Rola geoinformacji w rozwoju społeczeństwa informacyjnego

ROLA GEOINFORMACJI W ROZWOJU

SPO£ECZEÑSTWA INFORMACYJNEGO

THE ROLE OF GEOINFORMATION

IN DEVELOPMENT OF INFORMATION SOCIETY

Polskie Towarzystwo Informatyczne

S³owa kluczowe: spo³eczeñstwo informacyjne, geoinformacja, infrastruktura informacji przestrzennej

Keywords: information society, geoinformation, spatial information infrastructure

Wstêp

Patrz¹c g³êboko w historyczne uwarunkowania widaæ, ¿e rewolucje cywilizacyjne w naszych dziejach by³y zwykle zwi¹zane z nowymi technologiami, które cz³owiek zdo³a³ opa-nowaæ i upowszechniæ. Efekty nastêpuj¹cych po sobie rewolucji cywilizacyjnych nios³y te¿ z sob¹ kolejne etapy rozwoju nauki i sztuki, tworzone by³y nowe obszary wiedzy, rozwija-³y siê nowe spo³eczne wiêzi. Efektami tych dzia³añ by³y obejmowane coraz wiêksze obszary naszej planety. By³y obejmowane szybciej i szerzej, nie zawsze jednak z po¿ytkiem dla ich mieszkañców.

Dzisiaj mamy do czynienia z kolejnym etapem naszej cywilizacyjnej drogi. Upraszczaj¹c problem, wiele osób widzi w tym rozwoju wy³¹cznie elektroniczne urz¹dzenia i cz³owieka tworz¹cego coraz to nowe, mniej lub bardziej potrzebne wytwory myœli technicznej. Ludzie mog¹ mieæ dostêp do dowolnych zasobów informacji w dowolnym miejscu i czasie. Inn¹ spraw¹ jest, czy wiedz¹, jak z tych informacji korzystaæ i na ile tak dostêpna informacja jest prawdziwa. Czêsto has³o spo³eczeñstwa informacyjnego jest sprowadzane wy³¹cznie do oceny etapu rozwoju gospodarczego i stopnia skomputeryzowania poszczególnych krajów. Czêœæ œwiata dynamicznie ucieka wiêc do przodu, dramatycznie zwiêkszaj¹c lukê cywi-lizacyjn¹ dziel¹ca j¹ od ubo¿szych krajów. Buduje nowoczesne otwarte spo³eczeñstwa, two-rzy nowe obszary wiedzy, rozwija nowe dziedziny nauki, ale zamyka siê czêsto we w³asnych wizjach i nie widzi nic poza swoim interesem. Czêœæ œwiata buduje za pomoc¹ tych samych technologii elementy aparatu ucisku, ograniczania praw obywatelskich, powszechnej inwigi-lacji. Czêœæ œwiata tylko kontestuje, czekaj¹c co z tego informacyjnego rozwoju wyniknie. Dzieje siê tak dlatego, ¿e spo³eczeñstwa nie stworzy najbardziej nawet zaawansowana tech-nologia i najsprawniejsi urzêdnicy. Spo³eczne relacje i wiêzy s¹ zawsze tworzone przez ludzi, a ludzie maj¹ ró¿ne cele, ró¿n¹ wiedzê i ró¿ne oczekiwania.

Mo¿e ten przedstawiony obraz nie jest zbyt jasnymi barwami namalowany, ale jest chyba prawdziwy. Mamy wiêc przed sob¹ zadanie cywilizacyjne – budowê spo³eczeñstwa infor-macyjnego. Aby okreœliæ, jakie miejsce mo¿e mieæ w tym modelu geoinformacja spójrzmy najpierw na podstawowe definicje i potrzebne nam pojêcia.

Podstawowe pojêcia i definicje

Zacznijmy od podstawowej definicji dotycz¹cej spo³eczeñstwa informacyjnego. Termi-nem tym okreœla siê spo³eczeñstwo, w którym towarem staje siê informacja traktowana jako szczególne dobro niematerialne, równowa¿ne lub cenniejsze nawet od dóbr materialnych. Przewiduje siê rozwój us³ug zwi¹zanych z przechowywaniem, przesy³aniem i przetwarza-niem informacji (3P).

Jednoczeœnie teorie rozwoju spo³ecznego t³umacz¹ spo³eczeñstwo informacyjne jako kolejny etap rozwoju spo³ecznego, po spo³eczeñstwie przemys³owym. Nazywane jest rów-nie¿ mianem spo³eczeñstwa post nowoczesnego, ponowoczesnego lub poprzemys³owego.

Z punktu widzenia spo³ecznego podzia³u pracy, spo³eczeñstwem informacyjnym bêdzie nazywana zbiorowoœæ w której 50% plus jedna osoba lub wiêcej, spoœród zawodowo czyn-nych, zatrudnionych jest przy przetwarzaniu informacji. Daniel Bell (1973) okreœla³ pracê cz³owieka przednowoczesnego jako grê cz³owieka z przyrod¹, cz³owieka nowoczesnego jako grê cz³owieka z natur¹ nieo¿ywion¹, a pracê cz³owieka ponowoczesnego jako grê mie-dzy ludŸmi.

Cechy charakterystyczne takiego spo³eczeñstwa to m.in.:

m wysoko rozwiniêty sektor us³ug, przede wszystkim sektor us³ug nowoczesnych (ban-kowoœæ, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój oraz zarz¹dzanie), w niektórych krajach w tym sektorze pracuje przesz³o 80% zawodowo czynnej lud-noœci, przy czym sektor us³ug tradycyjnych przekracza nieznacznie 10%,

m gospodarka oparta na wiedzy,

m wysoki poziom skolaryzacji spo³eczeñstwa,

m wysoki poziom alfabetyzmu funkcjonalnego w spo³eczeñstwie, m postêpuj¹cy proces decentralizacji spo³eczeñstwa,

m renesans spo³ecznoœci lokalnej, m urozmaicanie ¿ycia spo³ecznego.

W³aœciwoœciami spo³eczeñstwa informacyjnego s¹:

m wytwarzanie informacji – masowy charakter generowanych informacji, masowe za-potrzebowanie na informacjê i masowy sposób wykorzystywana informacji, m przechowywanie informacji – techniczne mo¿liwoœci gromadzenia i

nieograniczone-go magazynowania informacji,

m przetwarzanie informacji – opracowywanie technologii i standardów umo¿liwiaj¹cych m.in. ujednolicony opis i wymianê informacji,

m przekazywanie informacji – przekazywanie informacji bez wzglêdu na czas i prze-strzeñ,

m pobieranie informacji – mo¿liwoœæ odbierania informacji przez wszystkich zaintereso-wanych,

m wykorzystywanie informacji – powszechne, otwarte i nielimitowane korzystanie z Internetu, jako Ÿród³a informacji,

Wyró¿nia siê nastêpuj¹ce funkcje spo³eczeñstwa informacyjnego:

1) edukacyjna – upowszechnienie wiedzy naukowej oraz uœwiadamianie znaczenia podno-szenia kwalifikacji,

2) komunikacyjna – spo³eczeñstwo informacyjne ma za zadanie stworzenie mo¿liwoœci ko-munikowania siê wielu ró¿norodnych grup w obrêbie ca³oœci spo³eczeñstwa globalnego, 3) socjalizacyjna i aktywizuj¹ca – mobilizacja osób czasowo lub stale wy³¹czonych z mo¿li-woœci swobodnego funkcjonowania spo³eczeñstwa; cechuje siê tak¿e wykonywaniem zawodu bez koniecznoœci wychodzenia z domu i aktywizacj¹ niepe³nosprawnych, 4) partycypacyjna – mo¿liwoœæ prowadzenia debat i g³osowania w Internecie, 5) organizatorska – tworzenie warunków konkurencyjnoœci na rynku,

6) ochronna i kontrolna – stworzenie mechanizmów obrony obywateli i instytucji przed wirtualn¹ przestêpczoœci¹.

Rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego obejmuje: m pe³n¹ liberalizacjê rynku,

m rozleg³¹ infrastrukturê telekomunikacyjn¹, m spójne i przejrzyste prawodawstwo, m nak³ady finansowe na badania i rozwój,

m nieskrêpowany dostêp do sieci wszystkich operatorów, m szeroki i tani dostêp do Internetu,

m publiczny dostêp do informacji,

m umiejêtnoœæ wymiany danych bez wzglêdu na odleg³oœæ, m wysoki odsetek zatrudnienia w us³ugach.

Wiemy wiêc ju¿ co to jest spo³eczeñstwo informacyjne, czym siê charakteryzuje i co obejmuje stosowane powszechnie pojêcie rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego.

Do tych elementów rozwoju bêdziemy siê odnosiæ w dalszej czêœci naszej analizy. Dla pe³nego okreœlenia postawionego problemu konieczne jest jeszcze zdefiniowanie pojêæ infor-macja i geoinforinfor-macja. Tak wiêc inforinfor-macja (³ac. informatio – wyobra¿enie, pojêcie) to pojêcie o wielu definicjach w ró¿nych dziedzinach. Zasadniczo mamy dwa podstawowe punkty widzenia na informacjê. Pierwszy, który mo¿na nazwaæ obiektywnym i wywodzi siê z fizyki i matematyki, gdzie informacja oznacza pewn¹ w³asnoœæ fizyczn¹ lub strukturaln¹ obiektów, i drugi, subiektywny, gdzie informacj¹ jest to, co umys³ jest w stanie przetworzyæ i wykorzystaæ do w³asnych celów (wed³ug Wikipedii). Pojêcie informacji wi¹¿e siê z pojê-ciem danych, które u¿ywane s¹ do zapisu informacji. Czêsto zauwa¿a siê zale¿noœæ, ¿e dane umieszczone w okreœlonym kontekœcie staja siê informacj¹.

A interesuj¹ca nas geoinformacja to informacja o Ziemi, a zw³aszcza o jej powierzchni oraz zjawiskach i obiektach powi¹zanych z t¹ powierzchni¹. W potocznym jêzyku termin geoinformacja stosowany jest wymiennie z terminami informacja przestrzenna (geoprze-strzenna) i informacja geograficzna. W dyrektywie INSPIRE definiuje siê dane przestrzen-ne, jako wszelkie dane odnosz¹ce siê bezpoœrednio lub poœrednio odniesione do okreœlonego po³o¿enia lub obszaru geograficznego. Wynika st¹d definicja informacji przestrzennej, jako dowolnej informacji odnosz¹cej siê bezpoœrednio lub poœrednio odniesionej do okreœlonego po³o¿enia i obszaru geograficznej. Definicje te rozpatrywane s¹ szerzej w Leksykonie geo-matycznym (www.ptip.org.pl).

Geoinformatyka jest dziedzin¹ zajmuj¹c¹ siê stosowaniem informatyki w naukach o Zie-mi. Geomatyka okreœlana jest w ró¿ny sposób, wed³ug Oxford English Dictionary Online (2004) geomatyka jest matematyk¹ Ziemi, tj. nauk¹ o pozyskiwaniu, analizie i interpretacji danych, zw³aszcza pomiarowych, które odnosz¹ siê do powierzchni Ziemi.

Czyli trywializuj¹c problem z jednej strony mamy koncepcjê, a z drugiej narzêdzia do jej realizacji i okreœlenia po³o¿enia na powierzchni Ziemi wzglêdem pozosta³ych obiektów. Spró-bujmy wiêc przeprowadziæ krótka analizê jak rozwój systemów zwi¹zanych z przestrzenna prezentacj¹ œwiata rzeczywistego mo¿e wp³yn¹æ na zdefiniowane ju¿ elementy rozwoju spo-³eczeñstwa informacyjnego.

Czynniki wp³ywaj¹ce na rozwój spo³eczeñstwa

informacyjnego w aspekcie geoinformacji

Zacznijmy nasz¹ analizê od czynników technologicznych, które w zasadzie mo¿na trak-towaæ jako czynniki zewnêtrzne dla geoinformacji. S¹ to: rozleg³a infrastruktura telekomuni-kacyjna oraz szeroki i tani dostêp do Internetu. W tych wydawa³o by siê ca³kowicie ze-wnêtrznych obszarach rozwój geoinformacji ma swój niema³y wp³yw. Wzajemne oddzia³y-wanie ma charakter swoistego sprzê¿enia zwrotnego. Dynamiczny rozwój us³ug telekomu-nikacyjnych, szczególnie technologii mobilnej i bezprzewodowego dostêpu do Internetu spo-wodowa³, ¿e nast¹pi³ gwa³towny rozwój systemów projektowania lokalizacji stacji transmi-syjnych dla sieci telekomunikacyjnych operatorów technologii komórkowej. Podstawowym narzêdziem projektowania tych sieci by³y systemy symulacji rozchodzenia siê fal radiowych i wyznaczania stosownych lokalizacji masztów nadawczych, oparte na technologii GIS. Aby by³y mo¿liwe do wykorzystania nale¿a³o stworzyæ odpowiednie mapy i przestrzenne cyfro-we modele terenu. To zapotrzebowanie spowodowa³o gwa³towny rozwój cyfrowych zaso-bów informacji przestrzennej i jednoczeœnie standaryzacjê udostêpnianej do tych symulacji informacji. Poniewa¿ takie zasoby powsta³y, stworzy³o to mo¿liwoœæ udostêpniania ich przez Internet, co zamknie pêtlê sprzê¿enia i spowoduje wzrost zapotrzebowania na sieci szeroko-pasmowe, bo przekaz tej informacji wymaga znacznie wiêkszych przepustowoœci, ni¿ do-tychczasowe.

Budowa systemów geoinformacyjnych z natury swojej nie ma charakteru lokalnego, ale jest procesem globalnym. Konieczne jest wiêc uzgodnienie miêdzynarodowych wymagañ, aby doprowadziæ do miêdzynarodowej standaryzacji danych, systemów informacyjnych, narzêdzi informatycznych. Systemy budowane w poszczególnych krajach powinny byæ interoperacyj-ne, zarówno w warstwie techniczno-technologicznej, jak i informacyjnej. Takie dzia³ania do-prowadzi³y do powstania miêdzynarodowych regulacji prawnych, z których zasadnicze zna-czenie dla rozwoju geoinformacji w Polsce ma dyrektywa INSPIRE. Przyjêcie tej dyrektywy poci¹ga za sob¹ koniecznoœæ uporz¹dkowania prawodawstwa krajowego i przystosowania go do nowych zadañ. Wed³ug dyrektywy INSPIRE nale¿y uruchomiæ w krajach cz³onkowskich UE mo¿liwoœæ realizowania w systemie geoinformacji nastêpuj¹cych us³ug:

m us³ug wyszukiwania, umo¿liwiaj¹cych przeszukiwanie zestawów danych przestrzen-nych oraz zwi¹zaprzestrzen-nych z nimi us³ug na podstawie zawartoœci odpowiadaj¹cych im metadanych oraz pokazywanie zawartoœci metadanych;

m us³ug przegl¹dania, umo¿liwiaj¹cych, jako minimum, wyœwietlanie, nawigowanie, zbli¿anie i oddalanie, przesuwanie lub nak³adanie zestawów danych przestrzennych oraz wyœwietlanie informacji z legendy i istotnej zawartoœci metadanych;

m us³ug pobierania, umo¿liwiaj¹cych pobieranie kopii kompletnych zestawów danych przestrzennych lub czêœci takich zestawów;

m us³ug przekszta³cania, umo¿liwiaj¹cych przekszta³canie zestawów danych przestrzen-nych;

m us³ug typu „wywo³aj us³ugi danych przestrzennych”, umo¿liwiaj¹cych wywo³ywanie us³ug zwi¹zanych z danymi.

Powy¿sze us³ugi powinny byæ proste w u¿yciu i dostêpne za poœrednictwem Internetu lub innego odpowiedniego, publicznie dostêpnego œrodka telekomunikacji. Tak wiêc realiza-cja tej dyrektywy w omawianym obszarze bêdzie mia³a bezpoœredni wp³yw na pe³n¹ liberali-zacjê rynku, spójne i przejrzyste prawodawstwo, publiczny dostêp do informacji, umiejêt-noœæ wymiany danych bez wzglêdu na odleg³oœæ.

Wymienione us³ugi bêd¹ umo¿liwia³y w polskich warunkach korzystanie z tak gromadzo-nych informacji: urzêdom administracji rz¹dowej i samorz¹dowej, agencjom rz¹dowym i samorz¹dowym, wszelakim instytucjom tworz¹cym tematyczne bazy danych, podmiotom gospodarczym/firmom komercyjnym, uczelniom i wreszcie wszystkim zainteresowanym obywatelom.

Budowa systemów spe³niajacych zapisy dyrektywy INSPIRE wymaga przestrzegania standardów miêdzynarodowych we wszystkich krajach UE. Takie podejœcie pozwala na rzeczywiste stworzenie systemu nieograniczonego dostêpu do informacji i wymiany da-nych. Podstawowe standardy które nale¿y uwzglêdniæ w budowaniu systemów opartych o dyrektywê INSPIRE to:

m standardy ISO serii 19100 (wynik prac zespo³u TC 211 – informacja geograficzna): – ISO 19109 Regu³y dla schematu aplikacyjnego (formalny opis modelu pojêciowego)

porz¹dkuj¹cy zawartoœæ i strukturê danych oraz operacje manipulowania danymi oraz ich przetwarzania,

– ISO 19110 Metodyka katalogowania obiektów (s³ownik przechowuj¹cy definicje i opisy typów obiektów,

– ISO 19115 Metadane,

– ISO 19128 Przywo³ywanie serwisów,

m specyfikacje OGC (Open Geospatial Consortium) w zakresie us³ug katalogowych. Inne wa¿ne standardy serii 19100, o których nale¿y pamiêtaæ, to:

m ISO 19103 Jêzyk schematu pojêciowego (zastosowanie UML),

m ISO 19136 Jêzyk GML (metoda kodowania danych przestrzennych na potrzeby ich trans-feru),

m ISO 19139 Specyfikacja implementacji metadanych.

W Polsce inicjatyw¹, która mo¿e stanowiæ rzeczywist¹ si³ê napêdow¹ dla tworzenia sys-temów geoinformacyjnych wspieraj¹cych rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego jest pro-jekt GEOPORTAL. Ju¿ samo umieszczenie w ubieg³ym roku, na portalu internetowym www.geoportal.gov.pl, prototypu tego systemu spotka³o siê z szerokim pozytywnym odze-wem potencjalnych u¿ytkowników. Podobnie pozytywny odbiór by³ na ca³ym œwiecie, gdy uruchomiono w Google dostêp do map satelitarnych praktycznie ca³ej kuli ziemskiej. Wiele osób przyzwyczai³o siê ju¿ do nieskrêpowanego dostêpu do informacji przestrzennej, jak¹ oferuj¹ te zasoby informacyjne. Ale budowa takiego powszechnie dostêpnego systemu geo-informacyjnego w Polsce ma te¿ dodatkowe walory.

System GEOPORTAL, realizowany w ramach projektu GEOPORTAL, obejmuje bowiem dzia³ania, rozwi¹zania organizacyjne i œrodki techniczne niezbêdne do:

m standaryzacji danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych,

m harmonizacji danych przestrzennych, powstaj¹cych dotychczas w ró¿norodnych sys-temach, oraz ich pozyskiwania, aktualizacji i przetwarzania,

m udostêpniania danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych. Budowanie systemu GEOPORTAL pozwala te¿ na:

m szerokie udostêpnianie danych referencyjnych geodezyjnych i kartograficznych oraz zwi¹zanych z nimi us³ug dla obywateli, spo³eczeñstwa, gospodarki,

m usprawnianie dzia³ania s³u¿by geodezyjnej i kartograficznej,

m uporz¹dkowanie infrastruktury informacji geodezyjnej i kartograficznej:

– wprowadzenie standardów danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych, – harmonizacjê danych georeferencyjnych, znajduj¹cych siê w PZGiK,

m praktyczne zainicjowanie tworzenia powszechnej infrastruktury informacji przestrzennej w Polsce.

Niestety zmiany, jakie zosta³y wprowadzone do realizacji tego projektu w 2007 roku nie s¹ opublikowane i z tego wzglêdu nie mam mo¿liwoœci przedstawienia, jaki bêdzie jego docelowy kszta³t i sposób realizacji.

Ale systemy geoinformacyjne nie czekaj¹ na budowê GEOPORTALU, bo jak wiadomo spo³eczeñstwo informacyjne nie znosi monopolu i ograniczeñ. Najbardziej widocznym po-wszechnym zastosowaniem tych systemów s¹ dzisiaj urz¹dzenia do nawigacji satelitarnej, dostêpnie praktycznie wszêdzie, w ró¿nych wersjach, dla pieszych i zmotoryzowanych. To jeden z najszybciej rozwijaj¹cych siê systemów geoinformacyjnych oferuj¹cych ka¿demu u¿ytkownikowi znacznie wiêksz¹ funkcjonalnoœæ ni¿ tradycyjne atlasy samochodowe. Jesz-cze trochê narzekamy na jakoœæ map i system aktualizacji, ale ka¿da nowa wersja takiego systemu zawiera coraz wiêcej i coraz lepiej aktualizowanej informacji. To jest praktyczny przyk³ad wp³ywu geoinformacji na rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego.

Drugim obszarem, w którym zastosowano dane przestrzenne na wielk¹ skalê, jest Zinte-growany System Zarz¹dzania i Kontroli (IACS). W IACS wykorzystuje siê zasób danych przestrzennych, specjalnie znormalizowanych i opracowanych, w celu weryfikacji popraw-noœci wniosków sk³adanych przez rolników w ramach systemu dop³at bezpoœrednich. Dane te pozwalaj¹ nie tylko zweryfikowaæ wielkoœæ dzia³ek, które zosta³y zg³oszone do dop³at, ale tak¿e okreœliæ rodzaj ich zagospodarowania. W tym celu wykorzystuje siê, oprócz danych z PZGiK, tak¿e dane ze zdjêæ lotniczych i satelitarnych.

Podsumowanie

Z tej krótkiej analizy w sposób oczywisty wynika, ¿e podstaw¹ dla korzystania z nowo-czesnych technologii s¹ wiedza i umiejêtnoœci. Budowanie spo³eczeñstwa informacyjnego musi wiêc uwzglêdniaæ przede wszystkim w³aœciwe wychowanie i edukacjê. Tylko nabycie przez jak najszersze grono ludzi nowatorskich zachowañ, pe³nych umiejêtnoœci korzystania z technologii i zgromadzonej informacji, jest w stanie wytworzyæ niezbêdn¹ w skali œwiata masê krytyczn¹.

Dla tych wszystkich, którzy nie zrozumieli i nie rozumiej¹ rewolucji informacyjnej nie wykorzystanie szansy, jak¹ ona stwarza mo¿e byæ groŸne, tak jak w poprzednich wiekach by³ groŸny analfabetyzm. Zjawisko tak zwanego „wykluczenia cyfrowego” jest niebezpiecz-ne zarówno dla mniejszych grup spo³ecznych, jak i dla ca³ych krajów. Mo¿e zamiast szansy na dogonienie innych doprowadziæ do pog³êbienia dramatycznych ró¿nic w ¿yciu, kulturze materialnej i dostêpie do dóbr nauki, czy kultury, a w efekcie do oczekiwanego poziomu ¿ycia.

Wychowanie i edukacja w duchu nowych idei nie mog¹ byæ wiêc adresowane tylko do ograniczonych grup, ale musz¹ byæ kierowane do wszystkich ludzi. Rozwój geoinformacji jest jednym z widocznych elementów tego procesu.

Literatura

Bell D., 1973: The Coming of Post-Industrial Society: A Venture in Social Forecasting. New York: Basic Books.

Ito Y., 1980: The ‘Johoka Shakai’ approach to the study of communication in Japan. Keio Communication Review 1 (marzec, 1980).

GaŸdzicki J., 2004: Spo³eczeñstwo obywatelskie, informacyjne, geoinformacyjne, Geodeta – Magazyn Geo-informacyjny 1 (104), Styczeñ.

Aslesen L., 2003: Spatial Information In the Information Society, Cambridge Conference, Paper 4D.1. Plan eEurope 2005 Information Society for All, Sewilla 2005.

Ustawa z dnia 17 lutego 2005 o informatyzacji dzia³alnoœci podmiotów realizuj¹cych zadania publiczne, Dz.U. Nr 64, poz.565 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 65 i Nr 73, poz. 501.

Raport Komisji Europejskiej „European Interoperability Framework For Pan-European e-Government Servi-ces”, Brussels, 13.2.2006, COM (2006) 45 final.

ród³a internetowe

Dyrektywa INSPIRE, Directive 2007/2/EC of the European Parliament and of the Council of 14 March 2007 establishing an Infrastructure for Spatial Information in the European Community (INSPIRE) was publi-shed in the official Journal on the 25th April 2007, www.ec-gis.org/inspire/

Global Spatial Data Infrastructure: www.gsdi.org Open Geospatial Consortium: www.opengeospatial.org

Summary

The development of the idea of information society is connected with many fields of activity. Geoinfor-mation is one of them. Its dynamic development is related to the usage of inforGeoinfor-mation technology in obtaining, processing, analyzing and making accessible the geographical information. The key ele-ments contributing to the development of information society and their relation to the development of geoinformation are discussed in this paper. Particularly, the INSPIRE Directive is of great importance in this process. The author also presents practical examples of geoinformation usages in the informa-tion society processes.

dr in¿. Wies³aw Paluszyñski Wiceprezes Zarz¹du G³ównego

Polskiego Towarzystwa Informatycznego wieslawp@pol.pl