7 niedziela zwykła - Przez miłość nieprzyjaciół ku nowej ewangelizacji

Andrzej Siemieniewski

7 niedziela zwykła - Przez miłość

nieprzyjaciół ku nowej ewangelizacji

Wrocławski Przegląd Teologiczny 2/2, 143-145

7

₁₄₃

bardziej o d innych go d n i p o lito w a n ia .

Jezus pragnie zbaw ienia dla k a żd eg o z nas. Pragnie zbaw ić nas nie indyw idual­ nie, ale w e w sp ó ln o cie, w K o ściele. B o czy bylibyśmy w p ełn i szczęśliw i, gdyby w nieb ie zabrakło tych, których kocham y? W sp ółczesn y te o lo g Josep h R atzin ger mówi: „Jeżeli n ieb o p o le g a na byciu z C hrystusem , to w iąże się z tym w sp ółb ycie tych w szystkich, którzy tw orzą razem je d n o ciało C hrystusa”.

Jezus m ów i dziś d o nas o szczęściu. C złow iek sam otny nie m oże być w p ełn i szczęśliwy. D la te g o B ó g daje nam przyjaciół i ludzi nam bliskich. T a blisk ość trwać b ęd zie także w w ieczn ości, jesz c z e bardziej uw ypuklona i oczyszczona. U czyńm y sw oim i słow a m odlitw y p o e ty J. F olliet:

Wierzę, Panie, że na końcu w ędrow ania nie będzie ju ż w ięcej wędrówki,

lecz stanę u celu.

Wierzę, Panie, że na końcu oczekiw ania nie będzie ju ż w ięcej czekania,

lecz spotkanie.

Wierzę, Panie, że p o śm ierci nie będzie ju ż w ięcej śmierci, lecz życie.

ks. M ariusz R o sik

7 NIEDZIELA ZWYKŁA - 19 II 1995

Przez miłość nieprzyjaciół ku nowej ewangelizacji

1. „W yczuwa się jak ieś szczeg ó ln e zap otrzeb ow an ie w e w sp ółczesnym św iecie na E w an gelię” - pisał w książce Przekroczyć p ró g nadziei Jan P aw eł II. P od p ow iad ał te ż od razu, gdzie znajdziem y o d p o w ie d ź na to w ołanie: b ęd zie nim „now a ew a n g eli­ zacja w znaczen iu now ych w yzw ań, jakie dla p osłannictw a K ościoła stw arza w spółczesny św iat”. Jan P aw eł II tymi słow am i przypom niał n ied aw n o całem u K ościołow i, w szystkim nam , dw ie p od staw ow e prawdy.

Pierwsza z nich m ów i, że n ag ro m a d zo n e w św iecie zło, arogancka i w ywyższająca się pogarda dla B o ż e g o praw a, p ostęp u jąca dem oralizacja i niesp raw ied liw ość - nigdy nie są dla chrześcijanina p o w o d e m do załam yw ania rąk i zn iech ęcen ia. W ręcz przeciwnie: gdzie w zm aga się grzech, tam człow iek w ierzący przypom ina so b ie, ż e istnieje p ew n e w ielk ie d zieło, k tóre w ciąż jeszcze czek a na w yk on an ie. D z ie łe m tym zaś jest o g ło szen ie E w angelii, D ob rej N ow in y o zbaw ieniu, każd em u człow iekow i.

144

D ruga prawda przypom niana przez Jana Pawła II m ów i o tym, że problem y zm ieniającego się szybko św iata m ogą, ow szem , być w ciąż n ow e, ale o d p ow ied ź, na którą świat czeka, jest ta sam a ju ż o d d w u d ziestu w iek ów . Jest nią słow o Jezusa Chrystusa, jest nią O n sam przem aw iający d o nas z kart E w angelii.

2.

Jeśli dobrze czynicie tylko tym, którzy wam dobrze czynią, jakaż za to dla was

wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią

Jeśli p otrzeb n e jest dzisiaj - i to jak bardzo! - w ezw an ie do now ej ew angelizacji, to znaczy że rozp ęd i siła ew angelizacji pierw szej zagubiły się i rozproszyły. M oże dlatego tak się stało, że zam iast sp ecjalizow ać się w m iłości b liźn iego w ysp ecjalizo­ waliśm y się w tropieniu zła?

- „Przyszli do m oich drzwi sekciarze. P rzegon iłem ich i takie w yzwiska usłyszeli, że n ieprędko tu w rócą p o raz drugi” .

- „Z obaczyłem tytuł an tykościelnej gazety, którą czytał mój k o leg a z pracy. N ie odzyw am się do n iego o d ta m teg o czasu. N iech w ie, co o tym m yślę”.

Ileż energii w naszym życiu zużytej zo sta ło na opisyw an ie, ukazyw anie i roz­ trząsanie zła u coraz to nowych nieprzyjaciół K ościoła i E w an gelii ... Odkrywaliśm y w rogów i nieprzyjaciół w kolejnym politycznym ugrupow aniu, w następ n ej now opow stałej sekcie, w nieprzychylnej lu d ziom wierzącym redakcji. Z p ew n ością w ielu ludziom otw orzyło to oczy. A le... co by się stało, gdyby przynajm niej część tej energii spożytkow ać na m iłość tychże nieprzyjaciół? C o by się stało, gdybyśmy pom yśleli, że napraw dę

Bóg jest dobry dla niewdzięcznych i złych

Być dobrym dla złych, dla w rogów , dla złośliw ych i n iew dzięcznych... Czy da się tak żyć? Jak to zrobić, kiedy z serca wyrywa się w ołanie:

Panie, czy chcesz, a po­

wiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?

Nie wiecie,

jakiego ducha jesteście

3.

Miłujcie waszych nieprzyjaciół, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą

N arzęd zie drugiej ew angelizacji n ie zm ien iło się o d czasów ew angelizacji pierwszej: jest nim zbaw iające słow o C hrystusa.

Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód -

nakarm go. Jeśli pragnie - napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz

na jego głowę

B ystrość w trop ien iu zła z p ew n ością je st p otrzeb n a. M usim y zn ać realia św iata, co nie da się p ogod zić z n aiw nością. M usim y dob rze w ied zieć, gd zie je st zło i jak m a na im ię. A le n ie p o to, by zło p rób ow ać zw alczyć złem ; by na z ło ść o d p o w ie ­ d zieć złośliw ością, na o b e lg ę - p rzek leń stw em , a na krzyk - w rzaskiem .

Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj

8 NIEDZIELA ZWYKŁA ROK C

₁₄₅

przeklinają (Łk 6,28). N ie uw ierzą na n ow o, d op ók i nie b ęd zie im d an e św iad ectw o,

że chrześcijaństw o nie jest fikcją, że m ożn a nim żyć.

Sam a tylko zew n ętrzn a w zajem n a u k ład n ość i tradycyjna kultura w zajem n ego zn oszen ia się już nie w ystarczą. P rzecież i grzesznicy m iłość okazują tym, którzy ich

m iłują (Łk 6,32). D la now ej wiary w E w an gelię u tych, co już nie w ierzą, p otrzeb a

aby ci, którzy p ozostali w ierni, usłyszeli na n ow o do sam ych sieb ie skierow an e słow o Pana: Wy n atom iast m iłujcie w aszych nieprzyjaciół (Łk 6,35).

ks. A n d rzej S iem ien iew ski

8 NIEDZIELA ZWYKŁA - 26 II 1995

Gest do końca nie odczytany

U progu Środy P op ielcow ej B o ż e O bjaw ienie uczy nas dziś szacunku dla w szelk iego słowa. T ym czasem zauw ażam y, że traci o n o na w artości. C oraz m niej wierzym y ludzkiem u słow u. N arasta w nas p odejrzliw ość i ch o ć w iele m ów im y, to często mijamy się z prawdą.

1. Obserwacje z życia wzięte

Pouczające w ydarzen ie op isu je L eo Thurgan. Przez park idzie k ob ieta w p o d e ­ szłym w ieku. W idząc plac zabaw - zatrzym uje się. O bserw uje baw iące się dzieci. W pobliżu stoi strażnik. N a g le sp ostrzega coś leżą ceg o w piaskow nicy. P ochyla się i szybko chow a „to c o ś” p o d fartuch. N atychm iast staje przy niej w artow nik i pyta: „Co pani schow ała p o d fartu ch ?” O n ieśm ielo n a nagłym p ojaw ien iem się n iezn a jo ­ m ego, z trudem szuka słów od p ow ied zi. M ężczyzna tym czasem ciągnie dalej: „Pani znalazła p o rtm on etk ę. W niej na p ew n o są p ien iąd ze. P roszę natychm iast p ok azać, w przeciw nym w ypadku b ę d ę m u siał panią aresztow ać”. P ow olnym ruchem staruszka rozchyla fartuch i p okazuje kaw ałek stłuczonej szyby. Jed n ak podejrzliw y strażnik pyta dalej: „D o czego to pani p otrzeb n e? C o pani chce z tym p o czą ć? ” C hciałam to szkło w yrzucić gdzieś dalej, do śm ietnika, aby dzieci się n ie pok aleczyły” .

2. Moralność palca wskazującego

Z echciejm y zaob serw ow ać, jak układa się dłoń p od czas w skazyw ania na k o g o ś palcem . P alec wskazujący w ysuw a się do przodu, kciuk u n osi się w górę, a p o z o sta łe trzy palce zwracają się w kierunku osob y wskazującej palcem . G dy p a lec w skazujący dostrzega „drzazgę w oku b rata”, trzy p alce ukazują coś gorszego: „belkę w e w łasnym o k u ”.