E. Sosnowska
Przemyśl, ul. Jagiellońska i ul. Wodna
Informator Archeologiczny : badania 27, 125
Inform ator Archeologiczny 125
P r z e m y ś l, u l. J a g i e l l o ń s k a W ojewódzki K o n se rw a to r Zabytków i u l. W o d n a w Przem yślu
B adania prow adziła E. Sosnowska. Finansow ane przez Wojewódzką Dyrekcję Inwestycji w Przem yślu. Relikty miejskich m urów obron nych. Okres nowożytny, ślady osadnictw a średniowiecznego.
Celem badań było rozpoznanie reliktów miejskich murów obronnych {odcinek północ ny wraz z B ram ą Wodną). W ykonano 4 sondaże. S tratygrafia w tej partii m iasta zaburzona je st zabudową XIX-XX w. {fundamenty budynków). W sondażu 4/91 wystąpi! m ateria! ceramiczny średniowieczny od głębokości 1 do 2,8 m. Zanotowano także obecność fragm. drew na. We wszystkich sondażach wystąpi! liczny m ateria! ceramiczny z XVI-XIX w. N a ślady m uru miejskiego ani Bram y Wodnej czy też ich negatywów nie natrafiono.
P r z e m y ś l, s t. 16, P o d z a m c z e — M uzeum N arodow e Ziemi Przem yskiej u l. M a te jk i 7 a w Przem yślu
Badania prowadzi! mgr Andrzej Koperski. Finansow ane przez M u zeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przem yślu. Pierw szy sezon badań. Osada — podgrodzie w czesnośredniow ieczne {X-XII w.), cm entarzysko szkieletowe późnośredniowieczne {XIII-XV w.).
Stanowisko położone je s t w wyższej partii północno-zachodniego stoku wzgórza, góru jącego nad szeroką doliną zalewową Sanu, tuż u podnóża zam ku. Wykop budowlany pod zabudowę zboru m etodystyczno-ewangelickiego spowodował w dużej m ierze zniszczenie stanowiska.
W zachowanej, niewielkiej części profilu wschodniego wykopu uchwycono w arstw ę kulturow ą grubości 0,6-0,7 m z zawartością licznych fragm. naczyń, węgli drzewnych, polepy, a także: dwóch przęślików z iupku wołyńskiego, dwóch paciorków bursztynowych, fragm . żelaznego nożyka, żelaznych ćwieków i fragm. żelaznych okuć. M aterial, głównie ceramiczny, pozwala wstępnie datować w arstw ę kulturow ą stanow iącą pozostałość osa- dy-podgrodzia na X I-XIII w.
W w arstw ę k u ltu ro w ą wkopane były mocno naruszone groby szkieletowe. Wśród 14. skupień kości ludzkich wyróżniono 10 regularnych pochówków. Zm arli złożeni byli w pozycji wyprostowanej, na wznak, wzdłuż osi w schód-zachód, głowami ku zachodowi, ręce złożone mieli na miednicy lub łonie. Stwierdzono dwu poziom o wo ść pochówków. B rak było śladów drew nianych trum ien. Wyposażenie w postaci kolistego pierścionka z d ru tu brązowego znaleziono jedynie w grobie n r 4. Cm entarzysko prawdopodobnie towarzyszyło budowli sakralnej, być może drew nianej cerkwi, na której ślad jednak nie natrafiono. Cm entarzysko przypuszczalnie należy odnieść do drugiej fazy, tj. okresu od XIII do XV w., kiedy w wyżej położonym grodzie funkcjonowała rom ańska cerkiew Wołodara.
Zarówno odkrycie w arstwy kulturow ej związanej z istnieniem wczesnośredniowieczne go podgrodzia, jak i późniejszego cm entarzyska, być może o charakterze przykościelnym, je st bardzo istotnym przyczynkiem do pełniejszego poznania zespołu grodowego w P rze myślu.
M ateriały złożono w M uzeum w Przem yślu.
