POLSKIE TOWARZYSTWO PSYCHOANALITYCZNE
Biuletyn
DLA CZŁONKÓW I KANDYDATÓW
Numer 15 jesień/zima 2005
Drodzy Czytelnicy,
Oddajemy do Państwa rąk ostatni numer Biuletynu przygotowany przez nasz Zespół. W Polskim Towarzystwie Psychoanalitycznym skończyła się kadencja władz, odbyły wybory nowych i … praca wre jak przedtem. Mam nadzieję, Ŝe uda nam się wprowadzić Państwa w bieŜące sprawy Towarzystwa, te codzienne i te wielkiej wagi.
śegnając się z Czytelnikami, Ŝyczymy Państwu Szczęśliwego Nowego Roku, a nowej Redaktor Naczelnej wielu sukcesów i przyjemności przy redagowaniu Biuletynu.
Agnieszka Makowiecka i Kinga Chutkowska
W numerze:
Wybory 2005 2
Oświadczenie Wojciecha Hańbowskiego 3
Komunikaty 4
Sprawozdanie ustępującego Zarządu 5
Sprawozdanie Komisji Szkoleniowej 10
Jeszcze o zawodzie psychoterapeuty – A. Makowiecka, M. Ojrzyńska, M. Witkowska 13
Korespondencja z przedstawicielami władz 15
Listy 17
Rezygnacje z członkostwa Sekcji Psychoterapii PTP 18
List od PTP-ów 19
Strategia IPA na lata 2005-2007 21
Sprawozdanie ze spotkania prezydentów EPF – Małgorzata Ojrzyńska 23
Doniesienia z konferencji: Seminarium dla Associate Memebers – Anna Kwaśniewska-Bieniak 25
School for Child and Adolescent Psychoanalysis – Milena Gracka-Tomaszewska 26
Zapowiedzi 28
„Czy terapeuta moŜe mieć swój umysł w grupie?” – Tomasz Kudelski 32
Informacje od Zarządu
Wybory 2005
30 listopada 2005 odbyło się Walne Zebranie Członków Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Ustępujący Zarząd uzyskał absolutorium, jednak kolejny juŜ raz nikt nie chciał zostać prezesem (poprzednie próby wyłonienia prezesa-elekta miały miejsce w czerwcu i wrześniu).
Sytuacja była potencjalnie groźna, bowiem zgodnie z ustawą Prawo o Stowarzyszeniach, jeŜeli stowarzyszenie nie posiada zarządu zdolnego do działań prawnych, sąd, na wniosek organu nadzorującego lub z własnej inicjatywy, ustanawia dla niego kuratora.
Wynagrodzenie kuratora pokrywa się z majątku stowarzyszenia. Nadzór nad stowarzyszeniem naleŜy do starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia.
Tylko Wojciech Hańbowski wyraził gotowość do rozwaŜenia kandydowania na funkcję prezesa. PoniewaŜ jednak wcześniej nie brał tego pod uwagę, poprosił o czas do namysłu.
Jego decyzja była pozytywna (oświadczenie w tej sprawie drukujemy na następnej stronie), tak więc 7 grudnia wybrano nowe władze.
Do Zarządu weszli:
- Wojciech Hańbowski – Prezes
- Malgorzata Ojrzyńska – Wiceprezes ds. międzynarodowych
- Halina Pułaska-Borowicz – Wiceprezes ds. administracyjnych i Skarbnik - Agnieszka Makowiecka-Pastusiak – Sekretarz
- Alicja Bobowska – Członek Zarządu ds. naukowych
Do Komisji Rewizyjnej wybrano:
- Iwonę Nidecką-Bator – Przewodniczącą - Marka Jasińskiego
- Annę Kwaśniewską-Bieniak
Wybrano równieŜ Prezydium Komisji Szkoleniowej w składzie:
- Ewa Wojciechowska – Przewodnicząca
- Wojciech Sobański – Sekretarz i Przewodniczący Podkomisji ds. Programu Szkolenia - Ewa Modzelewska-Kossowska – Przewodnicząca Podkomisji ds. Kwalifikacji
- Wiesława Walecka – Przewodnicząca Podkomisji ds. Oceny Progresu Szkolenia Kandydatów
- Zbigniew Kossowski – Przewodniczący Podkomisji ds. Psychoanalizy Dzieci i MłodzieŜy.
Zofia Czepulonis-Panasiuk przyjęła propozycję redagowania Biuletynu Towarzystwa i będzie mogła uczestniczyć w zebraniach Zarządu z głosem doradczym.
(am)
Oświadczenie Wojciecha Hańbowskiego
Trudności z wyborem władz statutowych naszego Towarzystwa i prawdopodobne konsekwencje paraliŜu tego procesu zmusiły mnie do ponownego rozpatrzenia składanych mi wcześniej propozycji objęcia funkcji Prezesa Zarządu.
PoniewaŜ w chwili obecnej nie byłem przygotowany do odpowiedniego wypełniania tych zadań, w ostatnich dniach zwróciłem się do kilkorga kolegów z prośbą o kandydowanie do Zarządu i pomoc w kierowaniu Towarzystwem w nadchodzącej kadencji. Ich pozytywna reakcja i dyskusja nad rozwiązaniami personalnymi i organizacyjnymi pozwoliła mi podjąć ostateczną decyzję o przedłoŜeniu Walnemu Zebraniu mojej kandydatury na stanowisko Prezesa Zarządu naszego Towarzystwa.
Chciałbym równieŜ prosić o wybór do Zarządu:
- Małgorzaty Ojrzyńskiej, która pełniłaby obowiązki wiceprezesa do spraw międzynarodowych;
- Haliny Pułaskiej-Borowicz, która łączyłaby funkcję wiceprezesa do spraw administracyjnych z obowiązkami skarbnika;
- Agnieszki Makowieckiej-Pastusiak, która jak dotychczas byłaby Sekretarzem Towarzystwa oraz
- Alicji Bobowskiej jako członka Zarządu odpowiedzialnego za organizację programu naukowego i przygotowującego się jednocześnie do objęcia funkcji Prezesa w następnej kadencji.
Wraz z tymi koleŜankami chcielibyśmy w nadchodzącej kadencji zapewnić naszemu Towarzystwu sprawne funkcjonowanie oraz stworzyć model administracyjno-organizacyjny, który będzie wychodził naprzeciw wymogom profesjonalnej organizacji skutecznie działającej w systemie prawnym, naukowym i instytucjonalnym, w jakim musimy się poruszać. Wierzymy teŜ, Ŝe rozbudowa biura pomoŜe w odciąŜeniu wszystkich ciał Towarzystwa z trudnych zadań administracyjnych i tym samym przyczyni się do rozwoju moŜliwości podejmowania funkcji kierowniczych i organizacyjnych przez poszczególnych członków.
Nieuchronną konsekwencją tego zamiaru jest zwiększenie budŜetu, między innymi poprzez podniesienie składek. Chcielibyśmy, aby uzyskane dodatkowe fundusze zasilały obok celów administracyjnych, równieŜ budŜet Komisji Szkoleniowej i Kandydatów w związku z moŜliwymi udziałami w konferencjach zagranicznych lub organizacją wizyt konsultantów zagranicznych w Warszawie.
Pomimo kłopotów, jakie przynoszą Towarzystwu te wybory, nasza grupa w dalszym ciągu zrzesza specjalistów, którzy cieszą się ogromnym szacunkiem w środowisku. W dalszym ciągu jesteśmy reprezentantami IPA, organizacji załoŜonej przez Freuda i istniejącej ponad 100 lat. W końcu w dalszym ciągu reprezentujemy dyscyplinę kliniczną, która dała początek wszelkim formom psychoterapii. Dlatego teŜ, pomimo początkowego nieuwzględniania przeze mnie moŜliwości pełnienia funkcji Prezesa, powierzenie mi tych obowiązków przyniesie mi zaszczyt.
Wojciech Hańbowski
ψ
K o m u n i k a t y
Od stycznia 2006 zreorganizowany zostanie sekretariat Towarzystwa. Oprócz pracującego od października sekretarza administracyjnego, p. Oskara Skuteli (student socjologii), który ma dyŜury we wtorki w godzinach 18.40-20.40 oraz we środy – 18.30-20.30, zatrudniona zostanie Kierowniczka Biura, p. Zofia Hamann. Będzie ona w siedzibie od poniedziałku do czwartku w godzinach 9.00-15.00 oraz w piątek od 9.00 do 12.00 (jeśli w tym czasie nie będzie załatwiać spraw urzędowych poza siedzibą). Pracownicy administracyjni mają przejąć bardzo wiele obowiązków, do tej pory wykonywanych przez członków Towarzystwa, jak równieŜ słuŜyć członkom i kandydatom pomocą w róŜnych sprawach, przede wszystkim dotyczących biblioteki elektronicznej i tradycyjnej, oraz udzielać informacji osobom z zewnątrz zainteresowanym naszym Towarzystwem.
Zarząd podjął decyzję o podniesieniu od lutego 2006 składek członkowskich do wysokości 120 zł miesięcznie dla członków i 80 zł miesięcznie dla kandydatów.
PodwyŜka jest związana przede wszystkim z rozbudową administracji Towarzystwa.
W 2006 roku wzrasta składka do IPA. W naszym przypadku podwyŜka jest mniejsza niŜ w krajach zachodnich i składka będzie wynosiła 160 $ rocznie (zamiast 200).
Członkowie proszeni są o wpłaty 530 zł na poczet składki (kwota ta moŜe ulec zmianie, gdyŜ zaleŜna jest od kursu dolara) najpóźniej do końca października 2006, jednorazowo lub w ratach.
W związku z koniecznością usprawnienia pracy Zarządu Skarbnik Halina Pułaska- Borowicz z zwraca się z prośbą o dokonywanie od 1 stycznia 2006 wpłat wyłącznie na konto bankowe Towarzystwa (Bank PeKaO SA XVI O/Warszawa ul. Puławska 54/56, nr konta 82 1240 2135 1111 0000 3871 1149). Przypomina równieŜ o konieczności uzupełnienia składek, co umoŜliwi zaplanowanie budŜetu Towarzystwa na przyszły rok.
Panie Ewa Kołacz z Kozienic i Justyna Zalewska-Klóska z Gdyni zostały nowymi kandydatkami. Witamy je w Polskim Towarzystwie Psychoanalitycznym i Ŝyczymy ciekawego i owocnego szkolenia.
Izabela Falkowska zrezygnowała z członkostwa w Polskim Towarzystwie Psychoanalitycznym z dniem 31 grudnia 2005.
VIII Krajowa Konferencja Psychoanalityczna odbędzie się 20 maja 2006.
Powołano komitet organizacyjny w składzie: Małgorzata Ojrzyńska – przewodnicząca, Marzena Kaim, Halina Pułaska-Borowicz.
Przyszłoroczna wizyta Liaison Committee odbędzie się w dniach 2-4 czerwca 2006.
ψ
Po upływie kadencji…
Sprawozdanie Zarządu
1. Zarząd został powołany na Walnym Zebraniu członków Towarzystwa w dniu 13 grudnia 2003 na okres dwóch lat.
2. W skład Zarządu weszli: Małgorzata Ojrzyńska (Prezes), Marzena Kaim, Krystyna Łukasiak i Jacek Budejko. W pierwszym roku pracy Zarządu Krystyna Łukasiak i Jacek Budejko odpowiedzialni byli za stworzenie programu naukowego Towarzystwa, Jacek Budejko odpowiadał za jego realizację, a Krystyna Łukasiak pełniła jednocześnie funkcję skarbnika. Marzena Kaim pełniła funkcję wice-prezesa i sekretarza Towarzystwa. W czerwcu 2004 do Zarządu powołana została Agnieszka Makowiecka-Pastusiak, która przejęła od Marzeny Kaim funkcję sekretarza Zarządu, a takŜe pozostała nadal redaktorem Biuletynu. W październiku 2004 Zarząd przyjął rezygnację Jacka Budejki z funkcji członka Zarządu, podyktowaną względami osobistymi. W drugim roku działalności program naukowy powstawał wspólnymi siłami wszystkich członków Zarządu. Przez cały czas trwania kadencji Zarząd spotykał się w kaŜdą pierwszą środę miesiąca, a w razie potrzeby w dodatkowych terminach.
3. Zarząd pełnił cztery podstawowe funkcje:
▪ administracyjną;
▪ organizacji Ŝycia naukowego;
▪ reprezentacji w relacjach z zagranicznymi organizacjami psychoanalitycznymi;
▪ reprezentacji w relacjach z krajowymi organizacjami psychoterapeutycznymi oraz przedstawicielami administracji państwowej.
Sprawy administracyjne:
- Zawarto umowę z p. Agnieszką Jędrasik (we wrześniu 2004), a następnie z p. Oskarem Skuteli (w październiku 2005) na prowadzenie sekretariatu Towarzystwa.
- W dniu 1 marca 2004 zawarto umowę z biurem rachunkowym Vimar – Jolanta Kaźmierczak na prowadzenie księgowości PTP. Przedstawicielem biura współpracującym z naszym Towarzystwem była p. Ewa Śledzińska.
- W minionej kadencji czterokrotnie zwołane zostało Nadzwyczajne Walne Zebranie: w lutym 2004 w celu uzupełnienia składu Komisji Rewizyjnej; w czerwcu 2004 w celu przyjęcia nowych członków oraz wyboru sekretarza Zarządu; w listopadzie 2004 w celu omówienia i wprowadzenia zmian w Regulaminie Szkolenia oraz omówienia aktualnej sytuacji w negocjacjach z rządem i komisją sejmową w sprawie prac nad uregulowaniami prawnymi dotyczącymi psychoterapii; w kwietniu 2005 w celu przyjęcia nowych członków.
- Podjęto decyzję o prowadzeniu archiwum Towarzystwa i powołaniu funkcji archiwisty, w czerwcu 2004 funkcję tę Zarząd powierzył Iwonie Olechowskiej.
- Na wniosek Komisji Szkoleniowej przyjęto do szkolenia 7 nowych kandydatów i skreślono z listy 2, w tym jednego na własne Ŝyczenie.
- Na podstawie rekomendacji Komisji Szkoleniowej przyjęto 5 nowych członków, którzy uzyskali tym samym członkostwo IPA.
- Podpisano umowę z p. Anną Boetzel na przeprowadzenie inwentaryzacji w bibliotece Towarzystwa oraz skatalogowanie nowych ksiąŜek.
- Podjęto współpracę z radcą prawnym, p. Urszulą Owerczuk.
- Zarząd współpracował z p. Sławomirem Jabłońskim, który systematycznie aktualizował stronę internetową PTP.
- Zespół redakcyjny przygotował i wydał 4 numery Biuletynu PTP.
- Podjęto decyzję o wprowadzeniu certyfikatu Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego przyznawanego członkom zwyczajnym.
- Towarzystwo zostało wpisane do rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia szkolenia lekarzy w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie. Dzięki temu udział lekarzy w niektórych formach działalności naukowej Towarzystwa jest premiowany
„punktami edukacyjnymi”.
- Zarząd dbał o stan siedziby Towarzystwa, m. in. dokonując drobnych zakupów, napraw, itp.
- Sekretarz Zarządu przygotował i wydał dwa tzw. Rostery.
Organizacja Ŝycia naukowego:
- Zarząd opracował harmonogram, przygotował tematykę (w pierwszym roku działalności) i koordynował realizację programu zebrań naukowych Towarzystwa. W drugim roku działalności, na Ŝyczenie członków, rola Zarządu ograniczyła się jedynie do koordynacji.
- Zaproponowano, by w planie zebrań naukowych co roku obecna była problematyka etyczna i zwrócono się do Komisji Etycznej z prośbą o organizację tych zebrań.
- Zarząd opracował harmonogram wykładów otwartych prowadzonych przez członków i kandydatów Towarzystwa, i koordynował ich realizację.
- Zarząd wystąpił z inicjatywą uruchomienia cyklu otwartych wykładów z podstaw psychoanalizy dla osób, które nie miały dotąd kontaktu z myślą psychoanalityczną.
Sekretarz Zarządu Agnieszka Makowiecka-Pastusiak oraz wice-prezes Marzena Kaim prowadziły rozmowy z członkami i kandydatami Towarzystwa posiadającymi doświadczenie dydaktyczne i uzyskały wstępną zgodę na stworzenie takiego cyklu wykładów.
- W latach 2004 i 2005 Zarząd powołał komitety organizacyjne dorocznych Krajowych Konferencji Psychoanalitycznych. W maju 2004 odbyła się VI, a w maju 2005 – VII Krajowa Konferencja Psychoanalityczna w Warszawie, zorganizowane przez komitety organizacyjne w składzie: ElŜbieta Bohomolec, Marzena Kaim, Krystyna Łukasiak (2004) i Ewa Wojciechowska, Marzena Kaim, Krystyna Łukasiak (2005).
- Zorganizowano kilka wykładów psychoanalityków z zagranicy (Patricia Daniel, Friedl Früh, Robert Hinshelwood, Michał Łapiński) dla członków i kandydatów PTP oraz zaproszonych gości spoza Towarzystwa.
- Zarząd rozpoczął prace nad organizacją i zainicjował program dyskusji interdyscyplinarnych w ramach promocji Towarzystwa w szerszych kręgach
profesjonalnych (program out-reach); w roku akademickim 2004/2005 odbyły się dwa spotkania – psychoanaliza a socjologia (na temat antysemityzmu) oraz psychoanaliza a religia (o sumieniu). Na bieŜący rok akademicki równieŜ zaplanowano dwie dyskusje interdyscyplinarne (psychoanaliza a historia współczesna oraz psychoanaliza a sztuka filmowa). Pierwsza z nich nie doszła do skutku z przyczyn niezaleŜnych od Zarządu.
- Podjęto rozmowy z kilkoma wydawnictwami (GWP, KR, PWN) na temat moŜliwości publikowania literatury psychoanalitycznej. Jak dotąd, z powodu braku moŜliwości współfinansowania takiego przedsięwzięcia ze strony Towarzystwa, rozmowy te nie przyniosły rezultatu. Szukając sponsora Małgorzata Ojrzyńska rozmawiała w imieniu Zarządu z dr. Franzem Jurkowitschem, członkiem zarządu Fundacji Zygmunta Freuda we Wiedniu, od którego otrzymała wstępne zapewnienie pomocy, jednak ostateczny rezultat tych rozmów nie jest jeszcze znany.
Reprezentacja Towarzystwa w relacjach z zagranicznymi organizacjami psychoanalitycznymi:
- Zarząd zorganizował 2 wizyty Liaison Committee (w październiku 2004 i w czerwcu 2005). Spotkania z Liaison Committee słuŜyły omówieniu bieŜącej działalności Towarzystwa i wynikających z niej problemów.
- Zarząd utrzymywał stały kontakt z EPF i IPA; Małgorzata Ojrzyńska uczestniczyła jako Prezes Towarzystwa w kolejnych Council Meetings prezydentów towarzystw europejskich.
- W trakcie głównej dyskusji, jaką toczono w ostatnich latach na forum EPF, dotyczącej proponowanych przez IPA zmian w standardach szkolenia, Małgorzata Ojrzyńska w imieniu Towarzystwa głosowała za przyjęciem rezolucji z Utrechtu (głoszącej konieczność opracowania szczegółowych modeli szkolenia obowiązujących w ramach IPA) oraz podpisała się pod listem grupy prezydentów EPF wyraŜającym poparcie dla stanowiska zajętego w listopadzie 2004 podczas spotkania Rady IPA w ParyŜu (podczas którego Rada przychyliła się do idei opracowania 2-3 podstawowych modeli szkolenia obowiązujących w IPA, jak dotąd wyłoniono trzy: francuski, tzw. Eitingon i urugwajski).
W imieniu Towarzystwa Małgorzata Ojrzyńska zaproponowała, by Council Meeting EPF w listopadzie 2006 odbyło się w Warszawie; zaproszenie zostało przyjęte.
- Zarząd podjął rozmowy i uzyskał dofinansowanie na udział członków Towarzystwa: a) dwóch w Seminar for Associated Members (Praga, 2005) oraz b) jednego w NAPSAC (Tubingen, 2004).
- Małgorzata Ojrzyńska, wraz z innymi prezydentami towarzystw z Europy Wschodniej, popierała inicjatywę zmiany sposobu naliczania składek członkowskich w IPA i przekazała skarbnikowi IPA Ŝądaną listę zawierająca średnie stawki honorariów przyjęte w naszym Towarzystwie, co ma mieć wpływ na sposób naliczania obowiązujących składek w IPA.
Reprezentacja Towarzystwa w relacjach z krajowymi organizacjami psychoterapeutycznymi oraz przedstawicielami administracji państwowej:
- Zarząd starał się nawiązać współpracę z krajowymi stowarzyszeniami psychoterapeutycznymi w celu budowania lobby w kontaktach z władzą ustawodawczą i administracją państwową. Działania te podjęto, by uzyskać wpływ na ostateczny kształt rozwiązań prawnych regulujących prawo prowadzenia psychoterapii i standardy szkolenia. Zainteresowanie współpracą okazały jedynie PTPP, Instytut Analizy Grupowej
„Rasztów” oraz Instytut Terapii Gestalt. Towarzystwo Terapii Behawioralno–Poznawczej nie odpowiedziało na zaproszenie, a Zarządy Sekcji Psychoterapii towarzystw psychologicznego i psychiatrycznego zadeklarowały wyraźnie, iŜ czują się uprawnione do reprezentowania całego środowiska i nie widzą potrzeby konsultowania swych poczynań z jakimikolwiek innymi stowarzyszeniami. Zarząd zdecydował się podjąć ściślejszą współpracę jedynie z PTPP i „Rasztowem”, współpraca z Instytutem Gestalt polegała na uzgadnianiu wspólnej polityki i wzajemnym popieraniu stanowisk.
- Zarząd nawiązał kontakt z sejmową podkomisją do rozpatrzenia rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodzie psychologa kierując do niej w październiku 2004 list dotyczący zapisów ograniczających dostęp do zawodu psychoterapeuty nie-psychologom oraz wyraŜający oczekiwanie, iŜ opinia środowiska psychoterapeutycznego zostanie wzięta pod uwagę. W styczniu 2005 w projekcie ustawy pojawiły się poprawki uwzględniające nasze sugestie, podkomisja w marcu przyjęła końcowe sprawozdanie, jednak nie skierowała poprawki pod obrady Sejmu. Oznacza to, iŜ w nowym Sejmie prace rozpoczną się od nowa, a więc nasze wysiłki poszły na marne. Ustawa o zawodzie psychologa w wersji pierwotnej wchodzi w Ŝycie 1 stycznia 2006. Są w niej między innymi zapisy o tym, Ŝe osoby nie będące psychologami, a wykonujące zawód psychologa (w tym psychoterapię) podlegają karze grzywny lub ograniczenia wolności. Zarząd wysłał listy do Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministra Zdrowia z prośbą o przesłanie wykładni prawnej, jaka obowiązywać będzie od 1 stycznia 2006, a dotyczyć będzie psychoterapeutów nie-psychologów. Zwróciliśmy się teŜ listownie o wyjaśnienie tej kwestii do Prezesa Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
- Zarząd wziął udział w pracach nad projektem rozporządzenia do ustawy o zakładach opieki zdrowotnej w sprawie standardów stosowania psychoterapii w tychŜe zakładach.
Od czerwca 2005 Małgorzata Ojrzyńska uczestniczyła w tzw. konsultacjach społecznych (proponowanie kolejnych poprawek, spotkania w MZ i dyskusja tych poprawek). Obecny kształt projektu rozporządzenia kłóci się z ustawą o zawodzie psychologa (por. poprzedni punkt).
- Zarząd skierował pisma do NFZ, MZ oraz konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii z oczekiwaniem uznania naszych certyfikatów jako uprawniających do wykonywania zawodu psychoterapeuty (styczeń 2004), a takŜe kolejne – protestujące przeciwko dezinformowaniu przedstawicieli naszego środowiska przez urzędników i konsultantów MZ oraz przeciwko nieuwzględnianiu faktu, iŜ psychoterapeuci mogą mieć reprezentację inną niŜ towarzystwa psychologiczne i psychiatryczne (listopad 2004, listopad 2005).
- Zarząd wniósł dwie skargi do Polskiego Towarzystwa Psychologicznego z powodu nieetycznych, naszym zdaniem, wypowiedzi członków PTP (jedna z nich została oddalona, druga nie została rozpatrzona przez Sąd KoleŜeński; trzeci list, wyraŜający oczekiwanie, iŜ członek PTP zarzucający naszemu Towarzystwu nagminne łamanie zasad etycznych albo uargumentuje swój zarzut albo wycofa swe oskarŜenia – pozostał bez echa).
- Zarząd składał oświadczenia i sprostowania do prasy w związku z pojawiającymi się nieprawdziwymi bądź nierzetelnymi informacjami na temat psychoanalizy, jednak albo nie były one zamieszczane, albo w ocenzurowanej postaci. W związku z tym Zarząd zaprzestał wydawania podobnych oświadczeń uznając, iŜ podstawowe i rzetelne informacje na temat psychoanalizy i naszego Towarzystwa dostępne są dla wszystkich na naszej stronie internetowej.
Wnioski:
- Jak dotąd rolę sekretarki/sekretarza pełnili studenci, co podyktowane było głównie niŜszymi kosztami zatrudnienia. Rozwiązanie takie ma dwie istotne wady: częste zmiany na tym stanowisku oraz niestabilne godziny pracy sekretariatu.
- Osoba współpracująca z nami w imieniu biura rachunkowego niejednokrotnie raczej utrudniała niŜ ułatwiała pracę skarbnikowi (na skutek braku inicjatywy w rozwiązywaniu róŜnych sytuacji, próby zrzucania odpowiedzialności na inne osoby, braku odpowiedniej komunikacji, itd.). Wydaje się, Ŝe dalsza współpraca z nią nie będzie korzystna dla funkcjonowania zarządu Towarzystwa.
- W wyniku spisu bibliotecznego okazało się, iŜ w księgozbiorze brakuje 20% pozycji.
Wydaje się iŜ sytuacja wymaga rozwaŜenia zmiany w prowadzeniu biblioteki w taki sposób, by była osoba za nią odpowiedzialna.
- Archiwizacja dokumentów zawierających dane osobowe wymaga opracowania procedur zgodnych z polskim prawem oraz kodeksem etycznym naszego Towarzystwa.
- PoniewaŜ kontakty zarówno z IPA, jak i EPF pokazały trudność działaczy tych organizacji w zrozumieniu sytuacji finansowej krajów byłego bloku wschodniego, co niestety doprowadzało za kaŜdym razem do bardzo nieprzyjemnej sytuacji „Ŝebrania” o wsparcie (otrzymywaliśmy obietnicę refundacji kosztów, nasi członkowie decydowali się na wyjazd, by potem znajdować się w roli nieprzewidzianych gości lub musieć płacić wbrew wcześniejszym zapewnieniom), Zarząd sugeruje, aby udział naszych członków i kandydatów w seminariach, konferencjach, itp. był wspierany z własnych zasobów naszego Towarzystwa.
- W toku swojej pracy Zarząd uznał, iŜ konieczne jest opracowanie jednolitych reguł dofinansowania osób reprezentujących Towarzystwo podczas oficjalnych spotkań z IPA lub EPF.
- Systematyczne sprawozdania skarbnika wskazywały na utrzymywanie się wysokiego zadłuŜenia ze strony członków i kandydatów (sięgającego blisko połowy dochodów Towarzystwa), upomnienia ze strony Zarządu nie przynosiły oczekiwanego rezultatu.
Zarząd nie skorzystał ze swych uprawnień statutowych i nie skreślił notorycznych dłuŜników z listy członków Towarzystwa, jednak uporczywość tej sytuacji wydaje się wymagać zmiany tej polityki.
- Wyraźna jest nasza nieobecność we wszelkich inicjatywach szkoleniowych czy badawczych IPA czy EPF (osoby z innych krajów dawnego bloku wschodniego biorą aktywniejszy udział w Ŝyciu chociaŜby EPF), co w obliczu systematycznego płacenia składek z naszej strony stwarza sytuację, w której zgadzamy się rokrocznie płacić ok. 700 zł od osoby (120 USD + 70 EUR) i w ogóle z tego nie korzystać.
- PoniewaŜ sytuacja prawna osób prowadzących psychoterapię w Polsce nadal pozostaje nieuregulowana, konieczne wydaje się kontynuowanie naszego uczestnictwa w pracach nad kolejnymi przepisami dotyczącymi tej kwestii, warto przy tej okazji zastanowić się nad opracowaniem takiego modelu współpracy z prawnikiem, który odciąŜałby Zarząd od odpowiedzialności za monitoring aktualnego stanu prawnego.
Podsumowanie:
Kondycja organizacyjna i finansowa Towarzystwa jest stabilna (pomimo utrzymującego się niedoboru wpłat składek członkowskich), następuje systematyczny rozwój poprzez wzrost liczby członków i kandydatów. Sprzyja temu m.in. aktywne Ŝycie naukowe (nasze
konferencje cieszą się wzrastającym zainteresowaniem). Wydaje się, Ŝe nasze Towarzystwo jest w takim momencie swego rozwoju, iŜ mogłoby aktywniej włączyć się w Ŝycie innych organizacji psychoanalitycznych. Problemem pozostaje lokalna sytuacja prawna, której niepomyślny rozwój mógłby zagrozić rozwojowi naszego Towarzystwa (np. na skutek spadku liczby osób chętnych do szkolenia).
ψ
Sprawozdanie Komisji Szkoleniowej
1. Komisja Szkoleniowa rozpoczęła działalność w składzie: Małgorzata Ojrzyńska (jako Prezes Towarzystwa – z urzędu), Anna Czownicka (przewodnicząca i członek Podkomisji ds. Psychoanalizy Dzieci i MłodzieŜy), Wiesława Walecka (przewodnicząca Podkomisji ds. Programu Nauczania, sekretarz i członek prezydium), ElŜbieta Bohomolec (przewodnicząca Podkomisji ds. Kwalifikacji i członek prezydium), Wojciech Sobański (przewodniczący Podkomisji ds. Oceny Progresu Kandydatów i członek prezydium), Ewa Modzelewska-Kossowska (przewodnicząca Podkomisji ds. Psychoanalizy Dzieci i MłodzieŜy, członek Podkomisji ds. Kwalifikacji i członek prezydium), oraz: Alicja Bobowska (członek Podkomisji ds. Kwalifikacji), Jacek Budejko (członek Podkomisji ds.
Programu Nauczania i Podkomisji ds. Oceny Progresu Kandydatów), Alicja Jadczuk- Wyrzykowska (członek Podkomisji ds. Kwalifikacji i Podkomisji ds. Programu Nauczania), Krystyna Łukasiak (członek Podkomisji ds. Oceny Progresu Kandydatów), Iwona Olechowska (członek Podkomisji ds. Psychoanalizy Dzieci i MłodzieŜy), Ewa Wojciechowska (członek Podkomisji ds. Oceny Progresu Kandydatów). W pierwszym roku kadencji rezygnację z prac w Komisji złoŜyły Alicja Bobowska i Ewa Wojciechowska; dalej Komisja pracowała w mniejszym składzie.
2. W trakcie kadencji odbywały się regularne, comiesięczne spotkania KS w pełnym składzie oraz oddzielne spotkania podkomisji, w tym Podkomisji ds. Oceny Progresu Kandydatów w trybie regularnym, comiesięcznym, a pozostałych podkomisji w trybie doraźnym, wyznaczanym przez zadania.
3. Odbyły się cztery spotkania prezydium KS w związku z: konstytuowaniem się personalnym podkomisji na początku kadencji, przeprowadzeniem kolokwiów dla kandydatów aplikujących o członkostwo w PTP oraz 2 wizytami Liaison Committee.
4. Prezydium KS przeprowadziło dwa kolokwia i udzieliło rekomendacji dwóm kandydatkom starającym się o przyjęcie w poczet członków Towarzystwa: Iwonie Nideckiej-Bator i Halinie Pułaskiej-Borowicz.
5. Podkomisja ds. Kwalifikacji przeprowadziła procedurę kwalifikacyjną 16 osób aplikujących o przyjęcie do szkolenia, w wyniku której przyjęła do szkolenia 7 kandydatów: Dawida Bieńkowskiego, Edytę Biernacką, Kingę Bojarską, Ewę Kołacz, Annę Kuleszę-Jaworską, Roberta Sadowskiego i Justynę Zalewską-Klóskę.
6. Podkomisja ds. Oceny Progresu Kandydatów przeprowadziła rekwalifikację jednego z kandydatów (Cezarego Markuszewskiego) i złoŜyła wniosek o skreślenie go z listy kandydatów.
7. W związku z potrzebą aktualizacji zapisów w Regulaminie Szkolenia, wynikającej ze zmiany statusu PTP w IPA ze Study Group na Provisional Society, Komisja Szkoleniowa sformułowała poprawkę do Regulaminu Szkolenia odnośnie procedury aplikacji na członka Towarzystwa, przedłoŜoną do dyskusji i głosowaną przez Walne Zebranie.
8. W wyniku rozmów z Liaison Committee KS wprowadziła dwie zmiany dotyczące szkolenia: a) zalecenie, by na wcześniejszym etapie szkolenia kandydaci podejmowali superwizję własnej pracy terapeutycznej i dostarczali opinie superwizorskie w momencie ubiegania się o zgodę na prowadzenie pacjenta w settingu analitycznym, oraz b) zmianę funkcji opiekuna naukowego z pośrednika między kandydatem a Komisją Szkoleniową na reprezentanta interesów kandydata w Towarzystwie, a zwłaszcza w KS. Oba sformułowania ukazały się w formie komunikatów KS w Biuletynie PTP.
9. Komisja Szkoleniowa sformułowała w oparciu o Kodeks Etyczny PTP zapis, wykluczający łączenie funkcji związanych z oceną kandydatów z relacją zaleŜności materialnej z kandydatami; zapis ten został przekazany Komisji Etycznej i opublikowany w Biuletynie w formie komunikatu KS.
10. Komisja przyjęła – we współpracy z Prezesem jako przedstawicielem Zarządu – ustalenia dotyczące trybu komunikowania się KS z Zarządem. Są one zawarte w Regulaminie Komisji Szkoleniowej.
11. Komisja podjęła dyskusję kilku tematów, w tym:
• Kwestię podziału kompetencji między Podkomisją ds. Kwalifikacji i Podkomisją ds.
Oceny Progresu Kandydatów;
• Kwestię funkcji analityka szkoleniowego, superwizora i nauczyciela oraz dróg ich uzyskiwania;
• Kwestię zróŜnicowania rodzajów członkostwa na stowarzyszone i pełne;
• Kwestię uŜycia kozetki w psychoterapii analitycznej;
• Kwestię potrzeby modyfikacji programu szkolenia.
Dyskusje skoncentrowały się ostatecznie wokół dwóch kwestii: pierwszej i ostatniej.
12. Kwestia podziału kompetencji między Podkomisją ds. Kwalifikacji i Podkomisją ds.
Oceny Progresu Kandydatów dotyczyła przede wszystkim wzajemnej relacji między kryteriami przyjmowania kandydatów do szkolenia a oceną progresu ich postępów i moŜliwością prowadzenia rekwalifikacji. W wyniku tej dyskusji (częściowo z Liaison Committee, a takŜe w związku z wcześniejszą dyskusją i ustaleniami ze Sponsoring Committee) potwierdzono, Ŝe przyjęcie kandydata do szkolenia ma charakter wstępny i Ŝe kaŜdy kandydat podlega całościowej ocenie w momencie wystąpienia o zgodę na prowadzenie pacjenta w settingu analitycznym. Zgodnie z Regulaminem Szkolenia w przypadku wątpliwości Komisja ds. Oceny Progresu Kandydatów moŜe zadecydować o przeprowadzeniu ponownej kwalifikacji kandydata, o co wnioskuje do Komisji ds.
Kwalifikacji. Szczegółowe procedury zawarte są w Regulaminie Komisji Szkoleniowej i znajdują wyraz takŜe w Regulaminie Szkolenia.
13. Podkomisja ds. Programu Nauczania opracowała projekt zmian w programie szkolenia, obszernie dyskutowany na forum KS. Podstawowym przesłaniem tej propozycji jest uczynienie programu szkolenia bardziej systematycznym, uporządkowanym i spójnym, takim, który dostarczałby kandydatom systemu odniesień adekwatnego do stanu wiedzy psychoanalitycznej. Wydaje się, Ŝe obowiązujący aktualnie program, w którym jest obligatoryjne, systematyczne studiowanie teorii Freuda i całkowicie dowolne, zaleŜne od preferencji tak kandydatów, jak i osób prowadzących seminaria, studiowanie pozostałych
zagadnień, nie stwarza optymalnej bazy naukowej dla kandydatów i nie jest optymalnym sposobem transmisji wiedzy psychoanalitycznej. Projekt jest w toku dyskusji. Wydaje się, Ŝe dla ułatwienia wdraŜania korekt w programie szkolenia korzystne byłoby wyłączenie szczegółowego curriculum z treści ciągłej Regulaminu Szkolenia i zapisanie go w formie odrębnego dokumentu o charakterze regulacyjnym.
14. W związku z prowadzonymi pracami nad w/w zagadnieniami KS zobowiązała się przygotować w bieŜącym roku szkoleniowym trzy zebrania naukowe na temat: superwizji, psychoanalizy dziecięcej i uŜycia kozetki, celem aktywizacji szerszej dyskusji tych zagadnień w Towarzystwie.
15. Komisja opracowała i przyjęła Regulamin Komisji Szkoleniowej.
16. Wynikające z przyjętego Regulaminu Komisji Szkoleniowej zmiany w Regulaminie Szkolenia i w Statucie Towarzystwa Komisja opracowała w formie propozycji poprawek do obu w/w regulacji. Poprawki te będą przedstawione odpowiednio Zarządowi i Walnemu Zebraniu pod dyskusję jako część kompleksowych zmian, łącznie z tymi, które są opracowywane przez Komisję Etyczną i Zarząd.
17. Komisja Szkoleniowa uwaŜa, Ŝe trzy waŜne zagadnienia wymagają dyskusji w najbliŜszym czasie:
• Kwestia ewentualnego zróŜnicowania rodzaju członkostwa licencjonowanego PTP.
Zgodnie z regulacją IPA, utrzymanie lub zniesienie zróŜnicowania statusów członka stowarzyszonego i członka pełnego leŜy w gestii towarzystw. W czasie, gdy PTP miało status Study Group, Sponsoring Committee utrzymał to zróŜnicowanie i określił procedurę uzyskiwania statusu pełnego członka, w której rolę decydenta miał Sponsoring Committee. Z chwilą uzyskania statusu Provisional Society decyzja ta spoczęła na Towarzystwie, podobnie jak – w przypadku decyzji o zróŜnicowaniu rodzajów członkostwa – opracowanie wymagań i procedury uzyskiwania pełnego członkostwa oraz odpowiednich zapisów w Statucie Towarzystwa.
• Kwestia funkcji superwizora i nauczyciela. W chwili obecnej istnieje zapis regulujący wymagania i tryb uzyskiwania funkcji analityka szkoleniowego w Towarzystwie, opracowany i przyjęty przez Walne Zebranie przed aplikacją PTP o status Provisional Society. Funkcje superwizora i nauczyciela nie są w Ŝaden sposób opisane i praktycznie nie ma Ŝadnych wymagań ani procedur ich uzyskiwania. KS jest zdania, Ŝe potrzebna jest szeroka, merytoryczna dyskusja nad wszystkimi trzema funkcjami, włączona w dyskusję o kształcie, celach, priorytetach i wartościach, jakimi kieruje się szkolenie psychoanalityczne w naszym Towarzystwie. Kwestia ewentualnego określenia potrzebnych kwalifikacji i trybu uzyskiwania tych funkcji wydaje się wtórna w stosunku do tego.
• Kwestia standardów i settingu w pracy analitycznej. Komisja Szkoleniowa jest zdania, Ŝe potrzebna jest w Towarzystwie powszechna dyskusja na temat standardów pracy analitycznej i settingu analitycznego, tak jak są one komunikowane kandydatom w szkoleniu. Wydaje się, Ŝe w chwili obecnej analitycy bardzo róŜnią się poglądami na tę sprawę (przykładem jest stosunek do uŜycia kozetki wobec pacjentów w psychoterapii przed uzyskaniem zgody na prowadzenie pacjenta w settingu analitycznym). Dyskusja taka wydaje się uzasadniona takŜe w kontekście rosnącej potrzeby debaty nad wzajemnymi relacjami między psychoanalizą i psychoterapią analityczną w związku ze znaczącym rozwojem środowiska terapeutów analitycznych.
ψ
Jeszcze o zawodzie psychoterapeuty
● W czerwcu br. Ministerstwo Zdrowia rozpoczęło prace „w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu psychoterapii”. Poza urzędnikami i prawnikami Ministerstwa zostali do nich zaproszeni profesorowie Aleksandrowicz, Czabała, PuŜyński i Tylka, oraz jako konsultanci społeczni przedstawiciele Towarzystw: Psychiatrycznego (Kazimierz Bierzyński), IGA „Rasztów”
(Jerzy Pawlik), PTPP (Marzena Witkowska) i naszego (Małgorzata Ojrzyńska).
Zdaniem prawnika Ministerstwa sprawa psychoterapii wymaga uregulowań ustawowych, zaś usiłuje się jej nadać postać rozporządzenia, czyli aktu wykonawczego do ustawy, której nie ma. W aktualnej sytuacji prawnej moŜliwe są jedynie rozporządzenia do ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, a nie, jak wcześniej myśleliśmy, do ustawy o zawodzie psychologa (jednak rozporządzenie, które powstanie nie moŜe być z nią w sprzeczności). Stan prawny ogranicza więc moŜliwość uporządkowania spraw związanych ze szkoleniem jedynie do osób zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej. Cała sfera praktyki prywatnej pozostanie nadal bez jakiejkolwiek regulacji prawnej!
Biuro legislacyjne ministerstwa, którego zadaniem jest sprawdzenie, czy nowo powstający przepis jest zgodny z konstytucją i innymi aktami prawnymi, pracuje na naszą korzyść. Zabezpiecza nas, między innymi, przed monopolistycznymi zapędami zawartymi we wstępnym projekcie, autorstwa prof. Aleksandrowicza.
Wyjaśnienia prawnika uzmysłowiły teŜ prof. PuŜyńskiemu (konsultantowi krajowemu w dziedzinie psychiatrii), iŜ jego pisma zalecające honorowanie wyłącznie certyfikatów towarzystw psychiatrycznego i psychologicznego nie znajdują uzasadnienia w obowiązującym prawie. Zadeklarował, iŜ będzie udzielał odtąd jedynie informacji, iŜ prace nad standardami szkolenia w psychoterapii trwają. Tym niemniej takie zapisy nadal obowiązują w zarządzeniach NFZ (por. korespondencję z prof. PuŜyńskim na str. 15).
● We wrześniu Ministerstwo Zdrowia przedstawiło projekt rozporządzenia w sprawie standardów postępowania i procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu psychoterapii w zakładach opieki zdrowotnej. Został on przygotowany w oparciu o pracę powołanej na poprzednim spotkaniu w Ministerstwie grupy roboczej, w której składzie był dr Jerzy Pawlik. Projekt określa czym jest psychoterapia, w jakich przypadkach jest stosowana, zawiera wymaganie postępowania diagnostycznego, monitorowania wyników terapii, superwizowania i dokumentowania jej przebiegu oraz stosowanie się do Kodeksu Etycznego.
Kontrowersje wzbudził punkt dotyczący sposobu kształcenia i certyfikowania terapeutów. Ministerstwo proponuje, aby organem nadrzędnym zatwierdzającym szkolenia było CMKP (Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego), jako placówka juŜ istniejąca i zajmująca się równieŜ tego rodzaju działalnością. Propozycja dr. Pawlika, aby do zatwierdzania szkoleń i certyfikatów powołać Radę Psychoterapeutów została odrzucona, poniewaŜ ministerstwo moŜe powołać się w rozporządzeniu tylko na juŜ istniejące struktury.
● W styczniu 2006 zacznie obowiązywać ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów. Sejmowi poprzedniej kadencji nie udało się wprowadzić do niej poprawek, m.in. regulujących kwestię psychoterapii (okazuje się, Ŝe po wyborach wszystkie
nieukończone akty prawne trafiają do kosza, co pokazuje jak bardzo marnotrawiony jest wysiłek wielu osób, które nad nimi niekiedy miesiącami pracują). Tak więc ustawa wchodzi w Ŝycie w niezmienionej formie, co oznacza na przykład iŜ psychoterapeuci niebędący psychologami, mogą podlegać karze grzywny lub ograniczenia wolności.
● W listopadzie napisaliśmy w tej sprawie pismo do Ministra Zdrowia, prosząc o wyjaśnienie czy od 1 stycznia 2006 istnieć będzie podstawa prawna do wykonywania przez nie-psychologów zawodu psychoterapeuty (por. str. 14), podobnej treści list wysłany został do Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Zapytaliśmy równieŜ Prezesa Polskiego Towarzystwa Psychologicznego jak ten zapis ustawowy da się pogodzić z postawą samego PTP, które zgodnie z regulaminem uzyskiwania certyfikatu psychoterapeuty zezwala na otrzymanie go takŜe osobom, które legitymują się wykształceniem innym niŜ psychologiczne.
Poprosiliśmy, aby Zarząd Główny PTP określił swoje stanowisko (uwzględniające wchodzącą w Ŝycie 1 stycznia 2006 ustawę) w sprawie moŜliwości uzyskiwania certyfikatu psychoterapeuty przez osobę niebędącą psychologiem oraz wyjaśnił czy wraz z wejściem ustawy utracą swą moc certyfikaty do tej pory wydane psychoterapeutom o wykształceniu innym niŜ psychologiczne.
Nie otrzymaliśmy odpowiedzi na Ŝaden wymienionych wyŜej listów.
● W grudniu otrzymaliśmy informację, Ŝe Minister Pracy i Polityki Społecznej zamierza przedstawić w Sejmie projekt ustawy odraczającej o 2 lata wejścia w Ŝycie ustawy o zawodzie psychologa, wskazując na jej liczne mankamenty, które nie zostały usunięte z powodu nieukończenia prac legislacyjnych w Sejmie poprzedniej kadencji, a które sprawiają, Ŝe jest ona niedostosowana do obecnego stanu prawnego (szczególnie do regulacji dotyczących podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej) oraz niewykonalna dla Ministra Pracy, na którego nakłada niesprecyzowane obowiązki. Wprawdzie Minister Pracy nie odniósł się do wskazanych przez nas zapisów dotyczących psychoterapii, tym niemniej odroczenie ustawy w obecnym kształcie byłoby dla nas korzystne.
Polskie Towarzystwo Psychologiczne zaprotestowało przeciwko zamiarowi odroczenia wejścia w Ŝycie ustawy, jak się okazało skutecznie i Minister Pracy wycofał się ze swoich planów.
Wydaje się zastanawiające, dlaczego wobec tych protestów, przestały się liczyć przytoczone wyŜej argumenty na temat wadliwości ustawy i Minister Pracy zdecydował się na jej realizowanie, choć jest ona, według niego, bublem prawnym.
● RównieŜ w grudniu otrzymaliśmy do wiadomości pismo Ministra Zdrowia, adresowane do p. Katarzyny Węglorz-Makuch z Polskiej Federacji Psychoterapii.
Zadeklarował w nim chęć współpracy ze środowiskiem psychoterapeutów w sprawie uregulowania „zasad i sposobu kształcenia podyplomowego w psychoterapii, a takŜe standardów postępowania i procedur medycznych w tym zakresie”. O losach opisanego wyŜej rozporządzenia nie wspomniał.
AGNIESZKA MAKOWIECKA
MAŁGORZATA OJRZYŃSKA
MARZENA WITKOWSKA
Warszawa, dnia 2005.11.10.
Pan Prof. Zbigniew Religa Minister Zdrowia
W imieniu Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej oraz Instytutu Analizy grupowej „Rasztów” zwracamy się do Pana Ministra z uprzejmą prośba o wyjaśnienie przedstawionego poniŜej problemu.
Z dniem 1 stycznia 2006 r. wejdzie w Ŝycie ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763 z późn. zm.).
Przedmiotowa ustawa, określająca zasady i warunki wykonywania zawodu psychologa, w art. 4 ust. 1 przewiduje, Ŝe wykonywanie zawodu psychologa polega na świadczeniu usług psychologicznych, a w szczególności na diagnozie psychologicznej, opiniowaniu, orzekaniu, psychoterapii, udzielaniu pomocy psychologicznej. Ustawa zastrzega przy tym, Ŝe zawód psychologa moŜe wykonywać jedynie osoba, która spełnia wymagania w niej określone (art. 3 ustawy).
Wśród warunków wykonywania zawodu psychologa (a więc i czynności psychoterapii) ustawa wskazuje odpowiednie wykształcenie potwierdzone dyplomem uzyskania w polskiej uczelni tytułu magistra psychologii lub uzyskanie za granicą wykształcenia uznanego w Polsce za równorzędne (art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy). W związku z tym powstaje wątpliwość, czy czynności psychoterapii mogą być, z chwilą wejścia w Ŝycie analizowanej ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów, wykonywane przez osoby odpowiednio do tego przygotowane lecz nie posiadające tytułu magistra psychologii. Psychoterapia w praktyce bowiem wykonywana jest często przez osoby wywodzące się z innych grup zawodowych (np. pedagogów, lekarzy, pielęgniarki, socjologów), które odbyły kształcenie podyplomowe w tym kierunku, a uprawnienia do prowadzenia praktyki psychoterapeutycznej uzyskiwały po ukończeniu licznych specjalistycznych szkoleń. Nie mamy wątpliwości, Ŝe nie było intencją ustawodawcy pozbawienie osób o doskonałych kwalifikacjach do prowadzenia psychoterapii prawa do wykonywania tego zawodu tylko dlatego, Ŝe nie są magistrami psychologii. Takie działania nie słuŜyłyby przede wszystkim pacjentom, którzy mają prawo, by wykonywanie zawodu w ochronie ich zdrowia, powierzać osobom o najwyŜszych kwalifikacjach.
W imieniu osób stowarzyszonych w Polskim Towarzystwie Psychoanalitycznym, Polskim Towarzystwie Psychoterapii Psychoanalitycznej oraz Instytucie Analizy Grupowej „Rasztów”
aktywnie włączaliśmy się w prace nad nowelizacją przedmiotowej ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów, jednakŜe prace te nie doprowadziły, z przyczyn obiektywnych, do uchwalenia przez Sejm poprzedniej kadencji zmian zapobiegającym sytuacji, o której sygnalizuję w niniejszym piśmie.
Podnoszony problem jest równieŜ istotny i z tego powodu, Ŝe ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów w art. 61 ust. 1 przewiduje, Ŝe osoby, które będą wykonywały zawód psychologa ( a więc i czynności psychoterapii) nie mając uprawnień do wykonywania zawodu psychologa, podlegają karze ograniczenia wolności albo grzywny.
Uzyskaliśmy informację, Ŝe w przygotowaniu jest projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie standardów postępowania i procedur medycznych wykonywanych w zakładach opieki zdrowotnej w zakresie psychoterapii. W załączniku do projektowanego rozporządzenia, w wersji z dnia 19 września 2005 r., zawarty jest zapis, według którego psychoterapię w zakładach opieki zdrowotnej prowadzi lekarz, psycholog, pielęgniarka lub osoba z wyŜszym wykształceniem magisterskim, po ukończeniu specjalistycznego szkolenia podyplomowego. Rozporządzenie to przewiduje ponadto, Ŝe psychoterapię, w określonych warunkach, mogą prowadzić takŜe osoby będące w trakcie szkolenia.
WyraŜając opinię, iŜ zapisy tego rozporządzenia zgodne są w pełni z prawem europejskim, wiedzą i praktyką społeczną w tym zakresie, zwracamy się do Pana Ministra z prośbą o wskazanie, czy od 1 stycznia 2006 istnieć będzie podstawa prawna do wykonywania zawodu psychoterapeuty, i to zarówno w zakładach opieki zdrowotnej jak i poza nimi, przez osoby posiadające specjalistyczne wyszkolenie podyplomowe, które nie są jednakŜe psychologami.
/-/ Instytut Analizy Grupowej „Rasztów”
/-/ Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne
/-/ Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej
Pan Profesor dr hab. Stanisław Pużyński Konsultant Krajowy w Dziedzinie Psychiatrii
W imieniu Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej oraz Instytutu Analizy Grupowej „Rasztów” zwracamy się do Pana Profesora z uprzejmą prośba o wyjaśnienie przedstawionego poniŜej problemu.
Podczas spotkania w Ministerstwie Zdrowia, w dniu 29 czerwca 2005, w związku z pracami nad rozporządzeniem w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu psychoterapii przedstawiciel biura legislacyjnego MZ wyjaśnił, iŜ zapisy znajdujące się w zaleceniach wysłanych przez Pana Profesora do regionalnych oddziałów NFZ i zalecające honorowanie jedynie certyfikatów towarzystw psychologicznego i psychiatrycznego nie mają uzasadnienia w obowiązującym obecnie prawie.
W odpowiedzi na tę informację – Pan Profesor był łaskaw zadeklarować, iŜ od tego momentu będzie jedynie informował, Ŝe w MZ trwają prace nad wprowadzeniem uregulowań dotyczących psychoterapii. Jak nam wiadomo, od czerwca 2005 obowiązujące rozwiązania prawne nie uległy zmianie, a w przygotowywanym rozporządzeniu nie ma mowy o certyfikatach towarzystw psychologicznego i psychiatrycznego.
PoniewaŜ jednak spotykamy się często z informacjami pochodzącymi od członków naszych towarzystw, iŜ w wielu placówkach publicznej słuŜby zdrowia nadal praktykuje się ów niezgodny z prawem zwyczaj honorowania jedynie osób legitymujących się certyfikatem towarzystwa psychologicznego lub psychiatrycznego – zwracamy się do Pana Profesora o wyraŜenie swego aktualnego stanowiska w tej sprawie. Pozwoli ono rozwiać istniejące wątpliwości, a takŜe pomoŜe wielu osobom uniknąć nieprawidłowych decyzji bądź konsekwencji takich decyzji.
/-/ Instytut Analizy Grupowej „Rasztów”
/-/ Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne
/-/ Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej
Warszawa, 14.12.2005 Pan Dr Jerzy Pawlik Pani Małgorzata Ojrzyńska
Pan Maciej Musiał
Szanowni Państwo
W związku z pismem dot. kontraktowania przez Narodowy Fundusz Zdrowia usług z zakresu psychoterapii pragnę poinformować, Ŝe decyzje w tej sprawie podejmują władze NFZ, do oddziałów wojewódzkich Funduszu nigdy nie wysyłałam Ŝadnej instrukcji. Do czasu uregulowania przez Ministra Zdrowia problemu stosowania psychoterapii w leczeniu zaburzeń i schorzeń, NFZ honoruje odpowiednie certyfikaty Towarzystwa Psychologicznego oraz Psychiatrycznego. Mam nadzieję, Ŝe jest to sytuacja przejściowa, która będzie zmieniona odpowiednimi postanowieniami Ministra Zdrowia po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie stosowania psychoterapii w stanach chorobowych.
Łączę wyrazy szacunku Prof. dr hab. S. PuŜyński
L i s t y
26.11.2005 Koledzy,
Z Ŝalem zawiadamiam, Ŝe z powodu przeciągającej się trudnej sytuacji osobistej, zdrowotnej i rodzinnej jestem zmuszona do wycofania się z Ŝycia Towarzystwa i zawieszenia na pewien czas praktyki.
Chciałabym podziękować Kolegom z Towarzystwa, przede wszystkim Wiesi Waleckiej i Małgosi Ojrzyńskiej, za okazaną mi pomoc.
Eliza Gadoś
ψ
Pan Sławomir Jabłoński 18.12.2005 Szanowny Panie,
W imieniu nowego Zarządu Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, któremu obecnie przewodniczę oraz Zarządu, któremu przewodniczyła Małgorzata Ojrzyńska, jak równieŜ wszystkich kolegów, chciałbym Panu podziękować za dotychczasową współpracę z naszym Towarzystwem.
Małgosia opowiedziała mi o szczegółach pomocy, którą od Pana dostawaliśmy, a ja sam i inni koledzy pamiętamy, Ŝe dzięki Panu udało nam się w sposób bardzo dogodny „skomputeryzować” istotną część naszej pracy.
W tej chwili w naszym Towarzystwie zachodzą duŜe zmiany organizacyjne i chcielibyśmy, aby rozbudowane biuro na bieŜąco obsługiwało naszą stronę WWW.
Niemniej jednak zaleŜałoby nam bardzo na moŜliwości zwracania się do Pana w związku z powaŜniejszymi planami lub awariami dotyczącymi naszego systemu informatycznego. Dlatego teŜ moje podziękowania nie mają charakteru poŜegnalnego i bardzo liczę na sposobności korzystania z Pańskich konsultacji.
Z najlepszymi pozdrowieniami w tym równieŜ świątecznymi i wyrazami szacunku
Wojciech Hańbowski
Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego
19.12.2005 Szanowny Panie,
Serdecznie dziękuję za otrzymany list jaki dostałem od Pana we wczorajszym dniu.
Cieszę się, Ŝe byłem przydatny w komputeryzacji Towarzystwa i opieki nad jego stroną WWW.
Jednocześnie dziękuję za propozycję dalszej współpracy i w miarę moich moŜliwości, proszę liczyć na moją pomoc.
Gorące pozdrowienia i Ŝyczenia świąteczne dla Pana i wszystkich członków Towarzystwa
Sławomir Jabłoński
ψ
Rezygnacje Prezesów
Szanowne KoleŜanki i Koledzy,
Pragnę poinformować, iŜ zrezygnowałam z członkostwa Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (rezygnacja została przyjęta 22 czerwca br.).
Uznałam, iŜ jako psychoanalityk, a przede wszystkim jako Prezes naszego Towarzystwa znalazłam się w wątpliwej etycznie sytuacji, gdy jednocześnie jestem członkiem sekcji, która:
- nie reprezentuje interesów zawodowych moich i moich kolegów, a wręcz prowadzi politykę z nimi sprzeczną (prezes zarządu sekcji, a takŜe prezes samego Towarzystwa Psychologicznego wielokrotnie proponowali nam stosunek zaleŜności, odrzucając propozycję współpracy na zasadach równorzędnego partnera; sekcja psychoterapii prowadzi politykę monopolistyczną, usiłując wraz z sekcją psychoterapii Towarzystwa Psychiatrycznego mieć wyłączny wpływ na wszelkie regulacje dotyczące psychoterapii w Polsce; podobna filozofia zawarta została w projekcie kodeksu etycznego sekcji psychoterapii Towarzystwa Psychologicznego głoszącym, iŜ standardy szkolenia muszą być zgodne ze standardami obu sekcji, co, gdyby zostało przyjęte, dyskredytuje nasze szkolenie, jako niezgodne z kodeksem etycznym);
- nie reaguje, gdy członkowie jej zarządu rozpowszechniają nieprawdziwe informacje, które uderzają w interesy członków Towarzystwa Psychoanalitycznego (np. ostrzeŜenia przed psychoterapeutami pracującymi indywidualnie, w prywatnych gabinetach, a nie w zorganizowanych ośrodkach; twierdzenia, iŜ psychoanaliza nie jest metodą leczenia) lub wręcz oszczercze wobec psychoanalizy (twierdzenia, iŜ setting psychoanalityczny kłóci się z normami etycznymi obowiązującymi w kodeksie etycznym psychologa).
PoniewaŜ nasze dotychczasowe próby nawiązania kontaktu, nasze protesty czy uwagi nic nie zmieniły w istniejącej sytuacji, pozostawanie członkiem sekcji oznaczałoby, w moim poczuciu, wyraŜanie zgody na jej politykę i postawę braku szacunku dla wielu jej członków (nie tylko ja spośród członków i kandydatów naszego Towarzystwa byłam jednocześnie członkiem sekcji psychoterapii).
Małgorzata Ojrzyńska
ψ
Trójmiasto, 4 września 2005
Szanowny Pan Przewodniczący Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
dr Krzysztof Jedliński
Postanowiłem wycofać swoje nazwisko z listy certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego jak równieŜ rezygnuję z członkostwa w Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Nie mogę zgodzić się z postawą władz SP PTP wobec kryzysu społecznego zaufania do psychoterapeutów oraz konieczności zmian systemowych i uregulowań prawnych.
Postawa władz SP PTP nie przekonuje staraniami o lepsze warunki dla uporządkowanego
wykształcenia psychoterapeutycznego oraz nie respektuje, opartego na tym szacunku, pluralizmu na scenie ogólnopolskich organizacji skupiających terapeutów.
Spektakularnym przykładem takiej postawy jest stanowisko SP PTP afirmujące i utrwalające zapisy Narodowego Funduszu Zdrowia dotyczące refundowania kosztów leczenia psychoterapeutycznego prowadzonego tylko i wyłącznie przez terapeutów certyfikowanych przez Polskie Towarzystwo Psychologicznego i Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Zapis ten nie jest oparty na przesłankach merytorycznych, bo ignoruje poziom wykształcenia psychoterapeuty, a podkreśla jego przynaleŜność organizacyjną.
Władze SP PTP konsekwentnie podkreślają takŜe nadrzędną własną rolę jako reprezentanta środowiska (wraz z SNP Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego), co nie wynika ze stanu prawnego, jest merytorycznie nieuzasadnione oraz przeczy wartości społecznego dialogu i współpracy.
Z powaŜaniem
Maciej Musiał
Do wiadomości:
Prezes Polskiego Towarzystwa Psychologicznego Pani Małgorzata Teoplitz-Winiewska ψ
Od Redakcji: Oto list od PTP-ów, będący odpowiedzią na nasze pismo, które drukowaliśmy w poprzednim numerze Biuletynu. On równieŜ moŜe tłumaczyć decyzje Prezesów.
Warszawa – Kraków, 30.06.2005 Pani Małgorzata Ojrzyńska
Pan Jerzy Pawlik Pan Maciej Musiał
Pani Katarzyna Węglorz-Makuch Pani Beata Leśniak
Szanowni Koledzy,
W liście z dnia 2005-04-27, skierowanym do przewodniczących Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego stwierdzacie Koledzy zgodność stanowisk, co do potrzeby podjęcia prac nad ustawą o zawodzie psychoterapeuty.
Rzeczywiście, uwaŜamy, Ŝe byłoby to najlepsze rozwiązanie prawne dotąd określonej i często złoŜonej sytuacji psychoterapeutów. Jesteśmy gotowi do szerokiej i pogłębionej dyskusji na ten temat.
Rzecz nie wymaga uzasadnienia.
Zwracacie równieŜ uwagę na rozbieŜność stanowisk, co do zasad reprezentowania środowiska psychoterapeutów. Rzeczywiście, rozbieŜność taka istnieje. Sekcja Naukowa Psychoterapii wraz z Sekcją Naukową Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Sekcja Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego uwaŜają zgodnie, Ŝe w sposób prawidłowy i wystarczający reprezentują środowisko. NaleŜy dodać, Ŝe jest taki aktualny stan rzeczy i przyjęcie innej opcji oznaczałoby jego zmianę. (podkr. red.)
Argumenty, jakie przemawiają a utrzymaniem obecnego stanu rzeczy są następujące:
- Polskie Towarzystwo Psychiatryczne i Polskie Towarzystwo Psychologiczne, skupiają i reprezentują dwie najpowaŜniejsze kategorie zawodowe, z których wywodzą się psychoterapeuci:
psychologów i psychiatrów. Z drugiej strony zasady przyznawania certyfikatów w obu Towarzystwach dają moŜliwość ich uzyskiwania wykwalifikowanym psychoterapeutom, którzy nie są psychiatrami ani psychologami.
- Oba Towarzystwa są dostępne i otwarte dla wszystkich – wielu nie psychiatrów naleŜy do Towarzystwa Psychiatrycznego i wielu nie psychologów do Towarzystwa Psychologicznego.
Większość psychoterapeutów (łącznie z autorami listu) od dawna do nich naleŜy.
- Oba Towarzystwa posiadają w swojej strukturze sądy koleŜeńskie, posiadające powaŜne doświadczenie – ze względu na potencjalną moŜliwość szkody pacjenta, ten aspekt jest szczególnie istotny.
- W ramach obu Towarzystw reprezentowane są róŜne kierunki teoretyczne psychoterapii.
- Certyfikaty przyznawane przez oba Towarzystwa mają juŜ długą tradycję i są powszechnie szanowane ze względu na ich rzetelność. Obie Komisje Certyfikatów rozpatrując kandydaturę, poza umiejętnościami związanymi z określonym kierunkiem teoretycznym biorą pod uwagę znajomość podstawowych zasad stosowania psychoterapii w ogóle, w tym aspekcie znajomość i respektowanie zasad etycznych. Kandydat musi umieć posługiwać się w pracy więcej niŜ jednym kierunkiem teoretycznym, dysponować właściwym doświadczeniem klinicznym, co zapewnia moŜliwość dostosowania psychoterapii do potrzeb pacjenta. Obie Komisje uwzględniają w procesie certyfikowania licencje związane z uznanymi kierunkami teoretycznymi. W Komisjach zasiadają przedstawiciele róŜnych kierunków psychoterapii.
- Certyfikaty obu Towarzystw dają prawo do uzyskania certyfikatu Europejskiego Stowarzyszenia Psychoterapii (EAP).
- W obu Towarzystwach działają rekomendowane szkoły psychoterapii o zweryfikowanych i zgodnych z wymogami EAP standardach nauczania.
- Poszerzenie formuły reprezentacji stwarza powaŜne zagroŜenie pojawienia się w niedalekiej przyszłości Ŝądań dołączenia do owej reprezentacji ze strony środowisk reprezentujących nie sprawdzone, często nieprofesjonalne a nieraz wręcz hochsztaplerskie kierunki.
W tym kontekście warto podkreślić, Ŝe fakt iŜ oba Towarzystwa poprzez swoje Sekcje sformułowały standardy szkolenia i zasady uzyskiwania certyfikatów, wynika z wieloletnich zainteresowań tych Towarzystw psychoterapią, a nie z postawy hegemonii czy z innych motywów. Z inicjatywy Zarządów powołana została Komisja Ekspertów, która postulowała wprowadzanie psychoterapii jako standardu leczenia przez Narodowy Fundusz Zdrowia i refundacja kosztów prowadzenia psychoterapii w jego ramach. W chwil obecnej niektóre osoby nie posiadające certyfikatu obu Towarzystw oczekują, Ŝe NFZ uzna ich dotychczasowe kwalifikacje jako równowaŜne z certyfikatem. Oznaczałoby to podwaŜenie wypracowanych przez oba Towarzystwa regulacji a właśnie te regulacje pozwoliły na uzyskanie tak wysokiej pozycji psychoterapii w leczeniu. Z tego punktu działania te osłabiają de facto pozycję psychoterapii w Polsce. MoŜna i powinno się pracować nad wprowadzeniem zawodu psychoterapeuty, ale nie powinno to być prowadzone kosztem dotychczasowych rozwiązań, które spełniają standardy europejskie.
Warto takŜe zaznaczyć, Ŝe Sekcje, kilka lat temu, wystąpiły do Ministra Zdrowia o powołanie zawodu psychoterapeuty wśród innych zawodów medycznych i aktualnie czynią intensywne starania w tym kierunku.
Jesteśmy otwarci na współpracę i zapraszamy do dyskusji nad standardami szkolenia w psychoterapii. Zapraszamy do niej kolegów ze wszystkich stowarzyszeń i kierunków. UwaŜamy, Ŝe dyskusja i współpraca jest moŜliwa i potrzebna. Nie negujemy równości wszystkich stowarzyszeń wobec prawa ani nie zamierzamy nikomu narzucać hegemonii. Nie powstrzymuje nas to jednak przed konsekwentnym podtrzymywaniem zarysowanego wyŜej stanowiska, które uwaŜamy za racjonalne i korzystne przede wszystkim dla pacjentów a takŜe dla środowiska psychoterapeutów.
Przewodniczący Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Kazimierz Bierzyński
Przewodnicząca Sekcji Naukowej Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Barbara Józefik
Przewodniczący Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Krzysztof Jedliński
ψ
I NTERNATIONAL P SYCHOANALYTICAL A SSOCIATION
Strategia IPA na lata 2005-2007
Nowym Prezydentem IPA został Cláudio Laks Eizirik z Brazylii. Do swego pierwszego komunikatu skierowanego do Towarzystw zrzeszonych w IPA, poświęconego planom IPA na najbliŜsze dwa lata, dołączył raport o strategii IPA, jednogłośnie zatwierdzony przez Zarząd Przedstawicieli, podczas pierwszego zebrania w Rio de Janeiro, zaraz po tegorocznym
Kongresie Psychoanalitycznym. Zmiana administracji IPA wymaga ponownej oceny strategii, zastanowienia się nad połoŜeniem i potrzebami naszej profesji i ustanowienia jasnych celów na przyszłość.
C. L. Eizirik zwraca szczególną uwagę na następujące kwestie:
1. Zadania i cele strategiczne stojące przed IPA – zadania IPA widzi w zapewnieniu stałej energii i rozwoju psychoanalizy; wymienia następujące cele strategiczne:
- profesjonalne, naukowe i edukacyjne: wspieranie rozwoju naukowego w dalszym
programie wzajemnych wymian pomiędzy członkami, regionami i utrzymanie wysokiego standardu zawodowego;
- program o szerokim zasięgu – zwiększanie świadomości skuteczności naszej profesji w bliskich jej kręgach zawodowych i akademickich oraz w kulturze;
- badania – wspieranie i prowadzenie badań, które pokazują skuteczność i wydajność leczenia analitycznego lub prowadzą do polepszenia metodologii, jak równieŜ łączenia psychoanalitycznych narzędzi z badawczymi metodologiami innych nau;
- zarządzanie - zapewnienie wydajnego i skutecznego zarządzania IPA, zgodnego z jej Konstytucją i rozporządzeniami.
2. Praca administracji IPA:
ZauwaŜa, Ŝe cztery lata są zbyt krótkim czasem, by rozwiązać bieŜące problemy naszej profesji i IPA. Zarząd powinien wg niego dawać więcej przestrzeni na dyskusje na dane tematy zawodowe, nie tylko administracyjne. UwaŜa teŜ, Ŝe naleŜy więcej czasu poświęcać rozwaŜaniom dotyczącym naszej dyscypliny w jej róŜnych aspektach.
3. Cele strategiczne poprzedniej administracji:
Nowy Prezydent przypomina 3 cele, które stawiał przed IPA Daniel Widlıcher:
a) pomoc psychoanalizie w utrzymaniu jej przy Ŝyciu, b) większe zaangaŜowanie w członkostwo,
c) uproszczenie i uczynienie bardziej klarownym pracy IPA.
4. Przyszłe cele strategiczne:
C. L. Eizirik zasadnicze znaczenie dla rozwoju psychoanalizy jako nauki, leczenia i profesji widzi w pracy analitycznej i zdolności członków i kandydatów IPA do rozwoju i utrzymywania toŜsamości psychoanalitycznej. W związku z tym zauwaŜa, Ŝe naleŜy:
a) wspierać rozwój dobrej praktyki psychoanalitycznej;
b) wzmocnić związek IPA z członkami, kandydatami i organizacjami będącymi w strukturach IPA;
c) rozszerzać związki ze społeczeństwem.
Nowy Prezydent IPA proponuje przede wszystkim przesunięcie akcentu w strategii IPA ze wzmacniania jej organizacji w kierunku większego skupienia się na szeregu kwestii zawodowych – edukacji, rozwoju praktyki psychoanalitycznej i współpracy międzyregionalnej.
Prezydent IPA dołączył teŜ dwa protokoły, jeden z zebrania poprzedniego Zarządu, które odbyło się 25-26 lipca pod patronatem poprzedniej administracji i Prezydenta Daniela Widlöchera i drugi z pierwszego zebrania nowego Zarządu Przedstawicieli, które miało miejsce 1 sierpnia. Prosił, by zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie poruszone w protokole z pierwszego z tych zebrań:
- kwestię kryteriów członkostwa - rozwaŜane jest, czy samo szkolenie z zakresu analizy dzieci i młodzieŜy moŜe być uznane za wystarczające do uzyskania członkostwa IPA, a takŜe poruszony jest obszerniejszy problem ogólnych kryteriów członkostwa;
- kwestię procedury IPA dotyczącej składek – ma ona ulec znaczącej zmianie; kaŜde z Towarzystw otrzyma krótkie wyjaśnienie od Skarbnika dotyczące tych zmian oraz tego, co musi ono wykonać, jeśli zamierza starać się o zniŜkę;
- kwestię edukacji – wkrótce zostanie ustanowiona nowa Komisja Edukacyjna mająca przeanalizować i opisać róŜne modele szkoleniowe IPA; rozpocznie takŜe działalność Grupa Robocza Zarządu mająca przedstawić nadzorującą funkcję, którą IPA powinno pełnić wobec settingu i standardów zatwierdzonego szkolenia psychoanalitycznego IPA.
Na zakończenie Cláudio Laks Eizirik zachęca do dzielenia się z nim uwagami dotyczącymi zarówno kwestii dyskutowanych podczas zebrania w Rio de Janeiro, jak i innych spraw, które wydają się istotne.
Skontaktować się z nim moŜna wysyłając e-mail na poniŜszy adres bądź telefonicznie:
IPA Porto Alegre office phone/fax: +55 51 3029-3094 Private personal phone: +55 51 3222-1871
E-mail: ipaportoalegre@terra.com.br Wspomniane materiały:
- IPA Strategy for 2005-2007,
- Minutes of Meeting of the Board of Representatives Monday 15 and Tuesday 26 July 2005, Rio de Janeiro,
- Minutes of the First Meeting of the New Board of Representatives Monday 1 August 2005, Rio de Janeiro
dostępne są w sekretariacie Towarzystwa w wersji oryginalnej.
Opracowała Kinga Chutkowska
ψ
