Renata PATYÑSKA
Identyfikacja i ocena emisji metanu z kopalñ wêgla kamiennego w Polsce
Streszczenie: Procedura inwentaryzacji emisji metanu z kopalñ wêgla kamiennego (czynnych i opuszczonych), polega³a na identyfikacji Ÿróde³ jego wydzielania oraz aktualizacji metod obliczeniowych, dostosowanych do parametrów wêgla kamiennego polskich kopalñ GZW. Zmodyfikowana metoda okreœlona w wytycznych IPCC (2006) mianem metody specyficznej dla poszczególnych kopalñ, uwzglêdni³a wyniki rzeczywistych pomiarów metanonoœnoœci pok³adów wêgla oraz metanowoœci kopalñ. WskaŸnik emisji metanu (EF) obliczono na podstawie wydobycia wy³¹cznie z kopalñ metanowych. Wyró¿nione cztery Ÿród³a emisji metanu szacowano w sposób niezale¿ny. Wprawdzie zalecenia IPCC nie przewiduj¹ szacowania emisji metanu w procesach powydobywczych metod¹ specyficzn¹ dla kopalñ (zalecana jest bowiem metoda œrednich krajowych), jednak¿e korzystaj¹c z dostêpnych danych obliczono emisjê metanu w procesach poeksploatacyjnych oraz emisjê powierzchniow¹, wykorzystuj¹c podejœcie wed³ug tzw. metody specyficznej dla Zag³êbia Wêglowego.
W obliczeniach emisji powierzchniowej wykorzystano dane wielkoœci produkcji odpadów pogórniczych ogó³em, na podstawie których oszacowano iloœæ odpadów z kopalñ metanowych w danym roku. W wyniku szcze- gó³owych analiz metanowoœci oraz inwentaryzacji i szacowania emisji metanu z wêgla kamiennego wy- dobywanego z kopalñ metanowych w Polsce w latach 2001–2010, uzyskano równanie wskaŸnika emisji metanu EF. W wyniku oszacowania wskaŸników emisji oraz wielkoœci emisji metanu z wêgla kamiennego mo¿na by³o dokonaæ w³aœciwej oceny uzyskanych danych na tle dotychczasowych szacunków wykonanych w kraju jak i w ujêciu globalnych statystyk.
S³owa kluczowe: górnictwo, wêgiel kamienny, metoda szacowania emisji metanu, ocena emisji metanu
