Publicystyka (łac.) – Subiektywne gatunki wypowiedzi w środkach komunikacji
społecznej (prasa, radio, telewizja, Internet, książka, wydawnictwa jednorazowe) na publicznie interesujące w danym momencie tematy. Typowe rodzaje publicystyki:
pozaprasowa (traktaty, rozprawy, pisma ulotne)
prasowa (artykuły, felietony, reportaże)
radiowa, telewizyjna i filmowa.
Wypowiedź publicystyczna interpretuje i ocenia fakty z przyjętego przez autora punktu widzenia, celem jej jest zaś wpływ na opinię publiczną. Dzieje publicystyki sięgają początków piśmiennictwa , a szerokie jej rozpowszechnienie i masowość oddziaływania umożliwił najpierw wynalazek druku, potem radia, telewizji i wreszcie Internetu].
reportaż – sprawozdanie dziennikarskie z prawdziwych wydarzeń, wzbogacone o dokładny opis środowiska, charakterystykę postaci oraz o wrażenia samego reportera.
wywiad – rozmowa przeprowadzona przez dziennikarza z budzącą zainteresowanie osobą.
Składa się z celowo formułowanych pytań i odpowiedzi.
artykuł – wypowiedź publicystyczna na aktualne w danym momencie tematy, w której wywód podporządkowany jest wyraźnie sformułowanym tezom.
Typy prasy
dziennik - ukazujący się częściej niż raz w tygodniu[1] (zazwyczaj 6 lub 5 razy w tygodniu)
tygodnik - raz na tydzień
dwutygodnik - raz na dwa tygodnie
miesięcznik - raz na miesiąc
dwumiesięcznik - raz na dwa miesiące
kwartalnik - raz na kwartał (co trzy miesiące)
półrocznik - raz na pół roku (dwa razy w roku)
rocznik - raz w roku
