Inwentaryzacja zieleni i zagospodarowanie terenu w zakresie nasadzeń, utwardzenia terenu, lokalizacji małej architektury działek: 139, 444/13,
486/2, 486/3, 487/1, 487/2, 505, 507/8, 590 w Głuchowie, gm. Głuchów,
powiat skierniewicki, województwo łódzkie
1. Podstawa opracowania
Przedmiotem inwestycji jest wykonanie inwentaryzacji zieleni i zagospodarowanie terenu w zakresie nasadzeń, utwardzenia terenu, lokalizacji małej architektury działek: 139, 444/13, 486/2, 486/3, 487/1, 487/2, 505, 507/8, 590 w Głuchowie, gm. Głuchów, powiat skierniewicki, województwo łódzkie
2. Stan prawny
Działki w Głuchowie są własnością Gminy Głuchów. Prawo do dysponowania działkami nr ew. 139, 444/13, 486/2, 486/3, 487/1, 487/2, 505, 507/8, 590 ma : Gmina Głuchów, Starostwo w Skierniewicach, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad 3. Wytyczne
Niniejsza dokumentacja projektowa powstała na bazie wytycznych inwestora.
Wytyczne inwestorów:
• Projektowana zieleń ma być tak dobrana żeby była atrakcyjna o każdej porze roku.
• Do nasadzeń przewidzieć rośliny kwitnące, odporne na choroby i mróz.
• Dobór roślin powinien gwarantować ograniczenie zabiegów pielęgnacyjnych w latach następnych do minimum
• Ograniczyć ilość trawników na rzecz rabat, w których powierzchnie nieobsadzone byłyby wysypywane kamieniami.
• Kompozycja nie musi uwzględniać występujących na działce nasadzeń.
4. Charakterystyka stanu istniejącego
Teren stanowi przestrzeń publiczną. Rabaty zlokalizowane są wzdłuż ciągów komunikacyjnych oraz na terenie pętli autobusowej.
5. Projekt zagospodarowania terenu
Rośliny przewidziane do nasadzeń – zasady sadzenia i pielęgnacji 5.1 Terminy sadzenia i zasady transportu roślin ze szkółek
Drzewa liściaste najlepiej sadzić jesienią w miesiącach październik - listopad. Sadzenie można rozpocząć, gdy drzewa zakończą wegetację a liście przebarwią się. Liście, które pozostały należy oberwać.
Krzewy liściaste kopane z gruntu sadzimy po zakończeniu sezonu wegetacyjnego w miesiącach październik - listopad lub przed rozpoczęciem wegetacji w miesiącach marzec - kwiecień.
Rośliny w pojemnikach można sadzić przez cały okres wegetacyjny (w suchych miesiącach wymagają szczególnie obfitego regularnego podlewania w sposób niepowodujący poparzenia części nadziemnych rośliny).
Do nasadzeń należy wybierać materiał dobrej jakości.
W przypadku drzew liściastych, iglastych i krzewów liściastych należy zwrócić uwagę:
- na pokrój właściwy dla danego gatunku - czy system korzeniowy nie jest uszkodzony
Przy wyborze krzewów iglastych trzeba zwrócić uwagę na to:
- czy krzewy mają charakterystyczny pokrój dla danego gatunku, odmiany - czy poszczególne okółki są równomiernie rozłożone
- czy bryła korzeniowa nie jest rozkruszona.
Drzewa i krzewy najlepiej jest transportować ze szkółek i sklepów ogrodniczych w pochmurne, chłodne i bezwietrzne dni. Po dowiezieniu na miejsce dobrze jest zadołować rośliny w taki sposób, by bryła korzeniowa była przykryta, zabezpieczy je to przed przesychaniem.
5.2 Zasady sadzenia i pielęgnacji drzew i krzewów
Na przygotowanym terenie należy dokładnie wyznaczyć i zaznaczyć (najlepiej za pomocą palików) miejsca sadzenia drzew i krzewów. Wielkość dołów do sadzenia powinna być zawsze nieco większa od bryły korzeniowej. Przyjmuje się dla drzew 0,5 m x 0,5 m x 0,5 m, dla krzewów 0,4 m x 0,4 m x 0,4 m dla krzewów o małej bryle korzeniowej 0,3 m x 0,3 m x 0,3 m. W celu zapewnienia lepszych warunków wzrostu do dołka wsypujemy ziemię urodzajną. Głębokość sadzenia określa położenie szyjki korzeniowej w stosunku do powierzchni otoczenia. Po przeciwnych stronach na linii E - W wbija się 2 paliki na głębokość ok. 20 – 30 cm. Drzewa najlepiej sadzić w dwie osoby. Jedna osoba trzyma drzewko przy palu, druga zaś zasypuje dołek sypką ziemią. Jeżeli sadzi się bez bryły korzeniowej, po zasypaniu korzeni należy drzewem lekko potrząsnąć, ażeby miejsca między rozwidleniami korzeni wypełniły się ziemią. Należy udeptać glebę wokół drzewka. W przypadku sadzenia drzew z bryłą korzeniową najlepiej zagęszczać glebę poprzez obfite podlewanie.
Nie grozi to rozkruszeniem bryły korzeniowej. Wokół pnia drzewek uformować misy i obficie podlewać. Po posadzeniu drzewka, pal należy przyciąć tak, aby nie sięgał on między gałęzie korony i nie zniszczył ich przy powiewach wiatru. Drzewko przywiązać do pala w tak zwaną ósemkę. Gdy drzewko ,,okrzepnie” i podrośnie, po kilku latach należy usunąć paliki i wiązania.
Przy sadzeniu kęp krzewów należy wyznaczyć miejsca sadzenia według projektu, a następnie oznaczyć je kołkami. Do sadzenia krzewów potrzebne są dwie osoby. Jedna przynosi krzewy, podcina uszkodzone korzenie i trzyma krzew przy sadzeniu, a druga kopie dołki, zasypuje ziemią i udeptuje. Krzewy należy sadzić na taką głębokość na jakiej rosły w szkółce. Po zasypaniu dołka utworzyć wokół krzewu kopczyk, a na wiosnę rozgarniając go – misę. Krzewy po posadzeniu należy obficie podlać.
Cały teren, na którym posadzono krzewy powinien być utrzymywany w ,,czarnym ugorze” aby trawa i chwasty nie stanowiły konkurencji dla młodych i słabych jeszcze roślin.
Roślin iglastych nie przycinamy po posadzeniu, chyba że zachodzi konieczność usunięcia pędów uszkodzonych w transporcie.
5.3 Zasady sadzenia i pielęgnacji roślin cebulowych
Wybrać cebule o największych rozmiarach w danym gatunku – otrzymamy wtedy najbardziej efektowne kwiaty. Cebule powinny być zdrowe, jędrne, bez pęknięć i uszkodzeń mechanicznych. Cebule zbyt małe, pozbawione łusek okrywających, a także zwiędnięte mogą nie zakwitnąć. Nie mogą mieć śladów uszkodzeń przez szkodniki i porażenia przez choroby, głównie pleśń i zgniliznę. Muszą być w stanie spoczynku, nie mogą posiadać wyrośniętych liści i korzeni.
Sadzenie
Przygotowujemy głęboko spulchnioną glebę. Przed posadzeniem cebul należy zasilić glebę nawozem mineralnym, wolnodziałającym – superfosfatem w dawce około 50 g/m².
Prawie wszystkie gatunki kwiatów cebulowych dobrze rosną w glebie o odczynie obojętnym o pH 6,8 - 7,2. Cebulki sadzimy bezpośrednio po zakupie pamiętając, że zbyt długie przechowywanie może doprowadzić do przesuszenia. Jeśli kupiliśmy cebule zbyt wcześnie, to można je przechować do momentu posadzenia w chłodnej piwnicy w piasku, trocinach lub suchym torfie. Sadzimy je na odpowiedniej głębokości. Optymalnym terminem sadzenia jest dla:
- krokusów wiosennych - wrzesień – październik - krokus jesienny Zimowit – druga połowa sierpnia
Posadzenie cebul później może spowodować, że zabraknie czasu na ukorzenienie cebulek.
Cebulki sadzimy na głębokość równą trzykrotnej wysokości cebuli.
W okresach suszy podlewamy i zasilamy nawozami wieloskładnikowymi (jeśli nie uczyniliśmy tego w momencie przygotowywania gleby) tuż po rozpoczęciu wzrostu (będą dorodne kwiaty) i następnie po przekwitnięciu (wykształcą się duże cebule). Cebulki mogą pozostać w gruncie jednak po kilku latach trzeba będzie powtórzyć nasadzenia. Wymagania wodne większości gatunków cebulowych są dosyć duże. Należy je podlewać co 7 - 10 dni obficie, tak aby woda wsiąkała głęboko i docierała do korzeni. Częste podlewanie niewielką ilością wody doprowadzi do zasklepienia się gleby, a potrzebna woda i tak nie dotrze do korzeni. Rośliny kwitnące wiosną podlewa się do połowy lub końca maja.
Ogławianie polegające na obłamywaniu samego kwiatu i pozostawieniu całego zielonego pędu pozwala na bardziej intensywny wzrost cebul przybyszowych. Usuwanie przekwitłych kwiatów umożliwia roślinie zawiązywanie nasion, a tym samym nie traci ona niepotrzebnie związków pokarmowych, które może zużyć na budowę cebul. Zabieg ten należy jak najbardziej opóźniać.
Krokusy - mogą zimować w naszych warunkach klimatycznych, możemy pozostawić je bez wykopywania, jeśli jeszcze się nie zagęściły nadmiernie i nie ma innych
przeciwwskazań. Krokusy należy posadzić punktowo, nie tworzyć kompozycji lub grup.
Wybieramy do posadzenia na 1 m² nw. zestaw cebulek Crokus ‘Jeanne d’Arc’ 5 szt.
Crokus ' Remembrance' 5 szt.
Crokus ‘Golden Yellow’ 10 szt.
Crokus 'Spring Beauty' 5 szt.
Krokus jesienny Zimowit 28 szt.
5.4 Różaneczniki i azalie
Przed posadzeniem właściwości gleby można poprawić dodając torf wysoki, przekompostowaną korę sosnową, rozłożone liście dębowe, igliwie lub trociny z drzew iglastych w stosunku 1:1. Materiały te trzeba przekopać. Przy stosowaniu trocin lub słabo rozłożonej kory dodaje się na 1 m³ 3 kg siarczanu amonowego. Do zakwaszania gleby można użyć siarki krystalicznej (kwiat siarczany) w dawce 200 g/m² lub siarczanu glinowego w dawce 600g/m².
Sadzenie
Rośliny wyprodukowane w pojemnikach można sadzić nawet do wczesnej jesieni.
Przed zimą powinny być zakorzenione na nowym miejscu. Po wyjęciu krzewów z pojemnika rozluźnia się zewnętrzną, sfilcowaną warstwę korzeni, aby mogły przerastać do nowego podłoża. Umieszcza się je na taką sama głębokość jak rosły wcześniej. Jedynie okazy szczepione można sadzić nieco głębiej; powoduje to z biegiem czasu wytwarzanie
dodatkowych korzeni przybyszowych w części naszczepionej. Po posadzeniu podlewa i spryskuje się krzewy. Do podlania jednego okazu o wysokości 30 - 40 cm potrzeba około
5 litrów wody, a krzewu wysokości 50 - 100 cm 10 litrów wody. Po podlaniu gleba lub podłoże powinny być wilgotne co najmniej do głębokości 20 cm. Podlewania nie przerywa się po przyjęciu się roślin, lecz kontynuuje niemal przez cały rok; szczególnie dużo wody wymagają krzewy posadzone na glebach wykazujących tendencję do przesychania. Przy dobrym zaopatrzeniu w wodę przyrosty pędów są długie, a liście liczne, ciemnozielone i połyskujące. Jeżeli sadzone rośliny mają dużo pąków kwiatostanowych, to część należy wyłamać, aby w pierwszym roku uprawy na nowym miejscu, nie zużywały nadmiernej ilości składników pokarmowych i wody na wytwarzanie owoców i nasion. Kilka pąków można zostawić dla oceny tożsamości i dekoracyjności odmiany. W następnych latach, gdy rośliny rosną bujnie i są zdrowe, pąków już się nie wyłamuje. Po posadzeniu krzewów niezbędne jest ściółkowanie gleby lub podłoża.
Ściółkowanie
Różaneczniki rozwijają płytki system korzeniowy, sięgający do 60 cm głębokości.
Podstawowa masa korzeni przerasta warstwę 30 - 40 cm, a delikatne, cienkie korzenie chłonne występują tuż pod powierzchnią gleby. Narażone są one na wysychanie, przemarzanie i uszkodzenia mechaniczne. Ściółka polepsza siedlisko i oddziałuje korzystnie na rozwój różaneczników. Latem temperatura gleby pod ściółką jest o 5 - 6 ºC
niższa niż gleby nieściółkowanej. Zimą zaś gleba ściółkowana zamarza później i płyciej lub nie zamarza wcale. Pozwala to krzewom (przynajmniej w pewnym zakresie) na uzupełnianie ubytków wody, powstałych wskutek zimowej transpiracji. Ściółka eliminuje parowanie z powierzchni gleby, po rozkładzie wzbogaca ją w pewną ilość substancji organicznej, a zimą chroni u nasady pędów z pąkami śpiącymi przed przemarzaniem.
Uniemożliwia lub utrudnia to rozwój chwastów.
Ściółka nie powinna wpływać niekorzystnie na odczyn gleby, dlatego jej odczyn musi być kwaśny. Na ściółkę odpowiednie jest igliwie i rozdrobniona oraz częściowo rozłożona kora sosnowa, liście dębów i buków rosnących na glebie kwaśnej oraz torf i rozłożone trociny sosnowe najlepiej wymieszane z materiałami wymienionymi powyżej. Grubość jej zależy od wielkości krzewów i rodzaju używanego materiału. Zbyt gruba jej warstwa utrudnia dostęp powietrza do korzeni i może opóźnić rozpoczęcie wzrostu krzewów na wiosnę.
Pierwszy raz rozkłada się ściółkę warstwą o grubości 5 cm. Co roku, późną wiosną i przed zimą, stopniowo, wraz ze wzrostem korzeni krzewów zwiększa się jej warstwę o 5 cm na 30 cm wysokości rośliny. Pojawiające się pojedyncze chwasty usuwa się ręcznie, ciągnąc na bok, aby nie podrywać różaneczników. Ściółka powinna się odznaczać stałą i możliwie dużą wilgotnością, aby nie wysuszała wierzchniej warstwy gleby. Niezbędne jest zatem podlewanie, zwłaszcza podczas suszy.
Dodatek do ściółki grzybów (zarodników) z rodzaju Trichoderma np. T.harzianum i T.
viride osłabia lub nawet hamuje rozwój grzybów pasożytniczych, zwłaszcza z rodzaju Phytophthora, wywołujących choroby systemu korzeniowego różaneczników.
Podlewanie
Największe zapotrzebowanie na wodę różaneczniki mają podczas kwitnienia i wzrostu nowych pędów tj. od kwietnia do lipca. Podlewa się tak, aby łącznie z deszczem krzewy otrzymywały 25 mm wody (opadu) tygodniowo. W drugiej połowie lata podlewanie stosuje się tylko w okresach suszy. Późną jesienią przed zamarznięciem gleby krzewy ponownie obficie zaopatruje się w wodę. Woda zawierająca związki glinu i żelaza nie szkodzi różanecznikom i może być nawet zalecana do ich podlewania, lecz nie do spryskiwania. Przy spryskiwaniu taką wodą, zwłaszcza odmian zawsze zielonych, na liściach powstaną rdzawe plamy pogarszające ich wygląd. Popołudniowe zraszanie wykonuje się wodą miękką, czyli zawierającą jak najmniej wapnia, najlepiej deszczówką.
Uprawa krzewów przez dłuższy czas na tym samym miejscu zuboża glebę w składniki pokarmowe, dlatego dla ich prawidłowego wzrostu niezbędne jest nawożenie mineralne.
Nawożenie
Nawożenie mineralne stosuje się wiosną, dostarczając nawozy wieloskładnikowe, zawierające mikroelementy, w dawce 50g/m². Po rozpoczęciu wzrostu konieczne jest uzupełniające nawożenie azotowe w trzech dawkach po 15 - 30g siarczanu amonowego na 1m² (w zależności od wielkości krzewów i grubości warstwy ściółki). Nawóz można dostarczyć posypowo na ściółkę lub lepiej rozpuszczony w wodzie. W pierwszym wypadku po rozsypaniu na ściółkę zaleca się podlanie niezbyt silnym strumieniem wody. Nawóz można rozsypać przed spodziewanym opadem deszczu. Ostatnią dawkę daje się nie później niż w połowie czerwca, aby krzewy latem zakończyły wzrost, zawiązały pąki kwiatostanowe i ,,przygotowały się” do trudnego okresu zimy. Ostatnio produkowane są specjalistyczne nawozy dla różaneczników.
Cięcie i formowanie
Różaneczniki nie wymagają intensywnego cięcia. Usuwa się tylko gałęzie chore, uschnięte lub deformujące krzewy. Cięcie wykonuje się na granicy przyrostów rocznych, widocznej formie delikatnego zgrubienia, czyli tzw. obrączki. Rany zasmarowuje się pastą Santar lub Funaben. Po kwitnieniu wskazane jest ręczne wyłamywanie kwiatów, zwłaszcza małych okazów, aby nie zawiązywały owoców i nasion. Stare i nieładne wyglądające
krzewy można odmłodzić, pod warunkiem, że mają zdrowy system korzeniowy. Cięcie odmładzające polega na przycięciu pędów na wysokości 20 - 30 cm nad powierzchnią gleby (można także trochę niżej), jednorazowo lub dwukrotnie, tzn. 50% pędów w jednym roku, pozostałe zaś w następnym. Wykonuje się je w marcu. Na przyciętych pędach po 5 - 6 tygodniach, czasami po dłuższym okresie od zabiegu uaktywniają się pąki śpiące, następnie zaczynają one rosnąć w pędy, pokrywać się liśćmi, a po 3 - 5 latach krzewy są w zasadzie odnowione i wyglądają jak nowo posadzone. Rośliny silnie przycięte należy w okresie wegetacji obficie podlewać i regularnie nawozić.
5.5 Trawnik
Podstawową czynnością przy zakładaniu trawnika jest właściwe przygotowanie terenu. Teren musi być idealnie równy. Kiedy gleba osiądzie, czyli po ok. 1 - 2 tygodniach można przystąpić do siewu trawy. Dla skrócenia czasu osiadania można glebę zwałować (wałem gładkim).
Należy zastosować trawę na tereny rekreacyjne o nazwie Agroland Diana Przyjmuje się 25 - 30g. nasion na 1m².
Siew można przeprowadzić od połowy kwietnia do połowy maja lub od połowy sierpnia do połowy września. Później niż we wrześniu jednak nie powinno się siać, gdyż młoda trawa powinna się przed mrozami dostatecznie ukorzenić i rozrosnąć.
Przewidywana jest ręczna technika siewu. Nasiona traw należy rozrzucać równomiernie.
W tym celu przeznaczoną do wysiewu porcję traw zaleca się podzielić na dwie części, następnie połowę rozsiać w jednym kierunku, a drugą na krzyż. Najlepszy do siewu jest bezwietrzny, pochmurny dzień. Nie należy siać podczas deszczu i w dni szczególnie słoneczne. Nasiona powinny być przykryte warstwą gleby 0,5 – 1 cm. Do przykrywania poprzez przemieszanie z warstwą ziemi urodzajnej najlepiej użyć wału kolczatki i przywałować wałem gładkim (o wadze 100 - 150 kg). Posiana trawa wymaga systematycznego podlewania.
Kiedy trawa osiągnie wysokość 10 cm należy ją pierwszy raz skosić. Pierwsze koszenia nie mogą być zbyt niskie, dopiero po dobrym ukorzenieniu się traw i rozkrzewieniu można trawnik kosić na wysokość 3 - 5 cm. Należy jednak stosować zasadę, że ścina się jedynie 1/3 wysokość trawy.
Nawożenie trawników dobrze jest poprzedzić analizą podłoża, która wykaże ewentualnie braki makroskładników.
5.6 Pielęgnacja w następnych latach.
Posadzone krzewy należy nawozić. Wskazane jest co 3 - 4 lata nawożenie ograniczone na wpół rozłożonym obornikiem lub torfem (2 - 3 łopaty na m.b.) Ponadto wskazane jest również nawożenie mineralne z nawozów łatwo przyswajalnych w stosunku NPK jak 2:1:1 w ilości 20 – 50g/mb, zastosowanie głównie w maju.
Do zabiegów pielęgnacyjnych należeć będzie także systematyczne podlewanie świeżo posadzonych roślin, a w przyszłości podlewanie ich co pewien czas, szczególnie w okresie suszy. Ważne jest dobre podlewanie roślin iglastych przed zimą, bowiem gdy ziemia zamarznie nie będą już mogły pobierać wody, a proces transpiracji w przypadku roślin zimozielonych jest ciągły. Należy również pamiętać o systematycznym nawożeniu.
Dużego nakładu pracy wymaga utrzymanie w należytym stanie powierzchni trawiastych.
Pierwszą czynnością wiosenną jest wygrabianie trawników (oczywiście nie wolno pozostawić na trawniku niezgrabionych liści na zimę). Należy sprawdzić gdzie trawniki zostały w czasie zimy zniszczone i przeprowadzić w tych miejscach odnowienia. Trawnik należy kosić w miarę wzrostu trawy, który uzależniony jest od warunków pogodowych, lecz średnio co tydzień.
Bardzo istotnym zabiegiem jest odchwaszczanie. Chwasty rocznie na ogół giną na skutek częstego koszenia trawników, natomiast chwasty trwałe należy usuwać ręcznie przed
każdym koszeniem (mlecze i osty wycinać głęboko z korzeniami) lub używać preparatów chwastobójczych. Trawniki powinny być podlewane. Aby zapewnić wieloletnią trwałość trawnika celowe jest każdej wiosny zasilanie nawozem mineralnym (np. azofoską) lub organicznym. Należałoby także przeprowadzać wczesną wiosną co kilka lat tzw.
wertykulację czyli cięcie pionowe, a następnie wygrabić sfilcowaną warstwę. Korzystnym dla trawnika jest także przeprowadzanie aeracji czyli przewietrzania za pomocą specjalnego urządzenia zwanego aeratorem, wczesną wiosną lub późną jesienią. Zabiegi wspomniane powyżej są zalecane, lecz nie są niezbędne.
6. Utwardzenie – przewidziane jest na rondzie wg odrębnego projektu.
7. Wykaz materiału roślinnego:
RYSUNEK 1 – inwentaryzacja zieleni na działkach: 139, 486/2, 487/1 1 Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) - 3 m²
2 Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) - 3 m² 3 Rosa ‘Friesia’ (róża) -3,22 m²
4 Rosa ‘Friesia’ (róża) - 3,45m² 5 Rosa ‘Friesia’ (róża) - 1 m² 6 Rosa ‘Friesia’ (róża) - 4,5 m²
7 Pinus nigra sosna czarna - obwód pnia 32 cm, wysokość 5,25 m , korona - 3 m 8 Pinus nigra sosna czarna - obwód pnia 45 cm, wysokość 3,5m, korona- 3 m 9 Pinus nigra sosna czarna -obwód pnia 52 cm, wysokość 5,25 m, korona- 3 m 10 Pinus nigra sosna czarna - obwód pnia 56 cm, wysokość 5,25 m, korona- 3 m 11 Pinus nigra sosna czarna - obwód pnia 46 cm, wysokość 3,5 m, korona- 3 m 12 Berberis thunbergii (berberys Thunberga) - 19 m²
13 Berberis thunbergii (berberys Thunberga) - 6,75 m² 14 Juniperus (jałowiec) - 36,75 m²
15 Corylus (leszczyna) - 0,8 m² 16 Corylus (leszczyna) - 0,8 m² 17 Corylus (leszczyna) - 2,64 m²
18 Berberis thunbergii (berberys Thunberga) - 2,7 m² 19 Berberis thunbergii (berberys Thunberga) - 14 m² 20 Berberis thunbergii (berberys Thunberga) - 27 m² 21 Juniperus (jałowiec)- 24 m²
22 spiraea japonica - 13,5 m² 23 Juniperus (jałowiec)- 21 m²
Wszystkie drzewa i krzewy do usunięcia.
RYSUNEK 2 – projekt zagospodarowania zielenią na działkach 139, 486/2, 487/1 1. Cornus alba (dereń biały) ‘Sibirica’ 15 szt., wys. 60-80 cm
2. Pyracantha coccinea var. kuntayi (ognik szkarłatny odm. kuntayi) 490 szt., wys. 30-40 cm
3. Mahonia aquifolium (machonia pospolita) ‘Smaragd’ 580 szt, wys. 30-40 cm 4. Cotoneaster salicifolius (irga wierzbolistna) ‘Parkteppich’ 708 szt., wys. 30-40 cm
RYSUNEK 3 – inwentaryzacja zieleni na dz. nr ew. 487/1 i 487/2
1. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - korona 11,60 m, obwód pnia 211 cm, wys. 14 m 2. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - korona 9,60 m, na wys. 130 cm rozwidla się, obwód pnia111 cm,161 cm, 89 cm, wys. 14 m
3. Fraxinus excelsior (jesion wyniosły) - korona 15 m, obwód pnia 258 cm, wys. 17,5 m 4. Fraxinus excelsior (jesion wyniosły) - korona 1,60 m, obwód pnia 211 cm, wys. 14 m 5. Acer platanoides (klon zwyczajny)'Globosa' - korona 1 m, obwód 44 cm, wys. 1,5 m 6. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosa' - korona 1 m, obwód 39 cm, wys. 1,5 m 7. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosa' - korona 1 m, obwód 40 cm, wys. 1,5 m 8. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosa' - korona 1 m, obwód 41 cm, wys. 1,5 m 9. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosa' - korona 1 m, obwód 43 cm, wys. 1,5 m 10. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosa' - korona 1 m, obwód 36 cm, wys. 1,5 m 11. Acer negundo (klon zwyczajny) 'Odessanum' - korona 1,6 m, obwód 49 cm, wys. 2,5 m
12.Acer negundo (klon jesionolistny) 'Odessanum' korona 1,5 m, obwód 64 cm, wys. 2,5 m
13. Picea omorica (świerk serbski) - średnica 3,7 m, wys. 5,25 m 14. Picea omorica (świerk serbski) - średnica 3,8 m, wys. 6,10 m 15. Picea omorica świerk serbski) - średnica 2 m, wys. 3 m
16. Spiraea cinerea (tawuła szwajcarska) 'Grefsheim' – 1 m² do usunięcia
17. Liliodendron tulipifera (tulipanowiec amerykański)– - rozwidla sie na wys. 1,28 m, obwody pni: 21, 15, 23, 32, 34, wys. 5 m - do usunięcia
18. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Royal Red' - korona 1 m, obwód pnia 38 cm, wys. 2,5 m
19. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Royal Red' korona 1 m, obwód pnia 34 cm, wys. 2,5 m
20. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Royal Red' korona 1 m, obwód pnia 35 cm, wys. 2,5 m
21. Picea omorica świerk serbski) – obwód pina 38 cm, wysokość 4,30 m, korona - 4,80 m - do usunięcia
22. Juniperus media (jałowiec pośredni) 'Gold Star' – 24,75 m² - do usunięcia 23. Juniperus squamata (jałowiec łuskowaty) 'Blue Carpet' – 12 m² - do usunięcia 24. Juniperus squamata (jałowiec łuskowaty) 'Blue Carpet' – 20 m² - do usunięcia 25. Juniperus squamata (jałowiec łuskowaty) 'Blue Carpet' – 20 m² - do usunięcia 26. Spiraea cinerea (tawuła szwajcarska) 'Grefsheim' – 35m² - do usunięcia 27.Celastrus orbiculastus – dławisz okrągłolistny - 2m² - do usunięcia 28.Celastrus orbiculastus – dławisz okrągłolistny - 2m² - do usunięcia 29. Pyracantha coccinea – ognik szkarłatny - 18 m² - do usunięcia 30. Celastrus orbiculastus – dławisz okrągłolistny - 1m² - do usunięcia
RYSUNEK 4 – projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.:
487/1 i 487/2
1. Picea Pungens (świrk kłujący) 'Giauca Globosa' —4 szt. – 60-80 cm 2. Rhododendron (różanecznik) 'Album Novum' —5 szt. – 30-40 cm 3. Picea abies (świerk pospolity)'Procumbens' —64 szt., 20-30 cm
4. Taxus x media (cis pośredni) 'Addis' (Stricta Viridis) —38 szt. , 30-40 cm 5. Juniperus scopulorum (jałowiec skalny) 'Blue Arrow' —3 szt. , 40-60 cm
6. Juniperus x pfitzeriana (jałowiec pośredni) 'Gold Star' —24 szt. 20-30 cm 7. Berberis x ottawensis (berberys ottawski) `Superba' — 1 szt. 30-40 cm
8. Cotoneaster salicifollus (irga wierzbolistna) Parkteppich' —708 szt.,20-30 cm 9. Berberis thunbergil (berberys Thunberga) 'Green Carpet' —157 szt.,20-30 cm 10. Pinus mugo var., pumilio (sosna górska) — 157 szt., 20-30 cm
11. Thuja occidentalis (żywotni zachodni) 'Danica' — 170 , 20-30 cm 12. Juniperus scopulorum (jałowiec skalny) 'Skyrocket' —1 szt. , 60-80 cm 13. Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Wagnerii' —12 szt., 80-100 cm 14. Thuja occidentalls 'Golden Globe' —18 szt., 30-40 cm
15. Picea abies (świerk pospolity) 'Procumbens' 6 szt.
16. Krokus jesienny 'Zimowit' —1560 szt.
17. Crocus Krokus Golden Yellow -3252 szt.
18. Crocus wiosenny Jeanne D'arc biały -1626 szt.
19. Crocus wiosenny" Remembrance' 1626 szt.
20. Crocus wiosenny Spring Beauty 1828 szt.
RYSUNEK 5 - projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.:
486/2, 664/1, 664/2
1. Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Danica' - 14 szt. wys. 20-30cm.
2. Cotoneaster salicifolius (irga wierzbolistna) 'Parkteppich' - 14 szt., wys. 20-30cm.
RYSUNEK 6 - projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.:139, 444/13, 487/2
1. Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Danica' - 356 szt. – wys. 20-30 cm
2. Cotoneaster salicifolius (irga wierzbolistna) 'Parkteppich' - 178 szt. – wys. 20-30 cm 3. Ilex x meserveae (ostrokrzew Meservy) ‘Blue Angel’ – 1 szt. – wys. 60-80 cm RYSUNEK 7 – inwentaryzacja zieleni na dz. nr ew. 139, 505, 507/8
1. Robinia pseudoacacia (robinia akacjowa)- korona 11,5 m, obwód 186 cm, wys. 17,5 m,
2. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - korona 10,5 m, obwód 229 cm, wys. 19 m, 3. Robinia pseudoacacia (robinia akacjowa) – do usunięcia, korona 7 m, ob. 144 cm, wys. 19 m,
4. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - korona 6,5, obwód 142 cm, wys. 19 m 5. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - korona 4,75 m, obwód 143 cm, wys. 19 6. Aesulus hippocastanum (kasztanowiec biały) - korona 8 m, obwód 210 cm, wys. 19 m
7. Tilia cordata (lipa drobnolistna) korona jednostronna - 5,17 m, obwód 163 cm, wys. - 12 m
8. Quercus robur (dąb szypułkowy) - korona - 16,36m, obwód 289 cm, wys. 17 m, 30% posuszu, cięcia korekcyjne
9. Fraxinus excelsior (jesion wyniosły) - korona - 9,88 m, obwód 178 cm, wys. 14 m 10. Acer platanoides (klon zwyczajny syn. k. pospolity) – do usunięcia - korona 5,5 m, obwód 108
cm, wys. 17 m
RYSUNEK 8 – projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.: 139, 505, 507/8
1. Picea orientalis (świerk kaukaski) ‘Aureospicata' – 2 szt. wys. 100- 120 cm 2. Berberis thunbergii (berberys Thunberga) ‘Bogozam’ (Bonanza Gold) – 188 szt.
wys. 20-30 m
3. Thuja plicata (żywotnik olbrzymi) – ‘Zebrina Extra Gold’ – 6 szt. - wys. 100- 120 cm
4. Taxus baccata (cis pospolity) ‘David’ – 40 szt., wys. 30-40 cm
5. Rhodoendron (różanecznik) ‘ Cunnigham’s White’ – 16 szt. – wys. 40-50 cm 6. Rhododendron (azalia) ‘Silver Slipper’ – 139 szt - wys .30-40 cm
7. Rhododendron (azalia) Umpqua Queen’ – 66 szt. - wys .30-40 cm 8. Rhododendron (różanecznik) ‘Schneekrone’ – 135 szt.- wys. 20-30 cm
9. Euonymus fortunei (trzmielina Fortune’a) ‘ Emerald’n’ Gold’ – 12 szt. wys. 30-40 cm
10. Tsuga canadensis (choina kanadyjska) ‘Cole’s Prostrate’ – 13 szt. wys. 100- 120 cm
11. Thuja occidentalis (żywotni zachodni ‘Danica’ – 107 szt. wys. 20-30 cm
12. Cotoneaster salicifolius (irga wierzbolistna) ‘Parkteppich’ – 100 szt. wys. 20-30 cm 13. Robinia pseudoacacia (robinia akacjowa) – drzewo istniejące
14. Tilia cordata (lipa drobnolistna) – drzewo istniejące 15. Tilia cordata (lipa drobnolistna) – drzewo istniejące 16. Tilia cordata (lipa drobnolistna) – drzewo istniejące
17. Aesulus hippocastanum (kasztanowiec biały) – drzewo istniejące 18. Tilia cordata (lipa drobnolistna) – drzewo istniejące
19. Quercus robur (dąb szypułkowy) – drzewo istniejące 20. Fraxinus excelsior (jesion wyniosły) – drzewo istniejące RYSUNEK 9 - inwentaryzacja zieleni na dz. nr ew. 487/2
1. Robinia pseudoacacia (robinia akacjowa) – do usunięcia - korona 10 m, obwód - 212 cm, wys. 13 m, pień zachowany w 50%, posusz 40%
2. Acer platanoides (klon zwyczajny syn.k.pospoliy) – do usunięcia, trzy konary zrośnięte ze sobą: korona - 6,85 m, obwód - 44 cm, wys. - 8 m, korona - 6,85 m, obwód - 44 cm, wys.- 8 m, korona - 6,85 m, obwód - 44 cm, wys. - 8 m
3. Prunus domestica (śliwa) – do usunięcia, rozwidla się na wysokości 1,35 m, korona - 4,87 m,obwód 25 cm i 22 cm, wysokość - 3,5 m
4. Acer platanoides (klon zwyczajny syn.k.pospoliy) – do usunięcia, korona 2,5 m, obwód - 11 cm, 13 cm, 37 cm, wysokość 3,5 m
5. Betula pendula (broza brodawkowata) ‘Youngii’– do usunięcia, korona 4,15 m, obwód 41 cm, wysokość 3,5 m
6. Betula pendula (broza brodawkowata) ‘Youngii’– do usunięcia, korona 3,89 m, obwód 32 cm, wys. 1,5 m
RYSUNEK 10 – projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.:
487/2 „MUZEUM WIERZBY”
1. Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Danica' - 14 szt., wys. 20-30 cm
2. Cotoneaster salicifolius (irga wierzbolistna) 'Parkteppich' - 14 szt., wys. 20-30 cm 3. Salix subopposita (wierzba dalekowschodnia) - 12 szt., wys. 10-20 cm
4. Salix repens var.nitida (wierzba płożąca odm. srebrzysta)- 1 szt., wys. 10-20 cm 5. Salix moupinensis - 1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu
6. Salix hastata (wierzba oszczepowata)'Wehrhahnii'- 1 szt,. wys. 60-80, szczepiona na pniu 7. Salix purpurea (wierzba purpurowa)'Nana' - 1 szt., wys. 60-80
8. Salix caprea (wierzba iwa) 'Curly Locks' - 1 szt, wys. 60-80, szczepiona na pniu 9. Salix caprea (wierzba iwa) 'Klimarnock' -1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu 10. Salix udensis (wierzba sachalińska) 'Sekka' - 1 szt., wys. 60-80
11. Salix helvetica (wierzba szwajcarska) - 1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu 12. Salix lanata (wierzba lanata) - 1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu
13. Salix integra (wierzba całolistna) 'Hakuro-nishiki' - 1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu
14. Salix integra (wierzba całolistna) 'Pendula' - 1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu 15. Salix purpurea (wierzba purpurowa) 'Pendula' -1 szt., wys. 60-80, szczepiona na pniu 16. Salix babylonica (wierzba babilońska) 'Crispa' -1 szt., wys. 100-150 cm
17 Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Columna' - 60 szt., wys. 60-80 NAPISY NA TABLICZKACH EDUKACYJNYCH
Na tabliczkach informacyjnych umieszczonych zgodnie z rysunkiem należy umieścić opisy wierzb powołując się na źródło: „Katalog roślin drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich, pod redakcją Joanny Filiopczak, Warszawa 2006 Salix babylonica (wierzba babilońska) 'Crispa' - Krzew o wysokości do 5 m, o fantazyjnie powyginanych, lancetowatych liściach. Toleruje każdą, w miarę wilgotną glebę.
Niezupełnie odporna na mrozy. Ze względu na oryginalny pokrój, zalecana do sadzenia pojedynczo na kontrastowym tle.
Salix caprea (wierzba iwa) 'Curly Locks' - Efektowne drzewko z małą koroną i z oryginalnie pokręconymi, zwisającymi do ziemi pędami. Forma najczęściej szczepiona na pniu do 2,5 m wys. Liście matowozielone. Kwitnie przed rozwojem liści, najpierw srebrzystymi, potem złocistożółtymi baziami, III - IV. Niewymagający krzew, polecany do każdego ogrodu.
Salix caprea (wierzba iwa) 'Kilmarnock' – Dekoracyjne drzewko z małą koroną i pędami zwisającymi do ziemi. Wysokość zależy od wysokości szczepienia, najczęściej 1,8 -2,5m.
Liście matowozielone, pokryte białoszarym kutnerem. Złocistożółte bazie, pojawiają się wzdłuż zeszłorocznych pędów przed rozwojem liści, III – IV. Niewymagający krzew, potrzebujący do bujnego rozwoju dużo wody i światła.
Salix hastata (wierzba oszczepowata) 'Wehrhahnii’ – Szerokokulisty, wolnorosnący krzew
z łukowatymi wznoszącymi się do góry pędami. Korona ok. l m szer. Najczęściej szczepiony na pniu. Pędy czerwonobrązowe. Młode liście szaroomszone, później
ciemnozielone i matowe. Kwiaty to liczne bazie, w pełni rozkwitu pokrywające się złocistymi pręcikami, IV. Gleby niezbyt suche, raczej wilgotne, alkaliczne do obojętnych.
Salix helvetica (wierzba szwajcarska) - Mały, kulisty krzew z grubymi, gęsto owłosionymi pędami. Szerokość. korony ok. 1 m. Często oferowana w formie małego drzewka szczepionego na pniu. liście srebrzystobiałe, także latem. Srebrzyste bazie pojawiają się
krótko przed rozwojem liści, III-IV. Nie ma specjalnych wymagań, ale nie toleruje gleb wapiennych. Wrażliwa na rdzę.
Salix integra (wierzba całolistna) ‘Hakuro – nishiki - Silnie rosnący krzew o oryginalnym
zabarwieniu liści kulistej koronie. W dobrych warunkach, na stanowisku słonecznym i wilgotnym, może osiągnąć 3m szerokości. Pędy brązowoczerwone. Liście
młode różowawe, potem biało – zielone. Drobne bazie pojawiają się tuż przed rozwojem liści, III – IV. Mocno cięta, zachowuje gęstą koronę i intensywne zabarwienie. Najpiękniej wygląda posadzona na tle roślin o spokojnym, ciemnym zabarwieniu.
Salix integra (wierzba całolistna) 'Pendula' - Krzew ścielący się po ziemi, często szczepiony na pniu. Tworzy wówczas drzewko o zwiewnej, parasolowatej koronie. Dzięki czerwonym, zwisającym pędom ładnie wygląda w stanie bezlistnym. Liście zielone, młode lekko zaróżowione. Bazie rozwijają się tuż przed liśćmi, III-IV. Najlepiej rośnie w zacisznym, nasłonecznionym, wilgotnym miejscu, np. na brzegu oczka.
Salix lanata (wierzba lanata) - Niewysoki krzew, o zwartym pokroju, z relatywnie grubymi i bardzo owłosionymi pędami. Dorasta do 1 m wysokości i szerokości. Liście
szarozielone, pokryte białym kutnerem. Duże, żółtawozielone bazie pojawiają się przed
rozwojem liści III - IV. Preferuje gleby umiarkowanie suche do wilgotnych, obojętne do średnio kwaśnych. Roślina idealna do małych ogrodów.
Salix moupinensis - Krzew o egzotycznym wyglądzie, dzięki oryginalnym pędom i liściom. Najczęściej jest szczepiony na niewysokim pniu i oferowany w formie małego drzewka. Ma niespotykane, grube, czerwone, rozwidlające się pędy, pokryte zimą czerwonobrązowymi, błyszczącymi pąkami. Liście owalne, długie do 20 cm, w młodości purpurowe, potem ciemnozielone. Całkowicie mrozoodporny. Do podziwiania z bliskiej odległości.
Salix purpurea (wierzba purpurowa) ‘Nana' - Kulisty, gęsty krzew z licznymi, delikatnymi
pędami o brązowo-czerwonej barwie. Dorasta do 2 metrów. Liście lancetowate, srebrzystoszare. Niewymagający, dobrze rosnący na glebach umiarkowanie suchych i całkowicie mokrych od średnio kwaśnych do całkiem alkalicznych. Toleruje mrozy i
upały. Wymaga corocznego cięcia.
Salix purpurea (wierzba purpurowa) `Pendula' - Zwarty krzew z bardzo cienkimi, łukowato wygiętymi pędami, często szczepiony na pniu. Tworzy wówczas parasolowatą koronę.
Kora czerwonobrązowa, błyszcząca. Liście jasnozielone, srebrnoszare pod spodem.
Malownicza roślina do sadzenia w nasłonecznionym, wilgotnym miejscu, np. na brzegu oczka.
Salix repens var. nitida (wierzba płożąca odm. srebrzysta) (S. repens var. argentea) - Niski, zwarty krzew z pełzającymi pędami. Zaszczepiony na pniu tworzy drzewko ze zwisającą, lekko asymetryczną koroną. Liście srebrzystoniebieskie, błyszczące, pokryte kutnerem.
Bazie zbite, IV. Odporny na niskie temperatury. Wymaga stanowiska słonecznego. Toleruje upal i mocne wiatry.
Salix subopposita (wierzba dalekowschodnia) Karłowa wierzba z licznymi, cienkimi,
wniesionymi Pędami. Wysokość zalewie 30 cm, przy znacznie większej szerokości. Liście szerokoeliptyczne, niebieskawozielone, od spodu szarofilcowane. Kotki liczne, małe.
Wymagania glebowe niewielkie. Może być sadzona w ogrodach skalnych, nad oczkami i zbiornikami wodnymi, pojedynczo lub w grupach. Często w formie szczepionej na pniu.
Salix udensis (wierzba sachalińska) `Sekka' - Zaokrąglony krzew o szerokości 3 m. Pędy niezwykle, czerwonawe, niesymetrycznie rozgałęzione, taśmowato spłaszczone i skręcone na końcach, szczególnie dekoracyjne zimą. Wiosną, przed rozwojem liści, na pędach pojawiają się srebrzystobiałe, później żółte, kotki, IV. Liście duże, lancetowate, zielone, do 15 cm długie. Nie toleruje suszy, gleb wapiennych i zasolonych. Często cięta lepiej uwydatnia dziwaczne pędy.
RYSUNEK 11 – inwentaryzacja zieleni na dz. nr ew. 486/3, 479, 487/2, 590
1. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' - Korona -3,26 m, obwód - 31 cm, wys.
4,30 m
2. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona - 3 m, obwód -45 cm, wys. 4 m 3. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona - 3 m, obwód - 40 cm, wys. 4 m 4. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona - 3 m, obwód -39 cm, wys. 4 m 5. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona - 3 m, obwód - 35 cm, wys. 4 m
6. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona - 3 m, obwód - 41 cm, wys. 4 m 7. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód -35 cm, wys. 4 m 8. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód - 45 cm, wys. 4 m 9. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód - 40 cm, wys. 4 m 10. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód - 44 cm, wys. 4 m 11. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód - 48 cm, wys. 4 m 12. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód -33 cm, wys. 4 m 13. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'- Korona- 3 m, obwód - 45 cm wys. 4 m 14. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - Korona - 11,20 m, obwód -187 cm, wys. 13 m 15. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - Korona - 8 m, obwód - 181 cm, wys. 13 m 16. Tilia cordata (lipa drobnolistna) - Korona - 8,6 m, obwód - 171 cm, wys. 10,5 m RYSUNEK 12 projekt zagospodarowania zielenią i małą architekturą dz. nr ew.:
486/3, 479, 487/2, 590
1. Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) 'Danica' – 222 – wys. 20-30 cm 2. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum'
3. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 4. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 5. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 6. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 7. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 8. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 9. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 10. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 11. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 12. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 13. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 14. Acer platanoides (klon zwyczajny) 'Globosum' 15. Tilia cordata (lipa drobnolistna)
16. Tilia cordata (lipa drobnolistna) 17. Tilia cordata (lipa drobnolistna) 8. Ściółkowanie
Na rabaty oraz wokół drzew i krzewów zgodnie z rysunkiem "Projektu zagospodarowania zielenią" zostanie wysypana pięciocentymetrowa warstwa White Angel- frakcja 2/4 . Pod różaneczniki pięciocentymetrowa warstwa kory.
9. Wykaz pozostałych materiałów
Ziemia urodzajna, ziemia do różaneczników, włóknina, kora frakcja 40-60 mm, kamień dekoracyjny – białe otoczaki - 2/4 cm, kamień "White Angel"- frakcja 2/4 - ilości wg kosztorysu.
10. Mała architektura
Ławki Domino 02.040 - stal węglowa - szarość, drewno świerkowe, wysokość: 81cm, szerokość: 180cm, głębokość: 63cm Firmy "ZANO" lub równoważnej
Spocznik Enkel 17.002, stal węglowa, szarość, drewno świerkowe, szerokość: 22,5 cm, głębokość: 24 cm, wysokość 83,5 cm Firmy "ZANO" lub równoważnej
Słupek kierunkowy montowany do podłoża, strzałki kierunkowe montowane na obejmach. Okrągła tabliczka z logo. Konstrukcja z profilu aluminiowego
anodowanego (kolor srebrny mat) o profilu 5.4 cm. Napisy z farby odpornej na UV Firmy Omega System Pylony i Tablice Informacyjne.
Kosz Porto 03.093 - stal węglowa - wysokość od powierzchni ziemi 90cm, wysokość z odcinkiem kotwiącym 140cm, szerokość 60cm, grubość 35cm Firmy "ZANO" lub równoważnej
