STRESZCZENIEMitochondria to cytoplazmatyczne organelle komórek eukariotycznych.
Pełnią wiele funkcji życiowych, m.in. są miejscem przebiegu fosforylacji oksydacyjnej, anaplerotycznych i degradacyjnych szlaków metabolicznych oraz integracji sygnałów prowadzących do apoptozy komórki. Zaburzenia fosforylacji oksydacyjnej, wspólnego końcowego szlaku metabolicznego zachodzącego w mitochondriach, prowadzą do
wystąpienia wielu objawów klinicznych. Obecnie określenie choroby mitochondrialne przede wszystkim odnosi się do chorób genetycznych związanych z zaburzeniami procesów łańcucha oddechowego, będących wynikiem mutacji w DNA mitochondrialnym lub jądrowym.
Choroby genetyczne będące następstwem zaburzeń procesów zachodzących w łańcuchu oddechowym są niezwykle heterogenne, a ich objawy kliniczne obejmują zmiany w obrębie jednej tkanki lub w wyspecjalizowanych strukturach, takich jak nerw wzrokowy (w związanej z DNA mitochondrialnym dziedzicznej neuropatii Lebera) czy w wywołanym mutacjami DNA jądrowym i dziedziczonym dominująco zanikiem nerwu wzrokowego. Do cytopatii mitochondrialnych należą patologie obejmujące więcej tkanek, w tym miopatie, neuropatie obwodowe, encefalomiopatie, kardiomiopatie lub złożone zaburzenia wieloukładowe. Wiek wystąpienia objawów także jest różny – od okresu noworodkowego po wiek dorosły. Niniejsza praca przeglądowa poświęcona jest mitochondropatiom o objawach występujących poza ośrodkowym układem nerwowym oraz układem nerwowo-mięśniowym, manifestującym się natomiast znaczącymi zaburzeniami w tkankach i narządach, takich jak serce, gruczoły wydzielania wewnętrznego, wątroba, nerki, krew oraz przewód pokarmowy. W artykule zebrano dostępne dane o przypuszczalnych korelacjach genotyp-fenotyp oraz możliwych mechanizmach patogenezy tej grupy schorzeń mitochondrialnych.
SŁOWA KLUCZOWE:choroby mitochondrialne, fosforylacja oksydacyjna, łańcuch oddechowy, objawy wieloukładowe
SKRÓTY: MELAS (mitochondrial encephalomyopathy lactic acidosis and stroke-like episodes) – zespół miopatia mitochondrialna, encefalopatia, kwasica mleczanowa, incydenty podobne do udarów
MERRF (myoclonus epilepsy and ragged-red fibers) – padaczka miokloniczna z obecnością włókien szmatowatych
LHON (Leber’s hereditary optic neuropathy) – dziedziczna neuropatia Lebera LS (Leigh’s syndrome) – zespół Leigh
MNGIE (mitochondrial neurogastrointestinal encephalomyopathy) – encefalopatia mitochondrialna z zajęciem układu nerwowego, żołądka i jelit
Wprowadzenie
Mitochondria to występujące powszechnie w komórkach organizmów eukariotycznych organelle cytoplazmatyczne, w których zachodzi fosforylacja oksydacyjna (OXPHOS). Do ich powstania praw- dopodobnie doszło około 1,5 miliarda lat temu, w wyniku symbiotycznego związku między gliko-
Fondazione IRCCS Istituto Neurologico Carlo Besta, Mediolan, Włochy Adres do korespondencji:
S. Di Donato
Fondazione IRCCS Istituto Neurologico Carlo Besta, Milano via Celoria 11, 20133 Milan, Italy e-mail: didonato@
istituto-besta.it
J Neurol (2009) 256: 693-710 Neurologia po Dyplomie 2010;
5 (6): 21-36
Wieloukładowe objawy
chorób mitochondrialnych
Stefano Di Donato
w specjalnychstrukturachbłonywewnętrznejmitochon- driów.Podwzględemczynnościowymłańcuchoddechowy todwiezintegrowanereakcje:egzoergicznytransferekwi- walentówelektronowychzezredukowanychnośnikówelek- tronów, NADH i FADH2, na tlen cząsteczkowy (proces sprzężony z przemieszczaniem protonów przez błonę
wewnętrzną mitochondriów) oraz endoergiczna synteza ATP,przebiegającadziękienergiizmagazynowanejgłównie w postacielektrochemicznegogradientuprotonowego.30,97 Pierwsze dwa połączone procesy w oddychaniu komór- kowym(transferelektronówi pompowanieprotonów)za- chodzą za pośrednictwem mitochondrialnego łańcucha transportuelektronów,czynnościowejstrukturysupramo- lekularnejzlokalizowanejw podwójnejwarstwielipidowej błonyi złożonejz czterechkompleksów(kompleksyI-IV).
U człowiekakompleksI,oksydoreduktazaNADH-ubichi- non,którakatalizujeutlenianieNADHuzyskanegopoprzez utlenianiekwasówtłuszczowych,pirogronianui aminokwa- sów, zawiera siedem podjednostek kodowanych przez
mtDNAi 38przeznDNA.58,135Kompleks II,oksydoredukta- zabursztynian-ubichinon,katalizującyutlenianie–powsta- łego w cyklu Krebsa FADH2oraz beta-oksydacji kwasów tłuszczowychi aminokwasówrozgałęzionych–składasię z czterech podjednostek (wszystkie kodowane są przez
jądrowyDNA).KompleksIII,oksydoreduktazaubichinon- -cytochromc,składasięz jednejjednostki(cytochrom b) kodowanejprzezgenommitochondrialnyi dziesięciukodo- wanychprzezgenomjądrowy.KompleksIV,oksydazacyto- chromu c, składa się z 13 podjednostek, z których trzy kodowane są przez mtDNA (COX I-III), a dziesięć przez nDNA. Ponadto mitochondrialny łańcuch oddechowy (mETC)zawieradwamałe,silniehydrofobowe,ruchome nośnikielektronów:koenzym Q10i cytochrom c,obasyn- tetyzowanenamatrycyjądrowegoDNA.SyntezaATPz ADP, drugapodstawowareakcjałańcuchaoddechowego,jestka- talizowanaprzezkompleksV lubsyntazęATP.SyntazaATP składasięz dwóchkodowanychprzezmtDNApodjedno- stek(ATP-azy6i 8)oraz13podjednostekkodowanychprzez jądrowyDNA(rycina).Jakwcześniejwspomniano,elektro- chemicznygradientprotonowypowstaływ wynikudziała- niałańcuchaoddechowegoprowadzido syntezyATPz ADT i nieorganicznegofosforanu.Zatem,podstawoweprocesy życiowe(czyliaktywacjatlenui gromadzenieenergiiw pro- cesieoddychaniakomórkowego)zachodząw wewnętrznej błoniełańcuchaoddechowego.10
Ponieważłańcuchoddechowyjeststrukturąwewnętrznie złożoną,do utrzymaniajegointegralnościi pełnejaktywności koniecznesąwielokierunkoweoddziaływaniacząsteczkowe i biochemiczne.Poniższekwestiepodkreślajązłożonośćapa- ratuoddychaniakomórkowego:
(a) Łańcuchoddechowyjestjedynąstrukturąw świeciezwie- rząt,którejelementyznajdująsiępodpodwójnąkontro- lągenetyczną,genomujądrowegoi mitochondrialnego.
Praktycznąkonsekwencjągenetycznąjestfakt,żescho- rzeniazwiązanez nieprawidłowościamifunkcjonowania łańcuchaoddechowegou człowiekadziedziczonesąza-
równomendlowsko,jaki cytoplazmatyczniezestrony matki.32,135
(b) Ekspresjagenówobugenomówmusibyćściśleregulo- wanai skorelowanazezmiennymiwymaganiamiener- getycznymikomórki,cowskazujenaistnienieścisłej komunikacji między obydwoma genomami w celu wytwarzaniaodpowiedniejilościATP.Łącznikamiw tej międzygenomowejkomunikacjisązarównokodowane przez geny jądrowe białka, które wpływają na re- plikację,transkrypcję,translacjęorazdynamikęmito- chondriów, oraz sygnały metaboliczne wysyłane z mitochondrium,któreinformujągenomjądrowyo za- burzeniachfizjologicznychparametrówoddychaniako- mórkowego.85Stężenietlenujestważnymczynnikiem regulującymodpowiedźjądra,któraobejmujeaktywa- cjęczynnikaindukowanegoniedoboremtlenu,będące- gogłównymregulatoremzależnejod tlenuekspresji genów.83,105Ponadtoreaktywneformytlenu(reactive oxygenspecies,ROS)mogąregulowaćniektóreproce- syzwiązanez zaburzeniamiprocesówłańcuchaodde- chowego.12
(c) OXPHOSniejestsystememidealnym.Szacujesię,żeoko- ło0,2%tlenuzużywanegow trakcieoddychaniakomór- kowego nie ulega pełnej redukcji do wody, lecz jest częścioworedukowanedo reaktywnychformtlenu(anio- nu ponadtlenkowego, O2•− oraz nadtlenku wodoru, H2O2),któremogąuleckoonwersjido wysocereaktywne- gojonuhydroksylowegoOH•.105Wspomnianeprodukty pośrednie,określanejakoreaktywneformytlenu,po- wstająprzedewszystkimw dwóchelementachłańcucha oddechowego–dziękiaktywnościdehydrogenazyNADH (kompleks I)i oksydoreduktazyubichinon-koenzym Q (kompleks III)i sątoksycznedlakomórki.W warunkach prawidłowychROSulegająwymiataniuprzezenzymymi- tochondrialne,manganowądysmutazęponadtlenkową i peroksydazęglutationu(rycina).
(d) Wreszcie,mitochondriaodgrywająkluczowąrolęw kon- troli homeostazy metabolicznej. Zaburzenia pracy mitochondriówprowadządo komórkowejkwasicymeta- bolicznej(główniekwasicymleczanowej),cow połącze- niu z zaburzeniem właściwej syntezy ATP może być szkodliwedlaprzetrwaniakomórki.105
Kla sy fi ka cja cho rób mi to chon drial nych
Mitochondriasąważnymiskładowymiwszystkichkomórek jądrzastychi (zewzględunaobecnośćenzymówłańcuchaod- dechowego) głównym miejscem produkcji energii.113 Ze względunazłożonośćdziedziczeniagenówkodującychen- zymyłańcuchaoddechowegoorazjegofunkcjęi regulację, prawidłowa OXPHOS wymaga całego zestawu czynnych białek.Mutacjegenóww mtDNAi nDNA,kodującychróżne podjednostkiłańcuchaoddechowegoi ichczynnikiregulato- rowe,mogąprowadzićdo powstaniawieluchoróbOXPHOS o niezwyklezróżnicowanymobrazieklinicznym.
litycznymi protoeukariontami a bakteriami tlenowymi.130Po- zostałościami wspomnianej endosymbiozy są podwójna błona plazmatyczna, mitochondrialny DNA (mtDNA), białka mito- chondrialne zapewniające charakterystyczną dla mitochon- drium dynamikę, przezbłonowy system przenoszenia jonów, metabolitów i białek oraz różne reakcje rozkładu i syntezy, po- za OXPHOS, przebiegające w mitochondriach.127Endosym- biotyczny charakter mitochondriów wskazuje, że doszło do ustalenia swoistych oddziaływań między nimi a komórką, w tym także do powstania słabo nadal poznanego systemu ko- munikacji między mitochondrialnym DNA (mtDNA) a DNA ją- drowym (nDNA), uczestniczącego we właściwym składaniu łańcucha oddechowego, precyzyjnej regulacji oddychania ko- mórkowego w zależności od wymagań komórkowych oraz wiodącej roli, jaką mitochondria odgrywają w kontroli progra- mowanej śmierci komórki.85Złożoność ta znajduje odbicie w liczbie białek mitochondrialnych (ponad 1300).32
Fosforylacja oksydacyjna
Z genetycznego punktu widzenia mitochondrialny łańcuch oddechowy jest układem unikalnym, ponieważ powstał w wyniku komplementacji dwóch odrębnych systemów ge- netycznych: genomu jądrowego i genomu mitochondrial- nego. Genom jądrowy koduje większość z 88 białkowych podjednostek kompleksów tworzących łańcuch oddecho- wy58 oraz większość białek uczestniczących w replikacji i ekspresji mtDNA, podczas gdy genom mitochondrialny koduje 13 białek łańcucha oddechowego, 22 mitochondrial- ne tRNA i dwa rodzaje RNA wchodzące w skład aparatu translacyjnego mitochondrium (rycina). Większość energii komórki powstaje w procesie fosforylacji oksydacyjnej, wy- magającym skoordynowanego działania pięciu kompleksów enzymatycznych łańcucha oddechowego, upakowanych
RYCINA. Rycina przedstawia łańcuch oddechowy, główne szlaki mitochondrialne, w tym szlaki wymiatania reaktywnych form tlenu ROS (OH) oraz mitochondrialny DNA człowieka.
Kompleksy łańcucha oddechowego: podjednostki kodowane przez mtDNA połączone z podjednostkami kodowanymi przez DNA jądrowe zaznaczono różnymi kolorami: podjednostki kompleksu I – niebieski, kompleksu III – zielony, kompleksu IV – czerwony, kompleksu V – żółty. Mitochondrialny DNA zaznaczono jako koła wewnątrz mitochondrium: schemat przedstawiający zawarte w mtDNA geny umieszczono po prawej stronie ryciny. Geny myt: geny kompleksu I – kolor niebieski, gen cyt b kompleksu III – zielony, geny kompleksu IV – czerwony, geny kompleksu V – żółty. Geny syn: geny tRNA zaznaczono na szaro. Geny rRNA na fioletowo.
ISC – centra Fe-S występują w kompleksach I, II, III łańcucha oddechowego. Jon OH– wolne rodniki tlenowe toksyczne względem białek, lipidów, DNA i centrów Fe-S (na górze ryciny), ADP – adenozyno 5-difosforan, ATP – adenozyno 5-trifosforan, FAD/FADH2– utleniony/zredukowany dinukleotyd flawino-adeninowy, FeS – centra żelazowo-siarkowe, GPx – peroksydaza glutationowa, NAD/NADH – utleniony/zredukowany dinukleotyd nikotynamidoadeninowy, OH−– jon hydroksylowy, Q/QH2 – utleniony/zredukowany ubichinon, SOD2 – mitochondrialna dysmutaza ponadtlenkowa, TCA – cykl kwasu trójkarboksylowego. (Dzięki uprzejmości dr Loredanie Lamantea, Division of Molecular Neurogenetics).
ISC
H+
H+ NADH
NAD+ FAD
ATP ADP
O2
O2•–
O2
Fe3+
Fe2+
OH• QH2
crd
Fe Fe s Fe
s s s
cox
QH2 Q
H2O
H2O2 H2 SOD2
GPx GSHGS-SG
H2O FADH2
H+ II
I
II
III
III
IV
V H+
H+ H+
H+
H+ β-oksydacja
TCA
mtDNA
Działania toksyczne Peroksydacja lipidów Utlenianie białek Uszkodzenie mtDNA
Działania homeostatyczne Szlak przekazywania sygnałów
czynników wzrostu Aktywacja białek niesprzężonych
Replikacja mtDNA e–
w specjalnychstrukturachbłonywewnętrznejmitochon- driów.Podwzględemczynnościowymłańcuchoddechowy todwiezintegrowanereakcje:egzoergicznytransferekwi- walentówelektronowychzezredukowanychnośnikówelek- tronów, NADH i FADH2, na tlen cząsteczkowy (proces sprzężony z przemieszczaniem protonów przez błonę
wewnętrzną mitochondriów) oraz endoergiczna synteza ATP,przebiegającadziękienergiizmagazynowanejgłównie w postacielektrochemicznegogradientuprotonowego.30,97 Pierwsze dwa połączone procesy w oddychaniu komór- kowym(transferelektronówi pompowanieprotonów)za- chodzą za pośrednictwem mitochondrialnego łańcucha transportuelektronów,czynnościowejstrukturysupramo- lekularnejzlokalizowanejw podwójnejwarstwielipidowej błonyi złożonejz czterechkompleksów(kompleksyI-IV).
U człowiekakompleksI,oksydoreduktazaNADH-ubichi- non,którakatalizujeutlenianieNADHuzyskanegopoprzez utlenianiekwasówtłuszczowych,pirogronianui aminokwa- sów, zawiera siedem podjednostek kodowanych przez
mtDNAi 38przeznDNA.58,135Kompleks II,oksydoredukta- zabursztynian-ubichinon,katalizującyutlenianie–powsta- łego w cyklu Krebsa FADH2 oraz beta-oksydacji kwasów tłuszczowychi aminokwasówrozgałęzionych–składasię z czterech podjednostek (wszystkie kodowane są przez
jądrowyDNA).KompleksIII,oksydoreduktazaubichinon- -cytochromc,składasięz jednejjednostki(cytochrom b) kodowanejprzezgenommitochondrialnyi dziesięciukodo- wanychprzezgenomjądrowy.KompleksIV,oksydazacyto- chromu c, składa się z 13 podjednostek, z których trzy kodowane są przez mtDNA (COX I-III), a dziesięć przez nDNA. Ponadto mitochondrialny łańcuch oddechowy (mETC)zawieradwamałe,silniehydrofobowe,ruchome nośnikielektronów:koenzym Q10i cytochrom c,obasyn- tetyzowanenamatrycyjądrowegoDNA.SyntezaATPz ADP, drugapodstawowareakcjałańcuchaoddechowego,jestka- talizowanaprzezkompleksV lubsyntazęATP.SyntazaATP składasięz dwóchkodowanychprzezmtDNApodjedno- stek(ATP-azy6i 8)oraz13podjednostekkodowanychprzez jądrowyDNA(rycina).Jakwcześniejwspomniano,elektro- chemicznygradientprotonowypowstaływ wynikudziała- niałańcuchaoddechowegoprowadzido syntezyATPz ADT i nieorganicznegofosforanu.Zatem,podstawoweprocesy życiowe(czyliaktywacjatlenui gromadzenieenergiiw pro- cesieoddychaniakomórkowego)zachodząw wewnętrznej błoniełańcuchaoddechowego.10
Ponieważłańcuchoddechowyjeststrukturąwewnętrznie złożoną,do utrzymaniajegointegralnościi pełnejaktywności koniecznesąwielokierunkoweoddziaływaniacząsteczkowe i biochemiczne.Poniższekwestiepodkreślajązłożonośćapa- ratuoddychaniakomórkowego:
(a) Łańcuchoddechowyjestjedynąstrukturąw świeciezwie- rząt,którejelementyznajdująsiępodpodwójnąkontro- lągenetyczną,genomujądrowegoi mitochondrialnego.
Praktycznąkonsekwencjągenetycznąjestfakt,żescho- rzeniazwiązanez nieprawidłowościamifunkcjonowania łańcuchaoddechowegou człowiekadziedziczonesąza-
równomendlowsko,jaki cytoplazmatyczniezestrony matki.32,135
(b) Ekspresjagenówobugenomówmusibyćściśleregulo- wanai skorelowanazezmiennymiwymaganiamiener- getycznymikomórki,cowskazujenaistnienieścisłej komunikacji między obydwoma genomami w celu
wytwarzaniaodpowiedniejilościATP.Łącznikamiw tej międzygenomowejkomunikacjisązarównokodowane przez geny jądrowe białka, które wpływają na re- plikację,transkrypcję,translacjęorazdynamikęmito- chondriów, oraz sygnały metaboliczne wysyłane
z mitochondrium,któreinformujągenomjądrowyo za- burzeniachfizjologicznychparametrówoddychaniako- mórkowego.85Stężenietlenujestważnymczynnikiem regulującymodpowiedźjądra,któraobejmujeaktywa- cjęczynnikaindukowanegoniedoboremtlenu,będące- gogłównymregulatoremzależnejod tlenuekspresji genów.83,105Ponadtoreaktywneformytlenu(reactive oxygenspecies,ROS)mogąregulowaćniektóreproce- syzwiązanez zaburzeniamiprocesówłańcuchaodde- chowego.12
(c) OXPHOSniejestsystememidealnym.Szacujesię,żeoko- ło0,2%tlenuzużywanegow trakcieoddychaniakomór- kowego nie ulega pełnej redukcji do wody, lecz jest częścioworedukowanedo reaktywnychformtlenu(anio- nu ponadtlenkowego, O2•− oraz nadtlenku wodoru, H2O2),któremogąuleckoonwersjido wysocereaktywne- gojonuhydroksylowegoOH•.105Wspomnianeprodukty pośrednie,określanejakoreaktywneformytlenu,po- wstająprzedewszystkimw dwóchelementachłańcucha oddechowego–dziękiaktywnościdehydrogenazyNADH (kompleks I)i oksydoreduktazyubichinon-koenzym Q (kompleks III)i sątoksycznedlakomórki.W warunkach prawidłowychROSulegająwymiataniuprzezenzymymi- tochondrialne,manganowądysmutazęponadtlenkową i peroksydazęglutationu(rycina).
(d) Wreszcie,mitochondriaodgrywająkluczowąrolęw kon- troli homeostazy metabolicznej. Zaburzenia pracy
mitochondriówprowadządo komórkowejkwasicymeta- bolicznej(główniekwasicymleczanowej),cow połącze- niu z zaburzeniem właściwej syntezy ATP może być szkodliwedlaprzetrwaniakomórki.105
Kla sy fi ka cja cho rób mi to chon drial nych
Mitochondriasąważnymiskładowymiwszystkichkomórek jądrzastychi (zewzględunaobecnośćenzymówłańcuchaod- dechowego) głównym miejscem produkcji energii.113 Ze względunazłożonośćdziedziczeniagenówkodującychen- zymyłańcuchaoddechowegoorazjegofunkcjęi regulację, prawidłowa OXPHOS wymaga całego zestawu czynnych
białek.Mutacjegenóww mtDNAi nDNA,kodującychróżne podjednostkiłańcuchaoddechowegoi ichczynnikiregulato- rowe,mogąprowadzićdo powstaniawieluchoróbOXPHOS o niezwyklezróżnicowanymobrazieklinicznym.
litycznymi protoeukariontami a bakteriami tlenowymi.130Po- zostałościami wspomnianej endosymbiozy są podwójna błona plazmatyczna, mitochondrialny DNA (mtDNA), białka mito- chondrialne zapewniające charakterystyczną dla mitochon- drium dynamikę, przezbłonowy system przenoszenia jonów, metabolitów i białek oraz różne reakcje rozkładu i syntezy, po- za OXPHOS, przebiegające w mitochondriach.127Endosym- biotyczny charakter mitochondriów wskazuje, że doszło do ustalenia swoistych oddziaływań między nimi a komórką, w tym także do powstania słabo nadal poznanego systemu ko- munikacji między mitochondrialnym DNA (mtDNA) a DNA ją- drowym (nDNA), uczestniczącego we właściwym składaniu łańcucha oddechowego, precyzyjnej regulacji oddychania ko- mórkowego w zależności od wymagań komórkowych oraz wiodącej roli, jaką mitochondria odgrywają w kontroli progra- mowanej śmierci komórki.85Złożoność ta znajduje odbicie w liczbie białek mitochondrialnych (ponad 1300).32
Fosforylacja oksydacyjna
Z genetycznego punktu widzenia mitochondrialny łańcuch oddechowy jest układem unikalnym, ponieważ powstał w wyniku komplementacji dwóch odrębnych systemów ge- netycznych: genomu jądrowego i genomu mitochondrial- nego. Genom jądrowy koduje większość z 88 białkowych podjednostek kompleksów tworzących łańcuch oddecho- wy58 oraz większość białek uczestniczących w replikacji i ekspresji mtDNA, podczas gdy genom mitochondrialny koduje 13 białek łańcucha oddechowego, 22 mitochondrial- ne tRNA i dwa rodzaje RNA wchodzące w skład aparatu translacyjnego mitochondrium (rycina). Większość energii komórki powstaje w procesie fosforylacji oksydacyjnej, wy- magającym skoordynowanego działania pięciu kompleksów enzymatycznych łańcucha oddechowego, upakowanych
RYCINA. Rycina przedstawia łańcuch oddechowy, główne szlaki mitochondrialne, w tym szlaki wymiatania reaktywnych form tlenu ROS (OH) oraz mitochondrialny DNA człowieka.
Kompleksy łańcucha oddechowego: podjednostki kodowane przez mtDNA połączone z podjednostkami kodowanymi przez DNA jądrowe zaznaczono różnymi kolorami: podjednostki kompleksu I – niebieski, kompleksu III – zielony, kompleksu IV – czerwony, kompleksu V – żółty. Mitochondrialny DNA zaznaczono jako koła wewnątrz mitochondrium: schemat przedstawiający zawarte w mtDNA geny umieszczono po prawej stronie ryciny. Geny myt: geny kompleksu I – kolor niebieski, gen cyt b kompleksu III – zielony, geny kompleksu IV – czerwony, geny kompleksu V – żółty. Geny syn: geny tRNA zaznaczono na szaro. Geny rRNA na fioletowo.
ISC – centra Fe-S występują w kompleksach I, II, III łańcucha oddechowego. Jon OH– wolne rodniki tlenowe toksyczne względem białek, lipidów, DNA i centrów Fe-S (na górze ryciny), ADP – adenozyno 5-difosforan, ATP – adenozyno 5-trifosforan, FAD/FADH2– utleniony/zredukowany dinukleotyd flawino-adeninowy, FeS – centra żelazowo-siarkowe, GPx – peroksydaza glutationowa, NAD/NADH – utleniony/zredukowany dinukleotyd nikotynamidoadeninowy, OH−– jon hydroksylowy, Q/QH2 – utleniony/zredukowany ubichinon, SOD2 – mitochondrialna dysmutaza ponadtlenkowa, TCA – cykl kwasu trójkarboksylowego. (Dzięki uprzejmości dr Loredanie Lamantea, Division of Molecular Neurogenetics).
ISC
H+
H+ NADH
NAD+ FAD
ATP ADP
O2
O2•–
O2
Fe3+
Fe2+
OH• QH2
crd
Fe Fe s Fe
s s s
cox
QH2 Q
H2O
H2O2 H2 SOD2
GPx GSHGS-SG
H2O FADH2
H+ II
I
II
III
III
IV
V H+
H+ H+
H+
H+ β-oksydacja
TCA
mtDNA
Działania toksyczne Peroksydacja lipidów Utlenianie białek Uszkodzenie mtDNA
Działania homeostatyczne Szlak przekazywania sygnałów
czynników wzrostu Aktywacja białek niesprzężonych
Replikacja mtDNA e–
nyudziałpatogennychmutacjiw mtDNAw tychzaburzeniach naconajmniej9,2na100 000osób,coczynitechorobynaj- częstszymi wśród chorób nerwowo-mięśniowych.100 Naj- częstszą mutacją w przytoczonym badaniu była tranzycja A3243Gw tRNALeu(3,65przypadkuna100 000),następnie łącznietrzygłównesubstytucjenukleotydów(w pozycjach
11 778,3460i 14 484),związanez dziedzicznąneuropatią
Lebera (Leber’s hereditary optic neuropathy, LHON) (3,13/100 000).Trzeciapodwzględemczęstościwystępowa- niabyłapojedynczadelecja/duplikacja(1,17/100 000).Kwe- stia częstości występowania mutacji mitochondrialnych podniesionazostałatakżew badaniuprospektywnym,gdzie analizowanoczęstościwystępowaniadziesięciumitochon- drialnychmutacjipunktowychw około3000próbkachkrwi pępowinowej pobranych od kolejnych żywych noworod- ków.34Nieoczekiwanie0,54%noworodkówokazałosięnosi- cielamijednejmutacjimtDNA,cosugeruje,żeconajmniej 1 na200zdrowychosobnikówjestnosicielempatogennej mutacjimtDNA,któramożepotencjalnieprowadzićdo wy- stąpieniachoroby.Takżewewspomnianymbadaniutranzy- cja A3243G w tRNALeu była najczęstszą mutacją.34 Pod względemklinicznympamiętaćjednaknależy,żew komór- kach krwi pępowinowej procent populacji cząsteczek
mtDNAz mutacjąA3243Gwyniósłokoło30%całejpopulacji mtDNA,a więcbyłmniejszyod progu70-80%wymaganego do wystąpieniaobjawówklinicznych.32
PO JE DYN CZE DE LE CJE LUB DU PLI KA CJE
Pojedynczeczęściowedelecjelubczęścioweduplikacjesą jednymiz najczęstszychmutacjimtDNA.Ulegającerearanża- cjicząsteczkimtDNA,w którychbrakujefragmentugenomu, wykrywasięjakoniezależnewariantymtDNA(pojedynczade- lecjaw mtDNA)lubtowarzyszącecząsteczkommtDNAo pra- widłowej długości w stosunku 1:1, w wyniku częściowej duplikacjimtDNA.135Zewspomnianymimutacjamizwiązane sątrzygłównefenotypychorobowe:postępującaoftalmople- giazewnętrzna(progressiveexternalophthalmoplegia,PEO) orazdwietypoweMSD,zespółKearnsa-Sayre’a (KSS)131i ze- spółPearsona91(tab. 1).
PEOjestchorobądotyczącąmięśniszkieletowych,w któ- rejmożeteżdojśćdo rozwojukardiomiopatiii zaćmy.135
KSSjest–naogół–chorobąwystępującąsporadycznie, którejobjawypojawiająsięprzed20 r.ż.Opróczbarwnikowe- gozwyrodnieniasiatkówki,zespołumóżdżkowego,głuchoty i PEO,u chorychstwierdzasięblokprzedsionkowo-komoro- wy,cukrzycęi niskiwzrost.W biopsjimięśnipacjentówz tym zespołemstwierdzasięcharakterystyczneczerwone(w bar- wieniutrichromemGomoriego– przyp.red.)włókna(włók- naszmatowate).75W kardiomiopatiiw KSSdochodziprzede wszystkimdo zaburzeńprzewodzenia,początkowopodpo- staciąblokuprzedniejwiązkilewejodnogipęczkaHisa,któ- ry postępuje do bloku przedsionkowo-komorowego lub do blokucałkowitego,nawetjeślichoremuwszczepisięroz- ruszniksercaw ramachprofilaktykipierwotnej.89U nastolat- kówi dorosłychz KSSczęstodochodzido zaburzeńfunkcji trzustkii rozwojucukrzycy.84W rzadkichprzypadkachKSS mogąwystąpićobjawynietypowe,takiejakkwasicacewkowa i tężyczka,opisywaneu 5-letniegodziecka,u któregodoszło późniejdo rozwojuklasycznegopostępującegoKSS.W ner- kachpacjentawykazanodelecjęfragmentu7,5 kBmtDNA,co potwierdziłowieloukładowącytopatięmitochondrialną.37
Podobnepojedynczedelecje/duplikacjedużychfragmen- tówmtDNAmogąprowadzićdo wystąpieniazespołuPearso- na, obejmującego szpik kostny i trzustkę. W tej rzadkiej sporadycznejchorobiewczesnodziecięcejdochodzido roz- woju zagrażającej życiu niedokrwistości syderoblastycznej i pancytopenii,ciężkiejniewydolnościwydzielniczejtrzustki, któraprowadzido zespołuzłegowchłaniania.U niektórych chorych w późniejszych etapach choroby dochodzi do niewydolnościwątroby.63,91Opisanoteżzwiązekmiędzyze- społemPearsonaa chorobąnerekw tubulopatiiDeToniego- -Debrégo-Fanconiego.77Niemowlętaz zespołemPearsona, któredożywajądzieciństwai wiekumłodzieńczegomogąroz- winąćklinicznecechyKSS.104
W rzadkichprzypadkachrearanżacjemtDNAprzekazywa- nesąw liniimatczynej,jaknp.u matekz KSS,któreprzeka- zują delecje w mtDNA dzieciom, u których następnie dochodzi do rozwoju zespołu Pearsona16 lub rzadszych
TA BE LA 1. WIELOUKŁADOWE FENOTYPY ZWIĄZANE Z DUŻYMI REARANŻACJAMI mtDNA
Pojedyncze delecje/duplikacje Fenotyp neurologiczny Fenotyp układowy Pozycja
(najczęściej sporadyczne) piśmienictwa
PEO PEO, miopatia Kardiomiopatia 135
Zespół Kearnsa-Sayre’a Neuropatia, ataksja, barwnikowe Kardiomiopatia, blok przewodzenia, niski wzrost, cukrzyca, 37, 75, 96, 131 zwyrodnienie siatkówki, wysokie nefropatia
stężenia białka w CSF
Zespół Pearsona Brak Niedokrwistość syderoblastyczna, pancytopenia, 77, 91
niewydolność wydzielnicza trzustki, zaburzenia wchłaniania, nefropatia, zaburzenia czynności wątroby
Inne fenotypy Głuchota, ataksja Tubulopatia cukrzycowa 11, 16, 92
Nie przedstawiono rearanżacji mtDNA występujących z mniejszą częstością oraz tych bez MSD. Na podstawie: MITOMAP: A human mitochondrial genome database: http://www.mitomap.org
W ostatnichlatachpowstałowielepracprzeglądowychpo- święconychchorobommitochondrialnym,32,113w związku z tymponiższeopracowaniekoncentrujesięnawieloukłado- wychschorzeniachmitochondrialnych(mitochondrialmul- tisystemdisorders,MSD),czylichorobachprzebiegających z występowaniemobjawówzlokalizowanychzasadniczolub wyłączniepozaukłademnerwowymi mięśniowym.Stwier- dzenietonależyprzyjąćz pewnąostrożnością,ponieważja- kakolwiekmutacjadotyczącaOXPHOSmoże:a) wywoływać zaburzeniaograniczonewyłączniedo danegonarządulub tkanki,b) powodowaćróżnorodneobjawymieszane,wyni- kającez zajęciaróżnychstrukturukładunerwowegooraz mięśniszkieletowych,c) powodowaćdysfunkcjęwieluukła- dów,łączącpatologięukładunerwowo-mięśniowegoi narzą- dówniezwiązanychz układemnerwowym.Ponad200mutacji punktowychmtDNAi niezliczonedelecjew tymgenomie orazsetkimutacjiw genachjądrowychprowadządo zabu- rzeńOXPHOS.W artykulenieprzedstawionoszczegółowej listywszystkichwariantówfenotypowo-genotypowych,skon- centrowano się natomiast na najczęściej występujących
zespołachwieloukładowychi ichnajbardziejtypowychgeno- typach.Aktualnai najdłuższalistamutacjiw mtDNAi nDNA znajdujesięw bazieMITOMAP,obejmującejdaneo mito- chondrialnymgenomieczłowieka(http//www.mitomap.org).
Schorzeniamitochondrialnez ekspresjąobejmującąwiele układówmożnasklasyfikowaćnapodstawienastępujących kryteriówgenetycznychi funkcjonalnych:
(a) mutacjew genachmtDNA,
(b) mutacjew genachjądrowychkodującychpodjednostki wchodzącew składłańcuchaoddechowegolubjegonie- białkoweskładniki,
(c) mutacjew genachjądrowychkodującychczynnikiregu- lująceskładaniełańcuchaoddechowegoorazczynniki pomocnicze,
(d) mutacjew genachjądrowychkodującychbiałkauczestni- czącew utrzymaniui ekspresjimtDNA,
(e) mutacjew genachjądrowychkodującychbiałkamitochon- drialneo funkcjachpośredniozwiązanychz OXPHOS.
Mu ta cje w ge nach mtD NA
Mutacjew mtDNAcechujeznaczącezróżnicowaniefenoty- powe,coodróżniajeod stosunkowomonomorficznejpre- zentacjichoróbwywołanychmutacjamiw genachjądrowych kodującychbiałka,dziedziczonymimendlowsko.Tazasada luźnejzależnościmiędzygenotypema fenotypemdotyczy mutacjiniektórychgenówjądrowychkodującychczynniki odpowiedzialnezautrzymaniei ekspresjęmtDNA(patrz
dalej).
W chorobachzwiązanychz zaburzeniamimtDNA,luźnaza- leżnośćmiędzygenotypema fenotypemwynikaz wieluczyn- ników,w tymlosowejsegregacjimtDNAi tzw.efektuszyjki butelki,czylizmniejszaniuliczbykopiimtDNAwewczesnych fazachembriogenezy26,113(patrzdalej).Równieżcharaktermu- tacjii występowaniemechanizmówfaworyzującychlubograni-
czającychutrzymywaniesięw komórceheteroplazmatycznych mutacjipatogennych,orazwzględnazależnośćkażdegoukła- duod energiidostarczanejprzezmitochondria,odgrywająważ- nąrolęw fenotypowejekspresjitejgrupychorób.
GE NE TY KA mtD NA I JEJ IM PLI KA CJE KLI NICZ NE
GenetykamtDNAróżnisięod genetykinDNAnastępujący- mi,charakterystycznymidlamtDNAcechami.Genommito- chondrialny jest przekazywany przez matkę i tylko matka przekazujemtDNAzawartyw oocytachwszystkimswoimdzie- ciom,a jejcórkiprzekażąswojemtDNAkolejnemupokole- niu.5,43 Mitochondria są poliploidalne, w każdej komórce człowiekawystępująichtysiące.113Zazwyczajgenotypmito- chondrialnydanegoosobnikazłożonyjestz pojedynczegoty- pumtDNA,stantenokreślasięmianemhomoplazmii.Jednak mtDNAłatwomutuje,coprowadzido heteroplazmii,w której w komórkachwspółwystępujągenomymtDNAo sekwencji prawidłoweji zmutowanej.Przypodzialekomórkowymmito- chondriai ichgenomyulegająprzypadkowemuprzemieszcze- niu do komórek potomnych.113 Zjawisko to, powszechne w czasierozwojui podziałówmitotycznychprowadzących do odnowypopulacjikomórek,jestwarunkowanetym,żetyl- ko ograniczona liczba cząsteczek mtDNA ulega losowemu transferowido każdegooocytuw trakcieprodukcjioocytów pierwotnych.W czasiedojrzewaniaoocytudochodzido gwał- townejreplikacjiwspomnianejpulimtDNA.26Zjawiskotood- powiada za losowe przesunięcie pomiędzy pokoleniami w obciążeniumitochondrialnegoDNA.113Zewzględunami- totycznąsegregacjęmtDNAi poliploidię,efektproguokreśla jakipoziomobciążeniamutacjamiw konkretnejtkanceumoż- liwiautrzymanieodpowiedniejwydajnościoddechowejko- mórek,a więcekspresjęzależnegood mtDNAfenotypu.135 W tymkontekściechorobyzwiązanez mtDNApostrzeganesą jakozwiązanez „mutacjamipodobnymido mutacjirecesyw- nych”, ponieważ obecność zmutowanych genomów mito- chondrialnych nie oznacza bezwarunkowego wystąpienia patologicznegofenotypu.
Doroślinaogółmająobjawymiopatii,którymtowarzyszą różneobjawyzestronyOUN.U niektórychchorych,oprócz objawówzestronymięśnii OUN,występujątakżeobjawy wielonarządowe,takiejakkardiomiopatia,endokrynopatie, zaburzeniaczynnościwątrobyczynerek.U dzieciz choroba- mimitochondrialnyminajczęściejdochodzido rozwojucięż- kiej encefalopatii, zespołu Leigh (Leigh’s syndrome, LS) o wczesnympoczątkuczypodostrejmartwiczejencefalo- mielopatii.64Częstospotykasięteżkwasicęmleczanową, kardiomiopatię i niewydolność krążeniowo-oddechową,
niewydolność wątroby, nefropatię oraz ciężką niedokrwi- stość.135
CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA CHORÓB ZWIĄZANYCH Z MUTACJAMI W mtDNA U LUDZI
Szacujesię,żeschorzeniamitochondrialnezwiązanez dys- funkcjąOXPHOSwystępująz częstościąjednegoprzypadku na5000żywychurodzeń.105Niedawnow badaniuepidemio- logicznymprzeprowadzonymw Anglii,oszacowanowzględ-
nyudziałpatogennychmutacjiw mtDNAw tychzaburzeniach naconajmniej9,2na100 000osób,coczynitechorobynaj- częstszymi wśród chorób nerwowo-mięśniowych.100 Naj- częstszą mutacją w przytoczonym badaniu była tranzycja A3243Gw tRNALeu(3,65przypadkuna100 000),następnie łącznietrzygłównesubstytucjenukleotydów(w pozycjach
11 778,3460i 14 484),związanez dziedzicznąneuropatią
Lebera (Leber’s hereditary optic neuropathy, LHON) (3,13/100 000).Trzeciapodwzględemczęstościwystępowa- niabyłapojedynczadelecja/duplikacja(1,17/100 000).Kwe- stia częstości występowania mutacji mitochondrialnych podniesionazostałatakżew badaniuprospektywnym,gdzie analizowanoczęstościwystępowaniadziesięciumitochon- drialnychmutacjipunktowychw około3000próbkachkrwi pępowinowej pobranych od kolejnych żywych noworod- ków.34Nieoczekiwanie0,54%noworodkówokazałosięnosi- cielamijednejmutacjimtDNA,cosugeruje,żeconajmniej 1 na200zdrowychosobnikówjestnosicielempatogennej mutacjimtDNA,któramożepotencjalnieprowadzićdo wy- stąpieniachoroby.Takżewewspomnianymbadaniutranzy- cja A3243G w tRNALeu była najczęstszą mutacją.34 Pod względemklinicznympamiętaćjednaknależy,żew komór- kach krwi pępowinowej procent populacji cząsteczek
mtDNAz mutacjąA3243Gwyniósłokoło30%całejpopulacji mtDNA,a więcbyłmniejszyod progu70-80%wymaganego do wystąpieniaobjawówklinicznych.32
PO JE DYN CZE DE LE CJE LUB DU PLI KA CJE
Pojedynczeczęściowedelecjelubczęścioweduplikacjesą jednymiz najczęstszychmutacjimtDNA.Ulegającerearanża- cjicząsteczkimtDNA,w którychbrakujefragmentugenomu, wykrywasięjakoniezależnewariantymtDNA(pojedynczade- lecjaw mtDNA)lubtowarzyszącecząsteczkommtDNAo pra- widłowej długości w stosunku 1:1, w wyniku częściowej duplikacjimtDNA.135Zewspomnianymimutacjamizwiązane sątrzygłównefenotypychorobowe:postępującaoftalmople- giazewnętrzna(progressiveexternalophthalmoplegia,PEO) orazdwietypoweMSD,zespółKearnsa-Sayre’a (KSS)131i ze- spółPearsona91(tab. 1).
PEOjestchorobądotyczącąmięśniszkieletowych,w któ- rejmożeteżdojśćdo rozwojukardiomiopatiii zaćmy.135
KSSjest–naogół–chorobąwystępującąsporadycznie, którejobjawypojawiająsięprzed20 r.ż.Opróczbarwnikowe- gozwyrodnieniasiatkówki,zespołumóżdżkowego,głuchoty i PEO,u chorychstwierdzasięblokprzedsionkowo-komoro- wy,cukrzycęi niskiwzrost.W biopsjimięśnipacjentówz tym zespołemstwierdzasięcharakterystyczneczerwone(w bar- wieniutrichromemGomoriego– przyp.red.)włókna(włók- naszmatowate).75W kardiomiopatiiw KSSdochodziprzede wszystkimdo zaburzeńprzewodzenia,początkowopodpo- staciąblokuprzedniejwiązkilewejodnogipęczkaHisa,któ- ry postępuje do bloku przedsionkowo-komorowego lub do blokucałkowitego,nawetjeślichoremuwszczepisięroz- ruszniksercaw ramachprofilaktykipierwotnej.89U nastolat- kówi dorosłychz KSSczęstodochodzido zaburzeńfunkcji trzustkii rozwojucukrzycy.84W rzadkichprzypadkachKSS mogąwystąpićobjawynietypowe,takiejakkwasicacewkowa i tężyczka,opisywaneu 5-letniegodziecka,u któregodoszło późniejdo rozwojuklasycznegopostępującegoKSS.W ner- kachpacjentawykazanodelecjęfragmentu7,5 kBmtDNA,co potwierdziłowieloukładowącytopatięmitochondrialną.37
Podobnepojedynczedelecje/duplikacjedużychfragmen- tówmtDNAmogąprowadzićdo wystąpieniazespołuPearso- na, obejmującego szpik kostny i trzustkę. W tej rzadkiej sporadycznejchorobiewczesnodziecięcejdochodzido roz- woju zagrażającej życiu niedokrwistości syderoblastycznej i pancytopenii,ciężkiejniewydolnościwydzielniczejtrzustki, któraprowadzido zespołuzłegowchłaniania.U niektórych chorych w późniejszych etapach choroby dochodzi do
niewydolnościwątroby.63,91Opisanoteżzwiązekmiędzyze- społemPearsonaa chorobąnerekw tubulopatiiDeToniego- -Debrégo-Fanconiego.77Niemowlętaz zespołemPearsona, któredożywajądzieciństwai wiekumłodzieńczegomogąroz- winąćklinicznecechyKSS.104
W rzadkichprzypadkachrearanżacjemtDNAprzekazywa- nesąw liniimatczynej,jaknp.u matekz KSS,któreprzeka- zują delecje w mtDNA dzieciom, u których następnie dochodzi do rozwoju zespołu Pearsona16 lub rzadszych
TA BE LA 1. WIELOUKŁADOWE FENOTYPY ZWIĄZANE Z DUŻYMI REARANŻACJAMI mtDNA
Pojedyncze delecje/duplikacje Fenotyp neurologiczny Fenotyp układowy Pozycja
(najczęściej sporadyczne) piśmienictwa
PEO PEO, miopatia Kardiomiopatia 135
Zespół Kearnsa-Sayre’a Neuropatia, ataksja, barwnikowe Kardiomiopatia, blok przewodzenia, niski wzrost, cukrzyca, 37, 75, 96, 131 zwyrodnienie siatkówki, wysokie nefropatia
stężenia białka w CSF
Zespół Pearsona Brak Niedokrwistość syderoblastyczna, pancytopenia, 77, 91
niewydolność wydzielnicza trzustki, zaburzenia wchłaniania, nefropatia, zaburzenia czynności wątroby
Inne fenotypy Głuchota, ataksja Tubulopatia cukrzycowa 11, 16, 92
Nie przedstawiono rearanżacji mtDNA występujących z mniejszą częstością oraz tych bez MSD. Na podstawie: MITOMAP: A human mitochondrial genome database: http://www.mitomap.org
W ostatnichlatachpowstałowielepracprzeglądowychpo- święconychchorobommitochondrialnym,32,113w związku z tymponiższeopracowaniekoncentrujesięnawieloukłado- wychschorzeniachmitochondrialnych(mitochondrialmul- tisystemdisorders,MSD),czylichorobachprzebiegających z występowaniemobjawówzlokalizowanychzasadniczolub wyłączniepozaukłademnerwowymi mięśniowym.Stwier- dzenietonależyprzyjąćz pewnąostrożnością,ponieważja- kakolwiekmutacjadotyczącaOXPHOSmoże:a) wywoływać zaburzeniaograniczonewyłączniedo danegonarządulub tkanki,b) powodowaćróżnorodneobjawymieszane,wyni- kającez zajęciaróżnychstrukturukładunerwowegooraz mięśniszkieletowych,c) powodowaćdysfunkcjęwieluukła- dów,łączącpatologięukładunerwowo-mięśniowegoi narzą- dówniezwiązanychz układemnerwowym.Ponad200mutacji punktowychmtDNAi niezliczonedelecjew tymgenomie orazsetkimutacjiw genachjądrowychprowadządo zabu- rzeńOXPHOS.W artykulenieprzedstawionoszczegółowej listywszystkichwariantówfenotypowo-genotypowych,skon- centrowano się natomiast na najczęściej występujących
zespołachwieloukładowychi ichnajbardziejtypowychgeno- typach.Aktualnai najdłuższalistamutacjiw mtDNAi nDNA znajdujesięw bazieMITOMAP,obejmującejdaneo mito- chondrialnymgenomieczłowieka(http//www.mitomap.org).
Schorzeniamitochondrialnez ekspresjąobejmującąwiele układówmożnasklasyfikowaćnapodstawienastępujących kryteriówgenetycznychi funkcjonalnych:
(a) mutacjew genachmtDNA,
(b) mutacjew genachjądrowychkodującychpodjednostki wchodzącew składłańcuchaoddechowegolubjegonie- białkoweskładniki,
(c) mutacjew genachjądrowychkodującychczynnikiregu- lująceskładaniełańcuchaoddechowegoorazczynniki pomocnicze,
(d) mutacjew genachjądrowychkodującychbiałkauczestni- czącew utrzymaniui ekspresjimtDNA,
(e) mutacjew genachjądrowychkodującychbiałkamitochon- drialneo funkcjachpośredniozwiązanychz OXPHOS.
Mu ta cje w ge nach mtD NA
Mutacjew mtDNAcechujeznaczącezróżnicowaniefenoty- powe,coodróżniajeod stosunkowomonomorficznejpre- zentacjichoróbwywołanychmutacjamiw genachjądrowych kodującychbiałka,dziedziczonymimendlowsko.Tazasada luźnejzależnościmiędzygenotypema fenotypemdotyczy mutacjiniektórychgenówjądrowychkodującychczynniki odpowiedzialnezautrzymaniei ekspresjęmtDNA(patrz
dalej).
W chorobachzwiązanychz zaburzeniamimtDNA,luźnaza- leżnośćmiędzygenotypema fenotypemwynikaz wieluczyn- ników,w tymlosowejsegregacjimtDNAi tzw.efektuszyjki butelki,czylizmniejszaniuliczbykopiimtDNAwewczesnych fazachembriogenezy26,113(patrzdalej).Równieżcharaktermu- tacjii występowaniemechanizmówfaworyzującychlubograni-
czającychutrzymywaniesięw komórceheteroplazmatycznych mutacjipatogennych,orazwzględnazależnośćkażdegoukła- duod energiidostarczanejprzezmitochondria,odgrywająważ- nąrolęw fenotypowejekspresjitejgrupychorób.
GE NE TY KA mtD NA I JEJ IM PLI KA CJE KLI NICZ NE
GenetykamtDNAróżnisięod genetykinDNAnastępujący- mi,charakterystycznymidlamtDNAcechami.Genommito- chondrialny jest przekazywany przez matkę i tylko matka przekazujemtDNAzawartyw oocytachwszystkimswoimdzie- ciom,a jejcórkiprzekażąswojemtDNAkolejnemupokole- niu.5,43 Mitochondria są poliploidalne, w każdej komórce człowiekawystępująichtysiące.113Zazwyczajgenotypmito- chondrialnydanegoosobnikazłożonyjestz pojedynczegoty- pumtDNA,stantenokreślasięmianemhomoplazmii.Jednak mtDNAłatwomutuje,coprowadzido heteroplazmii,w której w komórkachwspółwystępujągenomymtDNAo sekwencji prawidłoweji zmutowanej.Przypodzialekomórkowymmito- chondriai ichgenomyulegająprzypadkowemuprzemieszcze- niu do komórek potomnych.113 Zjawisko to, powszechne w czasierozwojui podziałówmitotycznychprowadzących do odnowypopulacjikomórek,jestwarunkowanetym,żetyl- ko ograniczona liczba cząsteczek mtDNA ulega losowemu transferowido każdegooocytuw trakcieprodukcjioocytów pierwotnych.W czasiedojrzewaniaoocytudochodzido gwał- townejreplikacjiwspomnianejpulimtDNA.26Zjawiskotood- powiada za losowe przesunięcie pomiędzy pokoleniami w obciążeniumitochondrialnegoDNA.113Zewzględunami- totycznąsegregacjęmtDNAi poliploidię,efektproguokreśla jakipoziomobciążeniamutacjamiw konkretnejtkanceumoż- liwiautrzymanieodpowiedniejwydajnościoddechowejko- mórek,a więcekspresjęzależnegood mtDNAfenotypu.135 W tymkontekściechorobyzwiązanez mtDNApostrzeganesą jakozwiązanez „mutacjamipodobnymido mutacjirecesyw- nych”, ponieważ obecność zmutowanych genomów mito- chondrialnych nie oznacza bezwarunkowego wystąpienia patologicznegofenotypu.
Doroślinaogółmająobjawymiopatii,którymtowarzyszą różneobjawyzestronyOUN.U niektórychchorych,oprócz objawówzestronymięśnii OUN,występujątakżeobjawy wielonarządowe,takiejakkardiomiopatia,endokrynopatie, zaburzeniaczynnościwątrobyczynerek.U dzieciz choroba- mimitochondrialnyminajczęściejdochodzido rozwojucięż- kiej encefalopatii, zespołu Leigh (Leigh’s syndrome, LS) o wczesnympoczątkuczypodostrejmartwiczejencefalo- mielopatii.64Częstospotykasięteżkwasicęmleczanową, kardiomiopatię i niewydolność krążeniowo-oddechową,
niewydolność wątroby, nefropatię oraz ciężką niedokrwi- stość.135
CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA CHORÓB ZWIĄZANYCH Z MUTACJAMI W mtDNA U LUDZI
Szacujesię,żeschorzeniamitochondrialnezwiązanez dys- funkcjąOXPHOSwystępująz częstościąjednegoprzypadku na5000żywychurodzeń.105Niedawnow badaniuepidemio- logicznymprzeprowadzonymw Anglii,oszacowanowzględ-
Jakwspomnianopowyżej,klinicznamanifestacjatranzycji A3243G nie ogranicza się do pełnoobjawowego MELAS.
Mutacjatamożepowodowaćcukrzycę,zaburzeniaczynności wątroby,nefropatięlubmanifestowaćsięobjawamizestrony przewodupokarmowegoi współwystępowaniemróżnychob- jawówzestronyOUNi mięśni(patrzdalej).
Kardiomiopatiaprzerostowajestczęstymobjawemi wy- stępujeu 20-30%pacjentówz pełnoobjawowymMELAS.8,96 Rzadszamutacjapunktowaw tRNALeu,tranzycjaA3260G,tak- żeobjawiasięchorobąserca,np.w rodzinachz dziedziczo- nym od matki zespołem miopatia-kardiomiopatia.109,133 Związany z nią fenotyp charakteryzuje się osłabieniem
mięśni,upośledzeniemtolerancjiwysiłkuorazzmniejszeniem frakcjiwyrzutowejserca.U pacjentówz najcięższąpostacią chorobyciężkiejkardiomiopatiiprzerostowejtowarzyszyze- spółWolfa-Parkinsona-White’a.8,133Innąmutacjępunktową w tymsamymgenietRNALeu,tranzycjęC3303T,wykrytou nie- mowlątz letalnymzespołemmiopatia-kardiomiopatia.103
Kardiomiopatięprzerostową,charakteryzującąsiętypo- wym fenotypem klinicznym bez zajęcia OUN czy mięśni szkieletowych,porazpierwszypowiązanoz występowaniem tranzycjiA4300Gw tRNAIle.23,96W kolejnychbadaniachwy- kazano,żemonomorficznaekspresjasubstytucjiA4300Gjest wynikiem homoplazmatycznej mutacji tRNAIle w tkance
mięśniasercowego,któraprowadzido ciężkiegoniedoboru enzymówłańcuchaoddechowego,przyprawidłowymobra- zie mięśni szkieletowych w badaniach histochemicznych i biochemicznych.112Patogennąrolęwspomnianejmutacji potwierdzono, izolując RNA z tkanki mięśnia sercowego członkówrodzinyryzykaz wykorzystaniemanalizytypunor- thernblot,wykazującbardzomałe,ustaloneilościdojrzałe- go mitochondrialnego tRNAIle. Odkrycia te podkreślają udziałhomoplazmatycznejsubstytucjiw geniemitochon- drialnegotRNAw rozwojuchorobysercai sąważnew bada- niachprzesiewowychw kierunkukardiomiopatii.112Rzadsze mutacjepunktowe,w tymtranzycjaA4295Gw tRNAIle,74mu- tacjew tRNAGly,73orazw tRNALeu(CUN)mogąmanifestować siękliniczniepostępującąkardiomiopatiąroztrzeniową,45 (tab. 2).
KilkamutacjipunktowychmtDNAprowadzido rozwoju cukrzycy,najczęstszejchorobymetabolicznejczłowieka.Naj- więcejargumentówprzemawiazazwiązkiemz rozwojemcu- krzycy tranzycji A3243G w genie tRNALeu(UUR). Cukrzycę rzeczywiścieczęstostwierdzasięu chorychbędącychnosi- cielamitejmutacji.Naogółstanowionajedenz elementów zespołuchorobowego,zwłaszczaw połączeniuz głuchotą121 lubjakoelementzłożonejchorobywieloukładowejcharakte- ryzującejsiękardiomiopatiąprzerostową,cukrzycą,niewy- dolnościąnereki głuchotątypuodbiorczego.70Ogólnierzecz biorąc,związekmiędzymutacjąA3243Ga występowaniem cukrzycyjestdobrzeudokumentowany.Szacujesię,żew nie- którychpopulacjachmutacjatamożeodpowiadaćnawetza 1%wszystkichodmiancukrzycy.1W niedawnoopublikowa- nejpracypoświęconejcukrzycymitochondrialnejstwierdzo- no ją u 31 z 81 nosicieli tranzycji A3243G, ale tylko
u 3z 29chorychz tranzycjąA8344Gzwiązanąz MERRF(patrz
dalej).W tejsamejpracyopisanoinnerzadkiemutacje,któ- reprowadziływ badanejgrupiedo rozwojucukrzycyw 100% przypadków,jednakogólnierzeczbiorącodpowiadająoneza niewielkączęśćwszystkichprzypadkówcukrzycymitochon- drialnej.128Innemutacjepunktowe,prowadzącedo rozwoju zespołów,w którychcukrzycajestjednymz elementów,obej- mująm.in.mutacjew tRNALeu(odpowiedzialnezarozwój zespołu encefalopatii, miopatii i cukrzycy48,49) i mutacje tRNALys.60Choćcukrzycęmitochondrialnąnależyzawszebrać pod uwagę u chorych, u których cukrzyca współistnieje z miopatią,głuchotą,ataksjąmóżdżkowączyinnymiobjawa- mi neurologicznymi, udział mtDNA w rozwoju cukrzycy prawdopodobniezostałprzeszacowany.1,66Możnazatempo- wiedzieć,żezaburzeniamtDNAsązwiązanez cukrzycą,ale osobyz tymimutacjamistanowiąniewielkiodsetekwszyst- kichchorychnacukrzycę.113
Nefropatia jest ważnym przejawem zaburzeń OXPHOS (patrzrozdziałpoświęconymutacjomjądrowym),alerzadko jestwynikiemmutacjipunktowychmtDNA,choćzaburzenia funkcji nerek często stwierdza się u chorych z tranzycją A3243G.FenotypjestzbliżonydoMSDi obejmujewspółwy- stępowanie ogniskowego i segmentowego stwardnienia kłębków nerkowych, głuchoty, cukrzycy i encefalopatii.46 Proksymalnatubulopatiawystępujeczęsto,prowadzącdo ze- społuDeToniego-Debrégo-Fanconiego.78W patogenezietej postacitubulopatiikluczowąrolęodgrywajązaburzeniaak- tywnościATPzwiązanegoz nerkowąpompąATP-azysodowo- -potasowej. Biopsja nerek w nefropatii mitochondrialnej wykazujenieswoistezaburzenianabłonkakanalików(posze- rzenie,niedrożnośćwywołanawałeczkaminerkowymilubza- nik). Często obserwuje się olbrzymie mitochondria. Jak wspomniano,zawszewystępująobjawypozanerkowe,w tym miopatia,objawyzestronyukładunerwowego,cukrzycalub chorobyserca.78Inne,rzadszemutacjepunktowew mtDNA prowadzące do nefropatii to mutacje w tRNATyr związane z występowaniem ogniskowego kłębuszkowego zapalenia nerek99i w tRNAPheu chorychześródmiąższowymzapale- niemkanalikównerkowych.116
W rzadkichprzypadkachmutacjaA3243Gmożeteżpro- wadzićdo objawówzestronyprzewodupokarmowego,ta- kichjakdysfagia,nawracającewymioty,przewlekłabiegunka i rzekomaniedrożnośćjelit.17Przytakimzróżnicowaniufe- notypowymmutacjaA3243Gnajczęściejprowadzido rozwo- juMELASlubzłożonychzespołówprzypominającychMELAS z kardiomiopatiąi cukrzycąbądźMSDinnychniżMELASz cu- krzycąi głuchotą,cukrzycąi miopatiąorazkardiomiopatią i nefropatią.
Padaczkamioklonicznaz obecnościąwłókienszmatowa- tych(myoclonicepilepsywithragged-redfibers,MERRF)jest dziedziczonąod matkichorobąnerwowo-mięśniową,spowo- dowanątranzycjąA→Gw pozycji8344w genietRNALys.102,126 ObrazklinicznyMERRFcharakteryzujesięmiokloniami,pa- daczką,osłabieniemmięśniorazichzanikiem,obecnością włókienszmatowatychw biopsjimięśnia,ataksjąmóżdżko- wą,głuchotąi otępieniem.Opróczobjawówneurologicznych u niektórychpacjentówstwierdzasię:kardiomiopatię,blok fenotypówchorobowych,takichjakdziedziczoneodmat-
ki zespół cukrzyca-głuchota czuciowo-nerwowa (odbior- cza)11czyzespółataksjamóżdżkowa,cukrzycai tubulopatia nerkowa.92
Jeślichodzio mechanizmypowstawaniapojedynczejdele- cjiw komórkachsomatycznychw sporadycznychpostaciach tychchorób,przypuszczasię,żesąoneindukowanew więk- szościprzezbłędyreplikacjiw tzw.gorącychmiejscachmuta- cyjnych(hotspots),niewielewięcmożnazrobić,byzapobiec ichpowstawaniu.101Niedawnozasugerowano,żedo rearan- żacjimtDNAdochodziwskutekzaburzeńnaprawymtDNA.
Poparciemtejteoriijestobserwacja,żeekspansjaklonalna stwierdzanaw tkankachosóbz tymizaburzeniami,wydajesię przebiegaćrównoleglezewzrostemoksydacyjnegouszko- dzeniamtDNA.62
MU TA CJE W mtD NA: MU TA CJE PUNK TO WE
MutacjepunktowemtDNAprowadzącedo powstaniacho- róbu ludzinaogółdziedziczonesąod matkii występująjako mutacjehomo-lubheteroplazmatyczne(tab. 2).W przeci- wieństwiedo większościmutacjiheteroplazmatycznychkli- niczny obraz mutacji homoplazmatycznych na ogół jest stereotypowyi ograniczonyraczejdo jednejtkanki,np.nerwu wzrokowegow LHON125(patrzdalej).Z koleipunktowemu- tacjeheteroplazmatycznemtDNAnajczęściejwiążąsięzezło- żonymi fenotypami, w tym MSD, a ich nasilenie zależy od liczbymutacji.113
GE NY tRNA I rRNA UCZEST NI CZĄ CE W SYN TE ZIE BIA ŁEK
Opisanoponad200mutacjipunktowychmtDNA,32alemu- tacjiwystępującychw mtDNAczłowiekaz względniedużączę- stością jest niewiele (patrz dalej). Zaliczyć do nich
możemytranzycjeA3243G,A8344Gi A11778Goraztranswer- sjeT8993G,prowadzącedo rozwojuodpowiedniozespołu
MELAS(mitochondrialencephalomyopathylacticacidosisand stroke-like episodes – zespół: miopatia mitochondrialna,
encefalopatia,kwasicamleczanowa,incydentypodobnedo udarów), MERRF (myoclonus epilepsy and ragged-red
fibers–padaczkamioklonicznaz obecnościąwłókienszma- towatych), LHON i NARP (neurogenic myopathy, ataxia,
retinitispigmentosa– neurogennamiopatiaz ataksjąi zwy- rodnieniembarwnikowymsiatkówki).Heteroplazmatyczne mutacjepunktowew genachtRNAprowadządo zmniejszenia liczbyprawidłowychcząsteczektRNA,comożezaburzaćsyn- tezębiałekmitochondriumw różnychtkankachi narządach.
Zewzględunazróżnicowanieklinicznetowarzyszącehetero- plazmatycznymmutacjompunktowymmtDNAtrudnojest ustalićzależnośćmiędzyokreślonąmutacjąa danymobrazem klinicznym.Ogólniemutacjepunktowew mtDNAprowadzą do zespołów,w którychdochodzido rozwojuencefalopatii i zaburzeńnerwowo-mięśniowych,którymw niektórychprzy- padkachmogątowarzyszyćobjawyzestronyinnychukładów, najczęściejkardiomiopatia,następniecukrzyca,nefropatiai za- burzeniaczynnościwątroby(pojedynczolubw połączeniu z innymizaburzeniami).
HeteroplazmatycznatranzycjaA3243Gw tRNALeu(UUR)jest najczęstszą mutacją w mtDNA, związaną z różnorodnym
obrazemklinicznym.Mutacjataprowadzido rozwojuMELAS –złożonegozespołu,charakteryzującegosięwystępowaniem epizodów przypominających udar (będących wynikiem
licznychzmianogniskowychw mózgu),a takżenapadówpa- daczkowych,migreny,ataksji,głuchoty,zanikunerwuwzroko- wego oraz kwasicy mleczanowej.44Pełnoobjawowy zespół MELASmożeobejmowaćrównieżcukrzycę,rzekomąniedroż- nośćjelitorazkardiomiopatię,któretoobjawymogąposze- rzaćobrazklinicznykonkretnychprzypadków.47,52Fenotyp MELASmożeteżbyćzwiązanyz innymimutacjamiw mtDNA, z którychdrugąnajczęstsząjesttranzycjatRNALeuT3271C.113
TA BE LA 2. WIELOUKŁADOWE FENOTYPY ZWIĄZANE Z HETEROPLAZMATYCZNYMI I HOMOPLAZMATYCZNYMI MUTACJAMI PUNKTOWYMI MTDNA
Dziedziczone od matki Fenotyp neurologiczny Fenotyp układowy Pozycja piśmiennictwa
3243 tRNALeu(UUR) MELAS, zespoły podobne do MELAS Kardiomiopatia 8, 44, 47, 52
Cukrzyca 1, 70, 128
Nefropatia 46, 78
Zespół żołądkowo-jelitowy 17
3243 tRNALeu(UUR) Głuchota Cukrzyca 121
3260 tRNALeu(UUR) Miopatia Kardiomiopatia 109, 133
(Homoplazmatyczna) tRNAIle Brak Kardiomiopatia 23, 96, 112
8344 tRNALys MERRF, zespoły podobne do MERRF Cukrzyca 102, 126, 128
Brak Symetryczna lipomatoza 41
tRNALys, tRNATrp Encefalopatia Zespół żołądkowo-jelitowy 69, 123
tRNALeu(CUN) Brak Kardiomiopatia rozstrzeniowa 45
Cytochrom b Encefalopatia Kardiomiopatia 118
(Homoplazmatyczna) ATP8 Neuropatia Kardiomiopatia przerostowa 59
16 kDa rRNA Zespół podobny do MELAS Cukrzyca, nadczynność tarczycy, kardiomiopatia 55
Nie przedstawiono rearanżacji mtDNA występujących z mniejszą częstością oraz tych bez MSD. Na podstawie: MITOMAP: A human mitochondrial genome database. http://www.mitomap.org