Bhp w Pracowni Diagnostyki i Elektroniki

Bhp w Pracowni Diagnostyki i Elektroniki

Diagnosta samochodowy rozpoznaje stan techniczny pojazdów bez ich demontażu lub tylko z demontażem częściowym bez naruszenia podstawowego funkcjonowania połączeń elementów, z wykorzystaniem specjalnej aparatury techniczno-pomiarowej i metod badań diagnostycznych. Ocenia on stan techniczny poszczególnych układów i zespołów pojazdów mechanicznych na podstawie porównania wartości parametrów stanu z wartościami parametrów określonych przez producenta. Kontroli na wydzielonych stanowiskach mogą podlegać między innymi:

 hamulce (nożny i ręczny),

 geometria układu kierowniczego i zawieszenia,

 układy przenoszenia napędu (np. paski rozrządu, klinowe itd.),

 układy wtryskowe i zapłonowe silnika,

 skład spalin,

 ciśnienie sprężania silnika i podciśnienie w rurze dolotowej,

 amortyzatory,

 ustawienia świateł,

 sygnalizacja świetlna i dźwiękowa,

 stan instalacji elektrycznej,

 akumulator.

Celem prac diagnostycznych jest określenie stanu technicznego pojazdu oraz kwalifikowanie jego lub jego zespołów do dalszych czynności regulacyjnych, naprawczych lub nawet kasacyjnych.

Wyposażenie do prowadzenia prac

Diagnosta samochodowy wykorzystuje w swojej pracy szereg wyspecjalizowanych urządzeń, takich jak:

 stetoskopy (do osłuchiwania silnika),

 ciśnieniomierze i mierniki podciśnienia,

 stanowiska do wykrywania i usuwania uszkodzeń w instalacji elektrycznej, w tym testery elektronicznych urządzeń sterujących np.: do pomiarów układów zapłonowych i wtryskowych,

 urządzenia do badania sprawności i szybkości działania układu hamulcowego np.:

stanowiska rolkowe,

 urządzenia do badania stanu technicznego amortyzatorów z wykorzystaniem metody drgań swobodnych lub wymuszonych,

 wyważarki do elementów wirujących samochodu,

 przyrządy do kontroli geometrii podwozi samochodowych,

 urządzenia do kontroli i regulacji geometrii zawieszenia,

 urządzenia do badania układów napędowych,

 urządzenia do analizy spalin (pomiar składu spalin, przestawne odsysacze spalin),

 testery akumulatorów,

 urządzenia do kontroli i ustawiania świateł,

 przyrządy do kontroli ciśnienia sprężania silników, do diagnostyki układów wtryskowych oraz gaźnikowych,

 suwmiarki, mikrometry, średnicówki, szczelinomierze

 urządzenia do wykrywania nadmiernego zużycia łożysk w kołach pojazdów

 testery świec żarowych do silników Diesel`a.

Oprócz tego diagnosta samochodowy w swojej pracy wykorzystuje:

 narzędzia ręczne np.: klucze oczkowe i nasadowe, wkrętaki, klucze dynamometryczne

 narzędzia ręczne zmechanizowane (pneumatyczne i elektryczne) np.: klucze, wkrętarki, pistolety do przedmuchiwania

 kanały

 urządzenia wentylacyjne (np. odciągi)

 dźwignice np.: hydrauliczne dźwigniki kanałowe, podnośniki hydrauliczne, elektrowciągi i suwnice

Typowe zagrożenia związane z diagnostyką samochodową

 zagrożenia potłuczeniem, zgnieceniem przez poruszające się na terenie warsztatu pojazdy

 upadki na powierzchni na skutek poślizgnięcia się na rozlanych olejach i potknięcia się o przedmioty

 potłuczenia, złamania i inne urazy na skutek upadku na niższy poziom, np. do kanału

 zagrożenie porażeniem prądem elektrycznym

 zatrucie szkodliwymi spalinami

 oparzenia żrącymi substancjami, np. pochodzącymi z akumulatorów, układów hamulcowych i silnikowych

 poparzenie gorącymi częściami np. silnika

 urazy rąk i ciała na skutek używania narzędzi ręcznych prostych i z napędem, a także na skutek kontaktu z obracającymi się elementami pojazdów

 uderzenie lub zmiażdżenie spadającymi przedmiotami, np. podczas przebywania pod pojazdem, a także wskutek opadnięcia podnośnika z pojazdem

 zagrożenie pożarem i wybuchem, ze względu na występowanie oparów paliw

Zalecenia bezpieczeństwa podczas wykonywania prac:

Bezpieczne wprowadzanie i ustawianie samochodów na stanowisku

 Wprowadzanie pojazdów na stanowiska przez osoby niepełnoletnie i nieposiadające aktualnego prawa jazdy właściwej kategorii, jest zabronione. Poza prowadzącym, nikt nie powinien znajdować się wewnątrz pojazdu.

 Wprowadzający pojazd na stanowisko powinien stosować się do obowiązujących przepisów ruchu drogowego i nie przekraczać prędkości 15 km/h.

 Pojazd, który ma uszkodzony układ hamulcowy lub kierowniczy powinien być

wciągnięty na stanowisko przy użyciu specjalnego wózka, samochodu z podnośnikiem lub żurawikiem albo sztywnego holu lub w inny bezpieczny sposób.

 Wpychanie lub wciąganie pojazdu na stanowisko za pomocą drugiego pojazdu i przy użyciu sztywnego holu dopuszczalne jest tylko wtedy, kiedy hol w obu pojazdach jest prawidłowo i pewnie założony na haki.

 Wprowadzanie pojazdu na stanowisko musi koordynować inny pracownik, znajdujący się z boku przed samochodem, aby uniknąć potrącenia przez ten pojazd lub

przyciśnięcia do ściany w razie np. awarii układu hamulcowego.

 Nikomu nie wolno znajdować się na drodze pojazdu, ani w kanale, na który wjeżdża pojazd.

 Przedmioty, np. narzędzia, części, odpadki metalowe, przewody elektryczne i pneumatyczne itp. powinny być usunięte z drogi pojazdu.

 Pojazd ustawiony nad kanałem powinien mieć 1,5 m wolnej przestrzeni z przodu lub z tyłu, umożliwiającej pracownikom swobodny dostęp.

 Należy zachować odległości umożliwiające pracownikom swobodne poruszanie się i wykonywanie robót. Odległość pojazdu od stanowiska pracy powinna wynosić, co najmniej 1,2 m.

 Po wprowadzeniu pojazdu należy natychmiast wyłączyć silnik. W razie konieczności uruchomienia silnika na stanowisku diagnostycznym, na rurę wydechową pojazdu należy założyć przewód odprowadzający gazy spalinowe na zewnątrz.

 Po wyłączeniu silnika trzeba zaciągnąć ręczny hamulec lub włączyć bieg. Następnie podkłada się pod koła kliny, uniemożliwiając przetaczanie się pojazdu do przodu i do tyłu. Po zabezpieczeniu pojazdu klinami należy wyłączyć się ręczny hamulec, a dźwignię zmiany biegów ustawić w położeniu biegu jałowego.

 Nie wolno podkładać pod koła samochodu przypadkowych przedmiotów, np. kamieni, cegieł, zużytych części pojazdów itp.

Podnoszenie samochodu

 Przed podniesieniem samochodu trzeba sprawdzić stan podnośnika

 W przypadku podnośników ręcznych należy skontrolować stan zapadki, gwintu, podstawki i główki.

 Przy ręcznych podnośnikach hydraulicznych trzeba sprawdzić, czy nie ma wycieków płynu.

 Nie wolno posługiwać się podnośnikami uszkodzonymi, nie w pełni sprawnymi i niekompletnymi. Ich udźwig powinien być dostosowany do masy pojazdu. W razie dysponowania podnośnikiem o niewystarczającym udźwigu, należy podnosić tylko przednią lub tylną część pojazdu.

 Na stanowiskach kanałowych należy używać specjalnych podnośników kanałowych, pamiętając, aby pojazd po podniesieniu zachował pełną stateczność.

 Po podniesieniu pojazdu trzeba go zabezpieczyć przed samoczynnym opadnięciem

 Nie wolno wykonywać żadnych prac diagnostycznych przy samochodzie uniesionym tylko na podnośniku.

 Podnoszony jednostronnie samochód trzeba zabezpieczyć przed zmianą położenia, włączając ręczny hamulec i podkładając kliny pod niepodnoszone koła.

 Podnośnik i podstawki powinny być zawsze ustawione pionowo.

Praca w kanale

 Każdy kanał musi mieć prowadzące do niego schodki (bez ubytków i nierówności), a jego długość powinna zapewniać swobodne wejście i wyjście z niego.

 Podłogi kanałów powinny być zmywalne, równe i wykonane tak, aby zapobiegać poślizgnięciu się, a jego ściany powinny być łatwozmywalne.

 Zarówno sam kanał, jak i spód samochodu, powinny być odpowiednio oświetlone, nie powodując przy tym olśnienia

 Lampy w kanałach powinny być zasilane prądem elektrycznym o napięciu

nieprzewyższającym 24 V, a ich klosze zabezpieczone sztywną drucianą siatką lub

„koszem" z drutu.

 Używanie lamp przenośnych zasilanych prądem o nieobniżonym napięciu jest niedozwolone.

 Transformatory obniżające napięcie, używane do oświetlenia powinny być uziemione lub zerowane.

 Lampy przenośne muszą mieć szklany klosz, osadzony na gumowej uszczelce oraz przewód elektryczny dobrze zamocowany w lampie i zaopatrzony w tzw. odgiętkę.

 Przewody lamp trzeba tak prowadzić, aby nie deptali po nich ludzie i nie jeździły po nich pojazdy.

 W pobliżu otwartych kanałów należy zachowywać ostrożność, aby do nich nie wpaść.

 Kanały podczas przerw w korzystaniu należy przykrywać deskami.

 Kanały należy utrzymywać w czystości, z podłogi usuwać rozlane oleje, jak najczęściej ją myć, wodą lub środkami czyszczącymi.

 Pracownik powinien przygotować sobie przed zejściem do kanału wszystkie potrzebne narzędzia i części. Narzędzia i części trzeba kłaść na brzegu kanału, tak, aby

znajdowały się one pod samochodem.

 Nie wolno kłaść na podłodze kanału żadnych narzędzi, części ani porzucać odpadków, gdyż mogą one spowodować potknięcie się albo przewrócenie pracowników.

Uruchamianie silnika

 Uruchomienie silnika dozwolone jest na stanowisku dopiero po sprawdzeniu, że nie spowoduje to zagrożenia.

 Gazy spalinowe z silnika muszą być odprowadzane specjalnym przewodem poza pomieszczenie warsztatu.

 Przed uruchomieniem silnika po naprawie należy sprawdzić, czy wszystkie jego części są prawidłowo przykręcone oraz czy nie leżą na nim zapomniane narzędzia lub części.

 Zabronione jest wlewanie paliwa do gaźnika w chwili, gdy uruchamia się silnik oraz gdy silnik już pracuje. Nie wolno też nalewać paliwa przez filtr powietrza, gdyż może to być przyczyną pożaru.

Prowadzenie prac diagnostycznych

 Narzędzia i przyrządy powinny być dobierane do wykonywanej pracy. Przed użyciem należy je sprawdzić a uszkodzone lub zużyte wymienić na sprawne.

 Diagnosta powinien pracować w kombinezonie, butach na podeszwach antypoślizgowych i w nakryciu głowy.

 Stanowisko pracy należy utrzymywać w porządku i czystości, a wymontowane części odkładać w określone miejsca na wózkach, stojakach lub pojemnikach w pobliżu stanowiska pracy. Nie wolno rozrzucać części samochodowych i narzędzi wokół stanowiska pracy,

 Podczas prac przy podwoziu samochodu, ustawionego na podłodze lub nad kanałem albo podniesionego, nie wolno uruchamiać silnika ani sprawdzać instalacji

elektrycznej i rozrusznika.

 Przy demontażu silnika należy usunąć olej oraz wodę lub płyn chłodzący.

 Do ciężkich i niewygodnych do uchwycenia zespołów należy używać

przystosowanych do tego podnośników i wózków podnośnikowych lub urządzeń dźwignicowych. Zespołów tych nie wolno podtrzymywać i układać na podłodze rękami.

 Do demontażu części samochodu należy używać specjalnych ściągaczy.

Niedopuszczalne jest zdejmowanie ich za pomocą np. uderzania młotkiem, podważania metalowymi narzędziami itp.

 Wymontowanych z pojazdu zespołów i części nie należy gromadzić na stanowisku pracy. Powinny być one po wymontowaniu przeniesione na inne stanowiska naprawcze lub diagnostyczne.

 Wózki do transportu powinny być zaopatrzone w odpowiednio profilowane podstawki, zapobiegające przewróceniu się i spadnięciu przewożonych zespołów.

 Do nakładania na wózek i zdejmowania z niego ciężkich zespołów należy używać wciągników, itp. urządzeń.

Źródło:

Portal m.ciop.pl