ISSN 1426-3610
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Nr 6/961 Rok XX 9 lutego 2014 r.
V NIEDZIEL A ZW YKŁ A
ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO – s. 4
SANKTUARIUM W LOURDES – s. 5
IKONA ŚW. RODZINY – s. 10 i 11
Ewangelia: Mt 5, 13-16
„Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone
na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na
świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech
świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki
i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.”
2
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 6/961Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.
Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.
Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Michał Harnasz (sekretarz redakcji), ks. Damian Szostok, Marta Wawszczak. Stale współpracują: Helena Krais, Irena Książek, Aleksandra Sorotowicz, Łukasz Piper, Michał Walczyński, Mirosław Danch, Edward Kawka. Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie. Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie:
Bank Zachodni WBK 22 1090 2024 0000 0001 2004 5227,
e-mail: chorzow.barbara@katowice.archidiecezja.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl
Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.
Nakład: 250 egz.
Wiadomości
Fary Św. Barbary
NAMIOT SPOTKANIA
Rozważanie Ewangelii V Niedziela Zwykła Mt 5, 13.
WY JESTEŚCIE SOLĄ ZIEMI.
I
Kiedy Jezus nazwał swoich uczniów solą, bardzo obrazowo i wyraźnie im powiedział, co mają czynić i przed czym się bronić w świe- cie. Mają bronić świat przed moralną zgnilizną, a swoim optymistycznym zrównoważeniem, pochodzącym z wiary w Boga, mają w nim utrzymywać pragnienie tycia. Przy tym jednak mają uważać, aby sami duchowo nie wietrzeli...
Gdyby świat nie znalazł w nich tego, czego po- trzebuje, w swoim rozgoryczeniu miałby chęć odrzucić ich i podeptać, jako niepotrzebnych.
Wydaje się, jakoby nasz Pan tym obrazem dopełniał swoje ostatnie błogosławieństwo — błogosławieństwo dla prześladowanych z po- wodu sprawiedliwości. Chciał jakby jeszcze dodać, że świat będzie zawsze w pewien spo- sób prześladował łych, którzy zdecydowali się naśladować Bożego Syna. Raz dlatego, że nale- żą do Niego, że są solą. Kiedy indziej dlatego, że, nie są taką solą, jaką być powinni...
Przy czytaniu tego fragmentu niektórzy my- ślą także o innych właściwościach soli. Np.
o jej barwie i o jej zdolności I mieszania się z innymi substancjami i o nadawaniu im swoje- I smaku. Nam jednak wystarczy, jeśli będzie- my starali się j być solą przynajmniej w tym, w czym chciał nas mieć nasz Pin, kiedy mówił o niej; że będziemy zdolni chronić świat przed moralną zgnilizną i przed zniechęcającym pe- symizmem.
II
Wy j e s t e ś c i e s o l ą , — czymś bardzo powszednim, codziennym, bieżącym. Ale przy tym czymś bardzo cennym, by nie powiedzieć
— wprost niezastąpionym.
K i e d y s ó l u t r a c i s w ó j s m a k ,
— zniknie troska i zapobiegliwość o nią, a może pojawić się pogarda.
III
Jeśli swoją obecnością nie wpływamy na oto- czenie, w którym nas umieścił Bóg, jeszcze nie jesteśmy solą... Albo już nią przestaliśmy być,. już zwietrzeliśmy i staliśmy się zbyteczni. Tak mówi Jezus. Tak również mówią ludzie... ale nie słowem, oczywiście, czynami...
A my co o tym myślimy? Nie przekonujemy siebie i innych, że można żyć między ludźmi i nie troszczyć się o wywieranie na nich wpływu swoim słowem i swoim przykładem?
Jezus Chrystus, który będzie naszym sędzią i który udzieli nam zapłaty za nasze życie, mówi, że znaleźliśmy się między ludźmi nie przez czysty przypadek. Racja naszej obecności w świecie jest bardzo poważna. Nazywa się odpowiedzialnością.
Pod wpływem Jego słowa trzeba przeto zatrzy- mać się i dokładnie się zastanowić, jak spełniamy zadanie soli w rodzinie, w której żyjemy, w domu, w którym mieszkamy i w pracy, gdzie spędzamy tak wiele czasu. Jeśli nasze chrześcijańskie oddziaływa- nie, na nasze otoczenie jest słabe, czy może nawet żadne — co jest tego przyczyną? Czy przypadkiem nie nasza dumna nieprzystępność? Wygodne leni- stwo albo nienasycona chciwość? Jak od dzisiaj będzie wyglądała nasza troska o zwiększenie chrze- ścijańskiego oddziaływania w środowiskach, w któ- rych mamy żyć i pracować?
IV
Panie, byłoby to smutne i bolesne, gdyby nas ludzie odrzucili i deptali po nas dlatego, że nie jesteśmy solą, że jeszcze nie dostatecznie jeste- śmy Twoimi... Broń nas, prosimy, byśmy Ci nie zwietrzeli. Przecież po to rozsiałeś nas po świe- cie, abyś go mógł za naszym pośrednictwem chronić przed brakiem rozsmakowania się w To- bie i Twoich sprawach, przed moralną zgnilizną prowadzącą do wiecznej śmierci. Chroń swoją sól i wzmacniaj ją swoją łaską. Amen
S. Bajan, Mów Panie, sługa twój słucha, t. 1, Kraków 1987
Nr 6/961 Wiadomości Fary Św. Barbary
3
NA DOBRY POCZĄTEK
ODERWANY OD ŚWIATA, ALE NIE ODDALONY
Słowo Boże na każdy
dzień
Leopold z Alpandeire (Fran- cisco Sánchez Márquez) urodził się w 1864 r. w rodzinie prostych rolników. Ci, którzy go znali, mó- wili, że był człowiekiem „z sercem na dłoni”. Bóg przygotowywał go stopniowo do swojej służby. W 1894 r., słuchając kazania pew- nego kapucyna z okazji beatyfi- kacji Dydaka z Kadyksu, młody Franciszek Tomasz - takie były jego imiona z chrztu - postanowił wstąpić do zakonu. Dopiero w 1899 r.został przyjęty do kapucynów w Sewilli. Otrzymał habit i imię zakonne Leopold z Alpandeire. Więk- szość swego życia spędził w Granadzie. Jako ogrod- nik, zakrystian i kwestarz, zawsze wierny Bogu, był jednocześnie bliski ludziom. Wstąpił do zakonu, aby uciec od „hałasu świata”, ale posłuszeństwo zapro- wadziło go na gwarne ulice miasta i do ludzi. Br. Le- opold, podobnie jak pozostali święci kapucyni cha- rakteryzujący się umiłowaniem kontemplacji, żył w nieustannym kontakcie z ludźmi, co nie tylko go nie rozpraszało, ale pomagało oderwać się od siebie same- go, brać na siebie troski innych, służyć im i kochać.
Był on, jak powiedział jeden z jego gorliwych czci- cieli, „oderwany od świata, ale nie oddalony”. Przez pół wieku br. Leopold przemierzał ulice Granady, rozdzielając jałmużnę, pocieszając smutnych, prowa- dząc ludzi do Boga, ukazując godność codziennej pracy.
Leopold był kwestarzem w okresie, gdy w Hiszpanii zaczynał pojawiać się antyklerykalizm. To czas Drugiej Republiki, po której nastąpiła wojna domowa. Zginęło siedem tysięcy zakonników i kapłanów. Podczas swoich codziennych wędrówek po kweście br. Leopold często był wyszydzany. Pochwały natomiast zawstydzały go, cieszył się z upokorzeń i był świadomy swoich ogra- niczeń i grzechów. Często powtarzał: „Jestem wielkim grzesznikiem”. Zmarł 9 lutego 1956 r. w wieku 92 lat.
Do dziś codziennie przybywają do jego grobu pielgrzy- mi z całego świata. Beatyfikował go 12 września 2010 r. na polecenie papieża Benedykta XVI kard. Angelo Amato SDB. www.brewiarz.katolik.pl
Niedziela 9 II
Iz 58,7-10
Ps 112
1 Kor 2,1-5
Mt 5,13-16 Poniedziałek 10 II
1 Krl 8,1-7.9-13
Ps 132
Mk 6,53-56 Wtorek 11 II
1 Krl 8,22-23.27-30
Ps 84
Mk 7,1-13 Środa 12 II
1 Krl 10 1-10
Ps 37
Mk 7,14-23 Czwartek 13 II
1 Krl 11, 4-13
Ps 106
Mk 7,24-30 Piątek 14 II
Dz 13,46-49
Ps 117
Łk 10,1-9 Sobota 15 II
1 Krl 12,26-32;13, 33-34
Ps 106
Mk 8,1-10
4
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 6/961ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO
„NA CHORYCH RĘCE KŁAŚĆ BĘDĄ, I CI ODZYSKAJĄ ZDROWIE”
Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpaster- stwa Służby Zdrowia, kard. Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie.
Ustanowienie przez Ojca Świętego Jana Pawła II Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechne- go, aby poświęcić jeden dzień w roku modli- twie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, któ- rzy cierpią na duszy i na ciele.
Jan Paweł II we wspominanym liście za- znaczył, że „ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i - w konsekwencji - wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomaga- nia chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontaria- tu...” Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spo- tykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich.
Chorych prosił już na samym początku ponty- fikatu o wsparcie modlitewne.
Kościół towarzyszy ludziom chorym w spo- sób szczególny, zgodnie z poleceniem Jezusa zapisanym w zakończeniu Ewangelii św. Mar- ka: „Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 18). Dla umocnienia w cho- robie mamy specjalny dar - sakrament chorych.
Olej chorych jest co roku błogosławiony w ka- tedrach w ramach Mszy Krzyżma sprawowanej przez biskupa w poranek Wielkiego Czwartku.
Jest dostępny w każdej parafii, a sakrament namaszczenia może być udzielany w każdym czasie chorym proszącym o niego. W Dniu Chorego w wielu kościołach sprawowane są specjalne nabożeństwa ze zbiorowym celebro- waniem sakramentu chorych.
Na co dzień szafarzami tego sakramentu są najczęściej kapelani szpitalni, w naszym kraju obecni w każdej placówce medycznej. Codzien- nie lub kilka razy w tygodniu odwiedzają oni chorych w salach szpitalnych, pooperacyjnych czy reanimacyjnych, umożliwiając spowiedź i Komunię świętą. Chorzy chodzący mogą uczestniczyć w Eucharystii sprawowanej w szpitalnych kaplicach. Obecność kapłana przy łóżku chorego ma duże znaczenie w procesie terapeutycznym. Kapelani są często powier- nikami chorych, życzliwą rozmową pomagają opanować lęk i niepokój towarzyszące utracie zdrowia czy operacji. Najważniejszą jednak po- sługą kapelanów jest jednanie z Bogiem ludzi, którzy niejednokrotnie przez wiele poprzednich lat zaniedbywali praktyki religijne. Często to właśnie szpital jest miejscem, gdzie w bezpo- średniej, indywidualnej rozmowie z kapłanem można wyjaśnić wątpliwości dręczące przez lata. Szpitalne kaplice są miejscem sprawowania niemal wszystkich sakramentów (w zasadzie z wyjątkiem jedynie święceń kapłańskich).
Jeszcze jedną grupę podopiecznych kapela- na szpitalnego stanowią rodziny chorych, wy- magające szczególnej troski duszpasterskiej, zwłaszcza wtedy, kiedy rokowanie jest niepo- myślne albo chory umiera. Ta niełatwa posłu- ga znajduje w ostatnich latach życzliwą troskę biskupów. Do pomocy w dużych szpitalach, zwłaszcza w dni świąteczne, kierowani są kle- rycy. Alumni seminariów wielu diecezji odby- wają jedną ze swoich wakacyjnych praktyk w placówkach leczniczych i opiekuńczych, żeby u zarania kapłańskiej drogi uwrażliwić się na potrzeby człowieka chorego. W Dniu Chorego wiele szpitali jest odwiedzanych przez bisku- pów, którzy spotykają się z pacjentami i cele- brują uroczyste nabożeństwa.
Źródło: www.brewiarz.katolik.pl
Nr 6/961 Wiadomości Fary Św. Barbary
5 ŚWIĘTO MATKI BOŻEJ Z LOURDES
Dokończenie na str. 9 Światowe miejsce pielgrzymkowe poświę-
cone Matce Bożej z Lourdes mieści się w po- łudniowo-zachodniej Francji u podnóża Pirene- jów. Teren ośrodka, zwany potocznie Domeną, co roku odwiedza około 6 milionów pielgrzy- mów, w tym blisko 100 tys. wolontariuszy i po- nad 80 tys. chorych.
Od 11 lutego do 16 lipca 1858 r. 14-letnia Bernadeta Soubirous doświadczyła 18 objawień Pięknej Pani. Miała na sobie białą suknię i biały płaszcz okrywający głowę, przepasana niebieską szarfą, na stopach miała żółte róże. Tego samego koloru był różaniec zawieszony na ręku, skła- dający się z sześciu dziesiątek. Wydarzenia te miały miejsce w grocie Massabielle, niedaleko Lourdes. 25 marca 1858 r., podczas 16 objawie- nia, w Święto Zwiastowania, Piękna Pani powie- działa: „ Ja jestem Niepokalane Poczęcie…”
W 1861 r. miejscowy ksiądz razem ze swym biskupem kupił od gminy grotę wraz z przy- ległym terenem, żeby przystosować ją do od- wiedzin pielgrzymów. Rozpoczęto również budowę pierwszego z kościołów, istniejącego obecnie jako krypta. Zgodnie z francuską poli- tyką rozdziału Kościoła od państwa należące do Domeny grunt i nieruchomości zostały w 1910 r. skonfiskowane i stały się własnością miasta.
Późniejszy Biskup oprotestował konfiskatę i uzyskał zgodę miasta na jej wydzierżawienie.
W 1914 r. szef rządu w Vichy oficjalnie uznał Domenę. Rosnące pierwotnie w otoczeniu gro- ty dzikie róże zostały szybko zniszczone przez pielgrzymów poszukujących relikwii. Domena funkcjonuje niezależnie od parafii w Lourdes, która zajmuje się zaspokajaniem potrzeb ducho- wych samych mieszkańców. Na terenie Sanktu- arium pracuje 30 kapłanów z diecezji i wspólnot religijnych z całego świata. Jest otwarte przez cały rok. W okresie zimowym, liczonym od 1 listopada do Wielkanocy, kiedy liczba odwie- dzających Sanktuarium jest mniejsza, zmniej- szona jest również liczna odprawianych Mszy, nie ma wówczas procesji. Wyjątkiem jest dzień 11 lutego, kiedy przypada Święto Matki Bożej z Lourdes. Wówczas uroczystości przebiegają
według programu letniego. Program ten obej- muje różne rodzaje działalności religijnej jak:
msze, procesje, adoracje Najświętszego Sakra- mentu, sakrament pokuty i pojednania. Uro- czystości są odprawiane w różnych językach.
Główna brama otwarta jest od 5:30 do północy, natomiast deptak prowadzący do Groty Obja- wień jest dostępny całodobowo. W roku 1978 r. przeprowadzono badania, które wykazały, że pielgrzymi przybywający do Lourdes pochodzą ze 111 krajów a 69 % spośród nich to kobiety.
Kronikarze szacują, że od otwarcia sanktuarium w 1860 r. odwiedziło je ok. 200 milionów osób.
Co miesiąc wydawane jest czasopismo „Lourdes Magazine” zawierające wiadomości i artykuły na temat działalności prowadzonej na jej terenie.
W skład miejsca kultu wchodzi: Krypta, Bazy- lika Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, Bazylika Różańcowa, Plac Różańcowy, Bazylika św. Piusa X, Kościół św. Bernadetty, Kaplica Pojednania, Kaplica św. Józefa, Grota Massabielle. Znajduje się również Dom chorego pielgrzyma Accueil Notre Dame.
Źródło wody odkryte przez Bernadetę So- ubirous w grocie Massabielle istnieje do dziś, zostało jednak przykryte szklanym ekranem i podświetlone od dołu. Woda ze źródła została poddana chemicznej analizie, i choć nie odkry- to w niej leczniczych właściwości z medycz- nego punktu widzenia, jest traktowana przez przybywających do Lourdes pielgrzymów jako symbol pobożności. Wielu z nich kupuje figur- ki Matki Bożej z Lourdes z wodą lub Różance zawierające dołączone małe fiolki z wodą źró- dlaną. Istnieje możliwość nabrania wody do własnego pojemnika z zamontowanych koło groty kranów. Za przyczyną wody ze źródła już od pierwszych dni objawień następowały cudowne uzdrowienia. Pierwsze miało miej- sce 1 marca 1858 r. Od tamtego czasu zareje- strowano 6784 przypadki niewytłumaczalnego odzyskania zdrowia, 67 spośród nich Kościół uznał za cudowne. W 1955 r. obok groty wybu- dowano baseny z wodą, do których pielgrzymi
JA JESTEM NIEPOKALANE POCZĘCIE
11 lutego przypada Święto Matki Bożej z Lourdes. Przedstawiamy dzieje jego
powstania, historia objawień i kultu tej miejscowości.
6
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 6/961INTENCJE MSZALNE
Sobota 8.02.2014 r.
Dzień powszedni
18.00 – Za
Janinę ŁutczynNiedziela 9.02.2014 r.
V Niedziela Zwykła
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja za- mawiana w szpitalu
7.00 – Za
Erykę Posmik na pamiątkę 100. rocznicy urodzin9.00 – Za
teściową, babcię i prababcię Ger- trudę Lisiecką w 3. rocznicę śmierci,
męża Pawła oraz
synów Henryka i Jana Moj10.45 – Za
męża Andrzeja Niewiadom- skiego w 16. rocznicę śmierci oraz
ro- dziców i brata Eugeniusza12.00 – W intencji Bożeny i Łukasza z oka- zji 30. rocznicy urodzin z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o Boże bł., zdrowie oraz opiekę Matki Bożej i św. Barbary
17.30 – Nieszpory Niedzielne 18.00 – Za
Janinę ŁutczynPoniedziałek 10.02.2014 r.
Wspomnienie św. Scholastyki, dz.
7.00 – Za
Janinę Łutczyn7.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzięko- waniem za otrzymane łaski, z prośbą o bł.
Boże i zdrowie, w intencji Urszuli, Gertru- dy i Manfreda z okazji urodzin
18.00 – W intencji Artura z okazji 18. rocz- nicy urodzin z prośbą o pomoc Bożą, owoce i dary Ducha św. wkraczaniu do pełnoletności i dokonania właściwego wyboru drogi życia
Wtorek 11.02.2014 r.
Dzień powszedni
7.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzięko- waniem za otrzymane łaski, z prośbą o Boże
bł. i zdrowie na dalsze lata życia, w inten- cji Antoniny Janiczek z okazji 80. rocznicy urodzin (Te Deum)
7.00 – Za
róże różańcowe 18.00 – Za
Janinę ŁutczynŚroda 12.02.2014 r.
Dzień powszedni
7.00 – Za
męża Wiktora Pasikę w 23.rocznicę śmierci
7.00 – Za
rodziców Jadwigę i Wacła- wa Szuwart oraz
teściów Annę i Wik- tora Pasieka18.00 – Za
Janinę ŁutczynCzwartek 13.02.2014 r.
Dzień powszedni
7. 00 – Przez wstawiennictwo MB Fatim- skiej w intencji czcicieli i ofiarodawców
16.30 – Za
Janinę Łutczyn17.15 – Adoracja Najświętszego Sakramentu 18.00 – Za
Henryka Komander w 2.rocznicę śmierci
Piątek 14.02.2014 r.
ŚWIĘTO ŚWIĘTYCH CYRYLA, MNI- CHA I METODEGO, BISKUPA, patro- nów Europy
7.00 – Za
Janinę Łutczyn7.00 – Za
Annę Szewioła o dar życia wiecznego18.00 – Za
Bernarda Zrałek w 2. rocz- nicę śmierciSobota 15.02.2014 r.
Dzień powszedni
6.30 – Godzinki o Niepokalanym Po- częciu NMP
7.00 – Za
ks. Wilhelma Ochmana od parafianNr 6/961 Wiadomości Fary Św. Barbary
7
INTENCJE MSZALNE
Informujemy, że intencja Mszy św. pozostanie wolna,
jeżeli nie zostanie potwierdzona wraz ze złożeniem ofi ary najpóźniej na dwa tygodnie przed dniem Mszy św.
7.00 – Janinę Łutczyn
18.00 – Za
Stefana Szwedo w 5. rocz- nicę śmierciNiedziela 16.02.2014 r.
VI Niedziela Zwykła
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja za- mawiana w szpitalu
7.00 – Przez wstawiennictwo bł. Jana Pawła II w intencji czcicieli
9.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzięko- waniem za otrzymane łaski, z prośbą o Boże bł. i zdrowie na dalsze lata życia, w intencji Walentego Adamus z okazji 75. rocznicy urodzin (Te Deum)
10.45 – Za
Janinę Łutczyn10.45 – W intencji Pawła Płoszaj z oka- zji 1. rocznicy urodzin o Boże bł. i opiekę Anioła Stróża
12.00 – Za
Józefa Łach w 2. rocznicę śmierci,
rodziców Łach,
siostry Irenę Szczerek i Teresę Kukowka17.30 – Nieszpory Niedzielne
18.00 – Za
Alfreda Cierpioła w 21.rocznicę śmierci,
rodziców Elżbietę i Franciszka Żabiński oraz
wszystkich z pokrewieństwaZredagowała: Helena Krais
8
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 6/961WPROWADZENIE DO LITURGII Najgłębsza ciemność w ludzkim ser- cu to egoizm i nieczułość. Czynią one człowieka więźniem duchowych mro- ków, nawet jeśli “błyszczy on słowem i mądrością”. Jezus Chrystus, umierając za nas na krzyżu, zapalił ogień miłości, zdolny rozproszyć wszelką ciemność.
Stał się dla nas wcieloną troską i miło- sierdziem Boga. Blask bijący od krzyża rozprasza mroki naszego egoizmu, życia dla siebie, i wypełnia nasze serca miło- sierną miłością. Sprawia że “ światło ja- śnieje w ciemnościach, a ciemność staje się południem.”
(Wojciech Jędrzejewski OP, „Oremus”
styczeń/luty 2005, s. 151)
KOLEKTA
Wszechmogący Boże, strzeż nieustan- nie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, otaczaj nas zawsze swoją opie- ką.Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…
ZAPOWIEDZI
Sakramentalny związek małżeński pragną zawrzeć:
Tomasz Gawlik, s. Andrzeja i Barbary, zam. Chorzów
Natalia Bomba, c. Piotra i Celiny, zam.
Chorzów
LITURGIA TYGODNIA
W poniedziałek – wspomnienie św.
Scholastyki, dziewicy
We wtorek – wspomnienie dowolne NMP z Lourdes
W piątek – ŚWIĘTO ŚWIĘTYCH CY- RYLA – MNICHA I METODEGO – BISKUPA, patronów Europy
KOŚCIÓŁ
We wtorek, we wspomnienie NMP z Lo- urdes obchodzimy Światowy Dzień Cho- rego.
PARAFIA
Kolekta dzisiejszej niedzieli przezna- czona jest na potrzeby archidiecezji.
Stowarzyszenie „Nazaret” zaprasza dziś, w godz. od 8 do 13.30 do Centrum Inicjatyw Społecznych na jarmark ręko- dzieła „Z sercem”.
W czwartek O godz. 16.30 zaprasza- my na Mszę św. szkolną. O godz. 17.15 okazja do Adoracji Najświętszego Sa- kramentu.
W sobotę, o godz. 6.30 zapraszamy na Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
Parafia św. Józefa ogłasza, że dni sku- pienia dla narzeczonych parafii dekana- tu Chorzów w 2014 roku odbędą się w soboty: 8 marca, 7 czerwca, 6 września oraz 22 listopada.
W przyszłą niedzielę kolekta będzie przeznaczona na potrzeby naszej parafii.
Wszystkim parafianom i gościom ży- czymy błogosławionej niedzieli.
9 LUTEGO 2014 r.
V NIEDZIELA ZWYKŁA
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
Nr 6/961 Wiadomości Fary Św. Barbary
9 ŚWIĘTO MATKI BOŻEJ Z LOURDES
mogą wejść. Rocznie korzysta z nich blisko 350 tys. pielgrzymów. Od Wielkanocy do paździer- nika w pobliżu groty odbywają się codziennie dwie procesje: Procesja Eucharystyczna i Pro- cesja z pochodniami. Procesja eucharystyczna odbywa się codziennie o 16:30. Trasa prowadzi spod groty wzdłuż nabrzeży rzeki Gave w stro- nę miasta, po czym zawraca i idzie w kierunku sanktuarium, kończąc się błogosławieństwem chorych na Placu Różańcowym. Osobom cho- rym biorącym udział w procesji towarzyszą pielęgniarki i wolontariusze. Na czele proce- sji idzie zazwyczaj ksiądz lub biskup niosąc monstrancję z umieszczonym w niej Naj- świętszym Sakramentem. Pierwsza procesja Eucharystyczna odbyła się 27 sierpnia 1887 r. Czas procesji wypełniają medytacje, mo- dlitwy i śpiewy pieśni religijnych w różnych językach. Stałym elementem procesji jest adoracja Najświętszego Sakramentu i błogo- sławienie chorych. Procesje z pochodniami wyruszają od groty o godzinie 20:45. Śpiewy rozpoczyna „Salve Regina”. Jej trasa jest taka sama jak procesji eucharystycznej. W razie niepogody odbywa się ona w bazylice Piusa X.
Idea procesji z pochodniami ma swój począ- tek w organizowanych od 1908 r. przez ojca Rivals pielgrzymkach różańcowych. W 1911 r.
idea ta została poparta przez całą Francję. Od 1923 r. pielgrzymka różańcowa stała się piel- grzymką narodową. Na czele procesji niesiona jest kopia figury Matki Bożej z Lourdes. Wielu uczestników niesie w rękach świece osłonię- te lampionami. Głównym elementem procesji jest odmawianie różańca, zwykle w różnych językach. Ostatnie błogosławieństwo jest w języku łacińskim, po czym następuje prze- kazanie sobie znaku pokoju przez wszystkich pielgrzymów. Nieodłącznym elementem kultu są świece, płonące nieustannie w grocie. Zwy- czaj zapalania świec w grocie narodził się pod- czas czwartego objawienia – 19 lutego 1858 r., kiedy Bernadetta za namową cioci przyniosła ze sobą świecę i trzymała ją zapaloną pod- czas objawienia. Kontynuowała ten gest do 14 objawienia. Nad rzeką Gave, po przeciwnej
stronie Sanktuarium i w sąsiedztwie kościoła św. Bernadetty rozciąga się szeroka, pokryta trawą przestrzeń. Na przełomie lat 1999–2000 przystosowano ją do ruchu pielgrzymkowe- go. Z powierzchni 2000 m2 powstało miejsce dla 1000 pielgrzymów na wózkach inwalidz- kich. W celu ułatwienia wiernym uczestnic- twa w nabożeństwach na świeżym powietrzu nagłośniono całą przestrzeń. W narożniku łąki zbudowana została Kaplica Adoracji, przypo- minająca kształtem namiot. Dnia 18 czerwca 1995 r. została ona konsekrowana i poświęco- na w całości czci Najświętszego Sakramentu.
Mieści 150 osób. Jest otwarta od kwietnia do września. Architektura kaplicy nawiązuje do 3 symboli biblijnych: Namiotu Spotkania (strop z tkaniny), Ognistego Obłoku (złota kolum- na, w której przechowywana jest Eucharystia) i Nowego Jeruzalem (12 kolumn symbolizu- jących apostołów). W 2001 r. w sąsiedztwie kaplicy Adoracji zbudowano namiot Adoracji.
Jest on usytuowany naprzeciwko groty Massa- bielle i również poświęcony adoracji Najświęt- szego Sakramentu. Przystosowany został dla osób niepełnosprawnych, jego powierzchnia to ok. 500 m2. W 2002 r. zapoczątkowano tzw.
spacery nad wodą. Motywem przewodnim jest woda jako przedmiot kultu w Sanktuarium.
W ustawionych na rzeką misach pielgrzymi mogą obmyć twarz wodą, pochodzącą ze źró- dła w grocie Massabielle. Każde z ustawio- nych nad rzeką dziewięciu ujęć wody nosi po- dwójną nazwę, której pierwszy człon jest za- czerpnięty ze Starego lub Nowego Testamentu a drugi stanowi dobrany tytuł Matki Bożej.
Na zboczu góry Espelugues górującej ponad Sanktuarium została w 1912 r. zbudowana Droga Krzyżowa. Każdą z jej 14 stacji stano- wią grupy olbrzymich, wykonanych z żeliwa postaci, osiągających dwa metry wysokości.
Pierwszą stację poświęcono 5 październi- ka 1901 r. W 1979 r. dostawiono XV stację:
zmartwychwstania. Droga Krzyżowa jest drogą zmartwychwstania, zgodnie ze słowa- mi Chrystusa: „Kto chce zachować życie na tym świecie, straci je, a kto je straci z mego powodu, zachowa je na wieczność”.
Tomasz Moj
JA JESTEM NIEPOKALANE POCZĘCIE
Dokończenie ze str. 9
10
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 6/961ROK RODZINY
PIĘKNO. PODZIW. PRAWDA.
W pierwszą niedzielę Adwentu na terenie całej Metropolii Górnoślą- skiej rozpoczął się Rok Rodziny, który potrwa do 28 grudnia 2014. W związku z tym, w kolejnych numerach będziemy prezentować Państwu rodzinę na różnych płaszczyznach. Rodzinę, która była przedmiotem za- interesowania malarzy, poetów, dziennikarzy. Wspólnotę, której pierwsze
„drogowskazy” zawarte są w Piśmie Świętym.
Nie jestem zupą pomidorową żeby mnie lubić – mawia mój luby. Tak naprawdę nikt i nic poza tą zupą, nią nie jest. Zagmatwane, ale! W ten prostu sposób możemy przejść do definicji piękna i podziwu (lubienia). Jak wiadomo obie cechy są względne. Obie są uwarunkowane różnymi czynnikami społecz- nymi, psychologicznymi, historycznymi etc.
Czy istnieje jasna i ostateczna definicja piękna? Od zarania dziejów trwały dyskusje na ten temat. Platon pisał, że wszyst- ko, co dobre, jest piękne. Cy- prian Kamil Norwid: bo pięk- no jest na to, by zachwycało.
Aż wreszcie zaczęto tworzyć kanony piękna. Wg Tomasza z Akwinu, są trzy kryteria, które musi posiadać obiekt, aby można było go uznać za piękny: (1) piękne jest to, co
nie ma skazy, (2) zawiera harmonię i pro- porcję, (3) piękno musi błyszczeć. Każda z definicji, każdy z kanonów zawiera jednak wady. Bo czy wszystkie kobiety uwielbiają ten sam lakier do paznokci? A czy wszyscy mężczyźni mają jeden – ten sam, wymarzony samochód? Przepraszam, za generalizowa- nie, ale chyba coś w tym jest.
Dlaczego dziś tyle o pięknie? Ponieważ jest to kolejny artykuł z serii: o rodzinie. O rodzi- nie pisanej ikoną. Jak dla mnie – doskonałej!
Historia ikon jest trudna i delikatna. Są tacy (jak ja), którzy bezgranicznie zachwycają się ich pięknem i tacy, którzy traktują je jako bo- homazy, nic wartą uwagi nadłamaną gałązkę
sztuki. Współczesne różnorodne podejścia do tego rodzaju sztuki bardzo dobrze oddają ich burzliwą historię, w której był czas nie tylko pogardy, ale ikonoklazmu, podczas którego masowo niszczono ikony.
Kto namalował pierwszą ikonę?
Krąży legenda, że autorem pierwszej ikony jest św. Łukasz, który miał namalować wi-
zerunek Matki Boskiej na stole Świętej Rodziny. Autorami pierw- szych ikon mogli być także chrze- ścijanie, którzy z obawy przed prześladowaniami, szukali schro- nienia w pieczarach i grotach.
Więc właściwie tak dokładnie nie wiadomo, gdzie i kiedy powstała pierwsza ikona.
W 313 roku cesarz Konstantyn wydał edykt mediolański. Kościół zyskał wolność. Chrześcijanie mogli wyjść z katakumb. To wów- czas na ogromną skalę rozpoczął się rozwój budownictwa i plastyki sakralnej. Malarstwo ikonowe zaczęło powstawać w pracowniach klasztorów i na dworze cesarskim. Ikony zyskiwały na wartości, były coraz bogatsze, coraz bardziej zdobione i pełne blasku (w tej sytuacji zadawać pytanie – czy to nie jest bał- wochwalstwo? – narodził się ikonoklazm).
Ikony są niewyczerpanym źródłem piękna i prawdy. W prawosławnych domach trakto- wane są jako nieodstępna część rodziny. Jan Paweł II mówił o tych obrazach, że uobec- niają rzeczywistość Cudownego Wcielenia.
Zachwycają ciepłem barw, prostotą formy o głębią treści – prawdą. Wszystko co zrobi-
Nr 6/961 Wiadomości Fary Św. Barbary
11
ROK RODZINY
my, by je poznać, będzie początkiem długiej, ale niezwykle pięknej drogi.
W ikonie najważniejszy jest kanon, czyli pewien wzorzec dotyczący przedstawiania biblijnych scen, świętych, czy zwykłych postaci.
A teraz po tym, krótkim lub przydługawym wstępie, myślę, że jesteście gotowi. Oto iko- na Świętej Rodziny, Jezusa, Józefa i Maryi.
Może was to dziwić, ale Święta Rodzina nie jest częstym tematem wybieranym przez twórców ikon.
Cóż widzimy na tej ikonie?
Przede wszystkim kochają- cą rodzinę. Ojca, który jest dla niej oparciem. To oczywiste odczucie podkreśla wzrost Jó- zefa. Prawa dłoń położona na ramieniu Maryi symbolizuje czułość i opiekę. Lewa, u dołu obrazu, podtrzymuje dłonie Matki Boskiej i Jezusa. Maryja ubrana jest w czerwony szal, okrywający jej postać i błękit- ną suknię. Kolory w ikonach są bardzo ważne. Czerwony oznacza boskość, niebieski – człowieczeństwo.
Ojciec Henri J. M. Nouwen tłumaczy to tak: odwieczny Jezus jest Bogiem (dlatego główna szata jest czerwona), został przy- obleczony w człowieczeństwo (niebieski).
Maryja będąc człowiekiem (niebieska suk- nia) została obdarzona Boską Łaską (czer- wony szal). Istnieje także drugie tłumaczenie kolorów, które zamienia przypisane wyżej znaczenie kolorom.
Gdy oddalimy od siebie ikonę Świętej Ro- dziny postacie tworzą ciemniejszy trójkąt na jasnym tle. A trójkąt jest symbolem Boskiego Czuwania (wszyscy chyba znamy wizerunek oka na tle trójkąta). Bóg więc scala tę rodzinę.
Ochrania ją. Jest jej częścią.
Łuk, który widzimy ponad postaciami Ma- ryi i Józefa jest metaforą przymierza, jakie Bóg zawarł z ludźmi po potopie.
Centrum ikony zajmuje Syn Boży. Bez- granicznie ukochany przez rodziców. Maryja z troską spogląda na Syna (wie, jakie jest Jego przeznaczenie), a ten, jak każde dziecko, trzy- ma rączkę w jej dłoni czując się bezpiecznie.
Jezus na tej ikonie jest przedstawiony jako mały – dorosły człowiek. Zabieg zmniejszenia proporcji dorosłego mężczyzny do rozmiaru dziecka jest celowy. Symbolizuje on fakt, że Jezus został zrodzony. Chrystus jako Świa- tłość ubrany jest w złote szaty. Kolor ten jest symbolem świata niewidzialnego – Boskiego.
Ikona Świętej Rodziny jest ukazaniem idealnej komunii ludzi kochających się. Poka- zuje nam jak ważna jest w ży- ciu rodzina, jak wygląda jej idealny wizerunek i do kogo mamy się uciekać w trudnych chwilach.
Papież Leon XIII (1890) w jednej ze swych encyklik pi- sał o niej tak: pod opieką Naj- świętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wycho- wywał się Jezus, Słońce spra- wiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody.
Niewątpliwie jaśniała w tej rodzinie wza- jemna miłość, świętość obyczajów i poboż- ne ćwiczenia – jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom.
Święta Rodzinna powinna być dla każdego z nas wzorem pobożności, miłości i wzajem- nego poszanowania. Święta Rodzina powinna być dla nas najlepszym, doskonałym przy- kładem Piękna, Podziwu i życia w Prawdzie.
Odpowiedź na pytanie czy tak jest zostawiam indywidualnej refleksji każdego z Was.
PS. A już za tydzień pierwszy odcinek z se- rii: o przebudowach kościoła św. Barbary. Ze szczególną dedykacją dla pasjonata architek- tury naszej Barbórki – Pana Artura S. Zapra- szam Serdecznie!
Aleksandra Sorotowicz
