Orzecznictwo Wyższej Komisji Dyscyplinarnej

Orzecznictwo Wyższej Komisji

Dyscyplinarnej

Palestra 1/3, 123-130

O

r z e c z n i c t w o

Hyzsze/ K o m i s j i D y s c y p l i n a r n e j

P O S T A N O W IE N IE z d n ia 9 lu te g o 1957 r. (W. K. D. 5/57) T y m c z a s o w e z a w ie sz e n ie w c z y n ­ n o ś c ia c h z a w o d o w y c h p rz e w id z ia n e w a r t . 96 u st. 2 i 3 u s ta w y z d n ia 27 c z e rw c a 1950 r . o u s tr o ju a d w o k a ­ t u r y w b rz m ie n iu u s ta lo n y m p rz e z a r t. 1 p k t 23 u s ta w y z d n ia 19 lis to ­ p a d a 1956 r . (Dz. U. N r 54, poz. 348) J e s t ś r o d k ie m z a p o b ie g a ją c y m , k tó r y m o że b y ć o rz e c z o n y ty lk o ze w z g lę d u n a in te r e s p u b lic z n y . W p ro w a d z o n a p o w y ż sz ą n o w e lą n a ty c h m ia s to w a w y ­ k o n a ln o ś ć p o s ta n o w ie n ia o ty m c z a so ­ w y m z a w ie s z e n iu p o d k re ś la c h a r a k t e r p r e w e n c y jn y te g o śro d k a , k tó r y n ie m o ż e słu ż y ć a n i c e lo m r e p r e s ji d y s c y ­ p li n a r n e j , a n i te ż p rz y m u so w e g o w y ­ k o n a n ia . T y m c z a s o w e z a w ie sz e n ie , k t ó r e je s z c z e p r z e d ro z p o z n a n ie m s p r a w y d y s c y p lin a r n e j p o z b a w ia a d ­ w o k a ta ze s k u tk ie m n a ty c h m ia s to ­ w y m p r a w a p r a k t y k i, a ty m sa m y m i ś r o d k ó w u tr z y m a n i a — p o w in n o by ć p o łą c z o n e ze sz c z e g ó ln ie w n ik liw ą o c e ­ n ą s y t u a c ji i w y k a z a n ie m k o n ie c z n o śc i n ie z w ło c z n e j in g e r e n c ji d la o d w ró c e n ia s t a n u re a ln e g o i is to tn e g o z a g ro ż e n ia in te re s o w i p u b lic z n e m u . P O S T A N O W IE N IE z d n ia 13 k w ie tn ia 1957 r. (W. K. D. Og. 4/57) W n io se k o p rz e k a z a n ie s p r a w y i n ­ n e j k o m is ji d y s c y p lin a r n e j w tr y b ie § 1 u s t. 4 ro z p o rz ą d z e n ia z 14.V III. 1950 r . (Dz. U. N r 35, poz. 320) n ie m oże b y ć (poza w y p a d k ie m p r z e w i­ d z ia n y m w § 9 teg o ż ro z p o rz ą d z e n ia ) u w z g lę d n io n y p rz e d w n ie s ie n ie m a k tu o sk a rż e n ia .

D nia 13 k w ie tn ia 1957 r. Wyższa K om isja D y scy p lin arn a po rozpozna­ n iu w n io sk u R zecznika D y scy p lin arn e­ go R ad y A dw okackiej w W o p rz e ­ k az an ie sp raw y adw okatów X, Y i Z (R. D. 10/56) d o rozpoznania W oje­ w ódzkiej K om isji D y scyplinarnej w W, p o s t a n o w i ł a :

w niosek R zecznika D yscyplinarnego W ojew ódzkiej R a d y A dw okackiej w W pozostaw ić bez rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Z mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia M in istra S praw ied liw o ści z d n ia 14 sie rp n ia >1950 r. o o rganizacji w ładz p ow ołanych do pro w ad zen ia dochodzeń i o rze k an ia w sp ra w a c h d y sc y p lin a r­ n ych ad w o k ató w oraz o try b ie p o stę­ p o w an ia d yscyplinarnego (Dz. U. N r 35, poz. 320) W yższa K om isja D yscy­ p lin a rn a „ze w zględu n a w ażny in te re s

124 ORZECZNICTWO WYŻSZEJ KOM. DYSCYPL. 7\Jr 3

publiczny — n a w niosek ^/łaściw ej k om isji d y sc y p lin a rn e j, p r o k u ra to r a lu b rzecznika dyscy p lin arn eg o — m o­ że przekazać sp ra w ą in n e j w ojew ódz­ kiej ko m isji d y sc y p lin a rn e j; p rz e k a z a ­ n ie m oże n a stą p ić n ie później ja k do rozpoczęcia ro zp raw y w p ie rw sz ej in ­ sta n c ji”.

Pow ołany p rze p is o k reśla w y ra źn ie n ajpóźniejsze s ta d iu m sp raw y , w k tó ­ ry m p rze k aza n ie może n astąp ić, n ie w skazuje n a to m ia st n ajw cześniejszego stadium , od k tó reg o p rze k a z a n ie je s t dopuszczalne. Je d n a k ż e z u ży ty ch w ty m przepisie w yrazów „m oże p r z e k a ­ zać sp raw ę” w yn ik a, że p rze k a z a n ie je s t dopiero w ted y dopuszczalne, gdy sp ra w a je st ju ż w szczęta w k o m isji d y scyplinarnej.

Z godnie z § 3, 20 i 21 ro zp o rzą d ze­ n ia k om isja d y sc y p lin a rn a , poza w y ­ padkiem zastosow ania tym czasow ego zawie&zenia w czynnościach członka izby (§ 9 rozporządzenia), w szczyna postępow anie ty lk o n a p o d sta w ie a k tu osk arżen ia w niesionego p rzez o sk a rż y ­ ciela. Do tej w ięc chw ili n ie m a je sz ­ cze sp raw y w k o m isji d y sc y p lin a rn e j, a okoliczność, ż e toczy się dochodzenie p rzeciw ko obw inionem u, n ie zm ienia tego sta n u rzeczy, gdyż o rg a n y u p r a w ­ nione do p ro w a d ze n ia dochodzenia (rzecznik dyscyplinarny, p ro k u ra to r) , nie są o rg an am i k o m isji d yscypli­ n arn e j.

P rzy jęcie innego sta n o w isk a i u z n a ­ n ie dopuszczalności przeK azania s p r a ­ w y jeszcze n ię w szczętej w ko m isji d y scy p lin arn ej m iałoby te n s k u te k ,, że W yższa K om isja D y scy p lin arn a orze­ k ałab y o p rze k aza n iu spraw y, k tó r a — być m oże — w cale n ie będ zie w szczę­ ta przez o skarżyciela w obec b ra k u po d staw do w n iesien ia a k tu o s k a rż e ­ nia, oraz że m u siała b y orzekać o p rz e ­ k azan iu tak iej e w e n tu a ln e j ty lko s p r a ­

w y bez rzeczyw istej m ożności oceny w agi i c h a r a k te ru za rzu tó w p o sta w io ­ nych obw inionem u, gdyż za rz u ty te n ie zostały jeszcze przez osk arżen ie sform ułow ane, a ty m sam ym bez m oż­ ności oceny, czy zachodzi konieczność przekazania.

W obec tego, że w spraw ie n in ie j­ szej a k t o sk a rż en ia n ie został jeszcze w niesiony, należało pozostaw ić w n io ­ sek rzecznika d yscyplinarnego bez roz­ pozn an ia ja k o przedw czesny.

P O S T A N O W IE N IE z d n ia 27 k w ie tn ia 1957 r. (W. K. D, 7/57) P o s tę p o w a n ie z w n io sk u o w y d a le ­ n ie z a d w o k a tu r y w tr y b ie a r t . 82 u st. 2 u s ta w y o u s t r o ju a d w o k a tu r y (Dz. U. z 1957 r. N r 13, poz. 74) ze w z g lę d u n a c z y n p o p e łn io n y p rz e d w p is e m n a lis tę — je ż e li cz y n te n n ie b y ł z n a n y ra d z ie a d w o k a c k ie j w c h w i­ li w p isu , a s ta n o w iłb y p rz e s z k o d ę do w p is u — je s t p o s tę p o w a n ie m s u i g e - n e ris , w k tó r y m n ie m oże m ie ć z a s to ­ s o w a n ia p rz e d a w n ie n ie d y s c y p lin a rn e p rz e w id z ia n e w a r t . 86 te j u s ta w y a n i te ż z a k a z w sz c z ę c ia p o s tę p o w a n ia d y ­ s c y p lin a rn e g o z a w a r ty w a r t. 84 u s t. 2 u s ta w y , g d y s p r a w o w a n ie u rz ę d u lu b m a n d a tu u s ta ło p r z e d w p is e m n a lis tę . D nia 27 k w ie tn ia 1957 r. W yższś K om isja D yscyplinarna, po rozpozna­ n iu odw ołania obw inionego adw. X od p o stan o w ien ia W ojew ódzkiej K om isji D y scyplinarnej w S z dnia 5 stycznia 1957 r. (R. D. 41/56) w sp raw ie ty m ­ czasowego zaw ieszenia w czynnościach zaw odow ych, p o s t a n o w i ł a :

zaskarżone p o sta n o w ien ie za tw ie r­ dzić.

Nr 3 O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y S C Y P L . ₁₂₅

U z a s a d n i e n i e

N a w niosek Rzecznika D yscy p lin ar­ nego W ojew ódzkiej R ady A dw okackiej

w S z d n ia 21.XII.1956 r. w spraw ie R. D. 41/56 W ojew ódzka K om isja D y­ sc y p lin a rn a w S postanow ieniem z dn. 5.1.57 r. zaw iesiła adw . X w S w czyn­ n ościach zaw odowych.

O d powyższego postan o w ien ia od­ w ołał się adw . X żądając: 1) u chylenia zaskarżonego postanow ienia i 2) um o­ rze n ia postępow ania d yscyplinarnego

z pow o d u przed aw n ien ia, gdyż czyny rzekom o p rzez niego popełnione n a sta n o w isk u p rac o w n ik a W. U. B. P. w S m ia ły m iejsce przed 11 laty, a p o ­ stę p o w an ie dyscy p lin arn e w szczęto po u p ły w ie 10 la t; ponadto postępow anie to je s t „bezp raw n e” ze w zględu n a w y ra ź n e brzm ien ie art. 97 p k t 2 ust. o u str. adw ., gdyż an i w łaściw a w ła ­ d za ad m in istra cy jn a , ani też s ą d k a r ­ n y n ie w ydały orzeczenia w zw iązku ze sp raw o w an ie m przez niego czynno­ ści urzędow ych w W. U. B. P.

1. W yższa K om isja D yscyplinarna po ro zpoznaniu odw ołania u sta liła n a ­ stę p u ją c y sta n spraw y:

R zecznik D yscyplinarny, w nosząc 0 zaw ieszenie w czynnościach zaw odo­ w ych, zarzucił adw . X, iż w la tac h 1946 i 1947, będąc pracow nikiem W. U. B. P . w S, stosow ał niedopusz­ cz aln e m etody w śledztw ie, w czasie p rz e słu c h iw a n ia osób aresztow anych b ił i zm uszał je do sk ła d a n ia n ie ­ p raw d ziw y c h zeznań, tj. dopuszczał się czynów n ie lic u jąc y ch z godnością a d ­ w o k ata , p rz y czym czyny te n ie były z n a n e R adzie A dw okackiej przed w p i­ sa n ie m go n a listę adw okatów .

W a k ta c h d y sc y p lin a rn y c h z n a jd u ją się o b sz arn e zeznania św iad k ó w A, B 1 C, k tó rzy stw ierdzili, iż adw . X j a ­ ko ów czesny fu n k c jo n a riu sz W. U. B. P. znęcał się n a d nim i, bił, policz­

kow ał, kopał, p rzy sta w ia ł p isto let do głow y, d o m a g ają c się p rzy z n an ia do czynów nie popełnionych.

W ojew ódzka K o m isja D yscy p lin ar­ na, zaw ieszając w czynnościach zaw o­ dow ych adw . X, w yszła z założenia, że gd y b y te f a k ty — ja k o stw ierdzone — z n a n e b y ły R adzie A dw okackiej, s ta ­ n o w iłyby n ie w ą tp liw ie przeszkodę do wipisu n a lis tę adw okatów , gdyż z m o­ cy a rt. 40 p k t 1 i 3 u sta w y o u str. adw . n a listę adw okatów m oże być w p isa n y ten , k to d aje ręk o jm ię w y­ k o n y w a n ia zaw o d u ad w o k a ta zgodnie z za d an iam i a d w o k a tu ry w P olsce L u ­ dow ej i je s t n ieskazitelnego c h a ra k ­ teru.

2. W yższa K o m isja D yscy p lin arn a po z b a d an iu fak ty czn eg o m a te ria łu ze­ b ran e g o w p o stę p o w an iu d y sc y p lin a r­ nym , n ie p rz e są d z a ją c m erytorycznego orzeczenia w te j spraw ie, zw ażyła, co n a s tę p u je w zw iązk u z za rzu ta m i od ­ w ołania:

W brew tw ie rd z en io m odw ołania p rzy ją ć należy , że czyny zarzucone adw . X m a ją ce ch y p rze stęp stw a z art. 248 § 2 k. k., zagrożonego k a rą w ię ­ zienia d o la t 10, w obec czego, stosow ­ n ie do a rt. 86 lit. b) k . k. i art. 86 p k t 2 u sta w y o u s tn adw., w szczęcie p o stę p o w an ia d yscyplinarnego w n i­ niejszej sp ra w ie p rze d aw n ia sdę po u p ły w ie la t 10.

Z d a n y c h w sp raw ie w ynika, że g w ałty fizyczne i psychiczne, ja k ic h — w św ietle tw ie rd z e ń św iadków — m ia ł się dopuścić adw . X n a osobach A i C, m ia ły m iejsce w połow ie stycznia 1947 r., a n a osobie B — w lip c u 1946 r. P o n iew aż p o stęp o w an ie dyscypli­ n a rn e w tej sp ra w ie zostało wszczęte dn. 21.XII.1956' r., a w ięc p rze d u p ły ­ w em 10 lat, jeśli idzie o A i C, p rze­ to zgłoszony p rze z adw . X zarzu t p rz e d a w n ie n ia uznać należy za bez­ zasadny.

126 O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y S C Y P L . Nr 3

3. R ów nież za bezzasadny uznać

należy z a rz u t „bezpraw ności” p o stęp o ­ w an ia d yscyplinarnego za w zg lęd u na rzekom ą o b razę a rt. 97 p k t 2 u sta w y o u str. adw .

O dpow iedzialności d y scy p lin arn ej po d leg ają w zasadzie adw okaci i ap li­ kanci adw okaccy bądź to za n a ru sz e ­ n ie obow iązków zaw odow ych, b ąd ź to za p o stęp o w an ie sprzeczne z in teresem m as p rac u jąc y ch , z zasadam i p raw a, słuszności lu b godności — po w p isa ­ n iu n a lis tę adw okatów . N iezależnie je d n a k od pow yższych p o d sta w odpo­ w iedzialności d y sc y p lin a rn e j ad w o k a t m oże być w ydalony z ad w o k a tu ry w p o stę p o w an iu d y sc y p lin a rn y m ze w zględu n a czyn p o pełniony p rze d w pisem n a listę adw okatów , jeżeli czyn te n n ie b y ł znany rad z ie adw o­ k ac k ie j w ch w ili w pisu, a stan o w iłb y przeszkodę do tego w pisu, i to bez w zględu n a u p ły w czasu od ch w ili po ­ pełn ien ia czynów dyskw alifik u jący ch . N a zasadzie a rt. 40 u sta w y o ustr. adw . z 27.VI.1950 r. n a listę ad w o k a­ tów m oże być w p isan y ten, k to je s t nieskazitelnego c h a ra k te ru , ergo — je s t godnym stan o w isk a adw o k ata. W szelkie czyny d y sk w a lifik u ją c e oso­ bę u b ie g ają cą się o w p is n a lis tę a d ­ w okatów i czyniące ją przez to n ie­ godną tego stanow iska, k tó re to czyny nie były z n a n e w chw ili w pisu, a sta ­ now iłyby p rzeszkodę do tego w pisu, p o ciągają za so b ą konieczność w y d a ­ n ia w p o stę p o w an iu d y scy p lin arn y m orzeczenia co do ew en tu aln eg o w y d a­ le n ia z a d w o k a tu ry , n iezależnie od te ­ go, ja k i o k res u p ły n ą ł od ch w ili po­ p ełn ien ia ty c h że czynów.

N ieskazitelność c h a r a k te ru była zaw sze isto tn y m w a ru n k ie m w p isu na listę adw okatów . I ta k rozporządzanie Prez. R zplitej z 7.X.1932 r. (Dz. U. N r 86, poz. 708) w a rt. 9 ro zdziału II (W arunki p rzy ję cia do ad w o k a tu ry )

stanow iło, że n a listę adw o k ató w b ę­ dzie w p isan y ten, k to je s t n ie sk az ite l­ nego c h a ra k te ru . P o d o b n ie u jm ow ało tę k w estię p raw o o u s tr . adw . z 4,V. 1938 r. w a rt. 57 lit. b („jest n iesk azi­ telnego c h a ra k te ru ”). R ów nież obecnie obow iązująca ustaw a, ja k ju ż zazna­ czono w yżej, sta w ia te n sam w a r u ­ n e k w a rt. 40 p k t 3.

W yższa K o m isja D y scy p lin arn a uznała za b ezzasadny z a rz u t o b raz y a rt. 84 p k t Z ust. o u str. adw . (daw ­ niejszy a rt. 97). Pow yższy p rz e p is m oże m ieć zastosow anie tylk o w w y ­ p a d k u p o sta w ien ia za rz u tu ad w o k ato ­ w i w zw iązku ze spraw o w an iem czyn­ ności w ym ienionych w a rt. 41 p k t 1 ust. o u str. adw . albo spraw o w an iem u rzę d u lu b m a n d a tu publicznego w tym okresie, w k tó ry m w m yśl art. 123 ust. o u str. adw . w d aw n y m b rzm ien iu w olno było łączyć te n u rzą d lu b m a n d a t z zaw odem ad w o k ata do dnia 3il.XII.1955 r.

M ając n a w zględzie powyższe d a ­ ne, W yższa K om isja D y scy p lin arn a p o stanow iła zask arżo n e p o stan o w ien ie W ojew ódzkiej K om isji D y scy p lin arn ej w S z d n ia 5.1.1957 r. zatw ierdzić. PO STA N O W IEN IE z d n ia 27 k w ietn ia. 1957 r. (W. K. D. .21/57) U w z g lę d n ie n ie w n io s k u o ty m c z a ­ so w e z a w ie s z e n ie w c z y n n o ściach z a ­ w o d o w y c h p r z e d s p re c y z o w a n ie m z a ­ rz u tó w w a k c ie o s k a r ż e n ia m oże n a ­ s tą p ić ty lk o w ó w c z a s, g d y in te r e s p u ­ b lic z n y w y m a g a n a ty c h m ia s to w e g o w k ro c z e n ia , a z w ło k a w sp o rz ą d z e n iu a k tu o s k a r ż e n ia j e s t u sp ra w ie d liw io n a .

D nia 27 -kwietnia 1957 r. W yższa K om isja D yscy p lin arn a, po rozpozna­

N r 3 O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y S C Y P L . 12T

n iu odw ołania adw . X od p o stan o w ie­ n ia W ojew ódzkiej K om isji D yscypli­ n a rn e j w G z dn. 29 m a rc a 1957 r. w sp ra w ie tym czasow ego zaw ieszenia w czynnościach zaw odow ych, p o s t a ­ n o w i ł a :

zaskarżone p o stan o w ien ie uchylić. U z a s a d n i e n i e

T ym czasow e zaw ieszenie w czyn­ nościach zaw odow ych przew id zian e w

a rt. 83 ust. 2 i 3 u sta w y z dn. 27.VI. 1950 r. o u s tr o ju a d w o k a tu ry (Dz. U. z 1957 r. N r 13, poz. 74) je s t środkiem zapobiegającym dalszem u p ostępow a­ n iu obw inionego sprzecznem u z zasa­ dam i u stalo n y m i w art. 82 ust. 1 te j­ że ustaw y, sto so w an y m w w y padku, kied y w y m ag a tego in te re s publiczny. Z now elizow anie tego p rze p isu przez u sta w ę z dn. 19.XI.1956 r. (Dz. U. N r . 54, poz. 248), w p ro w a d za jąc ą n a ­ ty c h m ia sto w ą w ykonalność p o stan o ­ w ien ia o tym czasow ym zaw ieszeniu, ty m silniej p o d k reśla p rew e n c y jn y c h a r a k te r tego środka, ja k o n ie m a ją ­ cego służyć celom rep resy jn y m . Jeżeli p rz e to dochodzenie d y scy p lin a rn e je st ju ż n a ukończen iu i a k t o skarżenia m oże być sporządzony w stosunkow o k ró tk im czasie, a n ie zachodzą sżcze- g óln e okoliczności w y m ag ające ze w zględu n a in te re s publiczny n a ty c h ­ m iastow ego w kroczenia, to b ra k p o d ­ s ta w do zastosow ania tym czasow ego zaw ieszenia.

J a k należy sądzić z a k t dyscypli­ n a rn y c h K.D. 5/57 obw inionego adw . X, dochodzenie d y scy p lin arn e, jeżeli n a ­ w et, zdaniem Rzecznika, nie je s t c a ł­ kow icie ukończone, to n ie w ą tp liw ie m o­ gło to n a stą p ić w k ró tk im czasie, co um ożliw iłaby R zecznikow i sporządzenie a k tu o sk arżen ia i m e ry to ry c zn e rozpo­ z n a n ie sp raw y p rzez W ojew ódzką K o­ m isję D y scyplinarną. O R Z E C Z E N IE z d n ia 25 m a j a 1957 r. (W.K.D. 20/57) W ra z ie p rz e k a z a n ia s p r a w y d o k o ­ m is ji d y s c y p lin a r n e j in n e j iz b y a d w o ­ k a c k ie j w tr y b ie § 1 u s t. 4 ro z p o r z ą ­ d z e n ia z 14.V III. 1950 r. (Dz. U. N r 35, poz. 320), w ro z p r a w ie d y s c y p lin a r n e j w z a sa d z ie p o w in ie n b r a ć u d z ia ł rz e c z ­ n ik d y s c y p lin a rn y t e j izb y a d w o k a c ­ k ie j, d o k tó r e j n a le ż y o b w in io n y . N ie - z a w ia d o m ie n ie te g o rz e c z n ik a o t e r m i­ n ie ro z p r a w y s ta n o w i n a r u s z e n ie z a ­ s a d p o s tę p o w a n ia d y s c y p lin a rn e g o , k t ó ­ r e m o że sp o w o d o w a ć u c h y le n ie o r z e ­ cz e n ia i p rz e k a z a n ie s p r a w y d o p o n o w ­ n e g o ro z p o z n a n ia , je ż e li u c h y b ie n ie to m o g ło m ieć w p ły w n a tr e ś ć o rz e c z e n ia d y s c y p lin a rn e g o .

D nia 25 m a ja 1957 r. W yższa K o­ m isja D y scy p lin arn a, po rozpoznaniu sp raw y d y sc y p lin a rn e j ad w . X z o d ­ w o łan ia rzecznika dyscyplinarnego R a­ d y A dw okackiej w A cd orzeczenia W ojew ódzkiej K om isji D yscyplinarnej w W z dn. 23 lu te g o 1957 r., o r z e ­ k ł a :

zaskarżone orzeczenie uchylić i p rz e ­ kazać sp ra w ę W ojew ódzkiej K om isji D y scy p lin arn ej w W do ponow nego roz­ poznania.

U z a s a d n i e n i e

W ojew ódzka K o m isja D y scy p lin arn a w W, k tó re j p rze k aza n o do rozpozna­

n ia sp ra w ę adw . X, członka Izby A d ­ w okackiej w A, obw inionego o znie­ sław ienie dw óch innych członków te j Izby, po przep ro w ad zo n ej w d n iu 23 lu ­ tego 1957 r. ro zp raw ie, u zn a ła obw i­ nionego za w innego zarzucanych m u czynów i w y m ierzy ła m u za to k a rę upom nienia. O d orzeczenia tego złożył:

128 O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y S C Y P L . N r 3

odw ołanie R zecznik D yscy p lin arn y R a­ d y A dw okackiej w A, dom agając się u ch y le n ia zaskarżonego orzeczenia i p rz e k a z a n ia sp raw y d o ponow nego ro z ­ p o z n a n ia bąd ź też zm iany orzeczenia i w y m ie rz en ia k a ry surow szej. W od­ w o ła n iu R zecznik zarzuca w adliw ość p o stę p o w an ia p o le g ają cą n a tym , że w p o stę p o w an iu p rze d W ojew ódzką K o m isją D y scy p lin arn ą n ie b ra ł u d ziału w łaściw y R zecznik D y scy p lin arn y R a d y A dw okackiej w A, o raz polem izuje z u sta le n ia m i K om isji co do s ta n u f a k ­ tycznego, a w szczególności co do p o ­ stę p o w an ia obw inionego, k tó ry już w 3 sp ra w a c h dyscyp lin arn y ch został p r a ­ w om ocnie skazany, a w to k u są d alsze jeszcze jego sp raw y ; ponad to R zecznik p o d k reślił, że obw iniony zm ieniał człon­ kostw o zespołów adw okackich, k tó re d w u k ro tn ie spow odow ały jego p rz e n ie ­ sienie.

W yższa K om isja D y scy p lin arn a zw a­ żyła, co n a stę p u je :

P o d n iesio n y w odw o łan iu z a rz u t w a ­ d liw ości po stęp o w an ia przed W ojew ódz­ k ą K o m isją D y scy p lin arn ą je s t słuszny. J a k to u sta liła W yższa K om isja D yscy­ p lin a r n a w orzeczeniu z dn ia 14.111.

1956 r. N r W.K.D. 26/56 („B iuletyn” N RA n r 2/56 r.), w raz ie p rze k a z a n ia sp ra w y d y sc y p lin a rn e j z w łaściw ej m iejscow o w ojew ódzkiej k om isji d y s­ c y p lin a rn e j do in n ej ko m isji dyscypli­ n a rn e j fu n k c je oskarżyciela p rze d tą o sta tn ią s p ra w u je n a d a l rzecznik dys­ c y p lin a rn y w łaściw ej m iejscow o w oje­ w ódzkiej k o m isji dyscyplinarnej.

Z a k t sp ra w y w ynika, że w p o stę ­ p o w a n iu p rze d W ojew ódzką K om isją D y scy p lin arn ą w W n a ro zp raw ie w d n iu 6.X.1956 r. nie w y stęp o w ał Rzecz­ n ik D y scy p lin arn y Izby A dw okackiej w A , k tó r y n ie był n a w e t zaw iado­ m iony o te rm in ie rozpraw y, n a to m ia st b ra ł u d ział w ro zpraw ie zastępca R zeczn ik a D yscyplinarnego R ady A dw o­

k ac k ie j w W, d elegow any n a ro zp raw ę przez R zecznika D y scy p lin arn eg o tejże R ady. Z ap ad łe w d n iu 2i3.II.1957 r. orze­ czenie zostało d oręczone w d n iu 7.III.

1957 r. R zecznikow i D y scy p lin arn em u R ady A dw okackiej w W, a n astęp n ie n a sk u te k pisem nego w n io sk u R zecz­ n ik a D y scy p lin arn eg o R a d y A d w okac­ kiej w A zostało ono d oręczone d o d a t­ kowo tem uż R zecznikow i, k tó ry n a s tę p ­ nie w niósł odw ołanie.

Z astępca R zecznika D y scyplinarnego N aczelnej R a d y A d w o k ack iej n a roz­

p raw ie odw oław czej w dn. r.

p o p a rł w n io sk i z a w a rte w odw ołaniu R zecznika D yscyplinarnego.

W ty c h w a ru n k a c h n ależ ało ro zw a­ żyć, czy uch y b ien ie p ro ceso w e p o leg a­ ją ce n a b ra k u u d z ia łu w ro zpraw ie dyscy p lin arn ej rzecznika d y sc y p lin a rn e ­ go izby adw okackiej, do k tó re j należy obw iniony, je s t uch y b ien iem istotnym , k tó re m ogło m ieć w pły w n a treść orze­ czenia. J a k w y n ik a z zarzu tó w odw o­ łania, R zecznik D y scy p lin arn y R ady A dw okackiej w A b y ł w p o sia d an iu m a teria łó w dotyczących dotychczasow ej k ara ln o ści d y sc y p lin a rn e j obw inionego, sp ra w d y sc y p lin a rn y c h b ęd ący ch w to ­ k u oraz innych d a n y c h c h a ra k te ry z u ­ jących p o stę p o w an ie obw inionego w z e ­ społach ad w okackich, k tó ry c h był członkiem . M a te ria ły te p o w in n y być znane K om isji D y scy p lin arn ej p rz y w y ­ d aw a n iu orzeczenia w n in ie jsz ej s p ra ­ wie, gdyż m ogły one m ieć w p ły w n a u sta le n ia fak ty c z n e dotyczące osoby ob­ w inionego, a ty m sam ym m ogły w p ły ­ n ąć n a tre ść orzeczenia o k arze. S koro zaś w n in ie jsz ej sp ra w ie n a s tą p iło n a ­ ruszenie zasad p o stę p o w an ia w zakresie u p ra w n ie ń procesow ych stro n y , co m o­ gło m ieć w pły w n a tre ść orzeczenia, a co nie m oże być n a p ra w io n e w po ­ stę p o w an iu odw oław czym bez spow o­ dow ania u tra ty in sta n c ji d la obu stro n — n ależało orzec ja k w se n ten c ji.

P O S T A N O W IE N IE z d n ia 15 c z e rw c a 1957 r. (W.K.D.Og. 5/57) 1. Z m ia n a w sk ła d z ie o so b o w y m k o m is ji d y s c y p lin a r n e j d o k o n a n a n a p o d s ta w ie a r t. 1 p k t 25 u s ta w y z 19.XI. 1956 r. o z m ia n ie u s ta w y o u s tr o ju a d w o k a tu r y (Dz. U. N r 54, poz. 248) n ié ’ m oże p o w o d o w a ć p o n o w n e g o ro z ­ p o z n a n ia s p r a w y w s z c z ę te j p rz e d d n ie m 28.XI.1956 r., a to ze w z g lę d u n a p r z e ­ p is a r t . 6 cyt. u s ta w y , n a k a z u ją c y k o n ­ ty n u a c ję p o s tę p o w a n ia z u w z g lę d n ie ­ n ie m dokonan y c h ju ż czy n n o ści.

2. W n io s e k o p rz e k a z a n ie s p r a w y in n e j k o m is ji d y s c y p lin a r n e j w tr y b ie

9

1 u st. 4 ro z p o rz ą d z e n ia z 14.VIII.1950 r. (Dz. U. N r 35, poz. 320) j e s t ju ż po ro z p o c z ę c iu ro z p r a w y w p ie r w s z e j i n ­ s t a n c ji n ie d o p u s z c z a ln y , c h o c ia ż b y o p ie ­ r a ł s ię n a o k o lic z n o śc ia c h p o w s ta ły c h po ty m te rm in ie .

D nia 15 czerw ca 1957 r. W yższa K o­ m isja D y scy p lin arn a, po rozpoznaniu w niosku R zecznika D yscyplinarnego R ady A dw okackiej w S z dn. 11 m a ja 1957 r. o p rz e k a z a n ie sp raw y adw . X do rozpoznania W ojew ódzkiej K om isji D yscy p lin arn ej w P, p o s t a n o w i ł a :

w niosek R zecznika D yscyplinarnego R ady A dw okackiej w S z dn. 11 m a ja 1957 r. pozostaw ić bez uw zględnienia.

U z a s a d n i e n i e

R zecznik D y scy p lin arn y R ady A d­ w okackiej w S w p iśm ie z ll.V jl957 r. zw rócił się do W yższej K om isji D yscy- plimameij z w nioskiem o p rzek azan ie sp raw y adw . X d o rozpoznania W oje­ w ódzkiej K om isji D y scy p lin arn ej w P,

N r 3 129

m oty w u jąc to tym , że w to k u p o stę ­ pow ania obw iniony został w y b ra n y w i­ cedziekanem R ad y A dw okackiej. P re ­ zes W ojew ódzkiej K om isji D y scy p lin ar­ nej w S przy łączy ł się do w niosku rzecznika d y scy p lin arn eg o zaznaczając, że w zw iązku ze zm ianą k o m is ji dys­ c y p lin arn ej sp ra w a p odlega ro z p a trz e ­ n iu „ocl n o w a”, w obec czego p rze p is § 1 ust. 4 rozporządzenia z 14.VTII. 1950 r. (Dz. U. N r 35, poz. 320), w a ­ ru n k u ją c y p rze k a z a n ie sp raw y n ie póź­ niej ja k do rozpoczęcia ro zp raw y w p ierw szej in stan cji, nie zostałby n a ­ ruszony.

W yższa K o m isja D y scy p lin arn a zw a­ żyła, co n a stę p u je :

J a k w y n ik a z a k t sp raw y o bw inio­ nego ze sk a rg i A z 6.V1II.1952 r., po w niesieniu a k tu osk arżen ia sp ra w a była rozpoznaw ana n a posiedzeniach W oje­ w ódzkiej K om isji D y scy p lin arn ej w S w dn iach 20.IV.1956 r. i 3JC.1955 r., po czym pozostała o n a bez b ie g u od czasu o statn ieg o zarządzenia p rze w o d ­ niczącego z 14.111.1956 r. o w yznacze­ n iu ro zp raw y n a dzień 10.IV.1956 r. M imo b ez p rzy k ła d n ej w p ro st pow olności p o stę p o w an ia dyscyplinarnego w tej spraw ie, je s t rzeczą oczyw istą, że obec­ ne s/tadium procesow e należy określić ja k o sta d iu m „po rozpoczęciu ro zp raw y w p ierw szej in sta n c ji”. T w ierdzenie, ja k o b y n a sk u te k dokonanej w tym czasie zm iany w składzie k o m isji dys­ c y p lin arn ej sp raw a podlegała ro zp o z n a­ n iu „od n o w a ”, pozostaje w sprzecz­ ności z a rt. 6 u sta w y z d n ia 19.XI. 1956 r. o zm ianie u sta w y o u stro ju ad w o k a tu ry (Dz. U. N r 54, poz. 248), k tó ry w y ra źn ie stanow i, że k o m isje d y s­ c y p lin arn e p ow ołane n a p o d sta w ie p rz e ­ O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y 8 C Y P L .

130 O R Z E C Z N IC T W O W Y Ż S Z E J K O M . D Y S C Y P L . Nr $

pisów te j u sta w y ro zp o zn ają sp raw y d y sc y p lin a rn e w szczęte p rzed dniem w ejścia w życie u sta w y (tj. 28X1.1956 r.) z u w zględnieniem ju ż d o k jn a n y c h ezynności.

W obec bezzasadności w nio sk u w św ie tle pow ołanych w yżej przepisów , zb ęd n e stało się ro zw ażan ie zag ad n ie­ n ia , czy w y b ó r obw inionego n a sta n o ­ w isko w icedziekana u zasad n iałb y zm ia­ n ę fo ru m dyscyplinarnego.