Traurige Gedancken, Welche Bey dem Begræbnisz Des [...] Herrn Heinrich Prochnaus, E. Ehrv. Alt-Städtischen Gerichts wohl-meritirten Gerichts-Assessoris, Aus mitleydenden Gemüht Trösten wollen Jnnen benandte

(1)

^ r m ir ig e g&ebancfen/

SB efttie

ty i>cm legw&itip

2Bol‘ ^renDe(ten/9?a&m^a|fi:cB unb 3B o$(»cjfw

dnnglrofßttattfy

(&■> Sf(C'Stdbfif(^cn ©ctjtbtó fVD()J‘ mcricirfftl (S tr td /t& A ffc lT o r is ,

Slue mftfcofmJm <3ettiń&t

£ r ó tfm

Innen fcenanbfo

t o « * b<9 3* « m e e m Gymnifii

(2)

S

Muffl iff ein gaijc vorbei bag £ e tt Magiftet

I © $ 3 ©

s Durch @ Öffi33iat(> unb 6® lug mit jeitlg toarb entnommen /

din Scanntet mi§ geüebt an rineO ©oßneO ftaft

©er w r mir ^rembten hier feljt foolji geforget bat Unb bet big in mein © tab fol dbte/ ©amf unb £l)reig S??it Berßen/ SHunb unb £anb/lofe drOoertient/befom»

men.

©er ttoire 6 S M S @ S 5 3 © Sin« nach g&m ju feinet 9iub/

di? muffe bcffenSob mir Seih unb ©eiff beloegett / dj3eil ein geliebte^ S an b m i®mit|!bm nab vecbanbt

Unballe fgcltin 3bn baö; jWv ^ri empfanbf /

d ö ftbiuä be3 £ocbften £an b auff mich geloalfig ju

Uro molt auff SBeegunb ©teeg Sppreffemölettetiegen.

9?un folgt # e r r D 3 iO S £ 9 m u nach/ ben icb febt foe&rt3

g e aft

©er/ too d t nut gefönt/ mein befiel obfervitcf/

Unb mit mit Sieb unb £ulb ioat rebiicb jugefban M o bag icb fein ©emütb nicht fattfam rüßmen fan / Unb foet fein Beben biet mit allem dtnff betracht

SBicbfagcn: drljatffeb recht loeißlicb auffgefübret.

*3njl»iffenfoU gbc9tubm bep mit im ©eegen fepn.

d ö loitb bie «[Bunter* ©anb tie SBunbt foobl oerbinben.

fcbulDigflen SöttttenDcn unD SBebnuit?

febrieb Dfefeö

QJetruS 3dnicben/Rca.

t€K5? 'P P IO ^ M U ft)trt bfsratxn!

t€ in ffim n ^{d ü u} J?eurfc^cr ,

£*er ftd) mit groffer ^m bf^fett/

’ Um b Dicfc @ tab t w rbttnt gemac^f/

0cricbi’ unD Strebe wobt bcDac^f/

0 ü r b t el)e mati0 ucrmcint/

U n D wirD be^^alb bcwdnt.

^XfSKSK wtrb ficgra&m

Ö tr ö c b w ic g c r ^ a tc r folgt ben 0 o ^ t v

0 o 3!?» anDdcbtiö ^oebflef^d^t/

U n D jur ©ereebti^feit 0 < n D jcDcrmann bereit

« p S X O f f ^ ^ a u w ir b b e g r a b e « !

JÖte unD ft«D btiröbf/

ö a ß / Der fte bat m it Sftac&t gditbt/

? u feiner © rufft fo jeitig U n D jicb nicbt ttlnger hier Oer

Ö i e folge« ttacb

Ö o n ? :b ra «m matt unD fc&watfc

D S K O f f ^ a u 4 'ftnrl> begrabe«!

^>ie fo mit 3 b m oerwanbt/

UnDfeineSreunDfcbafft wobl g Vertagen (icb/ Daß Der nun toDt/

55?it ^ptUffbegiergcr ^3ruff

? u R iffe n &at gewuf?*

W O S O T U wirb begraben!

£>rum gönnt Die M /

UnD fropfft Die ^brtfne« ^Oueüen 511/

BeDencft Die feblecbte £ebenB^eit/

UnD wie riet Ungftfcf un^ bereit/

© aoon lebt <£r befreit S t i f t e r €ft?igfeit

3u einigen ^rof? Denen Sornebme«

SliwertuanDten/ unD auä tcjjub Digfter «J3fltc&t febrieb Dtefeo s s - m - e n u ie .

(3)

O lako fiwy włosie! cle wfzyfzcy zadamy,'

Gdy nadeydziefz, o iak na cip cipfzko dpkatny,’

Każdy fobie zyczy lat Matuzalemowych

Zazyc na swiecie dobrze, y przy filach zdrowych.

Nie dziw ze fip na flarosc ludzie pokwapili, Kiedy honor y fzczpscie te wniey upatrzyli»

:.Ze młodfzemu każą przed głową fiwą wftawac,

•Prerogatiwp że czcią wfzelką ięy przynawać, Od iterych rozumu sip uczyc y mądrofci, Miarkowania afiektow tudziez ftatecznofci.

"Takto zgrzybiałey fobie ftarosci żądamy, -A kiedy przydzie, przecie na nią narzekamy J

»Ze fiły nam nie służą, czerftwosci nie ftaie,

M łódź nie słucha, mpdrfze byc chce nad ltokolż iaie, Pomału umieramy, szyiąc nie zyiemy,

dBywizy mądrymi, dziećmi fip potym ltaiemy.

Świat fip mierzi nami, iuz tez to człowiek dary Mówi kaz-dy, do grobu czas z nim, czas na mary.

.'Niech kto chce nie wychwala ftarosc zbyt fzediwą, N ie uymie przecie oney fzczpsliwosc prawdziwą ; 'Gdyż Bog fam w nagrodp fzczerey poboznofci,

Obiecał nam przedłużyć życie w doczesności.

Przykład iawny tego na STARUSZKU tym mamy, Ktorego Matce nafżey ziemi dziś zwierzamy, Ten z młodych lat chodził na drogach Boga fwego, Przetoc błogosławienltwa udarzył mu tego ;

Ze w zdrowiu czerftwym wiele na swiecie lat Uczył, Zbawiennie żywot fkonczył, czego fobie zyczył.

Parki wprawdzie Miafto! ci .zadali załobp, Uymuiąc Kościoła y Sądów twych ozdobp.

Ciefz fip zas, ze po fobie przecie zofławuie SYNÓW cnych, na usługp tych ci ofiarnie.

Których iezeli bpdziefz w fwym łonie piaftowac, Mozefz toz famo lobie po nich obiecowac.

Pomnntft ku WJzytkitn Tchm.

łobnym oświadczały kondołe#«

cię, napifał

MICHAŁ BOGUSŁAW RUTTICHi

Prof. £ubl. Extr,,