Aurelia Pelczar (1929–2019)
Aurelia Pelczar urodzi³a siê 12.12.1929 r. wBorys-³awiu. Tam te¿ w 1943 r. ukoñczy³a szko³ê powszechn¹ i rozpoczê³a naukê w Zawodowej Szkole Krawieckiej, któ-rej nie ukoñczy³a z powodu okupacji. We wrzeœniu 1945 r. rodzina zosta³a przesiedlona na ziemie odzyskane, do Wa³-brzycha, gdzie Aurelia kontynuowa³a naukê w gimnazjum, a nastêpnie w liceum. W 1950 r. zda³a egzamin dojrza³oœci i zosta³a przyjêta na Wydzia³ Nauk Przyrodniczych Uni-wersytetu Wroc³awskiego. Studiowa³a najpierw biologiê, a potem petrografiê. Po trzech latach przenios³a siê do Kra-kowa, gdzie kontynuowa³a studia na Wydziale Geologicz-no-Poszukiwawczym Akademii Górniczo-Hutniczej, tytu³ magistra in¿yniera geologii w zakresie petrografii otrzy-ma³a 27.05.1955 r. Jej praca dyplomowa dotyczy³a egzo-tyków ska³ wylewnych fliszu karpackiego okolic Ropczyc. W roku 1955 rozpoczê³a pracê w Sekcji Geologii Z³ó¿ w Karpackiej Stacji Terenowej PIG w Krakowie. Od 1958 r. by³a zatrudniona w Pracowni Geochemiczno-Petrograficz-nej jako pracownik in¿ynieryjno-techniczny, asystent, starszy asystent, a od 1965 r. – adiunkt. Zajmowa³a siê opracowa-niem metod poszukiwañ substancji radioaktywnych oraz prowadzi³a badania dotycz¹ce petrografii i geochemii ska³ karpackich. W 1982 r. otrzyma³a odznakê Zas³u¿ony dla polskiej geologii. Aurelia Pelczar w grudniu 1989 r. zakoñ-czy³a pracê w Oddziale Karpackim i przesz³a na emeryturê. Jej dorobek naukowy to kilkanaœcie publikacji dotycz¹cych m.in. przydatnoœci karpackich ³upków godulskich na potrze-by przemys³u odlewniczego, chemizmu niektórych ska³ ilastych Karpat fliszowych czy waryscytów z Wiœniówki, badañ geochemicznych osadów jeziornych w okolicach Roztok i Jas³a lub obejmuj¹cych wyniki badañ petrogra-ficznych z otworów wiertniczych, np. Sucha IG 1, Borzêta IG 1, Bystra IG 1, Polanki IG 1. Do wa¿nych osi¹gniêæ nale¿y zaliczyæ napisan¹ we wspó³pracy z prof. T. Wiese-rem pracê obejmuj¹c¹ badania petrograficzne i geoche-miczne metamorfiku, wykrytego otworem wiertniczym w Rzeszotarach. Jej zainteresowania zawodowe obejmowa³y tak¿e zagadnienia dotycz¹ce geochemii i wystêpowania pierwiastków œladowych w ³upkach pstrych Karpat fliszo-wych oraz geochemii osadów kredofliszo-wych. Trzeba wspo-mnieæ o jednym z najwa¿niejszych dokonañ, którym jest napisane wraz z prof. I. Gucw¹ niemal encyklopedyczne
dzie³o pt. Minera³y polskich Karpat. Efektem prowadzo-nych przez wiele lat w Oddziale Karpackim PIG badañ geochemicznych ska³ osadowych, magmowych i metamor-ficznych by³ wydany tak¿e z I. Gucw¹, z³o¿ony z dwóch czêœci, Katalog analiz chemicznych ska³ Karpat polskich za lata 1963–1985.
Aurelia Pelczar – cicha, spokojna, lubi³a spotkania przy herbatkach, wœród ludzi, którzy tak jak ona pamiêtali czasy, gdy Borys³aw znajdowa³ siê w granicach Polski. Odesz³a od nas osoba ¿yczliwa, chêtnie nawi¹zuj¹ca wspó³pracê z in-nymi geologami, ale tak¿e niezwykle wartoœciowy, sumien-ny, przejawiaj¹cy pasjê badawcz¹ naukowiec. By³a jedn¹ z ostatnich osób w Oddziale Karpackim zajmuj¹cych siê analiz¹ petrograficzn¹ i geochemiczn¹ ska³ w pod³o¿u Karpat i karpackich ska³ fliszowych. Nasz¹ kole¿ankê po¿egnaliœ-my 19.08.2019 r. na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie.
Ma³gorzata Garecka, Antoni Wójcik Pañstwowy Instytut Geologiczny, Oddzia³ Karpacki
Romana Zaj¹c (1938–2019)
Romana Zaj¹c urodzi³a siê 26.07.1938 r. w Potoku na ziemi kroœnieñskiej, w miejscu znanym ze Ÿróde³ mineral-nych oraz poszukiwañ i wydobycia z³ó¿ ropy naftowej. W 1955 r. ukoñczy³a Liceum Ogólnokszta³c¹ce w Kroœnie, a po otrzymaniu œwiadectwa dojrza³oœci wyjecha³a do Kra-kowa, gdzie rozpoczê³a studia na Wydziale Geologiczno--Poszukiwawczym Akademii Górniczo-Hutniczej (Sekcja Geologii Z³ó¿ Ropy i Gazu Ziemnego). W 1960 r. uzyska³a tytu³ magistra in¿yniera geologii, broni¹c pracê dotycz¹c¹ wp³ywu utworów czwartorzêdowych na rozchodzenie siê fal sejsmicznych w rejonie Be³chatowa. W roku 1961 roz-poczê³a pracê w Przedsiêbiorstwie Hydrogeologicznym w Krakowie na stanowisku geologa dokumentatora,
uzysku-j¹c uprawnienia w zakresie geologii in¿ynierskiej. Pe³ni³a nadzór nad wierceniami geologiczno-in¿ynierskimi, wyko-nywa³a dokumentacje geologiczno-in¿ynierskie dla oczysz-czalni, zbiorników wodnych, zapór ziemnych, budynków mieszkalnych i kopalni wêgla. W 1966 r. na wniosek kie-rownika Oddzia³u Karpackiego prof. S. Wdowiarza, w zwi¹z-ku z organizacj¹ w Instytucie Geologicznym Zak³adu Z³ó¿ Ropy i Gazu oraz poszukiwaniami odpowiednio wykwali-fikowanych pracowników naukowych, Romana Zaj¹c pod-jê³a pracê w nowo powsta³ym zak³adzie na stanowisku starszego asystenta, a od 1975 r. – adiunkta. W latach 1977–1982 pe³ni³a tak¿e funkcjê kierownika Pracowni Stratygrafii w Zak³adzie Geologii Regionalnej i Badañ
14
Przegl¹d Geologiczny, vol. 68, nr 1, 2020
