• Nie Znaleziono Wyników

Kolonia Wola Branicka, st. 2, gm. Zgierz, woj. łódzkie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Kolonia Wola Branicka, st. 2, gm. Zgierz, woj. łódzkie"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Jacek Moszczyński,Eleonora

Kaszewska

Kolonia Wola Branicka, st. 2, gm.

Zgierz, woj. łódzkie

Informator Archeologiczny : badania 27, 54-55

(2)

54 Młodszy okres przedrzym ski — okres wpływów rzymskich

— tylko 8,6 m. Zbiorniki, w formie rozległych, ale płytkich zagłębień o owalnych lub nieregularnych konturach, ukształtow ane zostały — ja k się wydaje — przez czynniki przyrodnicze, a jedynie wykorzystywane były (może po pewnej adaptacji) w procesie pozy­ skiw ania solanki jako odstojniki lub rezerwuary. Zarówno rowy, jak i zbiorniki wypełnione były głównie przez intensywnie czarną, bagienną ziemię, odznaczającą się podwyższoną za­ wartością NaCl (analizy wykonane w laboratorium Inowrocławskich Kopalni Soli w Inowroc­ ławiu). Starsza chronologicznie salina (wczesny okres wpływów rzymskich) reprezentow ana je st przez 2 krótkie odcinki rowów oraz przez zw arte przestrzennie zgrupow anie palenisk, liczące — wraz z kilkom a odkrytym i w tym sezonie — ponad 140 obiektów, W ich sąsiedz­ twie pojawiły się fragm . dwóch kolejnych rowów o nieustalonym dotąd przeznaczeniu.

W strefie mieszkalnej wystąpiły tylko nieliczne i słabo czytelne pozostałości bliżej nieokreślonych urządzeń naziemnych, z których zidentyfikować m ożna tylko spichlerz (dzięki zwęglonemu ziarnu). W świetle danych uzyskanych w tym roku i w latach poprze­ dnich stw ierdzić należy, że budynki m ieszkalne rozmieszczone były półkoliście wokół placu otw artego w kierunku d n a dolinki i użytkowanego wspólnie przez mieszkańców osady.

W stre fie gospodarczej zakończono eksplorację stu d n i (obiekt 154), rozpoczętą w 1988 r. K onstrukcja stu d n i była dwupoziomowa. Poziom górny tworzy! cylindryczny wkop o średnicy 220-230 cm, z płaskim dnem n a głębokości ok. 200 cm, połączonym z powierzchnią ziemi prawdopodobnie przy pomocy drabiny. W dno w kopana była cem bro­ wina (poziom dolny) — wydrążony pień o średnicy ok. 80 cm, sięgający do głębokości ponad 310 cm (i 50 cm poniżej lu stra wody). Kres użytkow aniu studni położył pożar, który zniszczył budynki położone w sąsiedztwie, wśród których była także stodoła. Nieużytko- wana stu d n ia ulegała stopniowem u zasypywaniu w skutek działalności wody i w iatru, nanoszących do jej w nętrza w pierwszej kolejności m ateriały najlżejsze, a więc pył węglowy i spalone ziarna, k tóre osadzały się na dnie otwartego poziomu górnego. W arstwy wyższe formowane były z innych już kom ponentów i przez inne procesy — głównie przez piasek z obsuwających się ścianek. Początek procesu zasypywania stu d n i wyznacza także istotną cezurę chronologiczną w egzystencji całej osady, oddzielając fazę starsz ą od młodszej, kiedy to mają miejsce zasadnicze zm iany w zabudowie. M om ent ten, wyznaczony po raz p ier­ wszy dokładniej na podstawie znalezionej wew nątrz stu d n i ceramiki, przypada mniej więcej na przełom stadium В i С okresu wpływów rzymskich.

M ateriały przechowywane są w Instytucie P rah isto rii U niw ersytetu im. Adama Mic­ kiewicza w Poznaniu.

Badania będą prawdopodobnie kontynuow ane.

K o lo n ia W ola B r a n i c k a , s t. 2 M uzeum A rcheologiczne i E tn o g ra-gm . Z g ie rz , w o j. łó d z k ie ficzne w Łodzi

Badania prowadził m gr Jacek Moszczyński. K onsultow ała m gr Eleo­ no ra Kaszewska. Finansow ane przez M uzeum Archeologiczne i E t­ nograficzne w Łodzi. Trzeci sezon badań. Osada k u ltu ry przeworskiej z późnego okresu wpływów rzymskich. Ślady osadnictw a kultury pucharów lejkowatych.

B adania wykopaliskowe m iały ch arak ter badań ratow niczych (melioracje, planow ane zalesienie terenu). Na powierzchni ok. 380 m2 odkryto kolejne obiekty zabudowy osady. Znaleziono 7 palenisk, z których 3 miały dna wyłożone kam ieniam i. Znajdowały się one, podobnie jak pozostałe tego typu odkryte do tej pory, na wolnej przestrzeni. Trzy paleniska odkryto w obrębie dwóch dużych budynków o konstrukcji słupowej i ścianach prawdopo­ dobnie plecionkowych, oblepionych gliną. Jeden z budynków, o powierzchni ok. 170 m2, m iał k ształt trapez o waty. Był on podzielony na dwie części, przy czym palenisko znajdowa­ ło się w mniejszej, północnej. D rugi, mniejszy budynek, o podobnej konstrukcji i także k ształtu trapezow atego, znajdował się ok. 5 m n a południe od wyżej opisanego. Miał on

(3)

inform ator Archeologiczny 55

powierzchnię ponad 50 m2 Î byt podzielony na dwie części, z tym że 2 paleniska znajdowały się w części południowej.

Rozplanowanie obiektów odkrytych do tej pory pokazuje wyraźnie, że układają się one wokół placu, którego centralnym punktem je s t studnia.

M ateriał zabytkowy to w zdecydowanej większości ceram ika toczona i lepiona. Prócz tego znaleziono przęśliki, gładziki kam ienne, osełkę oraz fibulę żelazną z podwiniętą nóżką.

Osadę należy datow ać na późny okres wpływów rzym skich (2. pol. III w. n. e.).

W trakcie badań odkryto niewielkie palenisko, przy którym znaleziono kilkadziesiąt fragm . ceram iki kultury pucharów lejkowatych. Pojedyncze wyroby krzem ienne znajdowa­ no luźno w różnych miejscach stanowiska.

M ateriały znajdują się w M uzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi. Stanowisko wymaga dalszych badań ratowniczych.

K o m p in a , s t. 12 U n iw ersy tet Łódzki K ated ra Archeo-g m . N ie b o ró w , w o j. s k i e r n i e - logii

w ie k i e

B adania prow adziła m gr L ubom ira Tyszler. Finansow ane przez U rząd Gminy w Nieborowie. Trzeci sezon badań. Cm entarzysko kul­ tury przeworskiej z późnego okresu przedrzym skiego i okresu wpły­ wów rzymskich.

B adania objęły obszar 87,5 m2 (wykopy VI i VII). O dkryto kolejne groby jamowe i popielnicowe (ok. dw udziestu) oraz kilka jam . Wyposażenie tych pochówków to głównie ceram ika ręcznie lepiona, przęśliki, a także przedm ioty m etalowe (4 fibule, grot, noże, sprzączki i inne nieokreślone) oraz niewiele przepalonego szkła. Licznie w ystępuje luźny m ateriał zabytkowy, przede wszystkim fragm. ceramiki.

Nad grobami zalegają bruki kam ienne, n iektóre dobrze zachowane i jednoznacznie związane z pochówkami.

N ąjstarsze pochówki odnieść m ożna do 1, poł. II w p. n. e, a najmłodsze do 1. poł. III w. n. e.

S ta n o w is k o w y m a g a k o n ty n u a c ji b a d a n ,

I

K ostkow ice, st. 3, Jaskinia Kroczycka, gm. Kroczyce, woj. częstochowskie — patrz: paleolit i mezolit K ow alew ko, st, 3, gm. Oborniki, woj. poznańskie — patrz: środkowa i późna epoka brązu

K u tn o , s t. 6 M uzeum A rcheologiczne i E tn o g ra-gm . lo c o , w o j. p ło c k ie ficzne Łodzi

A Z P 5 7 -5 0 /7 M uzeum R egionalne w K utnie

Badania prowadził m gr Jacek Moszczyński. Konsultow ała mgr Eleo­ nora Raszewska. Finansow ane przez M uzeum Regionalne w Kutnie. Trzeci sezon badań. Cm entarzysko z późnego okresu lateńskiego i okresu wpływów rzymskich.

B adania miały c h a ra k te r ratowniczy — w wyniku intensyw nego użytkow ania gospo­ darczego te re n cm entarzyska je st system atycznie niszczony.

O dkryto 19 grobów ciałopalnych jamowych, przy czym większość pochodzi z późnego okresu lateńskiego (groby 4 7 -5 3 ,55-57B, 57D, 58), pozostałe należy zaliczyć do wczesnego okresu wpływów rzym skich (groby 5 4 ,57C, 59, 59A, 60). Groby wczesno rzymskie przykry­

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zadania przedstawienia obiektów, miejsc, instytucji oraz wszelkich innych form kultywujących dziedzictwo narodowe (nie tylko polskie) znajdują- cych się w obecnych granicach

Man kann annehmen, dass der reisende Jurist Johann Arnold Brand (1647–1691), ein Gelehrter vom Rang eines Johann Bernoulli, ein Geistlicher wie Johann Wendel Bardili, Johann

Władysław Filipowiak,Jerzy Wojtasik.

Tadeusz Nawrolski,Paweł

W bieżącym roku nadal prowadzono prace wykopaliskowe na kompleksie osadniczo-górniczym Rydno /wsie Nowy Młyn, Grzybowa Góra, Łyżw y/, który je s t obiektem o

Poziom ten należy określić jako fluwieglacjalny i wiązać z okresem przedostatniego zlodowacenia tatrzańskiego /Riss/, Zabytki zalegały głównie w stropie warstwy