierzmacierz
nukleoplazma (sok jądrowy, karyolimfa – nukleoplazma (sok jądrowy, karyolimfa –
najbardziej uwodniona część jądra, w której są najbardziej uwodniona część jądra, w której są
zawieszone: macierz, chromatyna, jąderko, RNA, zawieszone: macierz, chromatyna, jąderko, RNA,
Chromatyna Chromatyna
stanowi interfazową postać chromosomówstanowi interfazową postać chromosomów
zawiera DNA, histony, białka niehistonowe i zawiera DNA, histony, białka niehistonowe i RNA (w chromatynie aktywnej genetycznie) RNA (w chromatynie aktywnej genetycznie)
układ ilościowy wymienionych składników układ ilościowy wymienionych składników chromatyny zależy od zawartości DNA u chromatyny zależy od zawartości DNA u
danego gatunku oraz stanu funkcjonalnego danego gatunku oraz stanu funkcjonalnego
jądra.
jądra.
chromosom chromosom
chromatyda
chromatyda chromatydachromatyda
komórka komórka jądro
jądro
telomer telomer centromer centromer
histony telomer
telomer
DNA – DNA –
podwójna helisa
podwójna helisa pary zasad pary zasad
Skład chemiczny Skład chemiczny
chromatyny
chromatyny
DNA DNA
Zawartość DNA w jądrze komórkowym u Zawartość DNA w jądrze komórkowym u organizmów prokariotycznych nie jest
organizmów prokariotycznych nie jest
skorelowana z liczbą chromosomów, ale z skorelowana z liczbą chromosomów, ale z
ich łączną długością.
ich łączną długością.
Liczba cząsteczek DNA wynosi tyle, ile Liczba cząsteczek DNA wynosi tyle, ile liczba chromosomów
liczba chromosomów
DNA DNA
Za obecnością tylko jednej cząsteczki DNA w każdym Za obecnością tylko jednej cząsteczki DNA w każdym chromosomie (chromatydzie) tj. za koncepcją
chromosomie (chromatydzie) tj. za koncepcją
jednopasmowej budowy chromosomów przemawiają jednopasmowej budowy chromosomów przemawiają
następujące argumenty:
następujące argumenty:
każdy chromosom zachowuje się tak, jak pojedyncza każdy chromosom zachowuje się tak, jak pojedyncza cząsteczka DNA
cząsteczka DNA
mutacje punktowe (czyli genowe) dają w konsekwencji zmiany mutacje punktowe (czyli genowe) dają w konsekwencji zmiany w strukturze pierwszorzędowej kodowanych przez nie białek w strukturze pierwszorzędowej kodowanych przez nie białek
obecność w DNA plemnika myszy znacznej liczby genów w obecność w DNA plemnika myszy znacznej liczby genów w pojedynczych kopiach
pojedynczych kopiach
wyznakowanie chromosomów radioaktywną tymidyną po 2 wyznakowanie chromosomów radioaktywną tymidyną po 2 cyklach replikacji DNA jest zgodne z semikonserwatywną cyklach replikacji DNA jest zgodne z semikonserwatywną
replikacją DNA replikacją DNA
DNA DNA
Za wielopasmowością chromosomów Za wielopasmowością chromosomów
przemawiały wyniki badań cytologicznych u przemawiały wyniki badań cytologicznych u
gatunku z dużymi chromosomami, wykazujące gatunku z dużymi chromosomami, wykazujące
występowanie w chromosomach występowanie w chromosomach
anafazowych(chromatydach) 2,4 lub więcej anafazowych(chromatydach) 2,4 lub więcej
linearnych podjednostek zwiniętych wokół linearnych podjednostek zwiniętych wokół
siebie.
siebie.
DNA DNA
W skład DNA wchodza tzw.
W skład DNA wchodza tzw. sekwencje sekwencje unikatowe
unikatowe oraz oraz sekwencje powtarzalnesekwencje powtarzalne..Brak Brak zgodności między szczeblem ewolucji, a
zgodności między szczeblem ewolucji, a zawartością podstawowa DNA u wyższych zawartością podstawowa DNA u wyższych
organizmów zwierzęcych czy roślinnych jest organizmów zwierzęcych czy roślinnych jest
spowodowany obecnością
spowodowany obecnością powtarzalnych powtarzalnych sekwencji DNA
sekwencji DNA, których ilość w znacznej , których ilość w znacznej mierze decyduje o zawartości 2cDNA,
mierze decyduje o zawartości 2cDNA,
ponieważ u organizmów wyższych stanowią one ponieważ u organizmów wyższych stanowią one
Histony Histony
niskocząsteczkowe (13-21kD) białka zasadowe niskocząsteczkowe (13-21kD) białka zasadowe połączone z DNA
połączone z DNA
zawierają ponad 20% aminokwasów zawierają ponad 20% aminokwasów
zasadowych, nieznaczne ilości cystyny lub zasadowych, nieznaczne ilości cystyny lub
cysteiny oraz nie zawierające tryptofanu cysteiny oraz nie zawierające tryptofanu
ich systematyka opiera się na stosunku ich systematyka opiera się na stosunku ilościowym lizyny do argininy
ilościowym lizyny do argininy
nie są specyficzne ani dla gatunku, ani dla nie są specyficzne ani dla gatunku, ani dla tkanki
tkanki
Wyjątek – histon H-5 znajdujący się w Wyjątek – histon H-5 znajdujący się w
erytrocytach jądrzastych, nie spotykany w erytrocytach jądrzastych, nie spotykany w
innych tkankach, oraz protaminy – szczególny innych tkankach, oraz protaminy – szczególny
rodzaj białek zasadowych, zastępujących rodzaj białek zasadowych, zastępujących
histony podczas spermatogenezy u ryb.
histony podczas spermatogenezy u ryb.
Zawartość histonów podwaja się podczas Zawartość histonów podwaja się podczas
replikacji DNA, tj. w fazie S cyklu replikacji DNA, tj. w fazie S cyklu
mitotycznego.
mitotycznego.
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
grupa zawierająca od kilkudziesięciu do grupa zawierająca od kilkudziesięciu do
kilkuset komponentów o masach od 5-200 kD kilkuset komponentów o masach od 5-200 kD
zróżnicowane właściwości fizykochemiczne i zróżnicowane właściwości fizykochemiczne i biochemiczne
biochemiczne
stosunek aminokwasów kwaśnych do stosunek aminokwasów kwaśnych do
zasadowych 0,8 : 4,0, obecność tryptofanu zasadowych 0,8 : 4,0, obecność tryptofanu
(ok. 1%) (ok. 1%)
ulegają postsyntetycznym modyfikacjom tj. ulegają postsyntetycznym modyfikacjom tj.
fosforylacji
fosforylacji, , metylacjimetylacji, ADP-rybozylacji, , ADP-rybozylacji, glikozylacji oraz oksydacji grup tiolowych glikozylacji oraz oksydacji grup tiolowych
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
stosunek ilościowy tych białek do DNA stosunek ilościowy tych białek do DNA jądrowego jest różny dla różnych tkanek jądrowego jest różny dla różnych tkanek
na podstawie dotychczas poznanych na podstawie dotychczas poznanych właściwości można je podzielić na:
właściwości można je podzielić na:
białka o charakterze enzymatycznymbiałka o charakterze enzymatycznym
białka regulatorowebiałka regulatorowe
białka strukturalnebiałka strukturalne
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
Enzymy Enzymy
związane z syntezą i przemianami kwasów związane z syntezą i przemianami kwasów nukleinowych (polimerazy DNA, polimerazy nukleinowych (polimerazy DNA, polimerazy
RNA, terminalne polinukleotydotransferazy, RNA, terminalne polinukleotydotransferazy,
ligazy polinukleotydowe, nukleazy) ligazy polinukleotydowe, nukleazy)
enzymy modyfikujące białka jądrowe enzymy modyfikujące białka jądrowe (proteazy, kinazy, fosfatazy,
(proteazy, kinazy, fosfatazy,
metylotransferazy, acetylotransferazy) metylotransferazy, acetylotransferazy)
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
Białka regulatoroweBiałka regulatorowe
spełniają szereg wymogów stawianych regulatorom spełniają szereg wymogów stawianych regulatorom funkcji genów
funkcji genów
charakteryzują się niejednorodnością i molekularną charakteryzują się niejednorodnością i molekularną specyficznością komórkową, tkankową i gatunkową specyficznością komórkową, tkankową i gatunkową
ulegają zmianom w poszczególnych fazach cyklu ulegają zmianom w poszczególnych fazach cyklu
komórkowego, w trakcie różnicowania komórkowego komórkowego, w trakcie różnicowania komórkowego
i organogenezy, w odpowiedzi na stymulację i organogenezy, w odpowiedzi na stymulację
hormonami, mitogenami i podczas transformacji hormonami, mitogenami i podczas transformacji
nowotworowej nowotworowej
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
Białka strukturalneBiałka strukturalne
białka HMG (High Mobility Group) – wysoka białka HMG (High Mobility Group) – wysoka
ruchliwość elektroforetyczna, stosunkowo niska ruchliwość elektroforetyczna, stosunkowo niska
niejednorodność i dobra rozpuszczalność niejednorodność i dobra rozpuszczalność
w obrębie białek HMG wyróżnia się dwie grupy w obrębie białek HMG wyróżnia się dwie grupy komponentów:
komponentów:
białka o masie cząsteczkowej ok. 26 kDbiałka o masie cząsteczkowej ok. 26 kD
HMG-1 i HMG-2 (tkanki ssaków)HMG-1 i HMG-2 (tkanki ssaków)
HMG-E (erytrocyty ptaków)HMG-E (erytrocyty ptaków)
HMG-T (gruczoły jądrowe pstrąga) HMG-T (gruczoły jądrowe pstrąga)
białka o masie cząsteczkowej 8-10 kDbiałka o masie cząsteczkowej 8-10 kD
HMG-14 i HMG-17 (tkanki ssaków)HMG-14 i HMG-17 (tkanki ssaków)
H-6 (gruczoły jądrowe pstrąga)H-6 (gruczoły jądrowe pstrąga)
Białka HMG zawierają 25% aminokwasów Białka HMG zawierają 25% aminokwasów zasadowych i 30% aminokwasów kwaśnych, zasadowych i 30% aminokwasów kwaśnych,
które są rozmieszczone asymetrycznie wzdłuż które są rozmieszczone asymetrycznie wzdłuż
łańcucha polipeptydowego.
łańcucha polipeptydowego.
Białka HMG nie wykazują specyficzności Białka HMG nie wykazują specyficzności
tkankowej ani gatunkowej, mają zdolność do tkankowej ani gatunkowej, mają zdolność do
interakcji z histonami oraz DNA, są obecne w interakcji z histonami oraz DNA, są obecne w
10% nukleosomów, a ponadto sa związane z 10% nukleosomów, a ponadto sa związane z
aktywną częścią genomu.
aktywną częścią genomu.
Białka niehistonowe Białka niehistonowe
Białko A-24Białko A-24
struktura i kształt litery „Y” – dwa N-struktura i kształt litery „Y” – dwa N- końcowe i jeden C-końcowy aminokwas końcowe i jeden C-końcowy aminokwas
od 5-15% histonu H2A w chromatynie od 5-15% histonu H2A w chromatynie występuje w formie białka A-24
występuje w formie białka A-24
z dwóch cząsteczek H2A w nukleosomie z dwóch cząsteczek H2A w nukleosomie jedna jest sprzężona z ubikwityną, a więc jedna jest sprzężona z ubikwityną, a więc
10-30% nukleosomów zawiera ubikwitynę 10-30% nukleosomów zawiera ubikwitynę
RNA RNA
przejściowy składnik chromatyny przejściowy składnik chromatyny
syntetyzowany na podstawie wzorca DNA syntetyzowany na podstawie wzorca DNA
jądrowego jądrowego
RNA wysokocząsteczkowy – dwie grupy
I grupa
heterogenny RNA (hn RNA) – przenoszący informację genetyczną dla biosyntezy białek
informacyjny RNA (mRNA)
II grupa
RNA RNA
RNA niskocząsteczkowyRNA niskocząsteczkowy
frakcje przenikające do cytoplazmyfrakcje przenikające do cytoplazmy
4SRNA (tRNA) – transportujący aminokwasy w procesie 4SRNA (tRNA) – transportujący aminokwasy w procesie biosyntezy białek
biosyntezy białek
5SRNA – znajdujący się w największej ilości we frakcji 5SRNA – znajdujący się w największej ilości we frakcji rybosomów cytoplazmatycznych, połączony z większą rybosomów cytoplazmatycznych, połączony z większą podjednostką rybosomów
podjednostką rybosomów
frakcje nie opuszczające jądrafrakcje nie opuszczające jądra
RNA bogate w nukleotydy dihydroksyurydynowe -65-70% RNA bogate w nukleotydy dihydroksyurydynowe -65-70%
związane z chromatyną; prawdopodobny udział w regulacji związane z chromatyną; prawdopodobny udział w regulacji funkcji genów
funkcji genów
Macierz jądrowa Macierz jądrowa
białkowy szkielet wewnątrzjądrowy białkowy szkielet wewnątrzjądrowy
odpowiedzialny za utrzymanie struktury odpowiedzialny za utrzymanie struktury
chromatyny chromatyny
pozostaje w jądrze komórkowym po usunięciu pozostaje w jądrze komórkowym po usunięciu składników chromatyny oraz fosfolipidów
składników chromatyny oraz fosfolipidów
trzy komponenty strukturalne:trzy komponenty strukturalne:
resztkowa otoczka jądrowa (kompleksy resztkowa otoczka jądrowa (kompleksy porowe otoczki jądrowej wraz z blaszką) porowe otoczki jądrowej wraz z blaszką)
włókienkowo-granularna macierz włókienkowo-granularna macierz wewnątrzjądrowa
wewnątrzjądrowa
resztkowa struktura jąderka (macierz resztkowa struktura jąderka (macierz jąderkowa)
jąderkowa)
Macierz jądrowa Macierz jądrowa
skład: 98% białek, niewielkie ilości kwasów skład: 98% białek, niewielkie ilości kwasów nukleinowych i fosfolipidów
nukleinowych i fosfolipidów
białka macierzy jądrowej stanowią poniżej 10% białka macierzy jądrowej stanowią poniżej 10%
całkowitych białek jądra całkowitych białek jądra
jako białkowy szkielet macierz utrzymuje wewnętrzną jako białkowy szkielet macierz utrzymuje wewnętrzną architekturę jądra komórkowego
architekturę jądra komórkowego
determinuje skondensowane i luźne obszary determinuje skondensowane i luźne obszary chromatyny
chromatyny
jest wewnątrzjądrowym miejscem replikacji DNA i jest wewnątrzjądrowym miejscem replikacji DNA i interakcji wirusów
interakcji wirusów
bierze udział w transkrypcji, metabolizmie i bierze udział w transkrypcji, metabolizmie i
Struktura chromatyny Struktura chromatyny
DNA występuje w formie upakowanej. W DNA występuje w formie upakowanej. W
krańcowej postaci, czyli chromosomach krańcowej postaci, czyli chromosomach
metafazowych, nić DNA o dług. 2 m, złożona (u metafazowych, nić DNA o dług. 2 m, złożona (u
człowieka) z 5,3X10
człowieka) z 5,3X109 9 par zasad ulega skróceniu par zasad ulega skróceniu około 10 tys. razy. Upakowanie DNA jest
około 10 tys. razy. Upakowanie DNA jest
wynikiem określonej organizacji strukturalnej wynikiem określonej organizacji strukturalnej
DNA w przestrzeni uwarunkowanej przez DNA w przestrzeni uwarunkowanej przez
białka chromatynowe tj. histony i białka białka chromatynowe tj. histony i białka
niehistonowe.
niehistonowe.
W mikroskopie optycznym chromatyna jest W mikroskopie optycznym chromatyna jest
widoczna w postaci grudek – chromocentrów i widoczna w postaci grudek – chromocentrów i
włókien zwanych chromosomami.
włókien zwanych chromosomami.
Struktura chromatyny Struktura chromatyny
Trzy rzędy uporządkowania Trzy rzędy uporządkowania strukturalnego chromatyny:
strukturalnego chromatyny:
nukleosom nukleosom
solenoid solenoid
struktury wyższego rzędu struktury wyższego rzędu
Nukleosom Nukleosom
podstawowa jednostka strukturalna podstawowa jednostka strukturalna chromatyny
chromatyny
zawiera fragment DNA o długości ok.200 par zawiera fragment DNA o długości ok.200 par zasad – po dwie cząsteczki każdego z histonów zasad – po dwie cząsteczki każdego z histonów
H2A, H2B, H3 i H4 oraz jedną cząsteczkę H2A, H2B, H3 i H4 oraz jedną cząsteczkę
histonu H1 histonu H1
podwójna helisa DNA owija się w postaci podwójna helisa DNA owija się w postaci lewoskrętnej spirali wokół dyskowatego lewoskrętnej spirali wokół dyskowatego
kształtu oktameru histonów kształtu oktameru histonów
z około 200 par zasad DNA w nukleosomie z około 200 par zasad DNA w nukleosomie tylko 146 ściśle oddziałuje z oktamerem tylko 146 ściśle oddziałuje z oktamerem
tworząc
tworząc rdzeń nukleosomurdzeń nukleosomu
Nukleosom Nukleosom
struktura nukleosomu stabilizowana jest przez struktura nukleosomu stabilizowana jest przez interakcje histon-histon zachodzące między interakcje histon-histon zachodzące między
histonami rdzeniowymi histonami rdzeniowymi
silne oddziaływania między H3 i H4 prowadzą silne oddziaływania między H3 i H4 prowadzą do powstania tetrameru, a między H2B i H4 do powstania tetrameru, a między H2B i H4
oraz H2A i H2B do powstania dimerów oraz H2A i H2B do powstania dimerów
około 90% chromatyny DNA zorganizowana około 90% chromatyny DNA zorganizowana jest w nukleosomy
jest w nukleosomy
w plemnikach w trakcie spermatogenezy w plemnikach w trakcie spermatogenezy histony są zastępowane przez białka
histony są zastępowane przez białka protaminy
protaminy
Solenoid (superspirala) Solenoid (superspirala)
struktura wyższego rzędu, w tworzeniu której struktura wyższego rzędu, w tworzeniu której jest obecność histonu H1
jest obecność histonu H1
helikalna forma włókna nukleosomowegohelikalna forma włókna nukleosomowego
powstające włókno chromatynowepowstające włókno chromatynowe o średnicy ok. 30 nm zawiera
o średnicy ok. 30 nm zawiera 6 nukleosomów na skręt
6 nukleosomów na skręt
Nukleosomy przypominające kształtem Nukleosomy przypominające kształtem
spłaszczone dyski ułożone są w solenoidzie tak, spłaszczone dyski ułożone są w solenoidzie tak,
że ich „twarzowe” powierzchnie zorientowane że ich „twarzowe” powierzchnie zorientowane
są mniej więcej równolegle do długiej osi są mniej więcej równolegle do długiej osi
włókna. Upakowanie nukleosomów w solenoidzie włókna. Upakowanie nukleosomów w solenoidzie
pozwala na skrócenie zawartego w nim DNA pozwala na skrócenie zawartego w nim DNA
ok. 40X – 6-7X przez owinięcie DNA na ok. 40X – 6-7X przez owinięcie DNA na
oktamerze histonów i 6X przez superspiralne oktamerze histonów i 6X przez superspiralne
zwinięcie włókna nukleosomowego.
zwinięcie włókna nukleosomowego.
Struktury wyższego rzędu Struktury wyższego rzędu
Kolejny stopień uporządkowania strukturalnego Kolejny stopień uporządkowania strukturalnego
określany jako „model uporządkowania promienistego”, określany jako „model uporządkowania promienistego”,
odpowiada ułożeniu włókien o średnicy 30 nm w pętle odpowiada ułożeniu włókien o średnicy 30 nm w pętle
(domeny). Pętle te swoją podstawą zakotwiczone są w (domeny). Pętle te swoją podstawą zakotwiczone są w
białkowym rusztowaniu macierzy jądrowej białkowym rusztowaniu macierzy jądrowej stanowiącym osiową strukturę podporową stanowiącym osiową strukturę podporową
chromosomów metaforowych. Białka szkieletowe chromosomów metaforowych. Białka szkieletowe
wydają się być odpowiedzialne za ostateczną wydają się być odpowiedzialne za ostateczną
integrację materiału genetycznego zarówno podczas integrację materiału genetycznego zarówno podczas
replikacji i transkrypcji, jak i w czasie mitozy i replikacji i transkrypcji, jak i w czasie mitozy i
podziału komórkowego.
podziału komórkowego.
Struktury wyższego rzędu Struktury wyższego rzędu
Różnice w wewnętrznej strukturze fibryli Różnice w wewnętrznej strukturze fibryli
interfazowych i metafazowych dotyczą interfazowych i metafazowych dotyczą
stopnia ich upakowania. Kondensacja stopnia ich upakowania. Kondensacja
chromatyny w czasie mitozy wydaje się być chromatyny w czasie mitozy wydaje się być
spowodowana zmianami stężenia kationów spowodowana zmianami stężenia kationów
dwuwartościowych wewnątrz komórki, dwuwartościowych wewnątrz komórki,
fosforylacją niektórych białek (histon H1) fosforylacją niektórych białek (histon H1)
oraz tworzeniem wiązań dwusiarczkowych w oraz tworzeniem wiązań dwusiarczkowych w
łańcuchu polipeptydowym.
łańcuchu polipeptydowym.
Rodzaje chromatyny Rodzaje chromatyny
Ze względu na stopień skupienia fibryl Ze względu na stopień skupienia fibryl
chromatynowych wyróżnia się dwa rodzaje chromatynowych wyróżnia się dwa rodzaje
chromatyny:
chromatyny: luźną luźną i i zwartązwartą. . Szczegłlny Szczegłlny rodzaj chromatyny stanowi
rodzaj chromatyny stanowi heterochromatynaheterochromatyna tj. ten rodzaj genetycznie zdeterminowanej tj. ten rodzaj genetycznie zdeterminowanej
chromatyny Która:
chromatyny Która:
- nie ulega dekondensacji (z wyjątkiem okresu - nie ulega dekondensacji (z wyjątkiem okresu
replikacji) replikacji)
- nie przekształca się w chromatynę luźną - nie przekształca się w chromatynę luźną
Rodzaje chromatyny Rodzaje chromatyny
Heterochromatyna Heterochromatyna::
- zawiera satelitarny DNA - zawiera satelitarny DNA
- jej ilość może dochodzić do kilkudziesięciu % - jej ilość może dochodzić do kilkudziesięciu % DNADNA
- zlokalizowana w charakterystycznych dla - zlokalizowana w charakterystycznych dla
danego gatunku strefach chromosomów ( na danego gatunku strefach chromosomów ( na
krańcach
krańcach heterochromatyna telomerowaheterochromatyna telomerowa, przy , przy centromerze
centromerze heterochromatyna heterochromatyna centromerowa
centromerowa, w różnych częściach ramion , w różnych częściach ramion heterochromatyna interkalarna
heterochromatyna interkalarna
Rodzaje chromatyny Rodzaje chromatyny
Euchromatyna
Euchromatyna w przeciwieństwie do w przeciwieństwie do heterochromatyny stanowi frakcję heterochromatyny stanowi frakcję
chromatyny, która ulega całkowicie chromatyny, która ulega całkowicie
dekondensacji w wyniku przemiany dekondensacji w wyniku przemiany
chromosomów telofazowych w struktury chromosomów telofazowych w struktury
chromosomowe jądra.
chromosomowe jądra.
- zawiera DNA ulegający transkrypcji – - zawiera DNA ulegający transkrypcji –
chromatyna aktywna genetycznie chromatyna aktywna genetycznie
- wskutek niedostępności wzorca DNA może - wskutek niedostępności wzorca DNA może
ulegać kondensacji w chromatynę zwartą, ulegać kondensacji w chromatynę zwartą,
Rodzaje chromatyny Rodzaje chromatyny
Na styku chromatyny zwartej i luźnej znajdują się Na styku chromatyny zwartej i luźnej znajdują się fibryle perichromatynowe
fibryle perichromatynowe w postaci nici częściowo w postaci nici częściowo zwiniętych o średnicy 3-20 nm. Są one
zwiniętych o średnicy 3-20 nm. Są one
prawdopodobnie cząsteczkami hn RNA. Po odcięciu od prawdopodobnie cząsteczkami hn RNA. Po odcięciu od fibryli informacyjnej części RNA (mRNA), jeszcze w fibryli informacyjnej części RNA (mRNA), jeszcze w obrębie jądra następuje połączenie mRNA z białkami, obrębie jądra następuje połączenie mRNA z białkami, które zabezpieczają go przed destrukcyjnym
które zabezpieczają go przed destrukcyjnym działaniem rybonukleazy. Pomiędzy fibrylami działaniem rybonukleazy. Pomiędzy fibrylami chromatyny luźnej znajdują się grupy
chromatyny luźnej znajdują się grupy ziaren ziaren interchromatynowych
interchromatynowych połączonych ze sobą siecią połączonych ze sobą siecią
delikatnych nici. Są one odporne na działanie proteaz i delikatnych nici. Są one odporne na działanie proteaz i
Jąderko Jąderko
jest charakterystycznym składnikiem jąder Eucaryotajest charakterystycznym składnikiem jąder Eucaryota
jego głównymi składnikami chemicznymi są jego głównymi składnikami chemicznymi są RNA i RNA i białka
białka
stanowi miejsce okresowego nagromadzenia RNA stanowi miejsce okresowego nagromadzenia RNA
będącego, produktem aktywności genów znajdujących będącego, produktem aktywności genów znajdujących
się w jąderkowym DNA się w jąderkowym DNA
DNA występuje w nieznacznych ilościach w odcinku DNA występuje w nieznacznych ilościach w odcinku fibryli chromatynowej
fibryli chromatynowej znajdującym się w jąderku znajdującym się w jąderku
nie występuje w jądrach o daleko posuniętej nie występuje w jądrach o daleko posuniętej kondensacji chromatyny
kondensacji chromatyny (plemniki, erytrocyty (plemniki, erytrocyty ptaków)
ptaków)
rozmiary jąderek są tym większe, im większe jest rozmiary jąderek są tym większe, im większe jest nasilenie syntezy białek w danej komórce
nasilenie syntezy białek w danej komórce
zwykle zanika w cyklu mitotycznym w późnej profazie zwykle zanika w cyklu mitotycznym w późnej profazie i jest odtwarzane w telofazie
i jest odtwarzane w telofazie
Jąderko Jąderko
chromosomy jąderkotwórcze i NORchromosomy jąderkotwórcze i NOR
przewężenie wtórne chromosomówprzewężenie wtórne chromosomów – miejsce – miejsce powstawania jąderka, wykazujące nieznaczny powstawania jąderka, wykazujące nieznaczny stopień kondensacji fibryli chromatynowej w stopień kondensacji fibryli chromatynowej w
chromosomach mitotycznych. Liczba chromosomów chromosomach mitotycznych. Liczba chromosomów
jąderkotwórczych jest stała dla danego genomu jąderkotwórczych jest stała dla danego genomu
organizatory jąderka – NOR (nucleolar organizer) – organizatory jąderka – NOR (nucleolar organizer) – odcinki chromosomów jąderkotwórczych
odcinki chromosomów jąderkotwórczych odpowiadające wtórnym przewężeniom w odpowiadające wtórnym przewężeniom w
chromosomach mitotycznych. Zawierają rDNA chromosomach mitotycznych. Zawierają rDNA
Budowa jąderka Budowa jąderka
Centra fibrylarneCentra fibrylarne – gęste przestrzenie – gęste przestrzenie wypełnione mniej lub bardziej
wypełnione mniej lub bardziej
skondensowanymi fibrylami chromatynowymi.
skondensowanymi fibrylami chromatynowymi.
Centra fibrylarne zawierają rDNA i wykazują Centra fibrylarne zawierają rDNA i wykazują
aktywność polimerazy RNA I (jąderkowej).
aktywność polimerazy RNA I (jąderkowej).
Gęsty składnik fibrylarnyGęsty składnik fibrylarny – zawiera RNA i – zawiera RNA i stanowi miejsce intensywnej transkrypcji stanowi miejsce intensywnej transkrypcji rRNArRNA
Budowa jąderka Budowa jąderka
Składnik granularnySkładnik granularny – zawiera ziarenka o – zawiera ziarenka o średnicy 15 nm będące prekursorami
średnicy 15 nm będące prekursorami rybosomów cytoplazmatycznych
rybosomów cytoplazmatycznych
Wakuola jąderkowaWakuola jąderkowa – występuje w jąderkach, – występuje w jąderkach, z których nastąpił gwałtowny eksport składnika z których nastąpił gwałtowny eksport składnika
granularnego nie zrekompensowany przez granularnego nie zrekompensowany przez
odpowiednio szybką syntezę nowych odpowiednio szybką syntezę nowych
prekursorów rybosomów. Wakuola jądrowa prekursorów rybosomów. Wakuola jądrowa
stanowi jasną przestrzeń zawierającą luźno stanowi jasną przestrzeń zawierającą luźno
rozmieszczone fibryle i ziarenka.
rozmieszczone fibryle i ziarenka.
Budowa jąderka Budowa jąderka
W jąderku intensywnie syntetyzującym RNA W jąderku intensywnie syntetyzującym RNA przeważa składnik ziarnisty.
przeważa składnik ziarnisty.
W większości komórek ssaków jąderko W większości komórek ssaków jąderko zbudowane jest ze splątanych pasm
zbudowane jest ze splątanych pasm ((nukleonemnukleonem) o średnicy ok.100 nm) o średnicy ok.100 nm
Jąderka tkwią bezpośrednio w kariolimfieJąderka tkwią bezpośrednio w kariolimfie
Jąderko zawiera ponad 200 rozmaitych białek Jąderko zawiera ponad 200 rozmaitych białek strukturalnych, enzymatycznych i
strukturalnych, enzymatycznych i regulatorowych
regulatorowych
Otoczka jądrowa Otoczka jądrowa
Bariera pomiędzy nukleoplazmą i cytoplazmąBariera pomiędzy nukleoplazmą i cytoplazmą
Dwie błony – zewnętrzna (rybosomy) i Dwie błony – zewnętrzna (rybosomy) i wewnętrzna (
wewnętrzna (blaszka gęsta - lamininyblaszka gęsta - lamininy))
Przestrzeń pomiędzy błonami – Przestrzeń pomiędzy błonami – przestrzeń przestrzeń okołojądrowa
okołojądrowa
Lamininy blaszki gęstej błony wewnętrznej Lamininy blaszki gęstej błony wewnętrznej
łączą się strukturalnie z białkami stanowiącymi łączą się strukturalnie z białkami stanowiącymi
szkielet jądra (macierz). Ulegają fosforylacji.
szkielet jądra (macierz). Ulegają fosforylacji.
Pory otoczki jądrowej Pory otoczki jądrowej
Miejsca, w których następuje zespolenie błony Miejsca, w których następuje zespolenie błony jądrowej zewnętrznej i wewnętrznej – kanały o jądrowej zewnętrznej i wewnętrznej – kanały o
kształcie kulistym lub wielokątnym w otoczce jądrowej kształcie kulistym lub wielokątnym w otoczce jądrowej
Na obu krawędziach porów znajduje się po 8 Na obu krawędziach porów znajduje się po 8
symetrycznie rozmieszczonych ziarenek połączonych symetrycznie rozmieszczonych ziarenek połączonych
ze wspólnym ziarnem centralnym znajdującym się w ze wspólnym ziarnem centralnym znajdującym się w
prześwicie pora prześwicie pora
Liczba porów w jądrach o intensywnej wymianie Liczba porów w jądrach o intensywnej wymianie jądrowo – cytoplazmatycznej jest znaczna
jądrowo – cytoplazmatycznej jest znaczna
Liczba porów na jedno jądro wynosi ok.3X10Liczba porów na jedno jądro wynosi ok.3X103 3 w w dojrzałych hepatocytach, 38X10
dojrzałych hepatocytach, 38X106 6 w dojrzałych w dojrzałych oocytach. Na 1
oocytach. Na 1 µµmm2 2 w wymienionych komórkach w wymienionych komórkach przypada odpowiednio 14 i 37 porów.
przypada odpowiednio 14 i 37 porów.