WYKŁAD NR 13
PROBLEM BOLZA, FUNKCJĄ PODCAŁKOWĄ POSTAĆ II
Prezentowany rozdział zawiera sformułowanie i rozwiązanie problemu optymalizacyjnego sterowania odpływem z pojedynczego zbiornika zasilającego jednego odbiorcę.
Różnica między zadaniami optymalizacji z wykładu 12 a przedstawionymi w niniejszym wykładzie, dotyczy postaci wskaźnika jakości, który w obecnej formie zawiera w funkcji podcałkowej składnik wymuszający konieczność takiego sterowania odpływem ze zbiornika aby wynikająca z tego sterowania trajektoria stanu zbiornika odpowiadała ustalonej wg odrębnych kryteriów wymaganej trajektorii stanu zbiornika.
Metodycznie rzecz ujmując opisana zmiana we wskaźniku jakości powoduje, iż jedno z równań konieczne do rozwiązania problemu otrzymane w wyniku różniczkowania funkcji Hamiltona a mianowicie: −
(
∂H ∂x(t))
uˆ,xˆ,...=η&ˆ(t) nie sprowadza się do zapisu , który dotychczas znacznie ułatwiał dalsze rozwiązanie.W sytuacji pojawienia się we wskaźniku jakości składnika w następstwie którego dalsze rozwiązanie uzależnione jest od dwóch stałych. Analityczne wyliczenie stałych w funkcji wartości trajektorii stanu w chwili końcowej horyzontu optymalizacji
0 ) ˆ(t = η&
0 ) ˆ(t ≠ η&
2 1, C
C C1, C2
) ˆ T(
x T jest zagadnieniem nieco
bardziej złożonym.
Zbiornik retencyjny )) (
(t t
QP −τP
Prognozowany dopływ do zbiornika
Sterowany odpływ ze zbiornika ( )+
) ( ˆ t u Zapotrzebowanie na
wodę poniżej zbiornika Y(t)
0 t=T
) 0
W( x
) (T xW ) ( ˆ , ) (t x t xW
) 0 ˆx(
) ˆ T( x Wymagana trajektoria
stanu zbiornika w horyzoncie optymalizacji
Wymagane wypełnienie końcowe zbiornika
Rys. 1. Wyodrębniony system wodno-gospodarczy
Sformułowanie problemu optymalizacyjnego
Dla prognozowanego dopływu do zbiornika wskaźnik jakości w postaci (1) przedstawia następujące wymagania stawiane przed systemem zbiornik- aglomeracja:
• uzyskanie w chwili końcowej horyzontu optymalizacji T , maksymalnie zbliżonego wypełnienia zbiornika xˆ T( ) do żądanego wypełnienia , xW(T)
• zapewnienie odpływu ze zbiornika uˆ(t)( )+,∀t∈
[ ]
0,T , który w minimalny sposób odbiegać będzie od określonego funkcją zapotrzebowania pożądanego odpływu ze zbiornika w całym horyzoncie optymalizacji ,) (t
[ ]
TY t∈0,• określenie trajektorii stanu zbiornika w całym horyzoncie optymalizacji , zapewniającej minimalne odchylenia od żądanej (określonej wcześniej w oparciu o inne kryteria ) trajektorii
) ˆ t(
[
T x t∈ 0,∀
]
[ ]
Tt t
xW( ), ∀ ∈0, .
Wzajemne relacje między składnikami wskaźnika kształtują współczynniki wag , natomiast symbol
3 2 1,a ,a
a
( )
• ( )+ 2 zastosowany w odniesieniu do pierwszego i trzeciego składnika wskaźnika (1) oznacza, że bierze się tylko pod uwagę odchyłki dodatnie, natomiast odchyłki ujemne przyjmują wartość zero.Pomijając wyjątkowe korzystne sytuacje hydrologiczne w obrębie analizowanego systemu zbiornik-aglomeracja, jednoczesne 100% zrealizowanie określonych przeciwstawnych wymagań nie jest możliwe. W drodze rozwiązania zadania optymalizacji poszukiwać będziemy takiego kompromisowego sterowania optymalnego , które częściowo godząc wytyczone cele zapewni minimalną wartość wskaźnika (1). Wartość wskaźnika jakości traktowaną jest jako suma kar „płaconych” za niecałkowite zrealizowanie wymienionych celów w okresie optymalizacji
( ) t
[
Tt
uˆ( )+,∀ ∈ 0,
]
T .
a. Postać wskaźnika jakości uwzględniająca powyższe wymagania jest następująca
(1)
[ ]
( )[ ]
( )[ ]
{ }
⎪⎪
⎭
⎪⎪⎬
⎫
⎪⎪
⎩
⎪⎪⎨
⎧
−
⋅ +
−
⋅ +
+
−
⋅
⋅
=
∫
++ T
W W
dt t x t x a t u t Y a
T x T x a F
0
2 2
2 3
2 1
) ( ) ( )
( ) (
) ( ) ( 5
, 0
Nowymi elementami wskaźnika (1) są:
) (t
xW wymagana trajektoria stanu zbiornika w okresie optymalizacji ∀t∈
[ ]
0,T , a 2 współczynnik wagi powiązany ze składnikiem zawierającym . xW(t) b. Równanie stanu zbiornika sprowadza się jak w poprzednich rozdziałach do zależności między stanem zbiornika, prognozowanym dopływem do zbiornika a sterowanym odpływem (z uwzględnieniem zmiennego w czasie opóźnienia) (2) (
)) ( ( ) (
:x t Q t t u t f & = P −τP −
) 0
0 ( ,
0 x x
t= =
dla
c. Ograniczenia sterowania i stanu zbiornika uwzględniane są analogicznie jak poprzednio
Rozwiązanie zadania optymalizacji
Dla układu (1), (2) utworzona zostaje funkcja Hamiltona w postaci f
f H =− 0+η⋅
[ ]
( )[ ]
{ }
[
( ( )) ( )]
) (
) ( ) ( )
( ) ( 5
.
0 3 2 2 2
t u t t Q t
t x t x a t
u t Y a H
P
W
− τ
−
⋅ +
+
−
⋅ +
−
⋅
⋅
−
= +
η
(3)
w którym η(t) to zmienna sprzężona.
Układ równań dla funkcji Hamiltona przedstawia się następująco
A 0
) ( ⎟⎟⎠ˆ,ˆ,ˆ =
⎜⎜ ⎞
⎝
⎛
∂
∂
η x
t u
u
H a3⋅
[
Y(t)−uˆ(t)]
( )+ −ηˆ(t)=0( ) ( ) ˆ( ) 3
)
ˆ(t Y t t a
u + = −η (4)
B ˆ( )
)
( ˆ,ˆ,ˆ t t
x H
x u
η&
⎟⎟ =
⎠
⎜⎜ ⎞
⎝
⎛
∂
− ∂
η
η&ˆ(t)=a2⋅
[
xˆ(t)−xW(t)]
(5)C ˆ( )
ˆ , ˆ
t H x
x u
&
⎟⎟ =
⎠
⎜⎜ ⎞
⎝
⎛
∂
∂
η(t) xˆ&(t)=QP(t−τP(t))−uˆ(t)( )+ (6)
D
( )
ˆ( )) (
),
( T
T x
T T x
K ⎟⎟=η
⎠
⎜⎜ ⎞
⎝
⎛
∂
− ∂ ηˆ(T)=a1⋅
[
xW(T)−xˆ(T)]
(7) Rozwiązanie układu równań (4) do (7) rozpoczyna się od zróżniczkowaniarównania (5)
[
ˆ( ) ( )]
)
ˆ&&(t =a2⋅ x& t −x&W t η
do którego następnie podstawia się (6) z uwzględnieniem (6), a po przegrupowaniu otrzymuje się
[
( ( )) ( ) ( )) ˆ( )
ˆ( 2
3
2 t a Q t t Y t x t
a
t a P P &W
&& − ⋅η = ⋅ −τ − −
η
]
(8)Równanie (8) jest niejednorodnym równaniem różniczkowym drugiego rzędu o ogólnej postaci y&&+p(x)⋅y&+g(x)⋅y=F(x) którego rozwiązanie sprowadza się do zastosowania następującego złożenia całki ogólnej równania jednorodnego i całki szczególnej równania niejednorodnego
( )
∫
ξ ξ − ξ ξ+ +
= x ∫ ζ ζ
x
d
p y x y y x y d
e F y
C y C y
0
) ( ) ( ) ( ) ( )
( ( ) 2 1 1 2
2 2 1 1
W przypadku równania (8)
a) całka ogólna równania jednorodnego przedstawia się następująco
t a t
a C e
e C t
a a a a
k a
k
5 5
2 1
5 3 2 4
2 , 1 4
2
) ˆ(
0
⋅ +
⋅
=
±
=
±
=
±
=
⇒
=
− η −
b) całka ogólna równania niejednorodnego przyjmuje zatem postać
(9) ξ
ξ
−
⋅ ξ +
⋅ +
⋅
=C e− C e
∫
F a t dt
t t a t
a
0
5 1
2
1 ( ) sinh[ ( )]
)
ˆ( 5 5
η w której
[
( ( )) ( ) ( )]
2 )
( 2
1 ξ = a ⋅ QP ξ−τP ξ −Y ξ −xW ξ
F & (10)
Korzystając z warunków początkowych i końcowych zadania należy wyliczyć stale
2.
1, C C
Różniczkując (9) i porównując z (9) otrzymuje się równanie, które dla chwili przyjmuje postać
=0 t
[
ˆ(0) (0)]
2 2 5 1 5
xW
x a C a C
a ⋅ + ⋅ = ⋅ −
− (11)
Z porównania równanie (9) dla chwili t= z równaniem (7) otrzymuje się T równanie
(12)
[
( ) ˆ( ))]
( sinh[
)
( 1
0
5 1
2
1 e 5 C e 5 F a T d a x T xT
C W
T T a T
a + ⋅ + ξ ⋅ −ξ ξ= ⋅ −
⋅ −
∫ ]
Równania (11) i (12) posłużą do określenia stałych w funkcji końcowego stanu trajektorii .
2 1, C C )
ˆ T( x
Mnożąc równanie (11) przez współczynnik oraz równanie (12) przez współczynnik , następnie dodając stronami otrzymane w ten sposób równania możliwe jest określenie stałej (symbolem
T
ea5
− a5
C1
( )
∗ zastąpiono wyrażenie podcałkowe we wzorze (12))[ ]
( ) [ ]
[
−]
+ ⋅ ⋅[
−]
− ⋅( )
∗ ξ⋅
−
= +
⋅
⋅
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
⎪⎪
⎩
⎪⎪⎨
⎧
−
⋅
= ξ
∗
⋅ +
⋅ +
⋅
−
⋅
−
=
⋅
−
⋅
∫
∫
−
−
d a T x T x a a x
x e a e
e C a
T x T x a a d
a e C a e C a
x x e a e
C a e C a
T W
W T
a T
a T a
T T W a T
a
W T
a T
a T
a
0 5 5
1 2
1 5
0
5 1 5
2 5 1
5
2 2
5 1
5
) ˆ( ) ( )
0 ( ) 0 ( )
(
) ˆ( ) (
) 0 ( ) 0 (
5 5
5
5 5
5 5
5
i ostatecznie
] cosh[
2
)) ˆ( )) (
ˆ( (
5 1
1 a T
T x T P
x
C = ⋅ (13)
w wyrażeniu (13) przyjęto oznaczenie
(
−)
⋅ ⋅[
−]
+ ⋅[
−]
−( )
∗ ξ= a a e x x a x T x T
∫
dT x P
T W
T W a
0 1
5 2
1(ˆ( )) 5 (0) (0) ( ) ˆ( )
W celu uzyskania stałej należy pomnożyć równanie (11) przez współczynnik a równanie (12) przez współczynnik . Następnie otrzymane równania dodać stronami
)) ( ˆ
2(x T C
T
e−a5 a5
[ ]
( ) [ ]
[
−]
+ ⋅ ⋅[
−]
− ⋅( )
∗ ξ⋅
= +
⋅
⋅
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
⎪⎪
⎩
⎪⎪⎨
⎧
−
⋅
⋅
= ξ
∗
⋅ +
⋅ +
⋅
−
⋅
=
⋅ +
⋅
−
∫
∫
−
−
−
−
−
−
d a T x T x a a x
x e a e e C a
T x T x a a d
a e C a e C a
x x e a e
C a e
C a
T W
T W a T
a T a
T
W T
a T
a
W T
a T
a T
a
0 5 5
1 2
2 5
0
5 1 5
2 5 1
5
2 2
5 1
5
) ˆ( ) ( )
0 ( ) 0 ( )
(
) ˆ( ) (
) 0 ( ) 0 (
5 5
5
5 5
5 5
5
i ostatecznie
] cosh[
2
)) ˆ( )) (
ˆ( (
5 2
2 a T
T x T P
x
C = ⋅ (14)
w wyrażeniu (14) przyjęto oznaczenie
( )
⋅ ⋅[
−]
+ ⋅[
−]
−( )
∗ ξ= a a e− x x a x T xT
∫
dT x P
T W
W T
a
0 1
5 2
2(ˆ( )) 5 (0) (0) ( ) ˆ( )
Stałe podstawia się do równania (9) otrzymując wzór opisujący zmienna sprzężoną między innymi w funkcji stanu zbiornika z chwili końcowej
)) ˆ( ( )), ˆ(
( 2
1 x T C x T
C T
(15) ξ
ξ
−
⋅ ξ +
⋅ +
⋅
=C x T e− C x T e
∫
F a t dt
t t a t
a
0
5 1
2
1(ˆ( )) (ˆ) )) ( ) sinh[ ( )]
)
ˆ( 5 5
η
Kolejne przekształcenia równania (15) doprowadzają do postaci (16)
ξ ξ
−
⋅
⋅ ξ +
⋅ ⋅ +
⋅ ⋅
= P xaT T e− P xaT T e
∫
F a t dt
t t a t
a
0
5 1
5 2 5
1 ( ) sinh[ ( )]
) cosh(
2
)) ˆ( ( )
cosh(
2
)) ˆ( ) (
ˆ( 5 5
η
[
( )]
cosh( )
cosh( )
ˆ( ) () sinh)
ˆ(t =k1⋅ a5 T−t +k2⋅ a5t −k3⋅ a5t ⋅x T +k4 t
η (16)
W równaniu (16) współczynniki k1,k2,k3,k4 wyrażone są związkami
( ) [ ]
{ }
) cosh(
) 0 ( ) 0 ( /
5 5 2
1 a T
x x a k a
W
⋅
−
⋅
= − ;
( )
) cosh(
) (
5 0 1
2 a T
dt T
x a k
T W
⋅
⎥⎥
⎦
⎤
⎢⎢
⎣
⎡ ⋅ − ∗
=
∫
) cosh( 5
1
3 a a T
k = ⋅ ; k t =
∫
t F ξ ⋅ a t−ξ dξ0
5 1
4() ( ) sinh[ ( )]
Następną czynnością jest podstawienie wyrażenia (16) do wzoru (4), w wyniku którego otrzymuje się związek między sterowaniem optymalnym a zmienną sprzężoną ) . Zmienna jest zależna od stanu końcowego trajektorii stanu zbiornika .
) ˆ t( u ˆ t(
η ηˆ t()
) ˆ T( x
( )
{ [ ( ) ] ( ) ( ) ( ) ( ) }
3
4 5
3 5 2
5
1 sinh cosh cosh ˆ
) ( ) ˆ(
a
t k T x t a k
t a k
t T a t k
Y t
u + = + ⋅ − + ⋅ − ⋅ ⋅ + (17)
W dalszej kolejności całkując równanie (6) otrzymuje się ogólną postać wzoru określającą optymalną trajektorię stanu zbiornika (ekstremala stanu)
(18)
( )
( )[
30
) ˆ( ) ( )
ˆ(t Q u d C
x
t
P ξ−τ ξ − ξ ξ +
=
∫
+]
dla chwili t=0, x(0)=x0 ⇒ C3 = x0
dla chwili t=T równanie (18) z uwzględnieniem (17) przyjmuje postać
( )
( )
[ ] ( )
( )
∫
+⎪⎪
⎪
⎭
⎪⎪
⎪
⎬
⎫
⎪⎪
⎪
⎩
⎪⎪
⎪
⎨
⎧
⎪⎪
⎭
⎪⎪
⎬
⎫
⎪⎪
⎩
⎪⎪
⎨
⎧
⎪⎪
⎭
⎪⎪
⎬
⎫
⎪⎪
⎩
⎪⎪
⎨
⎧
+
⋅
⋅
−
+
⋅ +
−
⋅
− +
− τ
−
=
T P
x dt
a t T k x t a a
k
t a a
t k T a a
k t Y
t t Q
T x
0
0
3 4 5
3 3
5 3
2 5
3 1
) ) ( ˆ( cosh
cosh sinh
) (
) (
)
ˆ( (19)
Z równania (19) po przeprowadzeniu stosownych przekształceń otrzymuje się stan końcowy trajektorii stanu zbiornika wyłącznie w funkcji znanych parametrów przyjętych do optymalizacji.
) ˆ T( x Równanie (19) zapisać można w postaci
( )
( ) ( ) (
3)
0
2 1 3
4 1
) ( )
( ) (
ˆ dt l l l
a t t k Y t t Q t
y T x
T
P +
⎪⎭
⎪⎬
⎫
⎪⎩
⎪⎨
⎧ ⎥ + +
⎦
⎢ ⎤
⎣
⎡ −τ − +
−
=
∫
(20)We wzorze (20) przyjęto
ξ ξ
−
⋅ ξ
=
∫
F a t dt k
t
0
5 1
4() ( ) sinh[ ( )]
( ) ∫
∫
∗ = ⋅ −=
T T
dt t T a t
F dt T
k
0
5 1
0
4( ) ( ) sinh[ ( )]
[
( ( )) ( ) ( )]
2 )
( 2
1 ξ = a ⋅ QP ξ−τP ξ −Y ξ −xW ξ
F &
[
(0) (0)] [
sech( 5 ) 1]
1 = − x −x ⋅ aT −
l W
( )
tgh( ) )1 (
5 0
1 5 3
2 a x T dt aT
a l a
T
W ⋅
⎥⎥
⎦
⎤
⎢⎢
⎣
⎡ ⋅ − ∗
= ⋅
∫
, tgh( 5 )5 3
1
3 a T
a a
l a ⋅ ⋅
= ⋅
Otrzymanie wzoru (20) określającego wartość optymalnej trajektorii stanu zbiornika w chwili końcowej t= jest zwrotnym punktem zadania optymalizacji. T Następnymi krokami będą:
a) podstawienie (20) do (3) i (14) celem wyznaczenia stałych
[
ˆ( )]
, 2[
ˆ( )]
1 x T C x T
C
b) podstawienie (13) i (14) z uwzględnieniem (20) do (9) celem wyznaczenia zmiennej sprzężonej,
c) podstawienie (9) do (4) które pozwoli określić trajektorię sterowanie optymalnego dla ∀t∈
[ ]
0,T( ) ( ) ˆ
{
, 1[
ˆ( )]
, 2[
ˆ( )] }
3)
ˆ(t Y t t C xT C x T a
u + = −η (21)
d) podstawienie (21) do (18) z uwzględnieniem warunku początkowego wypełnienia zbiornika pozwalające określić przebieg optymalnej trajektorii stanu zbiornika w przedziale czasu ∀t∈
[ ]
0,T(22)
[ ( ) ]
( ){
00
) ˆ( )
ˆ(t Q u d x
x
t
P ξ−τξ − ξ ξ +
=
∫
+}
Minimalną wartość wskaźnika jakości otrzymamy wstawiając (20), (21), (22) do wyrażenia (1).