Zawroty głowy u dzieci – klasyfikacja, przyczyny, objawy, diagnostyka
Vertigo in children – classification, causes, symptoms and diagnostics
Ewa Pilarska, Seweryna Konieczna, Małgorzata Lemka
Klinika Neurologii Rozwojowej Katedry Neurologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
STRESZCZENIE
Zawroty głowy stanowią częsty problem diagnostyczno-tera-peutyczny lekarza ogólnego, pediatry, laryngologa oraz neuro-loga. Mogą one występować w różnych chorobach, zarówno wymagających szybkiej diagnostyki i leczenia (guzy mózgu), jak i na podłożu zaburzeń emocjonalnych. Ich częstość określa się od 20% do 30% ogólnej populacji, u dzieci 8–18%. Ustalenie przyczyny zawrotów głowy, szczególnie u dzieci, jest bardzo trudne. Autorzy przedstawiają najczęstsze przyczyny zawrotów głowy u dzieci, objawy kliniczne oraz metody diagnostyczne.
Słowa kluczowe: zawroty głowy, dzieci, przyczyny,
diagno-styka
ABSTRACT
Vertigo is the frequent diagnostic and therapeutic problem that each general practitioner, pediatrician, laryngologist and neu-rologist has to deal with. It can appear in many different ill-nesses, requiring both a quick diagnosis and treatment (such as brain tumors), as well as on the basis of emotional disorders. The frequency of appearing is estimated to be about 20% to 30% of the whole population, and 8–18% in case of children. Establishing the cause of the vertigo, especially in children, is very difficult. The authors present the most frequent causes of the vertigo in children, their clinical symptoms as well as the methods of diagnosis.
Key words: vertigo, children, causes, diagnosis
Zawroty głowy występują zarówno u dorosłych jak i u dzieci. Ich częstość określa się od 20 proc. do 30 proc. ogólnej populacji, u dzieci 8–18% [1]. Badania epide-miologiczne prowadzone na dużej grupie dzieci (2165) wykazały częstość ich występowania w 14% (Russel i Abu-Arafeh) [2].
Zawroty głowy są objawami subiektywnymi niepra-widłowej czynności układu równowagi (układu przedsion-kowego) składającego się z dwóch części: obwodowej, zlokalizowanej w kości skroniowej (uchu wewnętrznym), oraz ośrodkowej, która znajduje się w mózgowiu. Obwo-dowa część układu równowagi to tzw. narząd przedsion-kowy obejmujący błędnik kostny i leżący w jego wnętrzu błędnik błoniasty. Na błędnik kostny składają się: przed-sionek, ślimak, kanały półkoliste. Elementami błędnika błoniastego są łagiewka, woreczek i przewody półkoliste. Do obwodowej części układu równowagi należą także zwój przedsionkowy górny i dolny, leżące na odnośnych gałęziach nerwu przedsionkowego. Ośrodkowa część układu równowagi to złożony układ połączeń między ośrodkami w pniu mózgu, móżdżku i korze mózgu. Są to między innymi szlaki połączeń z jądrami przedsionkowymi (górnym, bocznym, przyśrodkowym i dolnym), a także połączenia włókien eferentnych wychodzących z jąder przedsionkowych z jądrami ruchowymi gałek ocznych, rdzeniem kręgowym, móżdżkiem, tworem siatkowatym pnia mózgu oraz wzgórzem i korą mózgową. Poczucie równowagi i położenia w przestrzeni możliwe jest dzięki zintegrowaniu wielu rodzajów informacji docierających
do mózgu z układu wzrokowego, przedsionkowego oraz czucia proprioceptywnego.
Zawroty głowy mogą powstawać nie tylko z powodu uszkodzenia narządu równowagi, ale także w wyniku uszkodzeń w innych narządach, np. układu krążenia, mogą występować w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, a także chorób psychicznych. Zatem diagnostyką zawro-tów głowy powinni zajmować się lekarze wielu specjal-ności.
Skargi na zawroty głowy dzieli się najczęściej na trzy główne kategorie: zawroty głowy (vertigo), zaburzenia równowagi (disequilibrium) oraz wrażenie oszołomienia (dizziness) [3]. Vertigo oznacza nieprawidłowe odczuwa-nie ruchu własnej osoby wobec otoczenia. Pacjent doznaje wrażenia wirowania, uczucia kołysania do przodu lub do tyłu lub padania. Objawy mogą być pochodzenia ośrod-kowego lub obwodowego. Dizziness jest niecharaktery-stycznym określeniem opisującym niepokojące uczucie w głowie, stan oszołomienia bądź pustki w głowie. Objawy te są spowodowane wieloma chorobami układu krążenia, metabolicznymi, endokrynologicznymi, mogą być pocho-dzenia psychosomatycznego. Zawsze należy wykluczyć uszkodzenie układu przedsionkowego oraz ośrodkowego układu nerwowego. Disequilibrium – oznacza uczucie niepewności, niestabilności głównie związanej z ruchem. Zwykle ma pochodzenie ośrodkowe, rzadziej obwodowe.
Podstawowy jest podział na zawroty układowe i nie-układowe. Zawroty układowe są zazwyczaj następstwem uszkodzeń samego błędnika lub nerwu przedsionkowego,
a więc obwodowej części układu równowagi. Chory jest w stanie opisać swe odczucia i dokładnie określić kieru-nek iluzorycznego ruchu [4]. Zawroty nieukładowe są pochodzenia ośrodkowego i charakteryzuje je złudzenie niestabilności, niepewności postawy. Pacjent nie może pre-cyzyjnie opisać swoich dolegliwości [4]. Objawy zawarto w tab. I.
Tab. I. Objawy i dolegliwości towarzyszące zespołom
obwodowym oraz ośrodkowym u dzieci Symptoms and
complains accompanied by peripheral and central symptoms in children [4 –modyfikacja własna]
Zespół obwodowy
Peripheral symptom Zespół ośrodkowyCentral symptoms odczuwanie ruchu kołowego
lub wirowania otoczenia albo własnego ciała lub samej głowy rozpoczyna się nagle
dolegliwości największe na początku
czas trwania – kilka tygodni ruchy głowy nasilają zawrót upośledzenie słuchu – często utrata przytomności – nie drgawki – nie
brak ogniskowych objawów uszkodzenia OUN
obecne objawy autonomiczne (pocenie, zblednięcie, nudności, wymioty)
uczucie niepewności, chwiania się, opadania, zaburzenia orientacji w przestrzeni
często zaczyna się skrycie zmienne nasilenie dolegliwości
kilka miesięcy lub dłużej ruchy głowy bez wpływu na zawrót
upośledzenie słuchu – rzadko rzadko
nie występują
często ogniskowe objawy uszkodzenia OUN znacznie mniej nasilone
W ustaleniu przyczyny zawrotów, jak i poziomu uszko-dzenia, znaczenie ma ustalenie czasu trwania zawrotu oraz czy występuje w określonych położeniach, czy też jest od nich niezależny [3]. U małych dzieci ustalenie przyczyny zawrotów głowy jest niezwykle trudne z powodu niedoj-rzałości struktur ośrodkowego układu nerwowego, nieza-kończonej mielinizacji, co uniemożliwia ocenę czynności układu przedsionkowego. Układ przedsionkowy jest ana-tomicznie rozwinięty i funkcjonalnie zdolny do reakcji w momencie narodzin, choć jego odpowiedzi mogą być zróżnicowane [5]. Odruch przedsionkowo-oczny (VOR) u noworodków 24–120 godz. po urodzeniu jest słaby, normalizuje się do 2 m.ż. i dalej dojrzewa w ciągu pierw-szych 2 lat życia [6]. Do oceny narządu przedsionkowego w pierwszych latach życia dziecka musi być włączone badanie neurologiczne ze szczególnym uwzględnieniem niektórych jego elementów, zwane w piśmiennictwie badaniem „neuroprzedsionkowym” [7]. Między 0 a 6 mie-siącem życia należy ocenić występowanie prawidłowych odruchów posturalnych, takich jak: odruch prostowania karku, asymetryczny i symetryczny odruch napinania karku, odruch Moro, odruch „oczu lalki”. Pomiędzy 6 a 48 miesiącem życia należy ocenić obecność już dojrzałych odruchów równowagi: odruchu prostowania głowy, odru-chu podparcia, odruodru-chu błędnikowego prostowania głowy, odruchu Landaua, odruchu gotowości do skoku i reakcji spadochronowej. Testy oceniające układ równowagi, jak
u osoby dorosłej, można zastosować dopiero u dziecka w 4 roku życia, bowiem w tym czasie uzyskuje wystarczającą dojrzałość, szczególnie ośrodkowego układu nerwowego [5,6].
Przyczyny zawrotów głowy, zarówno u dzieci jak i dorosłych, są liczne i bardzo różnorodne. Zawroty mogą występować w różnych chorobach spowodowanych wie-loma czynnikami, m. in. procesem zapalnym, urazem, zatruciem, zaburzeniami ukrwienia, nowotworami, a ponadto na podłożu zaburzeń emocjonalnych [4]. Usta-lenie przyczyny zawrotów głowy, szczególnie u dzieci, jest bardzo trudne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że pojęcie zawrotu głowy nie jest jednoznaczne, a dziecku, szczególnie młodszemu, bardzo trudno opisać charak-ter swoich dolegliwości, stąd też zawroty głowy u dzieci mogą występować o wiele częściej, niż się powszechnie w pediatrii sądzi.
Najczęstszymi przyczynami zawrotów głowy u dzieci są: 1. Choroby otolaryngologiczne (zawroty błędnikowe):
• Choroby ucha zewnętrznego.
• Choroby ucha środkowego: zapalenia ucha ostre, przewlekłe z wysiękiem (OMS), przewlekłe z perlakiem, ubytek błony
bębenkowej ułatwiający nagłe zmiany ciśnienia w jamie bębenkowej.
• Choroby ucha wewnętrznego: • przetoka perilimfatyczna • zapalenie błędnika
• toksyczne uszkodzenie błędnika m.in. przez leki
• wstrząśnienie błędnika po urazach • choroba Ménière’a (1% chorych to dzieci,
Hausler i wsp.) • choroba lokomocyjna
• łagodne położeniowe zawroty głowy 2. Choroby układu nerwowego (zawroty pozabłędnikowe)
• zapalenie neuronu przedsionkowego (neuronitis vestibularis)
• choroby naczyniowe mózgu • migrena
• padaczka
• guzy (głównie nerwu VIII, perlak, NF-2) • wady mózgu (tylna jama: zespół
Arnolda-Chiariego typu 1)
• stwardnienie rozsiane (opis zawrotów patrz poz. 9)
• napadowa, okresowa ataksja • zespoły lękowe, depresja 3. Przyczyny ogólnoustrojowe: • stany gorączkowe • choroby tarczycy • cukrzyca • zaburzenia wodno-elektrolitowe, niedokrwistość. • niektóre leki [7,10].
Wśród 119 dzieci (63 dziewczynki i 56 chłopców) w wieku od 17 miesięcy do 17 lat, badanych w Oddziale Otolaryngologii Centralnego Uniwersyteckiego Szpitala w Helsinkach, najcięższą przyczyną zawrotów głowy były
łagodne napadowe zawroty głowy (23 dzieci), migrena (17 dzieci), zapalenie nerwu przedsionkowego (14 dzieci), zapalenie ucha (12 dzieci), psychogenne zawroty głowy, pourazowe zawroty obserwowano u 6 dzieci [11]. W grupie 54 dzieci w wieku od 3 do 16 lat, obserwowanych przez Balatsouras i wsp. u 27% przyczyną zawrotów głowy była infekcja wirusowa (herper simplex HSV-1 i HSV-2,
varicella zoster, influenza, adenowirus), łagodne
napa-dowe zawroty głowy notowano u 17, w 20% przyczyną była migrena [12]. Natomiast w badaniach prowadzonych przez Choung i wsp. najczęściej zawroty głowy obserwo-wano w migrenie – 31% dzieci, u 25% były to łagodne napadowe zawroty głowy, rzadsze przyczyny to uraz, guz, u 3,6% choroba Ménière’a [13]. Podobne wyniki uzyskali Ravid i wsp.: w grupie badanych 62 dzieci najczęstszą przyczyną była migrena (39%) oraz łagodne napadowe zawroty głowy (16%) [14].
Jedną z przyczyn zawrotów głowy, zarówno u doro-słych jak i u dzieci, jest migrena. Podczas XI Międzynaro-dowego Kongresu Towarzystwa Bólu Głowy w roku 2003 w Rzymie w podziale uwzględniono również zespoły uzna-wane dawniej za równoważniki migreny [15]. Mają one związek z rodzinnym występowaniem migreny i w miarę dorastania dziecka mogą przekształcić się w typowe napady migreny.
Do dziecięcych zespołów okresowych, które często poprzedzają migrenę, należą: cykliczne wymioty, migrena brzuszna oraz łagodne napadowe zawroty głowy wieku dziecięcego (zespół Bassera) stanowiące jedną z głównych przyczyn zawrotów głowy u dzieci między 2 a 5 rokiem życia [16]. Liczne badania wykazują, że znaczna część tych dzieci w przyszłości rozwija migrenę [2].
W migrenie zawroty głowy mogą być ekwiwalentem napadu tej choroby (łagodne napadowe zawroty głowy), częścią typowego napadu (migrena typu podstawnego), dodatkowym objawem w fazie bólowej napadu oraz występować między napadami migreny [17].
Migrena typu podstawnego występuje w 3–19% przy-padków migreny u dzieci, a początek objawów przypada na 7 rok życia [18,19]. W 86% stwierdza się migrenowe bóle głowy w rodzinie [19]. Dotyczy to nie tylko, jak uważał Bickerstaff, dorastających dziewcząt, ale także chłopców i może wystąpić u osób dorosłych około 50 roku życia [20]. Zawroty głowy są zwykle gwałtowne, mają charakter układowych. Na bardzo bogaty obraz tej migreny poza zawrotami głowy składają się: dyzartria, szum w uszach, osłabienie słuchu, ataksja, obustronne parestezje, podwójne widzenie, objawy wzrokowe, mogą też występować zaburzenia świadomości [19].
Wielu chorych z migreną miewa zawroty głowy (ukła-dowe jak i nieukła(ukła-dowe) ujawniające się między napa-dami bólowymi, a również niezależnie od nich. Określa się je jako migrenę przedsionkową. Kryteria rozpoznaw-cze migreny przedsionkowej opracowała Neuhauser [21]. Obraz kliniczny migreny przedsionkowej nie różni się w zasadzie od obrazu migreny z aurą lub bez aury [17]. Występuje w każdym wieku, częściej u kobiet, można odnotować też jej rodzinne występowanie. Wśród 31 bada-nych dzieci w wieku 6–17 lat Weisleder i wsp. rozpoznali migrenę przedsionkową u 11 (35%) [22].
Jedną z częstszych przyczyn zawrotów głowy u dzieci są urazy [10]. Częstość pourazowych zawrotów głowy wśród dzieci nie jest znana. Po urazie zawroty i bóle głowy występują przez pierwsze dni, ale mogą pojawić się po wielu tygodniach lub miesiącach. Po urazie z obja-wami wstrząśnienia mózgu, oprócz bólów głowy, już od początku mogą występować zawroty głowy, które mogą się utrzymywać nawet kilka miesięcy i stanowić jeden z objawów subiektywnego zespołu pourazowego. Każde uszkodzenie urazowe, które powoduje nieprawidłowe położenie głowy względem tułowia, może wywoływać zawroty głowy i zaburzenia równowagi.
Zawroty głowy mogą być również obserwowane w padaczce. Mogą stanowić jedyny objaw napadu padacz-kowego prostego lub też jeden z objawów aury napadu częściowego złożonego. Mogą występować po napadzie – zawroty ponapadowe – trwając od kilku minut do godziny, towarzyszy im często szum w uszach. Rozpoznanie padaczkowego pochodzenia zawrotów głowy szczegól-nie u dzieci jest szczegól-niezmierszczegól-nie trudne i wymaga wnikliwego wywiadu, badań diagnostycznych i obserwacji [23].
Zawroty głowy mogą być indukowane lekami [5]. Należą do nich aminoglikozydy, diuretyki pętlowe poda-wane dożylnie, erytromycyna, wankomycyna, leki prze-ciwdrgawkowe. Mogą one powodować zawroty głowy o typie wirowania, niestabilność i zaburzenia równowagi, a także uczucie pustki w głowie oraz wystąpienie szumów usznych i upośledzenie słuchu. Objawy są obustronne, często towarzyszy im ataktyczny chód, ponieważ uszko-dzeniu ulegają w różnym stopniu układ przedsionkowy i ślimakowy. Przyczyną zawrotów głowy mogą być rów-nież leki uspakojające (diazepam, fenobarbital), leki prze-ciwhistaminowe oraz przeciwdepresyjne.
Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci podłożem zawro-tów mogą być zaburzenia sfery emocjonalnej. Zawroty głowy mają charakter nieukładowych i towarzyszą zwykle innym objawom. Po wykluczeniu innych przyczyn zawro-tów pacjenci wymagają najczęściej opieki psychiatrycznej i psychologicznej.
U dzieci istotnym problemem życia codziennego bywa choroba lokomocyjna. Występuje najczęściej między 2 a 12 rokiem życia. Należy do kinetoz, w których naj-częściej występują: zawroty głowy, nudności, wymioty, zblednięcie, poty, lęk, czasem nawet depresja. Ponadto mogą dołączyć: bóle głowy, ograniczenie aktywności mię-śniowej, ospałość, apatia, senność, bladość, zimne poty. Objawy pojawiają się podczas poruszania się różnymi środkami lokomocji, gdy w stosunkowo krótkim czasie występują dwie różne prędkości, a zatem zmiany przy-spieszeń. Choroba jest wynikiem zaburzeń koordynacji pomiędzy szlakiem przedsionkowym, wzrokowym i reak-cją proprioreceptorów obwodowych przy upośledzonej funkcji przedsionka [5]. Zwykle po osiągnięciu dojrzałości objawy zmniejszają, co zależy od wytworzenia się supresji ośrodkowej.
Rozpoznanie zawrotów głowy u dzieci, zwłaszcza w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie, jest niezmiernie trudne, szczególnie wówczas gdy nie towa-rzyszą im zaburzenia równowagi. Stąd bardzo ważne jest zebranie obiektywnego wywiadu dotyczącego okresu
pre- i perinatalnego, jak też ukierunkowanego na przebyte przez dziecko choroby i urazy. Wywiad powinien również uwzględniać objawy towarzyszące zawrotom (nudności, wymioty, zaburzenia równowagi, bóle głowy, zblednię-cie, zaburzenia świadomości oraz czynniki prowokujące i ocenę napadowości zawrotów).
Małe dzieci mogą używać takich określeń, jak np. krę-cenie się w kółko, bujanie na huśtawce, ślizganie, jazda na karuzeli. Kluczowym objawem jest wrażenie ruchu obrotowego lub liniowego. Bardzo uważnie należy szukać współwystępowania objawów neurologicznych, jak: zabu-rzenia widzenia czy też napady padaczkowe, utrata słysze-nia, pełności lub dzwonienie w uchu. Należy też uzyskać obiektywne dowody na istnienie zaburzeń słuchu.
Biorąc pod uwagę zalecenia Amerykańskiej Akademii Neurologii diagnostyka zawrotów głowy u dzieci powinna obejmować [6,10]:
• Dokładny wywiad (jw.)
• Badanie neurologiczne, w którym konieczne jest szczególne uwzględnienie takich elementów, jak: ocena nerwów czaszkowych i czynności móżdżku oraz oczopląsu.
• Badanie otolaryngologiczne: należy uwzględnić testy położeniowe, takie jak manewr Dixa-Hallipi-ke’a, test potrząsania głową oraz audiometryczne badanie słuchu, testy błędnikowe.
• Badanie elektronystagmograficzne (ENG): szcze-gólnie powinno być wykonywane u dzieci z łagod-nymi napadowymi zawrotami głowy, zapaleniem neuronu przedsionkowego, po urazie, w chorobie Meniere’a. Podejrzewając jednostronne odwo-dowe uszkodzenie błędnika ENG wskazane jest z próbą kaloryczną z powietrzem lub ciepłą wodą. Natomiast przy uszkodzeniach obustronnych (np. uszkodzenie po Gentamycynie) lepiej stosować próbę obrotową, która jest z powodzeniem stoso-wana u 95% dzieci w wieku 3–10 lat.
• Test kaloryczny, testy obrotowe: jak wynika z przeglądu piśmiennictwa dokonanego przez grupę autorów Amerykańskiej Akademii Neurolo-gii, próby te mogą być pozytywne u noworodków, ale brak odpowiedzi u dzieci do 6 m.ż. nie zawsze jest patologią. Próby kaloryczne były z
powodze-niem przeprowadzane u dzieci w 1 r.ż., a próba kaloryczna z wodą była wykonana u noworodków po urodzeniu.
• Testy przedsionkowe mają zastosowanie u dzieci z zawrotami głowy, zaburzeniami równowagi, powtarzającymi się nieuzasadnionymi upadkami, nabytym oczopląsem, przy podejrzeniu nieprawi-dłowości w zakresie ucha wewnętrznego.
• Badanie słuchowych potencjałów wywołanych. • Badanie elektroencefalograficzne (EEG). • Badanie EKG.
• Badania neuroobrazowe: MRI/TK, szczególnie u dzieci, u których występują zawroty napadowe z towarzyszącymi nudnościami i nagłymi wymio-tami, guzy kąta mostowo-móżdżkowego, pro-cesy rozsiane (SM), zmiany pourazowe oraz przy podejrzeniu wady tylnej jamy czaszki.
• Badania naczyniowe (udarowa etiologia zawro-tów) angioMR/angioTK, badanie dopplerowskie tętnic szyjnych i kręgowych.
• TK kości skroniowych: przy podejrzeniu procesu rozrostowego w uchu środkowym np. perlaka. • Badanie okulistyczne – szczególnie dno oka. • Badania laboratoryjne: morfologia, stężenie
glu-kozy, wapnia, sodu, potasu, mocznika, kreaty-niny, stężenie hormonów tarczycy, badanie ogólne moczu, a w niektórych przypadkach badania meta-boliczne (gazometria, glukoza, kwas mlekowy). Diagnozę różnicową zawrotów głowy przedstawiono na ryc.1
Zawroty głowy to problem interdyscyplinarny, wyma-gający włączenia do ich rozpoznania nie tylko neurologa dziecięcego, ale także laryngologa, pediatry, a w niektó-rych przypadkach psychologa, psychiatry, a także neuro-chirurga. Należy podkreślić, że w rozpoznaniu zawrotów głowy u dzieci, niezależnie od ich przyczyny, najbardziej istotne znaczenie ma wywiad uzyskany od rodziców, usta-lający morfologię napadu, jego charakter, czas trwania oraz objawy towarzyszące. Pozwoli to na przeprowadzenie właściwej diagnostyki, a następnie, w koniecznych przy-padkach, leczenia.
PIŚMIENNICTWO
[1] Lempert T., Neuhauser H.: Epidemiology of vertigo, migraine and vestibular migraine. J. Neurol. 2009; 256: 333–338.
[2] Russell G., Abu-Arafeh I.: Paroxysmal vertigo in children – an epidemiological study. Int J Pediatr Otorhinolaryngol 1999; 49: 105–107 [3] Narożny W., Pierchała K.: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi –
stan obecny i spojrzenie w przyszłość. W: Farmakoterapia zawrotów głowy i zaburzeń równowagi. W. Narożny, A. Prusiński [red.] Termedia Wydawnictwo Medyczne, Poznań 2010
[4] Prusiński A.: Wprowadzenie: terminologia, klasyfikacja i przyczyny zawrotów głowy. W: Zawroty głowy. Prusiński A [red.] Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002
[5] Makowski A.: Zawroty głowy typu “vertigo” u dzieci. W: Otoneurologia. G. Janczewski, B. Latkowski [red.] BEL CORP Scientific Publications, Warszawa, 1998
[6] Fife T.D., Tusa R.J., Furman J.M. et.al.: Assessment: Vestibular testing techniques in adults and children. Neurology 2000; 55: 1431–1441 [7] Dębska M. Jakubowska A.: Choroby ucha. W: Otolaryngologia dziecięca.
M. Chmielik [red] Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa, 2001 [8] Hausler R., Toupet M., Guidetti G., et al.: Meniere’s disease in children.
Am J Otolaryngol 1987; 8: 187–193
[9] Berkowicz T.: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w stwardnieniu rozsianym. Vertigo Forum, 2012; 4: 7–10
[10] Eviatar L.: Management of dizziness in children. Current Management Child Neurol, Third Edition 2005: 370–376
[11] Riina N., Pyykkö I., Kentala E.: Vertigo and imbalance in children. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2005; 131: 996–1000
[12] Balatsouras D.G., Kaberos A., Assimakopoulos D., et al.: Etiology of vertigo in children. I J Pediatr Otorhinolaryngol 2007; 71: 487–494 [13] Choung Y-H., Park K., Moon S-F., et al.: Various causes and clinical
characteristics in vertigo in children with normal eardrums. J Pediatr Otorhinolaryngol 2003; 67: 889–894
[14] Ravid S., Bienkowski R., Eviatar L.: A simplified diagnostic approach to dizziness in children. Pediatr Neurol 2003; 29: 317–320
[15] Headache Classification Subcommitte of the International Headache Society. The International Classification of Headache Disorders. 2nd Edit. Cephalalgia 2004; 24: 1–160
[16] Batson G.: Benign paroxysmal vertigo of childhood: A review of the literature. Peadiatr Child Health 2004; 1: 31–34
[17] Prusiński A.: Zawroty głowy w migrenie. W: Zawroty głowy. A. Prusiński (red.), Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002
[18] Lewis D.W.: Migraine in children. Pediatr Rev 2007; 28: 139–143 [19] Wang Ch.T, Lai M.S., Young Y.H.: Relationship between basilar- type
migraine and migrainous vertigo. Headache 2009; 49: 426–434 [20] Bickerstaff E.R.: Basilar artery migraine. Lancet 1967; 1: 1517–1520 [21] Neuhauser H., Lempert T.: Vertigo and dizziness related to migraine:
a diagnosis challenge. Cephalalgia 2004; 26: 83–91
[22] Weisleder P., Eife T.D.: Dizziness and headache: A common association in children and adolescents. J Child Neurol 2001; 16: 727–730
[23] Panayiotopoulos C.P.: Epileptic syndromes and their treatment. Springer-Verlag London 2007: 310.
Adres do korespondencji:
