113
JAN FAŁKOWSKI z Fałkowa h. Doliwa
(zm. po 22 XI 1421 r., przed 20 X 1422 r.)
Pochodził ze szlacheckiej rodziny z Fałkowa w ziemi sandomierskiej i diecezji kra- kowskiej. Jego brat Jakub z Fałkowa był opatem klasztoru Cystersów w Koprzywnicy (1400–1419). Krewny Piotra z Fałkowa, kolejno łowczego, podsędka i sędziego san- domierskiego oraz Stanisława z Fałkowa, cześnika sieradzkiego.
W 1397 r. uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych na Uniwersytecie Praskim.
Następnie w latach 1399–1401 studiował prawo na praskim Uniwersytecie Prawni- czym i wykładał fi lozofi ę na tamtejszym Wydziale Sztuk Wyzwolonych. W 1401 r.
przyjechał do Polski i rozpoczął wykłady na odnowionym Uniwersytecie Krakow- skim. W 1403 r. był dziekanem Wydziału Artium. Kontynuował studia prawnicze.
Około 1407 r. uzyskał stopień bakałarza prawa. Z okazji tej promocji mowę Preliare bella nostra wygłosił Stanisław ze Skarbimierza. W 1417 r. był konserwatorem praw Uniwersytetu Krakowskiego, a w 1418 r. przez jedną kadencję pełnił urząd rekto- ra. Legitymował się wtedy stopniem licencjata prawa. W tym samym roku uzyskał stopień doktora. Również wtedy
jego promotor Stanisław ze Skarbi- mierza wygłosił mowę Hic venit in testimonium.
Objął ważne benefi cja i funkcje kościelne. W 1404 r. został kano- nikiem katedralnym krakowskim i altarystą nieokreślonego ołtarza w katedrze krakowskiej; mógł to być ołtarz Wszystkich Świętych, który jako wakujący po jego śmierci został obsadzony 20 października 1422 r. W latach 1407–1408 był ofi - cjałem krakowskim. Z urzędu zre- zygnował przed 1410 r., gdy biskup Piotr Wysz przebywał za granicą.
W 1417 r. wystąpił jako opiekun
Początek mowy Stanisława ze Skarbimierza na doktorat Jana Fałkowskiego (BJ rkps 1272, k. 166r)
dochodów ołtarza NMP w katedrze krakowskiej. W 1418 r. pełnił funkcję prokura- tora dóbr kapituły krakowskiej. W 1421 r. został prepozytem kapituły przemyskiej, jakkolwiek nadal rezydował w Krakowie.
W 1418 r. wziął w dożywotnią dzierżawę wsie Olchawę i Dołuszyce pod Bochnią, należące do klasztoru Cystersów w Wąchocku, z warunkiem, że po jego śmierci wsie te wrócą do klasztoru wraz z zakupionym przez Jana i nadanym klasztorowi sołec- twem w Dołuszycach.
Catalogus BJ 1 s. 125, 5 s. 195; ZDKK 1 nr 162, 2 nr 214, 224, 233; ZDM 1 nr 304, 319; H. Barycz, Falkowski Jan, PSB, t. 6, Kraków 1946, s. 360; HNP 6 s. 153; Kowalczyk Krakowskie mowy s. 172, nr 129 s. 176, nr 151; K. Ożóg, Związki Uniwersytetu Krakowskiego z kapitułą katedralną krakow- ską u schyłku XIV i w pierwszej ćwierci XV wieku, „Rocznik Biblioteki PAN w Krakowie” 43, 1998, s. 26–27; Pietrzyk Poczet s. 40; Sondel Słownik UJ s. 552.
Maciej Zdanek
