Uchwały Wydziału Wykonawczego
Naczelnej Rady Adwokackiej
Palestra 2/10-11(11), 89-94
NACZELNA RADA ADWOKACKA
A. U c h w a ły
W y d z ia łu W y k o n a w c z e g o
N a c z e ln e j Rady A d w o k a c k ie j
1. PRZY PODEJMOWANIU UCHWAŁ W SPRAW IE OZNACZENIA SIEDZIBY ADWOKATA RADY ADWOKACKIE POWINNY BRAC POD UWAGĘ NIE TYLKO WZGLĘDY OBIEKTYWNE (ZAPEWNIENIE LUDNOŚCI NALEŻYTEJ POMOCY PRAWNEJ, KONIECZNOŚĆ PRAWIDŁOWEGO ROZMIESZCZENIA ADWOKA TÓW ITP.), LECZ RÓWNIEŻ WZGLĘDY SUBIEKTYW NE DOTYCZĄCE DANEGO ADWOKATA (JEGO WIEK, STAN ZDROWIA, STOSUNKI RODZINNE, MIESZKA
NIOWE ITP.).
2. RADA ADWOKACKA MOŻE ODMÓWIĆ W PISU W SIEDZIBIE PROJEKTO WANEJ PRZEZ ZAINTERESOWANEGO ADWOKATA I UZALEŻNIĆ WPIS OD OBRANIA SIEDZIBY W KONKRETNIE PRZEZ SIEBIE WSKAZANEJ MIEJSCO WOŚCI, JEŚLI WYMAGA TEGO ZAPEWNIENIE LUDNOŚCI NALEŻYTEJ PO
MOCY PRAWNEJ (ART. 40 UST. 2 'i ART. 43 UST. 2 U.O U.A.).
(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 6 czerwca 1958 r.).
W ydział Wykonarwczy Naczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu sprawy z od w ołania ob. K.E. od uchw ały Rady Adwokackiej w P. z dnia 7 lutego 1958 r. odma w iającej w pisu na listę adwokatów z siedzibą w P. i po w ysłuchaniu ustnych w y jaśnień skarżącego,
p o s t a n o w i ł :
zaskarżoną uchwałę Rady Adwokackiej w P. uchylić i sprawę przekazać tejże Ra dzie Adwokackiej do ponownego rozpoznania.
Z u z a s a d n i e n i a :
W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adw okackiej zważył, co następuje: Przy podejm owaniu uchw ał w sprawie oznaczenia siedziby adwokata rady ad w o kackie powinny torać pod uwagę nie tylko w zględy obiektywne (zapew nienie lud ności należytej pomocy prawnej, konieczność praw idłow ego rozmieszczenia adwo k atów itp.), lecz również w zględy subiektyw ne dotyczące danego adwokata (jego w iek, stan zdrowia, stosunki rodzinne, m ieszkaniow e itp.).
W danym wypadku Rada A dwokacka w P. nie rozw ażyła w ogóle szeregu m o m entów przytoczonych przez ob. E., przem awiających za słusznością jego wniosku
•90 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A N r 10— '11
o w yzn aczen iu m u siedziby w P. To nierozw ażenie całokształtu okoliczności p rz e m a w ia za u ch y len ie m zaskarżonej uchw ały celem um ożliw ienia Radzie A dw okac kiej w P. z b a d an ia, czy w szy stk ie okoliczności pow oływ ane przez ob. E. w jego p iśm ie z 2.II.1958 r. są u dokum entow ane, o raz celem zajęcia w stosunku do nich sta n o w isk a.
R ów nież n ależy uznać za słuszne wywody odw ołania dotyczące in te rp re ta c ji art. 40 ust. 2 i a rt. 43 ust. 2 u.o u.a.
R a d a ad w o k a ck a m oże odm ów ić w pisu w siedzibie p rojektow anej przez za in te resow anego ad w o k a ta i uzależn ić w pis od o b ran ia siedziby w k o n k retn ie przez sie bie w sk a z a n e j m iejscow ości, je śli w ym aga tego zapew nienie ludności należytej po m ocy p ra w n e j. Je d n a k ż e b r a k je s t w ustaw ie o u stroju ad w o k atu ry przepisu zez w ala ją ce g o ra d z ie adw okackiej n a odmowę w pisu w siedzibie proponow anej przez z a in te re so w an e g o z jednoczesnym w ezw aniem go do w skazania innej siedziby.
Z tych w zględów n ależ ało p ostanow ić ja k w yżej.
3. ORG A N A A D W OKATURY POW INNY SZANOWAĆ ZASADĘ DOBROW OL NOŚCI W K W E S T II SK ŁA D U OSOBOWEGO ZESPOŁÓW , JED N AK ŻE ZASADA TA M U SI U LEC O G R A N IC ZEN IU WTEDY, GDY SPRZECIW IA SIĘ O G Ó LN EJ L IN II W Y TY CZN EJ PR ZY ŚW IEC A JĄ C EJ PRACY ZESPOŁOW EJ. WYTYCZNĄ TĄ M U SI BYĆ U Ł A TW IEN IE ADWOKATOM, KTÓRZY CHCĄ PRACOWAĆ W Z ESPO ŁA C H A D W O K ACKICH , W STĄ PIEN IA DO ZESPOŁU, A STANOW ISKO P R ZEC IW N E M OGŁOBY BYC UZASADNIONE TYLKO ZUPEŁNIE SZC ZEG Ó L
NYMI WZGLĘDAMI.
^uchw ała W y działu W ykonaw czego N aczelnej Rady A dw okackiej z dnia 6 czerw ca 1958 r.).
W ydział Wyikonawczy N aczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu sp raw y z o d w o łan ia Z espołu A dw okackiego N r 1 w K. od uchw ały R ady A dw okackiej w O. z d n ia 28 lu teg o 1958 r. w przedm iocie przyjęcia do Zespołu adw okatów
K.M. i B.P.,
p o s t a n o w i ł :
o d w o łan ie Z espołu A dw okackiego N r 1 w K. pozostaw ić bez uw zględnienia.
U z a s a d n i e n i e
A dw okaci K.M. i B.P., w y k o n u jący in dyw idualną p rak ty k ę adw okacką, złożyli do Z espołu A dw okackiego N r 1 w K. w niosek o przyjęcie ich do tegoż Zespołu, je d n a k ż e Z espół u chw ałą pow ziętą na zebraniu członków Zespołu w d n iu 17.11.1953 r. p ro śb ie ich odm ów ił.
O d te j u ch w a ły z a in te re so w an i w nieśli odw ołanie do R ady A dw okackiej w O., k tó ra u c h w a łą z dnia 28.11.1958 r. odw ołanie uw zględniła i w pisała adw okatów do Zesipołu A dw dkaakiego N r 1 w K.
N r 10— 11 U C H W A Ł Y W Y D Z IA Ł U W Y K O N A W C Z E G O N R A 91
o uchylenie zaskarżonej uchwały, m otyw ując to tym, że pom ieszczenia biurow e Zes- ppłu są zbyt szczupłe, że Zespół nie jest w m ożności zagwarantow ać adwokatom M. i P. minimum egzystencji, że dwóch członków Zespołu, którzy m ają na utrzy maniu duże rodziny, m usi mieć w iększe dochody w porównaniu z innym i adwoka tami, w reszcie że przy tworzeniu się zespołów adwokackich powinna obow iązyw ać .zasada dobrowolności.
W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej niejednokrotnie w ypow iadał zasadę, że nie można adwokatowi, który chce pracow ać w zespole adwokackim , odm aw iać tej pracy. W m yśl art. 65 u. o u.a. zespoły adwokackie torują drogę w yż szym, uspołecznionym formom w ykonyw ania czynności zaw odow ych adwokatury. Zam ykanie drogi do u czestnictw a w tej w yższej, uspołecznionej form ie w yk on yw a nia zawodu uznać n ależy za sprzeczne z m yślą przewodnią ustaw y i za niezgodne z tendencją przechodzenia do coraz w yższych form w ykonyw ania zawodu.
Jak wynika ze stw ierdzenia Rady Adwokackiej w O., Zespół A dw okacki Nr 1 w K. m ieści się w budynku sądowym i posiada 2 pokoje średniej w ielkości, przy czym w Zespole tym pracuje 4 adwokatów.
Te warunki lokalowe, jakkolw iek d alek ie od warunków w łaściw ych i pożąda nych, nie są jednak najgorsze w porównaniu ze znaną ciasnotą w lokalach, z ja kich korzysta znaczna w iększość zespołów na terenie całego kraju. Jeśli w 2 poko jach niezbyt m ałych może pracować 4 adwokatów, to pow inno się znaleźć m iejsce dla dalszych 2, którzy chcą w Zespole tym w ykonyw ać praktykę zawodową. O koli czność, że Zespół A dw okacki nie może zagwarantow ać adwokatom starającym się o przyjęcie do Zespołu m inim um egzystencji, jest dla oceny sprawy nieistotna. W ym ienieni bowiem adwokaci prowadzili dotychczas praJktykę p ryw atną, którą są obowiązani przekazać Zespołowi w m yśl § 16 rozporządzenia M inistra Spraw ied liw ości z 31.111.1958 r. w sprawie zespołów adwokackich (Dz. U. N r 22, poz. 95), brak zaś jest w aktach podstaw do przyjęcia, żeby adwokaci M. i P. przez w pis do zespołu adwokackiego chcieli uzyskać specjalne korzyści m aterialne. Ponadto n ie ma przepisu nakładającego na zespół obowiązek zapewnienia członkom m ini
mum egzystencji.
Jeśli w ięc adwokaci M. i P. utrzym ywali się dotychczas z praktyki zaw odow ej, to w ten sam sposób będą m ogli zarabiać w zespole adwokackim.
Argument skarżącego Zespołu A dwokackiego, że dwóch dotychczasow ych jego członków m usi w ięcej zarabiać, poniew aż m ają liczne rodziny, jest w ogóle niezro zum iały i zdaniem W ydziału W ykonawczego nie powinno się było przytaczać go w odwołaniu.
Dlaczego przez ew entualne w stąpienie adw. M. i adw. P. do Zespołu A dw okac k iego m ogłyby ulec ograniczeniu dochody innych dotychczasowych członków Zespo łu, tego Zespół n ie w ykazuje. Przeciw nie, przyjąć należy, że dochody n etto poszcze gólnych członków Zespołu raczej wzrosną, gdyż w zrośnie obrót Zespołu i rozłożą się. odpowiednio koszty jego utrzym ania na w iększą liczbę adwokatów.
Organa adwokatury powinny n iew ątpliw ie szanować zasadę dobrowolności w k w estii składu osobowego zespołów, jednakże zasada ta m usi ulec ograniczeniu w tedy, gdy sprzeciw ia się ogólnej linii w ytycznej przyświecającej pracy zespołowej.
N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A N r 10— 11
Jak podkreślono w yżej, w ytyczną tą musi być ułatwienie adwokatom, którzy chcą pracować w zespołach adwokackich, wstąpienia do zespołu, a stanowisko przeciwne mogłoby być uzasadnione tylko zupełnie szczególnymi względam i, które w niniejszym wypadku nie zachodzą.
Z tych przyczyn należało postanow ić jak wyżej.
4. RADA ADWOKACKA IZBY, NA KTÓREJ TEREN ADWOKAT PRAGNIE PRZENIEŚĆ SIEDZIBĘ, JEST UPRAWNIONA BADAĆ, CZY DANY ADWOKAT ODPOWIADA WARUNKOM PRZEWIDZIANYM W ART. 40 UST. 1 U.O U.A. W SZCZEGÓLNOŚCI MOŻE TO DOTYCZYC RĘKOJMI-WYKONYWANIA ZAWODU ZGODNIE Z ZADANIAMI ADWOKATURY W POLSCE LUDOWEJ I RĘKOJMI
NIESKAZITELNOŚCI CHARAKTERU.
(uchwała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 6 czerwca 1958 r.).
W ydział Wykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej przyjął i ogłosił następujące u z a s a d n i e n i e uchw ały swej z dnia 23 maja 1958 r. w sprawie adw. A. F.
(...) W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu odwo łania adw. F., zważył:
Według art. 61 ustaw y o u.a., w razie wyrażenia zgody na przeniesienie siedziby adiwokata do okręgu 'innej izby adwokackiej, następuje wpisanie na listę adwoka tów tej izby, do której adw okat przenosi swą siedzibę. Jakkolwiek nie jest to wpis, od którego 'uzależnione jest uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu, to jednak rada adwokacka izby, na której teren adwokat pragnie przenieść swą siedzibę, nie jest pozbawiona prawa badania, czy dany adwokat odpowiada w pełni warunkom przewidzianym w art. 40 ust. 1 ustawy o u.a., tym bardziej że warunki te, których istnienie było potwierdzone przy pierwotnym wpisie na listę, mogą ulec z czasem zmianie. W szczególności może to z reguły dotyczyć rękojmi w ykony w ania zawodu zgodnie z zadaniami adwokatury w Polsce Ludowej i rękojmi n ie skazitelności charakteru, nie wyłączone zaś jest również ujawnienie okoliczności przeczących istnieniu innych warunków, mimo że uchwała o w pisie ustalała istnienie tych warunków.
W św ietle tych przepisów ustawowych Rada Adwokacka w B., rozważając za gadnienie w yrażenia zgody na przeniesienie siedziby adw. F. i związane z nim zagadnienie w pisania adw. F. na listę adwokatów Izby adwokackiej w B., miała prawo i obowiązek w każdym stadium tego postępowania badać i rozstrzygnąć, czy adw. F. odpowiada w ym aganiom z art. 40 ust. 1 ustawy o u.a., w szczególności, czy jest on nieskazitelnego charakteru. Dlatego niesłusznie zarzuca odwołanie, że Rada Adwokacka zdecydow ała się dopiero w drugiej swojej negatywnej uchwale wykorzystać aikta dyscyplinarne. Okoliczność, że Rada Adwokacka w B., w pierwszej swojej uchwale oceniała zasadność w niosku adw. F. tylko z punktu, w idzenia nadm iernego zagęszczenia adwokatury w izbie b., nie stanowi prze szkody prawnej do rozstrzygania w obecnym stadium o niedopuszczalności w pi
N r 10__ 11 U C H W A Ł Y W Y D Z IA Ł U W Y K O N A W C Z E G O N R A 93
sania adw. F. na listę adwokatów tej izby ze stanowiska oceny nieskazitelności charakteru.
Fakty stw ierdzone w toku postępowania dyscyplinarnego, ustalenia poczynione w wyroku dyscyplinarnym oraz fakt zatrzym ania za opilstw o w dniu 4 maja 1957., ustalony m eldunkiem Komendy MO w B„ uzasadniają w całej pełni prze konanie, że charakter adw. F. z powodu ulegania nałogowi alkoholizmu nie jest n ieskazitelny. Tw ierdzenie adw. F. w odwołaniu, że znalazł się w Komendzie MO n ie za opilstwo, lecz na skutek zasłabnięcia w yw ołanego chorobą serca, jest gołos łow ne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Z powodu trybu życia i siposobu zachowania się adw. F. pod wpływem alkoholiz mu, Sąd Dyscyplinarny W yższy odm ówił adw. F. kw alifikacji moralnych do p ełn ie nia urzędu sędziow skiego. Ta dyskw alifikacja F. jako sędziego miusi się w równej m ierze stosować do niego jako adwokata. Adwokatura współdziała z sądami w ochronie porządku prawnego (art. 2 ustaw y o u.a.). Postępowanie adwokata po w inno w e w szelkich okolicznościach być zgodne z zasadami godności (art. 82 ustaw y o u.a.). D latego członków adwokatury obowiązują te same co sędziów su rowe w ym agania w zakresie nieskazitelności charakteru. Nie można dopuścić m yśli, by osoba uznana w yrokiem sądowym za niegodną zajmowania stanowiska
sędziow skiego mogła być godną w ykonyw ania zawodu adwokata.
Adw. F. m ieszka stale w B. i dlatego Rada Adwokacka w B., znając stosunki lokalne, tryb życia i zachowanie się adw. F. oraz opinię m iejscową o nim jako ulegającym nałogow i alkoholizmu, słusznie broni Izby adwokackiej w B. przed dopuszczeniem adw. F. do jej członkostwa.
Z tych założeń w ychodząc należało odwołanie adw. F. pozostawić bez uw zględ n ienia (...).
5. OBOWIĄZEK ROZPATRZENIA PRZEZ RADĘ ADWOKACKĄ PONOWNEGO WNIOSKU O WPIS NA LISTĘ ADWOKATÓW PO PRAWOMOCNYM ODMOW
NYM ROZSTRZYGNIĘCIU POPRZEDNIEGO WNIOSKU.
(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 20 czerwca 1958 r.).
Wydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, pio rozpatrzeniu pisma Rady Adwokackiej w S. z dnia 22 m aja 1958 r. L. dz. 847/58 w przedm iocie w yjaśnienia, czy rada adwokacka m oże ponownie rozpatrywać w niosek o wpis na listę adwoka tów po prawom ocnym odmownym rozstrzygnięciu takiego wniosku.
u c h w a l i ł
w yjaśnić co następuje:
Według art. 25 ust. 3 ustaw y o u.a. rada adwokacka powinna wydać uchwałę w spraw ie wpisu na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich najdalej w ciągu trzym iesięcznego terminu od daty złożenia w niosku o wpis.
Przepis ten stosuje się do rozpoznania każdego w niosku o wpis bez względu na to, czy chodzi o w niosek złożony po rajz pierwszy przez ubiegającego się o wpis, czy też o w niosek złożony przez niego po raz wtóry po uprzedniej odmowie wpisu.
94
N A C Z E L N A B A D A A D W O K A C K A N r 10— I IPrawom ocność odm owy w pisu na listę dotyczy rozstrzygnięcia tylko wniosku roz poznanego w uchw ale odm aw iającej wpisu, lecz nie pozbawia zainteresowanego możności złożenia now ego w n iosk u o wpis ani nie zwalnia rady adwokackiej od obowiązku rozpoznania now ego w niosku w term inie określonym w art. 25 ust. 3 ustaw y o u.a. Żaden przepis praw ny nie nadaje prawomocnej uchwale odmawiająca) wpisu powagi rzeczy osądzonej co do przedmiotu rozstrzygnięcia, tj. co do dopusz czalności w pisu na listę. Zainteresow any może zatem po odmowie w pisu wnieść każdego czasu ponow nie o w p is i domagać się merytorycznego rozpoznania jego wniosku, nie ma zaś żadnej podstaw y prawnej do przyjęcia w tym względzie za sady rei iudicatae.
Zgodnie z art. 25 ust. 1 u staw y o u.a. każda uchwała rady adwokackiej w spra w ie w pisu na listę powinna zaw ierać uzasadnienie faktyczne i prawne. Dotyczy to rów nież uchwały rozstrzygającej ponowiony wniosek o wpis. Jeżeli w niosek ten nie przytacza żadnych nowych okoliczności, rada adwokacka może w uzasadnieniu swojej ponownej uchwały ograniczyć się do uzasadnienia przytoczonego w po przedniej uchwale oraz ew entualnie — w decyzji Ministra Sprawiedliwości za twierdzającej tę uchwałę.
B.
R E G U L A M I N
Komisji R ew izyjnej N a c z e ln e j Rady Adwokackiej
§ 1. Komisja Rew izyjna N aczelnej Rady Adwokackiej składa się z pięciu czo n - ków i dwóch zastępców. Zastępcy uczestniczą w pracach i posiedzenach
Komisji w m iarę potrzeby.
§ 2. W ciągu m iesiąca od dnia wyboru Kom isji Rewizyjnej Prezes NRA zwauje- pierw sze posiedzenie K om isji.
Na posiedzeniu tym K om isja wybiera przewodniczącego i jego zastęjcę. § 3. Do zakresu działania przewodniczącego Komisji należy opracowywanie iro-
jektu planu pracy K om isji, ustalanie wytycznych pracy, podział pracy po m iędzy członków K om isji, zw oływ anie posiedzeń Komisji i przewodni-ze- nie na nich oraz podpisyw anie korespondencji za Komisję.
§ 4. Do zakresu działania K om isji R ewizyjnej należy kontrola finansowej i ;os- podarczej działalności N aczelnej Rady Adwokackiej, a w szczególności: a) opiniowanie dorocznego prelim inarza budżetowego przed uchwaleriem
go przez Naczelną R adę Adwokacką,
b) badanie części finansow ej i gospodarczej sprawozdania NRA przed uło żeniem go Zjazdowi A dwokatury oraz składanie temuż Zjazdowi w n o s- ków co do tej części sprawozdania,
