Kara ograniczenia wolności w nowym kształcie

Kara ograniczenia wolności w

nowym kształcie

Podniesienie efektywności kary ograniczenia wolności



Nowelizacja kodeksu karnego wprowadza zmiany dotyczące kary ograniczenia

wolności oraz pracy skazanego wykonywanej na cele społeczne.



Kara ograniczenia wolności jest drugą karą wymienioną po karze grzywny w katalogu kar. Ogólna dyrektywa dotycząca karania

stanowi o pierwszeństwie kar nieizolacyjnych nad karami izolacyjnymi. Kara ograniczenia wolności jest drugą (po karze grzywny) karą nieizolacyjną. Jej nieizolacyjny charakter

przejawia się tym, że skazany odbywając

karę ograniczenia wolności nie jest osadzony w zakładzie karnym, ale przebywa na

wolności.



Ograniczenie możliwości orzekania kary

pozbawienia wolności w zawieszeniu będzie możliwe jedynie wobec kary w wymiarze

nieprzekraczającym roku (dotychczas 2 lata) i tylko, jeżeli sprawca w czasie popełnienia

przestępstwa nie był już skazany na karę pozbawienia wolności. 



Znacznie poszerzona zostanie możliwość

orzekania kar alternatywnych w stosunku do kary pozbawienia wolności. Kara ograniczenia wolności lub grzywny będzie mogła zostać orzeczona

wobec sprawców przestępstw zagrożonych karą pozbawienia wolności do lat 8, a więc np.

oszustwa.



Skazany w czasie odbywania kary ograniczenia wolności przebywa zatem na wolności, może wykonywać swoją pracę i inne zajęcia, choć ma pewne obowiązki. Zaletą tej kary jest nie tylko niski koszt jej egzekwowania (nie potrzeba

angażować systemu penitencjarnego), ale

również fakt, że sprawca nie jest izolowany od środowiska, przebywa w nim i może wykonywać pracę oraz to, że nie ma później problemów z jego przystosowaniem się do normalnego życia (np. uzyskanie pracy).



Nowelizacja przepisów umożliwiła wymierzenie kary ograniczenia wolności w wymiarze do 2 lat.

Zamiast kary pozbawienia wolności, w ramach instytucji tzw. kary zamiennej (obecnie –

maksymalnie 1 rok).

Realizacja obowiązku pracy ma istotne znaczenie społeczne i wychowawcze.

Ustawodawca szeroko określił krąg

podmiotów, w których może być przez skazanych wykonywana nieodpłatna

kontrolowana praca na cele społeczne (w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym). Nie tylko podmioty należące do samorządu lokalnego, ale także m.in.

placówki pomocy społecznej oraz służby zdrowia oraz organizacje użyteczności

publicznej są upoważnione do przyjmowania skazanych do pracy na cele społeczne.

Zniesiony został także obciążający podmiot zatrudniający obowiązek ubezpieczenia osób wykonujących wyznaczoną pracę od

następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty

te zostaną pokryte przez Skarb Państwa.

Oprócz tego ustawodawca ograniczył czynności sądu w zakresie organizowania oraz

kontrolowania wykonania pracy na cele

społeczne przez skazanego. Kompetencje w

tym zakresie przekazane zostały zawodowemu kuratorowi sądowemu. Zmniejszą się także

biurokratyczne obowiązki obciążające podmioty zatrudniające, związane z organizacją i

dokumentowaniem pracy skazanego.