• Nie Znaleziono Wyników

1. Czego nie wie komputer…? – Jerzy Szyller Wszechwiedzący

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "1. Czego nie wie komputer…? – Jerzy Szyller Wszechwiedzący"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

1. Czego nie wie komputer…? – Jerzy Szyller Wszechwiedzący

a. 1. Cele lekcji

i. a) Wiadomości Uczeń:

zna zasady metody Myślących kapeluszy,

• rozumie rolę komputera w zdobywaniu wiedzy,

• zna negatywne i pozytywne aspekty obcowania z komputerem.

ii. b) Umiejętności Uczeń:

• potrafi brać udział w dyskusji,

• potrafi pracować zespołowo,

• potrafi rozwiązywać problemy w sposób twórczy,

• rozwija sprawność umysłową, kreatywność,

• potrafi podejmować grupowe decyzje.

b. 2. Metoda i forma pracy

Burza mózgów, myślące kapelusze, praca z tekstem, dyskusja

c. 3. Środki dydaktyczne

J. Szyller, Wszechwiedzący, [w:] M. Nagajowa, Słowo za słowem. Podręcznik do kształcenia

literackiego, kulturowego i językowego dla klasy czwartej szkoły podstawowej, WSiP, Warszawa 2004.

Plansza z wypisanymi rolami dla poszczególnych kolorów kapeluszy (załącznik 1) Karta ewaluacyjna (załącznik 2)

d. 4. Przebieg lekcji

i. a) Faza przygotowawcza

1. Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem lekcji i uświadamia im cele zajęć.

2. Następnie nauczyciel prosi uczniów o odczytanie na głos z podręcznika tekstu Wszechwiedzący Jerzego Szyllera. Aby zbadać stopień zrozumienia tekstu, nauczyciel zadaje dodatkowe pytania:

• Kto jest głównym bohaterem utworu?

• Co tata kupił małemu Jankowi?

• Co robili chłopcy na przyjęciu urodzinowym?

• W jaki sposób wielki komputer został wyposażony w pamięć?

(2)

• W jaki sposób wielki komputer odpowiedział Jankowi na pytanie, kim jest?

• Czy był to opis dokładny?

• Czego nie wiedział komputer i dlaczego?

ii. b) Faza realizacyjna

1. Następnie uczniowie zostają podzieleni na 5 grup. Ich zadaniem będzie wspólna praca nad jednym tematem, jednak z różnych punktów widzenia. Problem do pracy w grupie: Komputer w życiu nastolatka, zostaje zapisany na tablicy. Nauczyciel rozdaje poszczególnym grupom kapelusze symbolizujące sposoby rozwiązania problemu, każdy kapelusz ma inny kolor. Zasady gry są wypisane na szarym papierze, nauczyciel odczytuje, jakie role przypadły grupom (załącznik 1):

• Biały – opiera się na neutralnych faktach, ogólnych informacjach, danych, liczbach.

• Czarny – widzi wszystko pesymistycznie, z niczym się nie zgadza, nic mu się nie podoba, wszystko neguje.

• Czerwony – wyraża własne emocje i uczucia, jest impulsywny.

• Niebieski – czuwa nad innymi kapeluszami, kieruje się chłodnym dystansem, czuwa nad dyskusją.

• Żółty – jest optymistą, wszystko mu się podoba, wierzy, że wszystko jest możliwe.

2. Po kilkunastu minutach przygotowań ma miejsce dyskusja, która jest obserwowana przez uczniów niebiorących udziału w grze. Na zakończenie dyskusji osoby biorące w niej udział, mówią o swoich odczuciach, następnie głos mają obserwatorzy.

iii. c) Faza podsumowująca

1. Swobodna rozmowa na temat roli komputera w życiu nastolatka, pozytywów i negatywów tego zjawiska.

2. Nauczyciel ewaluuje lekcję, prosząc uczniów o wypełnienie ankiety ewaluacyjnej (załącznik2).

e. 5. Bibliografia

1. Brudnik E., Moszyńska A., Owczarska B., Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących, SFS, Kielce 2000.

2. Rau K., Ziętkiewicz E., Jak aktywizować uczniów: „burza mózgów” i inne techniki edukacji, Oficyna Wydawnicza GiP, Poznań 2000

3. Szyller J., Wszechwiedzący, [w:] M. Nagajowa, Słowo za słowem. Podręcznik do kształcenia literackiego, kulturowego i językowego dla klasy czwartej szkoły podstawowej, WSiP, Warszawa 2004.

f. 6. Załączniki

i. a) Opis znaczenia kolorów Załącznik 1.

Biały – neutralne fakty, liczby, ogólne informacje.

(3)

Czerwony – wyraża emocje i uczucia.

Czarny – pesymizm, widzi wszystko w czarnych kolorach, wnosi trudności.

Niebieski – odznacza się chłodnym dystansem, kontroluje, czuwa nad innymi kapeluszami.

Żółty – kieruje się optymizmem, myśli pozytywnie, widzi świetlaną przyszłość.

ii. b) Karta ewaluacyjna Załącznik 2.

Dzisiaj na lekcji nauczyłe(a)m się: TAK NIE

Dyskutować Słuchać innych Przyjmować krytykę

Rozwiązywać wspólne problemy

iii. c) Zadanie domowe

Zapisz kilka pytań, na które komputer z pewnością nie udzieliłby odpowiedzi.

g. 7. Czas trwania lekcji

45 minut

h. 8. Uwagi do scenariusza

brak

Cytaty

Powiązane dokumenty

To, co zwykło się nazywać „mariwodażem", jest w istocie formą humanizacji miłości,. która pragnie jak najdalej odv.,:lec i tym samym złagodzić

Przecież wszędzie i (jo) każda mama Każdy tata i (jo) chce tak samo Żeby dziś na całym świecie Mogły żyć szczęśliwe dzieci Mogłam małą być Japonką Co ubiera się w

Owszem, tak na przykład, kiedy potkniesz się na prostej drodze, nóżka zahaczy o niewidocz- ny kamyk, znienacka zadziała siła grawitacji, tudzież ziemia niebezpiecznie szybko

jeśli okaże się, że nie mam wystarczającej ilości jakiegoś produktu, żeby starczyło mi na kilka dni bez wychodzenia do sklepu, to można poczynić kroki, żeby

Uczeń, tworząc na Facebooku dziennik (blog) znanych posta- ci historycznych, może nauczyć się kreatywnie korzystać z ma- teriałów źródłowych, szukać, redagować i

Zapowiedziane kontrole ministra, marszałków i woje- wodów zapewne się odbyły, prokuratura przypuszczalnie też zebrała już stosowne materiały.. Pierwsze wnioski jak zawsze:

Konsekwencje upadków postrzegane poprzez pryzmat (i) wyłącznie symptomów: złama- nia bioder, bliższego końca kości udowej oraz inne złamania i urazy; (ii) symptomów i interakcji

J.W.: Nie obawia się pani, że w związku z tym, że mówi się o oddłużaniu, szpitale przetrenowanym już sposobem zaczną się teraz zadłużać.. E.K.: Nie, bo jest graniczna data: